مهوش ثابت، شاعر و معلم بهایی، هشتمین سالی‌ست که تولدش را در زندان جشن می‌گیرد.
bit.ly/1PEjUv3
مهوش ثابت، پرسابقه‌ترین زندانی اکنون بند زنان، متولد سال ۱۳۳۱ در شهر اردستان استان فارس است. او وقتی ۱۰سال بیشتر نداشت به همراه خانواده‌‌اش به تهران آمد. مهوش در رشته روانشناسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و بلافاصله و در سنین جوانی به کار آموزشی و معلمی مشغول شد. او سال‌ها معلم و مدیر مدرسه بود و تا پیش از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، با کمیته ملی سوادآموزی ایران همکاری داشت. بعد از انقلاب مانند بسیاری دیگر از همکاران بهایی‌اش، محدودیت‌های بیشتری برای کار او ایجاد شد. از کار اخراج شد و از اشتغال به هر گونه کار آموزشی دولتی محروم.
آن روز تابستانی مهوش شهریاری، که بیشتر او را با نام خانوادگی همسرش «ثابت» می‌شناسند، برای ابلاغ حکم بیست سال زندانش از درون زندان اوین به دادگاه فراخوانده شد، آرام‌تر ازهمیشه بود. وقتی «قاضی مقیسه» حکم بیست زندان تعزیری را به بانو مهوش ثابت ابلاغ کرد، مهوش که تا پیش از آن حرفی نزده بود، چشم در چشمان قاضی دادگاهش گفت:« آقای قاضی اگر حکم اعدام می‌دادید با کلاس‌تر بودها» لبخندی زده و از اتاق بیرون آمده بود.
در میانه دهه هفتاد، مهوش ثابت به همراه شماری از همکیشان بهایی‌اش موسسه‌ای آموزشی برای جوانان بهایی تاسیس کردند. این موسسه امکانی برای تحصیلات عالیه در اختیار جوانان بهایی قرار می‌داد که از #تحصیل در دانشگاه‌های دولتی محروم شده بودند. ثابت به سبب سابقه‌اش در کارهای آموزشی، مدیریت این موسسه را برعهده گرفت و تا پیش از دستگیری، به مدت ۱۵سال این موسسه علمی غیررسمی را مدیریت کرد.
مهوش ثابت در پانزدهم اسفند ۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی در مشهد بازداشت شد. بعد از بازداشت به سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ #زندان #اوین منتقل شد. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷، شش تن دیگر از بهاییان عضو گروه «یاران ایران» با اتهاماتی مشابه با اتهامات مهوش ثابت #بازداشت شدند. ثابت در طی ۲۰ ماه اولیه بازداشت‌اش تفهیم اتهام نشد و اجازه تماس با وکیل هم نداشت. در ۲۳ بهمن ۱۳۸۷، دادسرای امنیت تهران از صدور قرار مجرمیت برای مهوش ثابت و شش تن دیگر از مدیران جامعه بهایی به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» خبر داد. آنها در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹، به اتهام «جاسوسی، توهین به مقدسات، تبلیغ برعلیه نظام و رواج فساد فی الارض» به بیست سال زندان محکوم شدند. این درحالی بود که #مهوش_ثابت به همراه فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در آخرین جلسه دادگاه خود و در اعتراض به غیرعلنی و غیرحقوقی بودن رویه دادگاه، حاضر به حضور در دادگاه نشدند.
«یاران ایران» نام گروهی است که فعالیت‌های اداری جامعه #بهایی را در ایران هدایت می‌کنند. این گروه جایگزین «محفل ملی ایران» شد که در واقع نظام اداری و تشکیلاتی بهاییان بود. این محفل با فشارهای حکومت تعطیل شده بود. #بهاییان تأسیسات رسمی #روحانیت را مردود می‌دانند و بنابراین وظایف اداری که در مذاهب دیگر به طور سنتی در حوزه مسئولیت روحانیون است، در بین بهاییان بر عهده محفل‌های روحانی است.
در ۲۴ شهریور ۱۳۸۹، دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ۱۰ سال کاهش داد. این حکم به صورت شفاهی به وکیل خانم ثابت ابلاغ شد. اما نهایتا حکم دادگاه تجدید نظر از سوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شد و مجددا به ۲۰ سال افزایش یافت.
برای آشنایی بیشتر با مهوش ثابت: bit.ly/1PEjUv3
#حقوق_اقلیت #حق_تحصیل #آزادی_مذهب #آزادی #حق_انتخاب #حقوق_بشر
@Tavaana_Tavaanatech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
bit.ly/1PEjUv3
مهوش ثابت، پرسابقه‌ترین زندانی اکنون بند زنان، متولد سال ۱۳۳۱ در شهر اردستان استان فارس است. او وقتی ۱۰سال بیشتر نداشت به همراه خانواده‌‌اش به تهران آمد. مهوش در رشته روانشناسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و بلافاصله و در سنین جوانی به کار آموزشی و معلمی مشغول شد. او سال‌ها معلم و مدیر مدرسه بود و تا پیش از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، با کمیته ملی سوادآموزی ایران همکاری داشت. بعد از انقلاب مانند بسیاری دیگر از همکاران بهایی‌اش، محدودیت‌های بیشتری برای کار او ایجاد شد. از کار اخراج شد و از اشتغال به هر گونه کار آموزشی دولتی محروم.
آن روز تابستانی مهوش شهریاری، که بیشتر او را با نام خانوادگی همسرش «ثابت» می‌شناسند، برای ابلاغ حکم بیست سال زندانش از درون زندان اوین به دادگاه فراخوانده شد، آرام‌تر ازهمیشه بود. وقتی «قاضی مقیسه» حکم بیست زندان تعزیری را به بانو مهوش ثابت ابلاغ کرد، مهوش که تا پیش از آن حرفی نزده بود، چشم در چشمان قاضی دادگاهش گفت:« آقای قاضی اگر حکم اعدام می‌دادید با کلاس‌تر بودها» لبخندی زده و از اتاق بیرون آمده بود.
در میانه دهه هفتاد، مهوش ثابت به همراه شماری از همکیشان بهایی‌اش موسسه‌ای آموزشی برای جوانان بهایی تاسیس کردند. این موسسه امکانی برای تحصیلات عالیه در اختیار جوانان بهایی قرار می‌داد که از #تحصیل در دانشگاه‌های دولتی محروم شده بودند. ثابت به سبب سابقه‌اش در کارهای آموزشی، مدیریت این موسسه را برعهده گرفت و تا پیش از دستگیری، به مدت ۱۵سال این موسسه علمی غیررسمی را مدیریت کرد.
مهوش ثابت در پانزدهم اسفند ۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی در مشهد بازداشت شد. بعد از بازداشت به سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ #زندان #اوین منتقل شد. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷، شش تن دیگر از بهاییان عضو گروه «یاران ایران» با اتهاماتی مشابه با اتهامات مهوش ثابت #بازداشت شدند. ثابت در طی ۲۰ ماه اولیه بازداشت‌اش تفهیم اتهام نشد و اجازه تماس با وکیل هم نداشت. در ۲۳ بهمن ۱۳۸۷، دادسرای امنیت تهران از صدور قرار مجرمیت برای مهوش ثابت و شش تن دیگر از مدیران جامعه بهایی به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» خبر داد. آنها در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹، به اتهام «جاسوسی، توهین به مقدسات، تبلیغ برعلیه نظام و رواج فساد فی الارض» به بیست سال زندان محکوم شدند. این درحالی بود که #مهوش_ثابت به همراه فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در آخرین جلسه دادگاه خود و در اعتراض به غیرعلنی و غیرحقوقی بودن رویه دادگاه، حاضر به حضور در دادگاه نشدند.
«یاران ایران» نام گروهی است که فعالیت‌های اداری جامعه #بهایی را در ایران هدایت می‌کنند. این گروه جایگزین «محفل ملی ایران» شد که در واقع نظام اداری و تشکیلاتی بهاییان بود. این محفل با فشارهای حکومت تعطیل شده بود. #بهاییان تأسیسات رسمی #روحانیت را مردود می‌دانند و بنابراین وظایف اداری که در مذاهب دیگر به طور سنتی در حوزه مسئولیت روحانیون است، در بین بهاییان بر عهده محفل‌های روحانی است.
در ۲۴ شهریور ۱۳۸۹، دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ۱۰ سال کاهش داد. این حکم به صورت شفاهی به وکیل خانم ثابت ابلاغ شد. اما نهایتا حکم دادگاه تجدید نظر از سوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شد و مجددا به ۲۰ سال افزایش یافت.
برای آشنایی بیشتر با مهوش ثابت: bit.ly/1PEjUv3
#حقوق_اقلیت #حق_تحصیل #آزادی_مذهب #آزادی #حق_انتخاب #حقوق_بشر
@Tavaana_Tavaanatech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
Tavaana
مهوش ثابت؛ شاعر و معلم بهایی زندانی
آن روز تابستانی مهوش شهریاری، که بیشتر او را با نام خانوادگی همسرش «ثابت» می‌شناسند، برای ابلاغ حکم بیست سال زندانش از درون زندان اوین به دادگاه فراخوانده شد، آرام‌تر ازهمیشه بود. وقتی «قاضی مقیسه» حکم بیست زندان تعزیری را به بانو مهوش ثابت ابلاغ کرد،…
مهوش ثابت شهریاری یکی از مدیران جامعه بهایی ایران پس از ده سال با پایان دوره محکومیت ظالمانه از زندان اوین آزاد شد.
goo.gl/oNTBV1
مهوش ثابت؛ شاعر و معلم بهایی
آن روز تابستانی مهوش شهریاری، که بیشتر او را با نام خانوادگی همسرش «ثابت» می‌شناسند، برای ابلاغ حکم بیست سال زندانش از درون زندان اوین به دادگاه فراخوانده شد، آرام‌تر ازهمیشه بود. وقتی «قاضی مقیسه» حکم بیست زندان تعزیری را به بانو مهوش ثابت ابلاغ کرد، مهوش که تا پیش از آن حرفی نزده بود، چشم در چشمان قاضی دادگاهش گفت:« آقای قاضی اگر حکم اعدام می‌دادید با کلاس‌تر بودها» لبخندی زده و از اتاق بیرون آمده بود.
مهوش ثابت، پرسابقه‌ترین زندانی اکنون بند زنان، متولد سال۱۳۳۱ در شهر اردستان استان فارس است. او وقتی ۱سال بیشتر نداشت به همراه خانواده‌‌اش به تهران آمد. مهوش در رشته روانشناسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و بلافاصله و در سنین جوانی به کار آموزشی و معلمی مشغول شد. او سال‌ها معلم و مدیر مدرسه بود و تا پیش از انقلاب اسلامی در سال۱۳۵۷، با کمیته ملی سوادآموزی ایران همکاری داشت. بعد از انقلاب مانند بسیاری دیگر از همکاران بهایی‌اش، محدودیت‌های بیشتری برای کار او ایجاد شد. از کار اخراج شد و از اشتغال به هر گونه کار آموزشی دولتی محروم.
در میانه دهه هفتاد، مهوش ثابت به همراه شماری از همکیشان بهایی‌اش موسسه‌ای آموزشی برای جوانان بهایی تاسیس کردند. این موسسه امکانی برای تحصیلات عالیه در اختیار جوانان بهایی قرار می‌داد که از تحصیل در دانشگاه‌های دولتی محروم شده بودند. ثابت به سبب سابقه‌اش در کارهای آموزشی، مدیریت این موسسه را برعهده گرفت و تا پیش از دستگیری، به مدت ۱۵سال این موسسه علمی غیررسمی را مدیریت کرد.
بازداشت و دادگاه
#مهوش_ثابت در پانزدهم اسفند۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی در مشهد بازداشت شد. بعد از بازداشت به سلول‌های انفرادی بند۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷، شش تن دیگر از #بهاییان عضو گروه «یاران ایران» با اتهاماتی مشابه با اتهامات مهوش ثابت بازداشت شدند. ثابت در طی ۲۰ ماه اولیه بازداشت‌اش تفهیم اتهام نشد و اجازه تماس با وکیل هم نداشت. در ۲۳ بهمن ۱۳۸۷، دادسرای امنیت تهران از صدور قرار مجرمیت برای مهوش ثابت و شش تن دیگر از مدیران جامعه بهایی به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» خبر داد. آنها در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹، به اتهام «جاسوسی، توهین به مقدسات، تبلیغ برعلیه نظام و رواج فساد فی الارض» به بیست سال زندان محکوم شدند.
در ۲۴ شهریور ۱۳۸۹، دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ۱۰ سال کاهش داد. این حکم به صورت شفاهی به وکیل خانم ثابت ابلاغ شد. اما نهایتا حکم دادگاه تجدید نظر از سوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شد و مجددا به ۲۰ سال افزایش یافت.
در مرداد ۱۳۸۹ پس از ابلاغ حکم دادگاه بدوی، مهوش ثابت و شش عضو دیگر جامعه بهاییان به زندان رجایی‌شهر منتقل شده بودند. در پی انتقال این گروه به زندان رجایی شهر، مهوش ثابت به همراه فریبا کمال آبادی به بند ۲۰۰ زندان گوهردشت کرج فرستاده شدند. در سیزدهم اردیبهشت ۱۳۹۰ این دو در پی انحلال بند زنان زندان رجایی‌شهر به زندان قرچک ورامین منتقل شدند، اما دو هفته بعد مجددا به زندان اوین برگردانده‌شدند.
بیشتر بخوانید:
bit.ly/1PEjUv3
@Tavaana_TavaanaTech
goo.gl/oNTBV1
مهوش ثابت؛ شاعر و معلم بهایی
آن روز تابستانی مهوش شهریاری، که بیشتر او را با نام خانوادگی همسرش «ثابت» می‌شناسند، برای ابلاغ حکم بیست سال زندانش از درون زندان اوین به دادگاه فراخوانده شد، آرام‌تر ازهمیشه بود. وقتی «قاضی مقیسه» حکم بیست زندان تعزیری را به بانو مهوش ثابت ابلاغ کرد، مهوش که تا پیش از آن حرفی نزده بود، چشم در چشمان قاضی دادگاهش گفت:« آقای قاضی اگر حکم اعدام می‌دادید با کلاس‌تر بودها» لبخندی زده و از اتاق بیرون آمده بود.
مهوش ثابت، پرسابقه‌ترین زندانی اکنون بند زنان، متولد سال۱۳۳۱ در شهر اردستان استان فارس است. او وقتی ۱سال بیشتر نداشت به همراه خانواده‌‌اش به تهران آمد. مهوش در رشته روانشناسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و بلافاصله و در سنین جوانی به کار آموزشی و معلمی مشغول شد. او سال‌ها معلم و مدیر مدرسه بود و تا پیش از انقلاب اسلامی در سال۱۳۵۷، با کمیته ملی سوادآموزی ایران همکاری داشت. بعد از انقلاب مانند بسیاری دیگر از همکاران بهایی‌اش، محدودیت‌های بیشتری برای کار او ایجاد شد. از کار اخراج شد و از اشتغال به هر گونه کار آموزشی دولتی محروم.
در میانه دهه هفتاد، مهوش ثابت به همراه شماری از همکیشان بهایی‌اش موسسه‌ای آموزشی برای جوانان بهایی تاسیس کردند. این موسسه امکانی برای تحصیلات عالیه در اختیار جوانان بهایی قرار می‌داد که از تحصیل در دانشگاه‌های دولتی محروم شده بودند. ثابت به سبب سابقه‌اش در کارهای آموزشی، مدیریت این موسسه را برعهده گرفت و تا پیش از دستگیری، به مدت ۱۵سال این موسسه علمی غیررسمی را مدیریت کرد.
بازداشت و دادگاه
#مهوش_ثابت در پانزدهم اسفند۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی در مشهد بازداشت شد. بعد از بازداشت به سلول‌های انفرادی بند۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷، شش تن دیگر از #بهاییان عضو گروه «یاران ایران» با اتهاماتی مشابه با اتهامات مهوش ثابت بازداشت شدند. ثابت در طی ۲۰ ماه اولیه بازداشت‌اش تفهیم اتهام نشد و اجازه تماس با وکیل هم نداشت. در ۲۳ بهمن ۱۳۸۷، دادسرای امنیت تهران از صدور قرار مجرمیت برای مهوش ثابت و شش تن دیگر از مدیران جامعه بهایی به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» خبر داد. آنها در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹، به اتهام «جاسوسی، توهین به مقدسات، تبلیغ برعلیه نظام و رواج فساد فی الارض» به بیست سال زندان محکوم شدند.
در ۲۴ شهریور ۱۳۸۹، دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ۱۰ سال کاهش داد. این حکم به صورت شفاهی به وکیل خانم ثابت ابلاغ شد. اما نهایتا حکم دادگاه تجدید نظر از سوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شد و مجددا به ۲۰ سال افزایش یافت.
در مرداد ۱۳۸۹ پس از ابلاغ حکم دادگاه بدوی، مهوش ثابت و شش عضو دیگر جامعه بهاییان به زندان رجایی‌شهر منتقل شده بودند. در پی انتقال این گروه به زندان رجایی شهر، مهوش ثابت به همراه فریبا کمال آبادی به بند ۲۰۰ زندان گوهردشت کرج فرستاده شدند. در سیزدهم اردیبهشت ۱۳۹۰ این دو در پی انحلال بند زنان زندان رجایی‌شهر به زندان قرچک ورامین منتقل شدند، اما دو هفته بعد مجددا به زندان اوین برگردانده‌شدند.
بیشتر بخوانید:
bit.ly/1PEjUv3
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. #مهوش_ثابت_شهریاری یکی از مدیران جامعه #بهایی ایران پس از ده سال با پایان دوره محکومیت ظالمانه از زندان اوین آزاد شد. مهوش ثابت؛ شاعر و معلم بهایی آن روز تابستانی مهوش شهریاری، که بیشتر او را با نام خانوادگی همسرش «ثابت» می‌شناسند، برای ابلاغ حکم بیست…
نوروز در زندان: روایت مهوش ثابت
مهوش ثابت، شهروند بهائی، ده سال از زندگی‌اش را در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بود. او در این برنامه از نوروزهایی که در زندان تجربه کرده است می‌گوید.
این بخشی است از برنامه «زندان در ایران در هفته‌ای که گذشت» که ۲۳ اسفند ۱۴۰۰ با حضور جمعی از کنشگران و زندانیان سیاسی و عقیدتی سابق در اتاق آموزشکده توانا در کلاب‌هاوس برگزار شد.
در یوتیوب:
https://youtu.be/AGb05bkPZgY
در ساندکلاد:
https://soundcloud.app.goo.gl/QjKrd
#یاری_حقوقی_توانا #زندانی_سیاسی #زندان #نوروز_در_زندان #مهوش_ثابت
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش ثابت، شهروند بهائی، ده سال از زندگی‌اش را در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بود. او در این برنامه از نوروزهایی که در زندان تجربه کرده است می‌گوید.
این بخشی است از برنامه «زندان در ایران در هفته‌ای که گذشت» که ۲۳ اسفند ۱۴۰۰ با حضور جمعی از کنشگران و زندانیان سیاسی و عقیدتی سابق در اتاق آموزشکده توانا در کلاب‌هاوس برگزار شد.
در یوتیوب:
https://youtu.be/AGb05bkPZgY
در ساندکلاد:
https://soundcloud.app.goo.gl/QjKrd
#یاری_حقوقی_توانا #زندانی_سیاسی #زندان #نوروز_در_زندان #مهوش_ثابت
@Tavaana_TavaanaTech
YouTube
نوروز در زندان: روایت مهوش ثابت
مهوش ثابت، شهروند بهائی، ده سال از زندگی‌اش را در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بود. او در این برنامه از نوروزهایی که در زندان تجربه کرده است می‌گوید.
این بخشی است از برنامه «زندان در ایران در هفته‌ای که گذشت» که ۲۳ اسفند ۱۴۰۰ با حضور جمعی از کنشگران و…
این بخشی است از برنامه «زندان در ایران در هفته‌ای که گذشت» که ۲۳ اسفند ۱۴۰۰ با حضور جمعی از کنشگران و…
مهوش ثابت (شهریاری) و فریبا کمال آبادی، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران”، امروز یکشنبه ۹ مرداد، توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
امروز یکشنبه ۹ مردادماه، دستکم دو شهروند بهائی ساکن کرج به نام های سامان استوار و عفیف نعیمی (از اعضای سابق مدیران محفل بهائی ایران، موسوم به یاران ایران) توسط ماموران امنیتی در این شهر بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
همچنین منازل و محل کار این شهروندان به همراه چهار شهروند دیگر به اسامی نصیر هروی، کامیار حبیبی، مظفر نبیلی و سارا شعبان توسط ماموران امنیتی تفتیش شده و برخی از لوازم شخصی آنها از جمله موبایل، لوازم الکترونیک، و آثار مربوط به آئین بهائی ضبط شد. از میان این افراد کامیار حبیبی پس از تفتیش منزل، محل کارش نیز تفتیش و پلمب شده است. او به همراه سامان استوار، در زمینه آهنگ سازی فعالیت دارند.
روز جاری منزل "راحله کشانی" از بهائیان ساکن شیراز توسط مامورین امنیتی تفتیش و اموال شخصی و مذهبی ایشان توقیف گردید، بر طبق اخبار یک‌منبع مطلع؛ فعلا راحله کشانی بدلیل کسالتِ بعد از عملِ جراحی بازداشت نشده است.
“یاران ایران” نام گروهی بود که فعالیت‌های اداری جامعهٔ بهائی را در غیاب محفل روحانی ملی که به دستور نظام جمهوری اسلامی تعطیل شد، در ایران هدایت می‌کرد. این گروه جایگزین محفل ملی ایران پس از تعطیلی نظام اداری بهائی و تشکیلات بهائی به دستور حکومت بود. “یاران ایران” که در حال حاضر منحل شده است، وظیفهٔ رسیدگی به امور اجتماعی و معنوی جامعهٔ بهائیان ایران را داشت.
لازم به اشاره است که فریبا کمال آبادی، مهوش ثابت (شهریاری)، عفیف نعیمی، بهروز توکلی، جمال الدین خانجانی، سعید رضایی و وحید تیزفهم، از اعضای سابق “یاران ایران” بودند.
تا لحظه تنظیم این گزارش، از اتهامات مطروحه و محل نگهداری این افراد اطلاعی در دست نیست.
#مهوش_ثابت، #فریبا_کمال_آبادی و #عفیف_نعیمی پیشتر هر یک به مدت ده سال حبس را تحمل کرده‌اند.
در طی چند ماه اخیر، بازداشت و آزار #بهائیان ایران، افزایش یافته است.
- در تنظیم این گزارش از مطالب خبرگزاری هرانا و مطالب ارسالی مخاطبان توانا، استفاده شده است.
#یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش ثابت (شهریاری) و فریبا کمال آبادی، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران”، امروز یکشنبه ۹ مرداد، توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
امروز یکشنبه ۹ مردادماه، دستکم دو شهروند بهائی ساکن کرج به نام های سامان استوار و عفیف نعیمی (از اعضای سابق مدیران محفل بهائی ایران، موسوم به یاران ایران) توسط ماموران امنیتی در این شهر بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
همچنین منازل و محل کار این شهروندان به همراه چهار شهروند دیگر به اسامی نصیر هروی، کامیار حبیبی، مظفر نبیلی و سارا شعبان توسط ماموران امنیتی تفتیش شده و برخی از لوازم شخصی آنها از جمله موبایل، لوازم الکترونیک، و آثار مربوط به آئین بهائی ضبط شد. از میان این افراد کامیار حبیبی پس از تفتیش منزل، محل کارش نیز تفتیش و پلمب شده است. او به همراه سامان استوار، در زمینه آهنگ سازی فعالیت دارند.
روز جاری منزل "راحله کشانی" از بهائیان ساکن شیراز توسط مامورین امنیتی تفتیش و اموال شخصی و مذهبی ایشان توقیف گردید، بر طبق اخبار یک‌منبع مطلع؛ فعلا راحله کشانی بدلیل کسالتِ بعد از عملِ جراحی بازداشت نشده است.
“یاران ایران” نام گروهی بود که فعالیت‌های اداری جامعهٔ بهائی را در غیاب محفل روحانی ملی که به دستور نظام جمهوری اسلامی تعطیل شد، در ایران هدایت می‌کرد. این گروه جایگزین محفل ملی ایران پس از تعطیلی نظام اداری بهائی و تشکیلات بهائی به دستور حکومت بود. “یاران ایران” که در حال حاضر منحل شده است، وظیفهٔ رسیدگی به امور اجتماعی و معنوی جامعهٔ بهائیان ایران را داشت.
لازم به اشاره است که فریبا کمال آبادی، مهوش ثابت (شهریاری)، عفیف نعیمی، بهروز توکلی، جمال الدین خانجانی، سعید رضایی و وحید تیزفهم، از اعضای سابق “یاران ایران” بودند.
تا لحظه تنظیم این گزارش، از اتهامات مطروحه و محل نگهداری این افراد اطلاعی در دست نیست.
#مهوش_ثابت، #فریبا_کمال_آبادی و #عفیف_نعیمی پیشتر هر یک به مدت ده سال حبس را تحمل کرده‌اند.
در طی چند ماه اخیر، بازداشت و آزار #بهائیان ایران، افزایش یافته است.
- در تنظیم این گزارش از مطالب خبرگزاری هرانا و مطالب ارسالی مخاطبان توانا، استفاده شده است.
#یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش ثابت (شهریاری) شاعر و معلم بهائی بار دیگر از در حکمی ظالمانه به ده سال زندان محکوم شد
خانم ثابت از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی موسوم به «یاران ایران» بود که در سال ۱۳۸۶ به ۲۰ سال زندان محکوم شده بود، حکم او بعدها به ده سال کاهش یافت و او در سال ۱۳۹۶ آزاد شد.
علاوه بر ایشان، فریبا کمال‌آبادی و عفیف نعیمی دو تن دیگر از ««یاران ایران» (که آنها هم ده سال را در زندان گذرانده بودند)، در بازداشت‌های فله‌ای اعضای جامعه بهایی در روز نهم مهردادماه ۱۴۰۱ دستگیر شده بودند۔
خانم ثابت برای احقاق حق تحصیل بهائیان تلاش زیادی کرده بود، حقی که جمهوری اسلامی از ایرانیان بهائی سلب کرده است.
دانشجویان بهایی از تحصیلات دانشگاهی محروم هستند و بهاییان به ناچار دانشگاه خانگی تاسیس کرده بودند.
خانم مهوش شهریاری در سری قبلی بازداشتش دچار پوکی استخوان و شکستگی لگن شده بود و دوران سختی را در زندان گذرانده بود. او در یکی از برنامه‌های کلاب هاوس توانا درباره تجربه خود از آن دوران شرح داده بود.
درباره خانم ثابت بیشتر بخوانید:
https://tinyurl.com/y3uzdhut
- افراد جامعه بهایی یا برخی ادیان دیگر باید از حقوق شهروندی یکسان با سایر اعضای جامعه برخوردار باشند. امید است با پیروزی انقلاب مردمی ایران، شرایط برای همزیستی مسالمت‌آمیز افراد با هر باور و عقیده و گفتگو بین انسان‌ها فراهم آید.
#مهوش_ثابت #مهوش_شهریاری #بهایی #گفتگو_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خانم ثابت از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی موسوم به «یاران ایران» بود که در سال ۱۳۸۶ به ۲۰ سال زندان محکوم شده بود، حکم او بعدها به ده سال کاهش یافت و او در سال ۱۳۹۶ آزاد شد.
علاوه بر ایشان، فریبا کمال‌آبادی و عفیف نعیمی دو تن دیگر از ««یاران ایران» (که آنها هم ده سال را در زندان گذرانده بودند)، در بازداشت‌های فله‌ای اعضای جامعه بهایی در روز نهم مهردادماه ۱۴۰۱ دستگیر شده بودند۔
خانم ثابت برای احقاق حق تحصیل بهائیان تلاش زیادی کرده بود، حقی که جمهوری اسلامی از ایرانیان بهائی سلب کرده است.
دانشجویان بهایی از تحصیلات دانشگاهی محروم هستند و بهاییان به ناچار دانشگاه خانگی تاسیس کرده بودند.
خانم مهوش شهریاری در سری قبلی بازداشتش دچار پوکی استخوان و شکستگی لگن شده بود و دوران سختی را در زندان گذرانده بود. او در یکی از برنامه‌های کلاب هاوس توانا درباره تجربه خود از آن دوران شرح داده بود.
درباره خانم ثابت بیشتر بخوانید:
https://tinyurl.com/y3uzdhut
- افراد جامعه بهایی یا برخی ادیان دیگر باید از حقوق شهروندی یکسان با سایر اعضای جامعه برخوردار باشند. امید است با پیروزی انقلاب مردمی ایران، شرایط برای همزیستی مسالمت‌آمیز افراد با هر باور و عقیده و گفتگو بین انسان‌ها فراهم آید.
#مهوش_ثابت #مهوش_شهریاری #بهایی #گفتگو_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
فرزند مهوش ثابت، بهایی زندانی:
نمی‌دانیم مادرم زنده است یا نه
فرزند مهوش ثابت در گفتگویی با رادیو فردا، درباره وضعیت مادر بازداشتی خود، بر بی‌اطلاعی مطلق خانواده تاکید کرد و گفت: «اصلاً نمی‌دانیم زنده است یا نه».
مهوش ثابت، هنرمند و از اعضای جامعه بهاییان است.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده است شهروندان بهایی را جاسوس کشورهای خارجی از جمله انگلیس و اسراییل می‌داند.
خانم مهوش ثابت ۷۰ ساله است و پیش از این نیز یک دوره حبس ۱۰ ساله را گذرانده بود اما اخیرا دوباره بازداشت شد و باز به ۱۰ سال حبس محکوم شد.
خانم مهوش ثابت مبتلا به بیماری آسم نیز است.
جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه یک جمهوری ایرانی‌ستیز است. حکومتی که سیاستگذاری‌های کلان آن در جهت آزار ایرانیان تنظیم می‌شود.
#مهوش_ثابت #مهسا_امینی #خامنه_ای #انقلاب_ملی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نمی‌دانیم مادرم زنده است یا نه
فرزند مهوش ثابت در گفتگویی با رادیو فردا، درباره وضعیت مادر بازداشتی خود، بر بی‌اطلاعی مطلق خانواده تاکید کرد و گفت: «اصلاً نمی‌دانیم زنده است یا نه».
مهوش ثابت، هنرمند و از اعضای جامعه بهاییان است.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده است شهروندان بهایی را جاسوس کشورهای خارجی از جمله انگلیس و اسراییل می‌داند.
خانم مهوش ثابت ۷۰ ساله است و پیش از این نیز یک دوره حبس ۱۰ ساله را گذرانده بود اما اخیرا دوباره بازداشت شد و باز به ۱۰ سال حبس محکوم شد.
خانم مهوش ثابت مبتلا به بیماری آسم نیز است.
جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه یک جمهوری ایرانی‌ستیز است. حکومتی که سیاستگذاری‌های کلان آن در جهت آزار ایرانیان تنظیم می‌شود.
#مهوش_ثابت #مهسا_امینی #خامنه_ای #انقلاب_ملی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زانوهای مهوش ثابت ۷۰ ساله، شاعر بهائی، را در زندان شکسته‌اند.
رسانه ایران‌وایر، محتویات یک فایل صوتی از فائزه هاشمی را منتشر کرده که او در آن فایل در مورد هم‌بندی‌های خود در زندان اوین صحبت می‌کند.
به گزارش ایران‌وایر، فائزه هاشمی می‌گوید: «الان مهوش ثابت۷۰ ساله است و بعد از ده سال بخواهد بیاید بیرون، می‌شود ۸۰ ساله. آیا این عدالت است؟ این رافت اسلامی است؟ فریبا هم شصت و چند ساله است، خودتان وضعیت‌‌‌شان را در نظر بگیرید. آنها بدون هیچ گناهی زندان هستند. یک سری جرایمی به ظاهر برای این‌ها در کیفرخواست آمده، اما کیفرخواست را اصلا به آنها نمی‌دهند که بخوانند، از اتهاماتشان خبر ندارند و با وکیل ارتباط ندارند. همگی این‌ها نشان‌دهنده آن است که این اتهامات نمی‌تواند واقعیت داشته باشد.»
او در این فایل صوتی همچنین می‌گوید: «نگاه من به بهایی‌ها از زاویه حقوق‌بشر است. من به اعتقادشان کاری ندارم، من اعتقاد خودم را دارم و آنها هم اعتقاد خودشان را دارند، ولی از نگاه حقوق‌بشری قضاوت می‌کنم و اینکه شرایط این‌ها و برخوردی که با بهاییان می‌شود، به هیچ‌وجه با مسائل حقوق‌بشری و حتی با دین ما مطابقت ندارد.»
و در این‌باره مثال هم می‌زند: «مهوش تعریف می‌کند در هنگام بازجویی، بازجو می‌زده روی صندلی و چون ایشان رو به دیوار نشسته بوده، زانوهایش به دیوار می‌خورده، حالا در زندان عکسبرداری کرده‌اند و به او گفته‌اند که زانوهایت شکستگی دارد؛ او چنین شرایطی دارد. بعد با این شرایط در هفتاد سالگی آدم زندانی باشد، آن هم بی‌گناه فقط به‌دلیل این که بهایی است.»
- همانطور که می‌بینید در جامعه ایران، حتی در برخی خانواده‌های مذهبی و حکومتی تمایل به مدارا و همزیستی با اعضای اقلیت‌های دینی وجود دارد. شاید حضور در زندان و قرار گرفتن در موقعیت نسبتا برابر، فضایی برای شناخت یکدیگر فراهم آورده باشد.
اما چگونه می‌توان به این ستم بر بهاییان و باورمدان به سایر ادیان و نیز ناباوران به ادیان خاتمه داد؟ چه نوع حکومتی متضمن آزادی عقیده در جامعه خواهد بود؟
وظیفه افراد جامعه در قبال رنج و شکنجه و تبعیض تحمیل شده بر امثال مهوش ثابت چیست؟!
#مهوش_ثابت #بهائی #شکنجه #گفتگو_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زانوهای مهوش ثابت ۷۰ ساله، شاعر بهائی، را در زندان شکسته‌اند.
رسانه ایران‌وایر، محتویات یک فایل صوتی از فائزه هاشمی را منتشر کرده که او در آن فایل در مورد هم‌بندی‌های خود در زندان اوین صحبت می‌کند.
به گزارش ایران‌وایر، فائزه هاشمی می‌گوید: «الان مهوش ثابت۷۰ ساله است و بعد از ده سال بخواهد بیاید بیرون، می‌شود ۸۰ ساله. آیا این عدالت است؟ این رافت اسلامی است؟ فریبا هم شصت و چند ساله است، خودتان وضعیت‌‌‌شان را در نظر بگیرید. آنها بدون هیچ گناهی زندان هستند. یک سری جرایمی به ظاهر برای این‌ها در کیفرخواست آمده، اما کیفرخواست را اصلا به آنها نمی‌دهند که بخوانند، از اتهاماتشان خبر ندارند و با وکیل ارتباط ندارند. همگی این‌ها نشان‌دهنده آن است که این اتهامات نمی‌تواند واقعیت داشته باشد.»
او در این فایل صوتی همچنین می‌گوید: «نگاه من به بهایی‌ها از زاویه حقوق‌بشر است. من به اعتقادشان کاری ندارم، من اعتقاد خودم را دارم و آنها هم اعتقاد خودشان را دارند، ولی از نگاه حقوق‌بشری قضاوت می‌کنم و اینکه شرایط این‌ها و برخوردی که با بهاییان می‌شود، به هیچ‌وجه با مسائل حقوق‌بشری و حتی با دین ما مطابقت ندارد.»
و در این‌باره مثال هم می‌زند: «مهوش تعریف می‌کند در هنگام بازجویی، بازجو می‌زده روی صندلی و چون ایشان رو به دیوار نشسته بوده، زانوهایش به دیوار می‌خورده، حالا در زندان عکسبرداری کرده‌اند و به او گفته‌اند که زانوهایت شکستگی دارد؛ او چنین شرایطی دارد. بعد با این شرایط در هفتاد سالگی آدم زندانی باشد، آن هم بی‌گناه فقط به‌دلیل این که بهایی است.»
- همانطور که می‌بینید در جامعه ایران، حتی در برخی خانواده‌های مذهبی و حکومتی تمایل به مدارا و همزیستی با اعضای اقلیت‌های دینی وجود دارد. شاید حضور در زندان و قرار گرفتن در موقعیت نسبتا برابر، فضایی برای شناخت یکدیگر فراهم آورده باشد.
اما چگونه می‌توان به این ستم بر بهاییان و باورمدان به سایر ادیان و نیز ناباوران به ادیان خاتمه داد؟ چه نوع حکومتی متضمن آزادی عقیده در جامعه خواهد بود؟
وظیفه افراد جامعه در قبال رنج و شکنجه و تبعیض تحمیل شده بر امثال مهوش ثابت چیست؟!
#مهوش_ثابت #بهائی #شکنجه #گفتگو_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
دل‌نوشته همبندیان فعلی و پیشین فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری: ایستادگی بر باور و عقیده، درسی‌ست که از یاران‌مان می‌آموزیم
تعدادی از دوستان و همبندیانِ فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، در سالگرد بازداشت ایشان در دلنوشته‌ای، ضمن اشاره به محرومیت‌های بهائیان در ایران، شعری را به این دو عزیز تقدیم کرده‌اند.
مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی پیشتر و در پرونده اول، به اعدام محکوم شده بودند که این حکم بعدها به بیست سال حبس و سپس به ده سال محکومیت قطعی کاهش یافت. ایشان حدود سه سال در اطلاعات مشهد و بند ۲۰۹ اوین در سلول‌های انفرادی محبوس بوده‌اند و مجموعا بیش از یازده‌سال در زندان‌های گوهردشت کرج، قرچک ورامین و اوین تحمل حبس نمو‌ده‌اند.. مهوش شهریاری در شهریور ۹۶ و فریبا کمال‌آبادی در آبان همان سال پس از پایان دوره محکومیت ده ساله از زندان آزاد شدند و مجددا در تابستان ۱۴۰۱ بازداشت و پس از تحمل ماه‌ها انفرادی و بدون ارائه هیچ‌گونه ادله‌ای مبنی بر ارتکاب جرم، توسط ایمان افشاری به ده سال حبس محکوم شدند. هم‌اکنون در بند زنان زندان اوین دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
سال ۹۶ که پس از ده سال حبس و در فاصله کوتاهی از هم آزاد شدند، تصور نمی‌کردیم دوباره محکوم شوند. دوباره بازداشت و انفرادی و بازجویی. دوباره ده سال حبس که می‌شود بیست سال برای هر کدام. بیست سال دوری از خانه. بیست سال دوری از آغوش فرزندان. به سبب باوری، عقیده‌ای، ایمانی متفاوت از حاکمان.
یکسال پیش در چنین روزهایی خبر بازداشت مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی تلخیِ سال‌های حبس و انفرادیِ پیشین‌شان را در ذهن‌مان تداعی کرد. مهوش و فریبا بیش از یازده سال از عمر خود را تاکنون در زندان گذرانده‌اند و حدود سه سال را در سلول‌های انفرادی. بیش از صدها بار محروم بوده‌اند از به آغوش کشیدن فرزندان‌شان و بوسیدن نوه‌هایی که طی سال‌های طولانی حبس متولد شده‌اند. و بیش از چهار هزار روز محروم بوده‌اند از آزادی.
محکومیت دوباره برای یاران‌مان و محرومیت جامعه بهائی از کلیه حقوق شهروندی از کودکی تا کهن‌سالی و حتا به هنگام خاکسپاری عزیزان‌شان لجاجتی ناشی از عدم عقلانیت است و برآمده از تعصبی عبوس. ضعفی‌ست در برابر حقانیتی که با آزادی معاوضه نشد. ایستادگی بر باور و عقیده، درسی‌ست که از یاران‌مان می‌آموزیم، اگرچه در‌بند بودن‌شان تلخیِ این روزهایمان را دوچندان کرده است.
ادامه در اینجا
منبع صفحه گلرخ ایرایی
#فریبا_کمال_آبادی #مهوش_ثابت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تعدادی از دوستان و همبندیانِ فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، در سالگرد بازداشت ایشان در دلنوشته‌ای، ضمن اشاره به محرومیت‌های بهائیان در ایران، شعری را به این دو عزیز تقدیم کرده‌اند.
مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی پیشتر و در پرونده اول، به اعدام محکوم شده بودند که این حکم بعدها به بیست سال حبس و سپس به ده سال محکومیت قطعی کاهش یافت. ایشان حدود سه سال در اطلاعات مشهد و بند ۲۰۹ اوین در سلول‌های انفرادی محبوس بوده‌اند و مجموعا بیش از یازده‌سال در زندان‌های گوهردشت کرج، قرچک ورامین و اوین تحمل حبس نمو‌ده‌اند.. مهوش شهریاری در شهریور ۹۶ و فریبا کمال‌آبادی در آبان همان سال پس از پایان دوره محکومیت ده ساله از زندان آزاد شدند و مجددا در تابستان ۱۴۰۱ بازداشت و پس از تحمل ماه‌ها انفرادی و بدون ارائه هیچ‌گونه ادله‌ای مبنی بر ارتکاب جرم، توسط ایمان افشاری به ده سال حبس محکوم شدند. هم‌اکنون در بند زنان زندان اوین دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
سال ۹۶ که پس از ده سال حبس و در فاصله کوتاهی از هم آزاد شدند، تصور نمی‌کردیم دوباره محکوم شوند. دوباره بازداشت و انفرادی و بازجویی. دوباره ده سال حبس که می‌شود بیست سال برای هر کدام. بیست سال دوری از خانه. بیست سال دوری از آغوش فرزندان. به سبب باوری، عقیده‌ای، ایمانی متفاوت از حاکمان.
یکسال پیش در چنین روزهایی خبر بازداشت مهوش شهریاری و فریبا کمال‌آبادی تلخیِ سال‌های حبس و انفرادیِ پیشین‌شان را در ذهن‌مان تداعی کرد. مهوش و فریبا بیش از یازده سال از عمر خود را تاکنون در زندان گذرانده‌اند و حدود سه سال را در سلول‌های انفرادی. بیش از صدها بار محروم بوده‌اند از به آغوش کشیدن فرزندان‌شان و بوسیدن نوه‌هایی که طی سال‌های طولانی حبس متولد شده‌اند. و بیش از چهار هزار روز محروم بوده‌اند از آزادی.
محکومیت دوباره برای یاران‌مان و محرومیت جامعه بهائی از کلیه حقوق شهروندی از کودکی تا کهن‌سالی و حتا به هنگام خاکسپاری عزیزان‌شان لجاجتی ناشی از عدم عقلانیت است و برآمده از تعصبی عبوس. ضعفی‌ست در برابر حقانیتی که با آزادی معاوضه نشد. ایستادگی بر باور و عقیده، درسی‌ست که از یاران‌مان می‌آموزیم، اگرچه در‌بند بودن‌شان تلخیِ این روزهایمان را دوچندان کرده است.
ادامه در اینجا
منبع صفحه گلرخ ایرایی
#فریبا_کمال_آبادی #مهوش_ثابت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
دل‌نوشته همبندیان فعلی و پیشین فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری: ایستادگی بر باور و عقیده، درسی‌ست که از یاران‌مان می‌آموزیم
دل‌نوشته همبندیان فعلی و پیشین فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری: ایستادگی بر باور و عقیده، درسی‌ست که از یاران‌مان می‌آموزیم. تعدادی از دوستان و همبندیانِ فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، در سالگرد بازداشت ایشان در دلنوشته‌ای، ضمن اشاره به محرومیت‌های بهائیان…
نامه مهوش ثابت از زندان اوین: جمهوری اسلامی ما بهائیان را برای زندگی رد صلاحیت کرده است
مهوش ثابت، زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین، طی نامه‌ای شرحی از ظلم‌هایی که به خاطر بهایی بودن متحمل شده، نوشته است.
مهوش ثابت، شاعر، معلم و از اعضای جامعه بهاییان است.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده است شهروندان بهایی را جاسوس کشورهای خارجی از جمله انگلیس و اسراییل می‌داند.
خانم مهوش ثابت ۷۰ ساله است و پیش از این نیز یک دوره حبس ۱۰ ساله را گذرانده بود اما سال پیش دوباره بازداشت شد و باز به ۱۰ سال حبس محکوم شد.
متن کامل نامه خانم ثابت به شرح زیر است:
وقتی انقلاب شد من ۲۶ ساله بودم. مدیر یک مدرسه در جنوب پایتخت. یک روز حکمی به‌دستم دادند. من برای کار کردن “رد صلاحیت” شده بودم. همان روزها از ادامه تحصیل در دانشگاه هم “رد صلاحیت” شدم. همسرم پانزده روز یک‌بار به خانه می‌آمد. او چند سال بود در یک کانتینر آلومینیومی در حاشیه رودخانه کرج در شهریار، در سرما و گرما کار می‌کرد. او مشغول ساخت و ساز یک کارخانه شن و ماسه بود اما یک هفته قبل از راه‌اندازی، کارخانه‌اش را مصادره کردند. او هم “رد صلاحیت” شده بود! پدرم، برادرم، همه اقوام و دوستان و هم‌کیشانم به‌تدریج بیکار و خانه نشین شدند و زندگی همه ما در معرض توفان قرار گرفت! صدها نفر در سراسر کشور دستگیر و زندانی شدند و هر روز خبر اعدام تعدادی از آشنایان و دوستان را از رادیو می‌شنیدیم. ۱۰۰٪ دارایی‌های جامعه ما و اموال و دارایی‌های بسیاری از هم‌کیشانم مصادره شد و نزدیک به ۲۵۰ نفر تنها به جرم بهایی بودن اعدام شدند. تشکیلات انتخابی بهائی مسئول اداره امور داخلی جامعه ما بود نیز تعطیل اعلان شد و ما همه با هم “رد صلاحیت” شدیم! ناگهان وطن آبا و اجدادی‌مان را از ما گرفتند و ما به “آن دیگری” تبدیل شدیم و در آن وانفسای تهمت‌های سنگینِ کمرشکن و ضربه‌های هولناکِ نفس‌گیر، برای بهره‌مندی از حقوق شهروندی، برای داشتن کار و شغل، برای تحصیلات عالیه، برای خدمت صادقانه، برای دفاع از عقایدمان که به طور کلی از هر جهت مورد حمله و تحریف و نفرت‌پراکنی قرار گرفته بود، ما حتا برای روابط انسانی معمولی با هم‌وطنانمان هم “رد صلاحیت” شده بودیم. وقتی در سال ۱۳۸۶ دستگیر شدم و دو سال و نیم را در سلول‌های تنگ و تاریک فوق‌امنیتی زیر فشار و بازجویی گذراندم، وقتی ما هفت نفر اعضای جمعی موسوم به “یاران ایران” با کیفرخواست اعدام به دادگاه برده شدیم و حتا به خاطر شریف‌ترین فعالیت‌های انسانی‌مان یعنی خدمت داوطلبانه در اداره جامعه‌مان به بیست سال حبس تعزیری محکوم شدیم با خود می‌گفتم روزی همه چیز را خواهم نوشت و بی‌پایه و اساس بودن اتهام جاسوسی را برملا خواهم کرد. به مردم خواهم گفت که ما هرگز به کشورمان خیانت نکرده‌ایم. ما عاشق ایران و خواهان عزت و سربلندی وطنمان هستیم. بالاخره با اعمال یک ماده قانونی حکم بیست ساله ما شکست. پس از ده سال هر هفت نفر به‌تدریج آزاد شدیم. اما آن‌سوی دیوارها نیز من “رد صلاحیت” شده بودم!
ادامه این نامه را اینجا بخوانید
#مهوش_ثابت #مهوش_شهریاری #بهائی #بهائیان #داستان_ما_یکیست #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش ثابت، زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین، طی نامه‌ای شرحی از ظلم‌هایی که به خاطر بهایی بودن متحمل شده، نوشته است.
مهوش ثابت، شاعر، معلم و از اعضای جامعه بهاییان است.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده است شهروندان بهایی را جاسوس کشورهای خارجی از جمله انگلیس و اسراییل می‌داند.
خانم مهوش ثابت ۷۰ ساله است و پیش از این نیز یک دوره حبس ۱۰ ساله را گذرانده بود اما سال پیش دوباره بازداشت شد و باز به ۱۰ سال حبس محکوم شد.
متن کامل نامه خانم ثابت به شرح زیر است:
وقتی انقلاب شد من ۲۶ ساله بودم. مدیر یک مدرسه در جنوب پایتخت. یک روز حکمی به‌دستم دادند. من برای کار کردن “رد صلاحیت” شده بودم. همان روزها از ادامه تحصیل در دانشگاه هم “رد صلاحیت” شدم. همسرم پانزده روز یک‌بار به خانه می‌آمد. او چند سال بود در یک کانتینر آلومینیومی در حاشیه رودخانه کرج در شهریار، در سرما و گرما کار می‌کرد. او مشغول ساخت و ساز یک کارخانه شن و ماسه بود اما یک هفته قبل از راه‌اندازی، کارخانه‌اش را مصادره کردند. او هم “رد صلاحیت” شده بود! پدرم، برادرم، همه اقوام و دوستان و هم‌کیشانم به‌تدریج بیکار و خانه نشین شدند و زندگی همه ما در معرض توفان قرار گرفت! صدها نفر در سراسر کشور دستگیر و زندانی شدند و هر روز خبر اعدام تعدادی از آشنایان و دوستان را از رادیو می‌شنیدیم. ۱۰۰٪ دارایی‌های جامعه ما و اموال و دارایی‌های بسیاری از هم‌کیشانم مصادره شد و نزدیک به ۲۵۰ نفر تنها به جرم بهایی بودن اعدام شدند. تشکیلات انتخابی بهائی مسئول اداره امور داخلی جامعه ما بود نیز تعطیل اعلان شد و ما همه با هم “رد صلاحیت” شدیم! ناگهان وطن آبا و اجدادی‌مان را از ما گرفتند و ما به “آن دیگری” تبدیل شدیم و در آن وانفسای تهمت‌های سنگینِ کمرشکن و ضربه‌های هولناکِ نفس‌گیر، برای بهره‌مندی از حقوق شهروندی، برای داشتن کار و شغل، برای تحصیلات عالیه، برای خدمت صادقانه، برای دفاع از عقایدمان که به طور کلی از هر جهت مورد حمله و تحریف و نفرت‌پراکنی قرار گرفته بود، ما حتا برای روابط انسانی معمولی با هم‌وطنانمان هم “رد صلاحیت” شده بودیم. وقتی در سال ۱۳۸۶ دستگیر شدم و دو سال و نیم را در سلول‌های تنگ و تاریک فوق‌امنیتی زیر فشار و بازجویی گذراندم، وقتی ما هفت نفر اعضای جمعی موسوم به “یاران ایران” با کیفرخواست اعدام به دادگاه برده شدیم و حتا به خاطر شریف‌ترین فعالیت‌های انسانی‌مان یعنی خدمت داوطلبانه در اداره جامعه‌مان به بیست سال حبس تعزیری محکوم شدیم با خود می‌گفتم روزی همه چیز را خواهم نوشت و بی‌پایه و اساس بودن اتهام جاسوسی را برملا خواهم کرد. به مردم خواهم گفت که ما هرگز به کشورمان خیانت نکرده‌ایم. ما عاشق ایران و خواهان عزت و سربلندی وطنمان هستیم. بالاخره با اعمال یک ماده قانونی حکم بیست ساله ما شکست. پس از ده سال هر هفت نفر به‌تدریج آزاد شدیم. اما آن‌سوی دیوارها نیز من “رد صلاحیت” شده بودم!
ادامه این نامه را اینجا بخوانید
#مهوش_ثابت #مهوش_شهریاری #بهائی #بهائیان #داستان_ما_یکیست #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Telegraph
نامه مهوش ثابت از زندان اوین: جمهوری اسلامی ما بهائیان را برای زندگی رد صلاحیت کرده است
نامه مهوش ثابت از زندان اوین: جمهوری اسلامی ما بهائیان را برای زندگی رد صلاحیت کرده است مهوش ثابت، زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین، طی نامه‌ای شرحی از ظلم‌هایی که به خاطر بهایی بودن متحمل شده، نوشته است. مهوش ثابت، شاعر، معلم و از اعضای جامعه بهاییان…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
نامه مهوش ثابت از زندان اوین: جمهوری اسلامی ما بهائیان را برای زندگی رد صلاحیت کرده است
مهوش ثابت، زندانی بهائی در واکنش به موج جدید احضار و بازجویی و بازداشت شهروندان بهائی از سوی نهادهای امنیتی نامه‌ای منتشر کرده است.
در روزهای گذشته، ماموران امنیتی با یورش به خانه تعدادی از شهروندان بهائی درهمدان و کرج و اصفهان آنها را بازجویی و برخی را بازداشت کردند.
مهوش ثابت نوشته است: « ناگهان وطن آبا و اجدادی‌مان را از ما گرفتند و ما به آن دیگری تبدیل شدیم. ما بهائیان برای داشتن یک زندگی معمولی در کشور آباء و اجدادی‌مان چهل و پنج سال است که مدام رد صلاحیت می‌شویم.»
مهوش ثابت، شاعر، معلم و از اعضای جامعه بهاییان است.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده است شهروندان بهایی را جاسوس کشورهای خارجی از جمله انگلیس و اسراییل می‌داند.
خانم مهوش ثابت ۷۰ ساله است و پیش از این نیز یک دوره حبس ۱۰ ساله را گذرانده بود اما سال پیش دوباره بازداشت شد و باز به ۱۰ سال حبس محکوم شد.
متن نامه مهوش ثابت سند مهمی است در خصوص مستندسازی آزار هموطنان باورمند به آیین بهایی، سندی است از ستمگری جمهوری اسلامی نسبت به ایرانیانی که دگراندیش هستند.
این نامه توسط آموزشکده توانا بازخوانی و به صورت صوتی منتشر شده است.
متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/n2nm3w9u
#مهوش_ثابت #مهوش_شهریاری #بهائی #بهائیان #داستان_ما_یکیست #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهوش ثابت، زندانی بهائی در واکنش به موج جدید احضار و بازجویی و بازداشت شهروندان بهائی از سوی نهادهای امنیتی نامه‌ای منتشر کرده است.
در روزهای گذشته، ماموران امنیتی با یورش به خانه تعدادی از شهروندان بهائی درهمدان و کرج و اصفهان آنها را بازجویی و برخی را بازداشت کردند.
مهوش ثابت نوشته است: « ناگهان وطن آبا و اجدادی‌مان را از ما گرفتند و ما به آن دیگری تبدیل شدیم. ما بهائیان برای داشتن یک زندگی معمولی در کشور آباء و اجدادی‌مان چهل و پنج سال است که مدام رد صلاحیت می‌شویم.»
مهوش ثابت، شاعر، معلم و از اعضای جامعه بهاییان است.
جمهوری اسلامی بارها اعلام کرده است شهروندان بهایی را جاسوس کشورهای خارجی از جمله انگلیس و اسراییل می‌داند.
خانم مهوش ثابت ۷۰ ساله است و پیش از این نیز یک دوره حبس ۱۰ ساله را گذرانده بود اما سال پیش دوباره بازداشت شد و باز به ۱۰ سال حبس محکوم شد.
متن نامه مهوش ثابت سند مهمی است در خصوص مستندسازی آزار هموطنان باورمند به آیین بهایی، سندی است از ستمگری جمهوری اسلامی نسبت به ایرانیانی که دگراندیش هستند.
این نامه توسط آموزشکده توانا بازخوانی و به صورت صوتی منتشر شده است.
متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/n2nm3w9u
#مهوش_ثابت #مهوش_شهریاری #بهائی #بهائیان #داستان_ما_یکیست #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفت‌وشنود
خانم صدیقه وسمقی، اسلام‌پژوه و نویسنده و حقوقدان، در حمایت از زندانیان بهایی، دست به اعتصاب غذا زد.
او در متنی که در. صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد نوشت:
«دوستان عزیزم، فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت،
من نیز در کنار شما به ستم های فراوانی که بر هموطنان بهایی می رود معترضم. در طول چهل و پنج سال گذشته آنقدر آوار درد و ستم بر ملت ایران فرو ریخته که موجب غفلت از رنجهای عمیق و بیکران شما شده است. ستم‌هایی که از جانب حکومت بر شما می‌رود ریشه در جهالت و سنت‌های ظالمانه‌ای دارد که توسط فقیهان توجیه شده و تا کنون این توجیهات غیراخلاقی و غیرانسانی به طور جدی به چالش کشیده نشده است. بی گمان در مسیر ایران آزاد و دموکراتیک، ما این سنت های غلط را همراه با توجیهات ناموجه آنها پشت سر خواهیم گذاشت. باشد که با قوت یافتن جامعه ی مدنی و بیداری وجدان‌ها، اسباب برچیده‌شدن این همه ظلم و ستم بر پیروان بهائیت فراهم شود و فرا رسد روزی که همه‌ی اقشار ملت با حقوق و احترام برابر در کنار هم زندگی کنند و هیچ کس به دلیل آن که زن است یا بهایی، یا سنی و… در رنج و تنگنا نباشد. تا فرارسیدن چنان روزی با هم می‌ایستیم و می‌کوشیم. آرزومند آزادی و دیدار دوباره‌ی شما.
صدیقه وسمقی
۱۹ آذرماه ۱۴۰۲»
sedigheh.vasmaghi
اینکه یک اسلام‌پژوه شناخته شده، اینچنین از حقوق بهائیان دفاع کند، اتفاقی خجسته است، بادا که پذیرش و مدارا در بین همه ایرانیان با هر عقیده و طرز فکری فزونی یابد و افراد فارغ از اینکه به دین اعتقاد دارند یا خیر یا به دین خاصی پایبند باشند، از عزت، کرامت و حقوق برابر برخوردار باشند.
صدیقه وسمقی، نویسنده، اسلام‌پژوه و حقوقدانی است، که چندی پیش در اعتراض به قتل دختران ایران به علت مساله‌ی حجاب، حجاب از سر برداشته بود.
این عضو سابق شورای شهر تهران، همچنین پس از خروج از مراسم خاکسپاری آرمیتا گراوند، مورد ضرب و شتم مامورین امنیتی قرار گرفته بود.
خانم وسمقی به عنوان یک زن فقیه، نظرات فقهی متفاوتی دارد. او اخیرا بر مبنای روایاتی منکر وجوب حجاب شرعی هنگام عبادت و نماز شده است.
#صدیقه_وسمقی #نه_به_پوشش_اجباری #حجاب_بان #آرمیتا_گراوند #مهسا_امینی #فریباکمال_آبادی #مهوش_ثابت #داستان_ما_یکیست #نه_به_جمهوری_اسلامی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
او در متنی که در. صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد نوشت:
«دوستان عزیزم، فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت،
من نیز در کنار شما به ستم های فراوانی که بر هموطنان بهایی می رود معترضم. در طول چهل و پنج سال گذشته آنقدر آوار درد و ستم بر ملت ایران فرو ریخته که موجب غفلت از رنجهای عمیق و بیکران شما شده است. ستم‌هایی که از جانب حکومت بر شما می‌رود ریشه در جهالت و سنت‌های ظالمانه‌ای دارد که توسط فقیهان توجیه شده و تا کنون این توجیهات غیراخلاقی و غیرانسانی به طور جدی به چالش کشیده نشده است. بی گمان در مسیر ایران آزاد و دموکراتیک، ما این سنت های غلط را همراه با توجیهات ناموجه آنها پشت سر خواهیم گذاشت. باشد که با قوت یافتن جامعه ی مدنی و بیداری وجدان‌ها، اسباب برچیده‌شدن این همه ظلم و ستم بر پیروان بهائیت فراهم شود و فرا رسد روزی که همه‌ی اقشار ملت با حقوق و احترام برابر در کنار هم زندگی کنند و هیچ کس به دلیل آن که زن است یا بهایی، یا سنی و… در رنج و تنگنا نباشد. تا فرارسیدن چنان روزی با هم می‌ایستیم و می‌کوشیم. آرزومند آزادی و دیدار دوباره‌ی شما.
صدیقه وسمقی
۱۹ آذرماه ۱۴۰۲»
sedigheh.vasmaghi
اینکه یک اسلام‌پژوه شناخته شده، اینچنین از حقوق بهائیان دفاع کند، اتفاقی خجسته است، بادا که پذیرش و مدارا در بین همه ایرانیان با هر عقیده و طرز فکری فزونی یابد و افراد فارغ از اینکه به دین اعتقاد دارند یا خیر یا به دین خاصی پایبند باشند، از عزت، کرامت و حقوق برابر برخوردار باشند.
صدیقه وسمقی، نویسنده، اسلام‌پژوه و حقوقدانی است، که چندی پیش در اعتراض به قتل دختران ایران به علت مساله‌ی حجاب، حجاب از سر برداشته بود.
این عضو سابق شورای شهر تهران، همچنین پس از خروج از مراسم خاکسپاری آرمیتا گراوند، مورد ضرب و شتم مامورین امنیتی قرار گرفته بود.
خانم وسمقی به عنوان یک زن فقیه، نظرات فقهی متفاوتی دارد. او اخیرا بر مبنای روایاتی منکر وجوب حجاب شرعی هنگام عبادت و نماز شده است.
#صدیقه_وسمقی #نه_به_پوشش_اجباری #حجاب_بان #آرمیتا_گراوند #مهسا_امینی #فریباکمال_آبادی #مهوش_ثابت #داستان_ما_یکیست #نه_به_جمهوری_اسلامی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402