نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل توسط شعبه ٢٩ دادگاه انقلاب تهران به یک سال حبس جدید محکوم شد.
مصطفی نیلی، وکیل دادگستری با انتشار مطلبی در این خصوص اعلام کرد: براساس رای صادره از شعبه ٢٩ دادگاه انقلاب تهران نرگس محمدی از بابت اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال حبس محکوم‌شد.
به گفته این وکیل دادگستری، از جمله مصادیق و دلایل صدور این حکم، صحبت‌های خانم محمدی در مورد دینا قالیباف ، نامه او در مورد تحریم انتخابات مجلس و نامه به پارلمان‌های سوئد و نروژ است.
نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که با محکومیت های متعددی روبرو است، در دی ماه سال گذشته در بخش دیگری از پرونده خود، توسط شعبه بیست و ششم دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل پانزده ماه زندان، دو سال تبعید به خارج از تهران و استان های مجاور، دو سال منع خروج از کشور، دو سال منع عضویت در گروه های اجتماعی-سیاسی و دو سال منع استفاده از تلفن هوشمند محکوم شد./هرانا
#نرگس_محمدی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مصطفی نیلی، وکیل دادگستری با انتشار مطلبی در این خصوص اعلام کرد: براساس رای صادره از شعبه ٢٩ دادگاه انقلاب تهران نرگس محمدی از بابت اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال حبس محکوم‌شد.
به گفته این وکیل دادگستری، از جمله مصادیق و دلایل صدور این حکم، صحبت‌های خانم محمدی در مورد دینا قالیباف ، نامه او در مورد تحریم انتخابات مجلس و نامه به پارلمان‌های سوئد و نروژ است.
نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که با محکومیت های متعددی روبرو است، در دی ماه سال گذشته در بخش دیگری از پرونده خود، توسط شعبه بیست و ششم دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل پانزده ماه زندان، دو سال تبعید به خارج از تهران و استان های مجاور، دو سال منع خروج از کشور، دو سال منع عضویت در گروه های اجتماعی-سیاسی و دو سال منع استفاده از تلفن هوشمند محکوم شد./هرانا
#نرگس_محمدی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل، با صدور بیانیه‌ای انتخابات جمهوری اسلامی را غیرقانونی و این حکومت را نامشروع خواند و اعلام کرد در چنین انتخاباتی شرکت نخواهد کرد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
در انتخابات غیر قانونی حکومت سرگوبگر و نامشروع شرکت نخواهم کرد.
چطور می‌توانید در حالی که با یک دست تیغ و دار و اسلحه و زندان را علیه مردم گرفته اید، با دستی دیگر صندوق رأی را پیش روی همان مردم بگذارید و با زبانی فریبکار و دروغ پرداز آنها را به پای صندوق رأی فرا خوانید؟
یگانه آماج برگزاری انتخابات برای رژیمی که به سرکوب، وحشت و خشونت به عنوان یگانه نگهدار قدرت باور دارد، نه پاسداشت دموکراسی و حقوق مردم ، بلکه تحکیم قدرت و استبداد است. چنین انتخابات هایی برای جمهوری اسلامی مشروعیت نخواهد آورد.
نرگس محمدی
خرداد ۱۴۰۳
اوین
#بیانیه #نرگس_محمدی #رای_بی_رای #نه_به_جمهوری_اسلامی #سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن این بیانیه به شرح زیر است:
در انتخابات غیر قانونی حکومت سرگوبگر و نامشروع شرکت نخواهم کرد.
چطور می‌توانید در حالی که با یک دست تیغ و دار و اسلحه و زندان را علیه مردم گرفته اید، با دستی دیگر صندوق رأی را پیش روی همان مردم بگذارید و با زبانی فریبکار و دروغ پرداز آنها را به پای صندوق رأی فرا خوانید؟
یگانه آماج برگزاری انتخابات برای رژیمی که به سرکوب، وحشت و خشونت به عنوان یگانه نگهدار قدرت باور دارد، نه پاسداشت دموکراسی و حقوق مردم ، بلکه تحکیم قدرت و استبداد است. چنین انتخابات هایی برای جمهوری اسلامی مشروعیت نخواهد آورد.
نرگس محمدی
خرداد ۱۴۰۳
اوین
#بیانیه #نرگس_محمدی #رای_بی_رای #نه_به_جمهوری_اسلامی #سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بیانیه خانواده نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، در مورد اتفاقات اخیر در بند زنان زندان اوین
۱۸ مرداد ۱۴۰۳ – پاریس
«تلفن نرگس از هشتم آذرماه قطع است و خواهر و برادرش در ایران هیچ گفت و گو و ملاقاتی با او نداشته‌اند.
ما از طریق خانواده‌های همبندی‌های نرگس در جریان واقعه۱۶ مرداد، روز سه‌شنبه در بندِ زنان زندان اوین قرار گرفته‌ایم.
بند زنانِ اوین ماه‌هاست برای کارزار نه به اعدام دست به فعالیت‌های اعتراضی زده است. در این راستا، پس از اعدام رضا رسایی تعدادی از زنانِ اوین در حیاط زندان تجمع کرده و اقدام به دادن شعار علیه اعدام می‌کنند.
یکی از زندانیان،خواهرِ مجاهد کورکور، که برادرش زیر حکم اعدام است، دچار حمله عصبی شده و سروناز احمدی نیز با حمله‌ی عصبی از حال می‌رود.
نرگس و تعدادی از زندانیان به درهایِ قفل‌شده به روی زندانیان و ممانعت از انتقال بیماران به بهداری اعتراض کرده و تلاش می‌کنند تا بتوانند زندانیان در معرضِ خطرِ جانی را به بیرون از بند و اعزام به بهداری زندان بفرستند.
اعتراضِ زندانیان به اعدامِ رضا رسایی منجر به حمله نیروهای امنیتِ زندان و نهادهای امنیتی مستقر در اوین و حضورِ گسترده نیروهای یگان نظامی زندان می‌شود.
در این حین دستور ضرب و شتم و حمله به زنان داده می‌شود و تعدادی از زنان که در صفِ مقابلِ نیروهای امنیتی ایستاده بودند، به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. درگیری تا جایی پیش می‌رود که تعدادی از زندانیان آسیب جسمی می‌بینند و تعدادی نیز دچار حمله عصبی می‌شوند.
طبق اطلاعاتِ ما نرگس پس از چند ضربه مشتی که از سوی مردان نهادهای نظامی و امنیتی به قفسه سینه او وارد می‌شود، دچار حمله‌ی تنفسی و درد در ناحیه سینه می‌شود و در حیاطِ زندان روی زمین می‌افتد. در شرایط امنیتی ایجاد شده هیچ اقدامی برای انتقال او به بهداریِ زندان یا بیمارستان انجام نمی‌دهند. پزشکِ زندان وارد بند می‌شود و نرگس اعلام می‌کند، در اعتراض به ضرب و شتم شکایت خواهد کرد. همه‌ی زندانیانِ مجروح و آسیب‌دیده نزد پزشک که در بهداری بندِ زنان مستقر شده بود، رفته و آثار ضرب و شتمشان را مستند و ثبت می‌کنند. طبق مشاهدات و ثبتِ پزشک زندان، نرگس از نواحی انگشتِ دستِ راست، داخل و خارج بازوها دچار کبودی و کوفتگی و در ناحیه‌ی قفسه‌ی سینه دچار درد شدید بوده‌است. قرص‌های ضددرد، پروپرانول و کاهش فشار خون به او داده شده، دست‌های آسیب‌دیدگان آتل‌بندی شده و زندانیان به داخل بند باز می‌گردند.
پس از چند ساعت و با مشاهده کبودیِ ناشی از ضربه در قسمت راست قفسه‌ی سینه ـ زیر ترقوه ـ و درد شدید در دست راست، نرگس مجدداً به بهداری زندان منتقل می‌شود و پزشک کشیک شب، ضمن تأیید کبودی‌ها روی سینه، دستور انجام آزمایشات INR-PT می‌دهد که با توجه به تعطیلی روز پنجشنبه و جمعه و عدم اعزام اورژانسی او به بیمارستان رسیدگی پزشکی به شنبه موکول می‌شود.
طبق اطلاعاتِ ما نرگس به بیمارستان منتقل نشده و تنها یک بار به بهداری زندان و یک بار به بهداری داخلِ بند مراجعه کرده است و در زندان است.
سال ۱۴۰۰ رگ اصلیِ قب او پس از گرفتگی ۷۵٪، استنت‌گذاری شده و طبق دستور پزشک می‌بایست در خرداد ماه ۱۴۰۳ برای آنژیو به بیمارستان منتقل می‌شد که با یک ماه و نیم تأخیر بالأخره ۱۶ تیر به بیمارستان اعزام می‌شود و به دلیل بروز مشکلِ دیگری در سینه‌ی راستِ او، آنژیوگرافی به تأخیر می‌افتد.
ما نگران هستیم که مأموران امنیتی و عوامل زندان با آگاهی کامل از وضعیتِ گرفتگی و استنتِ رگِ قلب، با وارد کردن ضربه به سینه‌ی او به دنبال اتفاق ناگواری بوده باشند.»
#رضا_رسایی #سروناز_احمدی #نگار_کورکور #نرگس_محمدی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۱۸ مرداد ۱۴۰۳ – پاریس
«تلفن نرگس از هشتم آذرماه قطع است و خواهر و برادرش در ایران هیچ گفت و گو و ملاقاتی با او نداشته‌اند.
ما از طریق خانواده‌های همبندی‌های نرگس در جریان واقعه۱۶ مرداد، روز سه‌شنبه در بندِ زنان زندان اوین قرار گرفته‌ایم.
بند زنانِ اوین ماه‌هاست برای کارزار نه به اعدام دست به فعالیت‌های اعتراضی زده است. در این راستا، پس از اعدام رضا رسایی تعدادی از زنانِ اوین در حیاط زندان تجمع کرده و اقدام به دادن شعار علیه اعدام می‌کنند.
یکی از زندانیان،خواهرِ مجاهد کورکور، که برادرش زیر حکم اعدام است، دچار حمله عصبی شده و سروناز احمدی نیز با حمله‌ی عصبی از حال می‌رود.
نرگس و تعدادی از زندانیان به درهایِ قفل‌شده به روی زندانیان و ممانعت از انتقال بیماران به بهداری اعتراض کرده و تلاش می‌کنند تا بتوانند زندانیان در معرضِ خطرِ جانی را به بیرون از بند و اعزام به بهداری زندان بفرستند.
اعتراضِ زندانیان به اعدامِ رضا رسایی منجر به حمله نیروهای امنیتِ زندان و نهادهای امنیتی مستقر در اوین و حضورِ گسترده نیروهای یگان نظامی زندان می‌شود.
در این حین دستور ضرب و شتم و حمله به زنان داده می‌شود و تعدادی از زنان که در صفِ مقابلِ نیروهای امنیتی ایستاده بودند، به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. درگیری تا جایی پیش می‌رود که تعدادی از زندانیان آسیب جسمی می‌بینند و تعدادی نیز دچار حمله عصبی می‌شوند.
طبق اطلاعاتِ ما نرگس پس از چند ضربه مشتی که از سوی مردان نهادهای نظامی و امنیتی به قفسه سینه او وارد می‌شود، دچار حمله‌ی تنفسی و درد در ناحیه سینه می‌شود و در حیاطِ زندان روی زمین می‌افتد. در شرایط امنیتی ایجاد شده هیچ اقدامی برای انتقال او به بهداریِ زندان یا بیمارستان انجام نمی‌دهند. پزشکِ زندان وارد بند می‌شود و نرگس اعلام می‌کند، در اعتراض به ضرب و شتم شکایت خواهد کرد. همه‌ی زندانیانِ مجروح و آسیب‌دیده نزد پزشک که در بهداری بندِ زنان مستقر شده بود، رفته و آثار ضرب و شتمشان را مستند و ثبت می‌کنند. طبق مشاهدات و ثبتِ پزشک زندان، نرگس از نواحی انگشتِ دستِ راست، داخل و خارج بازوها دچار کبودی و کوفتگی و در ناحیه‌ی قفسه‌ی سینه دچار درد شدید بوده‌است. قرص‌های ضددرد، پروپرانول و کاهش فشار خون به او داده شده، دست‌های آسیب‌دیدگان آتل‌بندی شده و زندانیان به داخل بند باز می‌گردند.
پس از چند ساعت و با مشاهده کبودیِ ناشی از ضربه در قسمت راست قفسه‌ی سینه ـ زیر ترقوه ـ و درد شدید در دست راست، نرگس مجدداً به بهداری زندان منتقل می‌شود و پزشک کشیک شب، ضمن تأیید کبودی‌ها روی سینه، دستور انجام آزمایشات INR-PT می‌دهد که با توجه به تعطیلی روز پنجشنبه و جمعه و عدم اعزام اورژانسی او به بیمارستان رسیدگی پزشکی به شنبه موکول می‌شود.
طبق اطلاعاتِ ما نرگس به بیمارستان منتقل نشده و تنها یک بار به بهداری زندان و یک بار به بهداری داخلِ بند مراجعه کرده است و در زندان است.
سال ۱۴۰۰ رگ اصلیِ قب او پس از گرفتگی ۷۵٪، استنت‌گذاری شده و طبق دستور پزشک می‌بایست در خرداد ماه ۱۴۰۳ برای آنژیو به بیمارستان منتقل می‌شد که با یک ماه و نیم تأخیر بالأخره ۱۶ تیر به بیمارستان اعزام می‌شود و به دلیل بروز مشکلِ دیگری در سینه‌ی راستِ او، آنژیوگرافی به تأخیر می‌افتد.
