لیونل مسی، رویای یک کودک زیر آوار فقر و جنگ
bit.ly/1KffTwI
همه چیز از انتشار تصویر یک کودک بی‌نام و نشان با پیراهن پلاستیکی شماره ۱۰ لیونل مسی در تیم ملی آرژانتین شروع شد. عکسی که ابتدا گفته شد در دهوک عراق ثبت شده، باعث شد تا جنبشی آنلاین برای پیدا کردن کودک شکل بگیرد.
تلویزیون کردستان با انتشار تصویری از یک پسربچه در دهوک که پیراهن مسی در بارسلونا را بر تن داشت، ادعا کرد او را پیدا کرده. تحقیقات سرویس جهانی بی‌بی‌سی اما آن‌ها را به پسربچه‌ای پنج ساله به نام مرتضی احمدی در ولایت غزنی افغانستان رساند.
عارف احمدی، پدر مرتضی در یک تماس تلفنی با بی‌بی‌سی جهانی از “علاقه زیاد” فرزندش به مسی و فوتبال گفته است: «من یک کشاورز ساده هستم و نمی‌توانم برای او پیراهن مسی بخرم. این شد که بچه‌ها تصمیم گرفتند برای درست کردن پیراهن از پلاستیک استفاده کنند.»
حالا برخی بچه‌محل‌های مرتضای پنج ساله که به اینترنت دسترسی دارند، خبر معروف شدنش را به او رسانده‌اند. پدرش می‌گوید که مرتضی خیلی خیلی خوشحال است. او امیدوار است که کشورهای خارجی کمک کنند تا مسی را ببیند و شاید هم در آینده مانند او فوتبالیست خوبی بشود.
مسی یک کودک آرژانتینی ۱۳ ساله بود که مدرسه فوتبال بارسلونا او را کشف کرد. ریورپلاته، یکی از باشگاه‌های مطرح فوتبال آرژانتین، خواهان مسی بود اما پرداخت هزینه‌های مربوط به درمان کمبود هورمون رشد او (ماهی ۹۰۰ دلار) را قبول نکرد.
باشگاه اسپانیایی بارسلونا مسی را کشف کرد و مسئولیت درمان‌اش را هم پذیرفت. مسی ۱۳ ساله هم چمدانش را بست و همراه پدرش به اسپانیا مهاجرت کرد تا یکی از اعضای آکادمی جوانان بارسلونا باشد.
شش سال بعد، او با این تیم قهرمان لیگ قهرمانان اروپا (چمپیونز لیگ) شد. اولین توپ طلایش را هم در ۲۲ سالگی به دست آورد. او به فوتبالیست قهرمان و رویایی میلیون‌ها کودک در جهان تبدیل شد؛ البته با ۷۴ میلیون دلار درآمد سالانه.
لیونل #مسی، سفیر صلح یونیسف هم شده و صاحب یک بنگاه خیریه است که در حوزه حمایت از کودکان آسیب‌پذیر فعالیت می‌کند. او هم‌چنین یک بیمارستان مجهز کودکان در زادگاهش ساخته و به درمان کودکان نیازمند کمک می‌کند.
او که در سال ۲۰۱۵ میلادی، پنجمین توپ طلای اروپا را به خانه برد، در سوی مقابل متهم است آن‌طور که باید و شاید به امور خیریه نمی‌پردازد و با فراموش کردن گذشته خود سعی نمی‌کند راهی پیش روی مسی‌های آینده باز کند.
کارول بلامی، مدیر سابق #یونیسف در سال ۲۰۰۱ و در حاشیه اتحاد بین‌المللی این نهاد با فیفا گفته بود که فوتبال به ما کمک کرد تا بیماری فلج اطفال را در آفریقا ریشه کن کنیم. حالا دیگر بعضی از سفیران حسن نیت ما در جهان از ستاره‌های فوتبال هستند؛ آن‌ها تلاش‌های خستگی ناپذیری می‌کنند تا جهان به جایی بهتر برای کودکان تبدیل شود.
در این سال، فیفا با این هدف «که دنیای کودکان را تغییر دهد»، به جنبش جهانی «به خاطر کودکان، بگو آری» پیوست و جام جهانی ۲۰۰۲ را به آن‌ها تقدیم کرد.
از جام جهانی ۲۰۰۲ نزدیک به ۱۴ سال گذشته است. در این سال‌ها، هر چند فوتبال مانند بسیاری دیگر از ابزارهای قدرت و ثروت، سهم‌هایی گذرا از جریان‌های #خیرخواهانه برای #کودکان داشته، اما قطعا نتوانسته جهان را به جایی بهتر برای آن‌ها تبدیل کند.
#کودک پیراهن نایلونی و #کودکان بسیاری مانند او، از میلیون‌ها دلاری که هر هفته در فوتبال اروپا در رفت و آمد است، از امور خیریه‌ای که به نام #صلح و فوتبال به نمایش گذاشته می‌شود و حتی از بازارهای تقلبی پیراهن‌های #فوتبال در جهان سوم، گاهی حتی یک #پیراهن هم سهم نمی‌برند.
البته شاید هم کمی انتظارمان از فوتبال به عنوان یک ورزش-صنعت بالاست، اما سرک کشیدن در اعداد و ارقام مالی، می‌تواند در این مورد روشنگر باشد.
گزارش کامل زهرا علی‌پور را در رادیو زمانه بخوانید: bit.ly/1KffTwI
Radio Zamaneh
@Tavaana_Tavaanatech
bit.ly/1KffTwI
همه چیز از انتشار تصویر یک کودک بی‌نام و نشان با پیراهن پلاستیکی شماره ۱۰ لیونل مسی در تیم ملی آرژانتین شروع شد. عکسی که ابتدا گفته شد در دهوک عراق ثبت شده، باعث شد تا جنبشی آنلاین برای پیدا کردن کودک شکل بگیرد.
تلویزیون کردستان با انتشار تصویری از یک پسربچه در دهوک که پیراهن مسی در بارسلونا را بر تن داشت، ادعا کرد او را پیدا کرده. تحقیقات سرویس جهانی بی‌بی‌سی اما آن‌ها را به پسربچه‌ای پنج ساله به نام مرتضی احمدی در ولایت غزنی افغانستان رساند.
عارف احمدی، پدر مرتضی در یک تماس تلفنی با بی‌بی‌سی جهانی از “علاقه زیاد” فرزندش به مسی و فوتبال گفته است: «من یک کشاورز ساده هستم و نمی‌توانم برای او پیراهن مسی بخرم. این شد که بچه‌ها تصمیم گرفتند برای درست کردن پیراهن از پلاستیک استفاده کنند.»
حالا برخی بچه‌محل‌های مرتضای پنج ساله که به اینترنت دسترسی دارند، خبر معروف شدنش را به او رسانده‌اند. پدرش می‌گوید که مرتضی خیلی خیلی خوشحال است. او امیدوار است که کشورهای خارجی کمک کنند تا مسی را ببیند و شاید هم در آینده مانند او فوتبالیست خوبی بشود.
مسی یک کودک آرژانتینی ۱۳ ساله بود که مدرسه فوتبال بارسلونا او را کشف کرد. ریورپلاته، یکی از باشگاه‌های مطرح فوتبال آرژانتین، خواهان مسی بود اما پرداخت هزینه‌های مربوط به درمان کمبود هورمون رشد او (ماهی ۹۰۰ دلار) را قبول نکرد.
باشگاه اسپانیایی بارسلونا مسی را کشف کرد و مسئولیت درمان‌اش را هم پذیرفت. مسی ۱۳ ساله هم چمدانش را بست و همراه پدرش به اسپانیا مهاجرت کرد تا یکی از اعضای آکادمی جوانان بارسلونا باشد.
شش سال بعد، او با این تیم قهرمان لیگ قهرمانان اروپا (چمپیونز لیگ) شد. اولین توپ طلایش را هم در ۲۲ سالگی به دست آورد. او به فوتبالیست قهرمان و رویایی میلیون‌ها کودک در جهان تبدیل شد؛ البته با ۷۴ میلیون دلار درآمد سالانه.
لیونل #مسی، سفیر صلح یونیسف هم شده و صاحب یک بنگاه خیریه است که در حوزه حمایت از کودکان آسیب‌پذیر فعالیت می‌کند. او هم‌چنین یک بیمارستان مجهز کودکان در زادگاهش ساخته و به درمان کودکان نیازمند کمک می‌کند.
او که در سال ۲۰۱۵ میلادی، پنجمین توپ طلای اروپا را به خانه برد، در سوی مقابل متهم است آن‌طور که باید و شاید به امور خیریه نمی‌پردازد و با فراموش کردن گذشته خود سعی نمی‌کند راهی پیش روی مسی‌های آینده باز کند.
کارول بلامی، مدیر سابق #یونیسف در سال ۲۰۰۱ و در حاشیه اتحاد بین‌المللی این نهاد با فیفا گفته بود که فوتبال به ما کمک کرد تا بیماری فلج اطفال را در آفریقا ریشه کن کنیم. حالا دیگر بعضی از سفیران حسن نیت ما در جهان از ستاره‌های فوتبال هستند؛ آن‌ها تلاش‌های خستگی ناپذیری می‌کنند تا جهان به جایی بهتر برای کودکان تبدیل شود.
در این سال، فیفا با این هدف «که دنیای کودکان را تغییر دهد»، به جنبش جهانی «به خاطر کودکان، بگو آری» پیوست و جام جهانی ۲۰۰۲ را به آن‌ها تقدیم کرد.
از جام جهانی ۲۰۰۲ نزدیک به ۱۴ سال گذشته است. در این سال‌ها، هر چند فوتبال مانند بسیاری دیگر از ابزارهای قدرت و ثروت، سهم‌هایی گذرا از جریان‌های #خیرخواهانه برای #کودکان داشته، اما قطعا نتوانسته جهان را به جایی بهتر برای آن‌ها تبدیل کند.
#کودک پیراهن نایلونی و #کودکان بسیاری مانند او، از میلیون‌ها دلاری که هر هفته در فوتبال اروپا در رفت و آمد است، از امور خیریه‌ای که به نام #صلح و فوتبال به نمایش گذاشته می‌شود و حتی از بازارهای تقلبی پیراهن‌های #فوتبال در جهان سوم، گاهی حتی یک #پیراهن هم سهم نمی‌برند.
البته شاید هم کمی انتظارمان از فوتبال به عنوان یک ورزش-صنعت بالاست، اما سرک کشیدن در اعداد و ارقام مالی، می‌تواند در این مورد روشنگر باشد.
گزارش کامل زهرا علی‌پور را در رادیو زمانه بخوانید: bit.ly/1KffTwI
Radio Zamaneh
@Tavaana_Tavaanatech
Radiozamaneh
لیونل مسی، رویای یک کودک زیر آوار فقر و جنگ
لیونل مسی، رویای یک کودک زیر آوار فقر و جنگ | زمانه