شعری از همراهان:
«برای اعدام

بانگ اذان، آرامِ شب درید
و دستی که به مِهر روزی دست دوست فِشُرد
اینک به وحشت، به دستِ دِگَر تنید

چشمی که شوق داشت روزی به دیدنِ پدر
در ظلمتِ اشک-خونِ خود اینبار شد غریق

ای مرد، لحظه ای درنگ
شاید که نور این فلق
یاری کند و اینبار خبری خوش رسید

ای مرد، لحظه ای درنگ
شاید که جانِ این صبا
در سنگ-قلبتان لطافتی دمید

ای قاری اذان، لحظه ای سکوت
شاید که یک بار صبح،
آوای صلح را توان شنید

پایی که به دورِ آبیِ حوض یک روز می دوید،
پایی که ریشه داشت کوچک در این زمین

این صبح لرزید در ارتفاع،
این صبح چرخید در آسمان

قلبی که به عشق هر روز می تپید
ایستاد اینبار، رقصی به صوت دین

حبل المتین بافتید برای وصل؟
بر گردنش چرا فِشُرد از برای فصل؟
نای نای این اذان جان از تَنَش چرا چکاند؟
اتش بر این نهال، اینک درخت، چرا زدید؟»

#گفتگو_توانا
#زن_زندگی_آزادی
#گفت_گو #گفتگو_توانا #بگو_بشنو #گفت_و_شنود
#نه_به_اعدام #اعدام_نکنید #نه_به_خشونت
#نه_به_حکومت_دینی #نه_به_دین_حکومتی

@dialogue1402