در یک هفته اخیر با برگزاری اعتراضات کارگری این خبرها در مورد عدم دریافت دستمزد کارگران رسانه‌ای شده‌ است:

۴۵۰ تکنسین و کارگر شرکت بنیر مریوان ۶ماه / کارگران #هفت‌تپه ۳ماه / کارگران #مترو_اهواز، ۱۸ ماه / کارگران #گروه_ملی_فولاد_ اهواز، ۵ماه
کارکنان بیمارستان #امام_خمینی کرج،۱۰ماه / کارگران خط ۷مترو وشهرداری اصفهان، ۶ماه / کارگران #ایرکست_شاونبرگ ۴ماه

دو روز پیش یازده مورد از اقلام سبد غذایی گران شد، این کارگران و خانواده‌های‌شان بدون دریافت هیچ حقوقی چگونه روزگار می‌گذرانند؟

کارگران زیادی رنج‌نامه‌هایی برای ما ارسال کرده‌اند که یکی از آن‌ها را با هم می‌خوانیم:

«کارفرما بیش‌تر از توانِ کاریه یه زن، ازم کار می‌کشه. سلامتی کارگر براشون مهم نیس، حق اولاد به ما زن‌ها نمی‌دن. زندگی نمی‌گذره. به خدا نمی‌شه زندگی کرد. هیچ‌کس نمی‌تونه کاری بکنه. وقتی دولت کاری نمی‌خواد بکنه، از شما (کانال توانا) نمی‌شه توقعی داشت، کلا کارگرا بی‌ارزشن در نظر حکومت و کارگرای زن بی‌ارزش‌تر. ۹ ماهه حقوق‌مونو نمی‌دن، من یه زن بیوه‌م با ۲ تا بچه‌. بدون پول چیکار می‌تونم بکنم؟ نخواستم پول زور بم بدن، یا صدقه بدن، کار کردم، حق‌مو می‌خوام. حق بچه یتیم، خوردن نداره. خدا لعنت‌تون کنه. مدیر کارخونه می‌گه نداریم از کجا بیاریم؟ نداری چجوری میری حج برمی‌گردی گوسفند می‌کُشی جلوی کارخونه، من یه عمر حمالی کردم که پول حلال در بیارم، آبرومو حفظ کنم. خدایا اینه عدالتت؟»

صدای اعتراض این کارگرِ زنِ تنها و سرپرست خانوار را کدام مرجع قانونی می‌شنود؟ در ایران سندیکای کارگری به معنای واقعی کلمه وجود ندارد؛ کارگران و فعالان حقوق کارگری بارها دستگیر و به بهانه‌های واهی مثل «برهم‌زدن نظم عمومی» و «شرکت در تجمعات غیرقانونی» زندانی شده‌اند.

مطالب مرتبط
کارگران مرد تنها، کارگران زن تنهاتر‎
https://bit.ly/2MVcrKM
کارگران بی‌حقوق؛ کارخانه‌های تعطیل
https://bit.ly/2Gi45cL
تاریخچه جنبش بین‌المللی کارگری
https://bit.ly/2eS9Xxa
حقوق کارگران و تشکیلات کارگری
https://bit.ly/1mwUj4K

@Tavaana_TavaanaTech