ما نگران هستیم که مأموران امنیتی و عوامل زندان با آگاهی کامل از وضعیتِ گرفتگی و استنتِ رگِ قلب، با وارد کردن ضربه به سینه‌ی او به دنبال اتفاق ناگواری بوده باشند.»
#رضا_رسایی #سروناز_احمدی #نگار_کورکور #نرگس_محمدی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن کامل پیام نرگس محمدی برای کنفرانس بنیاد صلح نوبل که توسط فرزندان او، علی و کیانا رحمانی در مراسم خوانده شد.
«توان سرپیچی زنان در ایران، الهام بخش است.
دو سال از کشته شدن مهسا ـ ژینا امینی و شروع جنبش “زن، زندگی، آزادی” می‌گذرد.
تمام آنچه را که باید توضیح دهم، در یک جمله‌ی کوتاهِ فشرده می‌گویم:
هیچ چیز دیگر مثلِ گذشته نیست. منظورم از گذشته نسبت به نقطه‌ی آغاز جنبش است. سخن از تغییری بنیادی در مقیاسی بس بزرگ و فراگیر است.
جنبش “زن، زندگی، آزادی” ناگهانی و حادثه‌وار رخ نداد. بلکه تداومِ مبارزاتی تاریخی و حرکت‌ها و جنبش‌های دموکراتیکِ مردمِ ایران بود. اما وقایع و تحولاتِ ناشی از جنبشِ “زن، زندگی، آزادی” به واقع شتاب‌دهنده‌ی حرکت بود و جهشی عمومی، تاریخی و معنادار به سوی دموکراسی، آزادی و برابری به وجود آورد.
جهان شاهدِ کشتار خیابانی معترضان، بازداشت، زندان، شکنجه و اعدامِ به پاخاستگانِ علیه حکومت دینی استبدادی بود. مقاومت، سخت بود.
جمهوری اسلامی با خشونت و سرکوب، خیابان‌ها را از معترضان خالی کرد، اما برآیندِ تحولات، بزرگ و به نفع دموکراسی است. در این جدال سرسختانه ما توانسته‌ایم توانِ” سرپیچیِ” زنان و” اقتدار معترض” را به سطح آگاهیِ جمعی و تاریخی ارتقا دهیم. رشدِ آهنگِ “عملِ سرپیچی” در طی دو سالِ گذشته، معنای گذارِ مردم ایران از حکومت دینی استبدادی را واضح و عیان کرده‌است. توانِ سرپیچیِ زنان از قوانینِ زن‌ستیز و تبعیض‌آمیز، سنت، شعائر مذهبی و ارزش‌های اخلاقیِ برساخته‌ی تفکرات استبدادی و ضدانسانی و متحجرانه رو به فزونی و گسترش گذاشته است.
از همین روست که حکومت زنان را برای اعدام هم به صف کرده‌است، غافل از اینکه ما از اعدام هم نمی‌ترسیم. شما این روزها نام پخشان و شریفه را که محکوم به اعدام شده‌اند و نسیم و وریشه را که در معرض خطر حکم اعدام هستند، می‌شنوید. من کنار آنها خواهم ماند و علیه اعدام خواهم جنگید.
ما عدالت و آزادی را رها نخواهیم کرد.
ما عشق، زنانگی و مادرانگی را به دستان هیولای استبداددینی نخواهیم سپرد.
ما زندگی خواهیم کرد.
ما آفتاب را خواهیم بوسید و جهان را سرشار از سرزندگی و امید خواهیم کرد.
ما پیروز خواهیم شد.»
نرگس محمدی - شهریور ۱۴۰۳
زندان اوین
#نرگس_محمدی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #صلح_نوبل #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«توان سرپیچی زنان در ایران، الهام بخش است.
دو سال از کشته شدن مهسا ـ ژینا امینی و شروع جنبش “زن، زندگی، آزادی” می‌گذرد.
تمام آنچه را که باید توضیح دهم، در یک جمله‌ی کوتاهِ فشرده می‌گویم:
هیچ چیز دیگر مثلِ گذشته نیست. منظورم از گذشته نسبت به نقطه‌ی آغاز جنبش است. سخن از تغییری بنیادی در مقیاسی بس بزرگ و فراگیر است.
جنبش “زن، زندگی، آزادی” ناگهانی و حادثه‌وار رخ نداد. بلکه تداومِ مبارزاتی تاریخی و حرکت‌ها و جنبش‌های دموکراتیکِ مردمِ ایران بود. اما وقایع و تحولاتِ ناشی از جنبشِ “زن، زندگی، آزادی” به واقع شتاب‌دهنده‌ی حرکت بود و جهشی عمومی، تاریخی و معنادار به سوی دموکراسی، آزادی و برابری به وجود آورد.
جهان شاهدِ کشتار خیابانی معترضان، بازداشت، زندان، شکنجه و اعدامِ به پاخاستگانِ علیه حکومت دینی استبدادی بود. مقاومت، سخت بود.
جمهوری اسلامی با خشونت و سرکوب، خیابان‌ها را از معترضان خالی کرد، اما برآیندِ تحولات، بزرگ و به نفع دموکراسی است. در این جدال سرسختانه ما توانسته‌ایم توانِ” سرپیچیِ” زنان و” اقتدار معترض” را به سطح آگاهیِ جمعی و تاریخی ارتقا دهیم. رشدِ آهنگِ “عملِ سرپیچی” در طی دو سالِ گذشته، معنای گذارِ مردم ایران از حکومت دینی استبدادی را واضح و عیان کرده‌است. توانِ سرپیچیِ زنان از قوانینِ زن‌ستیز و تبعیض‌آمیز، سنت، شعائر مذهبی و ارزش‌های اخلاقیِ برساخته‌ی تفکرات استبدادی و ضدانسانی و متحجرانه رو به فزونی و گسترش گذاشته است.
از همین روست که حکومت زنان را برای اعدام هم به صف کرده‌است، غافل از اینکه ما از اعدام هم نمی‌ترسیم. شما این روزها نام پخشان و شریفه را که محکوم به اعدام شده‌اند و نسیم و وریشه را که در معرض خطر حکم اعدام هستند، می‌شنوید. من کنار آنها خواهم ماند و علیه اعدام خواهم جنگید.
ما عدالت و آزادی را رها نخواهیم کرد.
ما عشق، زنانگی و مادرانگی را به دستان هیولای استبداددینی نخواهیم سپرد.
ما زندگی خواهیم کرد.
ما آفتاب را خواهیم بوسید و جهان را سرشار از سرزندگی و امید خواهیم کرد.
ما پیروز خواهیم شد.»
نرگس محمدی - شهریور ۱۴۰۳
زندان اوین
#نرگس_محمدی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #صلح_نوبل #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نرگس محمدی، پخشان عزیزی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی و پریوش مسلمی به دادسرای امنیت اوین احضار شده‌اند. هر پنج زندانی امروز هیجدهم شهریور ماه از حضور در دادسرا امتناع کردند.
۱۶ مرداد ماه پس از اعدام رضا رسایی و اعتراض زنان زندانی در بند زندان اوین، نیروهای امنیتی و انتظامی اوین تعدادی از معترضان را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
علی رغم آثار ضرب و شتم شدید ، زندان و دادستانی از حضور نماینده پزشکی قانونی جهت ثبت کبودی و جراحت ها جلوگیری کرده و حتی از اعزام برخی از آسیب دیدگان به بیمارستان علی رغم دستور پزشک زندان ممانعت به عمل آوردند.
پس از دو بار تحصن شبانه‌ی زنان زندانی در حیاط اوین در اعتراض به صدور احکام اعدام( از جمله علیه پخشان عزیزی و شریفه محمدی) و اجرای گسترده احکام اعدام در سراسر کشور و این واقعه، دادستانی و زندان در اقدامی بی سابقه تعداد کثیری از زنان زندانی را یک الی سه ماه ممنوع التماس و ممنوع الملاقات کرده‌اند و در اقدامی دیگر در تاریخ هفدهم شهریور ماه دفتر بند زنان زندان اوین احضاریه ای را به نرگس محمدی، پخشان عزیزی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی و پریوش مسلمی ابلاغ کرده که بر اساس آن این پنج زن زندانی برای تفهیم اتهام به دادسرای ناحیه ۳۳ مقدس اردبیلی احضار شده‌اند. هر پنج زن زندانی اعلام کرده اند که در دادسرا حاضر نخواهند شد و امروز هیجدهم شهریور از رفتن به دادسرا امتناع کرده‌اند.
#زنذان_اوین #بند_زنان_اوین #نرگس_محمدی #پخشان_عزیزی #وریشه_مرادی #محبوبه_رضایی #پریوش_مسلمی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۱۶ مرداد ماه پس از اعدام رضا رسایی و اعتراض زنان زندانی در بند زندان اوین، نیروهای امنیتی و انتظامی اوین تعدادی از معترضان را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
علی رغم آثار ضرب و شتم شدید ، زندان و دادستانی از حضور نماینده پزشکی قانونی جهت ثبت کبودی و جراحت ها جلوگیری کرده و حتی از اعزام برخی از آسیب دیدگان به بیمارستان علی رغم دستور پزشک زندان ممانعت به عمل آوردند.
پس از دو بار تحصن شبانه‌ی زنان زندانی در حیاط اوین در اعتراض به صدور احکام اعدام( از جمله علیه پخشان عزیزی و شریفه محمدی) و اجرای گسترده احکام اعدام در سراسر کشور و این واقعه، دادستانی و زندان در اقدامی بی سابقه تعداد کثیری از زنان زندانی را یک الی سه ماه ممنوع التماس و ممنوع الملاقات کرده‌اند و در اقدامی دیگر در تاریخ هفدهم شهریور ماه دفتر بند زنان زندان اوین احضاریه ای را به نرگس محمدی، پخشان عزیزی، محبوبه رضایی، وریشه مرادی و پریوش مسلمی ابلاغ کرده که بر اساس آن این پنج زن زندانی برای تفهیم اتهام به دادسرای ناحیه ۳۳ مقدس اردبیلی احضار شده‌اند. هر پنج زن زندانی اعلام کرده اند که در دادسرا حاضر نخواهند شد و امروز هیجدهم شهریور از رفتن به دادسرا امتناع کرده‌اند.
#زنذان_اوین #بند_زنان_اوین #نرگس_محمدی #پخشان_عزیزی #وریشه_مرادی #محبوبه_رضایی #پریوش_مسلمی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نرگس محمدی، زندانی سیاسی و برنده جایزه صلح نوبل، به مناسبت سالگرد کشته شدن مهسا امینی بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کرد:
«دو سال از کشته شدن مهسا - ژینا امینی و جنبش باشکوه و قدرتمندِ «زن، زندگی، آزادی» گذشت.
در این دو سالِ سخت و جانکاه، گرچه زخم‌ها بر تنِ خستگان و شوریدگان از ستم، تبعیض و استبداد نشانده‌اند، گرچه راهی دشوار پیش روی ماست، اما همه می‌دانیم که دیگر هیچ چیز مثل گذشته نیست. مردم بزرگ‌ترین تغییر را در باورها، زندگی و جامعه‌شان احساس می‌کنند. تغییری که گرچه تغيير نظام جمهوری اسلامی را رقم نزده، اما بنیانِ استبداد دینی را متزلزل کرده‌است.
این جنبش، واقعیت روی‌گردانی مردم از حکومت را چنان ملموس کرده که کاندیدای ریاست جمهوری در صحن علنی مناظره اعتراف می‌کند که ما از کدام مردم سخن می‌گوییم، ۶۰ درصدی که حتی حاضر نشدند پای صندوق رأی بیایند.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» عنصر مردم را برای حکومتِ استبدادی دوباره معنا کرده، معنایی که وحشت را بر حکومت دینی تحمیل کرده است. مردمی که از کردستان تا سیستان و بلوچستان و از تهران تا آذربایجان و خوزستان کنار هم ایستادند و در چندصدایی وحدت‌آمیز بنیان استبداد را نشانه گرفتند.
در دومین سالگرد جنبش «زن، زندگی، آزادی» عهد و میثاقمان برای رسیدن به دموکراسی، آزادی و برایری و شکستِ استبداد دینی را قوت می‌بخشیم.
صدای فریادمان را بلندتر و اراده‌هایمان را مصمم‌تر می‌کنیم.
از نهادهای بین‌المللی و مردم سراسر جهان نه فقط نظاره بلکه کنشی فعال می‌طلبم. از سازمان ملل تقاضا دارم با جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی، به سکوت و بی‌عملی‌شان در مواجه با ستم و تبعیضِ ویرانگرِ حکومت‌های دینی و استبدادی علیه زنان پایان بخشند. چرا که رهایی زنان از چنبره‌ی ستم و تبعیض، قدرت‌بخشی به نیروی پیش‌برنده‌ی صلح و دموکراسی است.
نرگس محمدی
شهریور ۱۴۰۳
زندان اوین»
#نرگس_محمدی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«دو سال از کشته شدن مهسا - ژینا امینی و جنبش باشکوه و قدرتمندِ «زن، زندگی، آزادی» گذشت.
در این دو سالِ سخت و جانکاه، گرچه زخم‌ها بر تنِ خستگان و شوریدگان از ستم، تبعیض و استبداد نشانده‌اند، گرچه راهی دشوار پیش روی ماست، اما همه می‌دانیم که دیگر هیچ چیز مثل گذشته نیست. مردم بزرگ‌ترین تغییر را در باورها، زندگی و جامعه‌شان احساس می‌کنند. تغییری که گرچه تغيير نظام جمهوری اسلامی را رقم نزده، اما بنیانِ استبداد دینی را متزلزل کرده‌است.
این جنبش، واقعیت روی‌گردانی مردم از حکومت را چنان ملموس کرده که کاندیدای ریاست جمهوری در صحن علنی مناظره اعتراف می‌کند که ما از کدام مردم سخن می‌گوییم، ۶۰ درصدی که حتی حاضر نشدند پای صندوق رأی بیایند.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» عنصر مردم را برای حکومتِ استبدادی دوباره معنا کرده، معنایی که وحشت را بر حکومت دینی تحمیل کرده است. مردمی که از کردستان تا سیستان و بلوچستان و از تهران تا آذربایجان و خوزستان کنار هم ایستادند و در چندصدایی وحدت‌آمیز بنیان استبداد را نشانه گرفتند.
در دومین سالگرد جنبش «زن، زندگی، آزادی» عهد و میثاقمان برای رسیدن به دموکراسی، آزادی و برایری و شکستِ استبداد دینی را قوت می‌بخشیم.
صدای فریادمان را بلندتر و اراده‌هایمان را مصمم‌تر می‌کنیم.
از نهادهای بین‌المللی و مردم سراسر جهان نه فقط نظاره بلکه کنشی فعال می‌طلبم. از سازمان ملل تقاضا دارم با جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی، به سکوت و بی‌عملی‌شان در مواجه با ستم و تبعیضِ ویرانگرِ حکومت‌های دینی و استبدادی علیه زنان پایان بخشند. چرا که رهایی زنان از چنبره‌ی ستم و تبعیض، قدرت‌بخشی به نیروی پیش‌برنده‌ی صلح و دموکراسی است.
نرگس محمدی
شهریور ۱۴۰۳
زندان اوین»
#نرگس_محمدی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
درخواست نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل، از اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد؛ اقدام فوری برای توقف اعدام‌ها، آزادی همه زندانیان سیاسی - عقیدتی، توقف سرکوب زنان و سرکوب نهادهای مدنی مستقل
جناب آقای گوترش
دبیر کل محترم سازمان ملل
اعضای محترم مجمع عمومی سازمان ملل متحد
دو سال از جنبش «زن، زندگی، آزادی» می‌گذرد. جنبشی که سراسر ایران را فرا گرفته است. این جنبش دموکراتیک، مطالباتش را شعار زن، زندگی و آزادی کرده و دموکراسی و برابری را فریاد می‌زند.
تاوان این برخاستنِ جمعی و همبستگیِ مردم، چون خیزشها و جنبش‌های اجتماعی پیشین، سرکوب بی‌رحمانه مردم بود که همچنان ادامه دارد.
جهان شاهد کشتار، اعدام، زندان و سرکوب خشونت‌بار و بی‌رحمانه زنان در خیابان‌ها، بازداشتگاه‌ها و زندان‌هاست. این روزها نگران و شاهد صدور حکم اعدام برای زنان فعال (پخشان عزیزی و شریفه محمدی) هستیم.
نمایندگان محترم
نمایندگان این حکومت در میان شما در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواهند بود. از شما تقاضا دارم برای تحقق دموکراسی و صلح در خاورمیانه و در ایران به طور جدی و فعال و نه فقط در کلام و کنایه، حقوق بشر را پیش‌شرط هر نوع مذاکره‌ای در هر سطحی قرار دهید و برای
۱- توقف اعدام‌های گسترده و وحشیانه زندانیان بی‌پناه
۲- آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی
۳- توقف سرکوب سیستماتیک و هدفمند زنان ایران و جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی
۴- توقف سرکوب نهادهای مدنی مستقل
اقدام عاجل و قاطع نمایید.
نرگس محمدی
زندان اوین
شهریور ۱۴۰۳
#نرگس_محمدی #بیانیه #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_اعدام #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
جناب آقای گوترش
دبیر کل محترم سازمان ملل
اعضای محترم مجمع عمومی سازمان ملل متحد
دو سال از جنبش «زن، زندگی، آزادی» می‌گذرد. جنبشی که سراسر ایران را فرا گرفته است. این جنبش دموکراتیک، مطالباتش را شعار زن، زندگی و آزادی کرده و دموکراسی و برابری را فریاد می‌زند.
تاوان این برخاستنِ جمعی و همبستگیِ مردم، چون خیزشها و جنبش‌های اجتماعی پیشین، سرکوب بی‌رحمانه مردم بود که همچنان ادامه دارد.
جهان شاهد کشتار، اعدام، زندان و سرکوب خشونت‌بار و بی‌رحمانه زنان در خیابان‌ها، بازداشتگاه‌ها و زندان‌هاست. این روزها نگران و شاهد صدور حکم اعدام برای زنان فعال (پخشان عزیزی و شریفه محمدی) هستیم.
نمایندگان محترم
نمایندگان این حکومت در میان شما در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواهند بود. از شما تقاضا دارم برای تحقق دموکراسی و صلح در خاورمیانه و در ایران به طور جدی و فعال و نه فقط در کلام و کنایه، حقوق بشر را پیش‌شرط هر نوع مذاکره‌ای در هر سطحی قرار دهید و برای
۱- توقف اعدام‌های گسترده و وحشیانه زندانیان بی‌پناه
۲- آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی
۳- توقف سرکوب سیستماتیک و هدفمند زنان ایران و جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی
۴- توقف سرکوب نهادهای مدنی مستقل
اقدام عاجل و قاطع نمایید.
نرگس محمدی
زندان اوین
شهریور ۱۴۰۳
#نرگس_محمدی #بیانیه #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_اعدام #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خانواده نرگس محمدی، زندانی سیاسی برنده جایزه صلح نوبل، از سه بار ممانعت برای اعزام او به بیمارستان در یک ماه اخیر با وجود فوریت پزشکی، خبر دادند.
متن بیانیه آنها به شرح زیر است:
«طی یک ماه گذشته، سه بار (در تاریخ‌های ۲۰ و ۲۷ شهریور و ۱۰ مهر) از خروج نرگس محمدی از زندان و اعزام او به بیمارستان برای انجام آنژیوگرافی ممانعت شده است.
بر اساس تشخیص و دستور کتبی پزشک متخصص قلب در تاریخ بیست و نهم اسفند ۱۴۰۲، نرگس می بایست جهت انجام آنژیوگرافی در خرداد ماه ۱۴۰۳ به بیمارستان اعزام می شد.
پس از بیش از یک ماه تاخیر او در تاریخ شانزدهم تیر به بیمارستان اعزام شد.در بررسی های انجام شده، توده ای در سینه راست او مشاهده و بلافاصله نمونه برداری انجام شد. نرگس به زندان بازگردانده شد تا پس از اعلام نتیجه نمونه برداری و تشخیص پزشکان متخصص برای تصمیم گیری در مورد اولویت جراحی سینه یا عمل آنژیوگرافی، مجددا به بیمارستان بازگردانده شود.
طبق نظر پزشکان مقرر شده بود که عمل آنژیوگرافی فورا انجام شود.
از آن زمان پی گیری های بی وقفه وکلای نرگس؛ آقای مصطفی نیلی و خانم شادی حلیمی و مراجعات مکرر آنها به مراجع قانونی - دادیاری، ریاست زندان و بهداری زندان- و ارائه درخواستها و دستورات کتبی پزشکان متخصص و از سویی نامه های نرگس در داخل زندان جهت انجام عمل آنژیوگرافی در تاریخ های ۲۰ شهریور، ۲۷ شهریور و ۱۰ مهر بی نتیجه مانده است.
پس از اعلام ریاست بهداری، معاونت سلامت و ریاست زندان مبنی بر صدور مجوز اعزام از سوی دادستانی به نرگس ، مجددا روز اعزام( ۱۰ مهر) اجازه خروج از زندان داده نشده است.
تعدادی از هم بندی های نرگس که ماه‌هاست نگران وضعیت جسمی او هستند، به مسئولان مراجعه کرده اند. مسئولان زندان اعلام کرده اند که مجوزِ دادستانی و مجوز اعزام زندان صادر شده بود، اما با دستور مخالفت با خروج و اعزام نرگس از خارج از زندان مواجه شدیم و اعزام ممکن نشد.
ما، خانواده نرگس محمدی، بدینوسیله یک بار دیگر اعلام می‌کنیم که ممانعت های مکرر و مخالفت‌های نهادهای امنیتی و قضایی، بدون پاسخگویی در روند درمان و رسیدگی‌های پزشکی نرگس، به‌طور آشکار سلامت او را مورد هدف قرار داده و امری نگران کننده است. از مراجع حقوق بشری درخواست پیگیری داریم.
خانواده نرگس محمدی
۱۲ مهرماه ۱۴۰۳ – پاریس»
#نرگس_محمدی #آنژیوگرافی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن بیانیه آنها به شرح زیر است:
«طی یک ماه گذشته، سه بار (در تاریخ‌های ۲۰ و ۲۷ شهریور و ۱۰ مهر) از خروج نرگس محمدی از زندان و اعزام او به بیمارستان برای انجام آنژیوگرافی ممانعت شده است.
بر اساس تشخیص و دستور کتبی پزشک متخصص قلب در تاریخ بیست و نهم اسفند ۱۴۰۲، نرگس می بایست جهت انجام آنژیوگرافی در خرداد ماه ۱۴۰۳ به بیمارستان اعزام می شد.
پس از بیش از یک ماه تاخیر او در تاریخ شانزدهم تیر به بیمارستان اعزام شد.در بررسی های انجام شده، توده ای در سینه راست او مشاهده و بلافاصله نمونه برداری انجام شد. نرگس به زندان بازگردانده شد تا پس از اعلام نتیجه نمونه برداری و تشخیص پزشکان متخصص برای تصمیم گیری در مورد اولویت جراحی سینه یا عمل آنژیوگرافی، مجددا به بیمارستان بازگردانده شود.
طبق نظر پزشکان مقرر شده بود که عمل آنژیوگرافی فورا انجام شود.
از آن زمان پی گیری های بی وقفه وکلای نرگس؛ آقای مصطفی نیلی و خانم شادی حلیمی و مراجعات مکرر آنها به مراجع قانونی - دادیاری، ریاست زندان و بهداری زندان- و ارائه درخواستها و دستورات کتبی پزشکان متخصص و از سویی نامه های نرگس در داخل زندان جهت انجام عمل آنژیوگرافی در تاریخ های ۲۰ شهریور، ۲۷ شهریور و ۱۰ مهر بی نتیجه مانده است.
پس از اعلام ریاست بهداری، معاونت سلامت و ریاست زندان مبنی بر صدور مجوز اعزام از سوی دادستانی به نرگس ، مجددا روز اعزام( ۱۰ مهر) اجازه خروج از زندان داده نشده است.
تعدادی از هم بندی های نرگس که ماه‌هاست نگران وضعیت جسمی او هستند، به مسئولان مراجعه کرده اند. مسئولان زندان اعلام کرده اند که مجوزِ دادستانی و مجوز اعزام زندان صادر شده بود، اما با دستور مخالفت با خروج و اعزام نرگس از خارج از زندان مواجه شدیم و اعزام ممکن نشد.
ما، خانواده نرگس محمدی، بدینوسیله یک بار دیگر اعلام می‌کنیم که ممانعت های مکرر و مخالفت‌های نهادهای امنیتی و قضایی، بدون پاسخگویی در روند درمان و رسیدگی‌های پزشکی نرگس، به‌طور آشکار سلامت او را مورد هدف قرار داده و امری نگران کننده است. از مراجع حقوق بشری درخواست پیگیری داریم.
خانواده نرگس محمدی
۱۲ مهرماه ۱۴۰۳ – پاریس»
#نرگس_محمدی #آنژیوگرافی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نامه جمعی از زنان‌زندانی اوین درباره تعلل و امتناع این زندان در رسیدگی پزشکی به زندانیان:
نرگس محمدی را با وجود شرایط اورژانسی به بیمارستان اعزام نمی‌کنند
ما جمعی از زنان هم‌بندی نرگس محمدی در بند نسوان اوین نسبت به امتناع زندان در اعزام او به بیمارستان اعتراض داشته و نگران سلامتی او هستیم.
نرگس محمدی ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ به علت درد در ناحیه‌ی سینه به بیمارستان اعزام و به بخش ICU منتقل شد.
به دستور پزشک او باید خرداد ماه برای عمل آنژیو بار دیگر به بیمارستان اعزام می‌شد. زندان پس از یک ماه و نیم تأخیر یعنی ۱۸ تیر ماه بار دیگر او را به بیمارستان منتقل کرد. در این اعزام پزشکان متوجه توده‌ای در سینه‌ی او شدند و اقدام به بایوپسی کرده و به دلیل نگرانی از نیاز فوری به عمل جراحی، عمل آنژیو را به تعویق انداختند.
بنا به دستور پزشک او باید شهریور ماه برای عمل آنژیو به بیمارستان اعزام می‌شد.
در این مدت علاوه بر ۳ نامه از سوی پزشک متخصص بیمارستان، پزشک معتمد زندان نیز او را معاینه کرده و خواهان اعزام اورژانسی او به بیمارستان شده است. رئیس بهداری اوین نیز بارها ضرورت اعزام اورژانسی او به بیمارستان را به مسئولان زندان متذکر شده، اما زندان از اعزام نرگس امتناع کرده و دلیل آن را دستور نهادهای بالادستی عنوان می‌کند. نرگس در چند روز گذشته نیز به دلیل درد در قفسه سینه به بهداری مراجعه کرده و نوار قلب او تغییراتی را نشان داده که به گفته‌ی پزشک اوین به معنای نوسان فشار خون و شرایط پرریسک سلامتی اوست.
گذشته از اورژانسی بودن عمل آنژیو، آبان ماه ۱۴۰۲ نرگس ناگهان دچار درد شدید در کمر شد، که به بیمارستان اعزام و طبق دستور پزشک باید حداقل ۱۰ جلسه فیزیوتراپی و کایروپراکتیک برای او انجام می‌شد، که زندان هیچ گاه در این زمینه او را برای درمان اعزام نکرد.
در واقع تاکنون زندان هر بار پس از اعتراض‌های متعدد زندانیان حاضر به اعزام نرگس محمدی به بیمارستان شده است.
نرگس از شهریور ماه باید برای انجام عمل آنژیو به بیمارستان اعزام می‌شد، اما با وجود اورژانسی بودن شرایط و اعتراض‌های متعدد همبندیان و زنان زندانی همچنان زندان اقدام به اعزام او نکرده و هر بار که وعده‌هایی داده شده، در نهایت صبح روز اعزام، از انجام آن سر باز زده است.
ما تنها خواهان رسیدگی پزشکی و اعزام هم‌بندی خود برای درمان هستیم. خواسته‌ای قانونی که زندان وظیفه انجام آن را برعهده دارد. مگر نه اینکه زندان مسئول رسیدگی به سلامت زندانی است؟ چرا ما هر بار برای اعزام نرگس و حتی دیگر زندانیان باید به روش‌های متعدد به زندان اعتراض خود را اعلام کنیم و پس از کشمکش‌های بسیار اقدام به اعزام یک بیمار کنند؟
لازم به ذکر است، بسیاری از زنان زندانی اوین دچار بیماری‌های سخت و لاعلاج بوده یا کهولت سنی دارند که اگر برچسب زندانی امنیتی نداشتند، قطعا عدم تحمل برای آنها صادر می‌شد. به وضعیت این زندانیان رسیدگی نشده و به نظر می‌رسد زندان اساسا امکان رسیدگی مداوم به این زندانیان را دارا نیست. با این حال با نگاه داشتن این زندانیان، جان آنان را در خطر انداخته و اضطراب و نگرانی برای وضعیت سلامتی آنها را به همبندیان و خانواده‌های آنان تحمیل می‌کند.
زندانی بودن خود به معنای زندگی در اضطراب و دشواری بسیار است و بند نسوان در حال حاضر پرجمعیت‌ترین دوران خود در سال‌های اخیر را سپری می‌کند و زندان در چنین شرایطی به جای رسیدگی بیشتر از ابتدایی‌ترین وظایف قانونی خود، چون اعزام به بیمارستان سر باز زده و بر اضطراب و دشواری حبس ما در این دوران می‌افزاید.
امضاکنندگان:
ویدا ربانی، مطهره گونه‌ای، آنیشا اسدالهی، سپیده قلیان، گلرخ ایرایی، مریم یحیوی، سمانه اصغری، نسیم سیمیاری، سعیده شفیعی، پخشان عزیزی، نسرین خضری جوادی، سکینه پروانه، ریحانه انصاری‌نژاد، شکیلا منفرد، زهره سرو، حورا نیکبخت، راحله راحمی‌پور، مهوش شهریاری، محبوبه رضایی، معصومه نساجی، ناهید خداجو و سعیده قربانعلی
دوم آبان ۱۴۰۳
زندان اوین، بند زنان
#بیانیه #نرگس_محمدی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نرگس محمدی را با وجود شرایط اورژانسی به بیمارستان اعزام نمی‌کنند
ما جمعی از زنان هم‌بندی نرگس محمدی در بند نسوان اوین نسبت به امتناع زندان در اعزام او به بیمارستان اعتراض داشته و نگران سلامتی او هستیم.
نرگس محمدی ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ به علت درد در ناحیه‌ی سینه به بیمارستان اعزام و به بخش ICU منتقل شد.
به دستور پزشک او باید خرداد ماه برای عمل آنژیو بار دیگر به بیمارستان اعزام می‌شد. زندان پس از یک ماه و نیم تأخیر یعنی ۱۸ تیر ماه بار دیگر او را به بیمارستان منتقل کرد. در این اعزام پزشکان متوجه توده‌ای در سینه‌ی او شدند و اقدام به بایوپسی کرده و به دلیل نگرانی از نیاز فوری به عمل جراحی، عمل آنژیو را به تعویق انداختند.
بنا به دستور پزشک او باید شهریور ماه برای عمل آنژیو به بیمارستان اعزام می‌شد.
در این مدت علاوه بر ۳ نامه از سوی پزشک متخصص بیمارستان، پزشک معتمد زندان نیز او را معاینه کرده و خواهان اعزام اورژانسی او به بیمارستان شده است. رئیس بهداری اوین نیز بارها ضرورت اعزام اورژانسی او به بیمارستان را به مسئولان زندان متذکر شده، اما زندان از اعزام نرگس امتناع کرده و دلیل آن را دستور نهادهای بالادستی عنوان می‌کند. نرگس در چند روز گذشته نیز به دلیل درد در قفسه سینه به بهداری مراجعه کرده و نوار قلب او تغییراتی را نشان داده که به گفته‌ی پزشک اوین به معنای نوسان فشار خون و شرایط پرریسک سلامتی اوست.
گذشته از اورژانسی بودن عمل آنژیو، آبان ماه ۱۴۰۲ نرگس ناگهان دچار درد شدید در کمر شد، که به بیمارستان اعزام و طبق دستور پزشک باید حداقل ۱۰ جلسه فیزیوتراپی و کایروپراکتیک برای او انجام می‌شد، که زندان هیچ گاه در این زمینه او را برای درمان اعزام نکرد.
در واقع تاکنون زندان هر بار پس از اعتراض‌های متعدد زندانیان حاضر به اعزام نرگس محمدی به بیمارستان شده است.
نرگس از شهریور ماه باید برای انجام عمل آنژیو به بیمارستان اعزام می‌شد، اما با وجود اورژانسی بودن شرایط و اعتراض‌های متعدد همبندیان و زنان زندانی همچنان زندان اقدام به اعزام او نکرده و هر بار که وعده‌هایی داده شده، در نهایت صبح روز اعزام، از انجام آن سر باز زده است.
ما تنها خواهان رسیدگی پزشکی و اعزام هم‌بندی خود برای درمان هستیم. خواسته‌ای قانونی که زندان وظیفه انجام آن را برعهده دارد. مگر نه اینکه زندان مسئول رسیدگی به سلامت زندانی است؟ چرا ما هر بار برای اعزام نرگس و حتی دیگر زندانیان باید به روش‌های متعدد به زندان اعتراض خود را اعلام کنیم و پس از کشمکش‌های بسیار اقدام به اعزام یک بیمار کنند؟
لازم به ذکر است، بسیاری از زنان زندانی اوین دچار بیماری‌های سخت و لاعلاج بوده یا کهولت سنی دارند که اگر برچسب زندانی امنیتی نداشتند، قطعا عدم تحمل برای آنها صادر می‌شد. به وضعیت این زندانیان رسیدگی نشده و به نظر می‌رسد زندان اساسا امکان رسیدگی مداوم به این زندانیان را دارا نیست. با این حال با نگاه داشتن این زندانیان، جان آنان را در خطر انداخته و اضطراب و نگرانی برای وضعیت سلامتی آنها را به همبندیان و خانواده‌های آنان تحمیل می‌کند.
زندانی بودن خود به معنای زندگی در اضطراب و دشواری بسیار است و بند نسوان در حال حاضر پرجمعیت‌ترین دوران خود در سال‌های اخیر را سپری می‌کند و زندان در چنین شرایطی به جای رسیدگی بیشتر از ابتدایی‌ترین وظایف قانونی خود، چون اعزام به بیمارستان سر باز زده و بر اضطراب و دشواری حبس ما در این دوران می‌افزاید.
امضاکنندگان:
ویدا ربانی، مطهره گونه‌ای، آنیشا اسدالهی، سپیده قلیان، گلرخ ایرایی، مریم یحیوی، سمانه اصغری، نسیم سیمیاری، سعیده شفیعی، پخشان عزیزی، نسرین خضری جوادی، سکینه پروانه، ریحانه انصاری‌نژاد، شکیلا منفرد، زهره سرو، حورا نیکبخت، راحله راحمی‌پور، مهوش شهریاری، محبوبه رضایی، معصومه نساجی، ناهید خداجو و سعیده قربانعلی
دوم آبان ۱۴۰۳
زندان اوین، بند زنان
#بیانیه #نرگس_محمدی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل، در واکنش به اعتراض دختر دانشجوی دانشگاه علوم و تحقیقات و بازداشت او نوشت زنان تاوان «سرپیچی» را میدهند اما در مقابل زور سر خم نمی‌کنند. محمدی «تن» زن معترض دانشگاه را نماد عصیان، خشم و طغیان دانست و خواهان آزادی او و توقف سرکوب و آزار زنان شد. او همچنین در اعتراض به پروژه مجنون سازی زن معترض، نوشت که به جای زنِ معترض، می‌بایست عاملان و آمران پدیده‌ی ننگین «حجاب اجباری» تحت آزمایش روانی قرار گیرند.
متن بیانیه خانم محمدی به شرح زیر است:
«زنان تاوان “سرپیچی” را میدهند، اما در مقابل زور سر خم نمی‌کنند. “تنِ” زنِ معترضِ دانشگاه، نماد عصیان و شدت خشم و طغیان است. زن دانشجو با لباسهای معمولی برای شرکت در کلاس درس وارد دانشگاه می شود. ماموران حراست به دلیل “حجاب اجباری” مانع ورود او می شوند. درگیری تا جایی پیش می رود که او لباسش را در می آورد. یادآوری آنچه بر زنان ایران در این لحظه های تحقیر و توهین وزورگویی رفته است، هولناک، تحمل ناپذیر و شکننده است.
مسئولان و مأموران حکومت اعلام کرده‌اند، زنی را که در دانشگاه برهنه شد، تحت آزمایشاتِ روانی قرار داده‌اند. به جای زنِ معترض، می‌بایست عاملان و آمران پدیده‌ی ننگین “حجاب اجباری” تحت آزمایش روانی قرار گیرند که به خود اجازه میدهند در هر مکان و هر زمانی، بدنِ زن را ابزار خشونت علیه او قرار دهند. حکومت نمی‌تواند با برچسبِ «روانی»، بیمار «جنسی» و “فریب‌خورده” علیهِ زنان معترض که بدن‌هایشان را نمادِ اعتراض و طغیان علیه زن‌ستیزی و استبداد کرده‌اند، آنها را وادار به عقب‌نشینی کند. زنِ معترض در دانشگاه، «بدنی» را که حکومت سال‌ها در تلاش است تا ابزار شرم، سرکوب و جنسی قرار دهد، به ابزارِ اعتراضِ کوبنده علیه‌شان تبدیل کرد. او نه تنها در مقابل زورگویی برای تحمیل “حجاب اجباری” و پوشاندن موهای سرش عقب ننشست، بلکه بدنش را نمادِ سرپیچی و عصیان کرد. خواهان آزادی او و توقف سرکوب و آزار زنان هستم.
نرگس محمدی زندان اوین - ۱۳ آبان ۱۴۰۳»
narges_mohamadi_51
عکس دیوار نویسی از صفحه اتحاد جوانان ایران
fa_uyi
#دختر_علوم_تحقیقات #آهو_دریایی #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهورى_اسلامى #نرگس_محمدی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
متن بیانیه خانم محمدی به شرح زیر است:
«زنان تاوان “سرپیچی” را میدهند، اما در مقابل زور سر خم نمی‌کنند. “تنِ” زنِ معترضِ دانشگاه، نماد عصیان و شدت خشم و طغیان است. زن دانشجو با لباسهای معمولی برای شرکت در کلاس درس وارد دانشگاه می شود. ماموران حراست به دلیل “حجاب اجباری” مانع ورود او می شوند. درگیری تا جایی پیش می رود که او لباسش را در می آورد. یادآوری آنچه بر زنان ایران در این لحظه های تحقیر و توهین وزورگویی رفته است، هولناک، تحمل ناپذیر و شکننده است.
مسئولان و مأموران حکومت اعلام کرده‌اند، زنی را که در دانشگاه برهنه شد، تحت آزمایشاتِ روانی قرار داده‌اند. به جای زنِ معترض، می‌بایست عاملان و آمران پدیده‌ی ننگین “حجاب اجباری” تحت آزمایش روانی قرار گیرند که به خود اجازه میدهند در هر مکان و هر زمانی، بدنِ زن را ابزار خشونت علیه او قرار دهند. حکومت نمی‌تواند با برچسبِ «روانی»، بیمار «جنسی» و “فریب‌خورده” علیهِ زنان معترض که بدن‌هایشان را نمادِ اعتراض و طغیان علیه زن‌ستیزی و استبداد کرده‌اند، آنها را وادار به عقب‌نشینی کند. زنِ معترض در دانشگاه، «بدنی» را که حکومت سال‌ها در تلاش است تا ابزار شرم، سرکوب و جنسی قرار دهد، به ابزارِ اعتراضِ کوبنده علیه‌شان تبدیل کرد. او نه تنها در مقابل زورگویی برای تحمیل “حجاب اجباری” و پوشاندن موهای سرش عقب ننشست، بلکه بدنش را نمادِ سرپیچی و عصیان کرد. خواهان آزادی او و توقف سرکوب و آزار زنان هستم.
نرگس محمدی زندان اوین - ۱۳ آبان ۱۴۰۳»
narges_mohamadi_51
عکس دیوار نویسی از صفحه اتحاد جوانان ایران
fa_uyi
#دختر_علوم_تحقیقات #آهو_دریایی #نه_به_پوشش_اجباری #نه_به_جمهورى_اسلامى #نرگس_محمدی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech