مروری بر برنامه‌های نامزدهای سومین دوره ریاست جمهوری
goo.gl/dl1tDs

سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری را در هرحالتی می توان برد حزب جمهوری اسلامی دانست؛ چه آنکه هر پنج نامزد تاییدصلاحیت شده از اعضای حزب جمهوری اسلامی بودند. از این رو کاملا قابل انتظار بود که شعار نامزدها کاملا در یک مسیر مشخص و هدفمند حرکت کند. اما مساله از این هم فراتر رفت و نامزدها عملا به حمایت از یک نامزد خاص پرداختند. نامزدهای ریاست جمهوری در تبلیغات تلویزیونی خود عملا به نفع علی خامنه ای نیز تبلیغ می کردند و به عنوان مثال زواره ای گفت: « بدون رودربایستی، برادر عزیزمان آقای خامنه ای را از شخص خودم اصلح تر می دانم و خودم به او رای می دهم.» علی اکبر پرورش نیز «بهترین فرد در این مقطع برای ریاست جمهوری» را «حضرت حجت الاسلام والمسلمین خامنه ای» دانست. حسن غفوری فرد نیز خامنه ای را «مرد محراب و مسلسل»، «فرزند راستین علی» و «شهید زنده» دانست که «صالح ترین فرد برای ریاست جمهوری» است و خود او سال ها «افتخار کسب فیض از محضر او» را داشته است.

یت الله خمینی در دوم مهرماه در یک پیام انتخاباتی مهم، حضور در انتخابات ریاست جمهوری را از «واجبات» و «فرایض» می داند و شرایط رییس جمهور اصلح را از دیدگاه خود بر می شمارد: « رأی خود را به شخصی که متعهد به اسلام و خدمتگزار به ملت و کشور و حامی مستضعفان و دارای بصیرت در امر دین و دنیا و منزّه از گرایش به شرق و غرب و مکتبهای انحرافی و دارای دید سیاسی است، بدهید.» شرایط سیاسی کشور نیز آن اندازه متشنج و حساس بود که «سیدحسین موسوی تبریزی» - دادستان کل کشور – رسما اعلام کرد که کسانی که در روز انتخابات، «رعب و وحشت» ایجاد کنند، «بلافاصله اعدام خواهند شد.»

بیشتر بخوانید:
goo.gl/KBIhpt

به صفحه انتخاباتکده در سایت توانا سر بزنید، منابع خوبی پیدا خواهید کرد:
https://tavaana.org/fa/election-center

https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

دوم خرداد، بیست ساله شد

goo.gl/M3pd7b

وزارت کشور چهارم اردیبهشت را به عنوان روز آغاز ثبت نام از داوطلبان ریاست جمهوری اعلام می‌کند و دوم خرداد ۱۳۷۶ را به عنوان روز برگزاری هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بر می‌گزیند. ۲۳۸ نفر برای این دوره از انتخابات ثبت نام می‌کنند. تنها صلاحیت چهارتن از داوطلبان برای رقابت در انتخابات ریاست جمهوری تأیید می‌شود؛ «محمد محمدی ری شهری»، «سیدمحمد خاتمی»، «سیدرضا زواره‌ای» و «علی اکبر ناطق نوری». هاشمی رفسنجانی در مقام رییس جمهور وقت در اظهاراتی مهم در نماز جمعه، بر «رعایت بی طرفی و امانتداری» در جریان برگزاری انتخابات تاکید می‌کند و می‌گوید: «ما باید بدون هیچ نگرانی به تشخیص و رأی اکثریت جامعه اعتماد کنیم.»

به هرحال، هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در میان شور و هیجانی کم سابقه در دوم خرداد ۱۳۷۶ برگزار می‌شود و سیدمحمد خاتمی – نامزد گروه‌های چپ گرای مذهبی - با کسب بیش از ۲۰ میلیون رأی، یک پیروزی قاطع به‌دست آورد. ناطق نوری در رفتاری جالب توجه، ساعتی پیش از اعلام پیروزی رسمی خاتمی، در پیامی پیروزی خاتمی را به او تبریک گفت. در این دوره از انتخابات نزدیک به ۳۰ میلیون نفر از واجدان شرایط رأی دهی شرکت کردند. ناطق نوری با بیش از هفت میلیون رأی در جایگاه دوم قرار گرفت و زواره‌ای و ری شهری، هرکدام با کسب بیش از ۷۰۰ هزار رأی به ترتیب سوم و چهارم شدند.

آیت الله خامنه‌ای در هفتم خرداد در دیداری با نمایندگان وقت مجلس شورای اسلامی، حضور گسترده مردم در انتخابات ریاست جمهوری را به رخ غربی‌ها کشید و انتخابات در ایران را بسیار پرشورتر از انتخابات در آمریکا و انگلستان دانست. او همچنین از این تفسیر که رأی به خاتمی نشانه اعتراض به نظام است به شدت انتقاد کرد و هر رأی در دوم خرداد ۷۶ را رأی به نظام دانست. هاشمی رفسنجانی نیز در یک سخنرانی پس از انتخابات، به حضور سی میلیونی مردم در پای صندوق‌های انتخابات اشاره کرد و ضمن تمجید از آن، از غربی‌ها انتقاد کرد که سعی دارند رأی به خاتمی را در تقابل با رهبری و روحانیت و نظام قرار دهند.

تبلیغات انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری

با آنکه اکثر گمانه زنی‌ها در ماه‌های پیش از انتخابات روی پیروزی علی اکبر ناطق نوری می‌چرخید، پیروزی سیدمحمد خاتمی شوک آور بود. حتی خود نیروهای متعلق به طیف سیدمحمد خاتمی در ابتدا امید چندانی به پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری نداشتند و این پیروزی را «غافلگیرکننده» دانستند.
.
بسیاری از تحلیلگران – از طیف‌های فکری و سیاسی متفاوت – نیز بر این باور هستند که رأی آوری عظیم محمد خاتمی در دوم خرداد ۷۶ ریشه در نزاع خط فکری – سیاسی خاتمی و وابستگان او با محافظه کاران در ایران داشت. به عنوان مثال، «محسن کدیور» - پژوهشگر و تحلیل گر سیاسی - بر این باور است: «اگر صرفاً قائل باشیم که دوم خرداد یک ازدیاد کمی در آرای انتخاباتی بود و هیچ نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی نبوده، نوعی کم لطفی است. مردم به فردی رأی دادند که مجموعه حاکمیت، نظر دیگری در مورد او داشت. این را عامه مردم نیز متوجه شدند. بنابراین، انتخاب مذکور بسیار معنی دار بود.»

متن کامل را از اینجا بخوانید:
https://goo.gl/z116VO

@Tavaana_TavaanaTech

نگاهی به نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری
goo.gl/Lpcx2M

در این انتخابات و پس از اعلام نتیجه نهایی نامزدهای تاییدصلاحیت شده، اتفاقی رخ داد که در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در جمهوری اسلامی بی سابقه بود؛ «غلامعلی حدادعادل» که در آن زمان رییس مجلس شورای اسلامی بود در نامه‌ای به آیت الله خامنه‌ای به تاریخ دوم اردیبهشت ۱۳۸۴ از او درخواست کرد «مصلحت اندیشی» کرده و از شورای نگهبان بخواهد که «دایره نامزدهای واجد صلاحیت» گسترش یابد. خامنه‌ای نیز در پاسخ به درخواست حدادعادل، در فردای همان روز از «احمد جنتی» - دبیر شورای نگهبان – خواست که درتعیین صلاحیت مصطفی معین و محسن مهرعلیزاده تجدیدنظر کنند.
درواقع نکته جالب توجه در نامه آیت الله خامنه ای به شورای نگهبان این بود که از میان چهره های برجسته ردصلاحیت شده او تنها درخواست تجدیدنظر در ردصلاحیت معین و مهرعلیزاده را مطرح کرد. هاشمی رفسنجانی بعدها در یک سخنرانی مهم و ضمن انتقاد از رفتار سیاسی اصلاح طلبان، مدعی شد که بازگشت محسن مهرعلیزاده و مصطفی معین به پروسه انتخابات به این نیت بود که با توجه به پایگاه تقریبا مشترک رای بین اصلاح طبان و او، آرا سرشکن شوند و او نتواند حداقل در دور نخست، حدنصاب لازم برای برد در انتخابات را کسب کند.

به جرات می توان گفت در دومین دوره ریاست جمهوری «سیدمحمد خاتمی» بحث از افزایش اختیارات ریاست جمهوری و اصلاح قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی و تبعات و پیامدهای آن، مهم ترین و سرنوشت سازترین بحث داخلی بود.

خاتمی در هشت شهریور ۱۳۸۱ خبر از تهیه دو لایحه مهم داد؛ «اصلاح قانون انتخابات مجلس» و «تبیین حدود وظایف و اختیارات رییس جمهور» دو لایحه مهمی بودند که از طرف دولت به مجلس ششم شورای اسلامی فرستاده شدند. این دو لایحه به سرعت در مجلس شورای اسلامی تصویب شدند. اما همانطور که انتظار می‌رفت، شورای نگهبان با این تصمیم مجلس ششم مخالفت کرد و از جمله با مخالف تشخیص دادن این دو لایحه با قانون اساسی، مانع از اجرایی شدن آن‌ها شد. این دو لایحه که به «لوایح دوقلو» یا «لوایح دوگانه» مشهور شده بودند، به تعبیری «ستون فقرات خواسته‌های جریان اصلاحات» در ایران بودند.

با اینکه محمد خاتمی در هنگام دفاع از این لوایح، به صراحت گفته بود که دولت مخالفت با این لوایح را تحمل نخواهد کرد، در فروردین ۸۳ و با ارسال نامه‌ای به «مهدی کروبی» - رییس مجلس ششم – رسما این دو لایحه را پس گرفت.

به هرحال و در چنین فضای ناامیدکننده و یأس آوری بود که بحث پیرامون نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بالا گرفت. دولت محمد خاتمی به تازگی انتخابات جنجالی مجلس هفتم شورای اسلامی را برگزار کرده بود. انتخاباتی که علی رغم اعتراضات شدید نمایندگان مجلس ششم، و خود دولت نسبت به ردصلاحیت های گسترده در پروسه تعیین صلاحیت نامزدها، با فشار و هشدار آیت الله خامنه ای برگزار شد. آیت الله خامنه ای از شورای نگهبان خواسته بود در مقابل «گردن کلفت ها» ایستادگی کند.

در حالیکه در این دوره از انتخابات، ۴۶ میلیون نفر واجد شرایط رای دهی بودند، حدود ۱۷ میلیون نفر اساسا در انتخابات شرکت نکردند. از دیگر اتفاقات این دوره، اعتراضات انتخاباتی مهدی کروبی، مصطفی معین و هاشمی رفسنجانی بود که نسبت به دخالت پشت پرده جریاناتی خاص در روند انتخابات معترض بودند. از جمله مهدی کروبی صراحتا به «جابجایی» آرای خود اعتراض کرد. جریاناتی که بیش از همه وابسته به آیت الله خامنه‌ای قلمداد شدند. علی رغم همه این‌ها، محمود احمدی نژاد، رسما به عنوان نهمین رییس جمهوری اسلامی ایران معرفی شد و کار خود را آغاز کرد.

بیشتر بخوانید:
goo.gl/AnNRcw

@Tavaana_TavaanaTech

نگاهی به دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری
goo.gl/QFfkvT

....قاسم شعله سعدی دیگر داوطلب برجسته ردصلاحیت شده بود. او در سال ۱۳۳۳ در شیراز به دنیا آمد و پس از تحصیل حقوق در ایران و فرانسه تا مقطع دکترا، موفق به کسب پروانه وکالت نیز شد. او پس از انقلاب اسلامی، در دانشگاه‌های شیراز و تهران به تدریس حقوق پرداخت و در عین حال در ادوار سوم و چهارم مجلس شورای اسلامی نیز به عنوان نماینده مردم شیراز فعالیت کرد. شعله سعدی که زبانی صریح داشت، پس از آن در همه انتخابات‌ها – چه مجلس شورای اسلامی و چه ریاست جمهوری – از سوی شورای نگهبان ردصلاحیت شد.

قاسم شعله سعدی، که دلیل ردصلاحیت خود را نگارش نامه ای انتقادی به آیت الله خامنه ای، هفت سال پیش از این می دانست، در عین حال انتظار داشت با «درایت» آیت الله خامنه ای بتواند به جریان انتخابات برگردد. اما این اتفاق صورت نگرفت. شعله سعدی، شخص «احمد جنتی» - دبیر شورای نگهبان – را در این شورا دارای موقعیتی فرادست می داند که می تواند سرنوشت سیاسی شخصیت ها را رقم بزند. او بعدها در یک گفتگو به بیان خاطره ای از چگونگی ردصلاحیت خود در انتخابات مجلس پنجم شورای اسلامی پرداخت که بیان آن در اینجا می تواند نشانگر دایره نفوذ احمد جنتی در شورای نگهبان باشد.

قاسم شعله سعدی گفت: «در قبل از انتخابات مجلس پنجم شورای اسلامی و در دوره تعیین صلاحیت کاندیداها، هفت نفر از اعضای شورای نگهبان جداگانه و شخصا به من گفتند در این دوره تایید صلاحیت خواهی شد و خب اگر این هفت نفر تایید می کردند، یعنی اکثریت شورای نگهبان. اما با این حال، باز من رد شدم. پی گیری که کردم، گفتند به تصمیم آقای «احمد جنتی» ردصلاحیت شدی. از آقای جنتی وقت ملاقات گرفتم و رفتم پیش او و گفتم چرا من را رد کردید؟ چه مدرکی دارید؟ گفت راجع به تو نیاز به مدرک و سند ندارم، نمی گذارم تو کاندیدا شوی! هفت نفر از اعضای شورای نگهبان موافق صلاحیت من بودند ولی نظر جنتی این بود و همان هم شد.»

به هرترتیب، این دوره از انتخابات در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ برگزار شد. انتخاباتی که با مشارکت بسیار زیادی روبرو شد. مناظره‌های جنجالی کاندیداها در تلویزیون دولتی، حجم شدید انتقادها از محمود احمدی نژاد، حمایت بسیاری از چهره‌های روشنفکری، هنری و سیاسی از میرحسین موسوی و مهدی کروبی و شکل گرفتن جریان سبز در حمایت از موسوی، از جمله عوامل حضور ۸۵ درصدی مردم در پای صندوق‌های انتخاباتی بود.

اما طبق آمار اعلام شده از سوی دولت، محمود احمدی نژاد با بیش از ۲۴ میلیون رأی به عنوان رییس جمهوری اسلامی ایران اعلام شد. وزارت کشور دولت محمود احمدی نژاد، آرای میرحسین موسوی را بیش از ۱۳ میلیون و آرای مهدی کروبی را بیش از ۳۰۰ هزار رأی اعلام کرد. میرحسین موسوی و مهدی کروبی به شدت به نتایج انتخابات اعتراض کردند و اعتراض آن‌ها به همراه اعتراض جمعیت بسیار زیادی از رأی دهندگان، وقایع خاص پساانتخاباتی سال ۸۸ را رقم زد که منجر به کشته و زخمی شدن و بازداشت و زندانی شدن بسیاری از فعالان سیاسی – رسانه‌ای شد و فضای امنیتی را در کشور تشدید کرد.

بیشتر بخوانید:
goo.gl/8IAyqU

@Tavaana_TavaanaTech

حذف عزت الله سحابی از انتخابات ریاست جمهوری / نگاهی به هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری
goo.gl/riq4pZ

ادعای «عدم التزام» به ولایت فقیه و قانون اساسی از جمله بهانه‌های شورای نگهبان برای ردصلاحیت شخصیت‌های ملی مذهبی بود. اما واقعیت این است که ملی – مذهبی‌ها از همان سال‌های ابتدایی دهه شصت، از فرایند رقابت‌های سیاسی در درون جمهوری اسلامی حذف شده بودند و جز در ساختار دولت موقت، و مجلس اول شورای اسلامی دیگر نشان خاصی از حضور آن‌ها در ساختار سیاسی – مدیریتی کشور دیده نمی‌شود. ردصلاحیت مهدی بازرگان در انتخابات ریاست جمهوری سال ۶۴ خود نشانی بارز از چگونگی رویکرد هسته سخت قدرت در جمهوری اسلامی به گروه‌های ملی – مذهبی ست. بازرگان از مشهورترین و شاید مشهورترین چهره سیاسی در بین گروه‌ها و چهره‌های ملی – مذهبی بود و ردصلاحیت او – که نخست وزیر دولت موقت نیز بود – خود حاوی پیام‌های بسیار بود. در میان این چهره‌های ردصلاحیت شده، نام عزت الله سحابی نیز بیشتر در چشم می‌زد. از این رو که با توجه به حضور پررنگ او در جریانات منجر به پیروزی انقلاب اسلامی و نیز تصدی برخی مناصب در سال‌های ابتدایی استقرار نظام جمهوری اسلامی، ردصلاحیت فردی چون سحابی اگرچه برای شورای نگهبان راحت به نظر می‌رسید، اما هضم آن برای افکار مستقل و ناظر بر انتخابات، چندان آسان نبود، خصوصا که سحابی پیش از اعلام نهایی نامزدهای تاییدصلاحیت شده، حضور خود در عرصه انتخابات را به صورت عمومی و گسترده اعلام کرده بود.
بیشتر بخوانید:
goo.gl/xYJ6Yh

@Tavaana_TavaanaTech

- تازه از توانا

«نگاهی به تبلیغات انتخاباتی نامزدها در ادوار انتخابات ریاست‌جمهوری»

وقتی حسن روحانی به مردم ایران وعده داده بود که «برنامه کوتاه مدت ۱۰۰ روزه» برای «تحول اقتصادی» دارد، بسیاری از مردم علی رغم نارضایتی از حکومت جمهوری اسلامی به او رای دادند؛ به امید بهبود اوضاع.

اما بی کفایتی دولت و نارضایتی عمومی از عملکرد حسن روحانی چنان بالا گرفته است که حتی برخی نزدیکان او پیشنهاد استعفای دولت را مطرح می کنند و روحانی نیز در واکنش می گوید که دولت او استعفا نخواهد داد.

اما فارغ از موفقیت یا عدم موفقیت دولت روحانی در تحقق وعده ها، پرسش اصلی این است که چه اندازه می‌توان روی وعده‌های کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران حساب باز کرد؟

شاید برای پاسخ به این پرسش نیاز باشد مروری داشته باشیم بر تاریخ وعده‌ها و شعارهای کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران. در این جستار که به همت آموزشکده توانا تهیه شده است شما با تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در ایران و شعارها و وعده‌های کاندیداها آشنا می‌شوید.

این جستار در بیش از ۱۰۰ صفحه تهیه شده است. شما می توانید آن را به رایگان و از طریق این لینک به راحتی دانلود کنید:
https://bit.ly/2ujARW8

#انتخابات_ریاست_جمهوری
#شعارهای_ریاست_جمهوری

@tavaana

@Tavaana_TavaanaTech

«نگاهی به تبلیغات انتخاباتی نامزدها در ادوار انتخابات ریاست‌جمهوری»

وقتی حسن روحانی به مردم ایران وعده داده بود که «برنامه کوتاه مدت ۱۰۰ روزه» برای «تحول اقتصادی» دارد، بسیاری از مردم علی رغم نارضایتی از حکومت جمهوری اسلامی به او رای دادند؛ به امید بهبود اوضاع.

اما بی کفایتی دولت و نارضایتی عمومی از عملکرد حسن روحانی روز به روز بیشتر می‌شود.

اما فارغ از موفقیت یا عدم موفقیت دولت روحانی در تحقق وعده ها، پرسش اصلی این است که چه اندازه می‌توان روی وعده‌های کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران حساب باز کرد؟ آیا اصولاً رئیس‌جمهور در حکومت جمهوری اسلامی اختیار لازم برای تحقق وعده‌های را دارد؟

شاید برای پاسخ به این پرسش نیاز باشد مروری داشته باشیم بر تاریخ وعده‌ها و شعارهای کاندیداهای ریاست جمهوری در ایران. در این جستار که به همت آموزشکده توانا تهیه شده است شما با تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در ایران و شعارها و وعده‌های کاندیداها آشنا می‌شوید.

این جستار در بیش از ۱۰۰ صفحه تهیه شده است. شما می توانید آن را به رایگان و از طریق این لینک به راحتی دانلود کنید:
https://bit.ly/2ujARW8

#انتخابات_ریاست_جمهوری
#شعارهای_ریاست_جمهوری
#رای_بی_رای #نه_به_جمهورى_اسلامى

@Tavaana_TavaanaTech

یادداشتی کوتاه از شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل

خواب‌های آشفته‌ی تاج‌زاده برای انتخابات!

«مصطفی تاج‌زاده که تا چندی پیش #رفراندوم تحت نظارت سازمان ملل متحد برای تغییر #قانون_اساسی را خواسته‌ای غیر منطقی و شیک مخصوص خارج‌نشینان معرفی می‌کرد با نزدیک شدن موسم #انتخابات ریاست جمهوری به‌یک‌باره تغییر موضع داده و با اشاره به لزوم انتخاب رئیس جمهور «توسعه گرا» در انتخابات خردادماه، گفته است که برای جلوگیری از «جدی شدن» مشکلات «باید از اختیارات رهبری کاسته شود، موقت و انتخابی شود.»

صحبت‌های اخیر تاج‌زاده که این‌روزها قبای نظریه‌پردازی برای اصلاحات را نیز بر تن کرده‌است با سخنان سابق او در تناقض است. او باید به‌صراحت به این پرسش پاسخ دهد: آیا بدون تغییر قانون اساسی، رئیس جمهور و یا هر فرد دیگری می‌تواند اختیارات رهبری را کم و یا این منصب را دوره‌ای و موقت کند؟ واضح است که تاج‌زاده از این سخنان متناقض اما خوش رنگ و لعاب مقصدی جز داغ‌کردن تنور انتخابات و کشاندن مردم به‌پای صندوق‌های رای ندارد.
تاج‌زاده در این اظهارنظر تبلیغاتی بار دیگر ثابت کرده است همچون بسیاری از اصلاح‌طلبان اعتقادی به جدایی دین از حکومت (#سکولاریسم) و دموکراسی ندارد. در حکومت ایده‌آل تاج‌زاده «#ولی_فقیه» با تمام ویژگی‌های مندرج در قانون اساسی باقی می‌ماند؛ با این قید که النهایه دوره‌ای می‌شود و اختیارات کمتری دارد. بله! او نمونه‌ی بارزی از اصلاح‌طلبان در آرزوی قدرت است؛ آنان که می‌خواهند #دیکتاتور را قدری بزک کنند تا در سایه‌اش مدتی در قدرت سیاسی سهیم شوند.»
‌
نظر شما در مورد نوشته‌ی شیرین عبادی چیست؟ آیا با او موافقید؟

#شیرین_عبادی #مصطفی_تاج_زاده #ولایت_فقیه


@Tavaana_TavaanaTech

‌
برای صندلی ریاست‌جمهوری دروغ نگید!

حسن روحانی: «مگر یک صندلی ریاست‌جمهوری چقدر ارزش دارد که آدم به خاطر آن دروغ بگوید؟»

طرح از رضا عقیلی
@rezacartoon

https://tavaana.org/fa/Cartoon_Rohani

#کارتون #انتخابات #انتخابات_ریاست_جمهوری
#انتصابات #دروغ #رای_بی_رای #نه_به_جمهورى_اسلامى

@Tavaana_TavaanaTech

بدون شرح!

#بابک_خرمدین #انتخابات_ریاست_جمهوری #رای_بی_رای

@Tavaana_TavaanaTech

پشت پرده انتخابات ریاست جمهوری ایران
Who’s the next president?

طرح از نسرین شیخی
nasrinsheykhiart

در جمهوری اسلامی رئیس‌جمهور، کاره‌ای نیست. خاتمی می‌گفت در حد تدارکچی است، روحانی با آنهمه سابقه امنیتی می‌گفت که قدرت در دست دولت با تفنگ (سپاه) است، وزیر امور خارجه روحانی ظریف، می‌گفت که اختیارات وزارت امور خارجه صفر درصد است، جهانگیری، معاون اول روحانی، می‌گفت که اختیار انتصاب منشی‌اش را هم ندارد و اصولاً رؤسای جمهور تابع شخص رهبر و مجری سیاست‌های او هستند و انتخابات نمایشی برای خارجی‌ها است.


#کاندیدای_ریاست_جمهوری #انتخابات_ریاست_جمهوری #رئیس_جمهور #گوسفند #چوپان #هلیکوپتر #سیرک_انتخابات #انتصابات #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

افراط‌ گرایی مذهبی؛ زمینه‌ساز تضعیف مشارکت شهروندان در فرایند تصمیم‌گیری

اعتماد ملی یکی از بزرگترین شاخصه‌های یک نظام دموکراتیک و پیشرفته است.

بر این اساس است که برخی نویسندگان اعتماد ملی را مرتبط با رشد اقتصادی کشور نیز می‌دانند. به عنوان نمونه داریوش همایون گفته بود: «اعتماد در زندگی ملی نقش اساسی دارد. اگر کمترینه‌ای از اعتماد در جامعه نباشد نهادهای سیاسی و مدنی لازم برای دمکراسی به قدرت کافی نمی‌رسد و رشد اقتصاد کند می‌شود».

در چنین وضعیتی است که ترویج افراط گرایی مذهبی می‌تواند دقیقا در جهت عکس عمل کند و موجب تضعیف نظام دموکراتیک و مشارکت شهروندان در فرایند تصمیم‌گیری شود: «به این دلیل که بسیاری از افراد از هراس از خشم نیروهای افراطی است که از بیان عقاید خود به صورت آزادانه پرهیز می‌کنند».

آیا نمی‌توان یکی از دلایل کم‌شور بودن انتخابات ریاست جمهوری کنونی در ایران را افراط گرایی مذهبی جمهوری اسلامی دانست؟

نظر شما چیست؟

#گفتگو_توانا #افراط_گرایی #تعصب_مذهبی #انتخابات_ریاست_جمهوری

@Dialogue1402