یوسف عمادی هنرمند محبوس در زندان اوین از بند ۳۵۰ به بند هشت منتقل شد
goo.gl/DPxPHM

به گزارش توانا یوسف عمادی به تازگی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق مصاحبه با مسیح علینژاد در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه پرونده‌ای دیگر در حال بررسی دارد که به او گفته شده است به زودی برای رسیدگی به این اتهام تفهیم‌شده باید در دادگاه حضور یابد.

یوسف عمادی آهنگساز، نوازنده‌ی سه‌تار و پژوهشگر موسیقی است.
یوسف عمادی در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۹۲ در ساری دستگیر شد و به زندان اوین منتقل شد و مدت یک ماه را در سلول انفرادی و تحت فشار و بازجویی سپری کرد.

پرونده‌ی این هنرمند زندانی در تابستان ۱۳۹۴ در شعبه‌ی ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه بررسی شد و به اتهام فعالیت غیرمجاز هنری و توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام حکم به شش سال زندان محکوم شد. همچنین برای او جریمه‌ی نقدی نیز تعیین شد. در دادگاه تجدید نظر در شعبه ۵۴ دادگاه انقلاب به سه سال زندان تعزیری و سه سال حبس تعلیقی کاهش یافت.

یوسف عمادی از آبان ۱۳۹۵ در زندان به سر می‌برد.

مطالب مرتبط:

حقوق زندانی
http://bit.ly/1XC6UrO

نگاهی به نهادها و مبانی تصمیم‌گیری قوه قضائیه جمهوری اسلامی

مجید محمدی
http://ow.ly/s7yn300wdg1

زندان در ایران: جایی که نه خدا هست نه قانون
http://bit.ly/2j0rDrL

@Tavaana_TavaanaTech

درگیری یوسف عمادی، هنرمند زندانی با رییس بند هشت زندان اوین
goo.gl/8kMsPg

براساس اخباری که به توانا رسیده است، یوسف عمادی، هنرمند زندانی که به تازگی از بند ۳۵۰ زندان اوین به بند هشت این زندان منتقل شده روز گذشته با رییس این بند دچار درگیری شده است.

یوسف عمادی که چندی است نسبت به عدم رعایت اصل تفکیک جرائم اعتراض کرده و خواستار اجرای این اصل است، برای پیگیری رسیدگی خود به مسئولین مراجعه کرد که پس از این پیگری با رییس بند درگیری لفظی پیدا کرد.

پس از بالا گرفتن این درگیری یوسف عمادی دست به تحصن زد که بعد از چند ساعت با حضور مسئولین زندان و قول مساعد آنان مبنی بر پیگیری و انجام خواسته وی به تحصن خود پایان داد.

یوسف عمادی آهنگساز، نوازندهٔ سه‌تار و پژوهشگر موسیقی است.

او آموزش موسیقی ایرانی را نزد اساتید علی یداللهی آموخت و سپس دوره عالی موسیقی سنتی را نزد استاد محمدرضا لطفی طی کرد. وی پس از دستگیری در سال ۱۳۹۲ از ادامه فعالیت موسیقی و پژوهشی بازماند.
او در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۹۲ در ساری دستگیر و به بند دو الف زندان اوین منتقل و متحمل یک ماه زندان انفرادی شد. پروند ایشان در تابستان ۱۳۹۴ در شعبهٔ ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه تحت بررسی و سرانجام به اتهام فعالیت غیرمجاز هنری و توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام حکم شش سال زندان و جریمه نقدی را برایش صادر کردند. در دادگاه تجدید نظر در شعبه ۵۴ دادگاه انقلاب به سه سال زندان تعزیری و سه سال حبس تعلیقی محکوم شد.

وی از آبان ماه ۱۳۹۵ در بند هفت زندان اوین به سر می‌برد.

نگهداری زندانیان بر اساس تفکیک جرائم از حقوق زندانیان است، اما متاسفانه رعایت نمی شود و زندانیان سیاسی را با زندانیان مرتکب جرائم دیگر از جمله قتل، تجاوز و مواد و ... نگهداری می کنند و گاه این زندانیان با تحریک مسئولین زندان با زندانیان سیاسی درگیر می شوند.

برای آشنایی با حقوق زندانی:
http://bit.ly/1XC6UrO

@Tavaana_TavaanaTech

یوسف عمادی به بند دو الف منتقل گردیده

یوسف عمادی هنرمند محبوس در بند هشت زندان اوین روز گذشته به دفتر افسر نگهبانی مراجعه کرده برای پیگیری انتقال سازش اما پس از درگیری شدیدی میان وی و افسر نگهبان صورت میگیرد

در پی این درگیری یوسف عمادی را پس از انتقال به دفتر رییس زندان به بند دو الف سپاه منتقل کرده اند و تاکنون به بند بازنگشته است واین انتقال موجب نگرانی همبندیان وی شده است.

آهنگساز و نوازنده سه تار است اما از آذرماه ۹۵ روزگار خود را در زندان اوین می‌گذراند. اتهام او «تبلیغ علیه نظام و توهین به مقدسات» است و حکمش سه سال حبس تعزیری، سه سال حبس تعلیقی و ۲۰ میلیون تومان جریمه نقدی.

یوسف عمادی نخستین بار در مهرماه سال ۹۲ به همراه مهدی و حسین رجبیان دو برادر هنرمند در رابطه با فعالیت وب‌سایتی با نام برگ موزیک بازداشت شد. وب‌سایتی که به تولید، انتشار و معرفی موسیقی زیرزمینی ایران می‌پرداخت.
goo.gl/mLm5Ex

مطلب مرتبط:
کلاس آموزشکده توانا با موضوع حقوق زندانی:
http://bit.ly/1XC6UrO

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز اسدالله ملک

اسدالله ملک، نوازنده ویولون و آهنگساز ایرانی، در ۱۴ مرداد سال ۱۳۲۰در محله «دروازه دولت» تهران متولد شد.
وی در در ایام کودکی و نوجوانی حدود سه سال شاگرد ابولحسن صبا بود و جز شاگردان خاص ایشان محسوب شد.
اسدالله ملک در سن هفده سالگی رسما به رادیو راه یافت و در آن سن با ساختن قطعه «گریه لیلی» در مایه دشتی و اجرای آن با ویولن، اشتهار فراوان یافت.
اسدالله ملک یکی از سلیست های خوب و موفق برنامه«گلها» بود به طوری که هر کس ساز سلوی او را می شنید بی اختیار تحت تاثیر پنجه های شیرین و آرشه سحر آمیزش قرار می گرفت.
از جمله خوانندگانی که ملک با آنها همکاری داشتند می‌توان به اکبر گلپایگانی، محمود محمودی خوانساری، ایرج، بهرام حصیری، محمدرضا شجریان، کوروس سرهنگ زاده و... اشاره نمود که ثمره سالها همکاری آنها با استاد ملک آهنگهای زیبایی چون تک درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو، حکایت دل و... است که سالها مورد اقبال مردم ایران بوده‌است.
جاودان یاد اسدالله ملک پس از سالها خدمت به موسیقی ایران زمین سرانجام در روز سه شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۰ بر اثر تومور مغزی در بیمارستان ایران مهر تهران درگذشت.

ویدئو، بخش کوتاهی از نوازندگی اسدالله ملک در سال های اوایل دهه هفتاد در یک بزم خصوصی، همراه تعدادی از اساتید است.
تعدادی ویدئو از دهه شصت و هفتاد از بزم های خصوصی بر جای مانده است که خوانندگانی چون ایرج و دلکش و مرضیه حضور دارند. دورانی که بسیاری از هنرمندان اجازه برگزاری کنسرت نداشتن و به ناچار در محیط های خصوصی و در جمعی محدود از آشنایان هنرنمایی می کردند.
goo.gl/qii5yJ

مطلب مرتبط:
تحسر:تحلیلی بلاغی از اندوه و سرکوب در موسیقی ایران
goo.gl/vBS4hm

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت واروژان، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ِ خاطره‌ساز
goo.gl/hQtLZ7

واروژان در شهریور سال ۱۳۵۶ در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» بود که سکته کرد و روز شنبه ۵:۳۰ صبح ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۶ پس از ده روز بستری‌بودن در بیمارستان جم در سن ۴۱ سالگی درگذشت.

واروژ هاخباندیان که با نام هنری واروژان شناخته می‌شود در ۱۳ آذرماه ۱۳۱۵ در خانواده‌ای ارمنی در قزوین متولد شد. دو ساله بود که مادرش را از دست داد.

واروژان پس از پایان تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه‌ي عالی موسیقی تهران شد و موسیقی را تحت آموزش استادانی هم‌چون روبن گریگوریان و لودویک وازل فراگرفت. پس از این واروژان با بورسیه ی رادیو و تلویزیون برای مدت چهار سال به مدرسه‌ی عالی موسیقی آمریکا رفت.

واروژان از عکس و فیلم بیزار بود و حتا کم‌تر حاضر به مصاحبه بود. او در عمر هنری خود برای ۲۵ فیلم موسیقی ساخت و هم‌چنین برای دو مجموعه‌ی تلویزیونی نیز موسیقی ساخت. آخرین اثر واروژان در آهنگ‌سازی، ساخت ترانه‌ای با نام «اجازه» بود که مرگ اجازه‌ی ساخت به این هنرمندان جوان نداد.او در شهریور سال ۱۳۵۶ در حال ضبط موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» بود که سکته کرد و روز شنبه ۵:۳۰ صبح ۲۶ شهریورماه ۱۳۵۶ پس از ده روز بستری‌بودن در بیمارستان جم در سن ۴۱ سالگی درگذشت.

فعالیت‌های واروژان با گوگوش و شهیار قنبری توانست درخشان‌ترین ترانه‌های تاریخ موسیقی پاپ ایران را به وجود آورد. ترانه‌ی «حرف» یکی از این ترانه‌ها است که در سال ۱۳۵۴ عنوان به‌ترین آهنگ‌ساز سال را برای واروژان به ارمغان آورد.

ایرج جنتی عطایی در مورد آهنگ‌سازی واروژان می‌گوید: «واروژان از آن‌جایی که در تنظیم و ارکستراسیون بی‌همتا بود، خیلی زود به یک آهنگ‌ساز و تنظیم‌کننده‌ی بی‌نظیر بدل شد. در واقع می‌توان گفت واروژان اعتبار ترانه‌ی نوین ایران بود.» شهیار قنبری، ترانه‌سرا، واروزان را هنرمندی می‌شناسد که با زبان موسیقی روز جهان آشنا بود.

داریوش از واروژان با ذکر خاطره‌ای این‌گونه یاد می‌کند: «با آهنگ‌های او ترانه‌های بسیار خواندم و از او چیزهای زیادی آموختم، یک روز برای تمرین ترانه «بوی خوب گندم» به منزل او رفته بودم و در حالی که پیانو می‌نواخت چشمم به قاب عکسی افتاد که بالای پیانو بود. عکس یه پسر بچه‌ای که با چشمان گریان به اطراف خود خیره شده بود نظرم را جلب کرد و به او گفتم: واروژ ببین این بچه هم از نواختن تو به گریه افتاده که او در پاسخ گفت: اتفاقاً این آهنگ از گریه‌های او ساخته شده و واقعاً موسیقی پاپ به او بدهکار است و به راستی جایش خالی است.»

بیش‌تر بخوانید:

https://goo.gl/il5H9O

@Tavaana_TavaanaTech

۲۹ شهریور سالروز درگذشت پرویز مشکاتیان
goo.gl/uDQgvD

مشکاتیان آهنگساز، موسیقی‌دان، نوازنده سرشناس سنتور، استاد دانشگاه و پژوهشگر نامی ایران که خود آهنگ‌هایی در هم‌راهی با موج مردمی ِ انقلاب اسلامی ساخته بود پس از مدتی توسط همین انقلابیان آزار دید. «یکی از یاران نزدیک او، برایمان از شبی تعریف کرد که مشکاتیان را هم مثل بقیه گرفته بودند. محکوم به چند ضربه شلاق شده بود نمی‌دانیم. اما شلاق‌زن ِ حرفه‌ای، از دستش در رفته بود و یک ضربه اضافی هم مشکاتیان را مهمان کرده بود. تازه صحبت از قصاص و این مسائل پیش آمده بود. حاکم شرع، فرصتی به مشکاتیان داد تا آن یک ضربه را بر پشت گزمه جبران کند. مشکاتیان اما می‌گوید: من انسان هستم، و حرمت انسانیت را نگاه می‌دارم. انسان، انسان را نمی‌زند. من نمی‌خواهم قصاص کنم.»

درباره پرویز مشکاتیان بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1K6RwzB

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت مرتضا حنانه، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ایرانی
goo.gl/szCKW7
مرتضی حنانه یازدهم اسفندماه ۱۳۰۱ در تهران دیده به جهان گشود. او پس از پایان دوران ابتدایی و به اصرار پدر در هنرستان موسیقی به تحصیل پرداخت.

در سال ۱۳۳۲ و در جشن هزاره‌ی بوعلی سینا حنانه موفق شد آثار خود را در حضور شرق‌شناسانی که برای شرکت در این جشن به ایران آمده بودند با هم‌سرایی و ارکستر سمفونیک اجرا کند که این اجرا موجب شد که آقای چرولی سفیر وقت ایتالیا، بورس هنری کشور خود را در اختیار حنانه قرار دهد و حنانه برای تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود در حوزه‌ی موسیقی به ایتالیا برود. او در مرکز عالی موسیقی واتیکان به تحصیل پرداخت و هم‌چنین در زمینه‌ی موسیقی مذهبی مقدس ایتالیا تحقیق بسیار کرد. در همین زمان بود که موسیقی فیلم «عروس دجله» به کارگردانی نصرت‌الله محتشم را ساخت. در هنگام تحصیل در رم به همراه حسین سرشار و پروین زرین‌پور به کار دوبله فیلم‌های ایتالیایی به زبان فراسی پرداخت. حنانه پس از پایان تحصیلات در سال ۱۳۴۰ به ایران بازگشت.

حنانه در سال ۱۳۴۵ از طرف رادیوی ایران و با دعوت یونسکو به «تریبون انترناسیونال آهنگ‌سازان رادیو و تلویزیون» رفت و در آنجا قطعاتی از ساخته‌های خود را اجرا کرد که از رادیوی ایرلند و سوئیس پخش شد.
او در دوران فعالیت هنری خود آهنگ‌های بسیاری برای فیلم ساخت. او هم‌چنین آثار و تالیفات بسیاری از خود بر جا گذاشت.

مرتضا حنانه روز سه‌شنبه ۲۴ مهرماه ۱۳۶۸ درگذشت.

@Tavaana_TavaanaTech

سال‌مرگ بابک بیات؛ آهنگ‌ساز بزرگ
goo.gl/Vz6qKQ

علی‌حسین بیات زرندی مطلق که به بابک بیات معروف شد، آهنگ‌ساز، نوازنده، تنظیم‌کننده و آهنگ‌ساز فیلم بود که در بیست‌وسوم خردادماه ۱۳۲۵ در تهران به دنیا آمد. بیات در جنوب شهر تهران به دنیا آمد و کودکی‌اش در خیابان‌های سرآسیاب دولاب، شکوفه و … گذشت.
بیات می‌گوید شروع آهنگ‌سازی‌اش از همان خانه‌ی چهل‌وهشت‌متری و محقرشان در همان محله‌ها شروع شد. پدرش مصر بود که بابک ورزش‌کار شود و به مدرسه نظامی برود اما او از سن ۱۹ سالگی زیر نظر اولین باغچه‌بان و ثمین باغچه‌بان و همین‌طور نصرالله زابلی با #موسیقی کلاسیک آشنا شد.
بیات در سال‌های پیش از انقلاب بیش‌ترین همکاری را در زمینه‌ ترانه با ایرج جنتی عطایی داشته است. اولین کار بابک بیات پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۰ ساختن موسیقی برای «مرگ یزدگرد» اثر بهرام بیضایی بود. او در همکاری‌های بعدی‌اش با بهرام بیضایی برای دو فیلم دیگر بیضایی یعنی «مسافران» و «شاید وقتی دیگر» نیز موسیقی ساخت. بابک بیات موسیقی فیلم «شاید وقتی دیگر» را در کنار کارهایی که برای فیلم‌های «طلسم» و «نقطه ضعف» ساخته است از به‌ترین کارهای خود می‌داند.
او هم در ساختن موسیقی فیلم و هم در موسیقی ترانه سبکی منحصر به فرد داشت و توانسته بود بر معاصران خود تاثیر به‌سزایی بگذارد.
بابک بیات در پنجم آذرماه ۱۳۸۵ به علت نارسایی کبدی درگذشت و در بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.
بهرام بیضایی در مراسم تشییع جنازه بابک بیات پیام فرستاد و در آن به ویژگی‌های شخصیتی بابک بیات اشاره کرد: «آن مرد مهربان بود. آن مرد نواهایی در سر داشت كه رهایش نمی‌كردند. آن مرد وقت كمی داشت، نه آن قدر كه صداهای سرش را ردیف كند یا به دستگاهی بسپارد...آن مرد گله‌های ما همه را شنید و گله‌هایش را با خود برد.بیش از هر چیز متاسف هستم به خاطر دل‌آزردگی‌هایی که موجب مرگ این هنرمند شد و متاسف هستم به دلیل این‌که هیچ‌یک از کارهای او به صورت قابل قبولی در دست‌رس مردم قرار نگرفت.»
با همه پر کاری‌ای که بابک بیات داشت اما تا روزهای پایانی عمر از خدمات بیمه‌ی درمانی بی‌بهره بود و وضع مالی چندان خوبی نداشت. او خود در این‌باره گفته بود: «از این‌که یک #آهنگساز با این‌همه زحمت چنین زندگی می‌کند و درآمد کمی در حد یک کارمند داشته باشد خنده‌تان می‌گیرد.»
#بابک_بیات وصیت کرده بود که در امام‌زاده طاهر و در کنار احمد شاملو دفن شود اما به دلیل آن‌که در کنار شاملو قبر خالی وجود نداشت او را در قطعه‌ی هنرمندان بهشت‌زهرا به خاک سپردند.

بیش‌تر بخوانید:
bit.ly/2AcERMT

@Tavaana_TavaanaTech

«سه تار نوازی#مهدی_رجبیان آهنگساز ایرانی بصورت همزمان به دلیل ممنوع خروجی با کمک اینترنت در گردهمایی امسال مالمو در کشور سوئد برای حمایت از هنرمندان مستقل جهان و آزادی هنر. «ساف هاونس» یکی از مهم ترین نشست هنری سالانه کشور سوئد است.

مهدی رجبیان آهنگساز و نوازنده سه تار که بدلیل فعالیت هنری حدود یکسال و نیم در زندان اوین بسر میبرد فعلا وی مدت کوتاهی با قید وثیقه به دلیل فشار نهادهای معتبر و رسانه های خارجی بیرون از زندان می باشد، رجبیان بیش از سی روز برای آزادی خود در اعتصاب غذا بوده است و الان درحال درمان بیماری می باشد.

آقای رجبیان در حال ضبط پژوهش تاریخ ایران به روایت سه‌تار بود که تمامی آن پروژه با توقیف استودیوی شخصی و هارد دیسک‌های حاوی صداهای ضبط شده متوقف شده است.

دفتر کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل‌متحد گزارش داد: «کریمه بنون گزارشگر ویژه ملل‌متحد در زمینه حقوق فرهنگی و دیوید کی گزارشگر ویژه ملل‌متحد در آزادی بیان از مقامات ایران خواستار آزاد کردن موزیسین‌ مهدی رجبیان شدند... .
پیش‌تر گروهی از نهادها و شخصیت‌های فرهنگی و هنری اروپا، در نامه به حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران، خواستار آزادی مهدی رجبیان شده بودند؛ از جمله شورای هنرمندان اروپا، سازمان ملل، انجمن جهانی قلم، بنیاد فری میوز، سازمان ینسکو، و سازمان عفو بین‌الملل و... .
سازمانی با نام «طرح‌های متحد» در فرانسه با آغاز کارزاری در حمایت از مهدی رجبیان، نوازنده سه تار از کاریکاتوریست‌های جهان دعوت کرده تا برای او طرح بزنند.

یوهان ورمینن موزیسین معروف بلژیکی (برنده گرامی) ساز سه تار مهدی رجبیان را به رسم اعتراض و یادبود از او گرفت و به حکم ناعادلانه او اعتراض کرد.

هم‌چنین گروهی از هنرمندان و کنش‌گران شناخته‌شده در کارزاری به نام \"هنر، جرم نیست\" از وی حمایت کرده و خواستار آزادی‌ رجبیان شده بودند؛ .
.
حمایت هنرمندان غیر ایرانی:
آی‌وی‌وی (هنرمند اعتراضی چینی)، جرالد لتو (بازیگر برنده اسکار)، جانی دپ (بازیگر برنده اسکار)، و پیتر گابریل (آهنگ‌ساز و خواننده)، یوهان ورمینن و... .
.
حمایت هنرمندان ایرانی:

#کیهان_کلهر ، #رضادقتی ، #شیرین_نشاط ، #بهمن_قبادی،#جعفرپناهی ، #مانانیستانی ، #افیشن_ناغونی ، #نازنین_بنیادی ،#مهدی_باقری ، #شهرام_میرجلالی ، #بهمن_رجبی ،#اسفندیارمنفردزاده ، #نسرین_ستوده (کنش‌گر حقوق بشری)،#شیرین_عبادی (برنده جایزه صلح نوبل) و...»

از صفحه اینستاگرام iranian_artist_art
https://goo.gl/9D9NXS

درباره برادران رجبیان بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/rajabian

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز سیاوش قمیشی، هنرمندی برای همه فصول
bit.ly/2MiULsr

سیاوش قمیشی، آهنگ‌ساز و خواننده‌ سرشناس ایرانی روز بیست‌ویکم خردادماه سال ۱۳۲۴در قمیش، محله‌ای در شهر دزفول در استان خوزستان دیده به جهان گشود. «قميش جايی است در دزفول، يک قطعه زمينی است که پدران من از اونجا می‌آيند. من متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴ صادره از اهواز، شماره شناسنامه ۱۷۳.هشت ماهه بودم که آمدم تهران، از هشت ماهگی تهران بودم تا چهارده سالگی، چهارده سالگی رفتم لندن ، بيست و پنج سالگی برگشتم، سه چهار سال ديگه موندم، انقلاب شد. از سال ۱۹۷۸ که می‌شه بيست و پنج ، بيست و شش سال پيش در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و الان توی اين فکر هستم که هر چه زودتر از اين لس‌آنجلس يک جوری بزنم بيرون!»

سیاوش در خانه‌ای بالید که برادرش آکاردئون می‌آموخت و مادرش نیز نزد یک معلم روس به نام «اُلگا» پیانو می‌آموخت. سیاوش کودکی بود که هنوز پاهایش به پدال‌های #پیانو نمی‌رسید که پشت یاز پیانوی مادر می‌نشست و با پدال‌های آن بازی می‌کرد و این‌گونه شد که سیاوش به موسیقی علاقه‌مند شد. سیاوش قمیشی تنها ۱۴ سال داشت که اولین آهنگ را برای ضیا ساخت. او چند سال پیش در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی و در پاسخ این پرسش که «بعد از ۳۰ سال آهنگ سازی به چه نتيجه ای رسيديد؟» می‌گوید: «من ۳۰ ساله که آهنگ‌‌‌سازی می‌کنم ؟!!! من آهنگ «ای قايقران به کجا می روی» که ضياء خونده رو ۱۴ سالم بود ساختم و الان ۵۸ سالمه که ميشه ۴۴ سال آهنگ‌سازی! .... به نتيجه خوبی رسيدم. جايی ايستادم که م‌ دونم وقتی آلبوم‌هام مياد بيرون ملت باهاش حال می‌کنند و زنگ می‌زنند، جوان‌ها پيغام می‌گذارند ، E-Mail می‌زنند ... کيف می‌کنم که اين‌ها با من هستند و من هم باهاشون هستم.»

#سیاوش_قمیشی در لندن موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد #موسیقی در رشته‌ی آهنگ‌سازی از دانشگاه Royal Society Of Arts می‌شود. سیاوش قمیشی در سال ۱۹۷۱ و پس از حدود دوازده‌سال زندگی در لندن، در سن بیست‌وپنج سالگی تصمیم می‌گیرد که به تهران بازگردد. پس از بازگشت به ایران، قمیشی به هم‌کاری با کورش یغمایی می‌پردازد.« کورش يغمايی دوست زمان بچگی من بود و ما با هم خيلی خيلی زياد دوست بوديم. کلاس هفتم که من در ايران دبيرستان البرز می‌رفتم کورش دبيرستان هدف می‌رفت و ما با همديگه همون موقع می‌زديم و می‌خونديم. بعدها هم من باز می‌رفتم و بر می‌گشتم.» سیاوش پس از ورد به ایران گروهی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ‌های خارجی پرداخت.

بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/Y8XXSJ

@Tavaana_TavaanaTech