نامه یک مخاطب به مادر فقید سید‌محمد حسینی، معترض اعدام‌شده در انقلاب ۱۴۰۱

«به مادر آسمانیِ سیدمحمد حسینی می‌نویسم که اگر بود، او هم مثل مادران دیگه داغدار و دادخواه بود...
می‌خوام بهش بگم مادر عزیز! کاش بودی با تمام وجود دستت رو می‌بوسیدم، ازت تشکر می‌کردم که چنین شیرمردی رو به ما دادی. آنقدر آگاه و شجاع و باعشق که یک ایران آشنا و داغدارش شدند. پاره‌تن تو، الان پاره‌تن ایرانه، می‌دونم که دیگه نمی‌ذاری پسرت، پسرمون، احساس تنهایی کنه.»


فراخوان نامه به خانواده‌های داغدار و دادخواه ایران
بیایید هر کدام از ما نامه و دلنوشته‌ای خطاب به مادران، پدران، خواهران و برادران و فرزندان دادخواه بنویسیم.

یکی از جان‌باختگان را انتخاب کنید و خطاب به خانواده او نامه‌ای بنویسید و برای ما بفرستید تا صدای شما باشیم و پیام‌تان را منتشر کنیم.


https://docs.google.com/forms/d/1d4uykCCDKKl1f5pepvy3Kn9PioF-mSr5d-LPLAedYd8/edit



#یاری_مدنی_توانا
#نوروز
#دادخواهی
#سیدمحمد_حسینی
@Tavaana_TavaanaTech

‏من ‌ #سیدمحمد_حسینی⁩ هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۲۸ مهرماه ۱۴۰۱. بیست و دو سالم بود متولد ۱۳۷۹، فرزند سید هادی و ملیحه، یه برادر بزرگتر از خودم داشتم و اهل و ساکن سقز در استان کردستان بودم. شغلم رانندگی بود و مسافرکشی میکردم. بین دوستا و خانوادم به متانت و شجاعت و نترسی معروف بودم و همیشه به دنبال گرفتن حقم بودم.

‏با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا امینی، مردم معترض سقز هم به خیابونا اومدن، منم رفتم تا حقمو فریاد بزنم. روز ۲۸ مهرماه بود که نیروهای امنیتی با کمک یکی از فامیلام بنام «ابراهیم اباذری» که جزو نیروهای سرکوب بود منو شناسایی کردن. بعدش یکی از سرکوبگرا به من تلفن زد و خواست که یه مسافر بین شهری رو با دستمزد بالا به مقصد برسونم، منم قبول کردم و ساعت یک شب از منزل خارج شدم. تعدادی از نیروهای امنیتی منو بعد از طی مسافتی خارج از شهر سقز تو منطقه «قوخ» با باتوم از پشت سر مورد ضرب و جرح شدید قرار دادن به طرز فجیعی به قتل رسوندن… و بعد از تزریق آمپول هوا منو تو ماشینم رها کردن و روز بعد خبر مرگمو به عنوان خودکشی به خانوادم اطلاع دادن.
‏در واقع این یه نقشه از پیش تعیین شده بود که ابراهیم اباذری طراحی کرده بود و باعث کشته شدن من به دست نیروهای امنیتی شد…
‏وقتی پیکر بیجون من به بیمارستان و پزشکی قانونی منتقل شد هیچ برگه ای به خانوادم داده نشد و بعد گفتن من بر اثر مسمومیت از بین رفتم.

‏جمعه ۲۹ مهر ماه ۱۴۰۱ ، مراسم خاکسپاری من با کنترل شدید نیروهای اطلاعات سپاه و با ممنوعیت حضور مردم در تاریکی شب انجام شد و من مظلومانه در قبرستان سقز به خاک سپرده شدم…

‏بعد از کشته شدن من اطلاعات سپاه با تهدید و فشار زیادی که به خانوادم وارد کردن اونا رو از طرح شکایت منصرف و مجبورشون کردن که قتل منو خودکشی اعلام کنن و به هیچ عنوان جریان کشته شدنم رو رسانه ای نکنن وگرنه جنازه منو تحویلشون نمیدن. اونا مادرم رو تحت فشار گذاشتن که با کسی صحبت نکنه. یکی از کادرهای زن اطلاعات سپاه تمام مدت در مراسم خاکسپاری و ختم و حتی توی خونمون مادرم رو تحت نظر داشت و روابطش رو کنترل میکرد و اجازه نمیداد که با کسی صحبت کنه. در نتیجه همین فشارها و غم مرگ من بود که مادرم دچار سکته مغزی شد و به کما رفت. نیروهای امنیتی تا ماهها خانوادمو تهدید میکردن که برادر بزرگمو سر به نیست میکنن اگه در مورد قتل من اطلاع رسانی بشه به همین دلیل بود که خبر این جنایت پخش نشد.

‏مادرم ‌ #ملیحه_حسن_نژاد⁩ روز یکشنبه ۱۸ تیر ماه ۱۴۰۲ بعد از هفت ماه که توی کما بود در بیمارستان رجایی تهران از دنیا رفت و اومد پیش من…

‏هموطن من بهای به دست آوردن آزادی رو با نثار جان شیرین خودم و مادر عزیزم پرداختم، نذار خون به ناحق ریخته شده ما هدر بره. راهمو ادامه بده و منو به یاد داشته باش تا روز پیروزی…💔


جمع‌آوری اطلاعات و تنظیم متن از خانم لعبت

‏‌ #علیه_فراموشی⁩ #سقز #مهسا_امینی #محمد_حسینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech