«✍️ در ستایش روایت

احتمالا خودشان هم نمی‌دانستند آثاری که در حال ثبت و ضبط هستند قرار است اینقدر تاریخ‌ساز باشند. البته تاریخ‌سازی نه فقط در قامت گزارش‌نویسی و خبرنگاری که از منظر سینما، روایت و هنر….
همانگونه که زیگاورتوف روس وقتی در ۱۹۱۷ دوربین به دست گرفت و از انقلابیون روس تصویربرداری می‌کرد، او هم نمی‌دانست قرار است پایه‌گذار سینمای مستند باشد.
سینمای مستند خود پدیده‌ای مستقل است و مستندساز قرار نیست سناریوی فیلم داستانی را اماده کند اما گاه این دو خط به هم نزدیک می‌شوند… گاه مستندها داستان قدرتمندتری می‌گویند و گاه داستان‌ها ارجاعات مستندتری دارند…
تک فریم در آغوش‌گرفتن پدر و مادر مهسا با آن نور عجب و آن میزانسن خیره‌کننده در راهروی بیمارستان قطعا در آینده منبع الهام بسیار بسیار از فیلم‌سازان، نقاشان و حتی موسیقیدانان خواهد شد. برای این تک فریم می‌شود مرثیه‌ها سرود، می‌شود داستان‌ها روایت کرد… اصلا این تک فریم خودش یک داستان که نه داستان‌هاست… رمان‌هاست… آن تک فریم نقطه اکسترمم یک درام است… درامی که فراموش نمی‌شود و البته خود سرآغاز درام‌های چندین و چند پرده‌ای خواهد شد…
روایت حاکسپاری مهسا امینی خود داستانی دیگرست… آن جمله معروف: «ژینا جان تو نمردی، نامت رمز خواهد شد» به زبان کردی، با آن نورِ وسطِ روزِ عمود بر مزار، با آن قاب کج که انگار اصلا تعمدیست… تازه شروع یک روایت عجیب است… یقینا مخاطبان سال‌های دور این درام پرکشش را دنبال خواهند کرد تا ببیند نام مهسا رمز شد یا نه! اگر این عکس قرار نیست نقطه‌ی اوج چندین و چند فیلم باشد پس دیگر سینما به چه درد می‌خورد؟ سینما باید تا سال‌های سال قدردان الهه و نیلوفر باشد که چنین روایت‌های سر راست و دقیق و خلاقه‌ای را تشریح کردند. اصلا سینمای پرابتذال این روزها اگر قرار باشد زنده بماند به دست چنین آثار بی‌مانندی زنده خواهد ماند.
شک ندارم الهه و نیلوفر بخشی از آینده‌ی تاریخ سینمای جهان خواهند بود.»

متن و تصاویر برگرفته شده از صفحه:
husseinali_hamledari

#الهه_محمدی #نیلوفرحامدی #مهساامینی #سینما #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«بهزاد یزدان‌پناه، آسیب‌دیده قطع نخاع عاشورا خونین هشتاد و هشت را فراموش نکنیم، بهزاد به شوق رسيدن به آزادی و با اميدها در دل به ميان مردم خروشان رفت، اما تير سنگدلان يزيدی بر پيكرش نشست.

بهزاد به دلیل اصابت تیر جنگی به ستون فقراتش در عاشورای خونین هشتاد و هشت ( زیر پل کالج ) برای همیشه قادر به راه رفتن نیست.گلوله از نخاعش عبور کرده و یک سانتیمتر مانده به قلبش آرام گرفته است. نه از سمت نخاع می‌شود عمل کرد و نه از ناحیه سینه‌اش، زیرا ممکن است به قلب نازنین بهزاد آسیبی برسد. گلوله ۱۳ سال است که در عمق سینه‌اش آرام گرفته است. قلب مهربانش ۱۳ ساله از آن مهمان ناخوانده پرستاری می‌کند، همان مهمان ناخواندهای که ظالمان در سینه‌اش به جا گذاشتند. اگر ویلچیر او را نبینید امکان ندارد تصور کنید او قطع نخاع شده است. بهزاد انسان بزرگ و بی‌نظیری است.
چندین سال این بزرگ مرد تاریخ را می‌شناسم، نه این که بخواهم به او روحیه بدهم و او را بزرگ کنم، بهزاد واقعا انسان بی نظیر و مهربانی است و این را مدیون روح بزرگش و پدر و مادر فداکارش می‌دانم. به قول دوستانش اگر ويلچير او را نبينيد امکان ندارد تصور کنيد او قطع نخاع شده است.

برادر عزیزم بهزاد جان، تا همیشه برای ما عزیزی و به تو قول می‌دهیم انتقام تیری که همچنان در نزدیکی قلبت است را از این حکومت آدمکش و دیکتاتور بگیریم، همان تیر لعنتی که باعث شد دیگر نتوانی راه بروی، همیشه بهت افتخار می‌کنیم برادر قهرمانم.✌️❤️🌺❤️🌺❤️»

از صفحه مسعود علیزاده
masoudalizadeh___

byazdanpanah66

#زن_زندگی_آزادی #مهساامینی #بهزاد_یزدان_پناه
#عاشورای۸۸ #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech