محمد ملکی یکی از فعالان قدیمی است که بیش از ۶۰ سال برای آرمان‌هایی چون آزادی، عدالت، استقلال، #دموکراسی و حقوق بشر تلاش کرده است. وی همچنین به عنوان نماد تلاش برای استقلال دانشگاه از حکومت و آزادی‌های آکادمیک شناخته و انتقادات صریح او به مسئولان حکومتی معمولاً بدون پرده‌پوشی بیان می‌شود. ملکی که خود به عنوان نخستین رییس دانشگاه تهران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تلاش کرده بود تا اداره دانشگاه را به شورایی از اساتید، دانشجویان و کارمندان بسپارد؛ در آستانه شصتمین سالگرد روز دانشجو خطاب به دانشجویان ایرانی نوشت: «پس از گذشت سی‌وچند سال باید با تلاش دانشگاهیان، دانشگاه‌ها استقلال خود را بازیابند. باید بار دیگر پرچم #آزادی در سنگر دانشگاه‌ها به اهتزاز درآید، باید این حق به دانشجویان و دانشگاهیان داده شود که خود مسئولین دانشگاه‌ها را انتخاب و اداره دانشگاه‌ها را به دست آن‌ها بسپارند. باید بار دیگر دانشگاه‌ها پیشگام تحولات اجتماعی گردند. باید دانشجویان سازمان‌های #صنفی خود را دور از دخالت حاکمان تشکیل دهند و شصتمین سالگرد ۱۶ آذر هرچه باشکوه‌تر برگزار شود. باید خواست‌های #دانشجویان و دیگر اقشاری که در انتخابات اخیر فریاد استقلال دانشگاه‌ها و آزادی زندانیان سیاسی سر دادند، تحقق یابد. باید به دوران سیاه اختناق و پایمال کردن #حقوق_بشر و ظلم و بی‌عدالتی با ایستادگی و اقدام #دانشجویان پایان داده شود. عزیزان دانشجو از فرصت سالگرد ۱۶ آذر استفاده کنید و با #همبستگی و اتحاد، استقلال دانشگاه‌ها را مطالبه کنید. باید سالگرد ۱۶ آذر امسال حرکتی باشد به‌سوی استقلال دانشگاه‌ها و برپایی تشکل‌های مستقل دانشجویی...
@Tavaana_TavaanaTech
درباره دکتر ملکی بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/JRSGm0
کلیپ را هم ببینید:

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

#کنشگری و #جنبش_دانشجویی

جلسه هشتم: جنبش دانشجویی و ارتباط با سایر جنبش‌های اجتماعی


#دانشجو بودن یک ویژگی موقتی است و فعالان دانشجویی در دوره های بعدی زندگی می توانند #کنشگران سایر جنبش های اجتماعی باشند. به همین دلیل دانشجویان علاوه بر مطالبات خاص خود به مطالبات سایر جنبش های اجتماعی نظیر جنبش زنان، جنبش های #اقوام ، جنبش های صنفی #معلمان و #کارگران نیز توجه دارند. بررسی این رابطه در دستور کار این جلسه قرار دارد.

در جلسات قبلی به بررسی تاریخچه جنبش دانشجویی ایران از ابتدای تاسیس نهاد دانشگاه تا امروز پرداختیم. دیدیم که در دوره های اخیر دانشجویان بر حضور در #جامعه_مدنی و #همبستگی با سایر جنبش های اجتماعی تاکید ویژه داشتند. همچنین می دانیم که دوران دانشجویی محدود به چند سال است و پس از پایان تحصیلات بسیاری از کنشگران دانشجویی به فعالیت در سایر جنبش ها و یا #احزاب و گروههای سیاسی روی می آورند. به همین دلیل معمولا جنبش دانشجویی خود را محدود به مطالبات #صنفی خود نمی کند و در پیوند مستقیم با #مطالبات و خواسته های سایر اقشار اجتماع است. در این جلسه بنا داریم به بررسی ارتباط جنبش دانشجویی با سایر جنبش های اجتماعی بپردازیم.
ادامه مطالب: https://goo.gl/7395JD

@Tavaana_Tavaanatech

فایل های مربوطه 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

#کنشگری و جنبش دانشجویی

جلسه نهم: چالش‌ها و دغدغه‌های امروز #جنبش_دانشجویی

پس از بررسی دوره های مختلف در جلسات قبلی نوبت بررسی شرایط روز فرا می رسد. در این جلسه به موضوعاتی چون #استقلال_دانشگاه و #آزادی های آکادمیک، #حق_تحصیل ، #آزادی #نشریات و #تشکل ها، مسائل #صنفی و #رفاهی، آیین نامه ها و قوانین مرتبط خواهیم پرداخت.

در جلسات قبل به بررسی دوره های مختلف جنبش دانشجویی ایران پرداختیم و همچنین نگاهی داشتیم به موضوع ارتباط جنبش دانشجویی با سایر جنبش های اجتماعی. در این جلسه نگاهی می اندازیم به مسائل و موضوعات روز جنبش دانشجویی مانند مساله استقلال دانشگاه و آزادی های آکادمیک، حق تحصیل، دانشجویان دربند، نشریات دانشجویی، تشکل های دانشجویی، شوراهای صنفی، کانون های فرهنگی و آیین نامه های مربوط به آنها. در این جلسه تلاش می کنیم با شناسایی مسائل روز؛ ظرفیت های در دسترس برای پیگیری #مطالبات را هم بررسی نماییم.
ادامه مطلب در #توانا :
https://goo.gl/pC1n4j

@Tavaana_TavaanaTech

فایل های مربوطه را ملاحظه فرمایید.
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

«همه ما می‌دانیم که دانشجویان در ایران در زمان دانشجویی بعضا زندگی دشواری را می‌گذارند. بسیاری از اعتراضات دانشجویان اعتراضاتی صنفی است که حکومت چندان توجهی به آن نمی‌کند و تلاش می‌کند با سیاسی‌کردن آن شرایط را برای سرکوب آن تسهیل کند.»

در این ویدئو که یکی از همراهان توانا ارسال کرده است با زبانی طنز به این مشکلات اشاره می‌کند.
goo.gl/RWo198

مطالب مرتبط:

کنشگری و جنبش دانشجویی
http://bit.ly/1l7J0nl
تجربه جنبش دانشجویی
http://bit.ly/XM55Q4

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

⭕️ آقای بطحایی چرا از استعفا استنکاف می ورزید؟

(عزیز قاسم زاده عضو هیات مدیره کانون صنفی فرهنگیان گیلان)

از دوازده اردیبهشت 40 که دکتر ابوالحسن خانعلی در راه دفاع از حقوق معلمان سرزمینش در حین سخنرانی با گلوله رئيس کلانتری بهارستان از پای در آمد تا بیستم اردیبهشت 97 که معلمان این مرز و بوم در تجمعی آرام و مسالمت آمیز به طرز وحشیانه ای کتک خوردند و با پابند و دستبند راهی زندان شدند، پنجاه و هفت سال سپری شده است اما با تمام تلاش های کنشگران صنفی هنوز معلمان نه تنها منزلت راستین و پیامبرگونه ی خود را در عمل نیافته اند، بلکه به تیر جفا مورد اصابتند و به خاطر تلاش معلمانه شان برای آموزش عالی، تحصیل رایگان و حق تشکل یابی مستقل همچنان هزینه می پردازند اما اگر شهادت دکتر خانعلی دولت شریف امامی را به سقوط کشاند،اکنون پس از قریب به 60 سال نه تنها دولت نسبت به حقوق معلمی بی اعتناست که وزیر گماشته بر راس این وزارتخانه آن قدر غیرت نمی ورزد که از معلمان سرزمینش به خاطر کتک خوردن و حمله ی اوباش در هفته ی معلم و دستگیری با پابند و دستبند، عذرخواهی ساده کند. با گذشت سالها از حرکت باشگاه مهرگان و تحولات و رویدادهای گوناگون، به راستی ما ترقی معکوس کرده ایم که اغلب مدیران این سرزمین درست در لحظه های سرنوشت ساز عناصری واداده،ترسو و بی خاصیتند. محمد بطحایی علی رغم مشاهده فیلم های منتشر شده ی دستگیری های معلمان سرزمینش، خود را نه تنها وامدار این زخم خوردگان نمی انگارد،بلکه تمام سعیش تقابل با معلمان رنجور و زخمی است که برای مطالبه قانونی خود تلاش می کنند.جا دارد معلمان و به ویژه کنشگران صنفی کشور یکی از مطالباتشان را در شرایط کنونی عزل وزیر بی کفایت بدانند و از دولتی که گرچه تمام سعیش اندوختن رای مردم در سبد خود و پس از آن به بوته ی فراموشی سپردن همه ی آن میثاق ها و معاهده ها بود، مجدانه بخواهند با برکناری وزیر آموزش و پرورش، لااقل اندک التیامی بر سینه های رنجور و خسته ی معلمان این سرزمین ببخشد که هدیشان در هفته ی معلم داغ و درفش و پابند و دستبند بود.به راستی وقتی گروهی خودمختار در این سرزمین در هفته ی معلم چنین بی شرمانه با معلمان این سرزمین می پیچند و صدایی از وزارتخانه ی متبوعه و وزیرش در نمی آید،گل گرفتن در آن راهکار بهتری نیست؟طرفه آنجاست که وزیر ناکارآمد و نالایق لازم دیده بر تجمعی آرام،مسالمت آمیز و مدنی مطابق با اصل 27 قانون اساسی حمله آورد و آن را بی انصافی بخواند اما هجوم «ترکان تنگ چشم که لشکری بر آن درویشان بی قبا» حمله بردند و پس از آن معلمان را با دستبند و پابند به اوین بردند را کم اهمیت تر از آن دیده که درباره اش کمترین موضعی بگیرد.بطحایی بداند که در تماشاخانه ی تاریخ ننگ هجوم به معلمان بی پناه با هیچ آبی پاک نخواهد شد و مواضع شگفت انگیز و معلم ستیزانه ی او در حافظه ی آموزش و پرورش ایران و معلمانش باقی خواهد ماند.قصه ی رنجوری و انبوهی اندوهی معلمان این سرزمین دلها را بریان و چشم ها را گریان کرده است.خادمان تعلیم و تربیت این سرزمین و کنشگران مدنی همچنان رسالت معلمانه ی خود را با تمامی تنگناها و رنجوری ها و نامروتی ها ادامه می دهند.محمد بطحایی بداند التذاذ صندلی وزارت به قیمت انهدام تجمعی مسالمت آمیز و برخورد با معلمان سرزمینش هنری سترگ نیست و آن قدر ارج و ارزش ندارد که بدنامی امروز و فردای تاریخ را به نام خود رقم زند.خیرخواهانه و ناصحانه از او می خواهیم که مصطبه ریاست و معرکه ی سیاست و مرتبه ی وزارت را رها کند و هم از خلق پروا ورزد و هم خالقش.از بیم آبرو بترسد و گلیم خویش از گردونه ی نحاست به در برد و جامه ی عافیت به تن کند و اگر حق هم صحبتی با معلمان ادا نمی کند،لااقل ردای احتیال نجات کشتی تعلیم و تربیت از تن برون کند و عبای اعتزال را به قامت قصیر وزارتش عجین کند و عطای ملک و وزارت را به قیمت خروج دنائت و رذالت رها کند و این امر را به کسی بسپارد که بداند بر کدام جایگاه تکیه زده و از چه منظر و موضعی باید به جامعه ی معلمی نظر کند.دعایی چنین مشفقانه در این روزهای سخت و تنگ بر جامعه ی معلمان، مشاوره ای صادقانه و راه حلی عاقلانه در حق اوست که بیش از همه معلمان جامعه این روزها گفته اند و نوشته اند که داشتن و یا نداشتن چنین وزیری توفیرش چیست؟؟؟!!!


https://t.me/edalatxah

⭕️ پرونده اختصاصی روز جهانی معلم

🔹آموزش و پرورش نوین و موانع پیش‌رو

✍عزیز قاسم زاده
معلم و سخنگوی کانون صنفی فرهنگیان گیلان

🔹امروز روز جهانی معلم است. سازمان فرهنگی یونسکو در سال ۱۹۶۶ این روز را روز جهانی معلم اعلام نموده است. پرسش اساسی این است که استاندارد جهانی نظام آموزشی چیست که چنین روزی روز نمادین معلمان دنیا نامیده می شود و ما با آن چقدر فاصله داریم و عوامل و موانع رسیدن به آموزش اصولی چیست؟
به طور فهرست وار باید اشاره کنم مهم ترین ویژگی هایی که می تواند معلمان جهان و آموزش را در مخرج مشترکی واحد بگنجاند، شرایط آموزش و تحصیل رایگان و عمومی برای همه ی فرزندان کشور و حضور محکم تشکل های صنفی برای تقویت این ایده و دفاع سازمانی از حقوق معلمان و به رسمیت شناختن آن از سوی نهادهای قدرت است.
برای تحقق این ایده نیازمند استقلال در حوزه آموزشیم. اگر برای داشتن جامعه دموکراتیک نیازمند استقلال قوا هستیم،به گمان راقم این سطور استقلال آموزش راه اعتلای فرهنگ و اخلاق جامعه است.
در چنین جامعه ای مسلما معلمانش گروه مرجع جامعه برای انتخاب های خطیر خواهند بود. متاسفانه دولتی کردن بسیاری از مفاهیم حوزه ی علوم نظری در راستای ایدئولوژی رسمی، اثرگذاری معلم را به عنوان گروه مرجع دچار خدشه کرده است و از سوی دیگر معلمان الیت و اثر گذار را نه به چشم فرصت که به چشم تحقیر و تخفیف می نگرند. نیم نگاهی به نحوه ی گروه بندی و امتیاز گیری در نظام آموزش و پرورش نشان می دهد که شکل گرایی صوری، محور همه ی آزمون هایی است که هدفش نه ارتقای علمی معلم و نه ارتقای فکری و شأنی معلم است و آنچه این میان آسیب جدی دیده آموزش در معنی دقیق و عمیق آن است.
با نگاهی به کارنامه ی کنشگران صنفی همچون بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی و محمد حبیبی که امروز به زندان دچار شده اند، نشان می دهد که اگر با نگاه به استاندارهای جهانی به کارنامه ی آنان نظر کنیم، آن ها معلمین راستینی هستند که در راستای آموزش با استاندارهای جهانی اش تلاش فراوان کرده اند و در نظام قضایی ایران که متاثر از همان ایدئولوژی تربیت انسان نمونه مطابق با معیارهای خاص است، مجرم تلقی شده اند. در حالی که با تعریف دقیق و حقوقی بزه از منظر علمای حقوق هیچ کدام از این فعالیت ها مصداق جرم نیست و شأنیت کنشگری صنفی تعریف شده در همه ی دنیاست. کنشگران صنفی تمام دغدغه شان اتفاقا رسیدن به همان استانداردهای جهانی است که باعث شده همه ی معلمان جهان بتوانند در روزی نمادین یعنی ۵ اکتبر به پاسداشت این روز بپردازند. فراموش نکنیم جامعه به دست معلم ساخته می شود. میلیون ها دانش آموزی که زیر دست معلمان هستند مطابق این آموزها بسیاری از مفاهیم را می آموزند.مفاهیمی که اگر برخی هرچند متاثر از ژن و عوامل محیطی باشد،بیش از آن متاثر از سلوک درست آموزشی است.
شجاعت ورزی، نقدپذیری، ایثار، حس نوع دوستی،ارتقای سطح آگاهی های عمومی و کثیری از این مفاهیم تنها در سایه ی آموزش اصولی و شرایط مطلوب برای معلمی، نصیب جامعه می شود. تولیدی معلم خمیده و اندوهگین و دغدغه مند معیشت ابتدایی برای زندگیش، مسلما برای جامعه مبارک نخواهد بود. باید به فریاد آموزش و پرورش رسید.
مردان شجاعی چه در درون حکومت و چه در حوزه ی نهادهای مدنی باید با وجود تمام هزینه های جانبی پیشقراولان آموزش و پرورش نوین باشند.

