عراق بلندترین برج جهان را می‌سازد
«عروس خلیج» لقبی بود که پیش از این به شهر بصره به عنوان یکی از زیباترین و بین‌المللی‌ترین شهرهای منطقه خلیج فارس داده می‌شد، پیش از این که صدام به جان جمعیت عمدتا شیعه آن بیافتد.
برج «عروس خلیج» در شهر بصره عراق با ارتفاع ۱۱۵۲ متر با پیشی گرفتن از برج خلیفه دوبی، بلندترین ساختمان دنیا خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در حالی که عربستانی‌ها قصد داشتند با ساخت برج «المملکه» تا سال ۲۰۱۹ میلادی ساخت بلندترین ساختمان جهان را به نام خود ثبت کنند، اما حالا کشور عراق اعلام کرده در تلاش است با ساخت برج «عروس خلیج» به ارتفاع ۱۱۵۲ متر در شهر بصره، با کنار زدن برج خلیفه امارات میزبان بلندترین ساختمان جهان باشد.
کمپانی عراقی - انگلیسی «AMBS» که مسئولیت ساخت برج «عروس خلیج» را برعهده گرفته اعلام کرده است که ارتفاع تنها هدف آنها نخواهد بود و قصد دارند در این پروژه عظیم عمرانی شهری عمودی با 230 طبقه احداث کنند که در آن چهار برج با ارتفاع‌های گوناگون به هم مرتبط هستند.
همچنین طبق برنامه‌ریزی برج «عروس خلیج» در شهر بصره عراق نه تنها شامل ادارات و هتل و ساختمان‌های معمولی خواهد بود، بلکه دارای سیستم حمل و نقل ویژه، مدرسه، کلینیک، محله‌های گوناگون است و سطح بزرگی از فضای عمومی در پایین برج‌ها نیز مسقف خواهد بود.
به گزارش گاردین، اگر تصویر ذهنی شما از شهر بصره منطقه‌ای جنگ زده در سال 2003 همزمان با ورود نیروهای آمریکای و انگلیسی است باید ذهن خود را به‌روز کنید؛ بصره این روزها شهری موفق و نسبتا صلح‌آمیز است و بیشتر شبیه به کویت است تا بغداد. ماشین‌های مدرن در همه جاده‌ها دیده می‌شوند و همچنین یک هتل پنج ستاره و یک استادیوم بزرگ ورزشی اخیرا در این شهر افتتاح شده و دولت نیز مشغول کار بر روی طرح‌های بزرگ برای توسعه شهر است که پروژه برج «عروس خلیج» در مرکز آن قرا ردارد.
«عروس خلیج» لقبی بود که پیش از این به شهر #بصره به عنوان یکی از #زیباترین و بین‌المللی‌ترین شهرهای منطقه خلیج فارس داده می‌شد، پیش از این که صدام به جان جمعیت عمدتا شیعه آن بیافتد.
هنوز مکان مشخص و تاریخ تکمیل برج «عروس خلیج» اعلام نشده، اما «مارکوس دآندرس»، #معمار این #پروژه بزرگ #عمرانی معتقد است ساخت این برج از جمله خبرهای نادر مثبت درباره عراق در چند سال اخیر است و اگر شما اکنون به آنجا بروید متوجه خواهید شد که مردم زندگی عادی می‌خواهند و دوست دارند به زندگی خود ادامه دهند.
منبع:
عصر ایران
@Tavaana_Tavaanatech
«عروس خلیج» لقبی بود که پیش از این به شهر بصره به عنوان یکی از زیباترین و بین‌المللی‌ترین شهرهای منطقه خلیج فارس داده می‌شد، پیش از این که صدام به جان جمعیت عمدتا شیعه آن بیافتد.
برج «عروس خلیج» در شهر بصره عراق با ارتفاع ۱۱۵۲ متر با پیشی گرفتن از برج خلیفه دوبی، بلندترین ساختمان دنیا خواهد شد.
به گزارش ایسنا، در حالی که عربستانی‌ها قصد داشتند با ساخت برج «المملکه» تا سال ۲۰۱۹ میلادی ساخت بلندترین ساختمان جهان را به نام خود ثبت کنند، اما حالا کشور عراق اعلام کرده در تلاش است با ساخت برج «عروس خلیج» به ارتفاع ۱۱۵۲ متر در شهر بصره، با کنار زدن برج خلیفه امارات میزبان بلندترین ساختمان جهان باشد.
کمپانی عراقی - انگلیسی «AMBS» که مسئولیت ساخت برج «عروس خلیج» را برعهده گرفته اعلام کرده است که ارتفاع تنها هدف آنها نخواهد بود و قصد دارند در این پروژه عظیم عمرانی شهری عمودی با 230 طبقه احداث کنند که در آن چهار برج با ارتفاع‌های گوناگون به هم مرتبط هستند.
همچنین طبق برنامه‌ریزی برج «عروس خلیج» در شهر بصره عراق نه تنها شامل ادارات و هتل و ساختمان‌های معمولی خواهد بود، بلکه دارای سیستم حمل و نقل ویژه، مدرسه، کلینیک، محله‌های گوناگون است و سطح بزرگی از فضای عمومی در پایین برج‌ها نیز مسقف خواهد بود.
به گزارش گاردین، اگر تصویر ذهنی شما از شهر بصره منطقه‌ای جنگ زده در سال 2003 همزمان با ورود نیروهای آمریکای و انگلیسی است باید ذهن خود را به‌روز کنید؛ بصره این روزها شهری موفق و نسبتا صلح‌آمیز است و بیشتر شبیه به کویت است تا بغداد. ماشین‌های مدرن در همه جاده‌ها دیده می‌شوند و همچنین یک هتل پنج ستاره و یک استادیوم بزرگ ورزشی اخیرا در این شهر افتتاح شده و دولت نیز مشغول کار بر روی طرح‌های بزرگ برای توسعه شهر است که پروژه برج «عروس خلیج» در مرکز آن قرا ردارد.
«عروس خلیج» لقبی بود که پیش از این به شهر #بصره به عنوان یکی از #زیباترین و بین‌المللی‌ترین شهرهای منطقه خلیج فارس داده می‌شد، پیش از این که صدام به جان جمعیت عمدتا شیعه آن بیافتد.
هنوز مکان مشخص و تاریخ تکمیل برج «عروس خلیج» اعلام نشده، اما «مارکوس دآندرس»، #معمار این #پروژه بزرگ #عمرانی معتقد است ساخت این برج از جمله خبرهای نادر مثبت درباره عراق در چند سال اخیر است و اگر شما اکنون به آنجا بروید متوجه خواهید شد که مردم زندگی عادی می‌خواهند و دوست دارند به زندگی خود ادامه دهند.
منبع:
عصر ایران
@Tavaana_Tavaanatech
محسن فروغی طراح آرامگاه سعدی
به بهانه‌ی ۱۸ آذر سالروز درگذشت سعدی
شاید هیچ ایرانی‌ای نباشد که نام سعدی را نشنیده باشد و یا شعری از او را نخوانده و یا در خاطر نداشته باشد. ابومحمد مصلح‌الدین‌بن‌عبدالله، مشهور به سعدی شیرازی شاعر و نویسنده‌ی ایرانی است. کتاب #بوستان و #گلستان و دیوان اشعار او که شامل #غزلیات و قصاید و رباعیات و غیره است در میان ایرانیان بسیار شهرت دارد. #سعدی شیرازی در خانقاهی که هم‌اکنون آرامگاه اوست و در گذشته محل زندگی این شاعر بزرگ بوده است به خاک سپرده شد. آرامگاه سعدی معروف به سعدیه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنه‌ی کوه در شمال شرق شهر شیرازقرار گرفته است.
ساختمان جدید این بنا در سال ۱۳۳۰ توسط محسن فروغی #معمار #مدرنیست ایرانی #طراحی می‌شود. این ساختمان به سبک ایرانی است با ۸ ستون از سنگ‌های قهوه‌ای‌رنگ که مقابل مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی‌کاری مزین شده است. بنای آرامگاه از بیرون به شکل مکعبی است اما در درون هشت‌ضلعی است که دیوارهایی از جنس مرمر دارد. زیربنای اصلی آرامگاه ۲۷۵ متر مربع است.
محسن فروغی کیست؟
محسن فروغی، معمار ایرانی و استاد معماری و رئیس سابق دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او فرزند محمد‌علی فروغی مشهور به ذکاءالملک، ادیب، سیاست‌مدار ایرانی، دیپلمات، نماینده‌ی مجلس، وزیر و نخست‌وزیر ایران است. محسن فروغی در سال ۱۳۱۶ از مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس با مدرک درجه‌ی یک فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به ایران بازگشت. فروغی در همان سال بازگشت به ایران و در زمره‌ی نخستین معماران معاصر ایران به استخدام دولت درآمد. فروغی به همراه آندره گدارد، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان‌گذاران و استادان دانشکدهی معماری دانشگاه تهران است و پس از آندره گدار، دومین رئیس دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده است که ۱۵ سال ریاست دانش‌کده را بر عهده داشت.
محسن فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ بازداشت شد و مجموعه‌ی اشیا و آثار هنری ِ شخصی او مصادره شد. او در سال ۱۳۶۱ از #زندان جمهوری اسلامی آزاد شد و ده ماه پس از #آزادی درگذشت.
از آثار مهم این معمار ایرانی می‌توان به «دانشکدهی حقوق دانشگاه تهران»، «ساختمان وزارت دارایی»، «کاخ نیاوران» و همچنین شعب بانک ملی در شهرهای شیراز و اصفهان، تبریز و تهران اشاره کرد. با این‌که #محسن_فروغی دانش‌آموخته‌ی معماری در غرب بود اما در طراحی معماری خود #سبک معماری ایرانی را پاس می‌داشت و از آن استفاده می‌کرد. فروغی طرح آرامگاه سعدی را با هم‌کاری علی‌اکبر صادق و با الهام از عناصر معماری #سنتی #ایران، طراحی کرد. «ساختمان‌های فروغی اگر چه اساسا مدرن هستند، اما در آنها از برخی عناصر و ویژگی‌های #معماری #ایرانی نیز به شکل نوآورانه‌ای استفاده شده است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/n8iOJJ
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به بهانه‌ی ۱۸ آذر سالروز درگذشت سعدی
شاید هیچ ایرانی‌ای نباشد که نام سعدی را نشنیده باشد و یا شعری از او را نخوانده و یا در خاطر نداشته باشد. ابومحمد مصلح‌الدین‌بن‌عبدالله، مشهور به سعدی شیرازی شاعر و نویسنده‌ی ایرانی است. کتاب #بوستان و #گلستان و دیوان اشعار او که شامل #غزلیات و قصاید و رباعیات و غیره است در میان ایرانیان بسیار شهرت دارد. #سعدی شیرازی در خانقاهی که هم‌اکنون آرامگاه اوست و در گذشته محل زندگی این شاعر بزرگ بوده است به خاک سپرده شد. آرامگاه سعدی معروف به سعدیه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنه‌ی کوه در شمال شرق شهر شیرازقرار گرفته است.
ساختمان جدید این بنا در سال ۱۳۳۰ توسط محسن فروغی #معمار #مدرنیست ایرانی #طراحی می‌شود. این ساختمان به سبک ایرانی است با ۸ ستون از سنگ‌های قهوه‌ای‌رنگ که مقابل مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی‌کاری مزین شده است. بنای آرامگاه از بیرون به شکل مکعبی است اما در درون هشت‌ضلعی است که دیوارهایی از جنس مرمر دارد. زیربنای اصلی آرامگاه ۲۷۵ متر مربع است.
محسن فروغی کیست؟
محسن فروغی، معمار ایرانی و استاد معماری و رئیس سابق دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او فرزند محمد‌علی فروغی مشهور به ذکاءالملک، ادیب، سیاست‌مدار ایرانی، دیپلمات، نماینده‌ی مجلس، وزیر و نخست‌وزیر ایران است. محسن فروغی در سال ۱۳۱۶ از مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس با مدرک درجه‌ی یک فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به ایران بازگشت. فروغی در همان سال بازگشت به ایران و در زمره‌ی نخستین معماران معاصر ایران به استخدام دولت درآمد. فروغی به همراه آندره گدارد، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان‌گذاران و استادان دانشکدهی معماری دانشگاه تهران است و پس از آندره گدار، دومین رئیس دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده است که ۱۵ سال ریاست دانش‌کده را بر عهده داشت.
محسن فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ بازداشت شد و مجموعه‌ی اشیا و آثار هنری ِ شخصی او مصادره شد. او در سال ۱۳۶۱ از #زندان جمهوری اسلامی آزاد شد و ده ماه پس از #آزادی درگذشت.
از آثار مهم این معمار ایرانی می‌توان به «دانشکدهی حقوق دانشگاه تهران»، «ساختمان وزارت دارایی»، «کاخ نیاوران» و همچنین شعب بانک ملی در شهرهای شیراز و اصفهان، تبریز و تهران اشاره کرد. با این‌که #محسن_فروغی دانش‌آموخته‌ی معماری در غرب بود اما در طراحی معماری خود #سبک معماری ایرانی را پاس می‌داشت و از آن استفاده می‌کرد. فروغی طرح آرامگاه سعدی را با هم‌کاری علی‌اکبر صادق و با الهام از عناصر معماری #سنتی #ایران، طراحی کرد. «ساختمان‌های فروغی اگر چه اساسا مدرن هستند، اما در آنها از برخی عناصر و ویژگی‌های #معماری #ایرانی نیز به شکل نوآورانه‌ای استفاده شده است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/n8iOJJ
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
بخشی از گزارش شبکه سی.ان.ان آمریکا در باره یک خانه #سوپرمدرن و پیشرفته در منطقه‌ی «دروس» تهران که توسط علیرضا تقابنی، #معمار باذوق ایرانی طراحی و ساخته شده است را می‌بینید.
پنجره‌ها و بالکنی‌های این خانه که یکی از گرانترین مِلک‌های مسکونی در جهان می‌باشد، بصورت ۳۶۰ درجه میچرخند تا منظره و میزان روشنایی متفاوتی را در فضای داخلی #خانه ایجاد کنند؛ قیمت این خانه #پیشرفته و #منحصربفرد که به تمام امکانات رفاهی با استانداردهای مدرن دنیای امروز مجهز است، ۹ میلیون دلار ارزیابی شده است
متن و ویدئو برگرفته از NeginTV
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
پنجره‌ها و بالکنی‌های این خانه که یکی از گرانترین مِلک‌های مسکونی در جهان می‌باشد، بصورت ۳۶۰ درجه میچرخند تا منظره و میزان روشنایی متفاوتی را در فضای داخلی #خانه ایجاد کنند؛ قیمت این خانه #پیشرفته و #منحصربفرد که به تمام امکانات رفاهی با استانداردهای مدرن دنیای امروز مجهز است، ۹ میلیون دلار ارزیابی شده است
متن و ویدئو برگرفته از NeginTV
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
سال‌گرد نوسازی آرامگاه فردوسی و یادی از هوشنگ سیحون، معمار برجسته ایرانی
ساختمان آرامگاه در سال ۱۳۱۱ آغاز شد و ۱۸ ماه طول کشید تا برای جشن هزاره‌ی فردوسی در سال ۱۳۱۳ آماده شود. مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود که به‌ترین سنگ‌تراشان تصاویری از شاه‌نامه بر آن حک کردند. ساختمان بنا از همان ابتدا به دلیل عدم محاسبه‌ی دقیق مقاومت خاک شروع به جذب رطوبت کرد و این‌گونه شد که به دستور انجمن آثار ملی و در سال ۱۳۴۳ بازسازی بنا با نظارت هوشنگ سیحون آغاز شد و در دهم اردیبهشت ۱۳۴۷ به پایان رسید.
هوشنگ سیحون در تشریح تاریخچه‌ی بازسازی و مرمت آرامگاه فردوسی در گفت‌وگویی می‌گوید که انجمن آثار ملی ایران، در اوایل حکومت رضا شاه پهلوی تصمیم به برگزاری مراسم هزاره‌ی فردوسی و بنای آرامگاه این شاعر نامی می‌گیرد. سیحون که در آن زمان دانش‌آموز دوره‌ی ابتدایی بود به خاطر می‌آورد که یک تومان به طرح ساخت آرامگاه کمک کرده است. «چون انجمن آثار ملی از خودش پول نداشت، بودجه آنرا گذاشتند به حساب بلیط‌های اعانه ملی که مردم بخرند. دانه‌ای یک تومان بود.» سیحون ادامه می‌دهد که در اوایل دهه‌ی ۱۳۴۰ قرار شد که بنای آرامگاه که به شدت آسیب دیده و فرسوده شده بود، تخریب و از نو ساخته شود و انجام این کار به عهده‌ی وی گذاشته شده است.«ساختمان را دیگر از آن حالت اولیه به کلی درآوردیم. یک ساختمان مدرن با طرح جدید در داخل (بنا شد). تصمیم گرفتیم که خارح ساختمان شکل و شمایل قبلی‌اش باقی بماند.»
هوشنگ سیحون که بود؟
هوشنگ سیحون، #معمار، #نقاش و رئیس سابق دانشکدهی هنرهای زیبای تهران ۳۱ مردادماه سال ۱۲۹۹ در تهران به دنیا آمد. پدر بزرگ او میرزا عبدالله فراهانی، بنیان‌گذار موسیقی سنتی و مادر او، مولود خانم از نوازندگان تار و سه تار بود.
اولین اثر #معماری او در ایران، طراحی و ساخت آرامگاه بوعلی سینا در همدان بود. سیحون این آرامگاه را زمانی طراحی کرد و ساخت که تنها ۲۵ سال سن داشت.
آثار سیحون در سال ۱۹۷۲ در کنار هنرمندانی چون پیکاسو و سالوادور دالی در نمایش‌گاهی در دانشگاه ماساچوست به نمایش در آمد.
#هوشنگ_سیحون در گفت‌وگویی از خانه‌ای می‌گوید که میان باغی در روستای کلیگون واقع در مسیر جاده‌ای که از جنوب به شمال تهران می رفت و از لشکرک به طرف اوشان و فشم می‌گذشت قرار داشته که پس از انقلاب مصادره شده است: «پسر من این خانه را بسیار دوست داشت. اما متاسفانه این خانه پس از انقلاب مصادره گردیده و به اجاره داده شده بود. پسر من سرانجام این خانه را از آنها اجاره کرد. بعد از مدتی آمدند و گفتند که باید از آن خانه برود چون قصد فروشش را دارند. این بار هم پسرم هر طور که شده بود پولی جمع کرد و آن را خرید. این هم از عجایب روزگار است که کسی ناچار شود یک بار خانه‌ی خودش را اجاره کند و بعد هم آن را بخرد!! در جریان مصادره‌ی این خانه بود که بسیاری از کارهای طراحی، نقاشی و مجموعه‌ای از آثار عتیقه‌ام، از جمله بزرگترین مجسمه ی گاو به دست آمده از منطقه ی باستانی مارلیک، غارت شدند و بعضی از آنها بعدها از بازارهای هنری و #عتیقه در خارج کشور سر در آوردند.»
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/eFbWH1
@Tavaana_TavaanaTech
ساختمان آرامگاه در سال ۱۳۱۱ آغاز شد و ۱۸ ماه طول کشید تا برای جشن هزاره‌ی فردوسی در سال ۱۳۱۳ آماده شود. مساحت ساختمان ۹۴۵ متر بود که به‌ترین سنگ‌تراشان تصاویری از شاه‌نامه بر آن حک کردند. ساختمان بنا از همان ابتدا به دلیل عدم محاسبه‌ی دقیق مقاومت خاک شروع به جذب رطوبت کرد و این‌گونه شد که به دستور انجمن آثار ملی و در سال ۱۳۴۳ بازسازی بنا با نظارت هوشنگ سیحون آغاز شد و در دهم اردیبهشت ۱۳۴۷ به پایان رسید.
هوشنگ سیحون در تشریح تاریخچه‌ی بازسازی و مرمت آرامگاه فردوسی در گفت‌وگویی می‌گوید که انجمن آثار ملی ایران، در اوایل حکومت رضا شاه پهلوی تصمیم به برگزاری مراسم هزاره‌ی فردوسی و بنای آرامگاه این شاعر نامی می‌گیرد. سیحون که در آن زمان دانش‌آموز دوره‌ی ابتدایی بود به خاطر می‌آورد که یک تومان به طرح ساخت آرامگاه کمک کرده است. «چون انجمن آثار ملی از خودش پول نداشت، بودجه آنرا گذاشتند به حساب بلیط‌های اعانه ملی که مردم بخرند. دانه‌ای یک تومان بود.» سیحون ادامه می‌دهد که در اوایل دهه‌ی ۱۳۴۰ قرار شد که بنای آرامگاه که به شدت آسیب دیده و فرسوده شده بود، تخریب و از نو ساخته شود و انجام این کار به عهده‌ی وی گذاشته شده است.«ساختمان را دیگر از آن حالت اولیه به کلی درآوردیم. یک ساختمان مدرن با طرح جدید در داخل (بنا شد). تصمیم گرفتیم که خارح ساختمان شکل و شمایل قبلی‌اش باقی بماند.»
هوشنگ سیحون که بود؟
هوشنگ سیحون، #معمار، #نقاش و رئیس سابق دانشکدهی هنرهای زیبای تهران ۳۱ مردادماه سال ۱۲۹۹ در تهران به دنیا آمد. پدر بزرگ او میرزا عبدالله فراهانی، بنیان‌گذار موسیقی سنتی و مادر او، مولود خانم از نوازندگان تار و سه تار بود.
اولین اثر #معماری او در ایران، طراحی و ساخت آرامگاه بوعلی سینا در همدان بود. سیحون این آرامگاه را زمانی طراحی کرد و ساخت که تنها ۲۵ سال سن داشت.
آثار سیحون در سال ۱۹۷۲ در کنار هنرمندانی چون پیکاسو و سالوادور دالی در نمایش‌گاهی در دانشگاه ماساچوست به نمایش در آمد.
#هوشنگ_سیحون در گفت‌وگویی از خانه‌ای می‌گوید که میان باغی در روستای کلیگون واقع در مسیر جاده‌ای که از جنوب به شمال تهران می رفت و از لشکرک به طرف اوشان و فشم می‌گذشت قرار داشته که پس از انقلاب مصادره شده است: «پسر من این خانه را بسیار دوست داشت. اما متاسفانه این خانه پس از انقلاب مصادره گردیده و به اجاره داده شده بود. پسر من سرانجام این خانه را از آنها اجاره کرد. بعد از مدتی آمدند و گفتند که باید از آن خانه برود چون قصد فروشش را دارند. این بار هم پسرم هر طور که شده بود پولی جمع کرد و آن را خرید. این هم از عجایب روزگار است که کسی ناچار شود یک بار خانه‌ی خودش را اجاره کند و بعد هم آن را بخرد!! در جریان مصادره‌ی این خانه بود که بسیاری از کارهای طراحی، نقاشی و مجموعه‌ای از آثار عتیقه‌ام، از جمله بزرگترین مجسمه ی گاو به دست آمده از منطقه ی باستانی مارلیک، غارت شدند و بعضی از آنها بعدها از بازارهای هنری و #عتیقه در خارج کشور سر در آوردند.»
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/eFbWH1
@Tavaana_TavaanaTech
موزه‌ی ایران باستان و یادی از #آندره‌گدار، ایران‌شناس و عاشق ایران
در ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۱۳ شمسی به دستور رضا شاه و توسط آندره گدار، ساخت «موزه ی باستان ایران» آغاز شد. ساختمان این موزه در سال ۱۳۱۶ به پایان رسید و موزه برای بازدید عمومی افتتاح شد. زمینی که به این #موزه اختصاص یافته بود ۵۵۰۰ متر مربه بود که ۲۷۴۴ مترمربع زیر بنای این موزه است. آندره گدار در طراحی ساخت موزه به #کاخ‌ـکسری در شهر تیسفون در دوره‌ی #ساسانی نظر داشته است.
آندره گدار کیست؟
آندره گدار در سال ۱۸۸۱ میلادی در شهر چومونت در کشور فرانسه به دنیا آمد. او در دانشکدهی هنرهای زیبای پاریس در رشته‌ی معماری و باستان‌شناسی تحصیل کرد. او #باستان‌شناس و #معمار و متخصص در صنایع اسلامی و #ایرانی و خاورمیانه بود. بیشتر وقت گدار در زندگی در پرداختن به #باستان‌شناسی و معماری در خاورمیانه، خصوصا ایران گذشت. گدار در اوایل دوره‌ی پهلوی به ایران آمد و به استخدام دولت ایران درآمد. او در ایران مسئولیت‌هایی از قبیل «مدیر اداره عتیقیات» (باستان‌شناسی و موزه)، «فعالیت‌های پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران»، «انتشار نشریه‌ی باستان‌شناسی» با هم‌کاری هم‌سرش یدا گدار و ماکسیم سیرو، «بنیان‌گذاری دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران»، «ریاست و استادی دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران» و …داشته است. گدار در ابتدا به دعوت دولت وقت ایران و جهت سازماندهی و راه‌اندازی اداره کل باستان‌شناسی به ایران آمد.
او در مدت زمان ۳۲ سال که در ایران اقامت داشت با فعالیت‌های باستان‌شناسی و معماری خود خدمات شایانی به تاریخ و فرهنگ ایران کرد. آندره گدار در یکی از آخرین مکاتبات خود با نخست‌وزیر وقت ایران که نشان از دغدغه‌های او دارد چنین می‌گوید: «اگر چه کلیه طرح‌های مورد نظر خود را نتوانستم در ایران محقق سازم ولی توانستم کارهای مفیدی برای ایران انجام دهم: بنیان‌گذاری اداره خدمات باستان‌شناسی، تاسیس موزه باستان‌شناسی [ایران‌شناسی]، بازسازی ارزش‌مندترین ابنیه تاریخی، تهیه طرح‌های کلی دانشگاه تهران، ایجاد اداره انتشارات خدمات باستان‌شناسی که دیگر به جای زبان فرانسه از زبان فارسی استفاده می‌شود.
با این حال چند طرح که برایم بسیار با اهمیت بود با کمال تأسف رها شده است. در این نامه بیشتر تأکیدم بر موزه باستان شناسی تهران است. ۲۰ سال از عمر آن می‌گذرد. احتیاج به تجدید نظر و تکمیل دارد. تجهیزات مورد نیاز آن هنوز تأمین نشده است. احتیاج به نصب شبکه‌ی برق و بهبود سایر مسائل ظاهری دارد که بسیار مورد توجه ایرانیان و خارجیان خواهد بود... سازماندهی مجدد و اقدام تازه برای معرفی مجموعه‌ها و انتشار کاتالوگ با ویرایش جدید و چاپ مطلوب همراه با تصاویر زیبا، سود هنگفتی برای تبلیغ ایران در خارج خواهد داشت.»
گدار در ایران کارهای فراوان فرهنگی و باستان‌شناسی به سامان رساند که یادگار برجسته و مهم او را که هنوز قطب فرهنگی تهران است می‌توان دانشگاه تهران و نقشه‌ی عمومی آن و برخی دانش‌کده‌ها و تالارهای آن دانست. از سویی بسیاری، ترکیب هم‌دلانه‌ی سنت و معماری در مقبره ی حافظ را یکی از بزرگترین موفقیت‌‌های آندره گدار به شمار می‌آورند. این کلاه فرنگی که از همه جهات باز است و در باغ بهشت‌آسای حافظیه شیراز قرار گرفته است تسلط کم‌نظیر معمار آن در استفاده از سنت‌های ایرانی را به تصویر می‌کشد.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/M0n4ji
@Tavaana_TavaanaTech
در ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۱۳ شمسی به دستور رضا شاه و توسط آندره گدار، ساخت «موزه ی باستان ایران» آغاز شد. ساختمان این موزه در سال ۱۳۱۶ به پایان رسید و موزه برای بازدید عمومی افتتاح شد. زمینی که به این #موزه اختصاص یافته بود ۵۵۰۰ متر مربه بود که ۲۷۴۴ مترمربع زیر بنای این موزه است. آندره گدار در طراحی ساخت موزه به #کاخ‌ـکسری در شهر تیسفون در دوره‌ی #ساسانی نظر داشته است.
آندره گدار کیست؟
آندره گدار در سال ۱۸۸۱ میلادی در شهر چومونت در کشور فرانسه به دنیا آمد. او در دانشکدهی هنرهای زیبای پاریس در رشته‌ی معماری و باستان‌شناسی تحصیل کرد. او #باستان‌شناس و #معمار و متخصص در صنایع اسلامی و #ایرانی و خاورمیانه بود. بیشتر وقت گدار در زندگی در پرداختن به #باستان‌شناسی و معماری در خاورمیانه، خصوصا ایران گذشت. گدار در اوایل دوره‌ی پهلوی به ایران آمد و به استخدام دولت ایران درآمد. او در ایران مسئولیت‌هایی از قبیل «مدیر اداره عتیقیات» (باستان‌شناسی و موزه)، «فعالیت‌های پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران»، «انتشار نشریه‌ی باستان‌شناسی» با هم‌کاری هم‌سرش یدا گدار و ماکسیم سیرو، «بنیان‌گذاری دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران»، «ریاست و استادی دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران» و …داشته است. گدار در ابتدا به دعوت دولت وقت ایران و جهت سازماندهی و راه‌اندازی اداره کل باستان‌شناسی به ایران آمد.
او در مدت زمان ۳۲ سال که در ایران اقامت داشت با فعالیت‌های باستان‌شناسی و معماری خود خدمات شایانی به تاریخ و فرهنگ ایران کرد. آندره گدار در یکی از آخرین مکاتبات خود با نخست‌وزیر وقت ایران که نشان از دغدغه‌های او دارد چنین می‌گوید: «اگر چه کلیه طرح‌های مورد نظر خود را نتوانستم در ایران محقق سازم ولی توانستم کارهای مفیدی برای ایران انجام دهم: بنیان‌گذاری اداره خدمات باستان‌شناسی، تاسیس موزه باستان‌شناسی [ایران‌شناسی]، بازسازی ارزش‌مندترین ابنیه تاریخی، تهیه طرح‌های کلی دانشگاه تهران، ایجاد اداره انتشارات خدمات باستان‌شناسی که دیگر به جای زبان فرانسه از زبان فارسی استفاده می‌شود.
با این حال چند طرح که برایم بسیار با اهمیت بود با کمال تأسف رها شده است. در این نامه بیشتر تأکیدم بر موزه باستان شناسی تهران است. ۲۰ سال از عمر آن می‌گذرد. احتیاج به تجدید نظر و تکمیل دارد. تجهیزات مورد نیاز آن هنوز تأمین نشده است. احتیاج به نصب شبکه‌ی برق و بهبود سایر مسائل ظاهری دارد که بسیار مورد توجه ایرانیان و خارجیان خواهد بود... سازماندهی مجدد و اقدام تازه برای معرفی مجموعه‌ها و انتشار کاتالوگ با ویرایش جدید و چاپ مطلوب همراه با تصاویر زیبا، سود هنگفتی برای تبلیغ ایران در خارج خواهد داشت.»
گدار در ایران کارهای فراوان فرهنگی و باستان‌شناسی به سامان رساند که یادگار برجسته و مهم او را که هنوز قطب فرهنگی تهران است می‌توان دانشگاه تهران و نقشه‌ی عمومی آن و برخی دانش‌کده‌ها و تالارهای آن دانست. از سویی بسیاری، ترکیب هم‌دلانه‌ی سنت و معماری در مقبره ی حافظ را یکی از بزرگترین موفقیت‌‌های آندره گدار به شمار می‌آورند. این کلاه فرنگی که از همه جهات باز است و در باغ بهشت‌آسای حافظیه شیراز قرار گرفته است تسلط کم‌نظیر معمار آن در استفاده از سنت‌های ایرانی را به تصویر می‌کشد.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/M0n4ji
@Tavaana_TavaanaTech
Tavaana
آندره گدار ایران‌شناس و عاشق ایران
یادی از طراح سردر ِ جنوبی دانشگاه تهران به بهانه زادروزش
آیا می‌دانید طراح سردر جنوبی دانشگاه تهران چه کسی است؟
معمار این طرح زیبا، کورش فرزامی است.
کورش فرزامی در ۱۸ اسفندماه ۱۳۱۴ در تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۳۴۳ ار دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد که همزمان با فارغ‌التحصیلی خود سر در دانشگاه تهران را نیز طراحی و اجرا کرد. در آن سال به دستور ریاست وقت دانشگاه طرحی در بین دانشجویان معماری به مسابقه گذاشته شد که از میان طرح‌های رسیده، طرح کورش فرزامی از دانشکدهی هنرهای زیبا به عنوان طرح برتر انتخاب شد. این طرح الهام گرفته از تصویر خیالی دو پرنده است که بال‌هایشان را برای اوج‌گرفتن و برخاستن از زمین گشوده‌اند که مراد طراح تشبیه علم و دانش به دو بال بوده است.
سر در دانشگاه تهران به شماره ۲۴۴۵ به عنوان اثر فرهنگی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
از دیگر کارهای کورش فرزامی می‌توان به ساخت مرکز صدا و سیمای شهرهای سسندج و مهاباد، شهرک مسکونی دانشگاه تهران، مجموعه صنعتی صدا و سیما، بیمارستان تهران کلینیک، کارخانه‌ی زامیاد، غرفه ایران در نمایشگاه بین‌المللی اوزاکای ژاپن، غرفه فرانسه و نمایشگاه بین‌المللی تهران اشاره کرد.
روزنامه كيهان در تاريخ ۲۴ فروردين ۱۳۴۸ خبر سردر جدید دانشگاه تهران را این‌گونه اعلام کرد:
«ساختمان سردر جديد دانشگاه تهران در خرداد امسال (۱۳۴۸) پايان می‌يابد و سردر قبلی پس از ۲۶سال خدمت جای خود را به سردر تازه كه آميزه‌ای از معماری مدرن و معماری سنتی ايران است می‌سپارد.»
فرزامی در همان زمان در گفت‌وگویی با روزنامه‌ی کیهان می‌گوید:
«ارتفاع سردر دانشگاه از سطح زمين هفت متر و ۵۰ سانتی‌متر و فاصله بين دو دهنه آن ۲۰ متر است. مهم‌ترين مسئله اين است كه ما از به‌ترين طرز كاركرد بتن (بدون كارسازی از آن) استفاده كرده‌ايم و تا آنجا كه مقدور بوده است، كوشيده‌ايم تا بنای جديد دارای روحيه ايرانی بوده و تلفيقی از معماری مدرن و گذشته باشد.»
میزان هزینه‌ی این طرح در روزنامه‌های آن زمان چنین آمده است:
«برخی منابع عنوان می‌كنند كه برپايه آخرين صورتحساب و وضعيت شركت آرمه، هزينه اجرای طرح مبلغ ۲۴ هزار و ۵۰۰ تومان بوده است البته با احتساب اين كه اين شركت طرح را از مرحله قالب‌بندی تحويل گرفته است.همچنين در خبری كه ۲۴ فروردين ،۱۳۴۸ روزنامه كيهان منتشر كرده بود نيز هزينه سردر دانشگاه شش ميليون و پانصد هزار ريال عنوان شده بود كه از محل اعتبارات دولتی پرداخت شده است.»
کورش فرزامی در مردادماه ۱۳۸۹ درگذشت.
goo.gl/pOnXBL
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
آیا می‌دانید طراح سردر جنوبی دانشگاه تهران چه کسی است؟
معمار این طرح زیبا، کورش فرزامی است.
کورش فرزامی در ۱۸ اسفندماه ۱۳۱۴ در تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۳۴۳ ار دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد که همزمان با فارغ‌التحصیلی خود سر در دانشگاه تهران را نیز طراحی و اجرا کرد. در آن سال به دستور ریاست وقت دانشگاه طرحی در بین دانشجویان معماری به مسابقه گذاشته شد که از میان طرح‌های رسیده، طرح کورش فرزامی از دانشکدهی هنرهای زیبا به عنوان طرح برتر انتخاب شد. این طرح الهام گرفته از تصویر خیالی دو پرنده است که بال‌هایشان را برای اوج‌گرفتن و برخاستن از زمین گشوده‌اند که مراد طراح تشبیه علم و دانش به دو بال بوده است.
سر در دانشگاه تهران به شماره ۲۴۴۵ به عنوان اثر فرهنگی در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
از دیگر کارهای کورش فرزامی می‌توان به ساخت مرکز صدا و سیمای شهرهای سسندج و مهاباد، شهرک مسکونی دانشگاه تهران، مجموعه صنعتی صدا و سیما، بیمارستان تهران کلینیک، کارخانه‌ی زامیاد، غرفه ایران در نمایشگاه بین‌المللی اوزاکای ژاپن، غرفه فرانسه و نمایشگاه بین‌المللی تهران اشاره کرد.
روزنامه كيهان در تاريخ ۲۴ فروردين ۱۳۴۸ خبر سردر جدید دانشگاه تهران را این‌گونه اعلام کرد:
«ساختمان سردر جديد دانشگاه تهران در خرداد امسال (۱۳۴۸) پايان می‌يابد و سردر قبلی پس از ۲۶سال خدمت جای خود را به سردر تازه كه آميزه‌ای از معماری مدرن و معماری سنتی ايران است می‌سپارد.»
فرزامی در همان زمان در گفت‌وگویی با روزنامه‌ی کیهان می‌گوید:
«ارتفاع سردر دانشگاه از سطح زمين هفت متر و ۵۰ سانتی‌متر و فاصله بين دو دهنه آن ۲۰ متر است. مهم‌ترين مسئله اين است كه ما از به‌ترين طرز كاركرد بتن (بدون كارسازی از آن) استفاده كرده‌ايم و تا آنجا كه مقدور بوده است، كوشيده‌ايم تا بنای جديد دارای روحيه ايرانی بوده و تلفيقی از معماری مدرن و گذشته باشد.»
میزان هزینه‌ی این طرح در روزنامه‌های آن زمان چنین آمده است:
«برخی منابع عنوان می‌كنند كه برپايه آخرين صورتحساب و وضعيت شركت آرمه، هزينه اجرای طرح مبلغ ۲۴ هزار و ۵۰۰ تومان بوده است البته با احتساب اين كه اين شركت طرح را از مرحله قالب‌بندی تحويل گرفته است.همچنين در خبری كه ۲۴ فروردين ،۱۳۴۸ روزنامه كيهان منتشر كرده بود نيز هزينه سردر دانشگاه شش ميليون و پانصد هزار ريال عنوان شده بود كه از محل اعتبارات دولتی پرداخت شده است.»
کورش فرزامی در مردادماه ۱۳۸۹ درگذشت.
goo.gl/pOnXBL
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. یادی از طراح سردر ِجنوبی #دانشگاه_تهران به بهانه زادروزش آیا می‌دانید طراح #سردر_جنوبی_دانشگاه_تهران چه کسی است؟ #معمار این طرح زیبا، #کورش_فرزامی است. کورش فرزامی در ۱۸ اسفندماه ۱۳۱۴ در تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۳۴۳ ار دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد…
Forwarded from آموزشکده توانا
یادی از محسن فروغی طراح ِ آرامگاه سعدی
به بهانه‌ی اول اردیبهشت، روز بزرگداشت سعدی
goo.gl/al6uaI
محسن فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ بازداشت شد و مجموعه‌ی اشیا و آثار هنری ِ شخصی او مصادره شد. او در سال ۱۳۶۱ از زندان جمهوری اسلامی آزاد شد و ده ماه پس از آزادی درگذشت.
محسن فروغی، معمار ایرانی و استاد معماری و رئیس سابق دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او فرزند محمد‌علی فروغی مشهور به ذکاءالملک، ادیب، سیاست‌مدار ایرانی، دیپلمات، نماینده‌ی مجلس، وزیر و نخست‌وزیر ایران است. محسن فروغی در سال ۱۳۱۶ از مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس با مدرک درجه‌ی یک فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به ایران بازگشت. فروغی در همان سال بازگشت به ایران و در زمره‌ی نخستین معماران معاصر ایران به استخدام دولت درآمد. فروغی به همراه آندره گدارد، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان‌گذاران و استادان دانشکدهی معماری دانشگاه تهران است و پس از آندره گدار، دومین رئیس دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده است که ۱۵ سال ریاست دانش‌کده را بر عهده داشت.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Mohsen_Foroughi
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
به بهانه‌ی اول اردیبهشت، روز بزرگداشت سعدی
goo.gl/al6uaI
محسن فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ بازداشت شد و مجموعه‌ی اشیا و آثار هنری ِ شخصی او مصادره شد. او در سال ۱۳۶۱ از زندان جمهوری اسلامی آزاد شد و ده ماه پس از آزادی درگذشت.
محسن فروغی، معمار ایرانی و استاد معماری و رئیس سابق دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او فرزند محمد‌علی فروغی مشهور به ذکاءالملک، ادیب، سیاست‌مدار ایرانی، دیپلمات، نماینده‌ی مجلس، وزیر و نخست‌وزیر ایران است. محسن فروغی در سال ۱۳۱۶ از مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس با مدرک درجه‌ی یک فارغ‌التحصیل شد و در همان سال به ایران بازگشت. فروغی در همان سال بازگشت به ایران و در زمره‌ی نخستین معماران معاصر ایران به استخدام دولت درآمد. فروغی به همراه آندره گدارد، ماکسیم سیرو و رولاند دابرول از بنیان‌گذاران و استادان دانشکدهی معماری دانشگاه تهران است و پس از آندره گدار، دومین رئیس دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده است که ۱۵ سال ریاست دانش‌کده را بر عهده داشت.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Mohsen_Foroughi
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. یادی از محسن فروغی طراح ِ آرامگاه سعدی به بهانه‌ی اول اردیبهشت، روز بزرگداشت #سعدی محسن فروغی پس از انقلاب اسلامی و در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ بازداشت شد و مجموعه‌ی اشیا و آثار هنری ِشخصی او #مصادره شد. او در سال ۱۳۶۱ از زندان جمهوری اسلامی آزاد شد و ده ماه پس…