باز هم پرونده‌سازی جدید در زندان؛ گلرخ ایرایی به یک سال زندان و ۲ سال محرومیت‌های مختلف اجتماعی محکوم شد

#گلرخ_ایرایی زندانی سیاسی محبوس تبعیدی در بند زنان #زندان_آمل، بابت پرونده جدیدی که در ایام حبس در #زندان_قرچک علیه او گشوده شده بود،توسط دادگاه انقلاب تهران به صورت غیابی به ۱ سال حبس تعزیری، ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه‌ها و دستجات سیاسی و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد.

گلرخ، در بهمن ماه ۹۹ و پس از ۴۳ روز بازجویی در بازداشتگاه اطلاعات سپاه نهایتا به زندان آمل تبعید شد. این زندانی سیاسی پیشتر نیز به دلیل پرونده‌سازی در ایام زندان، همزمان با پایان ۳ سال حبس به ۲۵ ماه حبس محکوم شد که اکنون در حال تحمل آن است.

منبع خبر: هرانا

@Tavaana_TavaanaTech

در ادامه‌ی جنایت‌های مسئولان جمهوری اسلامی ایران، کرونا هر روز جان‌های عزیزی را از ما می‌گیرد. نگران وضعیت گلرخ ایرایی، فعال حقوق بشر تبعید شده به زندان آمل و دیگر همبندیانش هستم. #اکرم_رحیمی، ۴۰ ساله، متهم به جرایم مالی، ۲۳مرداد در پی ابتلا به #کرونا در بند زنان زندان آمل جان باخت. منبع مطلع به هراناخانم رحیمی و چند زندانی دیگر مدتی قبل به کرونا مبتلا شدند.پس از وخیم‌تر شدن حالش مرتبا به بیمارستان اعزام می‌شد اما پذیرش نمی‌شد،خدمات اولیه درمان«تزریق سرم را در باغچه بیمارستان دریافت می‌کرد»دوباره به زندان منتقل می‌شد؛نهایتا شنبه‌شب جان خود را از دست داد.
#گلرخ_ایرایی
#زندان_آمل
#بند_زنان_زندان_آمل
#کرونا

از اینستاگرام رضا اکوانیان، فعال حقوق بشر

@Tavaana_TavaanaTech

وضعیت اسفناک بند زنان زندان آمل

«وضعیت بهداشتی زندان زنان آمل نامطلوب است. اخیرا  یک زندانی به دلیل عدم رسیدگی پزشکی درگذشت. زندانیان حدود هفت هشت ماه دسترسی به هواخوری نداشتند. آن‌ها فروشگاه هم ندارند و خریدشان را نگهبانان از بند مردان انجام می‌دهند.»
این بخشی از روایت آرش صادقی، کنشگر مدافع حقوق بشر، است که به نقل از همسرش گلرخ ایرایی روایت می‌کند که در زندان آمل محبوس است.
این بخشی از قسمت نهم برنامه هفتگی «زندان در ایران در هفته‌ای که گذشت»است که  در تاریخ هشتم آذر ۱۴۰۰  در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شد.

https://youtu.be/S5dDtMCCcYY

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/club-t-parts1

#حقیقت_زندان #زندان_آمل #گلرخ_ایرایی #آرش_صادقی #زندان_آمل #لایو_ایونت #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

زندان در ایران در هفته‌ای که گذشت
پرونده ویژه: گلرخ ابراهیمی‌ایرایی، زندانی سیاسی

با حضور
آرش صادقی، کنشگر مدافع حقوق بشر
امیرسالار داودی، وکیل دادگستری

دوشنبه ۹ اسفند ۱۴۰۰ / ۲۸ فوریه
ساعت ۲۱ به وقت ایران

https://is.gd/amT7WU

#گلرخ_ایرایی #لایو_ایونت #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روایت یک پرونده: گلرخ ابراهیمی‌ایرایی، زندانی سیاسی
باورش سخت است اما گلرخ ابراهیمی‌ایرایی، کنشگر مدنی، به دلیل نگارش یک داستان در دفتر شخصی‌اش به حبس محکوم شد؛ داستانی که جایی منتشر نشده بود. فقط چند ماه از ازدواج او و آرش صادقی، که او هم کنشگر مدنی و مدافع حقوق بشر است، گذشته بود که جمهوری اسلامی آن‌ها را بازداشت کرد.

در این برنامه نگاهی شده است به پرونده و وضعیت گلرخ ابراهیمی‌ایرایی. این برنامه با حضور آرش صادقی، کنشگر مدافع حقوق بشر و همسر گلرخ، امیرسالار داودی، وکیل و مدافع حقوق بشر، و جمعی از کنشگران در تاریخ ۹ اسفند۱۴۰۰ در اتاق آموزشکده در کلاب‌هاوس توانا برگزار شد.

در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=1aRJxZdIe_8

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/club-t-jail-case-23-golrokh?utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing

#یاری_حقوقی_توانا #زندانی_سیاسی #گلرخ_ایرایی

@Tavaana_TavaanaTech

‏#گلرخ_ایرایی یکی از بازداشت‌شدگان خیزش سراسری صبح دوشنبه ۱۸ مهر در پانزدهمین روز بازداشت،از زندان قرچک به مکان نامعلومی منتقل شد. ماموران در زمان انتقال گلرخ گفته‌اند او را به بازداشتگاه پلیس امنیت تهران منتقل می‌کنند. بااین‌حال او تاکنون تماسی با خانواده‌اش نداشته است.

‏گلرخ ایرایی روز دوشنبه ۴ مهر توسط نیروهای امنیتی در خانه‌اش همراه با ضرب‌وشتم و شکستن درب خانه‌اش بازداشت و به زندان قرچک ورامین منتقل شده بود. او به «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» متهم شده است. مصداق اتهامات: «فعالیت‌هایش در خیزش سراسری و نوشته‌هایش در فضای مجازی»

- لازم به ذکر است که گلرخ ایرایی چند ماه پیش بعد از چند سال تحمل حبس، از زندان آزاد شده بود. او به خاطر نوشتن داستانی منتشر نشده، زندانی شده بود!

- اگر به وکیل نیاز دارید با دادبان تماس بگیرید:
@dadban2021


#انقلاب_ملی #انقلاب_۱۴۰۱ #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
جلسه دادگاه #گلرخ_ایرایی یکی از بازداشت‌شدگان انقلاب که در بند زنان زندان اوین است، روز چهارشنبه ۱۴ دی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برگزار شد. با توجه به آنچه در دادگاه گذشت، به نظر می‌رسد قاضی دستور گرفته هر طور شده گلرخ را با محکومیت سنگین حبس در زندان نگه دارد.

ایمان افشاری رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، گلرخ را به اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام متهم کرده و برای مصداق اتهام انتسابی، بدون ارائه هیچ سندی گفته: گلرخ ایرایی و تعدادی دیگر از بازداشت‌شدگان بعد از حضور در خانه گلرخ و تشکیل جلسه در اعتراضات شرکت می‌کردند!

افشاری به توئیت‌ها و پست‌ها و استوری‌های گلرخ ایرایی در اینستاگرام ازجمله استوری درباره فراخوان‌ها و توئیتی حاوی اصطلاح «رژیم کودک‌کش» به عنوان سند برای اتهام اجتماع و تبانی استناد کرده. گلرخ و وکیلش هم در دفاع خود گفته‌اند هیچ‌یک مصداق اتهام اجتماع و تبانی نیست.

افشاری رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، در پاسخ به رد اتهامات توسط گلرخ ایرایی و وکیلش گفته سندی برای اثبات لازم نیست! مهم این است برای من محرز شد! بعد از اتاق خارج شد.در این شرایط به نظر قاضی دستور گرفته هر طور شده گلرخ را با محکومیت سنگین حبس در زندان نگه دارد.

#گلرخ_ایرایی که اردیبهشت ۱۴۰۱ پس از سال‌ها تحمل حبس آزاد شده بود، روز دوشنبه ۴ مهرماه پس از شکستن درب خانه‌اش توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب‌وشتم بازداشت شد. گلرخ مدت‌ها در پلیس امنیت، آگاهی شاپور و زندان قرچک بود و هم‌اکنون در بند زنان زندان اوین بسر می‌برد.

از صفحه رضا اکوانیان
akvanian
#مهسا_امینی #انقلاب_ملی #اعتصابات_سراسری #اعتراضات_سراسری
#گلرخ_ابراهیمی_ایرایی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
بیست تن از فعالان مدنی و سیاسی، با انتشار بیانیه ای ضمن محکوم کردن صدور حکم حبس برای گلرخ ابراهیمی ایرایی، خواستار آزادی «بی قید و شرط» او شدند. خانم ایرایی چندی پیش، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۷ سال حبس و مجازات های تکمیلی محکوم شده است.

متن بیانیه به شرح زیر است:

«با گذشت بیش از هفت ماه از قیام‌ ژینا که فریاد زن زندگی آزادی را به کوچه و خیابان‌های سراسر کشور رساند و سپهر تازه‌ای برای رهایی زنان از ستمی تاریخی نمایان شد، شاهد موج دوباره‌ی بازداشت، حبس و صدور احکام سنگین برای فعالان سیاسی و اجتماعی هستیم که با وجود اعلام عفو عمومی بهمن‌ماه گذشته و ادعای آزادی تعداد زیادی از زندانیان، هم‌چنان در زندان و بندهای امنیتی و با احکام ظالمانه محبوساند.
از جمله گلرخ ابراهیمی ایرایی، که سخنی جز حمایت از ستم‌دیدگان و طردشدگان و مطالبه حقوق پایمال شده انسان‌ها از هرقشری و گناهی جز تلاش صادقانه برای از بین بردن تمام اَشکال تبعیض علیه تمامی انسان‌ها نداشته است؛ پس از بارها بازداشت و زندان‌های طولانی از اوین تا زندان قرچک و آمل، در ۴ مهرماه سال گذشته در روزهای آغازین قیام ژینا بازداشت شد و پس از ماه‌ها بلاتکلیفی در بازداشت، در یک فرآیند مذبوحانه، ناعادلانه و کین‌توزانه به هفت سال زندان محکوم شده است.
ما با اعلام حمایت قاطع از گلرخ ایرایی خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط او هستیم.»

امضاکنندگان این بیانیه:

١- آنیشا اسداللهی
۲- یاسمین اریانی
٣- عسل محمدی
۴- آتنا دائمی
۵- لیلا حسین‌زاده
۶- پروین محمدی
۷- فرح حاتمی
۸- مرجان داودی
۹- رضوانه محمدی
۱٠- نازنین زاغری
١١- زهرا صادقی
١٢- پوران ناظمی
١٣- ناهید خداجو
١۴- هستی امیری
۱۵- راحله راحمی‌پور
۱۶- راحله اصل‌احمدی
۱٧- ژیلا مکوندی
١٨- عالیه مطلب‌زاده
۱٩- زهرا توحیدی
۲۰- هدا توحیدی


#بیانیه #گلرخ_ایرایی #گلرخ_ابراهیمی_ایرایی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیام گلرخ ایرایی از زندان اوین به یاد فرزاد کمانگر

دایه دیدی. فرزادت بیهوده نرفت. دیده‌مان بر جای قدم‌هایش است و در پی‌اش می‌رویم. شاگردانش، کوهیارانِ کردستان، مشق عشق‌اش را دوره می‌کنند و پا کوبان راه معلم آزاده را پی می‌گیرند. فرزاد در قیام کردستان، فرزاد در خیزش تهران، فرزاد در ایستادگی بلوچستان تکثیر شد. مشق‌هایش توشه‌ی راه‌مان است. اگر مشق‌هایش نبود، رزم‌مان بی‌الفبا بود. امشب شعرهایش را باد زمزمه می‌کند. بر تپه‌های اوین، بر کوه‌های کردستان، در هر کجا که آزاده‌ای بنیان بی‌داد را نشانه کرد. امشب شعرهایش را باد زمزمه می‌کند.

#گلرخ_ایرایی

#فرزاد_کمانگر #اعدام #زندان_اوین

نوزدهم اردیبهشت سالگرد اعدام فرزاد کمانگر و یارانش است، درباره فرزاد کمانگر، اینجا بیشتر بخوانید:
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/27647

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یادداشت گلرخ ایرایی از زندان اوین برای عباس دریس

«یک‌بار جنگ زدگی کافی‌ست تا کل زندگی انسان تباه شود و خواب‌هایش بوی باروت بگیرد. آثار جنگ هنوز در شهرهای مرزی باقی‌ست و پیکر مردمان آن نواحی هنوز از ترکش‌های جنگ تیر می‌کشد. برای برخی‌مان شاید همین جنگ خاطره‌ای باشد از روایت‌هایی که شنیده‌ایم یا آنچه در قاب تصویری دیده‌ بودیم. عباس دریس مردی که جنگ کودکی‌اش را تباه کرده بود، از پشت دیوارهای زندان شاهد تباه شدن کودکی فرزندانش است. عباس با لبخندی بر لب، با رنجی بر پیشانی و شرافتی در نگاه.
جرم عباس دریس این است که شاهد جنایات رژیم در ماهشهر بود.
جنایاتی که عاملان و آمرانش ترفیع می‌گیرند و شاهدانش حکم مرگ.
اندوه این سال‌های مادر عباس، مرگ هولناک همسرش، تلخیِ بی‌مادریِ فرزندانش و حالا قریب‌الوقوع بودن اجرای حکمش.
کشتن عباس دریس قتل حکومتی‌ست و جنایتی دیگر بر جنایات پیشین رژیم خواهد بود.

گلرخ ایرایی
زندان اوین
تیر ۱۴۰۲»


#عباس_دریس #گلرخ_ایرایی #بیانیه #آبان۹۸ #نیزار_خونین #ماهشهر #آبان_ادامه_دارد #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی در یادداشتی از زندان اوین به بازداشت مهدی یراحی واکنش نشان داد و نوشت:
«بر عهد و پیمان خود با مردم ماند. مهدی یراحی، هنرمندی که رسالت هنر را فراموش نکرد و از هنر نغمه‌ای ساخت برای انعکاس رنج. صدایی شد، فریادی، از بی‌صدایان.
صدایش، صدای من، صدای تو، صدای مایی که در بند ستم بی‌صدا مانده‌ایم. رنج‌اش نیز رنج من، رنج تو، رنج ماست. در شرایط سرکوب بی‌امان حکومت و تزریق نومیدی به جامعه صدای تو جسارت ما شد. در کنارت ایستاده‌ایم تا سرنگونی بنیاد ستم.

گلرخ ایرایی
شهریور ۱۴۰۲
زندان اوین»

#گلرخ_ایرایی #بیانیه #مهدی_یراحی #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین:
خبر هولناک است و نفس‌گیر

«خبر هولناک است و نفس‌گیر

چهار زندانی کُرد محکوم به مرگ در سلول‌های انفرادی اعدام را به انتظار نشسته‌اند و خانواده‌های‌شان پشت در زندان تنها مانده‌اند.
هولناکیِ این روزهای ما از سرکوبِ بی‌امان و خلسگی و سکوتی‌ست که بدان مبتلا شده‌ایم.
پس از اعلام وکیل محمد قبادلو که خبر از قتل قریب‌الوقوع محمد توسط حکومت را می‌دهد، خانواده و وکیل، پشت در زندان قزل‌حصار تنها می‌مانند و ساعاتی بعد در میان فریادهای خانواده، محمد را به قتل می‌رسانند.
توقع گزافی نیست حضوری چند هزار نفره پشت در زندانی که آن سوی دیوارش یکی از “ما” را تا سحرگاه به مسلخ می‌برند.
بربریت ماهیت جمهوری‌اسلامی‌ست و بنیان و اساسش بر سرکوب و جنایت است و جز با مبارزه در میدان نبردی تن به تن ساقط نخواهد شد.
محافظه‌کارانه نظاره‌گرِ جنایات رژیم بودن را بر‌نمی‌تابیم که سهیم شدن است در هر آنچه می‌کند و در سوگ نشستن آنجا که باید دادی بستانیم از این بیداد بیهودگی‌ست. جنایتی این‌چنین را شعله‌ی خشمی باید خانمان‌سوز.
خوی انقلابی‌گری را در ما کشته‌اند و میدان مبارزه را به هزار ترفند بزک کرده‌اند تا به اشک و آه بر گورهای بی‌جنازه‌ی فرزندان‌مان بیارامیم.
از نقد بی‌رحمانه‌ی خود که کنج عافیت گزیده‌ایم هراسی به دل نیست. هراس از پوزخند کنج لبان جلاد است و دستان سفاکش که هم‌اینک بافتن طناب داری دیگر را آغاز کرده است.
صدها محکوم به مرگ طناب دار را به انتظار نشسته‌اند در صف اعدام و این چرخه‌ی قتل حکومتی متوقف نخواهد شد مگر به خواست ما.
فرصت بی عملی در میان نیست. باید به خیابان بازگردیم. خیابان تنها مسیر است برای سرنگونی بنیان استبداد.
“نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم”

گلرخ ایرایی
بهمن ۱۴۰۲
زندان اوین»

#محمد_قیادلو #فرهاد_سلیمی #پژمان_فاتحی #محسن_مظلوم #محمد_فرامرزی و #وفا_آذربار #نه_به_اعدام #گلرخ_ایرایی #زندان_اوین #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، متنی خطاب به توماج صالحی نوشته است. بخش‌هایی از نوشته گلرخ را در اینجا می‌آوریم:

برای توماج صالحی عزیز. یکی از ما. ما که خود یک از هزارانیم. توماج عزیزم. زندان نقطه‌ی صفرِ خاطره است. در گسستی همواره، از گذشته. و فردا چون حفره‌ای بی انتها که پایانش در تصور نمی‌گنجد. اینجا دیوارها هجوم دشنامند. بَر اختیار، بَر انسان، بَر بودن، و رهایی بَر تکه‌های کاغذ، بَر دیوارها، بَر همین هجوم سخت دشنام‌گونه پونز می‌شود. شعر از کلام تهی می‌شود اینجا. وزنی می‌شود سیال در ذهنت. سودایی می‌شود پرشور بر جانت. شعرها با نغمه‌هایی در گذشته‌های دور در هم می‌آمیزد. یکی می‌شود. از خود جدا می‌شوی. بیگانه می‌شوی، با رویاهایت، با خاطراتت، و در نقطه‌ی صفرِ خاطره آنگاه که از بندِ هر آنچه رنگ تعلق پذیرد بریده‌ای، خود را باز می‌یابی، پوست می‌اندازی، سخت می‌شوی و آنچه در انتها از تو باقی می‌ماند مقاومت است....
می‌جنگیم و ترس‌هایمان را زندگی می‌کنیم. زندان و شکنجه و طناب دار را. گویی کابوس نسلِ بَردار را دوره می‌کنیم و بر گورستانی از جنازه‌های بر هم تلنبار شده، کفش‌های بی‌صاحب و روایت‌های ناخوانده‌شان به پیش می‌رویم... در شهری پر از فقر که فریاد دادخواهی در سوت صدای مرگ و خرناسه‌های وجدان شحنه گم می‌شود. شهری پر از فقر و سایه‌هایی خمیده در کوچه‌های بی‌چراغ که حسرت را از زباله‌ها بیرون می‌کشند. شهری پر از فقر با کودکانی قد کشیده، بی‌رویا، با پاهایی ترک‌خورده، با صورت‌هایی تکیده، با اندوهی مدام در قعر چَشم‌هاشان، با کوکتل‌هایی پنهان در جیب‌ها، در بزنگاه خون و قیام. قیام گرسنگان، قیام پابرهنگان، قیام مردمی که چیزی برای‌شان باقی نمانده است برای از دست دادن. قیام می‌شویم. در تلاقیِ عرف و سنت و مذهبی که زیستیم‌اش، بی‌آنکه بر آن نماز برده باشیم. پَرسه می‌شویم در جنگل‌های اطراف شهر. بَر گورِ آن بی‌نشان رفتگان. هیاهو می‌شویم در انفجاری که بازماندگانش بر خود می‌پیچند هنوز، از دردِ نسیان. خشم و کینه می‌شویم در بُهت آخرین نگاه محکوم پایِ چوبه‌ی دار. برای لحظه‌ای تمام می‌شویم، آنگاه که قاضیِ شرع محمدمهدی را بَر دار کرد و پدر را به زنجیر کشید. برای لحظه‌ای تمام می‌شویم و در خود افول می‌کنیم، همچون نگاهِ بی‌حالتِ عابری بَر ارابه‌ای که جنازه‌ی بَر دار شده‌ای را به سوی گوری بی‌نشان بَر دوش حمل می‌کند. بی‌آوازی، حُزنی، بی‌مرثیه‌ای، بی‌چراغی در دست. شعار می‌شویم، بَر معبری، گم می‌شویم، در گذرگاه تاریخ. تاریخی که با خشم و کین زیستیم‌اش.

شک می‌کنیم. بی‌آنکه ترسیده باشیم شک می‌کنیم. ما شاهدانِ قتل شعله‌های امید و ناکامیِ خیزش جوانه‌ها، در رنجی مدام، گَزیده شدیم در میانه‌ی بالیدن، سقوط کردیم، در میانه‌ی تعالی و مبهوت ماندیم، در میانه‌ی شور و سودای جوانی. شک می‌کنیم مدام و بر دردهای رخنه‌ی شک در دلِ باورمان ضماد می‌گذاریم و عصیان را مهار می‌زنیم و تاب می‌آوریم خاورمیانه را، خانه را، با رنج‌هایش که دود شد در آن رویاهامان و به هوا رفت در آن هر آنچه خواستیم. ما در نبردی نابرابر پا به میدان گذاشتیم. بی سلاحی بر دوش ایستادیم، دوشادوشِ یکدگر. حلقه شدیم در زنجیرِ آزادگان. با رنجی از تبارِ رنج‌های اَرانی. سوزی شدیم دمیده در صورِاسرافیل. سرودی شدیم بر زبانی سرخ و ایستادیم، پوست انداختیم، سخت شدیم و بر دیوارها، بر این هجوم سخت دشنام‌گونه تَرَک انداختیم. در خود تمام شدیم و آنچه امروز از ما باقی‌ست مقاومت است و آنچه در برابرمان است تَرَک‌هایی‌ست بر دیوارهای قدرت. ما پنجه بر نظم مستقر کشیده‌ایم و غباری که از دور می‌بینیم از آوارِ ریختنِ دیوار ترس‌مان است در خیابان‌هایی که همواره ما را به خود می‌خوانند. توماج عزیز مقاومتت و بار دردی که بَر دوش می‌کشی سرمشق نسلی‌ست که می‌خواهد رویاهایش را زندگی کند.

گلرخ ایرایی، زندان اوین
.
#توماج_صالحی #گلرخ_ایرایی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

فرزادکمانگر، معلم و فعال حقوق بشر بود که سحرگاه ۱۹ اردیبهشت ۸۹ به همراه ۴ زندانی سیاسی دیگر در زندان اوین به دار آویخته شد.

هنوز داغ سهراب، ندا، محسن و ده‌ها کشته دیگر اعتراضات ۸۸ تازه بود که خبری تلخ همه جا را پر کرد: پنج زندانی سیاسی اعدام شدند؛ فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان. در میان این پنج اسم، نام فرزاد به واسطه نامه‌هایش بیشتر می‌درخشید. دست نوشته‌های او از زندان، تمام زندگیش را از رنجی که از کودکی تا لحظه مرگ برد، پیش روی ما می‌گذارد.

فرزاد کمانگر و یارانش را مخفیانه دفن کردند و هنوز پس از ۱۴ سال محل دفن آن‌ها را مخفی نگه داشته‌اند.

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در سالگرد اعدام فرزاد کمانگر مطلبی به شرح زیر نوشت:

«گفته بودی قوی بمانیم به شعر، به آواز به لیلاهایمان به رویاهایمان پشت نکنیم. امروز ۱۷ سال و ۸ ماه و ۲۲ روز از بازداشت و ۱۴ سال تمام از اعدامات گذشت. فکر می‌کنم به تو که هنوز با نام فرزاد کمانگر، معلم آزاده یادت می‌کنیم، فکر می‌کنم به ۲۸ مرداد ۱۳۸۵ ، به لحظه دستگیری‌ات در حالی که برای پیگیری درمان بیماری برادرت به تهران رفته بودی، به ۱۳۶۰ روز تحمل حبس و شکنجه‌ات در زندان‌های جمهوری اسلامی به بی‌دادگاهی چند دقیقه‌ای که به اعدام محکومات کرد، فکر می‌کنم به ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، به روزی که پس از طی روند پر نقص قضائی، مخفیانه و بدون اطلاع وكیل و خانواده در محوطه پارکینگ زندان اوین جایی حوالی ما در بند زنان همراه با علی حیدریان، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان بر دارتان کشیدند، فکر میکنم.
به ناپیدسازی قهری‌تان به پنهان‌بودن محل دفن و مشخص‌نبودن سرنوشت پیکرهایتان ۱۴ سال پس از اعدام تان فکر می‌کنم به دایه سلطنه رضایی، مادر دادخواه‌ات که وقتی به او گفتند محل دفن پسرت فرزاد كمانگر مشخص نیست» گفت «فرزاد» قبر ندارد اما تا ابد در دل تمام آزادی خواهان مدفون است» فکر می‌کنم به او که گفت چرا می‌گویید مادران عزادار ما مادران سرافرازیم فکر می‌کنم به مادر سرافرازت فکر می‌کنم که گفت: «فرزاد را بهار از من گرفتند ولی هر بهار به میان مردم بر می گردد، مردم هم بابد جلوی ظلم‌ها و ستم‌ها بایستند.»

گفته بودی قوی بمانیم با امید به آزادی، رهایی و نجات جان عزیزان محکوم به اعداممان از چوبه‌های دار ایستاده‌ایم و برای آزادی برابری و عدالت می‌جنگیم

گلرخ ایرایی اردیبهشت ۱۴۰۳ ، بند زنان زندان اوین»

درباره فرزاد کمانگر
tavaana.org/farzad-kamangar

#بیانیه #گلرخ_ایرایی
#فرزاد_کمانگر #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech