ملاقات برای زندانیان خارجی
آیا زندانیان یا بازداشتی های خارجی – که قوم و خویشی در ایران ندارند – تمام مدت حبس یا بازداشت خود را بدون ملاقات می‌گذرانند؟ خانواده‌های این زندانیان می‌توانند با سفر به ایران با آن‌ها ملاقات داشته باشند. ملاقات بستگان زندانی غیرایرانی باید با حضور مترجم صورت بگیرد، مگر اینکه آن‌ها در زمان ملاقات با هم به زبان فارسی صحبت کنند. این زندانیان علاوه بر خانواده‌شان، می‌توانند با نماینده سیاسی و کنسولی کشور متبوع خود نیز ملاقات داشته باشند.

در این صورت این مقامات باید با معرفی‌نامه وزارت امور خارجه و تصمیم دادستان کل کشور ملاقات کنند. زندانیانی که کشورشان در ایران نماینده سیاسی یا کنسولی ندارد، می‌توانند با نماینده سیاسی یا کنسولی کشوری که حافظ منافع کشور متبوع آن‌ها است، ملاقات داشته باشند.
https://tavaana.org/prisoners_rights66/
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=hqxqvb57tCE
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/tc7fhbqeceqr
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتقال، اعزام و بدرقه محکوم

زندانی یا بازداشتی در همان محلی دوران حبس یا بازداشت خود را می‌گذراند که حکم یا قرار بازداشت او در آنجا صادر شده است. بنابراین در صورتی که مثلا قرار بازداشت متهمی در تهران صادر شده باشد، اعزام او به بازداشتگاه یا زندانی خارج از تهران قانوناً مجاز نیست؛ مگر در مورد زندانیانی که مقام قضائی مربوطه بر اساس قانون محل دیگری را برای تحمل کیفر آن‌ها تعیین کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights67/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=8uUYvXelEe0
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/afyhx2ggcxtm

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

احمدرضا حائری، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر، از حق درمان محروم شده است. به گفته منابع خبری، از اعزام این زندانی سیاسی به بیمارستان خودداری شده است.
احمدرضا حائری هم‌اکنون در زندان قزلحصار کرج محبوس است، روز سه‌شنبه دوازدهم دی‌ماه، علیرغم نیاز به رسیدگی درمانی، به دلیل مخالفت وی با انتقال با دستبند، از اعزام به بیمارستان محروم ماند.

این روزنامه‌نگار زندانی از بیماری قرنیه چشم رنج می‌برد و تنها به دلیل مخالفت با انتقال با دستبند، از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به بیمارستان فارابی محروم مانده است.

احمدرضا حائری پیشتر در یادداشتی از زندان قزل‌حصار، روایتی را از «شکنجه» و «اعدام مصنوعی» سامان یاسین (صیدی) منتشر کرده بود.

احمدرضا حائری پیش از این نیز از بابت فعالیت های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است.
خوب است درباره اعزام زندانیان به بیمارستان بدانید:
«چنانچه پزشک بهداری مؤسسه یا زندان تشخیص دهد که محکوم بیمار باید در بیمارستان بستری شود، نگهداری او در بهداری یا آسایشگاه جایز نیست و مسئولین زندان وظیفه دارند که محکوم را در بیمارستان بستری کنند.»

#یاری_حقوقی_توانا
#احمدرضا_حائری
#حقوق_زندانی
@Tavaana_TavaanaTech

گزارش برخی زندانیان از وضعیت نابسامان زندان قزلحصار

چند نفر از زندانیان زندان قزلحصار در گزارشی از این زندان به حاکم‌بودن شرایط غیرانسانی و نیز فقدان امکانات حداقلی و موارد دیگری از نقض حقوق‌بشر پرداخته‌اند که این گزارش به طور اختصاصی به دست توانا رسیده‌است.

- تراکم جمعیت در زندان قزلحصار با ۱۵ هزار نفر زندانی

با توجه به ظرفیت و‌پتانسیل زندان، به‌ طور نسبی جمعیت هر سالن باید ۲۰۰ نفر باشد اما بیش از ۴۰۰ نفر در این سالن‌ها نگهداری می‌شوند و حتی نزدیک به ۱۰۰ نفر در حسینیه زندگی می‌کنند.
  در واحد ۴ بند ۲۱ و سالن ۲ که زندانیان سیاسی در آن محبوس هستند، اتاق‌هایی با ابعاد ۱/۵ در ۲ متر و بسیار شبیه به گور و دخمه وجود دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد حمام و سرویس بهداشتی به نسبت تعداد بسیار بالای افراد وجود ندارد. آب گرم فقط  روزی ۲ ساعت در اختیار زندانیان قرار میگیرد که آن هم در بسیاری از مواقع گرم نمی‌شود  یا کلا قطع است.
این زندان به طور کلی مشکل قطع برق دارد و این در حالی است که برق اضطراری به هیچ وجه  وجود ندارد. به طوری که سیستم گرمایشی و حتی تلفن‌ها هم  همزمان قطع می‌شود.

- تلفن‌های زندان در اختیار شرکتی به نام «آسیاتک» است که مشخصا سهام‌دار آن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است. این تلفن‌ها شنود برخط می‌شود به طوری که به محض انتشار اخبار زندان یا اطلاعاتی درباره شرایط زندانیان یا هرگونه فایل صوتی، بلافاصله قطع می‌شود. (قابل توجه فعالان و کنشگران سیاسی است که این شرکت قانون‌شکن و سانسورگر که در حال گسترش است و باید مورد تحریم قرار بگیرد).

- تغذیه نامناسب و غیراستاندارد سبب می‌شود زندانی برای تامین نیارهایشان به فروشگاه زندان مراجعه کنند و زندانیانی که توان خرید ندارند، مجبور به کارهای خدمات‌ و بیگاری برای زندان بخش کارخانجات روی آورند. آنها مجبورند از ساعت ۸ صبح تا ۴ بعدازظهر برای ماهیانه حدود ۲۰۰ هزار تومان کار کنند. (به گونه ای برده داری نوین)

مقدار غذا کم و کیفیت آن بسیار بد است. گوشت قرمز و میوه کلا حذف شده. عدم بازرسی و بازدید و نظارت کافی هم اسباب سواستفاده از مدیران زندان را فراهم کرده است.

متن کامل را اینجا بخوانید

#زندان_قزلحصار #حقوق_زندانی #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«سر ته آویزان کردن برای مدت طولانی»، «زدن اسپری فلفل در مقعد» و «ضرب و شتم شدید در مرحله بازجویی» از جمله شکنجه‌هایی است که فرهاد شاکری، زندانی عقیدتی، در طی دوران بازجویی متحمل شده است.
سایت حقوق بشر ایران، گزارشی درباره وضعیت فرهاد شاکری، زندانی محکوم به اعدام محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد، منتشر کرده، این گزارش به تایید منابع مستقل آموزشکده توانا هم رسیده است.

فرهاد شاکری، به دلیل عدم دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی در وضعیت نامناسبی به سر می‌برد. بر اساس این گزارش‌ها، این زندانی علیرغم وضعیت وخیم جسمانی، از دسترسی به خدمات درمانی محروم بوده و به همین دلیل از مرداد ماه سال جاری تاکنون در اعتراض به وضعیت خود چندین بار دست به اعتصاب غذا زده که این مساله خود سبب بدتر شدن حال جسمانی وی شده است.
او اخیرا پنج روز پیش با وعده پیگیری مطالباتش از سوی مسئولان زندان وکیل آباد مشهد قبل بطور مشروط به اعتصاب غذای خود پایان داد و تاکید کرده در صورت عدم تحقق وعده های داده شده از ۳۰ روز دیگر مجددا اعتصاب غذا خواهد کرد

فرهاد شاکری ۴۵ ساله و اهل گنبدکاووس است و در بهمن ماه ۱۳۹۴ به همراه شمار دیگری از شهروندان بلوچ و ترکمن به اتهام همکاری با گروه‌های تروریستی بازداشت شده، به شدت شکنجه شد و حدود ۱۱ ماه از حق هرگونه تماس تلفنی، ملاقات و دسترسی به وکیل و سایر حقوق اولیه یک خود در یک فرآیند دادرسی محروم شده بود.

پس از ۴ سال بلاتکلیفی، شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد فرهاد شاکری و شمار دیگری از متهمان این پرونده را به اتهام بغی به اعدام محکوم کرد. این حکم بعدتر درسال ۱۳۹۸ از سوی دیوان عالی کشور رد شد و پرونده فرهاد شاکری برای رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض ارجاع شد. پرونده این زندانی اما مجددا برای مدت ۳ سال بدون رسیدگی باقی ماند. در سال ۱۴۰۱ رسیدگی به پرونده در شعبه هم عرض مجددا آغاز شد و نهایتا در مرداد ۱۴۰۲ فرهاد شاکری مجددا به اعدام محکوم شد. علیرغم درخواست دوباره فرجام خواهی، دیوان عالی کشور اما هنوز به این درخواست فرهاد شاکری پاسخی نداده است. این در حالی است که او به دلیل شکنجه‌ها و آزارهای ناشی از زندان در وضعیت وخیم جسمانی به سر می‌برد و از دسترسی به خدمات درمانی نیز محروم است.


فارغ از هر اتهامی، اعمال شکنجه کاری غیر انسانی و غیر قانونی است. فارغ از هر اتهامی، هر زندانی باید از حقوق اولیه‌ای مثل حق درمان، حق داشتن وکیل در تمام مراحل پرونده و حق ارتباط و ملاقات با خانواده برخوردار باشد.

#فرهاد_شاکری #نه_به_شکنجه #نه_به_اعدام #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پدر نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل درگذشت. او به دلیل کهولت سن و بیماری قادر به رفتن به زندان برای ملاقات دخترش نبود. مادر خانم محمدی هم چند سال در وقتی که ایشان در مرخصی بودند، درگذشته بود.
یکی از هزینه‌هایی که زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان می‌دهند، دوری از عزیزانشان است. آن‌ها از آغوش همدیگر و گاه شنیدن صدای هم محروم هستند.
از کنار بالین پدر سالمند در لحظات آخر زندگی و حتی حضور در مراسم خاکسپاری و بدرقه پیکر عزیزان محروم هستند.
به خانم نرگس محمدی مرخصی نداده‌اند و حتی تماس‌های تلفنی و ملاقات‌های ایشان قطع شده است.
به ایشان و خانواده‌شان بابت این مصیبت تسلیت می‌گوییم و بار دیگر تاکید می‌کنیم که استفاده از مرخصی و تماس با خانواده، از حقوق زندانیان است که در ایران نقض می‌شود و نهادهای حقوق بشری نباید چشم بر نقض حقوق بشر در ایران ببندند.

هم اکنون زندانیانی در زندان‌های ایران هستند که بیش از بیست سال است که حتی یک ساعت هم مرخصی نداشتند و در این سال‌ها بسیاری از اعضای خانواده‌شان درگذشته‌اند.
چند سال پیش از محمد نظری، زندانی سیاسی سابق، به عنوان زندانی تنها نام برده می‌شد، چرا که همه اعضای خانواده‌اش درگذشته بودند و او نتوانسته بود حتی در مراسم آن‌ها شرکت کند. مانند محمد نظری بسیارند.

#نرگس_محمدی #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

زوم: زندان در زندان

عنوانِ «زندان سیاسی»، به خودی خود، با حقوق اولیه‌ بشر در تناقض است. یعنی این‌که یک شخص فقط به دلیل تفاوت دیدگاهش با حکومت، به زندان بیفتد. اما در جمهوری اسلامی شهروندان و کنشگران نه فقط به این دلیل به زندان می‌افتند، که حتی از حقوق قانونی خودشان در زندان هم محروم هستند؛ حقوقی که در قانون جمهوری اسلامی هم به رسمیت شناخته شده.

https://youtu.be/-ci-z7c5xXI

#زوم #زندانی_سیاسی #حقوق_بشر #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش ضیا نبوی، زندانی سیاسی، از شیوع ساس در بند ۸ زندان اوین خبر داده بود، به نوشته نبوی، زندانیان این بند از هر تمهیدی استفاده می‌کنند تا از گزش ساس‌ها در امان بمانند؛ اما فایده‌ای ندارد. یک زندانی «بلوز آستین بلند با سرآستین کشی می‌پوشد، جورابش را روی شلوارش بالا می‌کشد، همه زوایای تخت و تشک را بازرسی می‌زند و پتو را طوری دور سر و اندامش می‌پیچد که هیچ راه نفوذی برای ساس‌ها باقی نماند. حتی قرص خواب قوی هم مصرف می‌کند اما همه این تدبیرها به اندازه یکی دو ساعت هم چاره کار نیستند.»

او در بخشی از نامه‌اش نوشته بود:
«وقتی به ساس‌های محبوس میان لیوان‌های پلاستیکی نگاه می‌کردم و جمعیت احتمالی آنها در بند به ذهنم می‌آمد، به خود می‌گفتم اینجا زیست‌بوم ساس‌هاست؛ آنها نیستند که اضافی‌اند؛ این ما هستیم که باید برویم.»

قوه قضاییه ادعای ضیا نبوی را تکذیب کرد و او را به خاطر اطلاع‌رسانی درباره ساس‌ها به انفرادی تنبیهی فرستاد!

اما وجود ساس در زندان امری مسبوق به سابقه است به طوری که بکتاش آبتین در یکی از شعرهایش به آن اشاره کرده بود.

سعید دهقان، وکیل دادگستری در این باره نوشته:

«برخلاف ادعای قوه قضاییه که می‌گوید زندان اوین پاکیزه است و #ساس ندارد، این مساله اصلا تازگی ندارد و سندش هم شعری با عنوان «ساس» در کتاب «مرثیه‌ای برای گل‌های پژمرده» اثر زنده‌یاد #بکتاش_آبتین است که در مهر ۱۳۹۹ سروده است:

ما
و ساس‌ها
در زندانی مشترک
حبس می‌کشیدیم.

از قضا، شعر «ساس» نخستین شعر از این کتاب است كه شصت قطعه شعر دارد و ‎#نشر_باران در اواخر سال ۱۴۰۲ منتشر کرده است.»


حقوق زندانی در برنامه‌های روزانه بازداشتگاه و زندان
https://tavaana.org/prisonersrights23/
بهداشت در زندان
https://tavaana.org/prisoners_rights29/

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

گزارش دریافتی از یکی از زندانیان سیاسی که چند ماهی است که آزاد شده، حاکی از این است که مسئولان زندان از بسیاری از زندانیان بیگاری می‌کشند و این زندانیان از ترس انتقال به زندان تهران بزرگ تن به کارهایی طاقت‌فرسا می‌دهند.

این منبع مطلع نوشته:
«قبل از هر چیز بگم که اندرزگاه ۶ هرکس کار نکنه میفرستن تهران بزرگ و ۲۰ یا ۳۰ تا زندانی سیاسی داره که تنبیهی اونجا هستن. بخاطر نرفتن به تهران بزرگ بیگاری میکشن ازشون و شاهد بودم که متاسفانه یه نفر که مشکل قلبی داشت رو برده بودن قسمت انبار مرکز، اونجا هی بار میاد، میوه، لبنیات، نان و هر چیز دیگه...‌و این زندانیان باید این بارها رو جابه‌جا کنند، اون فرد زندانی حین کار، مشکل قلبی پیدا کرد و بردنش بهداری و برنگشت و گفتن که انتقال دادیم به یه اندرزگاه دیگه، نمیدونم شاید فوت شده بود....

۲۵ اسفند ۱۴۰۲ که برف سنگین تهران کل محوطه اوین رو سفید پوش کرده بود این بدبخت‌ها رو با دمپایی و پارو به دست از ساعت ۸ صبح  تا ۷ غروبفرستادن تا برف‌های داخل محوطه رو پارو کنن و وقتی برگشتن پاهاشون از شدت سرما یخ زده بود و بی‌حس شده بود.
این اندرزگاه هیچ امکاناتی نداره و مخصوص کسانی هستش که بخاطر مهریه و رد مال زیر ۱ میلیارد اونجان. تهدید فرستادن به زندان تهران بزرگ، ترفندی هستش که اونا رو تو اوین نگه میداره. از این زندانیان برای ساخت اندرزگاه ۷ داره استفاده میشه، ۲۰۰ تفرم ظرفیت داره و به غیر از ۲۰ تا سیاسی، بقیه زندانیان از صبح تا ۵ غروب بیرون هستن. یا دارن جنس خالی میکنن تو انبار یا میوه میبرن پخش میکنن داخل اندرزگاه‌های دیگه. هر کاری داخل اوین هست، رایگان این زندانیان انجام میدن، زندانیانی که از ۲۰ ساله تا ۷۰ ساله توشون دیده میشه.»


مرتبط:

حقوق مادی زندانیان
https://tavaana.org/6-reserved-rights-of-prisoners/

اشتغال و حرفه‌آموزی در زندان
https://tavaana.org/prisoners-rights-45/


#حقوق_زندانی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

نجات انورحمیدی، معلم و زندانی سیاسی است که در زندان سپیدار اهواز به سر می‌برد. سال‌ها ست که این معلم زندانی ۶۷ علیرغم ابتلا به بیماری‌های متعدد از رسیدگی مناسب پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم بوده است.

یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به «هرانا» گفت:
«علیرغم ابتلای خانم انورحمیدی به اختلال در عملکرد تیروئید، آب مروارید و خونریزی از ناحیه هر دو چشم، فشار خون، چربی خون و سردردهای مزمن از رسیدگی پزشکی مناسب و همچنین اعزام به پزشکی قانونی برای تایید عدم توانایی در تحمل کیفر محروم مانده است.»
ایشان تا کنون حتی از اولیه‌ترین نیازهای درمانی محروم بوده و از سال ۹۷ تاکنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است.

این زندانی سیاسی پیش از این در دهه شصت نیز زندانی بوده و از سردرد مزمن که نتیجه شکنجه در سال‌های پیش در زندان است، رنج می‌برد.

خانم «انورحمیدی کارون» متولد ۱۳۳۷، ساکن اهواز است، او در سال ۹۶ بازداشت شد و به اتهام ا«قدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرد. در اسفندماه ۹۷ دوباره بازداشت شد و به زندان سپیدار اهواز منتقل شد. در این دوره شعبه چهارم ‌دادگاه اهواز، نجات انورحمیدی و همسرش را به ۱۵ سال زندان محکوم کرد.

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
#زندان
#زندانی
#نجات_انور_حمیدی
#نجات_انورحمیدی
@Tavaana_TavaanaTech