جامعۀ جهانی بهائی خواستار پاسخگویی ایران در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل شد

جامعۀ جهانی بهائی طی بیانیه‌ای از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته است تا در چهارمین نشست بررسی ادواری جهانی (UPR) شورای حقوق بشر، نقض مداوم حقوق بشر در ایران را بررسی کرده و جمهوری اسلامی را به دلیل سرکوب سیستماتیک جامعۀ بهائی مورد بازخواست قرار دهند. این نشست قرار است در تاریخ ۵ بهمن ۱۴۰۳ در ژنو برگزار شود.
در این بیانیه، بهائیان از کشورهای عضو خواسته‌اند که تعهد خود به حقوق بشر را نشان دهند و در جریان این نشست، نقض آشکار حقوق بهائیان در ایران را محکوم کنند. این درخواست در حالی مطرح شده که حکومت ایران در بررسی‌های قبلی تعهدات متعددی را پذیرفته بود، اما اقدامات معناداری برای کاهش سرکوب‌ها انجام نداده است. برعکس، تبعیض علیه بهائیان، که بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند، تشدید شده است.

تشدید سرکوب‌ها علیه بهائیان

بر اساس این بیانیه، بهائیان ایران همچنان با تبعیض و سرکوب گسترده مواجه‌اند. از جمله این موارد می‌توان به بازداشت‌های خودسرانه، مصادرۀ اموال، محرومیت از تحصیلات عالی و اشتغال، تخریب گورستان‌ها و نفرت‌پراکنی حکومتی اشاره کرد. این سرکوب‌ها، که از زمان انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ آغاز شده، با ابلاغ سند شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۶۹، به سیاست رسمی کشور تبدیل شده است. این سند که به امضای آیت‌الله خامنه‌ای رسیده، بر تبعیض ساختاری علیه بهائیان تأکید دارد.

درخواست برای اقدام جهانی

سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل، با اشاره به این سرکوب‌ها گفت:
«آزار و اذیت بهائیان در ایران نه تنها نقض حقوق بشر، بلکه لکه‌ای ننگ بر وجدان جمهوری اسلامی است. کشورهای عضو سازمان ملل باید از این فرصت برای مقابله با تبعیض دینی و حمایت از حقوق این جامعۀ صلح‌آمیز استفاده کنند.»

محکومیت بین‌المللی

بر اساس گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، از جمله دیده‌بان حقوق بشر، آزار بهائیان ایران یکی از شدیدترین موارد نقض آزادی دینی در جهان است. گزارشگر ویژۀ سازمان ملل این اقدامات را مصداق «جنایت علیه بشریت» توصیف کرده است. همچنین، گزارش‌ها نشان می‌دهند که زنان بهائی به‌طور خاص هدف سرکوب‌های شدیدتری قرار گرفته‌اند.

توصیه‌های جامعۀ جهانی بهائی

در پایان این بیانیه، جامعۀ جهانی بهائی از کشورهای عضو سازمان ملل درخواست کرده است که در این نشست، موارد زیر را به ایران توصیه کنند:
ـ تضمین برابری و عدم تبعیض علیه بهائیان، به‌ویژه در آموزش و اشتغال.
ـ رعایت آزادی دین و توقف همۀ اشکال سرکوب عقیدتی.
ـ بازگرداندن املاک و اموال مصادره‌شده به بهائیان.
ـ توقف فوری نفرت‌پراکنی حکومتی و تشویق مدارا در جامعه.

این بیانیه با تأکید بر اهمیت فرایند بررسی ادواری جهانی، از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته است که به مسئولیت خود در قبال حقوق بشر عمل کرده و حکومت ایران را وادار به تغییرات ملموس و پایان دادن به نقض سیستماتیک حقوق جامعۀ بهائی کنند. جامعۀ جهانی بهائی این نشست را فرصتی سرنوشت‌ساز برای مقابله با تبعیض دینی و حمایت از عدالت و برابری در ایران می‌داند.



#بهائی #بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

در میان اخبار مربوط به کشته شدن دو تن از بیدادگران حکومت جمهوری اسلامی، خبر خودکشی دو خواهر نوجوان بازتاب چندانی پیدا نکرد. مطابق با گزارش هرانا، النا و الیسا، ساکن شهرک شهید بهشتی در حکیمیه تهران، خود را از بالای ساختمان به پایین پرتاب کرده و کشته شده‌اند. از سرایدار ساختمان نقل شده که این دو خواهر چند ماه قبل هم قصد خودکشی داشته‌اند اما او مانع شده است!

پدر و مادر این دو دختر نوجوان، ابتدا به دو پسر نوجوان هیجده و نوزده ساله در این ارتباط، اتهام ربایش و قتل زدند. اما دورربین‌های مداربسته نشان داد که این دو پسر، النا و الیسا را برای مدتی به گردش برده و آنها را به منزل بازگردانده‌اند. آنچه جالب و موجب تاسف بسیار است، دادگاه برای این دو پسر به اتهام «رابطه خارج از ازدواج» هر یک ۹۹ ضربه شلاق و یک سال تبعید بریده‌اند! به این ترتیب، برای یک ارتباط ساده خارج از ازدواج که در تمامی دنیا، امری عادی و مقتضی سن جوانی و نوجوانی تلقی می‌شود، دست‌کم سه خانواده عزادار شده و آسیب دیده‌اند!

سیاست‌های تربیتی و جنسیتی جمهوری اسلامی معطوف به دشوارتر کردن رابطه بین دو جنس، و تنش‌آمیز کردن روابط جنسی‌ست. محیط تنش‌آلود در روابط جنسی، سوءظن‌ها را بیشتر می‌کند و خشونت‌ها را افزایش می‌دهد. مراجع تصمیم‌گیری چه در بخش تربیتی و چه در بخش داوری و قضایی، به جای عقلانی‌سازی تجربه جنسی، رویکرد پلیسی و مجرمانه دارند که پیامد آن فاجعه برای یک ارتباط ساده است؛ روابطی که باید شیرین و خاطره‌انگیز باشند.

#رواداری #گفتگو
‏@dialogue1402

‌
عرفان ثابتی، پژوهشگر جامعه‌‌شناسی دین و فلسفه، در واکنش به کشته شدن دو قاضی بدنام جمهوری اسلامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «علی رازینی، در دورۀ ۱۳۶۳-۱۳۶۰ به سرکوب بهائیان مشهد مشغول بود.»

آقای ثابتی افزود: «مهندس فیروز پردل، در ٨ آبان ۱۳۶۳ پس از یک سال حبس و شکنجه با حکم رازینی اعدام شد. خانوادۀ مهندس پردل سه روز از اعدام او بی‌خبر بودند و پنج روز طول کشید تا پیکر او را تحویل گرفتند و زیر نظر چند پاسدار به خاک سپردند.»

روز شنبه در تیراندازی مقابل کاخ دادگستری، سه قاضی دیوان عالی کشور هدف تیراندازی قرار گرفتند که دو نفر کشته و یکی مجروح شد. محمد مقیسه و علی رازینی قضاتی بودند که پیشتر قاضی دادگاه انقلاب بودند کشته شدند.
این دو قضات بدنامی بوده که به قاضی مرگ معروف بودند و در طی مدت مسئولیت خود احکام سنگین و فراقانونی فراوانی علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی صادر کردند.

#بهائیان_ایران #بهائی #داستان_ما_یکیست #مقیسه #رازینی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

کاظم صدیقی که ماجرای زمین‌خواری مدتی پیش افشا شد و در میان خود مومنان اعتراضاتی برانگیخت، در نماز جمعه به عنوان امام جماعت حاضر شد و سخنان خشم‌آلودی گفت از جمله اینکه «در زمان شاه آمریکا مثل سگ به کشور ما حمله کرده بود… و شاه برای مردم ما شاه و برای آمریکا نه نوکر، بلکه کنیز بود…» این سخنان مضحک را زمانی می‌توانیم بهتر درک کنیم که دریابیم درباره نشر شایعه هم نصیحت کرده و از جمله گفته است: ««کار منافق شایعه‌سازی و نشر شایعات است. انسان [باید] در برابر شایعه‌پرکن‌ها موضع بگیرد. ریختن آبروی مومن نباید انجام شود..»

حمله به آمریکا، به شاه، به زنان، به ویژه وقتی شدت می‌گیرد که ابعاد فساد مقامات هم افزایش می‌یابد و یا از پرده بیرون می‌افتد.در واقع، نسبت مستقیمی وجود دارد میان هتاکی واعظان حکومتی به «دشمن» و افشا شدن انچه در خلوت می‌کنند!

کاظم صدیقی مناصب مختلفی از جمله ریاست بر ستاد امر به معروف و نهی از منکر هم دارد. او در فروردین‌ماه ۱۴۰۳ هم با اشاره به ماجرای زمین‌خواری‌اش در ازگل، فضای مجازی را «قتلگاه جوانان و مسلخ آبروها» نامیده بود و ادعا کرد که مردم بعد از نشر این «شایعه» وقتی او را می‌دیدند گریه می‌کردند!

#گفتگو #رواداری #اصلاح_دین #نقد_دین
@dialogue1402

شبکه وصال حق، که اخبار اهل سنت را پوشش می‌دهد. ویدیویی از زنده‌یاد شهرام احمدی را منتشر کرد، جوانی که با حکم محمد مقیسه اعدام شد.

قاضی مقیسه درعرض پنج دقیقه شهرام احمدی را به اتهام محاربه دادگاهی وذحکم اعدام او را قاضی مقیسه صادر کرد،
شهرام احمدی می‌گوید: در طول دادگاه اصلا نمی‌توانستم از خودم دفاع کنم وقتی حرف می‌زدم قاضی مقیسه می گفت؛ تو خفه شو سنی کثافت

شهرام احمدی یکی از بیست زندانی اهل سنت بود که هشت سال و نیم پیش اعدام شدند. او در نامه‌ای نوشته بود:


«آرزو دارم که مثل یک انسان، مثل یک متهم، در یک دادگاه عادلانه محاکمه شوم، وکیلم را دیده باشم، او پرونده‌ام را خوانده باشد، شکنجه‌گرم کنار قاضی نایستاده باشد، قاضی خشمگین نباشد، قاضی نگوید یا از مملکت شیعه می‌روید، یا می‌میرید، دادگاه از پنج دقیقه بیش‌تر باشد و من اجازه صحبت کردن داشته باشم.
اگر این رویا متحقق شود، در آن‌جا خواهم گفت

- آقای قاضی، من عضو هیچ گروهی نبوده‌ام و هیچ خشونتی در هیچ سطحی از من سر نزده است. من در زندگی خطاهای زیادی مرتکب شده‌ام، اما مجازات هیچ‌کدام‌شان به موجب هیچ قانونی مرگ نیست، مگر قانون آنان که می‌گویند یا با ما، یا بر دار.
- آقای قاضی، زمانی که در بازداشتگاه سپاه بودم، کسی که پایش را روی زخم‌هایم فشار می‌داد، از من می‌خواست که به سناریویی که ساخته بود اعتراف کنم. وقتی به اطلاعات رفتم، آن‌ها داستان سپاه را نپسندیدند. با ریتم شلاق بازجو، ریتم زمان به هم ریخت، سوار بر بدن از هم پاشیده من شدیم و به گذشته رفتیم و او داستانش را روی ورق‌های با چشم‌بند انگشت‌خورده من، از نو نوشت. آقای قاضی، این سرگذشت من نیست، داستانی است که آن مردان خشمگین سرائیده‌اند، دست خود را به خون بی‌گناه آلوده نکنید.»

ویدیو ظاهراً در داخل زندان و مخفیانه ضبط شده است.

به امید روزی که همه از «حق حیات» دیگری، با هر دین و آئینی دفاع کنند و کسی به خاطر اعتقاداتش کشته نشود.


#شهرام_احمدی #محمد_مقیسه #اهل_سنت #رواداری #نه_به_اعدام #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

شور انقلابی داشتیم، پای لخت زنان را با تیرکمون می‌زدیم. جیغ می‌زدند

بهرام عظیمی: در این شور انقلابی داشتیم و عقل‌مان نمی‌رسید. زن ۸۰ ساله‌ای، به من و دو دوست دیگرم که فقط ۱۲سال‌مان بود، گفت ۵ ریال می‌دهم با تیرکمان مگسی، بزنید به پای لخت زنان. گفت این زنان، شیطان هستند. من یک پا را زدم و ۵ ریال گرفتم. دوستم ۲۵ ریال کاسب شد و ۵ پا را زد. دوست دیگرم نزد، چون نشانه‌گیری‌اش خوب نبود، نه اینکه بفهمد کار غلطی است.

در این روایت، کودکان ۱۲ساله به‌جای بهره‌مندی از فضایی برای رشد فکری و اخلاقی، در معرض القائات مسموم قرار گرفته‌اند. به آنان تلقین شده که زنان با پای برهنه، نماد "شیطان" هستند و آسیب رساندن به آن‌ها، عملی مشروع و حتی مقدس است. به کودکان گفت که اصلا آن‌ها انسان نیستند. بدتر از این، با وعده‌های مالی کوچک، آنان را به ابزاری برای اجرای این تفکرات تبدیل کرده‌اند.

گرچه در این ماجرا آقای عظیمی از یک زن سخن می‌گوید، ولی این افکار در لایه‌های مختلف حکومت وجود داشته است و سال‌ها در مدارس و منابر و تریبون‌های مختلف تبلیغ شده است.

در این ماجرا، کودکانی که هیچ‌گونه درک روشنی از معنای عمل خود نداشته‌اند، به دست بزرگسالانی که مسئولیت تربیت اخلاقی آن‌ها را بر عهده داشتند، به رفتارهایی وادار شده‌اند که در تضاد با اصول انسانی و اخلاقی است. این روند، نه‌تنها تأثیر مخربی بر رشد شخصیت این کودکان داشته، بلکه جامعه‌ای بیمار را پایه‌ریزی کرده است که در آن خشونت و تعصب، جایگزین انسانیت و احترام به حقوق دیگران می‌شود.

در نظام‌های ایدئولوژیک، از کودکان به‌عنوان قربانیان بی‌دفاع استفاده می‌کنند تا روایت‌های اخلاقی خود را تثبیت کنند. شستشوی مغزی از سنین پایین، کودکان را از توانایی تفکر مستقل محروم کرده و آن‌ها را به ابزاری برای اجرای اهداف نظام تبدیل می‌کند.

#انقلاب۵۷ #دیگری_ستیزی #حجاب_اجباری #حقوق_کودکان #شور_انقلابی #ایدئولوژی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌

اتهام سب‌النبی و مجازات ناشی از آن از جمله مصادیق بارز خوانش شریعت‌مدارانه و اسلامگرایانه از نظام حقوقی مستقر در یک کشور است.

بنا به توضیح قانون مجازات اسلامی که در ایران موجود است: «بنا بر ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی هر کس به پیامبر اسلام یا یکی از پیامبران عظام (نوح، عیسی، موسی و ابراهیم) دشنام دهد یا به آنها توهین کند، "ساب‌النبی" و به مجازات اعدام محکوم می‌شود».

نکته این است که بر اساس تبصره‌ای که پای آن ماده قرار دارد دشنام و توهین به امامان شیعه و دختر پیامبر اسلام نیز در حکم سب‌النبی محسوب شده و مجازات مرگ در پی خواهد داشت.

«توهین» به پیامبر اسلام و دیگر «معصومان» مذهب شیعه در قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی اگر هم مصداق سب‌النبی نباشد دستکم یک تا ۵ سال زندان دارد.

چنین مجازات سنگینی برای ابراز نظر - حتی توهین‌آمیز - نسبت به شخصیت‌های محترم و مقدس یک مذهب نشانگر بالادستی عقیده نسبت به جان انسان است.


بیشتر در مورد سب‌النبی در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید

https://dialog.tavaana.org/executions-for-criticizing/

#گفتگو_توانا #تتلو #سب_النبی #اعدام

@Dialogue1402

هشدار کارشناسان سازمان ملل درباره سرکوب زنان بهائی در ایران

در بیانیه‌ای که توسط ۱۸ کارشناس حقوق بشر سازمان ملل متحد در تاریخ ۱ بهمن ۱۴۰۳ منتشر شد، نگرانی عمیق نسبت به افزایش سرکوب سیستماتیک زنان بهائی در ایران ابراز گردید. این کارشناسان با اشاره به موارد گسترده نقض حقوق بشر علیه زنان بهائی، از جمله «دستگیری‌های خودسرانه، ناپدیدسازی اجباری، یورش به منازل و محرومیت از حقوق اساسی» تاکید کردند که این زنان به دلیل «پیروی از آیین بهائی و زن بودن» تحت آزار مضاعف قرار گرفته‌اند.

در این بیانیه آمده است: «افزایش شدید سرکوب‌ها علیه زنان بهائی در بستر گسترده‌تر هدف قرار دادن زنان در ایران و چالش‌های مربوط به برابری جنسیتی، نمایانگر بحرانی نگران‌کننده است.»

کارشناسان به نمونه‌هایی چون پرونده ۱۰ زن بهائی در اصفهان اشاره کردند که در مهرماه ۱۴۰۳ به ۹۰ سال زندان محکوم شدند. آن‌ها گفتند: «این زنان خودسرانه و بدون دلیل مشخصی دستگیر شده‌ و در زندان دولت‌آباد تحت شکنجه قرار گرفته‌اند.»

سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی در ژنو، با تاکید بر تبعات این سرکوب‌ها گفت: «هدف قرار دادن بی‌وقفۀ زنان بهائی نه تنها به زندگی افراد ضربه می‌زند، بلکه شالودۀ خانواده و جامعه را نیز تضعیف می‌کند. این نشانۀ آشکاری از کارزار سیستماتیک حکومت ایران در زدودن کرامت و انسانیت بهائیان است.»

این کارشناسان در نامه‌ای که پیشتر در ۱۰ مرداد ۱۴۰۳ به جمهوری اسلامی ارسال کردند، خواستار توقف فوری این سرکوب‌ها و آزادی تمامی زندانیان بهائی شدند. با این حال، حکومت ایران در پاسخ، این نگرانی‌ها را «بی‌اساس» خوانده و همچنان به اعمال فشار ادامه داده است.

در این بیانیه همچنین تاکید شد: «زنان بهائی در حال حاضر حدود دو سوم از تمامی زندانیان بهائی در ایران را تشکیل می‌دهند. بسیاری از آن‌ها بدون طی روند قانونی بازداشت شده‌اند و از محل نگهداری آن‌ها اطلاعی در دست نیست.»
در پایان، کارشناسان خواستار اقدام فوری جامعه جهانی و فشار بیشتر بر جمهوری اسلامی شدند. آن‌ها تصریح کردند که حکومت ایران باید به تعهدات حقوق بشری خود پایبند باشد و چرخه تبعیض علیه جامعه بهائی را متوقف کند. در بیانیه آمده است: «حکومت ایران باید توصیه‌های کارشناسان سازمان ملل را بپذیرد و چرخۀ رنج و تبعیضی را که ۴۵ سال قبل آغاز کرده، پایان دهد. اکنون زمان این کار است.»

این بیانیه و درخواست‌های مطرح‌شده در نشست بررسی ادواری جهانی، نقطه‌ای کلیدی برای بررسی عملکرد جمهوری اسلامی ایران در حوزه حقوق بشر خواهد بود.


#بهائی #بهائیان_ایران #آزادی_عقیده #داستان_ما_یکیست #گفتگو_توانا
@dialogue1402

امروز اول بهمن‌ماه، زادروز شاعر بلندپایه، حکیم ابوالقاسم فردوسی‌ست. فردوسی با سرودن داستان‌های ملی به زبان فارسی نو، آنها را از خطر فراموشی نجات داد. داستان‌های ملی ایرانیان که به زبان پهلوی (فارسی میانه) موجود بودند، با فروپاشی شاهنشاهی ساسانی و حاکمیت دو امپراطوری اسلامی (خاندان امیه و بنی‌عباس) در شرف نابودی بودند. شاهنامه فردوسی با پیوند دادن دوران پیش از اسلام به پس از اسلام، به حفظ یکپارچگی هویت ایرانیان کمک بزرگی کرد و موجب شد که نام سراینده این اثر، یعنی فردوسی، برای همیشه میان ایرانیان جاوید شود.

گفتنی‌ست که شاهنامه‌سرایی میان ایرانیان اوائل قرون اسلامی به یک سنت تبدیل شده بود و خود فردوسی، از شاهنامه ابومنصوری برای کار خود الهام گرفته بود. او مقارن با حکومت سامانیان می‌زیست که روزگار هویت‌خواهی و استقلال‌طلبی ایرانیان بود و جالب اینجاست که هر گاه ایران‌گرایی میان ایرانیان اوج می‌گیرد، نام فردوسی دوباره به بزرگی یاد می‌شود.

در دوران پهلوی اول، یعنی دوران رضاشاه، قبر فردوسی گم شده بود و کسی از محل دقیق او اطلاعی نداشت. با موج جدید ایران‌گرایی در این دوره، دولتمردان به فکر احیا نام و یاد فردوسی افتادند و کیخسرو شاهرخ، نماینده بهدینان (زرتشتیان) در مجلس شورای ملی، مامور به پیدا کردن محل دفن فردوسی و احداث بنایی درخور برای او شد. همچنین جشن هزاره فردوسی برای تقدیر از جایگاه ادبی و ملی او برگزار گردید.

برای مطالعه ماجرای پیدا کردن مدفن فردوسی و احداث بنایی برای او، به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید جایی که از خدمات کیخسرو شاهرخ نوشته‌ایم:

‏ https://dialog.tavaana.org/arbab_keykhosro_shahrokh/

#هویت #هویت_ملی #ایران #ایران_گرایی #گفتگو #رواداری

‏ @dialogue1402