زادروز نغمه‌سرای کودکان
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان
goo.gl/70kIIz
این اشعار را حتمن شنیده‌اید:
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شاید همه‌ی ما که کودکی خود را با اشعار کودکانه و انسانی یمینی‌شریف سر کردیم وقتی نام کتاب را می‌شنویم یاد این شعر می‌اُفتیم:
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
این اشعار متعلق به عباس یمینی‌شریف است.
شاید وقتی این اشعار را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. «عباس یمینی شریف»؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان.
عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد. در ۵ سالگی وارد مدرسه شد و تابستان‌ها به مکتب می‌رفت. رفتار خشنی که در این مکتب‌خانه‌ها رواج داشت و همین‌طور محیط خشن این مراکز او را به فکر فرو برد که برای کودکان بعدها کاری بکند. یمینی‌شریف هم‌واره در زندگی‌اش از رفتار خشونت‌آمیزی که در مدرسه و مکتب نسبت به کودکان دیده بود سخن می‌گفت. او زندگی خانوادگی بسیار سختی را تجربه کرد و کودکی‌اش با سختی گذشت.
در همان کودکی و نوجوانی، آشنایی‌اش با فرخی یزدی که در دربند تهران دوران تبعید خود را می‌گذراند تاثیر بسیاری بر یمینی‌شریف گذاشت. او به جد به این باور رسیده بود که باید تغییراتی در شیوه‌های آموزش به کودکان ایجاد شود.
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد. ابتدا اشعار او در کتاب‌های درسی ابتدایی اراک منتشر شد و پس از آن در کتاب‌های درسی کلاس‌های اول و دوم و سوم کلیه‌ی دبستان‌ها وارد شد.
یمینی‌شریف در سال ۱۳۲۸ به مدیریت مجلات دانش‌آموز و سازمان جوانان شیر و خورشید سرخ منصوب شد در سال ۱۳۳۲ یمینی‌شریف با بورس دولتی آمریکا به آن‌جا سفر کرد و یک سال در دانش‌گاه کلمبیا به تحصیل دوره‌ی تخصصی در آموزش کودکان پرداخت و توانست فوق لیسانس بگیرد. شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است.
عباس یمینی‌شریف در ۲۸ آذرماه سال ۱۳۶۸ درگذشت. او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/2OtYOF
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/70kIIz
این اشعار را حتمن شنیده‌اید:
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شاید همه‌ی ما که کودکی خود را با اشعار کودکانه و انسانی یمینی‌شریف سر کردیم وقتی نام کتاب را می‌شنویم یاد این شعر می‌اُفتیم:
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
این اشعار متعلق به عباس یمینی‌شریف است.
شاید وقتی این اشعار را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. «عباس یمینی شریف»؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان.
عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد. در ۵ سالگی وارد مدرسه شد و تابستان‌ها به مکتب می‌رفت. رفتار خشنی که در این مکتب‌خانه‌ها رواج داشت و همین‌طور محیط خشن این مراکز او را به فکر فرو برد که برای کودکان بعدها کاری بکند. یمینی‌شریف هم‌واره در زندگی‌اش از رفتار خشونت‌آمیزی که در مدرسه و مکتب نسبت به کودکان دیده بود سخن می‌گفت. او زندگی خانوادگی بسیار سختی را تجربه کرد و کودکی‌اش با سختی گذشت.
در همان کودکی و نوجوانی، آشنایی‌اش با فرخی یزدی که در دربند تهران دوران تبعید خود را می‌گذراند تاثیر بسیاری بر یمینی‌شریف گذاشت. او به جد به این باور رسیده بود که باید تغییراتی در شیوه‌های آموزش به کودکان ایجاد شود.
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد. ابتدا اشعار او در کتاب‌های درسی ابتدایی اراک منتشر شد و پس از آن در کتاب‌های درسی کلاس‌های اول و دوم و سوم کلیه‌ی دبستان‌ها وارد شد.
یمینی‌شریف در سال ۱۳۲۸ به مدیریت مجلات دانش‌آموز و سازمان جوانان شیر و خورشید سرخ منصوب شد در سال ۱۳۳۲ یمینی‌شریف با بورس دولتی آمریکا به آن‌جا سفر کرد و یک سال در دانش‌گاه کلمبیا به تحصیل دوره‌ی تخصصی در آموزش کودکان پرداخت و توانست فوق لیسانس بگیرد. شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است.
عباس یمینی‌شریف در ۲۸ آذرماه سال ۱۳۶۸ درگذشت. او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/2OtYOF
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. سالگرد #عباس_یمینی_شریف، نغمه‌سرای کودکان . این اشعار را حتمن شنیده‌اید: «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود…
روز جهانی کتاب کودک و یادی از عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان
goo.gl/iWIvGI
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/iWIvGI
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. #روزجهانی_کتاب_کودک و یادی از عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود زیر درختم…
زادروز نغمه‌سرای کودکان
https://bit.ly/2rZAzme
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
https://bit.ly/2rZAzme
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
زادروز نغمه‌سرای کودکان
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
bit.ly/1Q1WLPR
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
bit.ly/1Q1WLPR
Forwarded from آموزشکده توانا
روز جهانی کتاب کودک و یادی از عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان
goo.gl/iWIvGI
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/iWIvGI
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. #روزجهانی_کتاب_کودک و یادی از عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود زیر درختم…
Forwarded from آموزشکده توانا
روز جهانی کتاب کودک و یادی از عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان
goo.gl/iWIvGI
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/iWIvGI
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاری
به تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار عباس یمینی شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. #روزجهانی_کتاب_کودک و یادی از عباس یمینی‌شریف، نغمه‌سرای کودکان «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود زیر درختم…
زادروز نغمه‌سرای کودکان
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. زادروز نغمه‌سرای کودکان . «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
زادروز نغمه‌سرای کودکان
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
۲۸ آذر سالگرد درگذشت نغمه‌سرای کودکان
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from آموزشکده توانا
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
زادروز نغمه‌سرای کودکان
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from آموزشکده توانا
زادروز نغمه‌سرای کودکان
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. زادروز نغمه‌سرای کودکان . «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید…
Forwarded from آموزشکده توانا
زادروز نغمه‌سرای کودکان
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
«به دست خود درختی می‌نشانم
به پایش جوی آبی می‌كشانم
كمی تخم چمن بر روی خاكش
برای یادگاری می‌فشانم
درختم كم‌كم آرد برگ و باری
بسازد بر سر خود شاخساری
چمن روید در آن‌جا سبز و خرم
شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید
درختم چتر خود را می‌گشاید
خنک می‌سازد آن‌جا را ز سایه
دل هر رهگذر را می‌رباید»
شعر بالا را بسیاری‌ها شنیده‌ایم و شاید وقتی آن را می‌خوانیم خاطرات خوش کودکی و مدرسه مقابل دیدگانمان رژه برود. این شعر از «عباس یمینی شریف» است؛ آموزگار، مدیر مدرسه و نویسنده‌ی ایرانی ادبیات کودکان. عباس یمینی شریف، اول خردادماه ۱۲۹۸ در محله‌ی پامنار تهران به دنیا آمد.
شاید بتوان به راستی بر این امر صحه نهاد که در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف یکی از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان در جهان بوده است. او بیش از ۳۰ کتاب در این حوزه منتشر ساخت. اولین کتاب یمینی‌شریف «آواز فرشتگان» نام داشت که در سال ۱۳۲۵ منتشر شد و آخرین کتاب‌های این نویسنده‌ی کودکان، «جدال در پرتگاه توچال» و «فارسی زبان ایرانیان» در سال ۱۳۶۸ و چندی قبل از مرگ او به چاپ رسید. یمینی‌شریف با در نظر گرفتن روحیات و خلقیات کودکان در قالب شعر و با زبانی ساده و آهنگین آن‌چه باید کودکان بیاموزند را به آن‌ها می‌آموخت.
احسان یارشاطر:
«اگر کودکان و نوآموزان می‌خواستند از به‌ترین شاعری که می‌شناسند، مجسمه‌ای بریزند، از شاعری که عمری را وقف خدمت به تربیت آن‌ها کرده، آن شاعر، فروغ فرخزاد یا شاملو یا نیما نبود، سعدی یا پروین یا ایرج یا بهار هم نبود. آن شاعر یمینی‌شریف بود و هست.»
توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده و متخصص آموزش و پرورش که سابقه‌ی دوستی و هم‌کاری‌اش با یمینی‌شریف به سال ۱۳۴۴ بازمی‌گردد چنین می‌گوید: «عباس یمینی شریف در مدرسه و مكتب درس خوانده است و با ابعاد اندیشه‌های خاص و عام، نو و كهنه آشناست. محیط پرورش او خیلی زود او را با افكار ضد ظلم آشنا می‌كند و چنین است كه ۵۰ سال از ۷۰ سال زندگی پربار خود را وقف كودكان و نوجوانان، یعنی بی‌دفاع‌ترین و مظلوم‌ترین افراد كشورمان می‌كند و تا لحظه‌های پایان زندگی حتی زمانی كه به مرگ می‌اندیشد، ابتدا به كودكان فكر می‌كند: من نغمه‌سرای كودكانم»
اعتقاد او به همین نیاز به دگرگونی، موجب شد که به تالیف کتاب کلاس اول ابتدایی به نام «دارا و آذر» که سال‌ها در مدارس تدریس می‌شد بپردازد. در سال ۱۳۲۱ اولین شعری که برای #کودکان سروده بود را در مجله‌ی «نونهالان» منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۳ با ابراهیم بنی‌احمد مجله‌ای به نام «بازی کودکان» را منتشر ساخت. اشعار #عباس_یمینی_شریف در سال ۱۳۲۴ وارد کتاب‌های درسی دوره‌ی ابتدایی ایران شد.
او در آخرین دو بیتی که در روزهای واپسین عمر خود و برای حک شدن بر سنگ مزار سروده است می‌گوید:
من نغمه‌سرای کودکانم
شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم
گیرید ز کودکان نشانم
کسی این شعر را فراموش کرده است؟
«من یار مهربانم
دانا و خوش زبانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
از من مباش غافل
من یار مهربانم»
بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/1Q1WLPR
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. زادروز نغمه‌سرای کودکان . «به دست خود درختی می‌نشانم به پایش جوی آبی می‌كشانم كمی تخم چمن بر روی خاكش برای یادگاری می‌فشانم درختم كم‌كم آرد برگ و باری بسازد بر سر خود شاخساری چمن روید در آن‌جا سبز و خرم شود زیر درختم سبزه‌زاریبه تابستان كه گرما رو نماید…
Forwarded from آموزشکده توانا
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
زادروز نغمه‌سرای کودکان
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech
#عباس_یمینی_شریف
در نیم قرن اخیر میلیون‌ها کودک ایرانی اشعار و نوشته‌های او را خوانده‌اند. یمینی‌شریف از پرکارترین نویسندگان و شاعران کودکان جهان بود.
درباره عباس یمینی شریف بیشتر بخوانید:
bit.ly/1Q1WLPR
ویدئو: بریده‌ای از مستند "هومن ظریف"، درباره زندگی عباس یمینی‌شریف:
http://bit.ly/2VH7EjI
@Tavaana_TavaanaTech