رضا صائمی، نویسنده و منتقد سینما، در رابطه با جزییات خبر قتل نیکا شاکرمی، در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

«مگر ۱۶ سال چقدر از عمر است که مرگی چنین مخوف و تراژیک در برگ تقویم زندگی یک دختر نوجوان ثبت شود!...چه کردند با او که حتی تصورش در خیال هم به محال می ماند...با این همه اما «نیکا» در شانزده سالگی خود، نه مدفون که گویی مبعوث شد تا میل به رهایی در رگ جامعه برکشیده شود.....غیاب و غم آن تن قلع و قمع شده، حالا روایت یک حضور و مرور ممتد در حافظه تاریخی مردم است که هر بار با روایت‌های تازه، تراژیک‌تر می‌شود تا وجدان جمعی را به استیضاح احضار کند.....حالا او یک نماد است و آن که به نماد تبدیل شده همواره چیزی را از گذشته به حال می آورد تا روایت کند....ـآنکه روایت می‌کند و می‌شود، همیشه رویت پذیر است، نمی‌میرد....چطور می‌توان آن همه معصومیت و زیبایی را ذبح کرد؟....دهشتناک است!....آنکه سلطان قلب‌ها می‌خواند، داغی بر قلب‌ها شد!»


فاطمه مجتبایی، مادر غزاله چلابی نیز چنین نوشت:

«گریه امانم نمی‌دهد 😭😭😭داغم دوباره تازه شده ،،،مثل اولین روزهایی که غزاله را از دست دادم 😭واااای از دل نسرین شاکرمی 💔💔نمیدانم با این همه ظلم و بی عدالتی، با این همه جنایت چگونه زندگی می‌کنیم 🤔 حتی در تصورم جا نمی‌دهد این جنایت هولناک 💔غزاله زیبای من 💝تو با اصابت یه گلوله در کسری از ثانیه به آسمان پیوستی 😭امااااا۰۰۰۰۰۰۰نمی‌دانم چه می‌شد اگر بدست این جلادان می‌افتادی 😔😔 معلوم نیست در هزار لای این کشور چه جنایت‌های دیگری رخ داده است ۰ آیاااااااا ما را فریاد رسی هست؟ نه می‌بخشیم نه فراموش میکنیم»


#نیکا_شاکرمی #غزاله_چلابی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دردت به جونم، روله، این روزا
بارون میاد یادِ تو می‌افتم
تو عاشقِ بارون بودی، روله
دیروز اینو به همه گفتم

گفتم غمت یه کوهِ سنگینه
رو شونه‌های داغدارِ من
گفتم تصور می‌کنم بارون
می‌باره رو سنگِ مزارِ من

مادر فدای ضجۀ تلخت
تو لحظه‌های آخرت... ای وای!
دردت به‌جونم، من کجا بودم
وقتی سرت... دستت... نگاهت... آی!

طفلِ دلیرم، قهرمان من!
بی‌من کجا رفتی، کجا دختر؟
چی شد که دستات گم شدن؟ من که
نسپردمت دستِ خدا، دختر!

بشکنه دست هرکی زخمت زد
هرکی تو رو از این خیابون برد
اون که تو رو کشت و نمی‌دونست
مادر همون لحظه کنارت مُرد

تو قهرمانی، زنده‌ای، دختر!
پشتت می‌آیم و برنمی‌گردیم
دنیا شهادت می‌ده ما واسه
تاوانِ خونِ تو چها کردیم…
نسيم لطفى

از صفحه اینستاگرام نسیم لطفی، شاعر

naasimlotfi

#نيكا_شاكرمى
#نيكا_شاكرمي
#زن_زندگی_آزادی
#مادر
#مهسا_امینی
#ژينا
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام حنانه کیا، ضمن انتشار ویدیویی کوتاه از مراسم خواستگاری دخترش در دو سال پیش، نوشت:
‌
«دخترم دو سال از شبی که چند سال منتظرش بودی گذشت اما تو نیستی و من با مرور خاطراتت هر روز وهر ثانیه خودرا دلخوش کرده‌ام که یه روزی برمی‌گردی. خیلی دلم می‌سوزه مامان جان هنوز باورش برام غیر ممکنه که نیستی.
از وقتی که رفتی در کوچه پس کوچه‌های انتظار، واژهای دلتنگی را قدم زدم برای التیام دردم!
اما عاقبت این کوچه‌های خیالی بن بست بود و همه چیز خلاصه شد
در قاب عکسی،
که در کنج دنج اتاق به جا مانده و خاطرات در ذهن پریشان...💔🕊»

او همچنین در استوری اینستاگرامش نوشته:

«عزیز مامانی دومین سالگرد خواستگاریت هستش و نیستی تا واسه خودت برنامه‌های زیبا بچینی قشنگممم هر بار به هر مناسبتی که از خودت به جا گذاشتی قلبم تیکه تیکه میشه و کاری از دستم بر نمياد جز اینکه به عکسات و خاطراتت زل بزنم آخه واسه چی ناجوانمردانه دختر بیگناه منو کشتين؟»

- حامیان جمهوری اسلامی چگونه شب سر بر بالین می‌گذارند؟ چگونه اینهمه قتل و جنایت را نمی‌بینند؟! چگونه گوش خود را بر صدای دادخواهی مادران و پدران دادخواه بسته‌اند؟ چگونه چشم بر جنایت بسته‌اند؟!

#حنانه_کیا
#عروس_ایران
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«روز به روز دلتنگتر می‌شوم
دلتنگ خنده ها ، دورهمی ها ، دلتنگ وجودت 🖤
دلتنگتم داداش،
از همین سرزمین، از همین دیار
از همین جایی که برایش جان دادی
خون دادی ، برادر پرپرشده‌ام🕊
روز و شب می‌نشینیم و گریه می‌کنیم
به خانه خرابمان،به جای خالیت ،
به سنگ مزار سرددت، به خانه و وسایل عروسیت، به ماشینی که آرزو داشتی ماشین عروسیت بشه، به کت شلوار آویزون شده‌ی دامادیت، روز و شب برای نبودت، وجودت در زندگیمون و برای آرزوهات اشک میریزیم🥺
اما این را بدان برادرم، مبادا فکر کنی این گریه‌ها ذره‌ای از خشمی که در وجودمان شعله‌ور است کم کند🕊🖤»

از صفحه هستی خزائی


#عرفان_خزایی #دلتنگی #دادخواهی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دیروز زادروز جاویدنام آریان خوشگوار بود.
خانواده‌اش بر سر مزارش تولد ۱۹ سالگی‌اش را جشن گرفتند.
مادرش ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«آریان عزیزتر از جانم مثل اسمت بزرگ ونامدار
وهمانند ماه تولدت بهشتی شدی ...فرشته‌ی آسمانی من
امسال دومین تولدت در آسمانهاست ..قلب مادر برایم دعا کن
که تاب بیاورم  بدای دیدنت ثانیه‌شماری می‌کنم.

اگر آن کفتارهای حرامزاده بر سرت نمی‌ریختند وجان شیرینت را نمیگرفتند
الان ۱۸ سالت را تمام می‌کردی و ۱۹ ساله می‌شدی ولی هزاران افسون که آن حرامزاده ها با نامردی جانت را گرفتن.

لعنت برقاتلانت..هزاران لعنت بر باعث وبانی مرگت ..هزاران لعنت بر حکومتی که با کشتن بچه ها  پایدار بماند .

نه می‌بخشیم نه فراموش می‌کنیم ..روز ماهم می‌رسد.»

محمد آریان خوش‌گوار نوجوان ۱۷ سالۀ سنندجی بود که آبان سال ۱۴۰۱ بر اثر ضربه‌های سخت و متعددی که مأموران در جریان اعتراضات «زن زندگی آزادی» به سرش وارد کردند، به کما رفت و چهار ماه بعد جان باخت.

آریان دانش‌آموز سال سوم دبیرستان در رشته تأسیسات مدرسه نمونه دولتی «شهریار نمکی» سنندج بود که علاوه بر تحصیل، در یک کارگاه کابینت‌سازی هم کار می‌کرد و گاهی اوقات هم در مغازه نان فانتزی کمک‌حال پدر بود.

پسر نوجوانی که سرش به گوشی موبایلش گرم بود‌ (آریان) وارد کوچه شد که ناگهان تعداد زیادی از نیروهای امنیتی موتور‌سوار به او حمله کردند. محلی که مورد حمله نیروهای حکومتی قرار گرفت تنها دو کوچه بالاتر از مغازۀ پدر آریان در حاجی‌آباد بود.

بسیاری از همسایه‌ها شاهد حملۀ این افراد به آریان بودند و حتی یکی از آن‌ها از لحظۀ حمله و ضرب‌وشتم وی فیلمبرداری کرده ‌بود که بعدها در شبکه‌های اجتماعی دست‌ به دست ‌شد.

به‌گفتۀ یکی از نزدیکان آریان خوش‌گوار، «نیروهای امنیتی آریان ۱۷ ساله را با چاقو، قمه و باتون مورد حمله قرار دادند. توحش آن‌ها در زدن این نوجوان بی‌دفاع به حدی بود که کسی جرئت نداشت به کمکش برود. آن‌قدر او را زدند که جای سالم در بدنش باقی‌ نمانده‌ بود».
...

#آریان_خوشگوار #سنندج #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم  #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«... آیا والاتر است رنج‌بردن
از فلاخن‌ها و تیرهای بختِ دُژآهنگ،
یا جنگ‌افزاربرگرفتن در برابر دریایی از آشوب‌ها،
و با رویاروی‌رَزمیدن، آنها را پایان بخشیدن؟...

از اندوه ابدیِ شاهزاده‌‌های عصیان‌زده‌ی جهان شکسپیرها بیشتر بگو!
چنین مصافی زنده‌ماندنِ هرروزه را تا کجا به شرمی بدل می‌کند؟
شکوه مرگش را به رخ می‌کشد،
به بیهودگی اعماق اقیانوس‌ها فکر هم نمی‌کند،
و آنقدر به‌تنهایی زنده است که نهایت سقوط،‌ نهایت شر را به مواجهه بکشد...»

