خاک، #ارزش غیرقابل معامله زندگی
به بهانه روز جهانی خاك در سال جهانی خاك
«خاک» ریشه گاه است. اگر که در زمین، حیات جریان دارد، به سبب آن است که این سیاره، متفاوت از سایر سیارات شناخته شده در کهکشان، برخوردار از پوشش مغذی است و نقش بسیار کلیدی در تداوم حیات دارد. چراکه اگر خاک نباشد، حیات امکان پذیر نیست.
اگر با کمبود آب، روبه‌رو شویم، می‌توان دست کم از طریق دستگاه‌های آب شیرین کن، آب #آشامیدنی استحصال کرد اما جبران خاک، به آسانی صورت نمی‌گیرد و هیچ کشوری حاضر به فروش خاک خود نیست؛ بویژه در شرایط #اقلیمی ایران که برای ایجاد یک سانتیمتر خاک، بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ سال زمان، نیاز است. باید که مردم را با اهمیت خاک آشنا کرد. به فرزندان مان، در مدارس بیاموزیم که قدر خاک را بدانند تا آن را در زندگی شان به‌کار گیرند. رهبران همه کشورهای جهان را باید نسبت به ارزش این نعمت خدادادی آگاه کرد.
برپایه گزارش انجمن ملی علوم خاک ایران، نرخ فرسایش خاک در ایران، بیشترین عدد را در میان همه کشورهای جهان و ۳ برابر متوسط فرسایش در قاره آسیا دارد. همچنین سرعت خاک‌زایی درایران، حدود یک هشتم از بین رفتن آن است. اگر کار با همین سرعت پیش رود، نسل‌های آینده دیگر خاکی برای #کشت و #زراعت و تولید ندارند و ادامه #حیات، با خطر جدی مواجه می‌شود. مردم ایران، سالانه ۲ میلیارد تن خاک از دست می‌دهند که طبق گزارش سازمان خاک شناسی امریکا که ارزش هر تن خاک، ۲۸ دلار است، این عدد معادل ۵۶ میلیارد دلار می‌شود. یعنی ایرانیان، هر سال، حدود ۲ برابر درآمدشان از فروش نفت و گاز را از دست می‌دهند. ما هنوز متوجه نیستیم که چه چیزی را از دست می‌دهیم و اینکه نمی‌دانیم ارزش «خاک» چقدر است که آن را براحتی از دست می‌دهیم، بسیار بد است.
مردمی که خاک را از بین می‌برند، خود را نابود می‌سازند. وقتی به مانند #جنگل ها، #مراتع، تنوع زیستی و #آب، خاک متولی خاصی ندارد، طبیعی است که برای مهار بحران خاک در کشور، تمهیداتی در نظر گرفته نمی‌شود. با آنکه روند صنعتی شدن بسیاری از کشورها، بسیار شتابناک تر از کشور ماست و #ایران حتی در زمره ۲۰ اقتصاد برتر دنیا هم قرار ندارد، اما توجه به خاک، در اولویت است و شاهد نرخ بالای #فرسایش نیستیم، زیرا در چیدمان توسعه، ملاحظات زیست محیطی وجود ندارد.
راهکارها آن هستند که عملیات #آبخیزداری کنترل شود، میان دام و مرتع تعادل برقرار شود، هیچ گونه عملیاتی در دامنه‌هایی با شیب بیش از ۲۰ درصد صورت نگیرد، حریم خاک حفظ شود و قطع #درخت در هر عرصه که #خاک حساس دارد انجام نشود. افزایش معنی‌دار جاری شدن #سیل‌ها و افزایش معنی‌دار #تخریب مخازن #سدها، از جمله نتایج این اتفاق است. باید نسل آینده را به‌گونه‌ای پرورش داد که بداند، خاک از ارزش‌های غیرقابل معامله زندگی اوست و باید مواجهه خردمندانه‌ای با آن داشته باشد. بی‌سبب هم نیست که ۲۰۱۵، سال جهانی خاک نامگذاری و عبارت «خاک سالم برای زندگی سالم»، شعار آن درنظر گرفته شد.
محمد درویش- مدیر دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت #محیط‌زیست
منبع: روزنامه ایران
@Tavaana_Tavaanatech
به بهانه روز جهانی خاك در سال جهانی خاك
«خاک» ریشه گاه است. اگر که در زمین، حیات جریان دارد، به سبب آن است که این سیاره، متفاوت از سایر سیارات شناخته شده در کهکشان، برخوردار از پوشش مغذی است و نقش بسیار کلیدی در تداوم حیات دارد. چراکه اگر خاک نباشد، حیات امکان پذیر نیست.
اگر با کمبود آب، روبه‌رو شویم، می‌توان دست کم از طریق دستگاه‌های آب شیرین کن، آب #آشامیدنی استحصال کرد اما جبران خاک، به آسانی صورت نمی‌گیرد و هیچ کشوری حاضر به فروش خاک خود نیست؛ بویژه در شرایط #اقلیمی ایران که برای ایجاد یک سانتیمتر خاک، بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ سال زمان، نیاز است. باید که مردم را با اهمیت خاک آشنا کرد. به فرزندان مان، در مدارس بیاموزیم که قدر خاک را بدانند تا آن را در زندگی شان به‌کار گیرند. رهبران همه کشورهای جهان را باید نسبت به ارزش این نعمت خدادادی آگاه کرد.
برپایه گزارش انجمن ملی علوم خاک ایران، نرخ فرسایش خاک در ایران، بیشترین عدد را در میان همه کشورهای جهان و ۳ برابر متوسط فرسایش در قاره آسیا دارد. همچنین سرعت خاک‌زایی درایران، حدود یک هشتم از بین رفتن آن است. اگر کار با همین سرعت پیش رود، نسل‌های آینده دیگر خاکی برای #کشت و #زراعت و تولید ندارند و ادامه #حیات، با خطر جدی مواجه می‌شود. مردم ایران، سالانه ۲ میلیارد تن خاک از دست می‌دهند که طبق گزارش سازمان خاک شناسی امریکا که ارزش هر تن خاک، ۲۸ دلار است، این عدد معادل ۵۶ میلیارد دلار می‌شود. یعنی ایرانیان، هر سال، حدود ۲ برابر درآمدشان از فروش نفت و گاز را از دست می‌دهند. ما هنوز متوجه نیستیم که چه چیزی را از دست می‌دهیم و اینکه نمی‌دانیم ارزش «خاک» چقدر است که آن را براحتی از دست می‌دهیم، بسیار بد است.
مردمی که خاک را از بین می‌برند، خود را نابود می‌سازند. وقتی به مانند #جنگل ها، #مراتع، تنوع زیستی و #آب، خاک متولی خاصی ندارد، طبیعی است که برای مهار بحران خاک در کشور، تمهیداتی در نظر گرفته نمی‌شود. با آنکه روند صنعتی شدن بسیاری از کشورها، بسیار شتابناک تر از کشور ماست و #ایران حتی در زمره ۲۰ اقتصاد برتر دنیا هم قرار ندارد، اما توجه به خاک، در اولویت است و شاهد نرخ بالای #فرسایش نیستیم، زیرا در چیدمان توسعه، ملاحظات زیست محیطی وجود ندارد.
راهکارها آن هستند که عملیات #آبخیزداری کنترل شود، میان دام و مرتع تعادل برقرار شود، هیچ گونه عملیاتی در دامنه‌هایی با شیب بیش از ۲۰ درصد صورت نگیرد، حریم خاک حفظ شود و قطع #درخت در هر عرصه که #خاک حساس دارد انجام نشود. افزایش معنی‌دار جاری شدن #سیل‌ها و افزایش معنی‌دار #تخریب مخازن #سدها، از جمله نتایج این اتفاق است. باید نسل آینده را به‌گونه‌ای پرورش داد که بداند، خاک از ارزش‌های غیرقابل معامله زندگی اوست و باید مواجهه خردمندانه‌ای با آن داشته باشد. بی‌سبب هم نیست که ۲۰۱۵، سال جهانی خاک نامگذاری و عبارت «خاک سالم برای زندگی سالم»، شعار آن درنظر گرفته شد.
محمد درویش- مدیر دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت #محیط‌زیست
منبع: روزنامه ایران
@Tavaana_Tavaanatech
رقص #قاسم‌آبادی نیز یکی از انواع رقصی‌ست که مردم بومی #گیلان هنگام آغاز فصل #کشت برای ستایش و #شکر پروردگار خود در مراسم جشن و شادی برگزار می‌کنند
.
حسین اسماعیل پور، مردم‌شناس و می‌گوید: «سه مرحله کاشت، داشت و برداشت برنج در رقص قاسم آبادی نشان داده می‌شود. البته این رقص با انجام نیایش به درگاه خداوند آغاز می‌شود چراکه خداوند به آن‌ها این امکان را داده تا به کشت و زرع بپردازند. پس از نیایش، مرحله کاشت آغاز می‌شود. این بخش از رقص با حرکات تند و چرخش‌های دایره‌ای انجام می‌شود. مرحله دوم که مرحله داشت است با چرخش‌های کندتر انجام می‌شود و مرحله برداشت که جداکردن دانه از ساقه و پوسته است در دایره‌های کوچکتر انجام می‌شود و تقریبا افراد ثابت در یک جا این مرحله را انجام می‌دهند.»
به گفته او، #رقص #قاسم_آبادی در سه حلقه انجام می‌شود. حلقه اول بزرگتر است به صورت چرخش‌های سریع انجام می‌شود، حلقه بعد که برای مرحله "داشت" است، کوچکتر می‌شود و در نهایت حلقه سوم از همه کوچکتر خواهد بود. این حلقه‌ها در ادامه مراحل رقص بزرگتر می‌شوند و ادامه می‌یابند تا به مرحله نیایش و شکر خداوند می‌رسد.
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
.
حسین اسماعیل پور، مردم‌شناس و می‌گوید: «سه مرحله کاشت، داشت و برداشت برنج در رقص قاسم آبادی نشان داده می‌شود. البته این رقص با انجام نیایش به درگاه خداوند آغاز می‌شود چراکه خداوند به آن‌ها این امکان را داده تا به کشت و زرع بپردازند. پس از نیایش، مرحله کاشت آغاز می‌شود. این بخش از رقص با حرکات تند و چرخش‌های دایره‌ای انجام می‌شود. مرحله دوم که مرحله داشت است با چرخش‌های کندتر انجام می‌شود و مرحله برداشت که جداکردن دانه از ساقه و پوسته است در دایره‌های کوچکتر انجام می‌شود و تقریبا افراد ثابت در یک جا این مرحله را انجام می‌دهند.»
به گفته او، #رقص #قاسم_آبادی در سه حلقه انجام می‌شود. حلقه اول بزرگتر است به صورت چرخش‌های سریع انجام می‌شود، حلقه بعد که برای مرحله "داشت" است، کوچکتر می‌شود و در نهایت حلقه سوم از همه کوچکتر خواهد بود. این حلقه‌ها در ادامه مراحل رقص بزرگتر می‌شوند و ادامه می‌یابند تا به مرحله نیایش و شکر خداوند می‌رسد.
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