درباره‌ی جشن سده
در کتاب نوروزنامه منسوب به خیام میخوانیم:
«هر سال تا به امروز جشن #سده را پادشاهان نیک عهد در ایران و توران به جای می‌آورند، بعد از آن به امروز، زمان این جشن به دست فراموشی سپرده شد و فقط زرتشتیان که نگهبان سنن #باستانی بوده و هستند این #جشن باستانی را بر پا می‌داشتند.»
مرد آویج زیاری نخستین کس پس از اسلام بود که به سال ۳۲۳ هجری (صده دهم میلادی) این جشن را در اصفهان با شکوه فراوان برگزار کرد و گویا به همین دلیل پس از پایان مراسم در توطئه ای کشته شد. همچنین در زمان غزنویان این جشن دوباره رونق گرفت و عنصری شاعر نامدار ایران در یکی از جشن‌های سده در برابر امیر محمود غزنوی قصیده‌ای درباره سده خواند که آغاز آن این است:
سده جشن ملوک نامداراست زافریدون و از جـم یادگار است
در #ایران_باستان و در میان زرتشتیان ایران، این جشن نزدیک غروب آفتاب، با #آتش افروزی آغاز می‌شود و امروز هم با همان سنت کوه‌هایی از بوته و خارو هیزم در بیرون شهر فراهم شده، در حالی که موبدان لاله به دست #اوستا زمزمه می‌کنند، بوته‌ها را روشن کرده و مردمی که در آن جا جمع شده‌اند #نمازآتش #نیایش خوانده، این مراسم به وسیلهٔ انجمن زرتشتیان کرمان سده هاست که بیرون از شهر انجام شده و همه مردم زن و مرد، زرتشتی و مسلمان، کلیمی در آن جا گرد آمده و در #شادی شرکت می‌کنند در تهران این جشن بیست و پنج سال است که با شکوه وسیله سازمان فروهر در باغ (کوشک) ورجاوند برگزار می‌شود. در شیراز پنج سال این جشن به همت همسرم پریچهر (همسر دکتر فرهنگ مهر) و با یاری #زرتشتیان، آرتشیان و مردم شیراز، برابر کعبه زرتشت، نزدیک تخت جمشید برگزار شد.
برگرفته از کتاب فلسفه #زرتشت نوشته دکتر فرهنگ مهر
bit.ly/1UyOKoS
عکس: اعظم السادات میرجلیلی ، ساره تجلی - ایسنا
bit.ly/1Kil5zZ
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
در کتاب نوروزنامه منسوب به خیام میخوانیم:
«هر سال تا به امروز جشن #سده را پادشاهان نیک عهد در ایران و توران به جای می‌آورند، بعد از آن به امروز، زمان این جشن به دست فراموشی سپرده شد و فقط زرتشتیان که نگهبان سنن #باستانی بوده و هستند این #جشن باستانی را بر پا می‌داشتند.»
مرد آویج زیاری نخستین کس پس از اسلام بود که به سال ۳۲۳ هجری (صده دهم میلادی) این جشن را در اصفهان با شکوه فراوان برگزار کرد و گویا به همین دلیل پس از پایان مراسم در توطئه ای کشته شد. همچنین در زمان غزنویان این جشن دوباره رونق گرفت و عنصری شاعر نامدار ایران در یکی از جشن‌های سده در برابر امیر محمود غزنوی قصیده‌ای درباره سده خواند که آغاز آن این است:
سده جشن ملوک نامداراست زافریدون و از جـم یادگار است
در #ایران_باستان و در میان زرتشتیان ایران، این جشن نزدیک غروب آفتاب، با #آتش افروزی آغاز می‌شود و امروز هم با همان سنت کوه‌هایی از بوته و خارو هیزم در بیرون شهر فراهم شده، در حالی که موبدان لاله به دست #اوستا زمزمه می‌کنند، بوته‌ها را روشن کرده و مردمی که در آن جا جمع شده‌اند #نمازآتش #نیایش خوانده، این مراسم به وسیلهٔ انجمن زرتشتیان کرمان سده هاست که بیرون از شهر انجام شده و همه مردم زن و مرد، زرتشتی و مسلمان، کلیمی در آن جا گرد آمده و در #شادی شرکت می‌کنند در تهران این جشن بیست و پنج سال است که با شکوه وسیله سازمان فروهر در باغ (کوشک) ورجاوند برگزار می‌شود. در شیراز پنج سال این جشن به همت همسرم پریچهر (همسر دکتر فرهنگ مهر) و با یاری #زرتشتیان، آرتشیان و مردم شیراز، برابر کعبه زرتشت، نزدیک تخت جمشید برگزار شد.
برگرفته از کتاب فلسفه #زرتشت نوشته دکتر فرهنگ مهر
bit.ly/1UyOKoS
عکس: اعظم السادات میرجلیلی ، ساره تجلی - ایسنا
bit.ly/1Kil5zZ
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
«کوه خواجه»ی زابل، #تخت_جمشید خشتی ایران
«آخ اگه بارون بزنه!»
اگر هنوز این بنای خشتی پابرجاست به دلیل خشک‌سالی سال‌های اخیر سیستان و بلوچستان است و اگر بارندگی‌ها حتا در شرایط سالانه انجام می‌شد، امروز دیگر کوه خواجه نمی‌توانست خودنمایی کند.
اول اردیبهشت ۱۳۴۵ کوه خواجه توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ثبت ۵۴۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. «ارنست امیل هرتسفلد»، باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ میلادی بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای اولین‌بار مورد کاوش قرار داده بود، با بررسی کوه خواجه و آثار باستانی آن، نام «تخت جمشید خشتی» را برای این مجموعه کاخ‌ها برگزیده بود. کوه خواجه یا کوه اوشیدا که به کوه رستم نیز شهرت دارد، تنها عارضه‌ی طبیعی در دشت سیستان است که در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر #زابل قرار دارد. اوشیدا در زبان #فارسی به معنای ابدی است. کوه خواجه از مهم‌ترین آثار باستانی دوره‌های #اشکانی، #ساسانی- #اسلامی به شمار می‌آید.
این کوه ذوزنقی‌ای شکل نزد پیروان سه دین #اسلام و #مسیحیت و #زرتشت، کوهی مقدس است. این #کوه از سنگ‌های بازالت سیاه‌رنگ تشکیل شده و با ارتفاع ۶۰۹ متر از سطح دریا، مانند جزیره‌ی در میانه‌ی دریاچه‌ی هامون قرار گرفته است. در اطراف این کوه آثار باستانی بسیاری قرار دارد که از دوره‌های ساسانیان، اشکانیان باقی مانده است. از اماکن دوره‌ی اسلامی و همین‌طور معبد بودایی نیز در اطراف این کوه می‌توان نشان گرفت.
کوه خواجه برای اولین‌بار در سال ۱۹۱۶ میلادی توسط «اورل اشتین»، باستان‌شناس انگلیسی کشف شد.این باستان‌شناس بیشتر به خاطر کاوش‌هایش در آسیای میانه شناخته شده است. در سال ۱۹۶۱ باستان‌شناس دیگری که معماری ایتالیایی بود به نام «گوئلینی» کاوش‌های محدود دیگری در آثار کوه خواجه انجام داد.