متن و ویدیو از صفحه اینستاگرام محمد رزازیان
mohamad_razazian

مرتبط:
تصور کن – سه: سنگی بر گوری تازه
https://tavaana.org/imagine03/
نیکای ایران، ایران نیکا
https://tavaana.org/nika-shakarami/

#نیکا_شاکرمی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«تو آمدی که روایت کنی
روایت کن!
که در جهان بدتر از درد بی صدایی نیست
فغان بر آر!
که فریاد، خود ریاضت توست
سخن بگو!
که سکوت تو پارسایی نیست
هنوز فرصت تغییر داستان باقیست
هنوز نوبت تسلیم و بی‌نوایی نیست»

یکی از مخاطبان توانا در بوشهر بر سر مزار جاویدنام محمدحسین حاجیانی حاضر شد و متن بالا را دکلمه کرد.
روز ۱۸ اردیبهشت زادروز او بود.

محمد حسین حاجیانی، ۲۷ ساله و پدر یک کودک ۹ ماهه، در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۲ در روز هجدهم آبان‌ماه در بوشهر، با ضربات باتوم نیروهای جمهوری‌اسلامی به سرش کشته شد. خانواده را با تهدید مجبور کردند بگویند او در تصادف جان باخته و روی آگهی ترحیم او هم نوشته شده دلیل فوت «در اثر سانحه تصادف» بوده است.

#محمدحسین_حاجیانی #بوشهر #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام حنانه کیا، ویدیویی از شب بله‌برون دخترش در دومین سالگرد آن شب منتشر کرد و نوشت:

«عزیز مادر دو سال گذشت، بازهم یه مناسبت دیگه از تو، از شب پر از خاطره‌های شیرین شب بله برونت، همیشه مناسبت‌ها برات مهم بود و اینکه زمانشون یادمون بمونه،
حالا مامان جان تو نیستی، اما من همه ی مناسبتهایی که به تو مربوط میشه رو به یاد دارم و تا وقتی که هستم یادآور آن روزها میشم و نمی‌ذارم فراموش بشن تا شاید مرحمی بر دل زخم دیده‌ام باشد.
مهربون مادر، نبودنت نقشه‌ی خانه را عوض کرده
وهر چه می گردم
آن گوشه ی دیوانه ی اتاق را پیدا نمی کنم
احساس میکنم
کسی که نیست
کسی که هست را
از پا در می آورد...»

- جمهوری اسلامی، دشمن شادی و زیبایی و دشمن زندگی است و نگذاشت که شادی حنانه، عروس زیبای ایران، تداوم داشته باشد.

حنانه کیا کجوری
https://tavaana.org/hankiafa/
#حنانه_کیا
#عروس_ایران
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #معصومه_آذری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیتا، خواهر جاویدنام بهنام لایق‌پور، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«اگه از من بپرسن بدترین درد دنیا چیه؟ میگم دلتنگی برای عزیزی که تا ابد حسرت دیدن و شنیدن صداش رو قلبت مونده، دردی که هیچ چیزی تو دنیا نمیتونه آرومت کنه، دلتنگ برادری هستم که از جانم عزیزتر بود برام و تا ابد باقی میمونه.
خسته شدم از این همه دلتنگی. حس می‌کنم دیگه بدنم قدرت تحمل این غم بزرگ رو نداره ،کم آوردم خدا 😭
ازتون نمی‌گذرم تا ابد نمی‌بخشمتون تا زمانی که نفس می‌کشم از کسانی که حق نفس کشیدن رو از عزیزتر از جانم گرفتن، دنیا گرده بی صبرانه منتظره گردش زمین هستم و به قدرت کارما سخت ایمان دارم ✌
به امید روزی زنده‌ام که اول انتقام خون پاکت رو بگیرم سر بلند بیام پیشت و محکم بقلت کنم و دیگه هیچ وقت اجازه نمیدم که ازم جدا بشی جان دل خواهر 🫂
عاشقتم اندازه هزاران هزار دنیا قشنگترین بهنام دنیام ❤»


- بهنام لایق‌پور، ۳۷ ساله بود. ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ با شلیک گلوله ماموران در بلوار لاکانی رشت کشته شد.

ماموران در مقابل چشمان دوست‌دخترش به او شلیک کردند و جانش را گرفتند. بهنام در آخرین پست اینستاگرامش از عدم فعالیت در صفحه‌اش به احترام مردم ایران نوشته بود.

تا چند روز بعد از قتل او، پیکر بهنام را تحویل خانواده ندادند. ۱۳ آبان ۱۴۰۱ مردم زیادی برای مراسم چهلم او روانه باغ رضوان رشت شدند. ۲۰ مامور موتورسوار به مراسم حمله کردند و سنگ مزارش را شکستند.

#بهنام_لایق_پور 🤍🥀🕊 #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #یاری_مدنی_توانا #دادخواهی

@Tavaana_TavaanaTech