«امروز مردم ما از نظر رفاه از اروپا وضعیت بهتری دارند»!
این سخن در نگاه نخست شاید یک شوخی نچسب از جانب گوینده به نظر برسد؛ اما واقعیت این است که این جمله در یک فضای جدی سیاسی، از سوی یکی از شخصیت‌های جمهوری‌اسلامی ادا شده است.
این سخنی‌ست که «مصطفی پورمحمدی» - از جنایتکارترین چهره‌های جمهوری اسلامی - در نشست شورای مرکزی «حزب بیداری اسلامی» بیان کرده بود.
.
پورمحمدی که از اعضای هیئت مرگ بود و در قتل‌عام چند هزار زندانی سیاسی مشارکت مستقیم داشت، از چهره‌های امنیتی - قضایی جمهوری اسلامی است.
او در توضیح آن جمله خود گفت: «فقر ایران، فقر گرسنگی نیست بلکه فقر تمتع و رفاه و فقر اشتغال مطلوب است چرا که نوع توقعات بر اساس مطالبات جدید است».
.
این سخن به یک معنای دیگر و به بیانی عریان‌تر یعنی اینکه مردم ایران توقع بالایی دارند و چون این توقعات بالا برآورده نمی‌شود، احساس فقر می‌کنند!
.
بیشتر بخوانید
http://bit.ly/2VrJlpP
#مصطفی_پورمحمدی #خاوران #کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
این سخن در نگاه نخست شاید یک شوخی نچسب از جانب گوینده به نظر برسد؛ اما واقعیت این است که این جمله در یک فضای جدی سیاسی، از سوی یکی از شخصیت‌های جمهوری‌اسلامی ادا شده است.
این سخنی‌ست که «مصطفی پورمحمدی» - از جنایتکارترین چهره‌های جمهوری اسلامی - در نشست شورای مرکزی «حزب بیداری اسلامی» بیان کرده بود.
.
پورمحمدی که از اعضای هیئت مرگ بود و در قتل‌عام چند هزار زندانی سیاسی مشارکت مستقیم داشت، از چهره‌های امنیتی - قضایی جمهوری اسلامی است.
او در توضیح آن جمله خود گفت: «فقر ایران، فقر گرسنگی نیست بلکه فقر تمتع و رفاه و فقر اشتغال مطلوب است چرا که نوع توقعات بر اساس مطالبات جدید است».
.
این سخن به یک معنای دیگر و به بیانی عریان‌تر یعنی اینکه مردم ایران توقع بالایی دارند و چون این توقعات بالا برآورده نمی‌شود، احساس فقر می‌کنند!
.
بیشتر بخوانید
http://bit.ly/2VrJlpP
#مصطفی_پورمحمدی #خاوران #کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
دادستانی سوئد دیروز سه‌شنبه ۵ مرداد، کیفرخواست حمید نوری متهم به مشارکت در کشتارهای ۶۷ را صادر کرد.
حمید نوری، دادیار سابق در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، آبان ۱۳۹۸ در سوئد بازداشت شد.
دادگاه سوئد او را به نقض فاحش قوانین بین‌المللی و قتل عمد متهم کرده است.
این اولین بار است که در یک دادگاه اروپایی، عوامل جمهوری اسلامی به اتهام نقش در کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ محاکمه می‌شوند.
شاهد ان او را به عنوان دادیار زندان گوهردشت کرج و یکی از هشت عضو هیئت اعدام در این زندان در جریان اعدام جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ شناسایی کرده‌اند. گفته می‌شود پرونده هشت هزار صفحه‌ای او بیش از ۱۰۰ شاهد و شاکی دارد.
#حمیدنوری #حمید_نوری #تابستان۶۷ #خاوران #دهه۶۰ #اعدام
@Tavaana_TavaanaTech
حمید نوری، دادیار سابق در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، آبان ۱۳۹۸ در سوئد بازداشت شد.
دادگاه سوئد او را به نقض فاحش قوانین بین‌المللی و قتل عمد متهم کرده است.
این اولین بار است که در یک دادگاه اروپایی، عوامل جمهوری اسلامی به اتهام نقش در کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ محاکمه می‌شوند.
شاهد ان او را به عنوان دادیار زندان گوهردشت کرج و یکی از هشت عضو هیئت اعدام در این زندان در جریان اعدام جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ شناسایی کرده‌اند. گفته می‌شود پرونده هشت هزار صفحه‌ای او بیش از ۱۰۰ شاهد و شاکی دارد.
#حمیدنوری #حمید_نوری #تابستان۶۷ #خاوران #دهه۶۰ #اعدام
@Tavaana_TavaanaTech
کشتار تابستان ۶۷؛ یک هولوکاست سیاسی
توانا- کشتار تابستان ۶۷ را می‌توان مخوف‌ترین کشتار سیاسی – حکومتی تاریخ معاصر ایران دانست. تفتیش عقاید از زندانیان سیاسی مجاهد خلق و چپگرا و اعدام چندهزارتن از آنان در عرض تقریبا ۲ ماه و به صورت مخفیانه و دور از خبررسانی رسانه‌ای، به جرات در تاریخ معاصر ایران سابقه نداشته است. این اعدام‌ها با دستور مستقیم آیت الله خمینی و در مرداد و شهریور ۶۷ انجام گرفت. خمینی هیئت‌هایی را مسئول محاکمه مجدد زندانیان سیاسی کرد که «حسینعلی نیری»، «مرتضی اشراقی»، و «مصطفی پورمحمدی» - در مقام نماینده وزارت اطلاعات - از اعضای اصلی هیئت تهران بودند. در بخشی از حکم اصلی خمینی آمده است: «از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هر چه می‌گویند از روی حیله و نفاق آنهاست… کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند».
البته همانطور که در حکم اصلی خمینی آمده است، در استان‌ها و باقی نقاط کشور نیز هیئت‌های دیگری برای محاکمه زندانیان فعال شده بودند. اما این هیئت اصلی منصوب خمینی در تهران بود که مسئولیت تفتیش عقاید زندانیان و صدور حکم اعدام برای آنان در زندان‌های اوین و گوهردشت برعهده داشت که محل اصلی تجمیع زندانیان سیاسی منسوب به سازمان مجاهدین خلق و گروه‌های چپگرا نیز محسوب می‌شد.
این حکم چنان سنگین بود که حتی بعضی از نزدیکان و منصوبان آیت الله خمینی نیز به پرسش و تردید می‌افتند. از جمله بحث درباره محکومانی درگرفت که دوره محکومیت خود را طی می‌کردند و حتی بعضی از آنان، در آستانه اتمام دوره حبس خود بودند. نقل است که مسئولان مربوطه از آیت الله خمینی می‌پرسند که: «آیا این حکم مربوط به مربوط به کسانی است که محکوم به اعدام هستند یا زندانیانی که محکوم به حبس شده‌اند ولی بر سر موضع هستند؟» که آیت الله خمینی در پاسخ دستور «نابودی دشمنان اسلام» را می‌دهد و می‌گوید: «در تمام موارد فوق هر کس در هر مرحله اگر بر سر نفاق باشد حکمش اعدام است سریعا دشمنان اسلام را نابود کنید. در مورد رسیدگی به وضع پرونده‌ها در هر صورت که حکم سریعتر اجرا گردد همان مورد نظر است».
درباره این جنایت بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Koshtar_67
#کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #اعدام #دهه۶۰ #خاوران
@Tavaana_TavaanaTech
توانا- کشتار تابستان ۶۷ را می‌توان مخوف‌ترین کشتار سیاسی – حکومتی تاریخ معاصر ایران دانست. تفتیش عقاید از زندانیان سیاسی مجاهد خلق و چپگرا و اعدام چندهزارتن از آنان در عرض تقریبا ۲ ماه و به صورت مخفیانه و دور از خبررسانی رسانه‌ای، به جرات در تاریخ معاصر ایران سابقه نداشته است. این اعدام‌ها با دستور مستقیم آیت الله خمینی و در مرداد و شهریور ۶۷ انجام گرفت. خمینی هیئت‌هایی را مسئول محاکمه مجدد زندانیان سیاسی کرد که «حسینعلی نیری»، «مرتضی اشراقی»، و «مصطفی پورمحمدی» - در مقام نماینده وزارت اطلاعات - از اعضای اصلی هیئت تهران بودند. در بخشی از حکم اصلی خمینی آمده است: «از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هر چه می‌گویند از روی حیله و نفاق آنهاست… کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند».
البته همانطور که در حکم اصلی خمینی آمده است، در استان‌ها و باقی نقاط کشور نیز هیئت‌های دیگری برای محاکمه زندانیان فعال شده بودند. اما این هیئت اصلی منصوب خمینی در تهران بود که مسئولیت تفتیش عقاید زندانیان و صدور حکم اعدام برای آنان در زندان‌های اوین و گوهردشت برعهده داشت که محل اصلی تجمیع زندانیان سیاسی منسوب به سازمان مجاهدین خلق و گروه‌های چپگرا نیز محسوب می‌شد.
این حکم چنان سنگین بود که حتی بعضی از نزدیکان و منصوبان آیت الله خمینی نیز به پرسش و تردید می‌افتند. از جمله بحث درباره محکومانی درگرفت که دوره محکومیت خود را طی می‌کردند و حتی بعضی از آنان، در آستانه اتمام دوره حبس خود بودند. نقل است که مسئولان مربوطه از آیت الله خمینی می‌پرسند که: «آیا این حکم مربوط به مربوط به کسانی است که محکوم به اعدام هستند یا زندانیانی که محکوم به حبس شده‌اند ولی بر سر موضع هستند؟» که آیت الله خمینی در پاسخ دستور «نابودی دشمنان اسلام» را می‌دهد و می‌گوید: «در تمام موارد فوق هر کس در هر مرحله اگر بر سر نفاق باشد حکمش اعدام است سریعا دشمنان اسلام را نابود کنید. در مورد رسیدگی به وضع پرونده‌ها در هر صورت که حکم سریعتر اجرا گردد همان مورد نظر است».
درباره این جنایت بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Koshtar_67
#کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #اعدام #دهه۶۰ #خاوران
@Tavaana_TavaanaTech
توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
کشتار تابستان ۶۷؛ بی‌سابقه در تاریخ معاصر ایران - توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
کشتار تابستان ۶۷ را می‌توان مخوف‌ترین کشتار سیاسی – حکومتی تاریخ معاصر ایران دانست. تفتیش عقاید از زندانیان سیاسی مجاهد خلق و چپگرا و اعدام چندهزارتن از آنان در عرض تقریبا ۲ ماه و به صورت مخفیانه و دور از خبررسانی رسانه‌ای، به جرئت در تاریخ معاصر ایران سابقه…
حکم ریاست‌جمهوری ابراهیم رئیسی تنفیذ شد، درست در مرداد ماه، که سالگرد «کشتار تابستان ۶۷» است و «ابراهیم رئیسی» از اعضای «هیئت مرگ» در آن جنایت بود.
جنایتی که لکه ننگ آن پاک شدنی نیست.
مرتبط:
کشتار تابستان ۶۷؛ یک هولوکاست سیاسی
https://tavaana.org/fa/Koshtar_67
جفایل صوتی دیدار هیات مرگ با آیت‌الله منتظری
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/17459
#ابراهیم_رئیسی #آیت‌الله_قتل_عام #نه_به_جمهوری_اسلامی #تابستان۶۷ #خاوران #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
جنایتی که لکه ننگ آن پاک شدنی نیست.
مرتبط:
کشتار تابستان ۶۷؛ یک هولوکاست سیاسی
https://tavaana.org/fa/Koshtar_67
جفایل صوتی دیدار هیات مرگ با آیت‌الله منتظری
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/17459
#ابراهیم_رئیسی #آیت‌الله_قتل_عام #نه_به_جمهوری_اسلامی #تابستان۶۷ #خاوران #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
مراسم تحلیف ابراهیم رئیسی برگزار شد؛ رئیسی گفت جمهوری اسلامی «مدافع واقعی حقوق بشر» است
مراسم تحلیف ابراهیم رئیسی در حالی برگزار شد که فقر و کرونا سایه سنگینی بر زندگی مردم انداخته است. همه سخنران‌ها وعده حل مشکلات را دادند. رئیسی که در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ عضو «هیئت مرگ» بود، گفت جمهوری اسلامی «مدافع واقعی حقوق بشر» است.
انبوه مادران داغدار، کشته‌شدگان خفته در گورهای دسته‌جمعی خاوران و صدها گور جمعی دیگر، کشته‌شده‌های آبان ۹۸ و ... می‌توانند بر حقانیت این ادعای رئیسی شهادت دهند!
#حقوق_بشر #ابراهیم_رئیسی #کشتار۶۷ #دهه۶۰ #آبان۹۸ #خوزستان
@Tavaana_TavaanaTech
مراسم تحلیف ابراهیم رئیسی در حالی برگزار شد که فقر و کرونا سایه سنگینی بر زندگی مردم انداخته است. همه سخنران‌ها وعده حل مشکلات را دادند. رئیسی که در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ عضو «هیئت مرگ» بود، گفت جمهوری اسلامی «مدافع واقعی حقوق بشر» است.
انبوه مادران داغدار، کشته‌شدگان خفته در گورهای دسته‌جمعی خاوران و صدها گور جمعی دیگر، کشته‌شده‌های آبان ۹۸ و ... می‌توانند بر حقانیت این ادعای رئیسی شهادت دهند!
#حقوق_بشر #ابراهیم_رئیسی #کشتار۶۷ #دهه۶۰ #آبان۹۸ #خوزستان
@Tavaana_TavaanaTech
ورزشکارانی که جمهوری اسلامی اعدام و زندانی کرد
تونیا ولی‌اوغلی، عضو پیشین تیم ملی شنای ایران، از ورزشکارانی می‌گوید که پس از روی‌کارآمدن جمهوری اسلامی به نام انقلاب فرهنگی و دیگر سیاست‌های حکومت، زندانی یا کشته شدند.
این بخشی است از برنامه‌ای که ۱۱ مرداد۱۴۰۰ در کلاب‌هاوس تواناتک برگزار شده است.
https://youtu.be/xWa-xEpbcQc
در ساندکلاد
https://soundcloud.com/tavaana/1box
#لایو_ایونت #کلاب_هاوس #تونیا_ولی_اوغلی #ورزش_ایران #اعدام #دهه۶۰ #زنذانی_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech
تونیا ولی‌اوغلی، عضو پیشین تیم ملی شنای ایران، از ورزشکارانی می‌گوید که پس از روی‌کارآمدن جمهوری اسلامی به نام انقلاب فرهنگی و دیگر سیاست‌های حکومت، زندانی یا کشته شدند.
این بخشی است از برنامه‌ای که ۱۱ مرداد۱۴۰۰ در کلاب‌هاوس تواناتک برگزار شده است.
https://youtu.be/xWa-xEpbcQc
در ساندکلاد
https://soundcloud.com/tavaana/1box
#لایو_ایونت #کلاب_هاوس #تونیا_ولی_اوغلی #ورزش_ایران #اعدام #دهه۶۰ #زنذانی_سیاسی
@Tavaana_TavaanaTech
YouTube
ورزشکارانی که جمهوری اسلامی اعدام و زندانی کرد
تونیا ولی‌اوغلی، عضو پیشین تیم ملی شنای ایران، از ورزشکارانی می‌گوید که پس از روی‌کارآمدن جمهوری اسلامی به نام انقلاب فرهنگی و دیگر سیاست‌های حکومت، زندانی یا کشته شدند.
این بخشی است از برنامه‌ای که ۱۱ مرداد۱۴۰۰ در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.…
این بخشی است از برنامه‌ای که ۱۱ مرداد۱۴۰۰ در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
از امروز دادگاه حمید نوری در سوئد آغاز شده است.
حمید نوری از عوامل کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ بود. کشتاری که به دستور رهبر جمهوری اسلامی، روح‌الله خمینی، انجام شد. هیئتی که بعدها به هیئت مرگ معروف شد و از جمله اعضای آن ابراهیم رئیسی و مصطفی پورمحمدی بودند، حکم‌هایی اعدام را صادر کردند و در مدت کوتاهی چند هزار زندانی سیاسی که دارای حکم زندان بودند و برخی دوره محکومیت‌شان به اتمام رسیده بود، اعدام شدند.
اعدام‌ها با اعتراض شدید آیت‌الله منتظری، متوقف شد. بعدها در خاطرات منتظری زوایای پنهان این جنایت روشن‌تر شد.
حالا اولین بار است که یکی از عوامل جنایت حکومت جمهوری اسلامی خارج از مرزهای ایران محاکمه می‌شود.
این محاکمه ۸۹ جلسه طول خواهد کشید.
بیرون دادگاه جمعیت زیادی تجمع کرده‌اند. از جمله برخی بازماندگان اعدام‌های دهه شصت. دریچه امیدی برای دادخواهی جنایت‌های حاکمان جمهوری اسلامی ایجاد شده است.
«مادر عصمت»؛ یازده عزیزش را جمهوری اسلامی اعدام کرده است از جمله ۳ برادر، ۲ دختر و دامادش.
#حمید_نوری #کشتار۶۷ #دهه۶۰ #جنایت_علیه_بشریت #دادخواهی
ویدئو از من و تو
@manotoTV
@Tavaana_TavaanaTech
حمید نوری از عوامل کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ بود. کشتاری که به دستور رهبر جمهوری اسلامی، روح‌الله خمینی، انجام شد. هیئتی که بعدها به هیئت مرگ معروف شد و از جمله اعضای آن ابراهیم رئیسی و مصطفی پورمحمدی بودند، حکم‌هایی اعدام را صادر کردند و در مدت کوتاهی چند هزار زندانی سیاسی که دارای حکم زندان بودند و برخی دوره محکومیت‌شان به اتمام رسیده بود، اعدام شدند.
اعدام‌ها با اعتراض شدید آیت‌الله منتظری، متوقف شد. بعدها در خاطرات منتظری زوایای پنهان این جنایت روشن‌تر شد.
حالا اولین بار است که یکی از عوامل جنایت حکومت جمهوری اسلامی خارج از مرزهای ایران محاکمه می‌شود.
این محاکمه ۸۹ جلسه طول خواهد کشید.
بیرون دادگاه جمعیت زیادی تجمع کرده‌اند. از جمله برخی بازماندگان اعدام‌های دهه شصت. دریچه امیدی برای دادخواهی جنایت‌های حاکمان جمهوری اسلامی ایجاد شده است.
«مادر عصمت»؛ یازده عزیزش را جمهوری اسلامی اعدام کرده است از جمله ۳ برادر، ۲ دختر و دامادش.
#حمید_نوری #کشتار۶۷ #دهه۶۰ #جنایت_علیه_بشریت #دادخواهی
ویدئو از من و تو
@manotoTV
@Tavaana_TavaanaTech
دادخواهی؛ آتشی که خاموش نمی‌شود
طی سال‌های اخیر دادخواهی خانواده‌های قربانیان سیاسی عقیدتی در ایران جان تازه‌ای گرفته است. البته که پیشینه جنبش دادخواهی در ایران را می‌توان به خانواده‌هایی که در دهه شصت، عزیزان خود را از دست دادند برگرداند.
«رضا معینی» - که در سازمان گزارشگران بدون مرز - فعالیت می‌کند در یادداشتی به پیشینه جنبش دادخواهی می‌پردازد و با اشاره به دادخواهی «مادران خاوران» می‌نویسد: «مادرانی که در زیر سایه سنگین سرکوب بی‌رحم و همگانی پاسداران، نامه نوشتند و دادخواهی کردند و از همان دادگستری جمهوری اسلامی دادخواهی کردند. نامه به حسن حبیبی، وزیر دادگستری رژیم، در سال ۱۳۶۷ امروز سندی تاریخ‌ساز شده است.»
ولی نکته این است که از پس از دی ۹۶ و شعله‌کشیدن جنبش ملی که گرانیگاه‌هایی چون آبان ۹۸ و تیر ۱۴۰۰ را از سر گذرانده است و تا کنون ادامه دارد، نیروهای بسیاری به جنبش دیرین دادخواهی پیوسته‌اند. به عنوان نمونه خانواده‌های قربانیان هواپیمای اوکراینی خود یک نمونه از گروه‌هایی هستند که به صورت چشمگیری ابعاد کمی و کیفی جنبش دادخواهی را گسترش داده‌اند.
در سال ۱۳۹۹ بود که «حامد اسماعیلیون»، که همسر و فرزند خود را در جنایت سرنگونی هواپیمای اوکراینی از دست داده است، از تشکیل انجمنی متشکل از خانواده‌های قربانیان این جنایت خبر داد و هدف آن را «دادخواهی» این جنایت اعلام کرد. او پیش از این نیز گفته بود: «هیچ آرزو و هدفی جز دادخواهی ندارد و این آرزو و هدف را از سال ۹۸ به سال ۹۹ می‌برد.»
نکته آن‌که در این سال‌ها حمایت عمومی ایرانیان از جنبش دادخواهی نیز بسیار فراگیر شده است. به عنوان نمونه می‌توان به این اشاره کرد که وقتی در اسفند ۱۳۹۸ حامد اسماعیلیون خواستار حمایت عمومی ایرانیان از کمپین دادخواهی شد، صرفا در چهار روز نخست، بیش از ۷۰ هزار تن اولین نامه دادخواهی خانواده‌های قربانیان هواپیمای اوکراینی را امضا کردند.
نباید فراموش کرد که جمهوری اسلامی نیز از در واکنش برآمده است و تلاش کرده است با صرف بودجه حقیقت جنایت‌هایی که انجام شده را زیر سوال ببرد و با خلق روایت‌هایی جعلی، خود را در جای پرسشگر و مظلوم بنشاند. این رویکرد نسبتا جدید حمایت خامنه‌ای را نیز به دنبال دارد که وقتی پرسشگری از کشتار تابستان ۱۳۶۷ بالا گرفت، در خرداد ۱۳۹۶، طی یک سخنرانی، صراحتا جمهوری اسلامی را «شهید» خواند و کشته‌شدگان و قربانیان حکومت را «جلاد» خواند و گفت نباید جای شهید و جلاد عوض شود.
ادامه را بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Litigation_Mvement
#دادخواهی #جنبش_دادخواهی #آبان۹۸ #کشتار۶۷ #دهه۶۰ #هواپیمای_اوکراینی #دی۹۶
@Tavaana_TavaanaTech
طی سال‌های اخیر دادخواهی خانواده‌های قربانیان سیاسی عقیدتی در ایران جان تازه‌ای گرفته است. البته که پیشینه جنبش دادخواهی در ایران را می‌توان به خانواده‌هایی که در دهه شصت، عزیزان خود را از دست دادند برگرداند.
«رضا معینی» - که در سازمان گزارشگران بدون مرز - فعالیت می‌کند در یادداشتی به پیشینه جنبش دادخواهی می‌پردازد و با اشاره به دادخواهی «مادران خاوران» می‌نویسد: «مادرانی که در زیر سایه سنگین سرکوب بی‌رحم و همگانی پاسداران، نامه نوشتند و دادخواهی کردند و از همان دادگستری جمهوری اسلامی دادخواهی کردند. نامه به حسن حبیبی، وزیر دادگستری رژیم، در سال ۱۳۶۷ امروز سندی تاریخ‌ساز شده است.»
ولی نکته این است که از پس از دی ۹۶ و شعله‌کشیدن جنبش ملی که گرانیگاه‌هایی چون آبان ۹۸ و تیر ۱۴۰۰ را از سر گذرانده است و تا کنون ادامه دارد، نیروهای بسیاری به جنبش دیرین دادخواهی پیوسته‌اند. به عنوان نمونه خانواده‌های قربانیان هواپیمای اوکراینی خود یک نمونه از گروه‌هایی هستند که به صورت چشمگیری ابعاد کمی و کیفی جنبش دادخواهی را گسترش داده‌اند.
در سال ۱۳۹۹ بود که «حامد اسماعیلیون»، که همسر و فرزند خود را در جنایت سرنگونی هواپیمای اوکراینی از دست داده است، از تشکیل انجمنی متشکل از خانواده‌های قربانیان این جنایت خبر داد و هدف آن را «دادخواهی» این جنایت اعلام کرد. او پیش از این نیز گفته بود: «هیچ آرزو و هدفی جز دادخواهی ندارد و این آرزو و هدف را از سال ۹۸ به سال ۹۹ می‌برد.»
نکته آن‌که در این سال‌ها حمایت عمومی ایرانیان از جنبش دادخواهی نیز بسیار فراگیر شده است. به عنوان نمونه می‌توان به این اشاره کرد که وقتی در اسفند ۱۳۹۸ حامد اسماعیلیون خواستار حمایت عمومی ایرانیان از کمپین دادخواهی شد، صرفا در چهار روز نخست، بیش از ۷۰ هزار تن اولین نامه دادخواهی خانواده‌های قربانیان هواپیمای اوکراینی را امضا کردند.
نباید فراموش کرد که جمهوری اسلامی نیز از در واکنش برآمده است و تلاش کرده است با صرف بودجه حقیقت جنایت‌هایی که انجام شده را زیر سوال ببرد و با خلق روایت‌هایی جعلی، خود را در جای پرسشگر و مظلوم بنشاند. این رویکرد نسبتا جدید حمایت خامنه‌ای را نیز به دنبال دارد که وقتی پرسشگری از کشتار تابستان ۱۳۶۷ بالا گرفت، در خرداد ۱۳۹۶، طی یک سخنرانی، صراحتا جمهوری اسلامی را «شهید» خواند و کشته‌شدگان و قربانیان حکومت را «جلاد» خواند و گفت نباید جای شهید و جلاد عوض شود.
ادامه را بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Litigation_Mvement
#دادخواهی #جنبش_دادخواهی #آبان۹۸ #کشتار۶۷ #دهه۶۰ #هواپیمای_اوکراینی #دی۹۶
@Tavaana_TavaanaTech
راحله راحمی‌پور و بیش از ۴۰ سال دادخواهی
راحله راحمی‌پور یکی از هزاران شهروند ایرانی است که عزیزانشان در دهه شصت در زندان‌های جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. برادرش، حسین راحمی‌پور و همسر باردار او، از جمله هزاران فعال عقیدتی-سیاسی بودند که توسط جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ بازداشت و در اوین زندانی شدند. همسر حسین در زندان دختری به نام «گلرو» به دنیا آورد اما چندی بعد مقامات زندان نوزاد را از والدینش جدا کردند و پس از مدتی اعلام کردند که او مرده است اما هرگز سند و برگه‌ای مبتنی بر گواهی فوت یا حتی جنازه این نوزاد ۷روزه را به خانواده بازنگرداندند.
حسین راحمی‌پور دندان‌پزشک بود و در سال ۱۳۶۳ به اتهام عضویت در سازمان راه کارگر، از گروه‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، اعدام شد. همسر او، که کارمند تامین اجتماعی بود، نیز به دلیل صدمات روحی و ابتلا به عارضه شدید قلبی در دی‌ماه ۶۳ از زندان آزاد شد. جمهوری اسلامی نه پیکر حسین را به خانواده تحویل داد و نه نشانی از محل دفن او را. تنها پاسخی که پس از اعدام، از سوی مقامات به خانواده داده شد این بود: «به درک واصل شده، بیایید وسایلش را بگیرید.»
راحله راحمی‌پور اما بیش از ۴۰ سال است که به دادخواهی خون برادر و نوزاد مفقودشده‌اش از پا ننشسته است.
راحله از همان روزهای ابتدای پس از اعدام برادرش در زندان، خواستار روشن‌شدن سرنوشت دو عزیزش بود. او به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری شهروندان به نتایج انتخابات در سال ۱۳۸۸ در اعتراضات مختلف شرکت کرد و همچنین با تحصن در مقابل زندان اوین، کانون وکلای تهران و کارخانه لاستیک دنا برای پیگیری و پاسخگوکردن حکومت نسبت به روشن‌شدن وضعیت برادرش و نوزاد او اعتراض کرده و به دادخواهی پرداخته است. او همواره در این اعتراض‌ها پلاکاردی با تصویر برادر به دست می‌گرفت که بر آن نوشته شده بود: «برادرم را کشتید! با فرزندش چه کردید؟»
فریاد دادخواهی راحله راحمی‌پور همچون دیگر خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ به گوش مقامات جمهوری اسلامی می‌رسد اما کسی پاسخگو نیست. او چندین بار طی نامه‌های رسمی به مقامات قضایی جمهوری اسلامی از جمله «دادستان انقلاب و عمومی تهران»، «رئیس مجلس شورای اسلامی» و «رئیس دفتر حقوق بشر قوه قضاییه» خواستار پاسخگویی آن‌ها شد اما پاسخی دریافت نکرد.
.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Raheleh_Rahemipuor
#پروفایل #دادخواهی #دهه۶۰ #اعدام #راحله_راحمی_پور
@Tavaana_TavaanaTech
راحله راحمی‌پور یکی از هزاران شهروند ایرانی است که عزیزانشان در دهه شصت در زندان‌های جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. برادرش، حسین راحمی‌پور و همسر باردار او، از جمله هزاران فعال عقیدتی-سیاسی بودند که توسط جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ بازداشت و در اوین زندانی شدند. همسر حسین در زندان دختری به نام «گلرو» به دنیا آورد اما چندی بعد مقامات زندان نوزاد را از والدینش جدا کردند و پس از مدتی اعلام کردند که او مرده است اما هرگز سند و برگه‌ای مبتنی بر گواهی فوت یا حتی جنازه این نوزاد ۷روزه را به خانواده بازنگرداندند.
حسین راحمی‌پور دندان‌پزشک بود و در سال ۱۳۶۳ به اتهام عضویت در سازمان راه کارگر، از گروه‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، اعدام شد. همسر او، که کارمند تامین اجتماعی بود، نیز به دلیل صدمات روحی و ابتلا به عارضه شدید قلبی در دی‌ماه ۶۳ از زندان آزاد شد. جمهوری اسلامی نه پیکر حسین را به خانواده تحویل داد و نه نشانی از محل دفن او را. تنها پاسخی که پس از اعدام، از سوی مقامات به خانواده داده شد این بود: «به درک واصل شده، بیایید وسایلش را بگیرید.»
راحله راحمی‌پور اما بیش از ۴۰ سال است که به دادخواهی خون برادر و نوزاد مفقودشده‌اش از پا ننشسته است.
راحله از همان روزهای ابتدای پس از اعدام برادرش در زندان، خواستار روشن‌شدن سرنوشت دو عزیزش بود. او به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری شهروندان به نتایج انتخابات در سال ۱۳۸۸ در اعتراضات مختلف شرکت کرد و همچنین با تحصن در مقابل زندان اوین، کانون وکلای تهران و کارخانه لاستیک دنا برای پیگیری و پاسخگوکردن حکومت نسبت به روشن‌شدن وضعیت برادرش و نوزاد او اعتراض کرده و به دادخواهی پرداخته است. او همواره در این اعتراض‌ها پلاکاردی با تصویر برادر به دست می‌گرفت که بر آن نوشته شده بود: «برادرم را کشتید! با فرزندش چه کردید؟»
فریاد دادخواهی راحله راحمی‌پور همچون دیگر خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ به گوش مقامات جمهوری اسلامی می‌رسد اما کسی پاسخگو نیست. او چندین بار طی نامه‌های رسمی به مقامات قضایی جمهوری اسلامی از جمله «دادستان انقلاب و عمومی تهران»، «رئیس مجلس شورای اسلامی» و «رئیس دفتر حقوق بشر قوه قضاییه» خواستار پاسخگویی آن‌ها شد اما پاسخی دریافت نکرد.
.
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Raheleh_Rahemipuor
#پروفایل #دادخواهی #دهه۶۰ #اعدام #راحله_راحمی_پور
@Tavaana_TavaanaTech
«تواب»ها؛ قربانیان شستشوی مغزی خشن
«…قطعه‌های نئوپان به اندازه کف تخت یکنفره را از طول روی ریل‌های آهنی ایستانده بودند، و اتاقک‌هایی کوتاه به شکل تابوت روباز با سه دیواره کوتاه ساخته بودند. کف هر قبر یک پتو دولا شده انداخته بودند. … این تنها حجم و فضایی بود که از این جهان پهناور به هر یک از ما تعلق می‌گرفت. … ما را مجبور کرده بودند هر روز پانزده ساعت از شش صبح تا فرا رسیدن خاموشی یعنی نه شب رو به دیوار با چشم‌بند، بنشینیم.»
این روایتی از شکنجه‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی در دهه ۶۰ خورشیدی در ایران است. دهه ۶۰ خورشیدی در ایران دهه‌ای سراسر دهشت بود. دهشت از وحشتی که در قالب یک حکومت، حاکم بود و پرسش از ابعاد جنایاتی که در ایران به‌ویژه در زندان‌ها انجام می‌گرفت. گفته می‌شود بیش از ۱۵ هزار زندانی سیاسی عقیدتی از فاصله بهمن ۵۷ تا سال ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی اعدام شدند. اعدام‌هایی که کشتار تابستان ۶۷ و قتل چند هزار زندانی سیاسی در عرض کم‌تر از دو ماه اوج آن بود و اکنون (تابستان ۱۴۰۰) «حمید نوری» از عوامل درجه‌دوم آن جنایت در دادگاهی در سوئد به واسطه مشارکت در آن کشتار در حال محاکمه است.
ولی مسئله این است که نقض گسترده حقوق بشر در دهه ۶۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی را نباید به اعدام زندانیان یا قتل آنان خلاصه کرد. حتی بیان شکنجه زندانیان برای اعتراف‌گیری‌های دروغین نیز نمی‌تواند تصویری کامل از آنچه در دهه ۶۰ گذشت ارائه دهد. یکی از مسائلی که در زندان‌های دهه ۶۰ به شدت رواج داشت ولی هیچ‌گاه به آن به اندازه کافی پرداخته نشد بحث از زندانیانی است که تحت فشار بسیار شدید بازجویان و شکنجه‌گران مجبور می‌شدند به همکاری با دستگاه سرکوب تن دهند و در شکنجه دیگر زندانیان مشارکت کنند. زندانیانی که از سوی جمهوری اسلامی «توّاب» نامیده می‌شوند.
این زندانیان که خود نماد بارزی از ابعاد غیرقابل‌باور شکنجه در زندان‌های دهه ۶۰ هستند اغلب با برخوردی سخت و تلخ در بیرون از زندان مواجه شده‌اند. دیگران آنان را پس زده‌اند و آنان نیز جایگاهی برای بیان خاطرات تلخ خود پیدا نکرده‌اند. بدیهی است نمی‌توان همه این دست زندانیان را که از سر شکنجه به اجبار تن به همکاری با زندانبانان داده‌اند را از لحاظ اخلاقی یکسان دانست و قطعا کسانی بوده‌اند که حتی در خلال همکاری نیز استقلال خود را حفظ کرده‌اند و تلاش کرده‌اند از در غلتیدن به کانون شرارت تن بزنند ولی احتمالا کسانی نیز بوده‌اند که خود بخشی از دایره شر شده‌اند.
ادامه:
https://tavaana.org/fa/Political_Prisoners_80s_In_Iran
#کزارش #شکنجه #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech
«تواب»ها؛ قربانیان شستشوی مغزی خشن
«…قطعه‌های نئوپان به اندازه کف تخت یکنفره را از طول روی ریل‌های آهنی ایستانده بودند، و اتاقک‌هایی کوتاه به شکل تابوت روباز با سه دیواره کوتاه ساخته بودند. کف هر قبر یک پتو دولا شده انداخته بودند. … این تنها حجم و فضایی بود که از این جهان پهناور به هر یک از ما تعلق می‌گرفت. … ما را مجبور کرده بودند هر روز پانزده ساعت از شش صبح تا فرا رسیدن خاموشی یعنی نه شب رو به دیوار با چشم‌بند، بنشینیم.»
این روایتی از شکنجه‌های زندانیان سیاسی و عقیدتی در دهه ۶۰ خورشیدی در ایران است. دهه ۶۰ خورشیدی در ایران دهه‌ای سراسر دهشت بود. دهشت از وحشتی که در قالب یک حکومت، حاکم بود و پرسش از ابعاد جنایاتی که در ایران به‌ویژه در زندان‌ها انجام می‌گرفت. گفته می‌شود بیش از ۱۵ هزار زندانی سیاسی عقیدتی از فاصله بهمن ۵۷ تا سال ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی اعدام شدند. اعدام‌هایی که کشتار تابستان ۶۷ و قتل چند هزار زندانی سیاسی در عرض کم‌تر از دو ماه اوج آن بود و اکنون (تابستان ۱۴۰۰) «حمید نوری» از عوامل درجه‌دوم آن جنایت در دادگاهی در سوئد به واسطه مشارکت در آن کشتار در حال محاکمه است.
ولی مسئله این است که نقض گسترده حقوق بشر در دهه ۶۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی را نباید به اعدام زندانیان یا قتل آنان خلاصه کرد. حتی بیان شکنجه زندانیان برای اعتراف‌گیری‌های دروغین نیز نمی‌تواند تصویری کامل از آنچه در دهه ۶۰ گذشت ارائه دهد. یکی از مسائلی که در زندان‌های دهه ۶۰ به شدت رواج داشت ولی هیچ‌گاه به آن به اندازه کافی پرداخته نشد بحث از زندانیانی است که تحت فشار بسیار شدید بازجویان و شکنجه‌گران مجبور می‌شدند به همکاری با دستگاه سرکوب تن دهند و در شکنجه دیگر زندانیان مشارکت کنند. زندانیانی که از سوی جمهوری اسلامی «توّاب» نامیده می‌شوند.
این زندانیان که خود نماد بارزی از ابعاد غیرقابل‌باور شکنجه در زندان‌های دهه ۶۰ هستند اغلب با برخوردی سخت و تلخ در بیرون از زندان مواجه شده‌اند. دیگران آنان را پس زده‌اند و آنان نیز جایگاهی برای بیان خاطرات تلخ خود پیدا نکرده‌اند. بدیهی است نمی‌توان همه این دست زندانیان را که از سر شکنجه به اجبار تن به همکاری با زندانبانان داده‌اند را از لحاظ اخلاقی یکسان دانست و قطعا کسانی بوده‌اند که حتی در خلال همکاری نیز استقلال خود را حفظ کرده‌اند و تلاش کرده‌اند از در غلتیدن به کانون شرارت تن بزنند ولی احتمالا کسانی نیز بوده‌اند که خود بخشی از دایره شر شده‌اند.
ادامه:
https://tavaana.org/fa/Political_Prisoners_80s_In_Iran
#کزارش #شکنجه #دهه۶۰
@Tavaana_TavaanaTech