از #آثارباستانی اطراف این کوه می‌توان به مجموعه‌ای از کاخ‌ها، فلعه‌ی کهک کهزاد، قلعه‌ی چهل دختر، قلعه‌ی سرسنگ، آرام‌گاه خواجه غلطان، ساختمان پیرگندم بریان، خانه‌ی شیطان و قبرهای دوران اسلامی اشاره کرد. یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین این بناهای #باستانی این منطقه، آتش‌کده‌ای قدیمی است که باستان‌شناسان قدمت آن را به قرن اول پیش از میلاد بازمی‌گردانند. این آتش‌کده دارای یک تالار مرکزی در وسط و راه‌روهایی در اطراف آن است. کوه خواجه در واقع قلعه‌ای عظیم و دژ شهری منحصر به فردی است که از دوره‌ی اشکانیان و #ساسانیان باقی مانده است. از دیگر بناهای تاریخی موجود در کوه خواجه، کاخی است که به دوره‌ی ساسانیان تعلق دارد که #معماری منحصر به فرد آن دیدنی است.
در جلو این کاخ حیاطی با منظره‌ای بسیار زیبا قرار گرفته است. در بخش جنوبی این تپه، معبدی خشتی وجود دارد که مربوط به دوره‌ی پیش از اسلام است. این #معبد کرچک چهل گنجه نام دارد. ازبناهای پس از اسلام می‌توان به مقبره‌ی خواجه مهدی‌بن‌محمد‌بن خلیفه اشاره کرد که در جوار زیارت‌گاه‌های خواجه قلتان و پیرگندم بریان واقع شده است.
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1yVbfP3
اگر این #بنای_تاریخی را دیده‌اید و یا اطلاعات بیش‌تری از آن دارید با ما در میان بگذارید
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
«آخ اگه بارون بزنه!»
اگر هنوز این بنای خشتی پابرجاست به دلیل خشک‌سالی سال‌های اخیر سیستان و بلوچستان است و اگر بارندگی‌ها حتا در شرایط سالانه انجام می‌شد، امروز دیگر کوه خواجه نمی‌توانست خودنمایی کند.
اول اردیبهشت ۱۳۴۵ کوه خواجه توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ثبت ۵۴۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. «ارنست امیل هرتسفلد»، باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ میلادی بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای اولین‌بار مورد کاوش قرار داده بود، با بررسی کوه خواجه و آثار باستانی آن، نام «تخت جمشید خشتی» را برای این مجموعه کاخ‌ها برگزیده بود. کوه خواجه یا کوه اوشیدا که به کوه رستم نیز شهرت دارد، تنها عارضه‌ی طبیعی در دشت سیستان است که در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر #زابل قرار دارد. اوشیدا در زبان #فارسی به معنای ابدی است. کوه خواجه از مهم‌ترین آثار باستانی دوره‌های #اشکانی، #ساسانی- #اسلامی به شمار می‌آید.
این کوه ذوزنقی‌ای شکل نزد پیروان سه دین #اسلام و #مسیحیت و #زرتشت، کوهی مقدس است. این #کوه از سنگ‌های بازالت سیاه‌رنگ تشکیل شده و با ارتفاع ۶۰۹ متر از سطح دریا، مانند جزیره‌ی در میانه‌ی دریاچه‌ی هامون قرار گرفته است. در اطراف این کوه آثار باستانی بسیاری قرار دارد که از دوره‌های ساسانیان، اشکانیان باقی مانده است. از اماکن دوره‌ی اسلامی و همین‌طور معبد بودایی نیز در اطراف این کوه می‌توان نشان گرفت.
کوه خواجه برای اولین‌بار در سال ۱۹۱۶ میلادی توسط «اورل اشتین»، باستان‌شناس انگلیسی کشف شد.این باستان‌شناس بیشتر به خاطر کاوش‌هایش در آسیای میانه شناخته شده است. در سال ۱۹۶۱ باستان‌شناس دیگری که معماری ایتالیایی بود به نام «گوئلینی» کاوش‌های محدود دیگری در آثار کوه خواجه انجام داد.
از #آثارباستانی اطراف این کوه می‌توان به مجموعه‌ای از کاخ‌ها، فلعه‌ی کهک کهزاد، قلعه‌ی چهل دختر، قلعه‌ی سرسنگ، آرام‌گاه خواجه غلطان، ساختمان پیرگندم بریان، خانه‌ی شیطان و قبرهای دوران اسلامی اشاره کرد. یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین این بناهای #باستانی این منطقه، آتش‌کده‌ای قدیمی است که باستان‌شناسان قدمت آن را به قرن اول پیش از میلاد بازمی‌گردانند. این آتش‌کده دارای یک تالار مرکزی در وسط و راه‌روهایی در اطراف آن است. کوه خواجه در واقع قلعه‌ای عظیم و دژ شهری منحصر به فردی است که از دوره‌ی اشکانیان و #ساسانیان باقی مانده است. از دیگر بناهای تاریخی موجود در کوه خواجه، کاخی است که به دوره‌ی ساسانیان تعلق دارد که #معماری منحصر به فرد آن دیدنی است.
در جلو این کاخ حیاطی با منظره‌ای بسیار زیبا قرار گرفته است. در بخش جنوبی این تپه، معبدی خشتی وجود دارد که مربوط به دوره‌ی پیش از اسلام است. این #معبد کرچک چهل گنجه نام دارد. ازبناهای پس از اسلام می‌توان به مقبره‌ی خواجه مهدی‌بن‌محمد‌بن خلیفه اشاره کرد که در جوار زیارت‌گاه‌های خواجه قلتان و پیرگندم بریان واقع شده است.
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1yVbfP3
اگر این #بنای_تاریخی را دیده‌اید و یا اطلاعات بیش‌تری از آن دارید با ما در میان بگذارید
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
توانا
«کوه خواجه»ی زابل، تخت جمشید خشتی ایران
کندوان، نخستین روستای صخره‌ای زنده‌‌ی جهان
#نوروز کجا برویم؟ (۵)
«موحیبت بیر بلا شیء دی گیرفتار اولمیان بیلمز
زیمیستان گورمین بول‌بول، بهارین قدرینه بیلمز»
برگرفته از یک شعر فولکلور: محبت امر خاصی است که تا گرفتارش نشوی نمی‌دانی چیست، بلبلی که زمستان را ندیده است، قدر بهار را نخواهد دانست.
«کندوان» نام روستایی است از روستاهای استان #آذربایجان شرقی. استان آذربایجان شرقی که در فارسی باستان به آن «آذربادگان» نیز می‌گفته‌اند بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین استان ناحیه‌ی شمال غربی ایران محسوب می‌شود. مساحت این استان ۴۵۴۹۱ کیلومتر مربع است که از این حیث یازدهمین استان بزرگ ایران محسوب می‌شود. این استان محل تلاقی و اتصال دو رشته کوه اصلی و نام‌آشنای کوه‌های ایران یعنی البرز و زاگرس است و بلندترین نقطه‌ی آن قله‌ی کوه سهند است.
خانه‌های سنتی و #باستانی این روستا در ایران همانندی ندارند و برخی از محققان بر این نظر هستند که احداث این خانه‌ها در دل کوه به قرن هفتم هجری و همزمان با حمله‌ی مغول‌ها به ایران برمی‌گردد؛ برخی از محققان نیز قدمت این روستا را تا ۶ هزار سال پیش می‌دانند. معماری کندوان معماری #صخره‌ای است و به دلیل همین ویژگی #معماری خاص این روستا در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. #کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان است؛ در «کاپادوکیه» در کشور ترکیه و یا «داکوتا» در کشور آمریکا چنین معماری صخره‌ای وجود دارد اما آن‌چه که کندوان را از مکان‌های مشابه، متمایز می‌کند این است که در این خانه‌های صخره‌ای انسان زندگی می‌کند. این #روستا که در دل سنگ بنا شده است خانه‌هایی هرمی‌شکل هستند و حتا برای دام‌ها نیز حفره‌هایی در دل سنگ بنا شده است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/Ioxq4X
@Tavaana_TavaanaTech
#نوروز کجا برویم؟ (۵)
«موحیبت بیر بلا شیء دی گیرفتار اولمیان بیلمز
زیمیستان گورمین بول‌بول، بهارین قدرینه بیلمز»
برگرفته از یک شعر فولکلور: محبت امر خاصی است که تا گرفتارش نشوی نمی‌دانی چیست، بلبلی که زمستان را ندیده است، قدر بهار را نخواهد دانست.
«کندوان» نام روستایی است از روستاهای استان #آذربایجان شرقی. استان آذربایجان شرقی که در فارسی باستان به آن «آذربادگان» نیز می‌گفته‌اند بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین استان ناحیه‌ی شمال غربی ایران محسوب می‌شود. مساحت این استان ۴۵۴۹۱ کیلومتر مربع است که از این حیث یازدهمین استان بزرگ ایران محسوب می‌شود. این استان محل تلاقی و اتصال دو رشته کوه اصلی و نام‌آشنای کوه‌های ایران یعنی البرز و زاگرس است و بلندترین نقطه‌ی آن قله‌ی کوه سهند است.
خانه‌های سنتی و #باستانی این روستا در ایران همانندی ندارند و برخی از محققان بر این نظر هستند که احداث این خانه‌ها در دل کوه به قرن هفتم هجری و همزمان با حمله‌ی مغول‌ها به ایران برمی‌گردد؛ برخی از محققان نیز قدمت این روستا را تا ۶ هزار سال پیش می‌دانند. معماری کندوان معماری #صخره‌ای است و به دلیل همین ویژگی #معماری خاص این روستا در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. #کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان است؛ در «کاپادوکیه» در کشور ترکیه و یا «داکوتا» در کشور آمریکا چنین معماری صخره‌ای وجود دارد اما آن‌چه که کندوان را از مکان‌های مشابه، متمایز می‌کند این است که در این خانه‌های صخره‌ای انسان زندگی می‌کند. این #روستا که در دل سنگ بنا شده است خانه‌هایی هرمی‌شکل هستند و حتا برای دام‌ها نیز حفره‌هایی در دل سنگ بنا شده است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/Ioxq4X
@Tavaana_TavaanaTech
توانا
کندوان؛ نخستین روستای صخره‌ای زنده جهان
«موحیبت بیر بلا شیء دی گیرفتار اولمیان بیلمز / زیمیستان گورمین بول‌بول، بهارین قدرینه بیلمز» «محبت امر خاصی است که تا گرفتارش نشوی نمی‌دانی چیست / بلبلی که زمستان را ندیده است، قدر بهار را نخواهد
تپه‌ی سیَلک، از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های تمدن بشری در کاشان
#نوروز کجا برویم؟ (۸)
«اهل کاشانم / نَسَبم شاید برسد / به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیَلک»
این بخشی است از شعر معروف «صدای پای آب» سهراب سپهری، شاعر نام‌آوازه ی اهل کاشان که در آن به تپه‌ی معروف «سیلک» اشاره می‌کند. این تپه که به صورت سیالک، سی‌ارگ و سپید ارگ نیز خوانده می‌شود تپه‌ای است در ضلع جنوبی غربی شهر کاشان و در سمت راست جاده‌ی #کاشان به فین. این محوطه‌ی #باستانی وسیع در کنار روستای #دیزچه قرار گرفته است. سیلک نام اولین تمدن‌های #شهرنشینی در جهان است. بسیاری از مورخان و اهل فن، سیلک را قدیمی‌ترین خاستگاه تمدن بشری می‌دانند که اولین جایی است که شهرنشینی در آن‌جا شکل گرفت و آریایی‌ها اولین تمدن‌های بشری را در این نقطه ایجاد کردند. این محوطه‌ی باستانی قدمتی در حدود ۷ هزار سال دارد.
یکی از گورستان‌هایی که در این محوطه‌ی باستانی کشف شده است و به نام گورستان «الف» مشهور است به گفته‌ی باستان‌شناسان بیش از ۳۵۰۰ سال قدمت دارد که در ۲۰۰ متری جنوب تپه‌ی جنوبی قرار گرفته است که امروزه روی آن بلواری احداث شده است. گورستان دیگری نیز در این محوطه شناسایی شده است که گورستان «ب» نام گرفته است که قدمت آن به حدود ۳۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد که در زیر باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی ضلع غربی تپه‌ها قرار دارد.
تپه‌ی سیلک در واقع عبادت‌گاه یا همان «زیگورات» اقوام باستانی بوده است که از گِل رس و سفال ساخته می‌شده است. زیگورات در اصل کلمه‌ای اکدی است که زبانی سامی است که در دوران باستان در میانرودان بین آشوریان و بابلیان رایج بوده است. اکدی اولین زبان سامی است و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است. این کلمه در ایران در ابتدا از مقاله‌ای از «رومن گیرشمن»، باستان‌شناس فرانسوی اخذ شده است که به معنای برافراشته ساختن است که تداعی بالارفتن به سوی آسمان است. شاید بتوان این منطقه را تنها شهر جهان محسوب کرد که بیش از هفت‌هزار سال در آن زندگی در جریان بوده است.
در سال ۱۳۸۷ کاوش‌های باستان‌شناسان در تپه‌های شمالی سیلک باعث شد که دیواری به ارتفاع یک متر و هفتادسانتی‌متر کشف شود که از ۱۳ رج خشت تشکیل شده است و بیش از ۷ هزار سال قدمت تاریخی دارد. این دیوار یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های معماری ایران به حساب می‌آید. این دیوار احتمالا به یک خانه‌ی روستایی تعلق دارد. در خرابه‌های #تپه_باستانی #سیلک چند اسکلت انسان و ظروف قدیمی نیز کشف شده است که برخی از آن در موزه‌ی لوور فرانسه و همچنین موزه‌ی باغ فین و موزه‌ی ملی ایران قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/oXAmNG
@Tavaana_TavaanaTech
#نوروز کجا برویم؟ (۸)
«اهل کاشانم / نَسَبم شاید برسد / به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیَلک»
این بخشی است از شعر معروف «صدای پای آب» سهراب سپهری، شاعر نام‌آوازه ی اهل کاشان که در آن به تپه‌ی معروف «سیلک» اشاره می‌کند. این تپه که به صورت سیالک، سی‌ارگ و سپید ارگ نیز خوانده می‌شود تپه‌ای است در ضلع جنوبی غربی شهر کاشان و در سمت راست جاده‌ی #کاشان به فین. این محوطه‌ی #باستانی وسیع در کنار روستای #دیزچه قرار گرفته است. سیلک نام اولین تمدن‌های #شهرنشینی در جهان است. بسیاری از مورخان و اهل فن، سیلک را قدیمی‌ترین خاستگاه تمدن بشری می‌دانند که اولین جایی است که شهرنشینی در آن‌جا شکل گرفت و آریایی‌ها اولین تمدن‌های بشری را در این نقطه ایجاد کردند. این محوطه‌ی باستانی قدمتی در حدود ۷ هزار سال دارد.
یکی از گورستان‌هایی که در این محوطه‌ی باستانی کشف شده است و به نام گورستان «الف» مشهور است به گفته‌ی باستان‌شناسان بیش از ۳۵۰۰ سال قدمت دارد که در ۲۰۰ متری جنوب تپه‌ی جنوبی قرار گرفته است که امروزه روی آن بلواری احداث شده است. گورستان دیگری نیز در این محوطه شناسایی شده است که گورستان «ب» نام گرفته است که قدمت آن به حدود ۳۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد که در زیر باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی ضلع غربی تپه‌ها قرار دارد.
تپه‌ی سیلک در واقع عبادت‌گاه یا همان «زیگورات» اقوام باستانی بوده است که از گِل رس و سفال ساخته می‌شده است. زیگورات در اصل کلمه‌ای اکدی است که زبانی سامی است که در دوران باستان در میانرودان بین آشوریان و بابلیان رایج بوده است. اکدی اولین زبان سامی است و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است. این کلمه در ایران در ابتدا از مقاله‌ای از «رومن گیرشمن»، باستان‌شناس فرانسوی اخذ شده است که به معنای برافراشته ساختن است که تداعی بالارفتن به سوی آسمان است. شاید بتوان این منطقه را تنها شهر جهان محسوب کرد که بیش از هفت‌هزار سال در آن زندگی در جریان بوده است.
در سال ۱۳۸۷ کاوش‌های باستان‌شناسان در تپه‌های شمالی سیلک باعث شد که دیواری به ارتفاع یک متر و هفتادسانتی‌متر کشف شود که از ۱۳ رج خشت تشکیل شده است و بیش از ۷ هزار سال قدمت تاریخی دارد. این دیوار یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های معماری ایران به حساب می‌آید. این دیوار احتمالا به یک خانه‌ی روستایی تعلق دارد. در خرابه‌های #تپه_باستانی #سیلک چند اسکلت انسان و ظروف قدیمی نیز کشف شده است که برخی از آن در موزه‌ی لوور فرانسه و همچنین موزه‌ی باغ فین و موزه‌ی ملی ایران قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/oXAmNG
@Tavaana_TavaanaTech
Tavaana
تپه‌ی سیلک، از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های تمدن بشری
«اهل کاشانم / نَسَبم شاید برسد / به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیَلک»
روستایی ۶ هزار ساله در اورامانات استان کردستان کشف شد
سرپرست کاوش در محوطه #باستانی سرچم شهرستان سرواباد گفت: کاوش‌های باستان شناسی در محوطه باستانی سرچم در نزدیکی روستای روآر از توابع شهرستان سروآباد کردستان به کشف بقایای یک روستای ۶ هزار ساله منجر شد.
به گزارش ایرنا از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، امیر ساعد موچشی عنوان کرد: روستای مکشوفه سرچم، مربوط به دوره‌ای است که باستان شناسان آن را دوره مس سنگی می‌خوانند.
به گفته او در کاوش‌های به عمل آمده در این محوطه آثاری شامل سفال، ظرف سنگی، ابزار سنگی، بقایای استخوان حیوانات و بقایای معماری کشف شده است.
وی افزود: سفال‌های به دست آمده در سرچم شامل نمونه‌هایی با پوشش قرمز، نخودی و سفال‌های با تزیین فشاری انگشتی و منقوش هندسی هستند که به سنت سفال دالما و تعداد محدودی نیز به سنت سه گابی تعلق دارند.
به گفته کاوشگر این مکان، تا پیش از شناسایی محوطه سرچم اطلاعاتی از سکونت‌های دوره مس و سنگ میانی در منطقه اورامان وجود نداشت و تاکنون روستایی با این قدمت در منطقه اورامان شناسایی نشده بود.
این باستان شناس افزود: کاوش‌های اخیر می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره نحوه معیشت، سنت‌های فرهنگی و ارتباطات آن‌ها را در اختیار پژوهشگران قرار دهد.
ساعد موچشی بیان کرد که در این کاوش‌ها آثاری از سکونت عصر آهن مربوط به سه هزار سال پیش نیز نمایان شده که نشان از مورد استفاده قرار گرفتن این ناحیه در دوره یاد شده دارد.
او تصریح کرد: کاوش اخیر بخشی از مجموعه کاوش‌های باستان‌شناسی گسترده‌ای است که به هدایت فریدون بیگلری در منطقه #اورامان، به ویژه در دره رودخانه سیروان در حال انجام است.
وی ادامه داد: این کاوش‌ها در طول یک سال گذشته باعث شناسایی مکان‌های متعددی از دوره‌های پارینه‌سنگی، مس‌سنگی، عصر آهن و ادوار اسلامی شده که نشان دهنده غنای باستان‌شناسی این بخش از استان کردستان است که تا پیش از آغاز این کاوش‌ها اطلاعات اندکی از پیشینه کهن آن وجود داشت.
#اورامانات به منطقه‌ای در استان‌های #کردستان و #کرمانشاه اطلاق می‌شود که مردم آن اورامی زبان هستند.
@Tavaana_TavaanaTech
سرپرست کاوش در محوطه #باستانی سرچم شهرستان سرواباد گفت: کاوش‌های باستان شناسی در محوطه باستانی سرچم در نزدیکی روستای روآر از توابع شهرستان سروآباد کردستان به کشف بقایای یک روستای ۶ هزار ساله منجر شد.
به گزارش ایرنا از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، امیر ساعد موچشی عنوان کرد: روستای مکشوفه سرچم، مربوط به دوره‌ای است که باستان شناسان آن را دوره مس سنگی می‌خوانند.
به گفته او در کاوش‌های به عمل آمده در این محوطه آثاری شامل سفال، ظرف سنگی، ابزار سنگی، بقایای استخوان حیوانات و بقایای معماری کشف شده است.
وی افزود: سفال‌های به دست آمده در سرچم شامل نمونه‌هایی با پوشش قرمز، نخودی و سفال‌های با تزیین فشاری انگشتی و منقوش هندسی هستند که به سنت سفال دالما و تعداد محدودی نیز به سنت سه گابی تعلق دارند.
به گفته کاوشگر این مکان، تا پیش از شناسایی محوطه سرچم اطلاعاتی از سکونت‌های دوره مس و سنگ میانی در منطقه اورامان وجود نداشت و تاکنون روستایی با این قدمت در منطقه اورامان شناسایی نشده بود.
این باستان شناس افزود: کاوش‌های اخیر می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره نحوه معیشت، سنت‌های فرهنگی و ارتباطات آن‌ها را در اختیار پژوهشگران قرار دهد.
ساعد موچشی بیان کرد که در این کاوش‌ها آثاری از سکونت عصر آهن مربوط به سه هزار سال پیش نیز نمایان شده که نشان از مورد استفاده قرار گرفتن این ناحیه در دوره یاد شده دارد.
او تصریح کرد: کاوش اخیر بخشی از مجموعه کاوش‌های باستان‌شناسی گسترده‌ای است که به هدایت فریدون بیگلری در منطقه #اورامان، به ویژه در دره رودخانه سیروان در حال انجام است.
وی ادامه داد: این کاوش‌ها در طول یک سال گذشته باعث شناسایی مکان‌های متعددی از دوره‌های پارینه‌سنگی، مس‌سنگی، عصر آهن و ادوار اسلامی شده که نشان دهنده غنای باستان‌شناسی این بخش از استان کردستان است که تا پیش از آغاز این کاوش‌ها اطلاعات اندکی از پیشینه کهن آن وجود داشت.
#اورامانات به منطقه‌ای در استان‌های #کردستان و #کرمانشاه اطلاق می‌شود که مردم آن اورامی زبان هستند.
@Tavaana_TavaanaTech
غار کَرَفتو، بزرگ‌ترین غار دست‌کند ِ ایران
غار کَرَفتو در ۳۱ کیلومتری ِ شمال غرب شهر ِ دیوان‌دره در استان #کردستان واقع شده است. می‌گویند نام «دیوان‌دره» در ابتدا «نیوان‌دره» یعنی شهری داخل دو دره بوده است که با گذشت زمان به #دیوان‌دره تغییر نام یافته است.
این غار یکی از آثار #معماری #صخره‌ای است که به قرن سوم میلادی تعلق دارد. نزدیک‌ترین روستا به غار در شمال غربی غار قرار گرفته که نامش میرسعید است و اصلی‌ترین راه دست‌رسی به غار از طریق جاده‌ی تکاب است. این غار در درون یک رشته‌کوه آهکی در شمال دره‌ای عمیق قرار گرفته است و آثار فراوانی از پناه‌گاه‌ها و دخمه‌ها و حفره‌ها دیده می‌شوند که در کنار غار اصلی قرار گرفته است.
موقعیت این غار به گونه‌ای است که بادگیر نیست و در زمستان دامنه‌ی جنوبی را نمی‌پوشاند و این در حالی است که کمی دورتر و در جنوب شرقی غار که بادگیر است برف در زمستان آن را می‌پوشاند. و این‌گونه است که در زمستان‌ها درون غار گرم است و در تابستان‌ها به دلیل باد، غار خنک می‌شود.
غار کرفتو که از لحاظ #تاریخی و جاذبه‌های #گردشگری، حیرت بازدیدکنندگان را برمی‌انگیزد، به عقیده‌ی بسیاری از مورخان و همچنین #باستان‌شناسان، تاریخ آن به دوران سوم زمین‌شناسی برمی‌گردد. کتیبه‌ای #یونانی بر سر در یکی از اتاق‌های طبقه‌ی سوم این غار وجود دارد که از این غار به عنوان معبد هراکلس نام می‌برد.
غار کرفتو بزرگ‌ترین غار #باستانی ایران است. بخش‌هایی از این غار دست‌کَن است که در ارتفاعی بیش از ۱۰۰ متر از سطح زمین قرار گرفته است که برای رسیدن به آن باید بیش از ۱۸۰ پله را پیمود. دالان طبیعی این غار بیش از ۶۰۰ متر است که ارتفاع آن از ۱ تا ۱۲ متر متفاوت است. بر دیواره‌ی عمودی ِ طبقات مختلف این غار نقش‌های متفاوتی حک شده است که می‌توان به گوزن مارال، سوار کار با اسب و سایر حیوانات ناشناس و .. اشاره کرد.
در باور مردم در مورد #طلسم غار و شیوه‌ی شکل‌گیری این غارها سخن‌ها و افسانه‌ها بسیار است.و شاید یکی از دلایل این افسانه‌سرایی‌ها این باشد که هنوز کسی قادر نبوده که تمامی مسیرهای غار را شناسایی کند و از آن نقشه‌اس تهیه کند و این عدم شناخت کافی غار به سخنانی بی‌مبنای مشخص در مورد وضعیت #غار دامن زده است. #غار_کرفتو در سال ۱۸۱۸ توسط «رابرت کرپورتر» دیده شد و او کتیبه‌‌ی یونانی آن را خواند. رابرت کرپورتر جهان‌گرد و دیپلمات و نویسنده‌ی انگلیسی قرن ۱۸ و ۱۹ بود که در سال ۱۸۱۸ از پاسارگاد نیز دیدن کرد و همچنین او نخستین کسی است که دریافت که بنایی که به مشهد مادر سلیمان معروف است همان آرام‌گاه کورش است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/lL1O2D
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
غار کَرَفتو در ۳۱ کیلومتری ِ شمال غرب شهر ِ دیوان‌دره در استان #کردستان واقع شده است. می‌گویند نام «دیوان‌دره» در ابتدا «نیوان‌دره» یعنی شهری داخل دو دره بوده است که با گذشت زمان به #دیوان‌دره تغییر نام یافته است.
این غار یکی از آثار #معماری #صخره‌ای است که به قرن سوم میلادی تعلق دارد. نزدیک‌ترین روستا به غار در شمال غربی غار قرار گرفته که نامش میرسعید است و اصلی‌ترین راه دست‌رسی به غار از طریق جاده‌ی تکاب است. این غار در درون یک رشته‌کوه آهکی در شمال دره‌ای عمیق قرار گرفته است و آثار فراوانی از پناه‌گاه‌ها و دخمه‌ها و حفره‌ها دیده می‌شوند که در کنار غار اصلی قرار گرفته است.
موقعیت این غار به گونه‌ای است که بادگیر نیست و در زمستان دامنه‌ی جنوبی را نمی‌پوشاند و این در حالی است که کمی دورتر و در جنوب شرقی غار که بادگیر است برف در زمستان آن را می‌پوشاند. و این‌گونه است که در زمستان‌ها درون غار گرم است و در تابستان‌ها به دلیل باد، غار خنک می‌شود.
غار کرفتو که از لحاظ #تاریخی و جاذبه‌های #گردشگری، حیرت بازدیدکنندگان را برمی‌انگیزد، به عقیده‌ی بسیاری از مورخان و همچنین #باستان‌شناسان، تاریخ آن به دوران سوم زمین‌شناسی برمی‌گردد. کتیبه‌ای #یونانی بر سر در یکی از اتاق‌های طبقه‌ی سوم این غار وجود دارد که از این غار به عنوان معبد هراکلس نام می‌برد.
غار کرفتو بزرگ‌ترین غار #باستانی ایران است. بخش‌هایی از این غار دست‌کَن است که در ارتفاعی بیش از ۱۰۰ متر از سطح زمین قرار گرفته است که برای رسیدن به آن باید بیش از ۱۸۰ پله را پیمود. دالان طبیعی این غار بیش از ۶۰۰ متر است که ارتفاع آن از ۱ تا ۱۲ متر متفاوت است. بر دیواره‌ی عمودی ِ طبقات مختلف این غار نقش‌های متفاوتی حک شده است که می‌توان به گوزن مارال، سوار کار با اسب و سایر حیوانات ناشناس و .. اشاره کرد.
در باور مردم در مورد #طلسم غار و شیوه‌ی شکل‌گیری این غارها سخن‌ها و افسانه‌ها بسیار است.و شاید یکی از دلایل این افسانه‌سرایی‌ها این باشد که هنوز کسی قادر نبوده که تمامی مسیرهای غار را شناسایی کند و از آن نقشه‌اس تهیه کند و این عدم شناخت کافی غار به سخنانی بی‌مبنای مشخص در مورد وضعیت #غار دامن زده است. #غار_کرفتو در سال ۱۸۱۸ توسط «رابرت کرپورتر» دیده شد و او کتیبه‌‌ی یونانی آن را خواند. رابرت کرپورتر جهان‌گرد و دیپلمات و نویسنده‌ی انگلیسی قرن ۱۸ و ۱۹ بود که در سال ۱۸۱۸ از پاسارگاد نیز دیدن کرد و همچنین او نخستین کسی است که دریافت که بنایی که به مشهد مادر سلیمان معروف است همان آرام‌گاه کورش است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/lL1O2D
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
Tavaana
غار کَرَفتو، بزرگ‌ترین غار دست‌کند ِ ایران
توانا - غار کَرَفتو در ۳۱ کیلومتری ِ شمال غرب شهر ِ دیوان‌دره در استان کردستان واقع شده است. می‌گویند نام «دیوان‌دره» در ابتدا «نیوان‌دره» یعنی شهری داخل دو دره بوده است که با گذشت زمان به دیوان‌دره تغییر نام یافته است.
