عکس‌هایی از شهاب حسینی منتشر شده است که هم بهروز وثوقی را در آغوش گرفته است و هم در جایی دیگر سردار نقدی را، در جایی سیاه‌پوش است و سینه می‌زند و در جایی دیگر گویا شنگول است و لابد رقص و آب‌شنگولی.

در جایی کنار خامنه‌ای ایستاده است و از او می‌خواهد که سینمای ارزشی - بخوانید سینمای رانتی- را مورد حمایت قرار دهد که لابد از این راه میلیاردها تومان نصیب بازی‌گران ارزشی بشود و در جای دیگر هم ممکن است برای بهرام بیضایی و ناصر تقوایی و امیر نادری که برای «خود»شان بودن ایستادگی کردند، سرود بسراید و کف بزند.

باور بفرمایید همه‌ی ایراد از شهاب حسینی نیست. وقتی در جایی زندگی کنی که برای جماعت کثیری، رفتار تا این حد متناقض و ریاکارانه به هیچ وجه ضد ارزش محسوب نمی‌شود و به بهانه‌ی زندگی در شرایط نامناسب و دیکتاتوری، هر رفتار بی‌پرنسیبی نه تنها زشت نیست، بل‌که نوعی مبارزه‌ی گام‌به‌گام هم شمرده می‌شود و شرایط سخت، توجیه‌گر هر گونه معلق‌زدن وسط میدان قدرتمندان به حساب می‌آید، چرا همگان بخواهند بهرام بیضایی باشند؟

وقتی می‌شود هم در کنار نقدی پول درآورد و هم محبوب قلوب مردم بود؛ هم سینه زد و هم عرق خورد و مورد قبول «عرق‌خوران ولایی» بود؛ وقتی می‌شود جمع ضدین بود و محبوب هر دو طرف، چرا باید یک‌رو بود و به سهم عظیم خود از سینمای دولتی - نفتی پشت‌ ِ پا زد؟

مگر همه باید مبارز باشند؟ اشتباه نکنید منظورم مبارزه با حکومت نیست بل‌که مبارزه با خود و با نفس خود برای زیست اخلاقی و انسانی است. وقتی دوغ و دوشاب یکی است عقل! اقتضا می‌کند هر آن‌جا باشی که امکانات هست، که پول هست.

در یک جامعه‌ی با حساسیت‌های بالای اخلاقی و در حضور نهادهای مدنی و عدم دست‌اندازی‌های قدرت به همه‌ی شئونات است که انسان‌ها می‌توانند با دشواری کم‌تری طرف اخلاق و پرنسیب‌های اخلاقی بایستند. وقتی زندگی با اصول اخلاقی در جامعه‌ای نیازمند یک مبارزه‌ی بی‌امان با نفس و با خود اغواگر است کم‌تر انسان‌هایی توانایی چنین نبرد جان‌کاهی را دارند.

در جامعه‌‌ی امت‌وار رانتی، آدم‌ها تلاش می‌کنند آن‌جایی بایستند که حلوا است و شهد و عسل و آن‌هایی که تلاش می‌کنند چنین نباشند نه تنها کار قشنگی نمی‌کنند بل‌که از سوی «بچه‌زرنگ‌»‌ها مشنگ نام می‌گیرند و کیست که دوست داشته باشد به جای زرنگ، مشنگ باشد.

از فیسبوک بهزاد مهرانی
نظر شما چیست؟
در اینستاگرام توانا بنویسید.
goo.gl/Py8r3k

@Tavaana_TavaanaTech

حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان و نماینده ولی فقیه در مؤسسه کیهان بارها در روزنامه‌اش از بهرام بیضایی کارگردان شهیر ایرانی به زشتی یاد کرده است. پرویز پرستویی پاسخی داده است به حسین شریعتمداری:

«آقای شریعتمداری
شما می‌دانید راجع به چه کسی حرف می‌زنید؟ واقع اچگونه به خودتان اجازه می‌دهید که در مورد استاد مسلم عرصه ادبیات و نمایش و مدافع فرهنگ پارسی، استاد بهرام بیضایی حرفی بزنید؟
شما بهتره به همان کار اصلی خودتان بپردازید.

بس کنید. شما با اسم بردن از استاد بیضایی بزرگ نمی‌شوید.
و بنده هم قرارنیست، ایشان را به کسی بشناسانم. چون همه ملت ایران، چه مردم عوام، و چه فرهنگیان و اهل ادب و نمایش، و کسانی که دلشان برای ایران زمین می‌تپد، او را خوب می‌شناسند.

فقط به شما یادآورم‌یشوم و از یک اثر از استاد نام می‌برم، فیلم‌نامه، فیلم سینمایی (روزواقعه) غیر از سینما، یکی از افتخارات صداوسیمای ایران است، که هر ساله در ایام دهه محرم، به مناسبت شهادت امام حسین(ع) نشان می‌دهد.

استاد بیضایی هر مرام و مسلکی دارد، بدانید از شما بهتر اسلام رامی‌شناسد. ازخدای بزرگ خواهانم که سایه استاد بیضایی را از سر فرهنگ و هنر ایران زمین کم نکند.»

https://www.instagram.com/p/BNucto5hM_3/

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند، با اهدای دکترای افتخاری ادبیات به بهرام بیضایی، از فعالیت‌های ادبی و نمایشی این نویسنده، پژوهشگر و کارگردان برجسته تئاتر و سینمای ایران تقدیر می‌کند.
goo.gl/VlD5BX

به گزارش ایلنا، گروه ادبیات فارسی دانشکده زبان‌های خارجه و موسسه ایرانشناسی دانشگاه سنت اندروز برنامه ویژه‌ای تدارک دیده‌ است که طی آن بهرام بیضایی به خاطر شش دهه فعالیت مستمر و خلاقانه در حوزه‌های پژوهش نمایش و اساطیر، نمایشنامه نویسی و فیلمسازی، دکترای افتخاری ادبیات دریافت خواهد کرد. این برنامه که به ابتکار سعید طلاجوی (مدیر گروه فارسی) و با همکاری پروفسور علی انصاری (مدیر مؤسسه ایرانشناسی) دانشگاه سنت اندروز برگزار می‌شود، شامل چندین سخنرانی درباره آثار بهرام بیضایی، نمایش نسخه بازسازی شده اولین فیلم بلند او «رگبار» (١٣٥١) و اجرای انفرادی بخش نخست نمایش «شب هزار و یکم» (١٣٨٢) با هنرنمایی مژده شمسایی خواهد بود.

در این برنامه، علاوه بر سخنرانی بیضایی در مورد «ضحاک و جمشید»، سعید طلاجوی در مورد دیالوگ بیضایی با سینمای ایران در فیلم «رگبار»، پرویز جاهد در مور عناصر تریلر جنایی در آثار سینمایی بیضایی با تمرکز بر روی فیلم‌های «کلاغ»، «شاید وقتی دیگر» و «سگ کشی»، مریم قربان کریمی در مورد هویت زنانه در «رگبار»، سعید زیدآبادی‌نژاد در مورد چندزبانی در فیلم «باشو غریبه کوچک»، فرشاد زاهدی در مورد فضا، زمان، بدن‌ها و حافظه در آثار بیضایی، نینا خامسی در مورد بازنمایی جوانان آواره در سینمای ایران، فرشید کاظمی در مورد جنبه‌های شاعرانه و اسطوره‌ای صدای زنانه در سینمای بیضایی، فاطمه خوانسالار در مورد خوانش بومگرایانه از «غریبه و مه»، «چریکه تارا» و «باشو غریبه کوچک»، حمید احیا در مورد زبان و شیوه‌های اجرایی در «طرب نامه» و نیلوفر بیضایی در مورد نبوغ بیضایی و تلاش خستگی ناپذیر او در تئاتر و سینمای ایران سخنرانی خواهند کرد.

بهرام بیضایی که در حال حاضر در دانشگاه استانفورد آمریکا به تحقیق و تدریس مشغول است در طی سال های دوری از ایران، علاوه بر تدریس و به چاپ رسانیدن کتاب «هزار افسان کجاست؟» (١٣٩١) که به ریشه‌های ایرانی «هزار و یک شب» می‌پردازد، دو نمایشنامه «گزارش ارداوریراف» (١٣٩٣) و «طرب نامه» (١٣٩٥-١٣٩٤) را هم به صحنه برده است.

مراسم اهدای دکترای افتخاری به بهرام بیضایی با حضور اساتید برجسته دانشگاه سنت اندروز و به دست رئیس دانشگاه، پروفسور سالی ماپستون، در روز اول تیرماه ١٣٩٦ به انجام خواهد رسید و سخنرانی‌ها و نمایش فیلم که به وسیله سعید طلاجوی برنامه‌ریزی شده است در روزهای دوم و سوم تیرماه اجرا خواهند شد.

درباره بهرام بیضایی بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1xigKmy

@Tavaana_TavaanTech

بهرام بیضایی: سکولارها در صف چلوکباب نذری سینه می‌زنند، و دینی‌ها نمی‌دانند برج هایشان را تا کجا بالا ببرند!
goo.gl/9g9iHj

پرسش:
شما در دو جامعه متفاوت سکولار و دینی کار کردید. تاثیر دین و انقلاب و جمهوری اسلامی را بر کارهای هنری‌تان چه می‌دانید؟

بهرام بیضایی :
«من می‌خواهم به این سوال جواب ندهم. ضمناً و برای مزید اطلاع، من خیال نمی‌کنم در دو جامعۀ متفاوت دینی و غیر دینی زندگی کرده‌ام. در جاهایی زندگی کرده‌ام که نه دینداری‌اش عمیق است نه بی‌دینی‌اش! فعلاً که چه اینجا و چه آنجا سکولارها در صف چلوکباب نذری سینه می‌زنند، و دینی‌ها نمی‌دانند برج هایشان را تا کجا بالا ببرند و پول‌هایشان را چطور پارو کنند.»

پس از نمایش فیلم «رگبار» بیضایی در دانشگاه سنت اندروز در آمریکا پرسش و پاسخی صورت گرفت که این سخنان بهرام بیضایی بخشی از آن پرسش و پاسخ است.

لینک کامل:
goo.gl/8HMkS1

مطلب مرتبط؛
شریعت، حکومت اسلامی و حقوق بشر
http://bit.ly/2h5DS5B

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز بهرام بیضایی، استاد نمایش و سینمای ایران
https://goo.gl/mEFg6e

مارتین اسکورسیزی:
«من خیلی مفتخرم که بنیاد جهانی سینما اولین فیلم بلند کارگردانش بهرام بیضایی را مرمت کرده است. حال و هوای فیلم من را می‌برد به بهترین لحظات فیلم‌های نئورالیستی ایتالیایی و داستان، زیبایی یک افسانه کهن را دارد و در آن می‌توانید ریشه‌های بیضایی در ادبیات، تئاتر و شعر را کامل حس کنید. بیضایی حالا در کالیفرنیا زندگی می‌کند و دردناک است که فکر کنیم این فیلم فوق‌العاده که زمانی در ایران محبوبیتی داشته در آستانه نابودی بود.»

بهرام بیضایی:

«خیال نمی‌کنم به واسطه ترک ایران امکان مهمی داشته‌ام که از دست داده‌ام. فیلم و صحنه بله، اگر راهی به دلخواهی بود، ولی پیشیزی نمی‌ارزد به از دست دادن آنچه من از دست دادم؛ به عمری در نوبت نه شنیدن، از کارهای دیگری ماندن! استراحتی دادم به کسانی که در واقع هم کاری جز استراحت نداشتند و آمدم پی شغلی جای دیگری از جهان و درست 30 سال پس از آن که از دانشگاه بیرونم گذاشتند به دانشگاه برگشتم.»

بهرام بیضایی کارگردان سینما و تئاتر و نمایش‌نامه نویس و فیلمنامه‌نویس و پژوهشگر ایرانی در پنجم دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران دیده به جهان گشود. خانواده بیضایی از اهالی آران و بیدگل در استان اصفهان بودند. پدر او تعزیه‌خوان بوده و پدربزرگ و عمویش نیز متون تعزیه را تهیه می‌کردند. بهرام بیضایی تحصیل دانشگاهی در رشته ادبیات را ناتمام رها کرد و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد.

پیش از این و در سال پایانی دبیرستان بیضایی دو نمایشنامه با زبان تاریخی نوشته بود. بیضایی در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که در سال ۱۳۳۶ توسط دکتر مهدی فروغ بنا نهاده شده بود رفت که بعدها به دو مرکز دانش‌کده هنرهای دراماتیک و اداره برنامه‌های تئاتر تقسیم شد. در این سال‌ها بهرام بیضایی “پژوهش‌های نمایش در ایران” را در مجله موسیقی که نخستین مجله تخصصی موسیقی به زبان فارسی بود و از اوایل سال ۱۳۱۸ در تهران منتشر می‌شد، انتشار داد.

بیضایی یکی از پایه‌گذاران و از اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که در سال ۱۳۵۷ از آن کناره‌گیری کرد. او در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران هم‌کاری می‌کرد و در سال ۱۳۵۲ از اداره‌ی برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام‌وقت نمایش دانشکده‌ی هنرهای زیبا انتقال یافت.

بیضایی در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانش‌گاه تهران اخراج شد. ....

بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1xigKmy

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز بهرام بیضایی، استاد نمایش و سینمای ایران
https://goo.gl/mEFg6e

مارتین اسکورسیزی:
«من خیلی مفتخرم که بنیاد جهانی سینما اولین فیلم بلند کارگردانش بهرام بیضایی را مرمت کرده است. حال و هوای فیلم من را می‌برد به بهترین لحظات فیلم‌های نئورالیستی ایتالیایی و داستان، زیبایی یک افسانه کهن را دارد و در آن می‌توانید ریشه‌های بیضایی در ادبیات، تئاتر و شعر را کامل حس کنید. بیضایی حالا در کالیفرنیا زندگی می‌کند و دردناک است که فکر کنیم این فیلم فوق‌العاده که زمانی در ایران محبوبیتی داشته در آستانه نابودی بود.»

بهرام بیضایی:

«خیال نمی‌کنم به واسطه ترک ایران امکان مهمی داشته‌ام که از دست داده‌ام. فیلم و صحنه بله، اگر راهی به دلخواهی بود، ولی پیشیزی نمی‌ارزد به از دست دادن آنچه من از دست دادم؛ به عمری در نوبت نه شنیدن، از کارهای دیگری ماندن! استراحتی دادم به کسانی که در واقع هم کاری جز استراحت نداشتند و آمدم پی شغلی جای دیگری از جهان و درست 30 سال پس از آن که از دانشگاه بیرونم گذاشتند به دانشگاه برگشتم.»

بهرام بیضایی کارگردان سینما و تئاتر و نمایش‌نامه نویس و فیلمنامه‌نویس و پژوهشگر ایرانی در پنجم دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران دیده به جهان گشود. خانواده بیضایی از اهالی آران و بیدگل در استان اصفهان بودند. پدر او تعزیه‌خوان بوده و پدربزرگ و عمویش نیز متون تعزیه را تهیه می‌کردند. بهرام بیضایی تحصیل دانشگاهی در رشته ادبیات را ناتمام رها کرد و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد.

پیش از این و در سال پایانی دبیرستان بیضایی دو نمایشنامه با زبان تاریخی نوشته بود. بیضایی در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که در سال ۱۳۳۶ توسط دکتر مهدی فروغ بنا نهاده شده بود رفت که بعدها به دو مرکز دانش‌کده هنرهای دراماتیک و اداره برنامه‌های تئاتر تقسیم شد. در این سال‌ها بهرام بیضایی “پژوهش‌های نمایش در ایران” را در مجله موسیقی که نخستین مجله تخصصی موسیقی به زبان فارسی بود و از اوایل سال ۱۳۱۸ در تهران منتشر می‌شد، انتشار داد.

بیضایی یکی از پایه‌گذاران و از اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که در سال ۱۳۵۷ از آن کناره‌گیری کرد. او در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران هم‌کاری می‌کرد و در سال ۱۳۵۲ از اداره‌ی برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام‌وقت نمایش دانشکده‌ی هنرهای زیبا انتقال یافت.

بیضایی در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانش‌گاه تهران اخراج شد. ....

بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1xigKmy

@Tavaana_TavaanaTech

بهرام بیضایی : زادروزم را با هیچ مراسمی، سرپوشی بر واقعیت پیش چشم‌هایمان نکنید

بهرام بیضایی کارگردان بزرگ سینمای ایران، طی نامه‌ای به "کانون کارگردانان سینما هنر و تجربه، موزه‌ی سینما" درخواست کرد که به دلیل همزمانی زادروز او با چهلم جانباختگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸، هیچ مراسمی برای بزرگداشت او برگزار نکنند.

متن نامه‌ی بهرام بیضایی به شرح زیر است:

كانون كارگردانان سينما، هنر و تجربه، موزه‌ى سينما

تولد اتفّاقى من در پنجم دى سالها پيش با مرگ اكبر رادى نمايشنامه نويس سياه شد و سپس با فاجعه ى قربانيان زلزله ى بم سياه تر، و در همزمانى با چهلم قربانيان وقايع خونبار و باورنكردنى اخير جايى براى سياه تر شدن در آن نمانده است. آن را با هيچ مراسمى به نام من سرپوشى بر واقعيّت پيش چشم هايمان نكنيد - من اين روزها هيچ شركتى در هيچ جشن و آيينى ندارم!
بهرام بيضايى
سوم ديماه ١٣٩٨
#بهرام_بیضایی

درباره‌ی بهرام بیضایی، بخوانید:
http://bit.ly/2Sn31gw

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز بهرام بیضایی، استاد نمایش و سینمای ایران

بهرام بیضایی:

«خیال نمی‌کنم به واسطه ترک ایران امکان مهمی داشته‌ام که از دست داده‌ام. فیلم و صحنه بله، اگر راهی به دلخواهی بود، ولی پیشیزی نمی‌ارزد به از دست دادن آنچه من از دست دادم؛ به عمری در نوبت نه شنیدن، از کارهای دیگری ماندن! استراحتی دادم به کسانی که در واقع هم کاری جز استراحت نداشتند و آمدم پی شغلی جای دیگری از جهان و درست ۳۰ سال پس از آن که از دانشگاه بیرونم گذاشتند به دانشگاه برگشتم.»

#بهرام_بیضایی کارگردان سینما و تئاتر و نمایش‌نامه نویس و فیلمنامه‌نویس و پژوهشگر ایرانی در پنجم دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران دیده به جهان گشود.

بیش‌تر:
bit.ly/1xigKmy

ویدئو بریده‌هایی از مستند عیار تنها، منتشر شده در رادیو فردا

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز بهرام بیضایی، استاد نمایش و سینمای ایران

بهرام بیضایی:

«خیال نمی‌کنم به واسطه ترک ایران امکان مهمی داشته‌ام که از دست داده‌ام. فیلم و صحنه بله، اگر راهی به دلخواهی بود، ولی پشیزی نمی‌ارزد به از‌دست‌دادن آنچه من از دست دادم؛ به عمری در نوبت نه شنیدن، از کارهای دیگری ماندن! استراحتی دادم به کسانی که در واقع هم کاری جز استراحت نداشتند و آمدم پی شغلی جای دیگری از جهان و درست ۳۰ سال پس از آن که از دانشگاه بیرونم گذاشتند به دانشگاه برگشتم.»

#بهرام_بیضایی کارگردان سینما و تئاتر و نمایش‌نامه نویس و فیلمنامه‌نویس و پژوهشگر ایرانی در پنجم دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران دیده به جهان گشود.

بیش‌تر:
bit.ly/1xigKmy

ویدئو بریده‌هایی از مستند عیار تنها، منتشر شده در رادیو فردا

به نظر شما چرا کارگردان بزرگی همچون بهرام بیضایی نباید بتواند در ایران کار کند؟
به یاد بیاوریم که دو روز پیش علم‌الهدی گفته بود که هنرمندان به جای طلبکار بودن باید بگویند برای نظام اسلامی چه کار کرده‌اند! و تاکید کرده بودن که جمهوری اسلامی زمینه موفقیت هنرمندان را فراهم کرده است و آن‌ها بدهکار این نظام هستند.

#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏استاد بهرام بیضایی: «غیرقابل توجیه است عقب‌ماندگی و عاشق عقب‌ماندگی خود بودن»

فاطمه معتمدآریا: «روسری سر کردن من مثل بیکینی پوشیدن یک خانم لب ساحل است. لب ساحل نمی‌توانی با روسری بروی، دقیقا مثل این است که در جمهوری اسلامی نمی‌توانید بدون روسری باشی.»

‏بخشی از مستند «سینمای ناخشنود» ساخته جمشید اکرمی.
فاطمه معتمدآریا: «وقتی به‌عنوان یک بازیگر در جمهوری اسلامی فیلم بازی می‌کنم و آدم قانون‌مندی هستم، من به عنوان یک بازیگر باید بدانم که در قانون جمهوری اسلامی ایران باید حجاب داشته باشم»


- از توییتر حسین رونقی


نظر شما چیست؟ آیا روسری اجباری برای بازیگران مانع یا مزاحم نیست و باید با این قانون کنار آمد؟


#فاطمه_معتمدآریا #یاری_مدنی_توانا #بهرام_بیضایی #حجاب_اجباری


@Tavaana_TavaanaTech