عکسی که در مبارزه علیه #نژادپرستی ماندگار شد

گاهی #تنفر و #خشونت هیچ مرزی نمی‌شناسد. آنچه به بار می‌آورد ویرانی و از بین بردن درک و فهم اجتماعی است. اما گاهی نمایش تنفر یک فرد می‌تواند حرکتی اعتراضی را وارد مرحله‌ای حساس و حیاتی سازد و تاریخ‌ساز شود. عکس زیر یکی از مواردی است که به جنبش مدنی امریکا برای حقوق برابر یاری رساند. صاحب هتلی در شهر فلوریدا در آبی که زنان و مردان سفید و سیاه‌پوست در حال شنا در آن هستند اسید می‌ریزد. این عکس در ژوئن سال ۱۹۶۴ گرفته شده است. عکس زیر مربوط به جنبش «سنت آگوستین» است که در آن تظاهرات‌ها و اعتراضات بسیاری علیه #تبعیض_نژادی انجام شد.

اما عمل انتقام‌جویانه صاحب هتل چگونه شکل گرفت؟ مارتین لوترکینگ یک هفته پیش از گرفته شدن این عکس به رستوران هتل می‌رود. صاحب رستوران از او می‌خواهد تا مکان را ترک کند اما او در برابر خواست وی مقاومت می‌کند. او در پی این ماجرا بازداشت می‌شود. گروهی از معترضان سفید و سیاه‌پوست پس از آن تصمیم می‌گیرند در حرکتی هماهنگ شده وارد استخری شوند که روی آن برچسب «مخصوص سفیدها» خورده بود و شنا در این استخر توسط لوترکینگ و دو همراهش برنامه‌ریزی می‌شود.

«جیمی بروک» صاحب هتل پس از دیدن شنای مخلوط سیاهان و سفیدپوستان تلاش می‌کند آنها را جدا سازد. به همین منظور مقداری از اسید موریاتیک را به داخل استخر می‌ریزد. او تلاش می‌کند شناگرها را فراری دهد اما یکی از شناگرها که از نسبت اسید به آب آگاه است و می‌داند خطری برای آنها ندارد تلاش می‌کند همراهان وحشت‌زده‌اش را آرام کند.

آنچه روایت عکس را جالب‌تر می‌سازد #قربانی شدن صاحب هتل پس از این اتفاق است. تا مدت‌ها اذهان عمومی از بروک به عنوان قربانی یاد می‌کرد. اما پس از گذشت چندین دهه تاریخ این تصویر برعکس شد. #خشم بروک اثری ماندگار و همیشگی بر جای گذاشت. او تا چندین سال پس از این ماجرا تحت فشار مبارزان سیاه‌پوست و همراهان سفیدپوست فشار بود.

برای اطلاعات بیشتر درباره #جنبش حقوق برابر #سیاهان و #سفیدپوستان به کتابخانه توانا مراجعه کنید:

مارتین #لوترکینگ؛ مبارزه برای #حقوق_برابر
https://goo.gl/p8BUJA

همچنین به #درس‌گفتار رامین #جهانبگلو درباره «#عدم‌خشونت و #مارتین_لوترکینگ» مراجعه نمایید:
https://goo.gl/TIBX0a
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech

به بهانه دهم می، سال‌روز ریاست جمهوری #نلسون‌ـماندلا
پیام اصلی جنبش #ضدآپارتاید این بود که آپارتاید باید پایان یابد و #سیاهان آفریقای جنوبی باید به حقوق خود دست یابند. جنبش می‌بایست اقلیت سفیدپوست آفریقای جنوبی را متقاعد می‌کرد که آپارتاید پایدار نیست. برای این کار، آنها قدرت خود را به عنوان اکثریت از طریق «نافرمانی» بدون خشونت و عدم همکاری با رژیم، اعمال کردند.
آنها از قدرت اقتصادی خود برای بایکوت کردن اجاره‌بها، تحریم مصرف‌کننده و نیز بایکوت کردن کسب و کار سفیدپوستان و نیز سیاه‌پوست‌هایی که با رژیم همکاری داشتند استفاده کردند.
اعتصاب #دانشجویان و #کارگران و نیز ممانعت از کار، ازجمله روش‌های دیگر بود. بایکوت مصرف‌کننده، تاکتیک بسیار موثری بود. زیرا این تاکتیک، سفیدپوستان دارای کسب و کار را با سیاست‌های دولت پیوند می‌داد و آنها که زیان می‌دیدند، دولت را تحت فشار می‌گذاشتند تا سیاست‌های خود را تغییر دهد.
مهم‌تر از آن، این تاکتیک دفاعی در برابر سرکوب دولت بود. همان‌گونه که رئیس اطلاعات پلیس می‌گوید: «اگر نخواهند خرید کنند چه جنایتی مرتکب شدند؟ یک کنش توده‌ای است، شما چه می‌توانید بکنید؟ نمی‌توانید همه آنها را به گلوله ببندید و یا همه آنها را زندانی کنید.»
سیاهان آفریقای جنوبی ازهمکاری با مقامات گمارده شده از سوی دولت در شورای شهرک‌ها خودداری می‌کردند. در سال‌های نیمه ۱۹۸۰، موجی از خشونت در شهرک‌ها بالا گرفت و بعضی از نمایندگان سیاه‌پوست، افسران پلیس و افراد مظنون به خبرچینی به قتل رسیدند.
اقتدار دولت در شهرک‌ها فرو ریخت و سازمان‌دهندگان محلی این خلاء را با کمیته‌های خیابانی پر کردند. اگرچه #خشونت به استعفای نمایندگان دولتی درشهرک‌ها شتاب داد ولی از طرف دیگر سبب شد که رژیم با شدت بیشتری به #سرکوب بپردازد در حالی که عملیات #بدون‌خشونت، پیروزی‌های کوچک زیادی به دست می‌آورد.

https://tavaana.org/fa/node/1778

@Tavaana_TavaanaTech

به بهانه‌ی زادروز مارتین لوترکینگ
goo.gl/j81zNt

مارتین لوتر کینگ: مبارزه برای حقوق برابر

در چهارم آوریل ۱۹۶۸، کینگ زمانی که در بالکن هتل خود در ممفیس تنسی ایستاده بود، ترور شد. سفر او برای حمایت از حقوق کارگران سیاه‌پوست بخش بهداشت بود. مرگ او منجر به آشوب و ناآرامی در سراسر کشور شد اما جنبش حقوق مدنی از خط خارج نشد و کماکان به مبارزه برای برابری سیاهان ادامه داد. ده‌ها سال پس از ترور کینگ، فعالین مدنی، برای پایان دادن به تبعیض نژادی در آمریکا مبارزه کردند. کار آنها بر مبنای میراث ارزنده کینگ و عمدتا به روش بدون خشونت بود و علی‌رغم مخالفت بی‌رحمانه، توانستند قوانین تبعیض‌آمیز را از بین برده و کشوری بسازند که بر برابری و عدالت بنا شده باشد.

اگرچه برده‌داری در اواخر قرن نوزدهم در آمریکا ملغی شد، ولی نژادپرستی نهادینه شده تا ده‌ها سال بعد ادامه داشت و سیاهان مورد ستم بودند. تا نیمه قرن بیستم سیاهان مجبور بودند از مکان‌های عمومی و مدارس جداگانه استفاده کنند و البته بهترین‌ها در انحصار سفیدپوستان بود. آنها به طور معمول از تبعیض در استخدام و مسکن رنج می‌بردند و حتی توسط بعضی سفیدپوستان مورد آزار قرار گرفته و نمی‌توانستند از حق رای خود به طور کامل استفاده کنند.
فعالین حقوق مدنی، ده‌ها سال برای برابری شهروندان آمریکایی مبارزه کردند و پیروزی‌های چشم‌گیری نیز به دست آوردند که از جمله آنها رای دادگاه عالی آمریکا در سال ۱۹۵۴ در مورد پرونده معروف «براون علیه شورای آموزش» بود که جداسازی دانش‌آموزان سیاه و سفید را مخالف قانون اساسی تشخیص داد.1 اگرچه این پیروزی‌ها نتوانست تبعیضی را که جامعه آمریکا گرفتار آن بود از بین ببرد، ولی شرایطی را به وجود آورد که در آن امکان برابری حقیقی سیاه و سفید در آمریکا دیده می‌شد. در چنین شرایطی مارتین لوتر کینگ به جنبش مبارزه برای احقاق حقوق مدنی سیاه‌پوستان آمریکا پیوست.

بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1BJsVeT

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

رویا حکاکیان، نویسنده مشهور ایرانی - آمریکایی در مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن پست، از تجربه خود به هنگام ورود به آمریکا در روزهای نخست ورود به این کشور می‌گوید. سال ۱۹۸۵ بود و رویا در آن زمان یک نوجوان ۱۸ ساله بود.

رویا حکاکیان که عضو هیئت مدیره آموزشکده توانا نیز است در بخشی از مقاله خود می‌گوید: «من در ایران انقلابی بزرگ شده بودم و مشتاق بودم تا آمریکایی را که انقلابیون ایرانی به ما فروخته بودند، ببینم»؛ آمریکایی که در آن آمریکاییان آفریقایی‌تبار زیر حکم و سلطه سفیدها فرو می‌پاشند همانگونه که ایرانیان تحت سلطنت آزار دیده بودند. او در این مقاله می‌نویسد که این مقایسه کاملا و از اساس اشتباه بود. ‌

حکاکیان در ادامه می‌نویسد گرچه مهاجران فکر می‌کنند گذشته تبعیض‌آمیز آمریکا ربطی به آنان ندارد ولی به باور او بسیاری از مهاجران در سال‌های اول، در مسیر مسائل مشابهی قرار می‌گیرند که در گذشته در آمریکا مطرح بوده است؛ کشوری که به همت فعالان مدنی‌اش کشوری شده است که برای مهاجران کشور بهتری در قیاس با دیگر کشورها محسوب می‌شود. ‌

این پذیرش گسترده مهاجران در آمریکا به باور حکاکیان از تلاش گسترده آمریکایی-آفریقایی‌ها می‌آید که سال‌های طولانی تلاش کردند تا این کشور را به سمت برابری پیش ببرند. او در بخشی از این مقاله می‌نویسد: «مباره طولانی‌مدت آمریکایی‌-آفریقایی‌ها برای حقوق برابر جا را برای "دیگری" باز کرده است». ‌

بر این اساس است که به باور حکاکیان رویکرد تنگ‌نظرانه دولت فعلی آمریکا نسبت به مسئله مهاجرت نمی‌تواند تداوم داشته باشد. به باور این عضو هیئت ‌مدیره آموزشکده توانا، مبارزه ناتمام برای حقوق برابر، موجب می‌شود همه یک آمریکای عادلانه‌تری را به ارث ببرند.

لینک اصل مقاله به انگلیسی:
https://wapo.st/2W5XCeS ‌

#رویاحکاکیان #ایالات_متحده_آمریکا #سیاهان_آمریکا #آمریکایی_آفریقایی #آموزشکده_توانا

@Tavaana_TavaanaTech