غنوشی؛ مردی که نمی‌خواهد «خمینی» باشد

پس از ۲۲ سال پناهندگی سیاسی در تبعید توسط دولت تونس و پس از سقوط دولت دیکتاتوری بن علی در ۲۰۱۱، راشد غنوشی در آستانه بازگشت به کشورش (۳۱ ژانویه ۲۰۱۱) گفت که «من خمینی نیستم». او با این سخن کوتاه ولی گویا خط فاصلی بین حکومت مطلوب خود در تونس و حکومتی که آیت‌الله خمینی در ایران پایه‌گذاری کرد، کشید.

این سخن آن هم از زبان یکی از برجسته‌ترین رهبران اسلامگرای جهان در آن هنگام بازتاب فراوانی داشت، به ویژه اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی و طی چند بار سفرش به ایران بر کسی پوشیده نبود که راشد غنوشی از ستایشگران آیت‌الله خمینی است. آیت‌الله خمینی نماد بارز «اسلام سیاسی» در قرن بیستم بود که با پیوند زدن سیاست و دیانت انقلابی را رقم زد که توانست بنیاد حکومت اسلامی [نام کتاب آیت‌الله خمینی] مورد نظرش را بنا نهد.

حال که انقلاب در تونس بن‌علی را از قدرت به زیر کشیده و غنوشی عازم کشورش بود تا در بنیاد نهادن نظام جدید کشورش شریک باشد، گفتن اینکه من خمینی نیستم، آیا فاصله گرفتن او از اسلام سیاسی باید معنا می‌شد؟ آیا غنوشی به پیشینه فکری خود پشت کرده بود؟ آیا او دیگر به دنیال تأسیس حکومت اسلامی نبود؟

در پاسخ به این پرسش برخی بر این باور بودند که این سخن غنوشی جز فریبی برای افکار عمومی نبود تا در آستانه بازگشتش به تونس (مانند بازگشت آیت‌الله خمینی از فرانسه به ایران) از حجم نگرانی‌ها بکاهد و تصور نشود که او در صدد بنیاد نهادن نظامی ایدئولوژیک از نوع جمهوری اسلامی ایران در تونس است.

غنوشی و انقلاب اسلامی

با تحولات جهان عرب (به اصطلاح بهار عربی) که از تونس آغاز و تا بحرین وزیدن گرفت، جمهوری اسلامی در مدعای بی‌پایه خود که «این تحولات نه بهار عربی بلکه بیداری اسلامیِ ملهَم از انقلاب اسلامی» است، ناگزیر چشم از این سخن غنوشی فرو بست که گفت من خمینی نیستم. چنین سخنی هرگز در محافل سیاسی ایران بررسی نشد که چرا غنوشی دیگر خود را دنباله‌رو آیت‌الله خمینی نمی‌داند اگر تحولات عرب ملهم از انقلاب اسلامی است؟

ولی آنجا که نیاز به بهره بردن از نام غنوشی بود، سید هادی خسروشاهی کتابی را از مجموعه مقالات و سخنرانی‌های غنوشی منتشر کرد و عنوان آن را «حرکت امام خمینی و تجدید حیات اسلام» نام نهاد که در پانزدهمین سال جمهوری اسلامی (۱۳۷۲) منتشر شد.

غنوشی و پذیرش اسلام #سکولار

بر خلاف کسانی که آن سخن غنوشی را حمل بر دروغ و فریب می‌دانستند، بودند کسانی که رگه‌هایی از تغییر را در اندیشه سیاسی غنوشی مشاهده می‌کردند و سخن او را نه فریب بلکه نمادی از تجدید نظر او در اسلام سیاسی می‌دانستند.

اگر آیت‌الله #خمینی ۱۵ سال از تبعید خود را در نجف و تنها چهار ماه پایانی آن را در دهکده‌ای کوچک (نوفل لوشاتو) در حاشیه پاریس اقامت گزیده بود، غنوشی بیشترین سال‌ها از ۲۲ سال #تبعید خود را در بریتانیا سپری کرده بود. این تماس نزدیک با جهان غرب، تأثیرات خود را بر غنوشی ۷۱ ساله به هنگام بازگشت به تونس گذاشته بود.

با مراجعت به تونس و به رغم پافشاری بسیاری، غنوشی نه نامزد ریاست جمهوری شد و نه حزبش نامزدی برای ریاست جمهوری معرفی کرد. بر خلاف آیت‌الله خمینی که اصلاً باوری به فعالیت حزبی نداشت، غنوشی اهتمام اصلی خود را بازسازی حزبش اعلام کرد.

راه مسالمت‌آمیزی که غنوشی و حزبش برای تعامل با دیگر جریانات سیاسی تونس پیشه کرد، در سال ۲۰۱۲ جایزه ارزشمند «چَتم هاوس برای آزادی اندیشه» و در سال ۲۰۱۴ جایزه «ابن رشد برای اندیشه آزاد» را برایش همراه آورد.

مسیر تحول #آزاداندیشی #غنوشی و حزبش که هرگز متوسل به سلاح نشدند تا آنجا ادامه یافت که در تازه‌ترین نماد تغییرات ژرفی که در او و حزبش پدیدار شده، غنوشی در آخرین گردهمایی حزب مواضعی را اتخاذ کرد که شگفت‌انگیزتر از آن سخنش شد که گفته بود من خمینی نیستم.

منبع: رادیو فردا

@Tavaana_TavaanaTech

بی‌گناه، عدالت را چشم انتظارم!
نامه ضیا نبوی به آملی‌لاریجانی

سیدضیا نبوی، فعال دانشجویی که بیش از هفت سال زندانی‌است ، در نامه‌ای به آملی لاریجانی رییس قوه قضاییه از تلخی اتهام خود گفته و امیدی که هنوز به برقراری عدالت در دستگاه قضا دارد. او نوشته است که هرچند می‌توانسته با نوشتن عفونامه خیلی پیش‌ترها آزاد شود اما ترجیح می‌دهد با اعاده حیثت سنگینی و غیرواقعی بودن اتهام خود را اثبات کند.

به گزارش کلمه، این زندانی سیاسی با بیان اینکه پس از این همه سال زندان دیگر خشمگین و عصبانی نیست، نوشت: اینکه شهروندان از تحمل بی‌عدالتی احساس خشم و عصبانیت نکنند به گمانم دردنشانی است که از کمرنگ شدن اعتماد و اتکایشان به دستگاه قضا خبر می‌دهد.

ضیا نبوی دانشجوی ستاره دار و عضو شورای دفاع از حق تحصیل بعد از حوادث ۸۸ بازداشت و به بند ۲۰۹ منتقل شد. او شب ۲۵ خرداد ۸۸ به همراه تنی چند از دوستانش بازداشت و از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به قضاوت قاضی پیرعباسی، به ۱۵ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ده سال حبس در تبعید تبدیل شد.

وی در مهر ماه ۸۹ به زندان کارون تبعید و چندی پیش به زندان سمنان منتقل شد.
goo.gl/vYyAEr
متن کامل نامه این فعال دانشجویی زندانی را در کلمه بخوانید:http://bit.ly/2ddJfOy

درباره ضیا نبوی بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1pac6zx

شرح شکنجه های ضیا نبوی، دانشجوی تبعیدی:
http://bit.ly/1jWFYUd

برخی مشاهدات در مورد وضعیت حاضر زندان‌های ایران
http://bit.ly/2cVZ4Ih

حقوق زندانی
http://bit.ly/1XC6UrO

ویدیو: ضيا نبوی ترانه‌ای از داریوش می‌خواند:
http://bit.ly/2cEhG3q

@Tavaana_TavaanaTech

موزیک ویدئوی چمدان

کاری از شادی امینی

شعر از سیدمهدی موسوی

این آهنگ به تمام کسانی که مهاجرت برایشان اجباری شده تقدیم می‌شود.

https://youtu.be/TL_8I_FsD4A

@shadiaminimusic

توضیحات شادی امینی درباره‌ی این اثر

#شادی_امینی #مهدی_موسوی #چمدان #موزیک_ویدئو #مهاجرت #تبعید

@Tavaana_TavaanaTech

موزیک ویدئوی چمدان

کاری از شادی امینی

شعر از سیدمهدی موسوی

این آهنگ به تمام کسانی که مهاجرت برایشان اجباری شده تقدیم می‌شود.

شادی امینی در مورد این اثر نوشته است:

وارسن شایر می‌گوید "کسی وطنش را ترک نمی‌کند مگر وطنش دهان کوسه باشد. کسی بچه‌هایش را با قایق راهی نمی‌کند مگر دریا از خشکی امن‌تر باشد."
 
من فکر می کردم مهاجرت و دلتنگی برای خانه عادی می‌شود. اکنون سال‌ها از مهاجرت من می‌گذرد و تازه متوجه شده‌ام دلتنگی برای وطن، از آن زخم هاست که تا ابد ردش بر قلب آدمی می‌ماند. 
خیلی از ما مهاجرت نکردیم، بلکه تبعید شدیم تا خوشبختی را جای دیگری جستجو کنیم. تا تمام خوشبختی‌های کوچک و بزرگ خانه‌ی اجدادی‌مان را جا بگذاریم و به خودمان دلداری بدهیم که انتخاب درستی کرده‌ایم. در حالی که خیلی وقت‌ها اصلا انتخابی در کار نبوده است. دوستی که از تدریس محروم شده است، عزیزی که به خاطر مذهبش از دانشگاه اخراج می‌شود، شاعری که کارگاه ادبیاتش بسته و کتابش ممنوع می‌شود،  خواننده‌ای که صدایش جرم شمرده می‌شود،  فیلمسازی که فیلمش اکران نخواهد شد، کارگری که نانش آجر شده است و... 
مهاجرت برای این آدم‌ها انتخاب نیست،
جبری است با نام حقیقی تبعید.
 
این آهنگ به تمام کسانی که مهاجرت برایشان اجباری شده تقدیم می‌شود. ویدئوی این کار را خودم کارگردانی کرده‌ام.
 
سطر آخر این ترانه را بارها در شرایط سخت از خودم پرسیده‌ام: 
"من که قرار بود قوی باشم
بر روی گونه‌هام چرا اشک است؟"

همچنین ترانه علاوه بر مضمون تبعید، به ناامیدی از موج اصلاحات و اتمام تاریخ مصرف آن نیز اشاره دارد. اصلاحاتی که نمی‌توان گفت بی‌مصرف بود، اما کارکرد حقیقی‌اش تمدید عمر دیکتاتوری بود و بس.  وعده‌ی امید برای ما آب و نان نشد که نشد. خیلی چیزها را به اسم اصلاح‌طلبی سند زدند که اگر از یک قدم عقب‌تر تماشا کنیم، می‌بینیم آنان که داعیه‌ی اصلاحات داشتند، نه‌تنها کاری از پیش نبردند، بلکه یا سنگ انداختند یا سکوت معنی‌دار کردند.

من ناامید نیستم. چون می‌دانم قرار است فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم.
در پایان از دکتر سید مهدی موسوی برای این شعر زییا و هامون تهرانی برای تنظیم این اثر ممنونم.همچنین ممنونم از اسم‌هایی که نمیتوانم بگویمشان... اسم‌هایی که به گونه ای دیگر گرفتار تبعیدند.

https://youtu.be/TL_8I_FsD4A

@shadiaminimusic

#شادی_امینی #مهدی_موسوی #چمدان #موزیک_ویدئو #مهاجرت #تبعید

@Tavaana_TavaanaTech

@shirinebadiofficial
نامه مهم #نرگس_محمدی پس از تبعید خشونت‌بار به #زندان_زنجان - بخش اول
سوگند می‌خورم تا زنده‌ام از فریاد بر ظلم، گفتن حق و حمایت از مظلومان دست برنخواهم داشت.

نرگس محمدی در روز سوم دی ماه با فریب رئیس زندان اوین #غلامرضا ضیایی به بهانه ملاقات فوری با وکیلش از بند خارج شد و سپس شخص ضیایی به همراه ماموران زندان و ماموران وزارت اطلاعات او را با خشونت و ضرب و شتم در حالی که دستش آسیب جدی دیده بود با زور وارد آمبولانسی کرده و به #زندان_زنجان منتقل کردند.

دلیل #تبعید نرگس محمدی این است که او و هفت زن زندانی سیاسی دیگر در بند زنان #زندان_اوین در حمایت از #کشتار_مردم_معترض در #آبان‌ماه_خونین در داخل زندان به تحصن دست زدند.
در نامه‌ چهار صفحه‌ای که نرگس محمدی از داخل زندان زنجان ارسال کرده است اشاره شده که در زمان خروج اجباری او از داخل زندان، او مقاومت کرده که با ضرب و شتم و توهین و هتک حرمت رئیس زندان #غلامرضا_ضیایی روبه‌رو شده است.
برای خواندن نامه پستهای بعدی را دنبال کنید.
https://t.me/shirinebadiofficial

«اینجا محل #تبعید من است. مجازات من دوری و انگشت زدن های روزانه‌ام نیست، دیدن مکرر این صحنه‌هاست، این بار شما را هم شریک می کنم».

- ویدئو و متن برگرفته از توییتر آقای سینا انتصاری، از دروایش گنابادی و «متهم» سیاسی عقیدتی که به شهر میرجاوه در بلوچستان تبعید شده است.‌
‌
به احترام حریم خصوصی این کودکان، صورت آن‌ها توسط «توانا» پنهان شده است.‌
‌
خامنه‌ای عمامه‌اش را بگذارد بالاتر تا ببیند تحت کنترل او در ایران چه می‌گذرد!‌
‌
#خامنه_ای #بلوچستان #فلاکت #میرجاوه

@Tavaana_TavaanaTech

‌
آموزشکده توانا باخبر شده است که جناب «خیرالله لقایی» پدر گرامی «ساقی لقایی» - از روزنامه‌نگاران برجسته ایرانی - درگذشته است.

ساقی لقایی که اکنون در تبعید در ایالات متحده زندگی می‌کند این اندوه را در حالی تحمل می‌کند که امکان بازگشت به ایران و حضور در مراسم خاکسپاری و یادبود را ندارد.

ستمی که جمهوری اسلامی بر روزنامه‌نگاران مستقل و منتقد تحمیل کرده است از جمله مواردی است که می‌توان از آن به عنوان نمونه‌ای مثال‌زدنی از نامردمی بودن یک حکومت در درازای تاریخ یاد کرد.

آموزشکده توانا این اندوه بزرگ را به ساقی لقایی و خانواده گرامی او تسلیت می‌گوید و آرزو می‌کند او در غربت بتواند با شکیبایی این اندوه بزرگ را تحمل کند.‌ ‌

#روزنامه_نگاران #تبعید #نه_به_جمهوری_اسلامی #ساقی_لقایی

@Tavaana_TavaanaTech

به مناسبت سالگرد درگذشت نادر نادرپور؛ شاعری در غربت

نادر نادرپور؛ شاعر ایران پرستی که در تبعید خاموش شد

۲۹ بهمن‌ماه سالگرد درگذشت نادر نادرپور است. این شاعر و نویسنده و مترجم سرشناس ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران در ۱۶ خرداد ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. او فرزند «تقی میرزا» از نوادگان رضاقلی میرزا فرزند ِ ارشد ِ نادرشاه افشار بود...
نادر نادرپور از پیش از انقلاب با انقلاب مذهبی مشکل داشت. او در گفت‌وگویی که سال‌ها بعد با سیمین بهبهانی شاعر نام‌آوازه دارد و در یکی از تلویزیون‌های بروم‌مرزی پخش شده می‌گوید که دلیل مخالفتش با انقلاب مذهبی این بوده که از همان ابتدا می‌دیده که این انقلاب، انحراف از مسیر آزادی‌خواهی‌ای بوده است که گذشتگان ما در انقلاب مشروطه خواهان آن بوده‌اند.

لینک یوتیوب:
bit.ly/2sBTsww
فرمت نوشتاری:
https://goo.gl/aLzkiu

#اسلایدشو #نادر_نادرپور #انقلاب۵۷ #شاعر #مهاجرت #تبعید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
عباس معروفی، نویسنده سرشناس ایرانی، بعد از مدت‌ها درگیری با بیماری سرطان، در کشور آلمان درگذشت.

عباس معروفی (زاده ۲۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ تهران) رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، ناشر و روزنامه‌نگار معاصر ایرانی مقیم آلمان بود.
او فعالیت ادبی خود را زیر نظر هوشنگ گلشیری و محمدعلی سپانلو و سیمین دانشور آغاز کرد و در دهه شصت با چاپ رمان سمفونی مردگان در عرصه ادبیات ایران به شهرت رسید.

معروفی که با  رمان «سمفونی مردگان» شناخته می‌شود، «سال بلوا»، «برای پیکر فرهاد» و نیز «فریدون سه‌‌پسر داشت»، هم تحسین شده است.

در کارنامه معروفی، سردبیری مجله فرهنگی-ادبی-اجتماعی گردون دیده می‌شود که با رای دادگاه  در دهه ۱۳۷۰ توقیف شد.
معروفی به خاطر موضع‌گیری علیه حکومت ایران بارها بازجویی شد و سرانجام تحت فشار سیاسی از ایران خارج شد و به آلمان رفت.

معروفی چند سال پیش با نوشته کوتاه زیر از ابتلای خود به سرطان خبر داده بود:
«سیمین دانشور به من گفت: "غصه یعنی سرطان! غصه نخوری یکوقت، معروفی!" و من غصه خوردم.»

ویدیوی کامل مصاحبه اختصاصی توانا با عباس معروفی را، که چند سال قبل انجام شده، در لینک زیر ببینید:
http://bit.ly/1Ka7muu

متن گفتگو در سایت توانا:
https://bit.ly/2TqLPXx

#عباس_معروفی #نویسنده #تبعید #سانسور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
حسین رجبیان، فیلمساز مستقل ایرانی، که چند سال پیش همراه برادرش چند سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بود و بارها اعتصاب غذا کرده بود و حالا در خارج از مرزها در تبعید است در ویدیویی مملو از خشم و اندوه، خطاب به جمهوری اسلامی می‌گوید: «جمهوری اسلامی تو کثافتی...در تاریخ از تو به ننگ یاد میشه» او که به تازگی پدرش را از دست داده، از این خشمگین است که جمهوری اسلامی کاری کرده که او نمی‌تواند حتی در مراسم خاکسپاری پدرش شرکت کند. این درد بسیاری از ایرانیان در تبعید است...

hosseinrajabian
در مهر ۱۳۹۲ در ساری در استان مازندران، نیروهای امنیتی سپاه پاسداران مهدی رجبیان و حسین رجبیان – دو برادر #هنرمند – را به همراه یوسف عمادی، #آهنگساز، #نوازنده سه‌تار بازداشت کردند. مهدی رجبیان نوازنده سه‌تار و فعال عرصه #موسیقی بود و #حسین_رجبیان نیز به عنوان «فیلم‌ساز مستقل» فعالیت می‌کرد. از جمله فعالیت‌های حسین رجبیان که متولد ۱۳۶۳ است می‌توان از ساخت فیلم «مثلث واژگون» سخن گفت که به موضوع حق طلاق زنان در ایران می‌پرداخت و علی‌رغم صدور مجوز رسمی از طرف وزارت ارشاد اسلامی برای آن، نیروهای امنیتی سپاه پاسداران پس از بازداشت آن را توقیف کردند.

#مهدی_رجبیان #حسین_رجبیان #نه_به_جمهوری_اسلامی #تبعید #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سپیده قلیان طی نامه‌ای از زندان اوین به مصائب تحمیل شده به خانواده‌اش بابت محبوس بودنش در زندان‌های دور از محل زندگیش پرداخت و نوشت که پنج سال است که به دستور وزارت اطلاعات در تبعید زندانی است.

متن نامه خانم قلیان به شرح زیر است:

«سال‌هاست که در تبعید به سر می‌برم. طی این سال‌ها برای رفع این حکم دست به هر کاری زده‌ام؛ نامه نگاری، مذاکره، مناقشه، تحصن، اعتصاب. گفته‌ام جان و نان خانواده‌ام در خطر است، هر هفته طی کردن هزاران کیلومتر راه مصیبت است. اما هر بار با ادامه‌ی روند تبعید به من محرز شده است که حرف نماینده سازمان زندان‌ها در زندان بوشهر درست بود: جنازه‌ت به خوزستان بازخواهد گشت. 

علی ایحال در این مصیبت‌کده که ملتمان مرگ را نفس می‌کشد صحبت از رنج نفی بلد برای من و خانواده‌ام شاید بی‌جهت باشد. نفی بلد من در برابر اینکه جمهوری اسلامی در روز روشن می‌تواند کودک ۱۶ ساله را سلاخی کند هیچ است. اما این نامه را ثبت کردم که بگویم اگر این کیلومترها روزی قاتل خانواده‌ام شد، یادمان باشد که به غیر از مذاکره و مناقشه با نامسئولین نامحترم جمهوری اسلامی و تحصن، اعتصاب و نامه‌نگاری با آنها، به مردم نیز گفته‌ام: من سپیده قلیان پنج سال است که به دستور وزارت اطلاعات به نفی بلد محکوم شده‌ام!


سپیده قلیان 
آذر ۱۴۰۲ زندان اوین»

- با تبعید زندانیان در واقع خانواده آن‌ها هم مجازات می‌شوند و این مغایر با اصل شخصی بودن مجازات کیفری است. در سال‌های گذشته شاهد مواردی بودیم که اعضای خانواده زندانیان به دلیل سانحه جاده‌ای درکذشته‌اند. یا به دلیل سالمند بودن پدر و مادر فرد زندانی و عدم توانایی سفر، آن‌ها چندین سال از ملاقات فرزند خود محروم شده‌اند.

#سپیده_قلیان #بیانیه #زندان #تبعید #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

بی‌دادگاه انقلاب کرج، فرهاد شیخی، فعال کارگری، را به یک سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، دو سال اقامت اجباری در شهر دیواندره و دو سال منع زندگی در استان‌های البرز و تهران محکوم کرد.
قاضی سید موسی آصف‌الحسینی، این فعال کارگری را به اتهام
«فعالیت تبلیغی علیه نظام» به حبس تبعید و مجازات دیگر محکوم کرده است.
فرهاد شیخی در تاریخ ۷ خرداد ۱۴۰۲، در منزل شخصی خود واقع در هشتگرد بازداشت شده بود.

این فعال کارگری پیش از این هم سابقه بازداشت و محکومیت داشته است.

دانستن نام زندانیان هویت‌بخشی به خود و خانواده‌شان و صدای ایران‌بودن بسیار حائز اهمیت است. جمهوری اسلامی نباید بتواند در سکوت به خفقان و دربندکردن ایرانیان ادامه دهد.

#یاری_مدنی_توانا
#کارگران
#فرهاد_شیخی
#زندان
#تبعید
@Tavaana_TavaanaTech

ایوب غیبی‌پور، زندانی سیاسی متولد ۱۳۷۳ در اعتراضات ۱۴۰۱ به اتهام محاربه به ۱۰ سال حبس در تبعید در زندان کرمان محکوم شده، همچنین یک سال حبس تعزیری به اتهام ارتباط با شبکه‌های معاند به او داده‌اند، او در این ویدئو که در اینستاگرامش منتشر کرده می‌گوید که در دوره بازداشت قبلی در زندان شیبان اهواز بیمار شده و هنوز در حال درمان است.

او ضمن انتشار این ویدیو نوشته:

«این حکم از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب اهواز صادر شده و پس اعتراض من به کمک وکلای محترم به دیوان عالی کشور رسید و بار اول که با فرجام خواهی وکیل پیشین من آقای پرویز محمدحسینی موفق شد که نقض شود اما همان حکم دوباره صادرشد و اینبار در همان دادگاه و همان قاضی تایید شد سوال من اینجاست چگونه این حکم برای بار اول نقض می‌شود اما برای بار دوم با همان اتهامات با همان اظهارات با همان قاضی و شعبه تایید می‌شود؟ آیا مافیایی پشت پرده این احکام قراردارد؟چگونه قرارگاه ابالفضل برای تغییر نظر قاضی پس از نقض این حکم میتواند به پرونده دسترسی یابد؟آیا اسرار بر اجرای این حکم پس از دوبار صدور قضیه ای دارد؟
هموطن صدای من باش همانگونه که من روزی درخیابان صدای شما بودم🙏❤️»


#ایوب_غیبی_پور #زندان_شیبان #زندان #زندانی_سیاسی #تبعید #اهواز #آسیب_دیده #کرمان #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #مرد_میهن_آبادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech