از خون جوانان وطن‌ لاله دمیده‌

رهبر جمهوری اسلامی اکنون بر سریر رهبری تکیه زده ولی اگر تاریخ بخواند در خواهد یافت که جهان در قرن بیستم پر بوده از نظام‌های خودکامه که مردم را می‌کشتند‌ ولی سرآخر با اعتراضات همان مردم خود از میان رفتند و حز بدنامی و فلاکت برایشان نماند.‌ ‌

طرحی از ساناز باقری

#یاری_مدنی_توانا #نظام_استبدادی #حکومت_دموکراتیک #پویا_بختیاری #ابراهیم_کتابدار

@Tavaana_TavaanaTech

در نظام‌های خودکامه و اقتدارگرا، بسیاری از سیاست‌مداران و مقامات دینی و نظامی به‌عنوان ابزارهایی برای تحکیم قدرت استفاده می‌شوند. اظهارات طباطبایی‌نژاد در مورد (بزدلی)کسانی که از جنگ می‌ترسند، نمونه‌ی بارزی از این الگوی رفتاری است؛ اظهاراتی که نه‌تنها از عمق بی‌تفاوتی این مقامات نسبت به رنج مردم پرده برمی‌دارد، بلکه به‌روشنی نشان‌دهنده‌ی رویکردی است که همیشه مسئولیت فداکاری و تحمل درد و رنج را بر دوش مردم گذاشته و خود از این مسئولیت شانه خالی می‌کنند.

طباطبایی‌نژاد به‌عنوان نماینده‌ی خامنه‌ای در اصفهان، به‌وضوح سخن از جنگ می‌گوید، اما آیا او و هم‌مسلکانش حاضرند خود و خانواده‌هایشان را به جبهه‌های جنگ بفرستند؟ پاسخ روشن است: نه. آن‌ها که پشت منبرهای قدرت نشسته‌اند و با سخنرانی‌های آتشین خواهان خون و شهادت مردم می‌شوند، خود هرگز دست در آتش جنگ نمی‌گذارند. این اظهارات یادآور دستورات حاکمانی است که همواره در ادوار مختلف تاریخ، مردم را به جنگ و فداکاری فراخوانده‌اند، اما خود در امن‌ترین مکان‌ها دور از هرگونه خطر و آسیب قرار داشته‌اند.

این موضع‌گیری گستاخانه و بی‌پروایانه، به‌ویژه در شرایطی که مردم ایران با مشکلات اقتصادی و اجتماعی بی‌شماری مواجه هستند، تنها به بی‌اعتمادی بیشتر مردم نسبت به نظام و رهبران آن دامن می‌زند. مردمی که به‌خاطر فساد گسترده، نابرابری اقتصادی و سیاسی، و نقض مداوم حقوق بشر در کشور، اعتماد خود را نسبت به حاکمان از دست داده‌اند، اکنون با این‌گونه اظهارات روبرو می‌شوند که به‌وضوح نشان از عدم احساس مسئولیت این افراد دارد.

نظام جمهوری اسلامی ایران در طول دهه‌های اخیر به‌طور مکرر حقوق مردم را نقض کرده است. از سرکوب معترضان در خیابان‌ها گرفته تا دستگیری و شکنجه‌ی فعالان سیاسی، دانشجویان، و روزنامه‌نگاران، همواره شاهد رویکردی قهری و خشونت‌آمیز از سوی حکومت بوده‌ایم. اما این تنها یک بخش از داستان است. حالا وقتی فردی چون طباطبایی‌نژاد با چنین بی‌پروایی درباره‌ی جنگ سخن می‌گوید، بدون شک بی‌اعتنایی به جان و مال مردم را به‌نمایش می‌گذارد.

از دیگر مصادیق این رویکرد دوگانه، نقش فرزندان و وابستگان مقامات حکومتی در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی است. به اصطلاح(آقازاده‌ها)که در شرایطی کاملاً متفاوت از مردم عادی زندگی می‌کنند، اغلب به‌دور از واقعیت‌های جاری کشور، در خارج از ایران زندگی لوکسی دارند و از فرصت‌های اقتصادی و سیاسی بهره‌مند می‌شوند که از هرگونه پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری معاف هستند. در حالی که طباطبایی‌نژاد و هم‌مسلکانش مردم را به جنگ و تحمل رنج فرا می‌خوانند، فرزندان آن‌ها در دانشگاه‌های خارجی تحصیل می‌کنند و از رفاه و آسایش کامل برخوردارند.

حاکمیت جمهوری اسلامی با چنین مواضع گستاخانه‌ای سالهاست که مشروعیت خودرا از دست داده است. مردم ایران به‌خوبی می‌دانند که این نظام، که از آغاز تأسیس خود تا کنون با شعارهای عدالت‌خواهانه و دینی سعی در تحکیم پایه‌های قدرت داشته، نه‌تنها به آن شعارها پایبند نبوده، بلکه با فساد، تبعیض و نقض حقوق بشر خود به‌عنوان یکی از حکومت‌های بی‌رحم و غیرمردمی شناخته می‌شود.

در نهایت، آنچه امروز در ایران می‌گذرد، نبردی است میان مردم و حاکمیتی که نه‌تنها به نیازها و خواسته‌های آن‌ها بی‌توجه است، بلکه با گستاخی تمام، آن‌ها را به مسیرهای پرمخاطره و خشونت‌بار فرا می‌خواند، بی‌آن‌که خود را در این فداکاری شریک بداند. در این میان، مردم ایران با آگاهی و تجربه‌ی طولانی از دهه‌ها سرکوب و بحران، دیگر فریب این شعارهای تهی از محتوا را نمی‌خورند.

#گفتگو_توانا #نظام_استبدادی #حقوق_بهاییان #خامنه‌ای #جمهوری_اسلامی

@dialogue1402