چهلمین سالگرد درگذشت دانشمند ایرانی، آذر اندامی است، بانوی دانشمندی که قله‌ای در سیاره ناهید به نام او مزین گشته است۔

آذر اندامی در ۱۶ آذر ۱۳۰۵ خورشیدی در رشت دیده به جهان گشود. دوران ابتدایی خود را در دبستان بانوان رشت به پایان رساند و پس از اخذ مدرک پایه نهم تحصیلات عمومی راهی دانشسرای مقدماتی رشت شد. پس از آن در ۱۳۲۵ خورشیدی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و حرفه معلمی را انتخاب کرد.

او همزمان با فعالیت مدرسی، دیپلم طبیعی را با امتحان متفرقه از آن خود کرد و سپس در رشته پزشکی دانشگاه تهران قبول شد و پس از دریافت دانشنامه پزشکی به گذراندن دوره تخصصی زنان و زایمان مشغول شد. پس از پایان دوره تخصصی به وزارت بهداری آن زمان منتقل شد و در نهایت به کار در انستیتو پاستور پرداخت.

در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ خورشیدی بیماری شبه‌وبای التور در ایران و بسیاری دیگر از کشورها شیوع پیدا کرد. التور به عنوان یک بیماری حاد اسهالی است که عامل آن میکروب وبا است۔

در آن شرایط هولناک تنها راه پیشگیری، تزریق واکسن وبا قبل از ابتلا به بیماری بود و در آن زمان تنها مرکز تهیه واکسن در ایران انستیتو پاستور بود که تمام امکانات آن در اختیار آزمایشگاه میکروب‌شناسی قرار گرفت و کارکنان مرکز با ریاست اندامی شروع به کار کردند و سرانجام وی توانست واکسن وبای التور را بسازد و از بروز فجایع هولناک و دردآور جلوگیری کند.

این واکسن به کشورهای همسایه هم فرستاده شد و افتخاری بود که به خاطر زحمات شبانه‌روزی این پزشک وارسته نصیب ایران شد. به دلیل خدمات بی‌بدیل آذر اندامی، وی به معاونت بخش میکروب‌شناسی و سپس به ریاست بخش وبا و دیفتری رسید و به پاس کارها و تلاش شبانه‌روزی‌اش، نشان علمی به او اعطا شد.

آذر اندامی ۲۸ مرداد سال ۱۳۶۳ به دلیل ابتلا به تومور مغزی درگذشت۔

این بانوی دانشمند در ایران پس از جمهوری اسلامی چنان مهجور ماند که تنها یک خیابان فرعی در زادگاهش، رشت، به نام او ست۔

#آذر_اندامی #زنان #وبا
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

ما از کسی نمی‌ترسیم؛ ماریا النا مویانو و مبارزه در دفاع از حقوق زنان در پرو

زنان پرو چندین دهه برای عدالت و حفاظت از حقوق خود تحت شرایطی بسیار تبعیض‌آمیز مبارزه کرده‌اند. نقض حقوق بشر در پرو طی دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی به بدترین حد خود رسید؛ زمانی که درگیری‌های مسلحانه مرگبار بین گروه چریکی «مسیر درخشان» و دولت، زندگی مردم عادی پرو را از هم پاشاند. زنان، به‌ویژه آن‌هایی که از جوامع بومی و حاشیه‌ای بودند، یا توسط نیروهای نظامی مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند یا توسط چریک‌ها به قتل رسیدند. تعداد زیادی از زنان دور هم گرد آمدند تا سازمان‌دهی لازم برای اعتراضات را ایجاد کنند و «ماریا النا مویانو» یکی از آنان بود. او به عنوان رئیس «فدراسیون زنان ویا السالوادور»، در زمینه توانمندسازی زنان فعالیت می‌کرد؛ علیه خشونت سخن می‌گفت و الگویی از رهبری را ارائه کرد که الهام‌بخش مردم سراسر پرو شد. با وجود ترور او در سال ۱۹۹۲ توسط گروه «مسیر درخشان»، مویانو همچنان نماد شجاعت برای زنان پرویی باقی ماند؛ زنانی که به مبارزه برای رسیدن به حقوق خود ادامه می‌دهند. علی‌رغم چالش‌های مداوم، این زنان با تلاش برای افزایش مشارکت زنان در جامعه و محافظت از یکدیگر در برابر خشونت، در مسیر دستیابی به عدالت، به پیروزی‌های مهم قانونی دست یافته‌اند.

در این پادکست روایتی از مبارزات النا مویانو و زنان پرو را با هم می‌شنویم.


سایت:
https://tavaana.org/maria-elena-moyano-peru/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=bLeYoewWsCw
کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id5715387-id716190902
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/elena-muyano-podcast
نسخه نوشتاری:
https://tavaana.org/maria-elena-moyano-womens-rights-peru/

نسخه انگلیسی
https://en.tavaana.org/maria-elena-moyano-womens-rights-peru/

#یاری_مدنی_توانا
#زنان
#مطالعه_موردی

@Tavaana_TavaanaTech

ششم مردادماه سال ۱۳۴۰ صدیقه دولت‌آبادی، پیشگام مبارزان حقوق زنان در ایران در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت.

«صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
‌ ‌
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان‌ را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و‌ رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.»

- این متن را پیش‌تر مسعود سلطانی در صفحه فیسبوک‌ش منتشر کرده بود.

درباره صدیقه دولت‌آبادی در صفحه ۲۹ «کتاب سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر» بخوانید:
https://tavaana.org/women-right-in-iran/

#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
روز گذشته مراسم اختتامیه المپیک اجرا شد و رسمن المپیک ۲۰۲۴ پاریس به پایان رسید.
تمام دنیا چشمش به حرکات محیرالعقول تام کروز بود و مراسم دیدنی اختتامیه.
اما در ایران! جمهوری اسلامی مشغول نفرت‌پراکنی علیه ورزشکاران زن بود.
در ادامه نظر چند روحانی و مرجع تقلید را درباره ورزش زنان می‌خوانیم:

علم‌الهدی:
«اینکه یک خانم ورزشکار ایرانی بی‌چادر مدال می‌گیرد و پرچم ایران بالا می‌رود، ننگ است.»
برخی مراجع تقلید:‌
«نمايش دادن زنان در برابر مردان عملي غير شرعی است.»
مراجع عظام «آيت‌الله صافي گلپايگاني»، «آيت‌الله علوي‌گرگاني» و «آيت‌الله حسيني زنجاني» در پاسخ به استفتای ايسنا، اعزام ورزشكاران زن به رقابت‌های برون‌مرزی را حرام، مخالف عفاف و ناجايز اعلام كردند.

محمودی، رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی شهرستان‌های استان تهران:
«پخش تصاویر ورزش بانوان از رسانه ملی، زیبنده نظام اسلامی نیست.»

آیت‌الله العظمی تبریزی:
«نمایش‌دادن این گونه تصاویر از رسانه‌های عمومی که چه بسا موجب تحریک بر حرام می‌شود جایز نیست.»
این‌‌ها تنها نمونه‌ای از نظرات سال‌های گذشته روحانیون و مراجع تقلید.
به آن‌ها محدودیت‌ها، تبعیض‌ها و نابرابری‌ها هم اگر اضافه کنیم آن‌زمان ارزش تلاش زنان برای دستیابی به برابری حقوقی و آزادی بیشتر نمایان می‌شود.

#المپیک
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#زنان
@Tavaana_TavaanaTech

محمد‌رضا عارف، معاون اول رئیس جمهور در مراسم تودیع و معارفه معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده ادعا کرد که: «جامعه ما از نظر روانی، آمادگی زعامت، هدایت و رهبری زنان را ندارد.»

عارف در ادامه افزود: «هنوز بعد از ۴ دهه از گذشت پیروزی انقلاب ، برای حضور زنان در بعضی از مجامع ورزشی و اجتماعی، چالش جدی داریم.»

این سخنان عارف با انتقادات بسیاری مواجه شده است.
مریم شکرانی، روزنامه‌نگار، نوشته:
«طرفداران دولت می‌گویند عارف با نگاه منتقدانه گفته است جامعه ما از نظر روانی آمادگی زعامت، هدایت و رهبری زنان را ندارد!
این جمله عارف شبیه بهانه‌ای است که سالها با آن زنان را از رفتن به استادیوم منع کردند.
زن‌ستیزی را عادی‌سازی نکنید...»

آسیه امینی، تحلیل‌گر اجتماعی، نوشته:
«از نظر ایشان جامعه یعنی رهبر ج‌ا، حوزه‌های علمیه، بسیج، سپاه و آن ده درصدی که در ج‌ا مردم خوانده می‌شوند.
این جامعه پارینه‌سنگی شماست آقای عارف نه جامعه ایرانی. عقب‌ماندگی خودتان را به مردم ایران نسبت ندهید!»

- محمدرضا عارف در سخنانش دارد علیه مردسالاری موجود حرف می‌زند، اما باید پرسید که شما ۴۶ سال حکومت دستتان بوده، رسانه داشتید، کتاب‌های درسی، فیلم، سینما و تلویزیون و همه چیز داشتید برای فرهنگسازی، چه کار کردید؟ چه کار کردید که الان می‌گویید عده‌ای تحمل وزیر زن را ندارند؟ مگر همین کشور خودمان پیش از انقلاب اسلامی وزیر زن نداشته؟! مگر کشورهای دیگر که از نظر فرهنگ اجتماعی ایران به مرتب از آن‌ها جلوتر بوده است، رئیس‌جمهور و وزیر زن نداشته‌اند؟!

روز یکشنبه ۲۱ مرداد فهرست وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان برای اخذ رأی اعتماد از مجلس منتشر شد. او قبلا وعده حضور زنان و افرادی از اقوام و اقلیت‌ها را داده بود و در فهرست وزرای پیشنهادی تنها یک زن حضور دارد و از اقلیت‌ها نیز نماینده‌ای در کار نیست.

#زنان #ضریب_جمهور #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

محمدرضا عارف که به عنوان معاون اول دولت مسعود پزشکیان فعالیت می‌کند در یک سخنرانی چنین مدعی شد:

«جامعه ما از نظر روانی، آمادگی زعامت، هدایت و رهبری زنان را ندارد. در خانه هم همین است. ببینید نگاهی که به زن می‌شود یا نگاهی که خود خانم‌ها به آقای منزل می‌کنند، به پسرها به شوهران چیست؟ در جامعه که می‌آیی هنوز بعد از چهار دهه از پیروزی انقلاب، چالش جدی داریم برای حضور زنان در برخی مجامع ورزشی و اجتماعی».

عارف در حالی مدعی می‌شود جامعه ایران آمادگی هدایت و رهبری زنان را ندارد که این جامعه بارها ثابت کرده است زنان را در عالی‌ترین مقامات پذیراست و زنان ایرانی نیز نشان داده‌اند در عالی‌ترین مقامات می‌توانند بهترین کارایی‌ها را داشته باشند.

پیش از انقلاب بهمن ۵۷، زنان بسیاری در مقامات عالی کشور حضور داشتند. می‌توان از حضور مهناز افخمی به عنوان وزیر امور زنان گفت یا می‌توان از حضور زنده‌یاد فرخ‌رو پارسا به عنوان وزیر آموزش و پرورش گفت. یا می‌توان به انتصاب شهبانو فرح پهلوی به عنوان نائب‌السلطنه‌ی کشور یاد کرد که ایشان را فرادست مقامات لشکری و کشوری قرار می‌داد. همچنین پیش از انقلاب بهمن ۵۷ ده‌ها زن به عنوان وکیل و مدیرکل و معاون وزیر در مناصب مختلف حضور داشتند.

جدای از زنانی که در جایگاه‌های دولتی حضور داشتند می‌توان از زنانی یاد کرد که تحولات مثبت اجتماعی را رقم می‌زدند و می‌توان از زنده‌یاد مهرانگیز منوچهریان یاد کرد که به شاه‌ماهی زنان حقوقدان ایرانی مشهور است و قانون درخشان خانواده که حقوق زنان را تا حد قابل توجهی تامین می‌کرد توسط او و پیگیری‌های او بود که تصویب شد. البته حمایت پادشاهی پهلوی از این قانون نیز وجود داشت ولی کنشگری‌ مهرانگیز منوچهریان بود که پیشرفت‌های درخشان در عرصه حقوقی برای زنان ایرانی رقم زد.

در تاریخ باستانی ما نیز زنان به جایگاه پادشاهی رسیده بودند و اساسا همیشه در ایران زنان از جایگاهی ویژه برخوردار بودند چنانکه می‌توان از روز سپندارمذگان یاد کرد که به نوعی قدیمی‌ترین روز زن در جهان بود و ایرانیان آن را برای پاسداشت زمین و زن و زندگی و زایندگی ترتیب داده بودند.

حتی در عرصه‌ی پس از انقلاب ۵۷ نیز زنان باز در عرصه‌ی جامعه توانایی بسیار از خود نشان دادند و همیشه از حمایت اکثریت جامعه نیز برخوردار بودند تا جایی که در جریان خیزش سال ۱۴۰۱ یکی از شعارهای ملت ایران شعار «زن زندگی آزادی» بود.

#زنان #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

عارف درست می‌گوید، جامعه آماده‌ی ریاست زنان نیست.چرا که هنوز از جمهوری اسلامی و ولایت شنیع مطلقه فقیه عبور نکرده‌‌ایم


✍️مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی و دانشجوی تعلیق و تبعیدشده


یکی می‌گوید: "جامعه" پذیرای پوشش اختیاری نیست.دیگری می‌گوید: "جامعه" و "مردم"، مسلمان و عاشق جمهوری اسلامی اند!این یکی هم که دیروز گفت: "جامعه" آماده‌ی زعامت زنان نیست!یک بار برای همیشه در مورد مسائل اساسی رفراندوم برگزار کنید! چون ظاهرا اصلا شناختی از جامعه کنونی ایران ندارید!

اگر قرار به "آماده شدن"جامعه برای وزارت و ریاست زنان در ارکان‌های اساسی و مهم حکومتی و دولتی باشد، باید در گام اول مفهوم رجل سیاسی و سایر مفاهیم قانونی و حقوقی تغییر کند که آن هم برعهده‌ی حاکمیت و اعمال نظر عمومی مردم از طریق رفراندوم است.این آمادگی هم یک شبه و ناگهانی رخ نمی‌دهد.

در جامعه‌ای که حکومتش، "زن" را صرفا به نقش مادری و همسری تقلیل می‌دهد و او را در مدرسه و دانشگاه برای خانه‌داری و همسرداری و تربیت فرزند آماده می‌کند و تنها برای طبیعی‌ترین نقش او و نتیجتا حذف کامل او از سپهر سیاسی و اجتماعی، ارزش‌گذاری می‌کند، مشخصا حضور زنان باید در حداقلی‌ترین حالت خود باشد.

زنی که از حقوق ابتدایی و اولیه‌ی خود محروم است و حتی اختیار پوشش خود را ندارد، زنی که مساله‌ی تنانگی برایش خط قرمز عنوان می‌شود و حالا به لطف قانون افزایش جمعیت، بر بدن خود نیز بیش از پیش هیچ کنترلی ندارد و تا رختخوابش رصد می‌شود، نباید هم به عرصه‌های مختلف راه یابد.

اساسا صحبت به میان آوردن از حقوق زن و بهتر است بگوییم، خود "زن"! جرم است.
زنی که بیش از حقوق مقرر در نظام پدرسالار بخواهد و بخواند و بگوید، مجرم است و باید مجازات شود.

عارف درست می‌گوید، جامعه آماده‌ی ریاست زنان نیست.چرا که هنوز از جمهوری اسلامی و ولایت شنیع مطلقه فقیه عبور نکرده‌‌ایم.

#زنان #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیام همراهان: هر زن چادری حکومتی نیست

یکی از مخاطبان «گفت‌وشنود»، پیام کوتاه و جالب‌توجهی برای ما فرستاده با این تیتر: «لطفا بین زنان حکومتی و زنان مذهبی فرق بگذارید؛ هر زن مذهبی حکومتی نیست»

او در ادامه می‌گوید: «هر زن چادری را نباید حکومتی حساب کرد به صرف این‌که زنان حکومتی و ایدئولوژیک هم چادر سر می‌کنند. حق بسیاری از زنان مذهبی که با این حکومت نیستند نیز زائل می‌شود. نمونه‌اش خانم‌های بسیاری هستند که اکنون برجسته‌ترین آن‌ها خانم فاطمه سپهری است.»

این پیام شاید ظاهرا بدیهی به نظر برسد. حتما بسیاری از ما ایرانیان زنانی را دیده‌ایم که مذهبی هستند و یا علاوه بر مذهبی بودن حجاب چادر را انتخاب کرده‌اند اما نه تنها حکومتی نیستند بلکه عمیقا خود را مقابل حکومت مذهبی تعریف می‌کنند. این مسئله از همان آغاز و در جریان انقلاب ۵۷ نیز نمود داشته است.

چنانکه طی سال‌های اخیر ویدئویی مربوط به انقلاب ۵۷ منتشر می‌شود که در آن یک زن چادری با گریه از خطر حکومت روحانیت می‌گوید، درحالی که زنان جوانی که حجاب ندارند از انقلاب اسلامی و رهبری آیت‌الله خمینی استقبال می‌کنند.

در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر ببینید و بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/women-and-hijab-iran/

#گفتگو_توانا #حجاب_اجباری #حجاب_اجباری #زنان_چادری

@Dialogue1402

تجاوز و قتل فجیع یک پزشک زن در هندوستان جرقه اعتراضات بزرگی را روشن کرد. این پزشک جوان پس از یک شیفت طاقت‌فرسای ۳۶ ساعته، در اتاق سمینار خوابش برده بود. صبح روز بعد، همکارانش بدن نیمه‌برهنه او را روی تریبون پیدا کردند.
نام اعتراضات را «بازپس‌گیری شب» گذاشته‌اند. فراخوان‌هایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و زنان از تمامی قشرها به خیابان آمدند.

در کلکته، زنان با تابلوهای اعتراضی در دست، در حالی که چهره‌هایشان با نور موبایل‌ها، شمع‌ها و مشعل‌های شعله‌ور روشن شده بود در این راهپیمایی شرکت کرده بودند. مردان پیر و جوان هم آنها را همراهی می‌کردند و شعار می‌دادند: «ما عدالت می‌خواهیم»

زنی که پس از نیمه شب به همراه دختر ۱۳ ساله‌اش به راهپیمایی پیوسته بود، به خبرنگاران گفت: «بگذار ببیند که آیا اعتراضات جمعی می‌تواند اوضاع را درست کند. بگذار با حقوق خود آشنا شود.»

یک دانشجو هم گفت: «کی استقلال خود را به دست می‌آوریم؟ چقدر باید منتظر بمانیم تا بدون ترس کار کنیم؟ پنجاه سال دیگر؟»

این اولین بار نبود که راهپیمایی «بازپس‌گیری شب» در هند برگزار می‌شد.
هر چند بزرگ‌ترین آن‌ها بوده است تا کنون.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#هند
#زنان
@Tavaana_TavaanaTech