#گولاک ؛ آنچه می دانیم و اهمیت آن

چند روز پس از مرگ استالین، عواملش از جمله بریا و خروشچف اقدام به برچیدن #اردوگاه اجباری کار کردند، برچیدن اردوگاه‌ها دلایل زیادی داشت، همسران و بستگان بعضی از آن‌ها در اردوگاه‌ها بودند. برخی دیگر از انتقام‌جویی می‌ترسیدند و مهم‌تر آن‌که از مدت‌ها قبل می‌دانستند که اردوگاه‌ها فاجعه اقتصادی هستند و می‌ترسیدند که یک فاجعه سیاسی نیز به وقوع می‌پیوندد. البته هیچ‌کس بهتر از دفتر سیاسی حزب استالین نمی‌دانست که چه تعداد زیادی از این زندانیان بی‌گناه هستند...
ادامه مطلب
https://goo.gl/3XV6Wy

#اردوگاه #کار_اجباری #شوروی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

#گولاک ؛ آنچه می دانیم و اهمیت آن

چند روز پس از مرگ استالین، عواملش از جمله بریا و خروشچف اقدام به برچیدن #اردوگاه اجباری کار کردند، برچیدن اردوگاه‌ها دلایل زیادی داشت، همسران و بستگان بعضی از آن‌ها در اردوگاه‌ها بودند. برخی دیگر از انتقام‌جویی می‌ترسیدند و مهم‌تر آن‌که از مدت‌ها قبل می‌دانستند که اردوگاه‌ها فاجعه اقتصادی هستند و می‌ترسیدند که یک فاجعه سیاسی نیز به وقوع می‌پیوندد. البته هیچ‌کس بهتر از دفتر سیاسی حزب استالین نمی‌دانست که چه تعداد زیادی از این زندانیان بی‌گناه هستند...
ادامه مطلب
https://goo.gl/3XV6Wy

#اردوگاه #کار_اجباری #شوروی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

واسیلی کوالیف، یکی آخرین بازماندگان اردوگاه گولاک درگذشت.

گولاک نام اردوگاه های کار اجباری در دوره استالین بود و کوالیف از جمله کسانی بود که از این اردوگاه کار اجباری جان سالم بدر برد. او هنگام مرگ ۸۹ ساله بود. او در ۲۰ سالگی به اتهام «اقدام علیه شوروی» محکوم شده بود و در سال ۱۹۵۰ بازداشت شد.

او در سال ۱۹۵۴ برای فرار از اردوگاه مدت پنج ماه با دو زندانی دیگر در یک معدن یخ زده مخفی شده بود. خودش می گوید: «معدنچیان که تمام گوشه وکنار معدن را می شناختند به نگهبانان گفتند که فراریان نمی توانند بیشتر از یک هفته دریخبندان معدن دوام بیاورند. بعد معدنچیان ورودی ها را با پنجره های مشبک مسدود کردند. ما پنج ماه در معدن در تاریکی مطلق و گرسنگی به سربردیم. بعد از سه ماه تمام آذوقه خود راتمام کردیم و ناچارشدیم قسمت های نرم چوب ها را بجویم».

واسیلی کوالیف و دو زندانی دیگر سرانجام با حفرکردن تونلی زیرسنگ های یخی توانستند از معدن خارج شوند، اما با رسیدن به نزدیکترین شهر دوباره دستگیر شدند و اقدامات تنبیهی شدیدتری علیه او اعمال شد.

یکی از خبرنگاران به نقل از واسیلی کولیف می نویسد: «بی رحمی وشکنجه هایی که در اردوگاه های کار اجباری متحمل شده بود به او یاد داد که چگونه برای بقای خود مبارزه کند، ولی درس دیگری که گرفت این بود که باید انسان باقی ماند».

واسیلی کوالیف در سال ۱۹۵۷، پس از آن که نیکیتا خروشچف زندانیان را عفو کرد، آزاد شد.

خانم «اپل پاوم» - که متخصص تاریخ روسیه است - در کتاب خود به نام «پرده آهنین» درباره خاصیت رژیم استالین و بر اساس اسناد آرشیوی، نشان می دهد که برای مثال چگونه با اعمال زور، تهدید، و قتل مسیرشان را به سوی قدرت هموار کردند. او زندگی افرادی را نقل می‌کند تا نشان دهد گزینه‏‌های مردم چه بود - مبارزه، فرار، یا همکاری کنند. افرادی چون واسیلی کولیف که البته مبارزه را انتخاب کردند.

البته واسیلی کولیف تنها کسی نبود که به اتهامات واهی اسیر رژیم استالینی شد. الکساندر سولژنیتسین - نویسنده بزرگ روسی - در سال ۱۹۴۵، به دلیل اشاره ای انتقادی به استالین در یک نامه خصوصی دستگیر شد و بدون محاکمه به هشت سال زندان در یک اردوگاه کار محکوم شد. حبس او در روز مرگ استالین در ۱۹۵۳ پایان یافت اما به جای آزادی او را به "تبعید دایمی" در قراقستان فرستادند.

----

زندگی نه با دروغ؛ الکساندر سولژنیتسین
https://bit.ly/2ev7195

مطبوعات زیر زمینی در بلوک شرق
https://bit.ly/2OqXPnz

اهریمن در تاریخ؛ تحلیلی درباره کمونیسم و فاشیسم
https://bit.ly/2M0MuZZ

جرج ارول و قلعه حیوانات
https://bit.ly/2vkKEfo

- تصویر کوالیف را در یکی از سلول های اردوگاه اجباری می بینید.

#واسیلی_کوالیف

@Tavaana_TavaanaTech