آموزشکده توانا

بخش‌‌هایی از دلنوشته مادر جاویدنام عرفان رضایی:
«عرفانم امروز دلم خیلی گرفته آخرین تصویری که ازت داشتم توی سردخونه
هنوز ته مانده سرمه‌ای که درست میکردی زیر چشمات لابه لای مژه‌های بلندت بود
صدای آهنگ پیش رو بلند شد از تو اتاقت
دیگه نتونستم تمرکز کنم
گفتم ارمیا چه خبرته
کلید برق و که زدم دیدم چشمای ورم کرده‌اش پر اشکه،
خواستم ادای آدمای قوی رو دربیارم و نصیحتش کنم
اما نشد تا بغلش کردم، زدم زیر گریه
بوی تنت رو رو شونه‌هاش حس کردم
گفتم فرزانه بمیره غم شمار و نبینه
عرفان میدونی دیگه هیچی من و سر ذوق نمیاره حتی تو خونه ای که تازه خریدیم و فقط یه ماه توش خاطره ساختی
.....
عرفان باب میل تو کل پرده یه گوشه میله جمع شده، شمعدونی روی ستون کنار پنجره گل داده
مثل تو کنار پنجره خیره میشم به آسمون. کله سحر بیدار شدم هی به تو فک کردم هی به تو فک کردم
دوباره خوابیدم تو خواب و بیداری دیدم داری میمیری صورتت عین صورت سرد خونه بود
جیغ زدم عرفان جانِ فرزانه نمیر
تقلا میکردم داشتم خفه میشدم
یهو چشات و باز کردی
خندیدی
خنده بلند، جوری که مشخص بود سربه سرم میذاری. گفتی فک کردی مرده‌ام
عرفان به این راحتیا نمیمیره
دوباره چشات و بستی و شبیه مرده ها شدی
صدای گردش آب از پکیج تو تراس اومد تو گوشم
از خواب پریدم
داشتم خفه میشدم
خیس عرق بودم
صورتم و آب زدم
چشمم خورد به مسواک سبزت
یادم اومد که چطور بادقت دندونات رو با نمک میشستی
دیگه حتی خمیر دندون بدون فلوراید و قبول نداشتی
چطور بهار که میشد موهات و ازته میتراشیدی
کفشای استخری میپوشیدی
میگفتی میخوام نسیم بهاری رو توی بند بند وجودم حس کنم
میبینی عرفان بهار شد و تمام دردهای دنیا تا مغز استخوانم نفوذ کرده، تو کجایی؟
....
هر وقت جایی بهت خیلی خوش میگذشت زنگ نمیزدی
وقتی که زنگ میزدم با عجله حرف میزدی و قطع میکردی
الانم همینه دیگه
...
آخ عرفان چرا نمیمیرم از این همه دوری و درد؟»

erfan_rezaei_navaei

- مادران داغدار را تنها نگذاریم، آن‌ها تمام لحظه‌ها، خاطرات زندگی‌شان با فرزندشان را مرور می‌کنند. دلتنگ می‌شوند. کمترین کار ابراز همدلی با آن‌ها است.

#عرفان_رضایی #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

5.3K views07:15