منبع : کانال تربیت و توسعه
@IranHumanDevelopment

🔻🔻🔻
http://t.me/edalatxah

🔴 فلاکتِ روان‌پزشکی در ایران

☑ موردِ #هاشم_خواستار و سکوتِ مرگ‌بار اعضای انجمن روانپزشکان ایران

✍ ناصر همتی


”زبان روان‌پزشکیْ تک‌گوییِ «خِرَد» درباره‌ی «دیوانگی» است؛ بنای این زبان بر «سکوت» استوار شده است. من نمی‌خواهم تاریخِ این زبان را بنویسم؛ می‌خواهم آن سکوت را بشکنم“.

[فوکو؛ پیش‌گفتارِ «تاریخ جنون»]


”یک‌بار نگاهی به مردان اصلاح‌نكرده‌ی در حالِ پرسه زدن با لباسهای تکه‌پاره شده و خارج از عرف‌شان انداختم؛ نمی‌توانستم درماندگی‌شان را از یاد ببرم، به خاطر همه‌ی قدرت و غرور مردانه‌ای كه از دست داده بودند. ناامیدی‌شان نسبت به زنان عمیق تر به نظر می‌آمد. بعضی از آن‌ها در حالِ گریستن بودند و در فرهنگ ما این‌طور به نظر می‌آید كه تنها یك اندوهِ بی‌نهایت وحشتناك می‌تواند یك مرد را تا حدِ اشك ریختن كوچك كند...“.

[ژانت فریم / «چهره‌ها در آب»]


📝 چند هفته است که #هاشم_خواستار فعالِ صنفی حقوق معلمان، به‌اجبار در یک بیمارستان روان‌پزشکی بستری شده و اعتراضِ خانواده‌ی او و فعالانِ مدنی به جایی نرسیده است؛ بعید است که بیانیه‌ی امروز «دیدبان حقوقِ بشر» هم تاثیری بر این روندِ غیرقانونی، غیراخلاقی و غیرعلمی داشته باشد. موضوع این یادداشت و مخاطب آن هم حکومت اسلامی و کارگزاران آن نیست؛ آن‌ها نشان داده‌اند که علاقه‌ای به «دیالوگ» ندارند. مخاطبِ من اعضای «انجمن روان‌پزشکان ایران» هستند (شاید بهتر بود که «انجمن روان‌پزشکانِ ایران» را مخاطب قرار می‌دادم اما این انجمن یک نهادِ صنفی، علمی و غیردولتی است که می‌تواند به راحتی پشتِ اساسنامه‌اش سنگر بگیرد).

📝 روان‌پزشکی و روان‌پزشکان همیشه در مظان اتهام بوده‌اند که نقشِ «پلیسِ اخلاق» را پذیرفته و با کنار رفتنِ ظاهریِ «مذهب» از عرصه‌ی عمومی، وظیفه‌ای را بر عهده گرفته‌اند که پیش‌تر به عهده‌ی کلیسا/مسجد بود. در عصرِ مدرن، آن‌ها نخست «جُرم» را جایگزینِ «گناه» کرده‌ و بعد در یک گذارِ آرام -و ظاهراً موجّه- «اختلال» را به جایِ «جُرم» نشانده‌اند تا با سلاحِ «علم» عُقلای جامعه را از شرّ مجنونین در امان بدارند. در چند دهه‌ی گذشته روان‌پزشکانِ جهان تلاش کرده‌اند که با تلطیفِ وجهه‌ی این دانشِ نوپا (روانپزشکی) و دقت در تعریفِ اختلالات، خود را از زیر سایه‌ی سنگین نقدهای جامعه‌شناختی و فلسفی خارج کنند.

✅ این امید وجود داشت که روان‌پزشکانِ ایرانی هم از این نقدها بهره ببرند و نسبتِ «دانش»ی که عنوان‌اش را یدک می‌کشند، با «قدرت» تبیین کنند.

✅ روان‌پزشکانِ ایران باید پاسخ دهند:

۱) ساختارِ قضاییِ جمهوری اسلامی ایران در «بخش‌های روانپزشکی» چه دیده است که آن‌را برای تحقیرِ #هاشم_خواستار مناسب یافته؟

۲) همکارانی که نگرانِ آثار تحریم‌های آمریکا بر مردم ایران هستند و برای مقابله با آن نامه می‌نویسند، چه‌گونه است که ابزارِ وزارتِ اطلاعاتی شده‌اند که برای شکستنِ یک فعالِ مدنی «تخت روانپزشکی» را بر «میز بازجویی» ترجیح داده است؟


📝 به عنوانِ عضوی از «انجمن روان‌پزشکان ایران» منتظر اعلام موضعِ همکارانی می‌مانم که نگرانِ آسیب به شأنِ درمانگرانه‌شان هستند اما وقتی آشکارا بازیچه‌ی دست قدرت می‌شوند و بدتر از آن، جای «داروغه» و «میرغضب» را می‌گیرند، سکوت می‌کنند و به این خفّت تن می‌دهند.

تاریخ در مورد شما قضاوت خواهد کرد.

✍ناصر همتی
آبان ماه ۱۳۹۷

🔻🔻🔻

🆔 @edalatxah


https://t.me/joinchat/AAAAAEEP2fJq13D30eYQVA

🔸اعتراض جمعی از زندانیان سیاسی به ضرب‌وشتم " نرگس محمدی" در زندان اوین:

▫️جامعه نو: جمعی از فعالان سیاسی و مدنی در زندان اوین با انتشار نامه‌ای خطاب به مسولان قوه‌قضاییه ضمن محکوم نمودن برخوردهای صورت گرفته با زندانیان سیاسی به ویژه نرگس محمدی در روزهای اخیر، نسبت به تداوم خشونتها نسبت به زندانیان سیاسی هشدار دادند. نرگس محمدی به همراه چندتن از دیگر زندانیان زن زندانی در زندان اوین به مناسبت چهلمین روز جان باختن کشته شدگان اعتراضات آبانماه در چند روز گذشته دست به تحصن زده بودند. در این نامه که به جامعه‌نو رسیده، آمده است:
«در طول پنج‌ماهی که از ریاست «ضیایی» بر زندان اوین می‌گذرد، شاهد ایجاد مشکلات زیادی برای زندانیان‌ سیاسی و بروز برخی تنش‌ها در سطح این زندان بوده‌ایم. آخرین نمونه آن برخورد وحشیانه رییس زندان اوین، با خانم نرگس محمدی و ضرب و شتم ایشان و تبعیدش به زندان زنجان است. پیش از آن نیز مدیریت فعلی این زندان با بی‌اعتنایی به درخواستهای زندانیان سیاسی و عدم پیگیری مطالبات برحق آنها تلاش داشته است که مدیریت مشت آهنین را بر این زندان حاکم نماید. بی‌توجهی به وضعیت بیماری برخی از زندانیان سیاسی و تبعید فرهاد‌میثمی به زندان رجایی‌شهر در پی اعتراض به نحوه اداره زندان، از آن جمله است. ما جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین ضمن محکوم نمودن اعمال خشونت نسبت به زندانیان سیاسی و به ویژه برخورد وحشیانه با خانم نرگس محمدی به مسئولان قوه قضاییه هشدار می‌دهیم که ادامه مدیریت ضیایی بر زندان اوین منجر به بروز تنش‌های بیشتری در این زندان شده و مسئولیت عواقب آن بر عهده آنهاست. »
مجید آذرپی، #محمد_حبیبی ، سهیل عربی، سعید شرفی‌نسب، محمدرضا مرادی، حامد آیینه‌وند، محمدکریمی، محسن حاجی‌محمدی، میثم عباسی، حمید کاشانی، یوسف آریان‌مهر و محمدرضا معمارصادقی این نامه را امضا کرده‌اند.
نرگس محمدی که به ۱۶ سال حبس محکوم شده، به همراه ۷ زندانی دیگر از روز شنبه ۳۰ آذرماه طی نامه‌ای اعلام کرد که در همبستگی با قربانیان آبا‌ن‌ماه ۱۳۹۸ تا چهلم آنان دست به اعتصاب می‌زند. این فعال حقوق بشر که روز چهارشنبه، چهارم دی، از زندان اوین به زندان زنجان منتقل شده، با انتشار نامه‌ای اعلام کرد که هنگام انتقال، رئیس زندان اوین با همراهی افراد دیگر او را مورد ضرب و شتم قرار داده‌ است.
منتشر شده در سايت جامعه نو
🆔 @jameeno
🔻🔻🔻
t.me/edalatxah