#خروش
گروه موسیقی سازهای ایرانی «شاهو» در سال ۷۹ با هدف ارائه ساختاری متفاوت در اجرای موسیقی ایرانی، با تکیه بر قدمت و اصالت ساز کهن و باستانی «تنبور» و بهرهگیری از سازهای مهجور ایرانی تشکیل شد. یکی از اهداف این گروه بازسازی، احیاء و بهکارگیری سازهایی است که طی سالها به دست فراموشی سپرده شده یا کمتر مورد توجه آهنگسازان و نوازندگان قرار گرفتهاند. از جمله این سازها میتوان به «چنگ ایرانی» اشاره کرد که مدت مدیدی است از موسیقی ایرانی رخت بربسته و جز نامی از آن باقی نمانده است.
در سال ۸۳ پس از ۲ سال تحقیق, پژوهش و گردآوری منابع, الگوی اولیه چنگ مربوط به دوره ساسانی طراحی و ساخته شد. پس از بررسی و اصلاح الگوی اولیه و رفع نواقص موجود در ساختار و صدادهی، برای نخستین بار در سال ۱۳۸۴ چنگ ایرانی در ترکیب سازی گروه شاهو در تالار وحدت به روی صحنه رفت. از آن پس این ساز در ترکیب گروه سازهای ایرانی در دو اندازه به عنوان یکی از ارکان ارکستر به کار گرفته شد و در ضبط مجموعههای ارائه شده توسط گروه شاهو نقش به سزایی را ایفا کرده است.
بازسازی و استفاده از سازهای کوبهای متنوع در کنار یکدیگر مانند کوس، گبرگه، نقاره قشقایی و مازندرانی، کوزه، کاسوره، دوطبله، ضرب زورخانه، دف و ... به عنوان بخش مهمی از ارکستر که همان ابزار ایجاد تنوع در ریتم و اجرای آن است یکی دیگر از شاخصههای موسیقیایی #گروه_شاهو است. همچنین بهرهمندی از خانواده رنگین سازهای زهی آرشهایی با اندازههای مختلف، متشکل از کمانچهها و دلانگیزهای سوپرانو، آلتو و بأس، قیچک آلتو و بأس با تنظیم چندصدایی برای نواختن خطهای ملودیک و هارمونیک، از مهمترین خصوصیات اجرایی موسیقی در گروه سازهای ایرانی #شاهو است.
ترکیب سازهای #زهی #مضرابی شامل تنبورها و شاه تنبورها، به ربت، رباب، بم تار ژاله، دلنواز، قانون و چنگها رنگبندی تازهای را در اجرای این گروه به وجود میآورد که تاکنون کمتر به آن توجه شده است. قرار گرفتن «نای هفت بند و بالابان یا نرمهنای» در کنار سازهای یاد شده و همچنین پرهیز از خواننده محوری و استفاده از #آواز_جمعی و #تکخوانی در کنار یکدیگر از دیگر ویژگیهای این گروه #موسیقی_سنتی ایرانی است.
این ویدیو مرداد ۱۳۹۲ در سالن همایشهای برج میلاد تهران و با همکاری ۵۳ نوازنده و خواننده #موسیقی #ایرانی و به آهنگسازی و سرپرستی « حامد صغیری» اجرا شد.
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
گروه موسیقی سازهای ایرانی «شاهو» در سال ۷۹ با هدف ارائه ساختاری متفاوت در اجرای موسیقی ایرانی، با تکیه بر قدمت و اصالت ساز کهن و باستانی «تنبور» و بهرهگیری از سازهای مهجور ایرانی تشکیل شد. یکی از اهداف این گروه بازسازی، احیاء و بهکارگیری سازهایی است که طی سالها به دست فراموشی سپرده شده یا کمتر مورد توجه آهنگسازان و نوازندگان قرار گرفتهاند. از جمله این سازها میتوان به «چنگ ایرانی» اشاره کرد که مدت مدیدی است از موسیقی ایرانی رخت بربسته و جز نامی از آن باقی نمانده است.
در سال ۸۳ پس از ۲ سال تحقیق, پژوهش و گردآوری منابع, الگوی اولیه چنگ مربوط به دوره ساسانی طراحی و ساخته شد. پس از بررسی و اصلاح الگوی اولیه و رفع نواقص موجود در ساختار و صدادهی، برای نخستین بار در سال ۱۳۸۴ چنگ ایرانی در ترکیب سازی گروه شاهو در تالار وحدت به روی صحنه رفت. از آن پس این ساز در ترکیب گروه سازهای ایرانی در دو اندازه به عنوان یکی از ارکان ارکستر به کار گرفته شد و در ضبط مجموعههای ارائه شده توسط گروه شاهو نقش به سزایی را ایفا کرده است.
بازسازی و استفاده از سازهای کوبهای متنوع در کنار یکدیگر مانند کوس، گبرگه، نقاره قشقایی و مازندرانی، کوزه، کاسوره، دوطبله، ضرب زورخانه، دف و ... به عنوان بخش مهمی از ارکستر که همان ابزار ایجاد تنوع در ریتم و اجرای آن است یکی دیگر از شاخصههای موسیقیایی #گروه_شاهو است. همچنین بهرهمندی از خانواده رنگین سازهای زهی آرشهایی با اندازههای مختلف، متشکل از کمانچهها و دلانگیزهای سوپرانو، آلتو و بأس، قیچک آلتو و بأس با تنظیم چندصدایی برای نواختن خطهای ملودیک و هارمونیک، از مهمترین خصوصیات اجرایی موسیقی در گروه سازهای ایرانی #شاهو است.
ترکیب سازهای #زهی #مضرابی شامل تنبورها و شاه تنبورها، به ربت، رباب، بم تار ژاله، دلنواز، قانون و چنگها رنگبندی تازهای را در اجرای این گروه به وجود میآورد که تاکنون کمتر به آن توجه شده است. قرار گرفتن «نای هفت بند و بالابان یا نرمهنای» در کنار سازهای یاد شده و همچنین پرهیز از خواننده محوری و استفاده از #آواز_جمعی و #تکخوانی در کنار یکدیگر از دیگر ویژگیهای این گروه #موسیقی_سنتی ایرانی است.
این ویدیو مرداد ۱۳۹۲ در سالن همایشهای برج میلاد تهران و با همکاری ۵۳ نوازنده و خواننده #موسیقی #ایرانی و به آهنگسازی و سرپرستی « حامد صغیری» اجرا شد.
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