ایرانگردی در نوروز
تپه‌ی سیَلک، از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های تمدن بشری در کاشان
goo.gl/gHzPhe
«اهل کاشانم / نَسَبم شاید برسد / به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیَلک»
این بخشی است از شعر معروف «صدای پای آب» سهراب سپهری، شاعر نام‌آوازه ی اهل کاشان که در آن به تپه‌ی معروف «سیلک» اشاره می‌کند. این تپه که به صورت سیالک، سی‌ارگ و سپید ارگ نیز خوانده می‌شود تپه‌ای است در ضلع جنوبی غربی شهر کاشان و در سمت راست جاده‌ی #کاشان به فین. این محوطه‌ی #باستانی وسیع در کنار روستای #دیزچه قرار گرفته است. سیلک نام اولین تمدن‌های #شهرنشینی در جهان است. بسیاری از مورخان و اهل فن، سیلک را قدیمی‌ترین خاستگاه تمدن بشری می‌دانند که اولین جایی است که شهرنشینی در آن‌جا شکل گرفت و آریایی‌ها اولین تمدن‌های بشری را در این نقطه ایجاد کردند. این محوطه‌ی باستانی قدمتی در حدود ۷ هزار سال دارد.
یکی از گورستان‌هایی که در این محوطه‌ی باستانی کشف شده است و به نام گورستان «الف» مشهور است به گفته‌ی باستان‌شناسان بیش از ۳۵۰۰ سال قدمت دارد که در ۲۰۰ متری جنوب تپه‌ی جنوبی قرار گرفته است که امروزه روی آن بلواری احداث شده است. گورستان دیگری نیز در این محوطه شناسایی شده است که گورستان «ب» نام گرفته است که قدمت آن به حدود ۳۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد که در زیر باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی ضلع غربی تپه‌ها قرار دارد.
تپه‌ی سیلک در واقع عبادت‌گاه یا همان «زیگورات» اقوام باستانی بوده است که از گِل رس و سفال ساخته می‌شده است. زیگورات در اصل کلمه‌ای اکدی است که زبانی سامی است که در دوران باستان در میانرودان بین آشوریان و بابلیان رایج بوده است. اکدی اولین زبان سامی است و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است. این کلمه در ایران در ابتدا از مقاله‌ای از «رومن گیرشمن»، باستان‌شناس فرانسوی اخذ شده است که به معنای برافراشته ساختن است که تداعی بالارفتن به سوی آسمان است. شاید بتوان این منطقه را تنها شهر جهان محسوب کرد که بیش از هفت‌هزار سال در آن زندگی در جریان بوده است.
در سال ۱۳۸۷ کاوش‌های باستان‌شناسان در تپه‌های شمالی سیلک باعث شد که دیواری به ارتفاع یک متر و هفتادسانتی‌متر کشف شود که از ۱۳ رج خشت تشکیل شده است و بیش از ۷ هزار سال قدمت تاریخی دارد. این دیوار یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های معماری ایران به حساب می‌آید. این دیوار احتمالا به یک خانه‌ی روستایی تعلق دارد.
در خرابه‌های #تپه_باستانی #سیلک چند اسکلت انسان و ظروف قدیمی نیز کشف شده است که برخی از آن در موزه‌ی لوور فرانسه و همچنین موزه‌ی باغ فین و موزه‌ی ملی ایران قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/oXAmNG
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
تپه‌ی سیَلک، از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های تمدن بشری در کاشان
goo.gl/gHzPhe
«اهل کاشانم / نَسَبم شاید برسد / به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیَلک»
این بخشی است از شعر معروف «صدای پای آب» سهراب سپهری، شاعر نام‌آوازه ی اهل کاشان که در آن به تپه‌ی معروف «سیلک» اشاره می‌کند. این تپه که به صورت سیالک، سی‌ارگ و سپید ارگ نیز خوانده می‌شود تپه‌ای است در ضلع جنوبی غربی شهر کاشان و در سمت راست جاده‌ی #کاشان به فین. این محوطه‌ی #باستانی وسیع در کنار روستای #دیزچه قرار گرفته است. سیلک نام اولین تمدن‌های #شهرنشینی در جهان است. بسیاری از مورخان و اهل فن، سیلک را قدیمی‌ترین خاستگاه تمدن بشری می‌دانند که اولین جایی است که شهرنشینی در آن‌جا شکل گرفت و آریایی‌ها اولین تمدن‌های بشری را در این نقطه ایجاد کردند. این محوطه‌ی باستانی قدمتی در حدود ۷ هزار سال دارد.
یکی از گورستان‌هایی که در این محوطه‌ی باستانی کشف شده است و به نام گورستان «الف» مشهور است به گفته‌ی باستان‌شناسان بیش از ۳۵۰۰ سال قدمت دارد که در ۲۰۰ متری جنوب تپه‌ی جنوبی قرار گرفته است که امروزه روی آن بلواری احداث شده است. گورستان دیگری نیز در این محوطه شناسایی شده است که گورستان «ب» نام گرفته است که قدمت آن به حدود ۳۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد که در زیر باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی ضلع غربی تپه‌ها قرار دارد.
تپه‌ی سیلک در واقع عبادت‌گاه یا همان «زیگورات» اقوام باستانی بوده است که از گِل رس و سفال ساخته می‌شده است. زیگورات در اصل کلمه‌ای اکدی است که زبانی سامی است که در دوران باستان در میانرودان بین آشوریان و بابلیان رایج بوده است. اکدی اولین زبان سامی است و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است. این کلمه در ایران در ابتدا از مقاله‌ای از «رومن گیرشمن»، باستان‌شناس فرانسوی اخذ شده است که به معنای برافراشته ساختن است که تداعی بالارفتن به سوی آسمان است. شاید بتوان این منطقه را تنها شهر جهان محسوب کرد که بیش از هفت‌هزار سال در آن زندگی در جریان بوده است.
در سال ۱۳۸۷ کاوش‌های باستان‌شناسان در تپه‌های شمالی سیلک باعث شد که دیواری به ارتفاع یک متر و هفتادسانتی‌متر کشف شود که از ۱۳ رج خشت تشکیل شده است و بیش از ۷ هزار سال قدمت تاریخی دارد. این دیوار یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های معماری ایران به حساب می‌آید. این دیوار احتمالا به یک خانه‌ی روستایی تعلق دارد.
در خرابه‌های #تپه_باستانی #سیلک چند اسکلت انسان و ظروف قدیمی نیز کشف شده است که برخی از آن در موزه‌ی لوور فرانسه و همچنین موزه‌ی باغ فین و موزه‌ی ملی ایران قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/oXAmNG
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. ایرانگردی در نوروز . تپه‌ی سیَلک، از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های تمدن بشری در کاشان . «اهل کاشانم / نَسَبم شاید برسد / به گیاهی در هند، به سفالینه‌ای از خاک سیَلک» . این بخشی است از شعر معروف «صدای پای آب» سهراب سپهری، شاعر نام‌آوازه ی اهل کاشان که…
«کوه خواجه»ی زابل، تخت جمشید خشتی ایران
goo.gl/IXLckU
«آخ اگه بارون بزنه!»
اگر هنوز این بنای خشتی پابرجاست به دلیل خشک‌سالی سال‌های اخیر سیستان و بلوچستان است و اگر بارندگی‌ها حتا در شرایط سالانه انجام می‌شد، امروز دیگر کوه خواجه نمی‌توانست خودنمایی کند.
اول اردیبهشت ۱۳۴۵ کوه خواجه توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ثبت ۵۴۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. «ارنست امیل هرتسفلد»، باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ میلادی بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای اولین‌بار مورد کاوش قرار داده بود، با بررسی کوه خواجه و آثار باستانی آن، نام «تخت جمشید خشتی» را برای این مجموعه کاخ‌ها برگزیده بود. کوه خواجه یا کوه اوشیدا که به کوه رستم نیز شهرت دارد، تنها عارضه‌ی طبیعی در دشت سیستان است که در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر #زابل قرار دارد. اوشیدا در زبان #فارسی به معنای ابدی است. کوه خواجه از مهم‌ترین آثار باستانی دوره‌های #اشکانی، #ساسانی- #اسلامی به شمار می‌آید.
این کوه ذوزنقی‌ای شکل نزد پیروان سه دین #اسلام و #مسیحیت و #زرتشت، کوهی مقدس است. این #کوه از سنگ‌های بازالت سیاه‌رنگ تشکیل شده و با ارتفاع ۶۰۹ متر از سطح دریا، مانند جزیره‌ی در میانه‌ی دریاچه‌ی هامون قرار گرفته است. در اطراف این کوه آثار باستانی بسیاری قرار دارد که از دوره‌های ساسانیان، اشکانیان باقی مانده است. از اماکن دوره‌ی اسلامی و همین‌طور معبد بودایی نیز در اطراف این کوه می‌توان نشان گرفت.
کوه خواجه برای اولین‌بار در سال ۱۹۱۶ میلادی توسط «اورل اشتین»، باستان‌شناس انگلیسی کشف شد.این باستان‌شناس بیشتر به خاطر کاوش‌هایش در آسیای میانه شناخته شده است. در سال ۱۹۶۱ باستان‌شناس دیگری که معماری ایتالیایی بود به نام «گوئلینی» کاوش‌های محدود دیگری در آثار کوه خواجه انجام داد.
از #آثارباستانی اطراف این کوه می‌توان به مجموعه‌ای از کاخ‌ها، فلعه‌ی کهک کهزاد، قلعه‌ی چهل دختر، قلعه‌ی سرسنگ، آرام‌گاه خواجه غلطان، ساختمان پیرگندم بریان، خانه‌ی شیطان و قبرهای دوران اسلامی اشاره کرد. یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین این بناهای #باستانی این منطقه، آتش‌کده‌ای قدیمی است که باستان‌شناسان قدمت آن را به قرن اول پیش از میلاد بازمی‌گردانند. این آتش‌کده دارای یک تالار مرکزی در وسط و راه‌روهایی در اطراف آن است. کوه خواجه در واقع قلعه‌ای عظیم و دژ شهری منحصر به فردی است که از دوره‌ی اشکانیان و #ساسانیان باقی مانده است.
از دیگر بناهای تاریخی موجود در کوه خواجه، کاخی است که به دوره‌ی ساسانیان تعلق دارد که #معماری منحصر به فرد آن دیدنی است.
در جلو این کاخ حیاطی با منظره‌ای بسیار زیبا قرار گرفته است. در بخش جنوبی این تپه، معبدی خشتی وجود دارد که مربوط به دوره‌ی پیش از اسلام است. این #معبد کرچک چهل گنجه نام دارد. ازبناهای پس از اسلام می‌توان به مقبره‌ی خواجه مهدی‌بن‌محمد‌بن خلیفه اشاره کرد که در جوار زیارت‌گاه‌های خواجه قلتان و پیرگندم بریان واقع شده است.
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1yVbfP3
اگر این #بنای_تاریخی را دیده‌اید و یا اطلاعات بیش‌تری از آن دارید با ما در میان بگذارید
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/IXLckU
«آخ اگه بارون بزنه!»
اگر هنوز این بنای خشتی پابرجاست به دلیل خشک‌سالی سال‌های اخیر سیستان و بلوچستان است و اگر بارندگی‌ها حتا در شرایط سالانه انجام می‌شد، امروز دیگر کوه خواجه نمی‌توانست خودنمایی کند.
اول اردیبهشت ۱۳۴۵ کوه خواجه توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ثبت ۵۴۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. «ارنست امیل هرتسفلد»، باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ میلادی بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای اولین‌بار مورد کاوش قرار داده بود، با بررسی کوه خواجه و آثار باستانی آن، نام «تخت جمشید خشتی» را برای این مجموعه کاخ‌ها برگزیده بود. کوه خواجه یا کوه اوشیدا که به کوه رستم نیز شهرت دارد، تنها عارضه‌ی طبیعی در دشت سیستان است که در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهر #زابل قرار دارد. اوشیدا در زبان #فارسی به معنای ابدی است. کوه خواجه از مهم‌ترین آثار باستانی دوره‌های #اشکانی، #ساسانی- #اسلامی به شمار می‌آید.
این کوه ذوزنقی‌ای شکل نزد پیروان سه دین #اسلام و #مسیحیت و #زرتشت، کوهی مقدس است. این #کوه از سنگ‌های بازالت سیاه‌رنگ تشکیل شده و با ارتفاع ۶۰۹ متر از سطح دریا، مانند جزیره‌ی در میانه‌ی دریاچه‌ی هامون قرار گرفته است. در اطراف این کوه آثار باستانی بسیاری قرار دارد که از دوره‌های ساسانیان، اشکانیان باقی مانده است. از اماکن دوره‌ی اسلامی و همین‌طور معبد بودایی نیز در اطراف این کوه می‌توان نشان گرفت.
کوه خواجه برای اولین‌بار در سال ۱۹۱۶ میلادی توسط «اورل اشتین»، باستان‌شناس انگلیسی کشف شد.این باستان‌شناس بیشتر به خاطر کاوش‌هایش در آسیای میانه شناخته شده است. در سال ۱۹۶۱ باستان‌شناس دیگری که معماری ایتالیایی بود به نام «گوئلینی» کاوش‌های محدود دیگری در آثار کوه خواجه انجام داد.
از #آثارباستانی اطراف این کوه می‌توان به مجموعه‌ای از کاخ‌ها، فلعه‌ی کهک کهزاد، قلعه‌ی چهل دختر، قلعه‌ی سرسنگ، آرام‌گاه خواجه غلطان، ساختمان پیرگندم بریان، خانه‌ی شیطان و قبرهای دوران اسلامی اشاره کرد. یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین این بناهای #باستانی این منطقه، آتش‌کده‌ای قدیمی است که باستان‌شناسان قدمت آن را به قرن اول پیش از میلاد بازمی‌گردانند. این آتش‌کده دارای یک تالار مرکزی در وسط و راه‌روهایی در اطراف آن است. کوه خواجه در واقع قلعه‌ای عظیم و دژ شهری منحصر به فردی است که از دوره‌ی اشکانیان و #ساسانیان باقی مانده است.
از دیگر بناهای تاریخی موجود در کوه خواجه، کاخی است که به دوره‌ی ساسانیان تعلق دارد که #معماری منحصر به فرد آن دیدنی است.
در جلو این کاخ حیاطی با منظره‌ای بسیار زیبا قرار گرفته است. در بخش جنوبی این تپه، معبدی خشتی وجود دارد که مربوط به دوره‌ی پیش از اسلام است. این #معبد کرچک چهل گنجه نام دارد. ازبناهای پس از اسلام می‌توان به مقبره‌ی خواجه مهدی‌بن‌محمد‌بن خلیفه اشاره کرد که در جوار زیارت‌گاه‌های خواجه قلتان و پیرگندم بریان واقع شده است.
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1yVbfP3
اگر این #بنای_تاریخی را دیده‌اید و یا اطلاعات بیش‌تری از آن دارید با ما در میان بگذارید
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. «کوه خواجه»ی زابل، #تخت_جمشید_خشتی ایران . «آخ اگه بارون بزنه!» . اگر هنوز این #بنای_خشتی پابرجاست به دلیل خشک‌سالی سال‌های اخیر #سیستان و بلوچستان است و اگر بارندگی‌ها حتا در شرایط سالانه انجام می‌شد، امروز دیگر کوه خواجه نمی‌توانست خودنمایی کند. اول…
زادروز باستانی پاریزی؛ ادیب و مورخ ایرانی
goo.gl/WKPNqp
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دی‌ماه ۱۳۰۴ هـ. ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و درسال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۲۶ در دانشگاه تهران در رشتهٔ تاریخ تحصیلات خود را پی گرفت.
پاریزی پس از پایان تحصیلات دوره لیسانس، به کرمان بازگشت و در دبیرستان‌های این شهر به تدریس مشغول شد. وی سال ۱۳۳۷ در آزمون دکترای تاریخ دانشگاه تهران پذیرفته شد و به تهران بازگشت.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام وقت آن دانشگاه بود و رابطه تنگاتنگی با این دانشگاه داشت.
اولین نوشته او در جراید آن زمان، مقاله‌ای بود با عنوان «تقصیر با مردان است نه زنان» که در سال ۱۳۲۱ در مجله بیداری کرمان چاپ شد. پس از آن به عنوان نویسنده یا مترجم از زبان‌های عربی و فرانسه مقالات بی‌شماری در روزنامه‌ها و مجلاتی مانند کیهان، اطلاعات، خواندنی‌ها، یغما، راهنمای‌کتاب، آینده، کلک و بخارا چاپ کرده است.
باستانی پاریزی بیش از شصت عنوان کتاب ترجمه و تالیف کرده است. او یکی از پرکارترین و برجسته‌ترین اساتیدی است که دانشگاه تهران به خود دیده است.
باستانی پاریزی در ۵ فروردین ۱۳۹۳ درگذشت.
درباره پاستانی پاریزی بیشتر بخوانید:
goo.gl/GOab9E
#پروفایل
ویدئو از روزآروز
@Tavaana_TavaanaTech
goo.gl/WKPNqp
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دی‌ماه ۱۳۰۴ هـ. ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و درسال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۲۶ در دانشگاه تهران در رشتهٔ تاریخ تحصیلات خود را پی گرفت.
پاریزی پس از پایان تحصیلات دوره لیسانس، به کرمان بازگشت و در دبیرستان‌های این شهر به تدریس مشغول شد. وی سال ۱۳۳۷ در آزمون دکترای تاریخ دانشگاه تهران پذیرفته شد و به تهران بازگشت.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام وقت آن دانشگاه بود و رابطه تنگاتنگی با این دانشگاه داشت.
اولین نوشته او در جراید آن زمان، مقاله‌ای بود با عنوان «تقصیر با مردان است نه زنان» که در سال ۱۳۲۱ در مجله بیداری کرمان چاپ شد. پس از آن به عنوان نویسنده یا مترجم از زبان‌های عربی و فرانسه مقالات بی‌شماری در روزنامه‌ها و مجلاتی مانند کیهان، اطلاعات، خواندنی‌ها، یغما، راهنمای‌کتاب، آینده، کلک و بخارا چاپ کرده است.
باستانی پاریزی بیش از شصت عنوان کتاب ترجمه و تالیف کرده است. او یکی از پرکارترین و برجسته‌ترین اساتیدی است که دانشگاه تهران به خود دیده است.
باستانی پاریزی در ۵ فروردین ۱۳۹۳ درگذشت.
درباره پاستانی پاریزی بیشتر بخوانید:
goo.gl/GOab9E
#پروفایل
ویدئو از روزآروز
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. زادروز باستانی پاریزی؛ ادیب و مورخ ایرانی goo.gl/5VC391 محمد ابراهیم #باستانی_پاریزی در سوم دی‌ماه ۱۳۰۴ هـ. ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان #کرمان متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در #پاریز تحصیل کرد و درسال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در…
سالگرد درگذشت باستانی پاریزی؛ ادیب و مورخ ایرانی
goo.gl/pNZNMP
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دی‌ماه ۱۳۰۴ هـ. ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و درسال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۲۶ در دانشگاه تهران در رشته‌ی تاریخ تحصیلات خود را پی‌گرفت.
پاریزی پس از پایان تحصیلات دوره لیسانس، به کرمان بازگشت و در دبیرستان‌های این شهر به تدریس مشغول شد. وی سال ۱۳۳۷ در آزمون دکترای تاریخ دانشگاه تهران پذیرفته شد و به تهران بازگشت.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام وقت آن دانشگاه بود و رابطه تنگاتنگی با این دانشگاه داشت.
اولین نوشته او در جراید آن زمان، مقاله‌ای بود با عنوان «تقصیر با مردان است نه زنان» که در سال ۱۳۲۱ در مجله بیداری کرمان چاپ شد. پس از آن به عنوان نویسنده یا مترجم از زبان‌های عربی و فرانسه مقالات بی‌شماری در روزنامه‌ها و مجلاتی مانند کیهان، اطلاعات، خواندنی‌ها، یغما، راهنمای‌کتاب، آینده، کلک و بخارا چاپ کرده است.
باستانی پاریزی بیش از شصت عنوان کتاب ترجمه و تالیف کرده است. او یکی از پرکارترین و برجسته‌ترین اساتیدی است که دانشگاه تهران به خود دیده است.
باستانی پاریزی در ۵ فروردین ۱۳۹۳ درگذشت.
درباره پاستانی پاریزی بیشتر بخوانید:
goo.gl/GOab9E
#پروفایل
#باستانی_پاریزی
@Tavaana_TavaanaTech
goo.gl/pNZNMP
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دی‌ماه ۱۳۰۴ هـ. ش در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان متولد شد. وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و درسال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۲۶ در دانشگاه تهران در رشته‌ی تاریخ تحصیلات خود را پی‌گرفت.
پاریزی پس از پایان تحصیلات دوره لیسانس، به کرمان بازگشت و در دبیرستان‌های این شهر به تدریس مشغول شد. وی سال ۱۳۳۷ در آزمون دکترای تاریخ دانشگاه تهران پذیرفته شد و به تهران بازگشت.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام وقت آن دانشگاه بود و رابطه تنگاتنگی با این دانشگاه داشت.
اولین نوشته او در جراید آن زمان، مقاله‌ای بود با عنوان «تقصیر با مردان است نه زنان» که در سال ۱۳۲۱ در مجله بیداری کرمان چاپ شد. پس از آن به عنوان نویسنده یا مترجم از زبان‌های عربی و فرانسه مقالات بی‌شماری در روزنامه‌ها و مجلاتی مانند کیهان، اطلاعات، خواندنی‌ها، یغما، راهنمای‌کتاب، آینده، کلک و بخارا چاپ کرده است.
باستانی پاریزی بیش از شصت عنوان کتاب ترجمه و تالیف کرده است. او یکی از پرکارترین و برجسته‌ترین اساتیدی است که دانشگاه تهران به خود دیده است.
باستانی پاریزی در ۵ فروردین ۱۳۹۳ درگذشت.
درباره پاستانی پاریزی بیشتر بخوانید:
goo.gl/GOab9E
#پروفایل
#باستانی_پاریزی
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram