رقص و ساز و آواز را هميشه دوست داشتم، در زندگيم بسيار رقصيده ام، گاه براى دل خودم و بيشتر به ساز روزگار
زندگى سمفوني‌هاى عجيبى براى من نواخته و من بى درنگ برايش پايكوبى كرده‌ام، زلف‌ها پريشان كردهام و دلبري‌ها تا در نهايت دنيا را وادار كردم كه به ساز دل من برقصد.
اين روزها گاهى من براى دنيا مي‌نوازم و گاهى او براى من، ولى غمگينم براى دختران سرزمينم كه بال و پرشان را چيده‌اند اما هنرمندانه با بال‌هاى شكسته پرواز مي‌كنند.
پرنده در قفس هم پرنده مي‌ماند، دل به ساز روزگار ندهيد، آنقدر برقصيد كه ساز دنيا با دل شما كوك شود.
دوستم چه زيبا نوشته بود امروز؛ عدو سبب خير مي‌شود گاهى، حالا مائده هاااااا تك به تك سربرمى‌آورند...
حالا دنيا به تماشاى شما نشسته است، با بالهاى سپيدتان برقصيد كه زمستان نيز تمام مي‌شود و روسياهى براى شما نمى‌ماند
ما نيز باافتخار برايتان كف مي‌زنيم 👏🏻👏🏻👏🏻
شايا ١٧تير ١٣٩٧

#من_یک_ترنسکشوال_هستم

یکی از مخاطبان ما متن بالا را همراه با ویدئو برای ما ارسال کرده است.


#رقصیدن_جرم_نیست #رقص #مائده_هژبری #الناز_قاسمی #شاداب_شکیب #برقص_تا_برقصیم

@Tavaana_TavaanaTech

هایده چنگیزیان یکی از اولین زنان رقصنده باله در ایران است. او از دوران کودکی علاقه‌ی بسیاری به رقص داشته است. آن‌گونه که گفته‌ می‌شود «یپرم خان»، آوازخوان ارمنی، اول بار در یک مجلس عروسی به استعداد این دختر جوان در رقص پی برد و با پیشنهاد این خواننده بود که هایده به کلاس‌های رقص «مادام یلنا آودیسیان» رفت و به فراگیری رقص پرداخت.

مادام یلنا با نام هنری «مادام یلنا» از بنیان‌گذاران ِ «هنر باله در ایران» بود. سرکیس جانبازیان دیگر استاد ِ رقص باله که به او لقب پدر باله‌ی ایران داده‌اند در این کار با مادام یلنا هم‌کاری می‌کرد. دوران کودکی هایده در کلاس مادام یلنا گذشت.

هایده پس از پیروزی انقلاب اسلامی حرفه‌اش را از دست داد چرا که پس از انقلاب رقص ممنوع شد و از لحاظ شرعی آن را حرام دانستند. هایده چنگیزیان مجبور شد ایران را ترک کند. او ابتدا به کشور آمریکا رفت و از آن‌جا به آلمان مهاجرت کرد و در نهایت در پرتغال و شهر لیسبون ساکن شد.

رقص را یکی از زیباترین و نخستین هنرهای بشری می‌دانند. باله این هنر ارزنده جهانی اما سال‌های درازی است که در میهن ما به فراموشی سپرده شده. این بار نه تنها زنان که مردان نیز از اجرای این «حرکات موزون» محرومند. در نخستین روزهای پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران جلسه‌ای برای تعیین تکلیف وضع هنرمندان با حضور چند تن از روحانیون و مدیران هنری در باغ منظریه تشکیل شد. سرپرست تالار رودکی از آیت‌الله مفتح می‌خواهد که چیزی در مورد وضعیت باله در آینده بگوید. آیت‌الله برافروخته پاسخ می‌دهد که جمهوری اسلامی و باله؟! چهل سالی است که نه تنها از باله که از رقصندگان آن نیز کم‌تر خبری به گوش می‌رسد.‌

«هایده چنگیزیان» در گفت‌وگویی درباره وضعیت امروز باله در ایران می‌گوید:
https://bit.ly/1Ijinqy


#رقص #مائده_هژبری
#شاداب_شکیب #الناز_قاسمی
#برقص_تا_برقصیم
#هایده_چنگیزیان
#باله #باله_ایرانی

@Tavaana_TavaanaTech