حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی
در نوامبر ۲۰۰۴ میلادی مردم اوکراین بی‌صبرانه در انتظار اعلام نتایج رسمی دور نهایی انتخابات بودند. هنگامی که کمسیون مرکزی انتخابات اعلام کرد که ویکتور یانوکوویچ، نامزد دولت و گزینه مطلوب روسیه، با اختلاف کمی در تعداد آرا بر رقیب خود، ویکتور یوشچنکو - نامزد اپوزیسیون - پیروز شده است، برای هیچ کس دور از انتظار نبود. با وجود این‌که نظرسنجی‌های مستقل همه حاکی از شانس بیش‌تر یوشچنکو برای پیروزی در این انتخابات بود، هیچ کس تردید نداشت که یانوکوویچ، نامزد دولت، برنده رسمی اعلام خواهد شد. در سیزده سالی که از استقلال اوکراین از اتحاد جماهیر شوروی می‌گذشت، فساد در نهادهای دموکراتیک این کشور شدیدا گسترش یافته بود و تقلب در انتخابات پدیده‌ای کم‌وبیش عادی تلقی می‌شد. علی‌رغم این سابقه، اغلب صاحب‌نظران بر این عقیده‌اند که انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۴ «کثیف‌ترین انتخاباتی بود که از سال ۱۹۹۱، زمانی که اوکراین به استقلال دست یافت، در این کشور برگزار شده بود». تحریف با «وقاحتی آشکار» متداول شده بود و شخصیت‌های مخالف حکومت با تهدید و زندان مواجه بودند و یا پی‌درپی مورد حمله قرار می‌گرفتند. خود یوشچنکو طی مبارزات انتخاباتی به‌شدت مسموم شد. اما چه چیزی باعث شد که این انتخابات بدتر از انتخابات قبلی تلقی شود؟ به نوشته یک خبرنامه اجتماعی، انتخاب میان یوشچنکو و یانوکوویچ ـ که اولی طرفدار نزدیکی با اروپا بود و دومی از نزدیکی با روسیه هواداری می‌کرد ـ در واقع انتخاب میان دو گزینه بود: «چرخش اوکراین به سوی دموکراسی و توسعه فعال سیاسی و اقتصادی که در نهایت کشور را به پیوستن به جمع ملت‌های اروپایی رهنمون می‌شد، یا بازگشت به یک حکومت استبدادی و همکاری با کشورهای اوراسیا». به عبارت دیگر آنچه در خطر بود همانا آینده سیاسی اوکراین بود.
صبح روز بعد از اعلام نتایج انتخابات، یوشچنکو در حرکتی معترضانه اعلام کرد که اپوزیسیون نتیجه اعلام‌شده توسط کمیسیون مرکزی انتخابات را نمی‌پذیرد و از هواداران خود خواست در میدان مرکزی شهر کیف، پایتخت اوکراین، که نام آن «میدان» است تجمع کنند. فعالان سیاسی مخالف حکومت در جنبش مدنی «پورا» که متوجه شده بودند رژیم دست به یک تقلب گسترده زده است، از ساعت دو و نیم بعد از نیمه‌شب آغاز به بر‌پا‌کردن چادر در میدان کرده بودند. رژیم که از قبل چنین واکنشی را از سوی اپوزیسیون پیش‌بینی کرده بود، در یک اقدام پیشگیرانه برای محافظت از مقر کمیسیون مرکزی انتخابات پیشاپیش دور تا دور ساختمان را حصاری آهنین و دولایه کشیده بود و یک گروه ضربت ۳۰۰ نفری مجهز به تجهیزات ضد‌شورش و خودروهای نظامی همراه با دو خودرو آب‌پاش برای مقابله با شورشیان در محل مستقر کرده بود. در ظاهر از تمامی قرائن چنین برمی‌آمد که همه خود را برای جنگ آماده می‌کنند. در عوض هزاران شهروند اوکراینی اقدام به یک حرکت اعتراضی بدون خشونت کردند که کم‌کم تمامی میدان و شاه‌راه اصلی پایتخت را در خود گرفت. برخلاف آنچه که رژیم بیم آن را داشت، معترضان یک جمعیت مهاجم خواهان خون‌ریزی نبودند؛ بلکه «مردم عادی و صلح‌جویی از لایه‌های مختلف اجتماعی بودند که برای دفاع از آرمان‌های ساده، صداقت و عدالت - که همه دنیا آن‌ها را قبول داشتند - امنیت خود را به خطر انداخته بودند». اتحاد، عزم راسخ و بینش استراتژیک معترضان به «انقلاب نارنجی» و لغو انتخابات تلقبی انجامید.
ادامه‌ی این مطالعه موردی را در سایت آموزشکده توانا بخوانید:
http://bit.ly/2Nr28kM
#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی
@Tavaana_TavaanaTech
در نوامبر ۲۰۰۴ میلادی مردم اوکراین بی‌صبرانه در انتظار اعلام نتایج رسمی دور نهایی انتخابات بودند. هنگامی که کمسیون مرکزی انتخابات اعلام کرد که ویکتور یانوکوویچ، نامزد دولت و گزینه مطلوب روسیه، با اختلاف کمی در تعداد آرا بر رقیب خود، ویکتور یوشچنکو - نامزد اپوزیسیون - پیروز شده است، برای هیچ کس دور از انتظار نبود. با وجود این‌که نظرسنجی‌های مستقل همه حاکی از شانس بیش‌تر یوشچنکو برای پیروزی در این انتخابات بود، هیچ کس تردید نداشت که یانوکوویچ، نامزد دولت، برنده رسمی اعلام خواهد شد. در سیزده سالی که از استقلال اوکراین از اتحاد جماهیر شوروی می‌گذشت، فساد در نهادهای دموکراتیک این کشور شدیدا گسترش یافته بود و تقلب در انتخابات پدیده‌ای کم‌وبیش عادی تلقی می‌شد. علی‌رغم این سابقه، اغلب صاحب‌نظران بر این عقیده‌اند که انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۴ «کثیف‌ترین انتخاباتی بود که از سال ۱۹۹۱، زمانی که اوکراین به استقلال دست یافت، در این کشور برگزار شده بود». تحریف با «وقاحتی آشکار» متداول شده بود و شخصیت‌های مخالف حکومت با تهدید و زندان مواجه بودند و یا پی‌درپی مورد حمله قرار می‌گرفتند. خود یوشچنکو طی مبارزات انتخاباتی به‌شدت مسموم شد. اما چه چیزی باعث شد که این انتخابات بدتر از انتخابات قبلی تلقی شود؟ به نوشته یک خبرنامه اجتماعی، انتخاب میان یوشچنکو و یانوکوویچ ـ که اولی طرفدار نزدیکی با اروپا بود و دومی از نزدیکی با روسیه هواداری می‌کرد ـ در واقع انتخاب میان دو گزینه بود: «چرخش اوکراین به سوی دموکراسی و توسعه فعال سیاسی و اقتصادی که در نهایت کشور را به پیوستن به جمع ملت‌های اروپایی رهنمون می‌شد، یا بازگشت به یک حکومت استبدادی و همکاری با کشورهای اوراسیا». به عبارت دیگر آنچه در خطر بود همانا آینده سیاسی اوکراین بود.
صبح روز بعد از اعلام نتایج انتخابات، یوشچنکو در حرکتی معترضانه اعلام کرد که اپوزیسیون نتیجه اعلام‌شده توسط کمیسیون مرکزی انتخابات را نمی‌پذیرد و از هواداران خود خواست در میدان مرکزی شهر کیف، پایتخت اوکراین، که نام آن «میدان» است تجمع کنند. فعالان سیاسی مخالف حکومت در جنبش مدنی «پورا» که متوجه شده بودند رژیم دست به یک تقلب گسترده زده است، از ساعت دو و نیم بعد از نیمه‌شب آغاز به بر‌پا‌کردن چادر در میدان کرده بودند. رژیم که از قبل چنین واکنشی را از سوی اپوزیسیون پیش‌بینی کرده بود، در یک اقدام پیشگیرانه برای محافظت از مقر کمیسیون مرکزی انتخابات پیشاپیش دور تا دور ساختمان را حصاری آهنین و دولایه کشیده بود و یک گروه ضربت ۳۰۰ نفری مجهز به تجهیزات ضد‌شورش و خودروهای نظامی همراه با دو خودرو آب‌پاش برای مقابله با شورشیان در محل مستقر کرده بود. در ظاهر از تمامی قرائن چنین برمی‌آمد که همه خود را برای جنگ آماده می‌کنند. در عوض هزاران شهروند اوکراینی اقدام به یک حرکت اعتراضی بدون خشونت کردند که کم‌کم تمامی میدان و شاه‌راه اصلی پایتخت را در خود گرفت. برخلاف آنچه که رژیم بیم آن را داشت، معترضان یک جمعیت مهاجم خواهان خون‌ریزی نبودند؛ بلکه «مردم عادی و صلح‌جویی از لایه‌های مختلف اجتماعی بودند که برای دفاع از آرمان‌های ساده، صداقت و عدالت - که همه دنیا آن‌ها را قبول داشتند - امنیت خود را به خطر انداخته بودند». اتحاد، عزم راسخ و بینش استراتژیک معترضان به «انقلاب نارنجی» و لغو انتخابات تلقبی انجامید.
ادامه‌ی این مطالعه موردی را در سایت آموزشکده توانا بخوانید:
http://bit.ly/2Nr28kM
#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی
@Tavaana_TavaanaTech
توانا
حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی
رویایی که به انگیزه مبدل شد
حالا_وقتشه!_انقلاب_نارنجی_و_مبارزات.pdf
1.1 MB
حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی (فایل فارسی)
http://bit.ly/2Nr28kM
#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی
@Tavaana_TavaanaTech
http://bit.ly/2Nr28kM
#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی
@Tavaana_TavaanaTech
حالا_وقتشه!_انقلاب_نارنجی_و_مبارزات.pdf
6.1 MB
حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی (فایل انگلیسی)
http://bit.ly/2Nr28kM
#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی
@Tavaana_TavaanaTech
http://bit.ly/2Nr28kM
#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from کلاس و کتاب توانا
حالا وقتشه!
«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال ۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنار کردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال ۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
http://bit.ly/2OMZ1m7
در ساندکلاد:
http://bit.ly/2OLrCs4
فایل mp4 در کانال کلاس و کتاب توانا:
https://t.me/Tavaana/1883
#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی
#مقاومت_مدنی
@tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال ۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنار کردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال ۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
http://bit.ly/2OMZ1m7
در ساندکلاد:
http://bit.ly/2OLrCs4
فایل mp4 در کانال کلاس و کتاب توانا:
https://t.me/Tavaana/1883
#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی
#مقاومت_مدنی
@tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from کلاس و کتاب توانا
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
حالا وقتشه!
«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال ۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنار کردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال ۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
http://bit.ly/2OMZ1m7
در ساندکلاد:
http://bit.ly/2OLrCs4
#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی
#مقاومت_مدنی #جنبش_ها_و_خیزش_ها
@tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال ۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنار کردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال ۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
http://bit.ly/2OMZ1m7
در ساندکلاد:
http://bit.ly/2OLrCs4
#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی
#مقاومت_مدنی #جنبش_ها_و_خیزش_ها
@tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
حالا وقتشه!
«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنارکردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصورکردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
bit.ly/2OMZ1m7
انقلاب نارنجی جامعه اوکراین را متحول کرد. از سال۲۰۰۴ مردم اوکراین دیگر زیر بار حکومت‌های ضد دموکراتیک فاسد و استبدادی به مدل روسی نمی‌روند.
#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی #یاری_مدنی_توانا
#مقاومت_مدنی #جنبش_ها_و_خیزش_ها
@Tavaana_TavaanaTech
«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنارکردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصورکردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
bit.ly/2OMZ1m7
انقلاب نارنجی جامعه اوکراین را متحول کرد. از سال۲۰۰۴ مردم اوکراین دیگر زیر بار حکومت‌های ضد دموکراتیک فاسد و استبدادی به مدل روسی نمی‌روند.
#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی #یاری_مدنی_توانا
#مقاومت_مدنی #جنبش_ها_و_خیزش_ها
@Tavaana_TavaanaTech
رهبر جمهوری اسلامی، امروز در سخنرانی خود، انقلاب نارنجی مردم اوکراین را «کودتای رنگی آمریکایی» خواند. جمهوری اسلامی همواره تلاش دارد با انتشار دیس‌اینفورمیشن روایت مطلوب خود را از وقایع کشورهای مختلف القا کند و «نیروی و اراده مردم» در حرکت‌های رهایی‌بخش را نادیده بگیرد. چرا که چنین وقایعی برای مردم ایران هم امیدبخش هستند و حاکمیت مستبد از همین بیم دارد.
چند سال پیش آموزشکده توانا درباره انقلاب نارنجی در کشور اوکراین، یک مطالعه موردی انجام داده است، که مطالعه آن برای شناخت زمینه‌ها و ریشه‌های انقلاب نارنجی، سازماندهی جامعه مدنی و نیروهای موثر در این امر مفید است.
نیروی محرکه انقلاب نارنجی در اوکراین و پیام این جنبش این بود که مردم دیگر وضعیت موجود در کشور را از حیث فساد سیاسی، سرکوب و براندازیِ مستمرِ روند دموکراتیک تحمل نمی‌کنند. این پیام بارها توسط معترضان در میدان، که مردم عادی بودند، ابراز شد. به نقل از یکی از آنان:
«من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
مردم حس می‌کردند که نه تنها ادامه وضع موجود دیگر ممکن نیست، بلکه نیاز به یک نظام حقیقتا عادلانه و پاسخگو تبدیل به یک ضرورت مبرم شده است که مدت‌ها پیش می‌بایست به آن پرداخته می‌شد. یوشچنکو در یکی از سخنرانی‌هایش در میدان خطاب به مردم گفت: «من بیش از هر زمان دیگر باور دارم که آنچه را که ما امروز در این سرمای طاقت‌فرسا انجام می‌دهیم باید در سال ۱۹۹۱ انجام می‌دادیم. چراکه در این دنیا عدالت همیشه حاکم نیست و هر چیز بهایی دارد که می‌بایست آن را پرداخت. شاید امروز ما بهای کم‌کاری سیزده سال پیش را می‌پردازیم.» «پورا» تجسم این احساس بود. معنای اصطلاح «پورا» در زبان اوکرینی «حالا وقتشه!» است و نماد تصویری (آرم) این تشکیلات ساعتی بود که عقربه‌هایش ساعت یازده را نشان می‌داد.
اتحاد میان معترضان در سرودهایی که در میدان می‌خواندند و شعارهایی که می‌دادند به‌وضوح احساس می‌شد؛ از جمله این شعارها «ما همه با هم هستیم» و «با هم، خیلی هستیم» بود. اپوزیسیون از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا پیام شفافیت و حکومت قانون خود را با سابقه تبهکارانه یانوکوویچ - که بر هیچ کس پوشیده نبود - مقایسه کند و «از آن به عنوان سمبل فساد عمومی در کل نظام بهره‌برداری کند». تاکید آن‌ها بر لزوم قراردادن اوکراین در مسیری نو بود و رنگ نارنجی را به عنوان نماد این حرکت انتخاب کردند. انتخاب این رنگ برای این بود که «نارنجی از حیث سیاسی بار تاریخی نداشت؛ مثلا آن‌طور که قرمز کمونیسم را تداعی می‌کرد یا آبی و زردِ پرچم رنگ‌هایی بود که اقوام روس دوست نداشتند، یا قرمز و سیاه به ناسیونالیزم اوکراین منتسب بود».
در این حرکت اعتراضیِ سراسر نارنجی، یکپارچه و مصمم کوچک‌ترین نشانی از عقب‌نشینی یا دعوت به سرکوب از طریق خشونت نبود و این خود موجب تفرقه بیش‌تر در درونِ نظام شد؛ به طوری که هر روز تعداد بیش‌تری به نظام پشت می‌کردند و به اپوزیسیون می‌پیوستند. طولی نکشید که سه شهر بزرگ اوکراین، برخی از حکومت‌های محلی و برخی از واحدهای ارتش و پلیس یوشچنکو را به عنوان رئیس جمهور به رسمیت شناختند. افسران ارتش و دستگاه اطلاعاتی در میدان بر بالای سکو می‌رفتند تا اعلام کنند که «از دستور سرکوب معترضان صلح‌جو سرپیچی خواهند کرد»
متن کامل را در این آدرس بخوانید:
https://tavaana.org/fa/case-studies/Orange_Revolution
#انقلاب_نارنجی #اوکراین #دیکتاتوری #دموکراسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
چند سال پیش آموزشکده توانا درباره انقلاب نارنجی در کشور اوکراین، یک مطالعه موردی انجام داده است، که مطالعه آن برای شناخت زمینه‌ها و ریشه‌های انقلاب نارنجی، سازماندهی جامعه مدنی و نیروهای موثر در این امر مفید است.
نیروی محرکه انقلاب نارنجی در اوکراین و پیام این جنبش این بود که مردم دیگر وضعیت موجود در کشور را از حیث فساد سیاسی، سرکوب و براندازیِ مستمرِ روند دموکراتیک تحمل نمی‌کنند. این پیام بارها توسط معترضان در میدان، که مردم عادی بودند، ابراز شد. به نقل از یکی از آنان:
«من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»
مردم حس می‌کردند که نه تنها ادامه وضع موجود دیگر ممکن نیست، بلکه نیاز به یک نظام حقیقتا عادلانه و پاسخگو تبدیل به یک ضرورت مبرم شده است که مدت‌ها پیش می‌بایست به آن پرداخته می‌شد. یوشچنکو در یکی از سخنرانی‌هایش در میدان خطاب به مردم گفت: «من بیش از هر زمان دیگر باور دارم که آنچه را که ما امروز در این سرمای طاقت‌فرسا انجام می‌دهیم باید در سال ۱۹۹۱ انجام می‌دادیم. چراکه در این دنیا عدالت همیشه حاکم نیست و هر چیز بهایی دارد که می‌بایست آن را پرداخت. شاید امروز ما بهای کم‌کاری سیزده سال پیش را می‌پردازیم.» «پورا» تجسم این احساس بود. معنای اصطلاح «پورا» در زبان اوکرینی «حالا وقتشه!» است و نماد تصویری (آرم) این تشکیلات ساعتی بود که عقربه‌هایش ساعت یازده را نشان می‌داد.
اتحاد میان معترضان در سرودهایی که در میدان می‌خواندند و شعارهایی که می‌دادند به‌وضوح احساس می‌شد؛ از جمله این شعارها «ما همه با هم هستیم» و «با هم، خیلی هستیم» بود. اپوزیسیون از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا پیام شفافیت و حکومت قانون خود را با سابقه تبهکارانه یانوکوویچ - که بر هیچ کس پوشیده نبود - مقایسه کند و «از آن به عنوان سمبل فساد عمومی در کل نظام بهره‌برداری کند». تاکید آن‌ها بر لزوم قراردادن اوکراین در مسیری نو بود و رنگ نارنجی را به عنوان نماد این حرکت انتخاب کردند. انتخاب این رنگ برای این بود که «نارنجی از حیث سیاسی بار تاریخی نداشت؛ مثلا آن‌طور که قرمز کمونیسم را تداعی می‌کرد یا آبی و زردِ پرچم رنگ‌هایی بود که اقوام روس دوست نداشتند، یا قرمز و سیاه به ناسیونالیزم اوکراین منتسب بود».
در این حرکت اعتراضیِ سراسر نارنجی، یکپارچه و مصمم کوچک‌ترین نشانی از عقب‌نشینی یا دعوت به سرکوب از طریق خشونت نبود و این خود موجب تفرقه بیش‌تر در درونِ نظام شد؛ به طوری که هر روز تعداد بیش‌تری به نظام پشت می‌کردند و به اپوزیسیون می‌پیوستند. طولی نکشید که سه شهر بزرگ اوکراین، برخی از حکومت‌های محلی و برخی از واحدهای ارتش و پلیس یوشچنکو را به عنوان رئیس جمهور به رسمیت شناختند. افسران ارتش و دستگاه اطلاعاتی در میدان بر بالای سکو می‌رفتند تا اعلام کنند که «از دستور سرکوب معترضان صلح‌جو سرپیچی خواهند کرد»
متن کامل را در این آدرس بخوانید:
https://tavaana.org/fa/case-studies/Orange_Revolution
#انقلاب_نارنجی #اوکراین #دیکتاتوری #دموکراسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech