👆👆👆👆👆👆👆👆👆👆👆
سروین قویمی، هنرجوی نوازندگی پیانو، «والس خداحافظی» یا همان valse de l'adieu اثر فردریک شوپن، موسیقی‌دان لهستانی را به زیبایی می‌نوازد.

به بهانه‌ی یک‌صد و شصت و ششمین سالگرد درگذشت این موسیقی‌دان بزرگ این اجرا تقدیم می‌شود به همراهان توانا.

#موسیقی
#باخ
#زنان
#نوازندگی
#پیانو

یک اجرای فوق العاده #نوازندگی #پیانو تقدیم به همراهان توانا
#‎FridayArchive Back to the 1960's: Alexis Weissenberg in Stravinsky's Petrushka. Have a marvelous weekend!
http://ow.ly/V8vah

@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

دختر نابینای اردبیلی به دنیا رنگ می‌دهد
نوایی که محدودیت را شکست

«رویا مطلبی» زمانی که در دوران ابتدایی وارد مدرسه باغچه بان اردبیل شد کودکی آرام و در عین حال دقیق بود. به گفته رویا معلم ها از دقت و ریز بینی اش شگفت زده بودند و همین ها موجب شد تمایزی با سایر شاگردان کلاس پیدا کند.

دقت و ریز بینی رویا وقتی نمود عینی و عملی گرفت که سازهای موسیقی با هدف تربیت شنیداری معلولان اولین زمزمه ها و گفتگو های خود را با وی آغاز کردند.

«از صدای موسیقی شاد می شدم و سعی می کردم با دقت هر چه تمام تر گوش کنم» اینها را رویا می گوید.

آواهای اولیه ای که در روح این کودک ریخته شد جرقه استعدادی بود که سال ها بعد او را به یکی از افتخارات شهر اردبیل تبدیل کرد.

آغاز پیکار با ناملایمات

رویا تا دو سالگی بینایی داشته است. البته تصویری از رنگ ها در ذهن ندارد و حتی به یاد ندارد از تمامی موجودات و هستی این دنیا حتی یک کدامشان را دیده باشد. با این وجود در دو سالگی بیماری در اعصاب بینایی او می تازد و تا آنجا رشد می کند که تمام سوی دو چشم رویا را از وی می ستاند.

بیماری که شاید غفلت اطرافیان و شاید ناتوانی پزشکان درمان آن را امکان پذیر نمی سازد و دخترک با استعداد بی آنکه فرصت کشف رموز رنگ ها، آدم ها، کوه ها، درختان، دریا، گل ها و ماه و خورشید را پیدا کند به کل نابینا می شود.

همدم رویا نت های موسیقی است. اعتقاد دارد موسیقی به بینا یا نابینا بودن فرد ربطی ندارد و همه از آن احساس می پذیرند. رویا روزهای بسیاری و در واقع تمام روزهای عمرش را با موسیقی زیسته است. گاه خندیده. گاه گریسته و هر زمان همدمی خواسته نت های موسیقی در ذهنش ردیف بسته اند تا زمزمه زیبای زندگی دوباره در روحش نقش بندد.

شرکت در چند جشنواره موسیقی و شرکت در کنسرت بزرگ موسیقی گروه «شیدا» آنهم در وضعیتی که تنها نابینای گروه محسوب می شد را به عنوان فعالیت های کاری اش برایم تعریف می کند.

رویا می گوید برخی ها در #موسیقی فقط سرگرمی می بینند. برخی به دنبال یکی از احساسات غم یا شادی یا خشم به سراغ موسیقی می روند و برخی موسیقی را یک عشق می پندارند؛ به عقیده من موسیقی عشق است.

به ذهنم خطور می کند که شاید #عشق در موسیقی را رویا به واسطه همان دقت ریزبینانه ای که از کودکی به همراهش بوده پیدا کرده است.

علاوه بر #نوازندگی #کیبورد و #پیانو رویا مدتی برای نابینایان در انجمن #نابینایان استان #تدریس موسیقی کرده است. برای اینکه بتواند نت خوانی کند روی نت نویسی با خط بریل کار می کند اما آرزویی دارد که وقتی طرحش می کند آرزوی ما نیز می شود.

رویا منتظر ایجاد #دانشگاه #موسیقی در اردبیل است. به دلیل موقعیتی که دارد رفتن و #تحصیل در شهر دیگر برایش حقیقتا سخت خواهد بود.

وی در خصوص استفاده از کلاس آموزشی مناسب در خود شهر بیان داشت: نتوانستم کلاسی برای خودم دست و پا کنم و محدودیت های مختلف نیز مانع از رفت و آمد به شهرهای دیگر می شود. دوست دارم در تهران دوره های آموزشی را طی کنم.

رویا یکی از چند صد #معلول اردبیلی است که #استعداد و اراده خود را به نمایش گذاشته اند، #معلولان بسیاری در این استان به مانند این دختر با استعداد درخشیده و محدودیت ها را کنار زده اند. با این وجود خیلی از معلولان نیز به دلیل عدم وجود حمایت های لازم و یا فقر امکانات نتوانسته اند استعدادهای خدادادی را شکوفا کنند.

منبع: خبرگزاری مهر

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/kLGtj0

#توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آهنگ سر اومد زمستان با اجرای رویا مطلبی را ببینید و بشنوید:
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

نوای پیانوی مردی #بی‌خانمان تا دور دست‌ها #پرواز کرد

بهار امسال ویدیویی از #پیانو نوازی مردی بی‌خانمان در فیس‌بوک و یوتیوب منتشر شد. او در این ویدیو یکی از قطعاتی که خودش ساخته است را اجرا می‌کرد. قطعه‌ای #زیبا و #سحرانگیز به نام «شروع» که فورا در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پخش شد. اما داستان «رایان آرکند» به اینجا ختم نشد.

رایان آرکند، مردی که روزهای زیادی بی‌خانمان و #بی‌پول بود حالا سقفی بالای سر دارد و کیبوردی شخصی که با آن قطعات پیانو ساخته و می‌نوازد. او پیش از این ۳۰ سال بی‌خانمان بود و در پی غذا و جا برای زندگی روزمره می‌گشت. وابستگی و #اعتیاد به #الکل بازگشت به #زندگی و #اراده به تلاش بیشتر را از وی سلب کرده بود. او حتی مدتی کوتاه #زندانی بود تا اینکه به خانه‌های حمایتی در شهر ادمونتون منتقل شد. در آنجا توانست محلی برای زندگی داشته باشد. اما به‌تدریج ویدیو منتشر شده از وی توسط رازلین پولار سراسر اینترنت را گرفت. برخی از #آهنگسازان هم شروع به ساخت میکس‌های مختلف‌ با آن کردند. رازلین پولار، زنی عابر بود که در روزی پاییزی رایان را در میدان «وینستون چرچیل» شهر ادمونتون دید و از هنرنمایی او با پیانویی قرمز فیلم گرفت. فیلم را در یوتیوب قرار داد و باعث شد دریچه‌های کمک به روی رایان باز شود.

رایان حالا نه تنها محلی مناسب برای زندگی دارد، کیبوری شخصی و نو نیز به او اهدا شده است. او می‌گوید که برای بازگشت به زندگی اراده‌ای قوی پیدا کرده است اما زخم‌های گذشته هنوز با اوست. به خاطر می‌آورد که آهنگ‌هایش را از دیدن مردم در خیابان و زندگی خیابانی‌ خودش الهام می‌گرفت. زخم‌های او از فوت شدن دوستان و بی‌خانمان‌های دیگر هنوز آزارش می‌دهد. اما تلاش دارد با پیانو آنها را التیام بخشد. می‌گوید شب‌ها که خوابش نمی‌برد انگشتانش را روی پیانو گذاشته و شروع به نواختن می‌کند. او قدردان رازلین پولار است و می‌گوید: «فکر نمی‌کردم این آهنگ تا دودست‌ها برود.»

برای اطلاعات بیشتر درباره رایان و تصاویری از محل زندگی جدیدش به توانا بروید: https://goo.gl/8rpvQS

مطالب #توانا را بدون فیلتر در تلگرام دنبال کنید:
@Tavaana_TavaanaTech

لینک آهنگ ضبط شده وی در استودیو:

https://www.youtube.com/watch?v=ue4PmWUlMDQ
👇👇👇👇👇👇👇👇👇

#مهدیه_محمدخانی
مهدیه محمدخانی #خوانندهٔ #زن ایرانی، متولد سال ۱۳۶۵ در شهر تهران است.

وی فارغ‌التحصیل رشتهٔ مهندسی #معماری است. محمدخانی فراگیری #موسیقی را با نواختن #پیانو و #دف آغاز نمود. این خواننده، اولین خوانندهٔ زن ایرانی است که توانست بعد از انقلاب اسلامی ایران به #تکخوانی بپردازد. هنوز در قوانین ایران #ممنوع است، اما این #ممنوعیت سبب نشده که دست و دل علاقه‌مندان و مستعدان سرد شده و کار نکنند. منظور #آواز خواندن برای #بانوان در ایران است. اما خوانندگان زن جدیدی هم هستند که بطور حرفه‌ای به کار و فعالیت می‌پردازند، گرچه تقریباً هیچ عرصه‌ای به روی آنها در داخل ایران باز نیست. یکی از آنها مهدیه محمدخانی است.

احضار به دادگاه

در تاریخ اسفند سال ۱۳۹۳، مهدیه محمدخانی به همراه #مجیددرخشانی (#آهنگ‌ساز و #نوازنده) در پی شکایت پلیس امنیت تهران برای ادای توضیحات به دادگاه فرا خوانده شدند. پلیس امنیت تهران به دلیل «تهیه و تدوین و انتشار فیلم #تک‌خوانی زنان در راستای قبح شکنی این موضوع» علیه مهدیه محمدخانی و مجید درخشانی شکایتی را به قوه قضائیه تقدیم کرده است. موارد اتهامی خانم درخشانی غیر از تک‌خوانی «پخش برنامه از رسانه‌های بیگانه» نیز هست. زیرا مهدیه محمدخانی زمانی که در اروپا بود با حضور در تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی یک قطعه از ترانه‌هایش را به طور زنده اجرا کرد.

@Tavaana_TavaanaTech
دو ترانه با اجرای مهدیه محمدخانی به شما همراهان توانا تقدیم می گردد.
👇👇👇👇👇👇👇👇

یادی از آندره آرزومانیان، نوازنده‌ی پاییز طلایی و آهنگسازی توانا
آرزومانیان در ۱۱ خردادماه ۱۳۸۹ بر اثر سرطان استخوان و در سن ۵۶ سالگی درگذشت.
آندره آرزومانیان، آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی #پیانو در سال ۱۳۳۳ در تهران به دنیا آمد. او فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۶ با #نوازندگی پیانو آغاز کرد. او در دوران کار حرفه‌ای خود برای ۲۴ فیلم سینمایی آهنگ ساخت. عمده‌ی فعالیت هنری آرزومندیان آهنگ‌سازی برای فیلم بوده است. بسیاری او را از به‌ترین #نوازندگان پیانو در ایران می‌شناسند. آرزومانیان سازنده‌ی موسیقی فیلم‌هایی چون «سیمرغ» اکبر صادقی، «ماهی» کامپوزیا پرتوی، «شنگول و منگول»، پرویز صبری، «رانده‌شده» جهانگیر جهانگیری، «سکوت» علی سجادحسینی، «علی و غول جنگل» بیژن بیرنگ و مسعود رسام، «خانواده کوچک ما»، شاپور قریب، «از بلور خون» جشمید عندلیبی و … بوده است.
آرزومانیان در فیلم‌های بسیاری از جمله «از کرخه تا راین»، «بوی پیراهن یوسف»، «آژانس شیشه‌ای»، «آخرین پرواز»، «من ترانه پانزده سال دارم»، «دست‌های آلوده» و «مرسدس» پیانو نواخته است. از معروف‌ترین آثاری که آرزومندیان در آن پیانو نواخته است می‌توان به آلبوم «پاییز طلایی» اثر فریبرز لاچینی، «سمفونی ایثار»، اثر مجید انتطامی و آلبوم «چیدن سکوت» اثر بابک بیات اشاره کرد.
مجید انتظامی، آهنگ‌ساز معروف ایرانی در مورد سبک کار آرزومندیان چنین می‌گوید:
«آندره #آرزومانیان، #نوازنده خوبی بود و پنجه‌ی شیرینی داشت. پنجه‌ی شیرین او باعث می‌شد کارهایی که موسیقی آن را می‌زد به لطافتش افزوده شوند و تنها تم‌ کار شنیده نمی‌شد بل‌که به خود کار هم اضافه می‌کرد.من از حدود ۲۸ سال پیش هنگام ساخت فیلم «نویسنده» با ایشان آشنا شدم و تا به حال با هم دوست بودیم و کارمان به هم گره خورده بود. حیف و صد حیف متاسفانه این مسیری است که همه باید برویم.»
لوریس چنکاواریان، #آهنگ‌ساز و ره‌بر ارکستر ایرانی، سخن‌گفتن در مورد یک هنرمند بزرگ را کار دشواری می‌داند و می‌گوید که من به عنوان یک #ارمنی به حضور چنین هنرمندی افتخار می‌کنم چرا که معتقدم او یک هنرمند واقعی ایرانی بود.
خاطره‌ی آهنگ‌های آرزومانیان از ذهن و ضمیر ایرانیان دوست‌دار #موسیقی محو نمی‌شود.
این بخش از «پاییز طلایی» تقدیم می‌شود به هم‌راهان همیشگی توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

زادروز سیاوش قمیشی، هنرمندی برای همه فصول

سیاوش قمیشی، #آهنگ‌ساز و #خواننده‌ سرشناس ایرانی روز بیست‌ویکم خردادماه سال ۱۳۲۴در قمیش، محله‌ای در شهر دزفول در استان خوزستان دیده به جهان گشود. «قميش جايی است در دزفول، يک قطعه زمينی است که پدران من از اونجا می‌آيند. من متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴ صادره از اهواز، شماره شناسنامه ۱۷۳.هشت ماهه بودم که آمدم تهران، از هشت ماهگی تهران بودم تا چهارده سالگی، چهارده سالگی رفتم لندن ، بيست و پنج سالگی برگشتم، سه چهار سال ديگه موندم، انقلاب شد. از سال ۱۹۷۸ که می‌شه بيست و پنج ، بيست و شش سال پيش در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و الان توی اين فکر هستم که هر چه زودتر از اين لس‌آنجلس يک جوری بزنم بيرون!» او کوچک‌ترین فرزند خانواده‌ای است.

سیاوش در خانه‌ای بالید که برادرش آکاردئون می‌آموخت و مادرش نیز نزد یک معلم روس به نام «اُلگا» پیانو می‌آموخت. سیاوش کودکی بود که هنوز پاهایش به پدال‌های #پیانو نمی‌رسید که پشت یاز پیانوی مادر می‌نشست و با پدال‌های آن بازی می‌کرد و این‌گونه شد که سیاوش به موسیقی علاقه‌مند شد. سیاوش قمیشی تنها ۱۴ سال داشت که اولین آهنگ را برای ضیا ساخت. او در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی و در پاسخ این پرسش که «بعد از ۳۰ سال آهنگ سازی به چه نتيجه ای رسيديد؟» می‌گوید: «من ۳۰ ساله که آهنگ‌‌‌سازی می‌کنم ؟!!! من آهنگ «ای قايقران به کجا می روی» که ضياء خونده رو ۱۴ سالم بود ساختم و الان ۵۸ سالمه که ميشه ۴۴ سال #آهنگ‌سازی! .... به نتيجه خوبی رسيدم. جايی ايستادم که م‌ دونم وقتی آلبوم‌هام مياد بيرون ملت باهاش حال می‌کنند و زنگ می‌زنند، جوان‌ها پيغام می‌گذارند ، E-Mail می‌زنند ... کيف می‌کنم که اين‌ها با من هستند و من هم باهاشون هستم.»

سیاوش قمیشی در لندن موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد #موسیقی در رشته‌ی آهنگ‌سازی از دانشگاه Royal Society Of Arts می‌شود. سیاوش قمیشی در سال ۱۹۷۱ و پس از حدود دوازده‌سال زندگی در لندن، در سن بیست‌وپنج سالگی تصمیم می‌گیرد که به تهران بازگردد. پس از بازگشت به ایران، قمیشی به هم‌کاری با کورش یغمایی می‌پردازد.« کورش يغمايی دوست زمان بچگی من بود و ما با هم خيلی خيلی زياد دوست بوديم. کلاس هفتم که من در ايران دبيرستان البرز می‌رفتم کورش دبيرستان هدف می‌رفت و ما با همديگه همون موقع می‌زديم و می‌خونديم. بعدها هم من باز می‌رفتم و بر می‌گشتم.» سیاوش پس از ورد به ایران گروهی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ‌های خارجی پرداخت. بعد‌ها در کنار شهرام شب‌پره، کامبیز معینی و همایون جلالی در گروهی به نام Rebels به همکاری پرداخت.

مسئولیت سياوش قميشی در این گروه خواندن آهنگ‌های آرام بود و شهرام شب‌پره آهنگ‌های تند را اجرا می‌نمود. درهمین حین سیاوش با شرکت رنگارنگ همکاری نزدیکی پیدا کرد و برای این شرکت آهنگ می‌ساخت که وارطان آوانسیان آهنگ‌هایش را برای اجرا در اختیار خوانندگان مختلفی قرار می‌داد و چون #سياوش_قميشی قبل از خواندن آهنگش توسط خواننده‌ها، خودش نیز آن‌ها را اجرا می‌کرد، به شدت مورد توجه آوانسیان قرار گرفت و این گونه شد که آوانسیان بعد از انقلاب مجموعه‌ی آثار سیاوش را به صورت مستقل منتشر کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Y8XXSJ

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز سیاوش قمیشی، هنرمندی برای همه فصول
bit.ly/2MiULsr

سیاوش قمیشی، آهنگ‌ساز و خواننده‌ سرشناس ایرانی روز بیست‌ویکم خردادماه سال ۱۳۲۴در قمیش، محله‌ای در شهر دزفول در استان خوزستان دیده به جهان گشود. «قميش جايی است در دزفول، يک قطعه زمينی است که پدران من از اونجا می‌آيند. من متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴ صادره از اهواز، شماره شناسنامه ۱۷۳.هشت ماهه بودم که آمدم تهران، از هشت ماهگی تهران بودم تا چهارده سالگی، چهارده سالگی رفتم لندن ، بيست و پنج سالگی برگشتم، سه چهار سال ديگه موندم، انقلاب شد. از سال ۱۹۷۸ که می‌شه بيست و پنج ، بيست و شش سال پيش در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و الان توی اين فکر هستم که هر چه زودتر از اين لس‌آنجلس يک جوری بزنم بيرون!»

سیاوش در خانه‌ای بالید که برادرش آکاردئون می‌آموخت و مادرش نیز نزد یک معلم روس به نام «اُلگا» پیانو می‌آموخت. سیاوش کودکی بود که هنوز پاهایش به پدال‌های #پیانو نمی‌رسید که پشت یاز پیانوی مادر می‌نشست و با پدال‌های آن بازی می‌کرد و این‌گونه شد که سیاوش به موسیقی علاقه‌مند شد. سیاوش قمیشی تنها ۱۴ سال داشت که اولین آهنگ را برای ضیا ساخت. او چند سال پیش در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی و در پاسخ این پرسش که «بعد از ۳۰ سال آهنگ سازی به چه نتيجه ای رسيديد؟» می‌گوید: «من ۳۰ ساله که آهنگ‌‌‌سازی می‌کنم ؟!!! من آهنگ «ای قايقران به کجا می روی» که ضياء خونده رو ۱۴ سالم بود ساختم و الان ۵۸ سالمه که ميشه ۴۴ سال آهنگ‌سازی! .... به نتيجه خوبی رسيدم. جايی ايستادم که م‌ دونم وقتی آلبوم‌هام مياد بيرون ملت باهاش حال می‌کنند و زنگ می‌زنند، جوان‌ها پيغام می‌گذارند ، E-Mail می‌زنند ... کيف می‌کنم که اين‌ها با من هستند و من هم باهاشون هستم.»

#سیاوش_قمیشی در لندن موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد #موسیقی در رشته‌ی آهنگ‌سازی از دانشگاه Royal Society Of Arts می‌شود. سیاوش قمیشی در سال ۱۹۷۱ و پس از حدود دوازده‌سال زندگی در لندن، در سن بیست‌وپنج سالگی تصمیم می‌گیرد که به تهران بازگردد. پس از بازگشت به ایران، قمیشی به هم‌کاری با کورش یغمایی می‌پردازد.« کورش يغمايی دوست زمان بچگی من بود و ما با هم خيلی خيلی زياد دوست بوديم. کلاس هفتم که من در ايران دبيرستان البرز می‌رفتم کورش دبيرستان هدف می‌رفت و ما با همديگه همون موقع می‌زديم و می‌خونديم. بعدها هم من باز می‌رفتم و بر می‌گشتم.» سیاوش پس از ورد به ایران گروهی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ‌های خارجی پرداخت.

بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/Y8XXSJ

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز سیاوش قمیشی، هنرمندی برای همه فصول

سیاوش قمیشی، آهنگ‌ساز و خواننده‌ سرشناس ایرانی روز بیست‌ویکم خردادماه سال ۱۳۲۴در قمیش، محله‌ای در شهر دزفول در استان خوزستان دیده به جهان گشود. «قميش جايی است در دزفول، يک قطعه زمينی است که پدران من از اونجا می‌آيند. من متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴ صادره از اهواز، شماره شناسنامه ۱۷۳.هشت ماهه بودم که آمدم تهران، از هشت ماهگی تهران بودم تا چهارده سالگی، چهارده سالگی رفتم لندن، بيست و پنج سالگی برگشتم، سه چهار سال ديگه موندم، انقلاب شد. از سال ۱۹۷۸ که می‌شه بيست و پنج ، بيست و شش سال پيش در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و الان توی اين فکر هستم که هر چه زودتر از اين لس‌آنجلس يک جوری بزنم بيرون!»

سیاوش در خانه‌ای بالید که برادرش آکاردئون می‌آموخت و مادرش نیز نزد یک معلم روس به نام «اُلگا» پیانو می‌آموخت. سیاوش کودکی بود که هنوز پاهایش به پدال‌های #پیانو نمی‌رسید که پشت یاز پیانوی مادر می‌نشست و با پدال‌های آن بازی می‌کرد و این‌گونه شد که سیاوش به موسیقی علاقه‌مند شد. سیاوش قمیشی تنها ۱۴ سال داشت که اولین آهنگ را برای ضیا ساخت. او چند سال پیش در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی و در پاسخ این پرسش که «بعد از ۳۰ سال آهنگ سازی به چه نتيجه ای رسيديد؟» می‌گوید: «من ۳۰ ساله که آهنگ‌‌‌سازی می‌کنم؟!!! من آهنگ «ای قايقران به کجا می روی» که ضياء خونده رو ۱۴ سالم بود ساختم و الان ۵۸ سالمه که ميشه ۴۴ سال آهنگ‌سازی! .... به نتيجه خوبی رسيدم. جايی ايستادم که م‌ دونم وقتی آلبوم‌هام مياد بيرون ملت باهاش حال می‌کنند و زنگ می‌زنند، جوان‌ها پيغام می‌گذارند ، E-Mail می‌زنند ... کيف می‌کنم که اين‌ها با من هستند و من هم باهاشون هستم.»

#سیاوش_قمیشی در لندن موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد #موسیقی در رشته‌ی آهنگ‌سازی از دانشگاه Royal Society Of Arts می‌شود. سیاوش قمیشی در سال ۱۹۷۱ و پس از حدود دوازده‌سال زندگی در لندن، در سن بیست‌وپنج سالگی تصمیم می‌گیرد که به تهران بازگردد. پس از بازگشت به ایران، قمیشی به هم‌کاری با کورش یغمایی می‌پردازد.« کورش يغمايی دوست زمان بچگی من بود و ما با هم خيلی خيلی زياد دوست بوديم. کلاس هفتم که من در ايران دبيرستان البرز می‌رفتم کورش دبيرستان هدف می‌رفت و ما با همديگه همون موقع می‌زديم و می‌خونديم. بعدها هم من باز می‌رفتم و بر می‌گشتم.» سیاوش پس از ورد به ایران گروهی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ‌های خارجی پرداخت.

بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/2KFxdjb

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز سیاوش قمیشی، هنرمندی برای همه فصول

سیاوش قمیشی، آهنگ‌ساز و خواننده‌ سرشناس ایرانی روز بیست‌ویکم خردادماه سال ۱۳۲۴در قمیش، محله‌ای در شهر دزفول در استان خوزستان دیده به جهان گشود. «قميش جايی است در دزفول، يک قطعه زمينی است که پدران من از اونجا می‌آيند. من متولد ۲۱ خرداد ۱۳۲۴ صادره از اهواز، شماره شناسنامه ۱۷۳.هشت ماهه بودم که آمدم تهران، از هشت ماهگی تهران بودم تا چهارده سالگی، چهارده سالگی رفتم لندن، بيست و پنج سالگی برگشتم، سه چهار سال ديگه موندم، انقلاب شد. از سال ۱۹۷۸ که می‌شه بيست و پنج ، بيست و شش سال پيش در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و الان توی اين فکر هستم که هر چه زودتر از اين لس‌آنجلس يک جوری بزنم بيرون!»

سیاوش در خانه‌ای بالید که برادرش آکاردئون می‌آموخت و مادرش نیز نزد یک معلم روس به نام «اُلگا» پیانو می‌آموخت. سیاوش کودکی بود که هنوز پاهایش به پدال‌های #پیانو نمی‌رسید که پشت یاز پیانوی مادر می‌نشست و با پدال‌های آن بازی می‌کرد و این‌گونه شد که سیاوش به موسیقی علاقه‌مند شد. سیاوش قمیشی تنها ۱۴ سال داشت که اولین آهنگ را برای ضیا ساخت. او چند سال پیش در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی و در پاسخ این پرسش که «بعد از ۳۰ سال آهنگ سازی به چه نتيجه ای رسيديد؟» می‌گوید: «من ۳۰ ساله که آهنگ‌‌‌سازی می‌کنم؟!!! من آهنگ «ای قايقران به کجا می روی» که ضياء خونده رو ۱۴ سالم بود ساختم و الان ۵۸ سالمه که ميشه ۴۴ سال آهنگ‌سازی! .... به نتيجه خوبی رسيدم. جايی ايستادم که م‌ دونم وقتی آلبوم‌هام مياد بيرون ملت باهاش حال می‌کنند و زنگ می‌زنند، جوان‌ها پيغام می‌گذارند ، E-Mail می‌زنند ... کيف می‌کنم که اين‌ها با من هستند و من هم باهاشون هستم.»

#سیاوش_قمیشی در لندن موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد #موسیقی در رشته‌ی آهنگ‌سازی از دانشگاه Royal Society Of Arts می‌شود. سیاوش قمیشی در سال ۱۹۷۱ و پس از حدود دوازده‌سال زندگی در لندن، در سن بیست‌وپنج سالگی تصمیم می‌گیرد که به تهران بازگردد. پس از بازگشت به ایران، قمیشی به هم‌کاری با کورش یغمایی می‌پردازد.« کورش يغمايی دوست زمان بچگی من بود و ما با هم خيلی خيلی زياد دوست بوديم. کلاس هفتم که من در ايران دبيرستان البرز می‌رفتم کورش دبيرستان هدف می‌رفت و ما با همديگه همون موقع می‌زديم و می‌خونديم. بعدها هم من باز می‌رفتم و بر می‌گشتم.» سیاوش پس از ورد به ایران گروهی به نام Stars تشکیل داد و در آن گروه به بازخوانی آهنگ‌های خارجی پرداخت.

بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Siavash_Ghomayshi

@Tavaana_Tavaanatech