برخی می‌گویند زنان طبیعتا از #مردان فروتر و پست‌تر هستند. وجود قوانین ضد زن که حقوق زنان را نیمی از مردان می‌داند چه با ادعای #تکریم_زن و چه با هر مدعای دیگری یک پایه‌ی فکری دارد و آن این است که زنان در خلقت و به صورت طبیعی از مردان فروتر هستند.
جان استوارت میل به کسانی که چنین مدعایی دارند می‌گوید که اساسا ما نمی‌دانیم طبیعت زن یعنی چه و زنان چه توانایی‌هایی دارند چرا که هرگز اجازه نداده‌ایم که زنان توانایی‌های خود را با تلاش خود به ظهور برسانند. قوانین تعیض‌آمیز ِ ضد #زن تا آن‌جا می‌تواند به حیات خود ادامه دهد که #فرهنگ #مردسالار بتواند با ارعاب و سیطره و زورگویی زنان را از حقوق خود بی‌بهره بسازد. شرایط عادلانه و برابر موجب می‌شود که «مردانگی»ای که فرهنگ سلطه‌ی #مردسالارانه تعریف می‌کند هم‌چون برف مقابل آفتاب تموز آب شود و از آن چیزی باقی نماند.
«انقیاد زنان» رساله‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از #جان_استوارت_میل است که در ۱۸۶۱ نوشته شده و در ۱۸۶۹ انتشار یافته است. این رساله برخی از ایده‌های بسیار مدرن را منعکس می‌کند.
پایه‌ی این رساله سخنرانی‌هایی است که او در مقام نماینده پارلمان در حمایت از قانون اصلاحات سال ۱۸۶۷ بیان کرده است که بر اساس آن حق رای شامل همه مردان در بریتانیا می‌شود اما #زنان را در بر نمی‌گیرد.
تم اصلی این رساله کوچک «برابری فرصت» است و کهن‌الگویی از بیانیه لیبرال در زمینه گسترش #دموکراسی به تمام افراد جامعه است فارغ از اینکه با چه مشخصه هایی زاده شده اند.
بسیاری از بحث‌های کنونی که با قوت در دموکراسی‌های پیشرفته غربی ادامه دارند، در اساس همین مساله اصلی را مطرح می‌کنند. استوارت میل با منطق معمولا بی‌رحمانه خود و کالبدشکافی خونسردانه‌اش به کمک این بحث می‌آید. او هم آرام است و هم معقول. آنچه درباره این متن جالب توجه است بی‌علاقگی آشکارش به #حقوق_اقلیت‌ها ست و تمرکز صرف آن بر #حقوق_فردی.
این متن اظهارنامه‌ای در دفاع از #برابری فردی – و نه گروهی – است و بر یکی از تم‌های غنی اندیشه او استوار شده: دفاع از سهم کسانی که از قدرت و احترام محروم شده‌اند.
برای دانلود «انقیاد زنان» به لینک زیر بروید:
https://goo.gl/2Uq5ak
#حقوق_زنان #انقیاد_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
جان استوارت میل به کسانی که چنین مدعایی دارند می‌گوید که اساسا ما نمی‌دانیم طبیعت زن یعنی چه و زنان چه توانایی‌هایی دارند چرا که هرگز اجازه نداده‌ایم که زنان توانایی‌های خود را با تلاش خود به ظهور برسانند. قوانین تعیض‌آمیز ِ ضد #زن تا آن‌جا می‌تواند به حیات خود ادامه دهد که #فرهنگ #مردسالار بتواند با ارعاب و سیطره و زورگویی زنان را از حقوق خود بی‌بهره بسازد. شرایط عادلانه و برابر موجب می‌شود که «مردانگی»ای که فرهنگ سلطه‌ی #مردسالارانه تعریف می‌کند هم‌چون برف مقابل آفتاب تموز آب شود و از آن چیزی باقی نماند.
«انقیاد زنان» رساله‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از #جان_استوارت_میل است که در ۱۸۶۱ نوشته شده و در ۱۸۶۹ انتشار یافته است. این رساله برخی از ایده‌های بسیار مدرن را منعکس می‌کند.
پایه‌ی این رساله سخنرانی‌هایی است که او در مقام نماینده پارلمان در حمایت از قانون اصلاحات سال ۱۸۶۷ بیان کرده است که بر اساس آن حق رای شامل همه مردان در بریتانیا می‌شود اما #زنان را در بر نمی‌گیرد.
تم اصلی این رساله کوچک «برابری فرصت» است و کهن‌الگویی از بیانیه لیبرال در زمینه گسترش #دموکراسی به تمام افراد جامعه است فارغ از اینکه با چه مشخصه هایی زاده شده اند.
بسیاری از بحث‌های کنونی که با قوت در دموکراسی‌های پیشرفته غربی ادامه دارند، در اساس همین مساله اصلی را مطرح می‌کنند. استوارت میل با منطق معمولا بی‌رحمانه خود و کالبدشکافی خونسردانه‌اش به کمک این بحث می‌آید. او هم آرام است و هم معقول. آنچه درباره این متن جالب توجه است بی‌علاقگی آشکارش به #حقوق_اقلیت‌ها ست و تمرکز صرف آن بر #حقوق_فردی.
این متن اظهارنامه‌ای در دفاع از #برابری فردی – و نه گروهی – است و بر یکی از تم‌های غنی اندیشه او استوار شده: دفاع از سهم کسانی که از قدرت و احترام محروم شده‌اند.
برای دانلود «انقیاد زنان» به لینک زیر بروید:
https://goo.gl/2Uq5ak
#حقوق_زنان #انقیاد_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
توانا
انقیاد زنان، جان استوارت میل
Tavaana e-Books
Forwarded from آموزشکده توانا
برخی می‌گویند زنان طبیعتا از #مردان فروتر و پست‌تر هستند. وجود قوانین ضد زن که حقوق زنان را نیمی از مردان می‌داند چه با ادعای #تکریم_زن و چه با هر مدعای دیگری یک پایه‌ی فکری دارد و آن این است که زنان در خلقت و به صورت طبیعی از مردان فروتر هستند.
جان استوارت میل به کسانی که چنین مدعایی دارند می‌گوید که اساسا ما نمی‌دانیم طبیعت زن یعنی چه و زنان چه توانایی‌هایی دارند چرا که هرگز اجازه نداده‌ایم که زنان توانایی‌های خود را با تلاش خود به ظهور برسانند. قوانین تعیض‌آمیز ِ ضد #زن تا آن‌جا می‌تواند به حیات خود ادامه دهد که #فرهنگ #مردسالار بتواند با ارعاب و سیطره و زورگویی زنان را از حقوق خود بی‌بهره بسازد. شرایط عادلانه و برابر موجب می‌شود که «مردانگی»ای که فرهنگ سلطه‌ی #مردسالارانه تعریف می‌کند هم‌چون برف مقابل آفتاب تموز آب شود و از آن چیزی باقی نماند.
«انقیاد زنان» رساله‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از #جان_استوارت_میل است که در ۱۸۶۱ نوشته شده و در ۱۸۶۹ انتشار یافته است. این رساله برخی از ایده‌های بسیار مدرن را منعکس می‌کند.
پایه‌ی این رساله سخنرانی‌هایی است که او در مقام نماینده پارلمان در حمایت از قانون اصلاحات سال ۱۸۶۷ بیان کرده است که بر اساس آن حق رای شامل همه مردان در بریتانیا می‌شود اما #زنان را در بر نمی‌گیرد.
تم اصلی این رساله کوچک «برابری فرصت» است و کهن‌الگویی از بیانیه لیبرال در زمینه گسترش #دموکراسی به تمام افراد جامعه است فارغ از اینکه با چه مشخصه هایی زاده شده اند.
بسیاری از بحث‌های کنونی که با قوت در دموکراسی‌های پیشرفته غربی ادامه دارند، در اساس همین مساله اصلی را مطرح می‌کنند. استوارت میل با منطق معمولا بی‌رحمانه خود و کالبدشکافی خونسردانه‌اش به کمک این بحث می‌آید. او هم آرام است و هم معقول. آنچه درباره این متن جالب توجه است بی‌علاقگی آشکارش به #حقوق_اقلیت‌ها ست و تمرکز صرف آن بر #حقوق_فردی.
این متن اظهارنامه‌ای در دفاع از #برابری فردی – و نه گروهی – است و بر یکی از تم‌های غنی اندیشه او استوار شده: دفاع از سهم کسانی که از قدرت و احترام محروم شده‌اند.
برای دانلود «انقیاد زنان» به لینک زیر بروید:
https://goo.gl/2Uq5ak
#حقوق_زنان #انقیاد_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
جان استوارت میل به کسانی که چنین مدعایی دارند می‌گوید که اساسا ما نمی‌دانیم طبیعت زن یعنی چه و زنان چه توانایی‌هایی دارند چرا که هرگز اجازه نداده‌ایم که زنان توانایی‌های خود را با تلاش خود به ظهور برسانند. قوانین تعیض‌آمیز ِ ضد #زن تا آن‌جا می‌تواند به حیات خود ادامه دهد که #فرهنگ #مردسالار بتواند با ارعاب و سیطره و زورگویی زنان را از حقوق خود بی‌بهره بسازد. شرایط عادلانه و برابر موجب می‌شود که «مردانگی»ای که فرهنگ سلطه‌ی #مردسالارانه تعریف می‌کند هم‌چون برف مقابل آفتاب تموز آب شود و از آن چیزی باقی نماند.
«انقیاد زنان» رساله‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از #جان_استوارت_میل است که در ۱۸۶۱ نوشته شده و در ۱۸۶۹ انتشار یافته است. این رساله برخی از ایده‌های بسیار مدرن را منعکس می‌کند.
پایه‌ی این رساله سخنرانی‌هایی است که او در مقام نماینده پارلمان در حمایت از قانون اصلاحات سال ۱۸۶۷ بیان کرده است که بر اساس آن حق رای شامل همه مردان در بریتانیا می‌شود اما #زنان را در بر نمی‌گیرد.
تم اصلی این رساله کوچک «برابری فرصت» است و کهن‌الگویی از بیانیه لیبرال در زمینه گسترش #دموکراسی به تمام افراد جامعه است فارغ از اینکه با چه مشخصه هایی زاده شده اند.
بسیاری از بحث‌های کنونی که با قوت در دموکراسی‌های پیشرفته غربی ادامه دارند، در اساس همین مساله اصلی را مطرح می‌کنند. استوارت میل با منطق معمولا بی‌رحمانه خود و کالبدشکافی خونسردانه‌اش به کمک این بحث می‌آید. او هم آرام است و هم معقول. آنچه درباره این متن جالب توجه است بی‌علاقگی آشکارش به #حقوق_اقلیت‌ها ست و تمرکز صرف آن بر #حقوق_فردی.
این متن اظهارنامه‌ای در دفاع از #برابری فردی – و نه گروهی – است و بر یکی از تم‌های غنی اندیشه او استوار شده: دفاع از سهم کسانی که از قدرت و احترام محروم شده‌اند.
برای دانلود «انقیاد زنان» به لینک زیر بروید:
https://goo.gl/2Uq5ak
#حقوق_زنان #انقیاد_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
توانا
انقیاد زنان، جان استوارت میل
Tavaana e-Books
نوجوان که بودم روزی در خانه‌مان پسرخاله‌ام با پسر دایی‌ام در حال کُشتی‌گرفتن و ورجه‌ورجه‌کردن بودند. هر کدام حول و حوش شش یا هفت سال سن داشتند و با همه‌ی نیروی کودکی‌شان تلاش می‌کردند که دیگری را مغلوب خود سازند.
پدر بزرگم - پدر بزرگ ِ مادری- نیز گوشه‌ای نشسته بود و به ماجرا نگاه می‌کرد. پس از این که این دو کودک کمی با هم نبرد کودکانه کردند پدر بزرگم آهسته‌آهسته نزدیک آمد و به صحنه‌ی این بازی ِ کودکانه نزدیک شد. گاهی پسر دایی‌ام مقهور و شکست‌خورده‌ی این کُشتی ِ کودکانه بود و گاهی نیز پسر خاله‌ام. پدر بزرگ نیز گاهی حالت فردی را می‌گرفت که گویا نگران این بازی است و می‌ترسد دعوای کودکانه‌ای روی دهد.
کمی که دقت کردم گمان کردم که پدر بزرگ گویا تلاش دارد که پسر دایی‌ام برنده‌ی این کُشتی کودکانه باشد. ابتدا فکر کردم که اشتباه می‌کنم اما بیش‌تر که دقت کردم دیدم به راستی همین‌گونه است و پدربزرگ تلاش دارد که پسر دایی‌ام که می‌شود نوه‌ی پسری ِ پدربزرگ، برنده‌ی این میدان کودکانه باشد. حالا دیگر دست‌های قدرت‌مند پدر بزرگ به یاری نوه‌ی پسری آمده است و تلاش دارد که او بازنده نباشد.
در آن دوران نوجوانی هر چه فکر کردم نتوانستم دلیل آن را بیابم. زمان گذشت و آن روز سپری شد. چند روز بعد بود که ماجرا را با مادرم در میان گذاشتم و پرسیدم به نظر شما چرا پدربزرگ تلاش داشت که پسر دایی برنده شود. مادرم لبخندی بر لب آورد و گفت شاید برای اینکه اون نوه‌ی پسر است و این یکی نوه‌ی دختر و برای قدیمی‌ها همیشه پسر ارج و قرب بیش‌تری از دختر داشته است. من بُهت‌زده بودم و با خودم گفتم که حتمن مادر اشتباه می‌کند و آخر این چه دلیلی است که مادر می‌آورد. رو به مادرم کردم و گفتم مگر می‌شود چنین باشد. مگر دختر و پسر فرق دارند؟ مادرم این‌بار در حالی که دیگر لبخند بر لب نداشت گفت: بله! می‌تواند که فرق داشته باشد. درست به همین دلیل که وقتی ما دخترها- مادر و خاله‌هایم- بچه بودیم پدربزرگت پسران را بر دوش می‌گرفت و به مدرسه می‌بُرد که درس بخوانند ولی دختران را پس از مدتی از کلاس درس به پای دار قالی کشاند. به صدها دلیل دیگر که بزرگ‌تر شدی خواهی فهمید.
مادرم برای اینکه نگاه من نسبت به مهربانی ِ پدربزرگ تغییر نکند ادامه داد که البته باورهای قدیمی این‌طوری بوده‌اند و او نیز مقصر نبوده است.
این روزها که بحث رفتن زنان به ورزشگاه پیش آمده است مدام یاد آن لحظات ِ کشتی‌گرفتن ِ پسر دایی و پسرخاله‌ام می‌اُفتم و کمکی که پدربزرگم به نوه‌ی پسری خود می‌کرد. فرق‌گذاشتن بین دختر و پسر و این دو را دو موجود متفاوت دیدن و یکی را برتر از دیگری پنداشتن در فرهنگ ِ عمومی‌ای ریشه دارد که از خانه و خانواده آغاز می‌شود.
زنان از رفتن به ورزشگاه‌ها منع می‌شوند اما مردان می‌توانند به راحتی به #ورزشگاه بروند.
استدلال‌ها نیز به غایت مسخره است مثل اینکه مردان در آن‌جا حرف‌های ناشایستی می زنند که برازنده‌ی حضور زنان نیست و این به دلیل ارزشی است که برای زنان قائل می‌شویم…
فرهنگ #مردسالارانه قواعد این بازی را تعیین می‌کند. همین! و ارج و قرب نهادن برای #زنان در خوش‌بینانه‌ترین حالتش همان دستان پدربزرگ است که می‌خواهد بازی را به نفع جنس مذکر خاتمه دهد.
(نظر شما در مورد این نوشته‌ی یکی از همراهان توانا چیست؟)
کارتون: مانا نیستانی- منتشر شده در iranwire.com ایران وایر
@Tavaana_TavaanaTech
پدر بزرگم - پدر بزرگ ِ مادری- نیز گوشه‌ای نشسته بود و به ماجرا نگاه می‌کرد. پس از این که این دو کودک کمی با هم نبرد کودکانه کردند پدر بزرگم آهسته‌آهسته نزدیک آمد و به صحنه‌ی این بازی ِ کودکانه نزدیک شد. گاهی پسر دایی‌ام مقهور و شکست‌خورده‌ی این کُشتی ِ کودکانه بود و گاهی نیز پسر خاله‌ام. پدر بزرگ نیز گاهی حالت فردی را می‌گرفت که گویا نگران این بازی است و می‌ترسد دعوای کودکانه‌ای روی دهد.
کمی که دقت کردم گمان کردم که پدر بزرگ گویا تلاش دارد که پسر دایی‌ام برنده‌ی این کُشتی کودکانه باشد. ابتدا فکر کردم که اشتباه می‌کنم اما بیش‌تر که دقت کردم دیدم به راستی همین‌گونه است و پدربزرگ تلاش دارد که پسر دایی‌ام که می‌شود نوه‌ی پسری ِ پدربزرگ، برنده‌ی این میدان کودکانه باشد. حالا دیگر دست‌های قدرت‌مند پدر بزرگ به یاری نوه‌ی پسری آمده است و تلاش دارد که او بازنده نباشد.
در آن دوران نوجوانی هر چه فکر کردم نتوانستم دلیل آن را بیابم. زمان گذشت و آن روز سپری شد. چند روز بعد بود که ماجرا را با مادرم در میان گذاشتم و پرسیدم به نظر شما چرا پدربزرگ تلاش داشت که پسر دایی برنده شود. مادرم لبخندی بر لب آورد و گفت شاید برای اینکه اون نوه‌ی پسر است و این یکی نوه‌ی دختر و برای قدیمی‌ها همیشه پسر ارج و قرب بیش‌تری از دختر داشته است. من بُهت‌زده بودم و با خودم گفتم که حتمن مادر اشتباه می‌کند و آخر این چه دلیلی است که مادر می‌آورد. رو به مادرم کردم و گفتم مگر می‌شود چنین باشد. مگر دختر و پسر فرق دارند؟ مادرم این‌بار در حالی که دیگر لبخند بر لب نداشت گفت: بله! می‌تواند که فرق داشته باشد. درست به همین دلیل که وقتی ما دخترها- مادر و خاله‌هایم- بچه بودیم پدربزرگت پسران را بر دوش می‌گرفت و به مدرسه می‌بُرد که درس بخوانند ولی دختران را پس از مدتی از کلاس درس به پای دار قالی کشاند. به صدها دلیل دیگر که بزرگ‌تر شدی خواهی فهمید.
مادرم برای اینکه نگاه من نسبت به مهربانی ِ پدربزرگ تغییر نکند ادامه داد که البته باورهای قدیمی این‌طوری بوده‌اند و او نیز مقصر نبوده است.
این روزها که بحث رفتن زنان به ورزشگاه پیش آمده است مدام یاد آن لحظات ِ کشتی‌گرفتن ِ پسر دایی و پسرخاله‌ام می‌اُفتم و کمکی که پدربزرگم به نوه‌ی پسری خود می‌کرد. فرق‌گذاشتن بین دختر و پسر و این دو را دو موجود متفاوت دیدن و یکی را برتر از دیگری پنداشتن در فرهنگ ِ عمومی‌ای ریشه دارد که از خانه و خانواده آغاز می‌شود.
زنان از رفتن به ورزشگاه‌ها منع می‌شوند اما مردان می‌توانند به راحتی به #ورزشگاه بروند.
استدلال‌ها نیز به غایت مسخره است مثل اینکه مردان در آن‌جا حرف‌های ناشایستی می زنند که برازنده‌ی حضور زنان نیست و این به دلیل ارزشی است که برای زنان قائل می‌شویم…
فرهنگ #مردسالارانه قواعد این بازی را تعیین می‌کند. همین! و ارج و قرب نهادن برای #زنان در خوش‌بینانه‌ترین حالتش همان دستان پدربزرگ است که می‌خواهد بازی را به نفع جنس مذکر خاتمه دهد.
(نظر شما در مورد این نوشته‌ی یکی از همراهان توانا چیست؟)
کارتون: مانا نیستانی- منتشر شده در iranwire.com ایران وایر
@Tavaana_TavaanaTech
درباره نامه زنان بازیگر سیما و خواسته‌هایشان
قانون تبعیض‌آمیز، خشونت می‌آفریند
خشونت عبارت از هر فعل، عمل، گفتار یا ترک فعلی است که از سوی یک شخص نسبت به شخص دیگر انجام و منجر به آزار و ناراحتی او شود. درواقع خشونت گاه با یک عمل فیزیکی مثل ضرب‌وشتم همراه است، گاه از طریق یک کلام صورت می‌پذیرد و گاه با دریغ‌کردن توجه و اعتنا از دیگری اتفاق می‌افتد. ازهمین‌رو زمانی که تبعیض خود یکی از مصادیق خشونت است زیرا درواقع با تبعیض، شما توجه لازم را از شخصی که به آن نیازمند بوده است دریغ کرده‌اید. علاوه‌براین تبعیض می‌تواند منجر به سایر خشونت‌ها شود.
تبعیض در عمل به معنای این است که حق اضافه برای کسی قائل‌شدن و درمقابل گرفتن آن حق از دیگرانی که مستحق آن هستند. زمانی که شما حق اضافی به کسی می‌دهید به‌واسطه قدرتی که او از این طریق پیدا می‌کند، می‌تواند دست به اِعمال خشونت بزند و درمقابل کسانی که حقشان پایمال شده است هم ممکن است به رفتار خشونت‌آمیز دست بزنند. جمع این اتفاقات به رواج خشونت در رفتار و کلام در جامعه کمک می‌کند. در هفته‌های اخیر با دو خبر روبه‌رو بوده‌ایم که مصداق خشونت علیه زنان محسوب می‌شود. اول خشونت فیزیکی که نسبت به اعظم، زن مشهدی، روا شده بود و مردی تحت‌تأثیر مواد مخدر و براساس تصورات بیمارگونه خود این زن و فرزندانش را شکنجه داده بود و دوم نامه زنان بازیگر به معاون صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران درباره اعمال تبعیض علیه آنها توسط کارگردان‌ها و به قول خودشان «مافیایی» در این سازمان. چنانچه چنین اتفاقی درست باشد، آن را می‌توان مصداق #خشونت علیه زنان دانست چراکه همان‌طور که گفته شد، اینجا ترک فعلی که باید انجام می‌شده، اتفاق افتاده و نسبت به این زنان بازیگر تبعیض روا شده است.
تبعیض می‌تواند برپایه #جنسیت یا بر پایه معیارهای دیگری جز شایستگی افراد در کسب یا بهره‌مندی از یک موهبت باشد. بنابراین برای رفع تبعیض و ایجاد تساوی بین همه گروه‌ها و اقشار اجتماعی نه مردبودن صرف، نه قوی‌بودن صرف و نه سایر ویژگی‌های ظاهری افراد نمی‌تواند مؤثر باشد. این همان چیزی است که در تعالیم دینی ما نیز بر آن تأکید شده است یعنی ایجاد برابری و عمل براساس تساوی بین افراد براساس ذات آنها. اما ایجاد تساوی در برخورداری از مواهب، هم می‌تواند برخورداری از مواهب طبیعی را دربر گیرد و هم مواهبی که به دست بشر ساخته شده‌اند، مانند قوانین. درحال‌حاضر در کشور ما قوانین برای حمایت از زنان کارآمد نیستند.
علاوه بر قانون حمایت از خانواده که باید از زنان خشونت‌دیده‌ای چون اعظم حمایت کند، قوانین کار نیز به‌نفع زنان جامعه نیست. ازهمین‌روست که شما شاهد تبعیض‌های گسترده در محیط‌های کاری علیه زنان هستید. اگرچه درباره اعتراض بازیگران زن، به نظر می‌رسد بیش از هر چیز نوعی #تبعیض براساس فرهنگ #مردسالارانه اتفاق افتاده باشد اما این تبعیض‌ها در بسیاری موارد توسط بنگاه‌های اقتصادی علیه زنان روا می‌شود یا مردان به زنان ترجیح داده می‌شوند یا #زنان نه براساس صلاحیت‌هایشان که براساس معیارهای دیگر انتخاب می‌شوند. ازاین‌رو باید نسبت به این قوانین هشدار داد و خواهان تغییر آنها در راستای رفع تبعیض هرچه‌بیشتر به‌نفع زنان بود.
فریده غیرت، حقوقدان و فعال #حقوق_زنان
روزنامه شرق
@Tavaana_TavaanaTech
قانون تبعیض‌آمیز، خشونت می‌آفریند
خشونت عبارت از هر فعل، عمل، گفتار یا ترک فعلی است که از سوی یک شخص نسبت به شخص دیگر انجام و منجر به آزار و ناراحتی او شود. درواقع خشونت گاه با یک عمل فیزیکی مثل ضرب‌وشتم همراه است، گاه از طریق یک کلام صورت می‌پذیرد و گاه با دریغ‌کردن توجه و اعتنا از دیگری اتفاق می‌افتد. ازهمین‌رو زمانی که تبعیض خود یکی از مصادیق خشونت است زیرا درواقع با تبعیض، شما توجه لازم را از شخصی که به آن نیازمند بوده است دریغ کرده‌اید. علاوه‌براین تبعیض می‌تواند منجر به سایر خشونت‌ها شود.
تبعیض در عمل به معنای این است که حق اضافه برای کسی قائل‌شدن و درمقابل گرفتن آن حق از دیگرانی که مستحق آن هستند. زمانی که شما حق اضافی به کسی می‌دهید به‌واسطه قدرتی که او از این طریق پیدا می‌کند، می‌تواند دست به اِعمال خشونت بزند و درمقابل کسانی که حقشان پایمال شده است هم ممکن است به رفتار خشونت‌آمیز دست بزنند. جمع این اتفاقات به رواج خشونت در رفتار و کلام در جامعه کمک می‌کند. در هفته‌های اخیر با دو خبر روبه‌رو بوده‌ایم که مصداق خشونت علیه زنان محسوب می‌شود. اول خشونت فیزیکی که نسبت به اعظم، زن مشهدی، روا شده بود و مردی تحت‌تأثیر مواد مخدر و براساس تصورات بیمارگونه خود این زن و فرزندانش را شکنجه داده بود و دوم نامه زنان بازیگر به معاون صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران درباره اعمال تبعیض علیه آنها توسط کارگردان‌ها و به قول خودشان «مافیایی» در این سازمان. چنانچه چنین اتفاقی درست باشد، آن را می‌توان مصداق #خشونت علیه زنان دانست چراکه همان‌طور که گفته شد، اینجا ترک فعلی که باید انجام می‌شده، اتفاق افتاده و نسبت به این زنان بازیگر تبعیض روا شده است.
تبعیض می‌تواند برپایه #جنسیت یا بر پایه معیارهای دیگری جز شایستگی افراد در کسب یا بهره‌مندی از یک موهبت باشد. بنابراین برای رفع تبعیض و ایجاد تساوی بین همه گروه‌ها و اقشار اجتماعی نه مردبودن صرف، نه قوی‌بودن صرف و نه سایر ویژگی‌های ظاهری افراد نمی‌تواند مؤثر باشد. این همان چیزی است که در تعالیم دینی ما نیز بر آن تأکید شده است یعنی ایجاد برابری و عمل براساس تساوی بین افراد براساس ذات آنها. اما ایجاد تساوی در برخورداری از مواهب، هم می‌تواند برخورداری از مواهب طبیعی را دربر گیرد و هم مواهبی که به دست بشر ساخته شده‌اند، مانند قوانین. درحال‌حاضر در کشور ما قوانین برای حمایت از زنان کارآمد نیستند.
علاوه بر قانون حمایت از خانواده که باید از زنان خشونت‌دیده‌ای چون اعظم حمایت کند، قوانین کار نیز به‌نفع زنان جامعه نیست. ازهمین‌روست که شما شاهد تبعیض‌های گسترده در محیط‌های کاری علیه زنان هستید. اگرچه درباره اعتراض بازیگران زن، به نظر می‌رسد بیش از هر چیز نوعی #تبعیض براساس فرهنگ #مردسالارانه اتفاق افتاده باشد اما این تبعیض‌ها در بسیاری موارد توسط بنگاه‌های اقتصادی علیه زنان روا می‌شود یا مردان به زنان ترجیح داده می‌شوند یا #زنان نه براساس صلاحیت‌هایشان که براساس معیارهای دیگر انتخاب می‌شوند. ازاین‌رو باید نسبت به این قوانین هشدار داد و خواهان تغییر آنها در راستای رفع تبعیض هرچه‌بیشتر به‌نفع زنان بود.
فریده غیرت، حقوقدان و فعال #حقوق_زنان
روزنامه شرق
@Tavaana_TavaanaTech
ترانه علی‌دوستی در جشنواره کن از فرهنگ مردسالاری، غیرت و حیا می‌گوید
ترانه عليدوستى در جشنواره كن، از #تعرض به #زنان، #غيرت و وضعيت زنانى ميگويد كه بارها قربانى نگاه مردسالارانه مي‌شوند. او فرهنگ #مردسالارانه را مختص مرد ایرانی نمی‌داند بل‌که این نگاه ممکن است در هر جای جهان باشد.
اصغر فرهادی بعد از دریافت این جایزه گفت: «فیلم‌های من شاد نیستند اما خوشحالم که به خاطر جوایزی که می‌گیرند مردم ایران را شاد می‌کنم.»
@Tavaana_TavaanaTech
ترانه عليدوستى در جشنواره كن، از #تعرض به #زنان، #غيرت و وضعيت زنانى ميگويد كه بارها قربانى نگاه مردسالارانه مي‌شوند. او فرهنگ #مردسالارانه را مختص مرد ایرانی نمی‌داند بل‌که این نگاه ممکن است در هر جای جهان باشد.
اصغر فرهادی بعد از دریافت این جایزه گفت: «فیلم‌های من شاد نیستند اما خوشحالم که به خاطر جوایزی که می‌گیرند مردم ایران را شاد می‌کنم.»
@Tavaana_TavaanaTech
دو زن = یک مرد
درباره #عدالت اثر پریچهر آذری
دوره حمایت از #حقوق_زنان:
https://goo.gl/UV8ikl
مقاله بررسي تطبيقي وضعيت زنان در انقلاب ايران با مدل انقلاب #مردسالارانه:
https://goo.gl/t224Jy
دوره موانع حقوقی مشارکت فعال #زنان در بازار کار ایران:
https://goo.gl/EAdFLq
#جنبش_زنان و جمهوری اسلامی ایران:
https://goo.gl/RWnwjN
https://goo.gl/dfgoiT
@Tavaana_TavaanaTech
درباره #عدالت اثر پریچهر آذری
دوره حمایت از #حقوق_زنان:
https://goo.gl/UV8ikl
مقاله بررسي تطبيقي وضعيت زنان در انقلاب ايران با مدل انقلاب #مردسالارانه:
https://goo.gl/t224Jy
دوره موانع حقوقی مشارکت فعال #زنان در بازار کار ایران:
https://goo.gl/EAdFLq
#جنبش_زنان و جمهوری اسلامی ایران:
https://goo.gl/RWnwjN
https://goo.gl/dfgoiT
@Tavaana_TavaanaTech
زادروز مایا آنجلو، پرنده آوازه‌خوان
خواندن زندگی زنان تاثیرگذار ِ تاریخ برای زدودن این توهم ِ مردسالارانه که گویا هم‌واره این مردان بوده‌اند که تاریخ‌ساز بوده‌اند بسیار ضروری است. اگر مولانا زنده بود شاید به جای سرودن این بیت که «نار خندان باغ را خندان کند / صحبت مردانت از مردان کند» به مصاحبت و هم‌صحبتی با زنانی می‌اندیشید که هم‌واره در تاریخ بوده‌اند اما نظام و سلطه‌ی فرهنگ مردسالارانه به آنها اجازه‌ی بروز و ظهور نداده است تا جایی که صدای این زنان حتا به خدا هم نرسیده است که پیام‌بری از میان زنان بربگزیند تا با وضع قوانینی مبتنی بر عدالت به جای قوانین تبعیض‌امیز ِ ضد ِ زن باری از رنج مضاعف زنان در هستی بردارد.
مایا آنجلو یکی از این زنان بزرگ است.
مایا آنجلو تجسمی روشن از این شعر فروغ فرخزاد، شاعر شهیر کشورمان است: «تنها صداست که می‌ماند.»
نام اصلی‌اش مارگرت آن جانسون بود اما اسم هنری مایا را که برادرش بر او نهاده بود، برگزید.
مایا، شاعر، بازیگر، رقصنده، نویسنده، کارگردان تاثیرگذار و مشهور سیاه‌پوست آمریکایی است که نقش به سزایی در پیشبرد جنبش حقوق مدنی آمریکا داشت. او چهارم آوریل ۱۹۲۸ در سنت لوئیز میزوری متولد شد و در سن ۱۷ سالگی پسرش را به دنیا آورد و پس از آن دو بار ازدواج کرد.
کودکی‌اش سرشار از رنج‌ها و درد‌های ناشی از تبعیض‌های نژادی و جنسی بود. مایا در سنت لوئیز و در شهر تفکیک نژادی شده «استمپز» آرکانزاس بزرگ شد. در سن هشت سالگی مورد تجاوز دوست پسر مادرش قرار گرفت. تجربه‌ای دردناک که بلافاصله به برادرش بازگو کرد. برادرش اما خانواده را خبردار ساخت و پلیس فری‌من (دوست پسر مادرش) را به مدت یک روز بازداشت و بعد آزاد کرد. چند روز پس از آزادی فری‌من به شکل نامشخصی کشته شد. مایا پس از این واقعه پنج سال سکوت پیشه کرد. او در کتابش می‌نویسد: «فکر می‌کردم صدایم او را کشته است، من آن مرد را کشتم چون اسمش را به زبان آوردم. بعد تصمیم گرفتم دیگر حرف نزنم چون حرف‌هایم ممکن بود دیگران را بکشد.» این تجربیات تلخ و حزن‌آور بعد‌ها نیرویی زاینده برای حرکت و مبارزه‌اش از دریچه هنر، ادبیات و شعر شد.
مشهور‌ترین آثار او کتابی هفت جلدی از شرح زندگی خودش است که به تجربیات دوران کودکی و نوجوانی‌اش می‌پردازد. نخستین جلد این مجموعه «می‌دانم چرا پرنده محبوس می‌خواند» در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. او رنج‌ها و زندگی‌اش تا سن ۱۷ سالگی را در این زندگینامه شرح می‌دهد. این کتاب، مایا را بیش از گذشته به شهرتی جهانی رساند.
این کتاب نامزد جایزه کتاب ملی در سال ۱۹۷۰ شد و برای دو سال در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفت.
مایا پیش از کشف استعداد خارق‌العاده‌اش در نویسندگی شغل‌های زیادی را امتحان کرد. او مدتی آشپز، رقاص کلوب‌های شبانه، فاحشه، بازیگر اپرا و هماهنگ کننده کنفرانس رهبری مسیحیان جنوبی بود. مدتی را هم در مصر و غنا پسااستعماری روزنامه‌نگار بود. وی یکی از فعالان تاثیرگذار جنبش حقوق مدنی بود و با «ملکماکس» و مارتین لوترکینگ همکاری کرده و هماهنگ‌کننده برنامه‌های مارتین لو‌تر کینگ نیز بود.
مارتین لوترکینگ در سالروز تولد مایا در سال ۱۹۶۸ ترور شد. اتفاقاتی که هر انسانی را سرخورده می‌کرد اما مایا علیرغم این ضربه‌های روحی و عاطفی هیچ‌گاه متوقف نشد. مایا از سال ۱۹۹۰ تا هشتادسالگی سالانه ۸۰ سخنرانی انجام داد و دومین شاعری بود که در مراسم آغاز ریاست جمهوری بیل کلینتون پس از رابرت فارست که در مراسم جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ شعری خوانده بود، حضور یافت و شعر «ضربان صبح» را خواند.
مایا آنجلو در سن ۸۶ سالگی در سال ۲۰۱۴ درگذشت.
goo.gl/09GKve
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
خواندن زندگی زنان تاثیرگذار ِ تاریخ برای زدودن این توهم ِ مردسالارانه که گویا هم‌واره این مردان بوده‌اند که تاریخ‌ساز بوده‌اند بسیار ضروری است. اگر مولانا زنده بود شاید به جای سرودن این بیت که «نار خندان باغ را خندان کند / صحبت مردانت از مردان کند» به مصاحبت و هم‌صحبتی با زنانی می‌اندیشید که هم‌واره در تاریخ بوده‌اند اما نظام و سلطه‌ی فرهنگ مردسالارانه به آنها اجازه‌ی بروز و ظهور نداده است تا جایی که صدای این زنان حتا به خدا هم نرسیده است که پیام‌بری از میان زنان بربگزیند تا با وضع قوانینی مبتنی بر عدالت به جای قوانین تبعیض‌امیز ِ ضد ِ زن باری از رنج مضاعف زنان در هستی بردارد.
مایا آنجلو یکی از این زنان بزرگ است.
مایا آنجلو تجسمی روشن از این شعر فروغ فرخزاد، شاعر شهیر کشورمان است: «تنها صداست که می‌ماند.»
نام اصلی‌اش مارگرت آن جانسون بود اما اسم هنری مایا را که برادرش بر او نهاده بود، برگزید.
مایا، شاعر، بازیگر، رقصنده، نویسنده، کارگردان تاثیرگذار و مشهور سیاه‌پوست آمریکایی است که نقش به سزایی در پیشبرد جنبش حقوق مدنی آمریکا داشت. او چهارم آوریل ۱۹۲۸ در سنت لوئیز میزوری متولد شد و در سن ۱۷ سالگی پسرش را به دنیا آورد و پس از آن دو بار ازدواج کرد.
کودکی‌اش سرشار از رنج‌ها و درد‌های ناشی از تبعیض‌های نژادی و جنسی بود. مایا در سنت لوئیز و در شهر تفکیک نژادی شده «استمپز» آرکانزاس بزرگ شد. در سن هشت سالگی مورد تجاوز دوست پسر مادرش قرار گرفت. تجربه‌ای دردناک که بلافاصله به برادرش بازگو کرد. برادرش اما خانواده را خبردار ساخت و پلیس فری‌من (دوست پسر مادرش) را به مدت یک روز بازداشت و بعد آزاد کرد. چند روز پس از آزادی فری‌من به شکل نامشخصی کشته شد. مایا پس از این واقعه پنج سال سکوت پیشه کرد. او در کتابش می‌نویسد: «فکر می‌کردم صدایم او را کشته است، من آن مرد را کشتم چون اسمش را به زبان آوردم. بعد تصمیم گرفتم دیگر حرف نزنم چون حرف‌هایم ممکن بود دیگران را بکشد.» این تجربیات تلخ و حزن‌آور بعد‌ها نیرویی زاینده برای حرکت و مبارزه‌اش از دریچه هنر، ادبیات و شعر شد.
مشهور‌ترین آثار او کتابی هفت جلدی از شرح زندگی خودش است که به تجربیات دوران کودکی و نوجوانی‌اش می‌پردازد. نخستین جلد این مجموعه «می‌دانم چرا پرنده محبوس می‌خواند» در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. او رنج‌ها و زندگی‌اش تا سن ۱۷ سالگی را در این زندگینامه شرح می‌دهد. این کتاب، مایا را بیش از گذشته به شهرتی جهانی رساند.
این کتاب نامزد جایزه کتاب ملی در سال ۱۹۷۰ شد و برای دو سال در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفت.
مایا پیش از کشف استعداد خارق‌العاده‌اش در نویسندگی شغل‌های زیادی را امتحان کرد. او مدتی آشپز، رقاص کلوب‌های شبانه، فاحشه، بازیگر اپرا و هماهنگ کننده کنفرانس رهبری مسیحیان جنوبی بود. مدتی را هم در مصر و غنا پسااستعماری روزنامه‌نگار بود. وی یکی از فعالان تاثیرگذار جنبش حقوق مدنی بود و با «ملکماکس» و مارتین لوترکینگ همکاری کرده و هماهنگ‌کننده برنامه‌های مارتین لو‌تر کینگ نیز بود.
مارتین لوترکینگ در سالروز تولد مایا در سال ۱۹۶۸ ترور شد. اتفاقاتی که هر انسانی را سرخورده می‌کرد اما مایا علیرغم این ضربه‌های روحی و عاطفی هیچ‌گاه متوقف نشد. مایا از سال ۱۹۹۰ تا هشتادسالگی سالانه ۸۰ سخنرانی انجام داد و دومین شاعری بود که در مراسم آغاز ریاست جمهوری بیل کلینتون پس از رابرت فارست که در مراسم جان اف کندی در سال ۱۹۶۱ شعری خوانده بود، حضور یافت و شعر «ضربان صبح» را خواند.
مایا آنجلو در سن ۸۶ سالگی در سال ۲۰۱۴ درگذشت.
goo.gl/09GKve
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. زادروز #مایا_آنجلو، پرنده آوازه‌خوان . خواندن زندگی #زنان تاثیرگذار ِ تاریخ برای زدودن این توهم ِ مردسالارانه که گویا هم‌واره این مردان بوده‌اند که تاریخ‌ساز بوده‌اند بسیار ضروری است. اگر مولانا زنده بود شاید به جای سرودن این بیت که «نار خندان باغ را خندان…
انقیاد زنان
اثر جان استوارت میل
goo.gl/wkUe3q
برخی می‌گویند زنان طبیعتا از #مردان فروتر و پست‌تر هستند. وجود قوانین ضد زن که حقوق زنان را نیمی از مردان می‌داند چه با ادعای #تکریم_زن و چه با هر مدعای دیگری یک پایه‌ی فکری دارد و آن این است که زنان در خلقت و به صورت طبیعی از مردان فروتر هستند.
جان استوارت میل به کسانی که چنین مدعایی دارند می‌گوید که اساسا ما نمی‌دانیم طبیعت زن یعنی چه و زنان چه توانایی‌هایی دارند چرا که هرگز اجازه نداده‌ایم که زنان توانایی‌های خود را با تلاش خود به ظهور برسانند. قوانین تعیض‌آمیز ِ ضد #زن تا آن‌جا می‌تواند به حیات خود ادامه دهد که #فرهنگ #مردسالار بتواند با ارعاب و سیطره و زورگویی زنان را از حقوق خود بی‌بهره بسازد. شرایط عادلانه و برابر موجب می‌شود که «مردانگی»ای که فرهنگ سلطه‌ی #مردسالارانه تعریف می‌کند هم‌چون برف مقابل آفتاب تموز آب شود و از آن چیزی باقی نماند.
«انقیاد زنان» رساله‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از #جان_استوارت_میل است که در ۱۸۶۱ نوشته شده و در ۱۸۶۹ انتشار یافته است. این رساله برخی از ایده‌های بسیار مدرن را منعکس می‌کند.
پایه‌ی این رساله سخنرانی‌هایی است که او در مقام نماینده پارلمان در حمایت از قانون اصلاحات سال ۱۸۶۷ بیان کرده است که بر اساس آن حق رای شامل همه مردان در بریتانیا می‌شود اما #زنان را در بر نمی‌گیرد.
تم اصلی این رساله کوچک «برابری فرصت» است و کهن‌الگویی از بیانیه لیبرال در زمینه گسترش #دموکراسی به تمام افراد جامعه است فارغ از اینکه با چه مشخصه هایی زاده شده اند.
بسیاری از بحث‌های کنونی که با قوت در دموکراسی‌های پیشرفته غربی ادامه دارند، در اساس همین مساله اصلی را مطرح می‌کنند. استوارت میل با منطق معمولا بی‌رحمانه خود و کالبدشکافی خونسردانه‌اش به کمک این بحث می‌آید. او هم آرام است و هم معقول. آنچه درباره این متن جالب توجه است بی‌علاقگی آشکارش به #حقوق_اقلیت‌ها ست و تمرکز صرف آن بر #حقوق_فردی.
این متن اظهارنامه‌ای در دفاع از #برابری فردی – و نه گروهی – است و بر یکی از تم‌های غنی اندیشه او استوار شده: دفاع از سهم کسانی که از قدرت و احترام محروم شده‌اند.
برای دانلود «انقیاد زنان» به لینک زیر بروید:
https://goo.gl/2Uq5ak
#حقوق_زنان #انقیاد_زنان
سری هم به کانال کتاب و کلاس توانا بزنید که فقط شامل کتاب ها و فایل کلاس های توانا است.
https://t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
اثر جان استوارت میل
goo.gl/wkUe3q
برخی می‌گویند زنان طبیعتا از #مردان فروتر و پست‌تر هستند. وجود قوانین ضد زن که حقوق زنان را نیمی از مردان می‌داند چه با ادعای #تکریم_زن و چه با هر مدعای دیگری یک پایه‌ی فکری دارد و آن این است که زنان در خلقت و به صورت طبیعی از مردان فروتر هستند.
جان استوارت میل به کسانی که چنین مدعایی دارند می‌گوید که اساسا ما نمی‌دانیم طبیعت زن یعنی چه و زنان چه توانایی‌هایی دارند چرا که هرگز اجازه نداده‌ایم که زنان توانایی‌های خود را با تلاش خود به ظهور برسانند. قوانین تعیض‌آمیز ِ ضد #زن تا آن‌جا می‌تواند به حیات خود ادامه دهد که #فرهنگ #مردسالار بتواند با ارعاب و سیطره و زورگویی زنان را از حقوق خود بی‌بهره بسازد. شرایط عادلانه و برابر موجب می‌شود که «مردانگی»ای که فرهنگ سلطه‌ی #مردسالارانه تعریف می‌کند هم‌چون برف مقابل آفتاب تموز آب شود و از آن چیزی باقی نماند.
«انقیاد زنان» رساله‌ی کمتر شناخته‌شده‌ای از #جان_استوارت_میل است که در ۱۸۶۱ نوشته شده و در ۱۸۶۹ انتشار یافته است. این رساله برخی از ایده‌های بسیار مدرن را منعکس می‌کند.
پایه‌ی این رساله سخنرانی‌هایی است که او در مقام نماینده پارلمان در حمایت از قانون اصلاحات سال ۱۸۶۷ بیان کرده است که بر اساس آن حق رای شامل همه مردان در بریتانیا می‌شود اما #زنان را در بر نمی‌گیرد.
تم اصلی این رساله کوچک «برابری فرصت» است و کهن‌الگویی از بیانیه لیبرال در زمینه گسترش #دموکراسی به تمام افراد جامعه است فارغ از اینکه با چه مشخصه هایی زاده شده اند.
بسیاری از بحث‌های کنونی که با قوت در دموکراسی‌های پیشرفته غربی ادامه دارند، در اساس همین مساله اصلی را مطرح می‌کنند. استوارت میل با منطق معمولا بی‌رحمانه خود و کالبدشکافی خونسردانه‌اش به کمک این بحث می‌آید. او هم آرام است و هم معقول. آنچه درباره این متن جالب توجه است بی‌علاقگی آشکارش به #حقوق_اقلیت‌ها ست و تمرکز صرف آن بر #حقوق_فردی.
این متن اظهارنامه‌ای در دفاع از #برابری فردی – و نه گروهی – است و بر یکی از تم‌های غنی اندیشه او استوار شده: دفاع از سهم کسانی که از قدرت و احترام محروم شده‌اند.
برای دانلود «انقیاد زنان» به لینک زیر بروید:
https://goo.gl/2Uq5ak
#حقوق_زنان #انقیاد_زنان
سری هم به کانال کتاب و کلاس توانا بزنید که فقط شامل کتاب ها و فایل کلاس های توانا است.
https://t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. انقیاد زنان اثر #جان_استوارت_میل . برخی می‌گویند زنان طبیعتا از #مردان فروتر و پست‌تر هستند. وجود قوانین ضد زن که حقوق زنان را نیمی از مردان می‌داند چه با ادعای #تکریم_زن و چه با هر مدعای دیگری یک پایه‌ی فکری دارد و آن این است که زنان در خلقت و به صورت…