#قانون در #ادیان_توحیدی: #یهودیت، #مسیحیت و #اسلام
#شریعت یعنی قانون الهی. قانونی که واضع آن خداست. خدای قانون‌گذار یا «شارع مقدّس» کیست؟ چگونه خدایی است و دیگر اوصاف او کدام است؟ ایده‌ی قانون الهی چگونه پدید آمد؟ سه دین یگانه‌باور یهودیت، مسیحیت و اسلام چه اشتراک‌ها و تفاوت‌هایی در درک قانون الهی دارند؟ چه ارتباطی میان شریعت اسلام و شریعت یهود وجود دارد؟
@Tavaana_Tavaanatech
فایل های مرتبط را ببینیم و بشنویم:
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
#شریعت یعنی قانون الهی. قانونی که واضع آن خداست. خدای قانون‌گذار یا «شارع مقدّس» کیست؟ چگونه خدایی است و دیگر اوصاف او کدام است؟ ایده‌ی قانون الهی چگونه پدید آمد؟ سه دین یگانه‌باور یهودیت، مسیحیت و اسلام چه اشتراک‌ها و تفاوت‌هایی در درک قانون الهی دارند؟ چه ارتباطی میان شریعت اسلام و شریعت یهود وجود دارد؟
@Tavaana_Tavaanatech
فایل های مرتبط را ببینیم و بشنویم:
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
Forwarded from گفت‌وشنود
dialogue1402
مارتین بوبر (Martin Buber)، فیلسوف و متفکر یهودی، در سال ۱۸۷۸ در وین، اتریش، به دنیا آمد و بیشتر دوران کودکی خود را در گالیسیه گذراند. او در دانشگاه‌های وین، برلین و زوریخ تحصیل کرد و در زمینه‌های فلسفه، زبان‌شناسی، و هنر علاقه‌مندی‌های بسیاری داشت. بوبر در دوران دانشجویی‌اش با متفکران برجسته‌ای از جمله گئورگ زیمل و ویلهلم دیلتای آشنا شد که تأثیر زیادی بر اندیشه‌های او داشتند.
در حوزه صهیونیسم، بوبر ابتدا از ناسیونالیسم یهودی و تشکیل دولت یهودی حمایت می‌کرد و عضو فعال جنبش صهیونیستی بود. اما به مرور، او از صهیونیسم سیاسی فاصله گرفت و به حمایت از نوعی صهیونیسم فرهنگی پرداخت. بوبر باور داشت که جنبش صهیونیستی نباید تنها به تشکیل یک کشور یهودی محدود شود، بلکه باید با توجه به جنبه‌های معنوی و فرهنگی به دنبال خلق یک جامعه یهودی اصیل باشد. او از حامیان هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با اعراب فلسطینی بود و برای تعامل و گفتگوی بین‌الادیانی تلاش کرد.
بوبر بیشتر به خاطر فلسفهٔ «من و تو» یا Ich und Du شناخته می‌شود که در آن مفهوم ارتباطات انسانی و رابطه‌های «من-تو» را مطرح کرد. او در این کتاب به بررسی دو نوع رابطه اصلی پرداخت: رابطه «من-آن» (Ich-Es) که به رابطهٔ ابزاری و عینی اشاره دارد، و رابطه «من-تو» که به نوعی رابطه بی‌واسطه و خالص بین دو موجود زنده مربوط می‌شود. بوبر اعتقاد داشت که تجربه رابطه «من-تو» به فرد امکان می‌دهد که به یک حالت معنوی و نزدیک به تجربه عرفانی دست یابد، زیرا در این رابطه، موجودات به طور کامل و بدون واسطه به یکدیگر متصل می‌شوند.
او از ایده‌های عرفان یهودی تأثیر پذیرفت و بر اهمیت تجربه‌های مستقیم و معنوی در زندگی تأکید می‌کرد. بوبر باور داشت که در این حالت عرفانی، انسان می‌تواند به یک نوع وحدت با خداوند دست یابد که به رابطه‌ای عمیق و بی‌واسطه میان انسان و خدا می‌انجامد. این ایده‌ها نشان‌دهنده تمایل بوبر به تلفیق فلسفه اگزیستانسیالیستی و عرفان یهودی بودند و او را در زمرهٔ فیلسوفان برجسته‌ای قرار دادند که به ارتباطات انسانی و معنویت توجه ویژه‌ای داشتند.
بوبر در سال ۱۹۶۵ به علت کهولت سن و بیماری‌های ناشی از آن در سن ۸۷ سالگی در اورشلیم درگذشت.
#گفتگو #رواداری #صهیونیسم #یهودی #یهودیت #نواندیشی_دینی
@dialogue1402
مارتین بوبر (Martin Buber)، فیلسوف و متفکر یهودی، در سال ۱۸۷۸ در وین، اتریش، به دنیا آمد و بیشتر دوران کودکی خود را در گالیسیه گذراند. او در دانشگاه‌های وین، برلین و زوریخ تحصیل کرد و در زمینه‌های فلسفه، زبان‌شناسی، و هنر علاقه‌مندی‌های بسیاری داشت. بوبر در دوران دانشجویی‌اش با متفکران برجسته‌ای از جمله گئورگ زیمل و ویلهلم دیلتای آشنا شد که تأثیر زیادی بر اندیشه‌های او داشتند.
در حوزه صهیونیسم، بوبر ابتدا از ناسیونالیسم یهودی و تشکیل دولت یهودی حمایت می‌کرد و عضو فعال جنبش صهیونیستی بود. اما به مرور، او از صهیونیسم سیاسی فاصله گرفت و به حمایت از نوعی صهیونیسم فرهنگی پرداخت. بوبر باور داشت که جنبش صهیونیستی نباید تنها به تشکیل یک کشور یهودی محدود شود، بلکه باید با توجه به جنبه‌های معنوی و فرهنگی به دنبال خلق یک جامعه یهودی اصیل باشد. او از حامیان هم‌زیستی مسالمت‌آمیز با اعراب فلسطینی بود و برای تعامل و گفتگوی بین‌الادیانی تلاش کرد.
بوبر بیشتر به خاطر فلسفهٔ «من و تو» یا Ich und Du شناخته می‌شود که در آن مفهوم ارتباطات انسانی و رابطه‌های «من-تو» را مطرح کرد. او در این کتاب به بررسی دو نوع رابطه اصلی پرداخت: رابطه «من-آن» (Ich-Es) که به رابطهٔ ابزاری و عینی اشاره دارد، و رابطه «من-تو» که به نوعی رابطه بی‌واسطه و خالص بین دو موجود زنده مربوط می‌شود. بوبر اعتقاد داشت که تجربه رابطه «من-تو» به فرد امکان می‌دهد که به یک حالت معنوی و نزدیک به تجربه عرفانی دست یابد، زیرا در این رابطه، موجودات به طور کامل و بدون واسطه به یکدیگر متصل می‌شوند.
او از ایده‌های عرفان یهودی تأثیر پذیرفت و بر اهمیت تجربه‌های مستقیم و معنوی در زندگی تأکید می‌کرد. بوبر باور داشت که در این حالت عرفانی، انسان می‌تواند به یک نوع وحدت با خداوند دست یابد که به رابطه‌ای عمیق و بی‌واسطه میان انسان و خدا می‌انجامد. این ایده‌ها نشان‌دهنده تمایل بوبر به تلفیق فلسفه اگزیستانسیالیستی و عرفان یهودی بودند و او را در زمرهٔ فیلسوفان برجسته‌ای قرار دادند که به ارتباطات انسانی و معنویت توجه ویژه‌ای داشتند.
بوبر در سال ۱۹۶۵ به علت کهولت سن و بیماری‌های ناشی از آن در سن ۸۷ سالگی در اورشلیم درگذشت.
#گفتگو #رواداری #صهیونیسم #یهودی #یهودیت #نواندیشی_دینی
@dialogue1402