"پنجاه انسان یک سوال" تجربه‌ای اجتماعی در حال اجراست که به بررسی ارتباطات انسان در مکان‌های مختلف و بین مردم گوناگون در کل دنیا می‌پردازد.
این پروژه سال 2008 در نیواورلئان آغاز شد و بعد از آن به سرتاسر دنیا سفر کرد و میلیون‌ها تماشاچی رو تحت تاثیر خودش قرار داد. علی مولوی فیلم‌ساز و مستندساز ایرانی سه فیلم‌کوتاه در راستای همین پروژه ساخته.

این مجموعه فیلم‌ سعی دارد گوشه‌ای از حس #نوع‌دوستانه رو به تصویر بکشد. تا رویاها را کشف کند، #شکست‌ها و #ترس‌ها را بازگو کند، عکس‌العمل‌ها ، داستان‌ها و رمزها را نشان دهد که بعضی‌ از آنها به اشتراک گذاشته می‌شوند و تعدادی دیگر تکرار نشدنی هستند.

شما را به دیدن یکی از این فیلم ها با موضوع #قدرت دعوت می کنیم.
#FiftyPeopleOneQuestion
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

یک هیات مذهبی زمین یک کلیسا را در تهران غصب کرده است

@Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

یک #هیات #مذهبی زمین یک #کلیسا را در تهران #غصب کرده است

یوناتن بت‌کلیا، نماینده آشوریان و کلدانیان ایران در مجلس شورای اسلامی، از «تصرف غاصبانه زمین متعلق به کلیسای کاتولیک آشوری کلدانی» در تهران، از سوی «گروهی در لوای هیات مذهبی و به بهانه تاسیس و بنای حسینیه» خبر داده است.

آقای بت‌کلیا در گفت‌وگو با شماره روز چهارشنبه ۹ دی روزنامه شرق، گفته است: «قریب به دو سال است که گروهی در لوای هیات مذهبی، به بهانه تاسیس و بنای حسینیه، زمین متعلق به کلیسای کاتولیک آشوری کلدانی در خیابان پاتریس لومومبای تهران را به صورت غیر قانونی تصرف کرده‌اند و با وجود مراجعات مکرر و بررسی متعدد مسئولان، به تصرفات غاصبانه خود ادامه داده و ادعای دین‌داری هم می‌کنند».

نماینده آشوریان و کلدانیان در مجلس شورای اسلامی افزوده که با علی یونسی، دستیار ویژه رییس جمهوری ایران در امور اقوام و اقلیت‌های دینی و مذهبی، نیز درباره این مشکل صحبت کرده اما آقای یونسی گفته است که «کاری از دستش بر نمی‌آید».

آقای بت‌کلیا توضیح بیشتری درباره این «هیات مذهبی» نداده که به گفته او زمین کلیسای آشوریان را تصرف کرده است.

اما آن‌گونه که روزنامه شرق نوشته، نماینده آشوریان و کلدانیان در مجلس شورای اسلامی در مصاحبه با این روزنامه از تبعیض‌ها علیه اقلیت‌های دینی در ایران انتقاد کرده است.

بت‌کلیا از جمله به ماده ۸۸۱ قانون مدنی ایران که بر اساس آن «کافر از مسلم ارث نمی‌برد» اشاره کرده و گفته است: «سال‌هاست که ما شاهد هستیم در برخی از خانواده‌های اقلیت‌های دینی، یکی از فرزندان اعلام می‌کند مسلمان شده و به این ترتیب، ارثیه پدری را کاملا تصاحب می‌کند و با استناد به این ماده، هیچ سهمی هم به خواهر و برادر و مادرش داده نمی‌شود. این در حالی ‌است که خیلی از این افراد اعتقادی هم به دین اسلام ندارند و فقط با استفاده از این امکان قانونی، ثروت خانوادگی را تصاحب می‌کنند و بعد هم از کشور خارج می‌شوند».

نماینده آشوریان و کلدانیان ایران در مجلس شورای اسلامی این پرسش را طرح کرده است که «اگر ما کافریم، در این مجلس چکار می‌کنیم؟»

سخنان یوناتن بت‌کلیا درباره غصب زمین یک کلیسا توسط هیاتی مذهبی در حالی بیان شده که او در مصاحبه‌ای با خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) در اسفند ۱۳۹۲ گفته بود: «وجود کلیساهای متعدد در ایران و حتی در دورافتاده‌ترین روستا‌ها و حراست برخی از آن‌ها توسط برادران مسلمان نشانه برخورداری کامل اقلیت‌های دینی ایران از آزادی و امنیت است».

وی همچنین گفته بود: «اقلیت‌های دینی رسمی کشور نه تنها هیچ مشکلی از نظر برگزاری آداب مذهبی خود ندارند، بلکه قانون اساسی کشور امتیازاتی برای آن‌ها از جنبه‌های گوناگون از جمله حقوق شهروندی و حقوق دینی مذهبی در نظر گرفته است».

نماینده آشوریان و کلدانیان ایران در مجلس شورای اسلامی بر همین اساس گفته بود که «مدعیان دروغین حقوق بشر باید بدانند اقلیت‌های دینی ایران پشتوانه بزرگی به نام قانون اساسی دارند و تمامی حقوق آن‌ها در آن درج شده است».

به نظر می‌آید آن سخنان آقای بت‌کلیا در واکنش به یکی از گزارش‌های احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد درباره حقوق بشر در ایران بیان شده بود که در آن، از تبعیض‌های جمهوری اسلامی علیه زنان و اقلیت‌های دینی و مذهبی، مانند بهایی‌ها، مسیحیان و دراویش انتقاد شده بود.

در قانون اساسی و دیگر قوانین ایران، دین اسلام و مذهب شیعه ۱۲ امامی، تنها دین و مذهب رسمی کشور عنوان شده‌اند اما ایرانیان #زرتشتی، #مسیحی و #کلیمی (یهودی) نیز به عنوان اقلیت‌های دینی به رسمیت شناخته شده‌اند.

با وجود این، چه در قانون اساسی و چه در قوانین عمده دیگر ایران مانند قانون جزا و قانون مدنی، محدودیت‌ها و تفاوت‌های متعددی درباره اقلیت‌های دینی و مذهبی تعبیه شده است.

ضمن اینکه جمهوری اسلامی ایران مذاهبی مانند #بهاییت را از اساس به رسمیت نمی‌شناسد و از آنها به عنوان «فرقه ضاله» نام می‌برد.

در سال‌های اخیر همچنین فشارها بر کلیساهای ایران افزایش یافته و #نوکیشان #مسیحی نیز به شدت #سرکوب شده‌اند.

قوانین و رفتار جمهوری اسلامی با اقلیت‌های دینی و مذهبی در ایران همواره با واکنش منفی دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی روبرو شده هرچند تهران با رد تمام این انتقادات، می‌گوید که اقلیت‌های دینی و مذهبی با #آزادی کامل در ایران زندگی می‌کنند.

از جمله حسن روحانی، رییس جمهوری، که در فروردین ۹۳ گفته بود: «در قانون اساسی ایران بین #پیروان #اقوام و #مذاهب تفاوتی وجود ندارد».

منبع: رادیو فردا
#توانا
#حقوق_اقلیتها


@Tavaana_TavaanaTech

#پرفورمنس #مسعودنیکدل در #اعتراض به #آلوده کردن #محیط_زیست
@Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

#پرفورمنس #مسعودنیکدل در #اعتراض به #آلوده کردن #محیط_زیست
فردی #هنرمند در #تهران به شیوه‌ای #متفاوت، به میزان تولید #زباله و آلودگی #زیست‌محیطی ناشیِ از آن اعتراض کرده است.
هنرمندی به نام #مسعود_نیکدل در تهران در اعتراض به آلوده کردن #محیطزیست با زباله این اقدام جالب را انجام داده است.
#خلاقانه
منبع: ایسنا
@Tavaana_Tavaanatech

بنیادهای #دموکراسی

جلسه پنجم: #حریم_خصوصی و دموکراسی


بحث را با بررسی نقدهای #فمینیستی بر ایده حریم خصوصی آغاز می کنیم. با توجه به این نقدها از خود می پرسیم: آیا تأیید این که مرز روشن و قاطعی میان امر خصوصی/امر عمومی یا حریم خصوصی/#فضای_عمومی وجود ندارد، دفاع #دموکراتیک از ایده حریم خصوصی را ناممکن می کند؟
@Tavaana_Tavaanatech

👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

فایل های مربوطه

زادروز گلچین گیلانی @Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

دکتر مجدالدین #میرفخرایی، متخلص به #گلچین_گیلانی، (۱۱ دی ۱۲۸۸ در رشت - ۲۹ آذر ۱۳۵۱ در لندن) از سرایندگان #شعر نو به #فارسی است.

پدرش، سید مهدی میرفخرایی زادهٔ تفرش و مدتی فرماندار قم و سبزوار بود. مجدالدین تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش و متوسطه را در تهران به پایان رسانید و در رشتهٔ #فلسفه و علوم تربیتی موفق به اخذ لیسانس شد. سپس به انگلستان رفت و در رشتهٔ طب به دریافت درجهٔ دکترا نایل گردید. پس از آن در لندن اقامت گزید و دیگر به ایران نیامد. گلچین از نوجوانی به شاعری پرداخت و کم‌کم اشعارش مورد توجه قرار گرفت و برای اولین بار در ۱۳۰۷ ش در مجلهٔ «ارمغان» و بعدها در مجله‌های «روزگار نو»، «فروغ» و مجله سخن انتشار یافت. شعر «باران» او یکی از معروفترین شعرهایی است که قسمت‌هایی از آن در کتاب‌های #کودکان به چاپ رسید. او اولین شاعر نوپردازی است که شعرش به کتاب‌های دورهٔ ابتدائی راه یافت.

از آثارش: سه مجموعهٔ شعری، «گلی برای تو»؛ «مهر و کین»، و «نهفته» یا «نهضت»، که در ۱۹۴۸ م در لندن به چاپ رسید؛ «دیوان» شعر.

متن شعر باران

باران را می‌توان مشهورترین شعر وی دانست. متن ان به شرح زیر است :
باز باران،
با ترانه،
با گهرهای فراوان
می‌خورد بر بام خانه.
آب چون آبشار ریزان می ریزد بر سر ایوان من به پشت شیشه تنها
ایستاده
در گذرها،
رودها راه اوفتاده.

شاد و خرم
یک دو سه گنجشک پر گو،
باز هر دم
می‌پرند، این سو و آن سو

می‌خورد بر شیشه و در
مشت و سیلی،
آسمان امروز دیگر
نیست نیلی.

یادم آرد روز باران:
گردش یک روز دیرین؛
خوب و شیرین
توی جنگل‌های گیلان.

کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک

از پرنده،
از خزنده،
از چرنده،
بود جنگل گرم و زنده.

آسمان آبی، چو دریا
یک دو ابر، اینجا و آنجا
چون دل من،
روز روشن.

بوی جنگل،
تازه و تر
همچو می مستی دهنده.
بر درختان می‌زدی پر،
هر کجا زیبا پرنده.

برکه‌ها آرام و آبی؛
برگ و گل هر جا نمایان،
چتر نیلوفر درخشان؛
آفتابی.

سنگ‌ها از آب جسته،
از خزه پوشیده تن را؛
بس وزغ آنجا نشسته،
دم به دم در شور و غوغا.

رودخانه،
با دو صد زیبا ترانه؛
زیر پاهای درختان
چرخ می‌زد، چرخ می‌زد، همچو مستان.

چشمه‌ها چون شیشه‌های آفتابی،
نرم و خوش در جوش و لرزه؛
توی آنها سنگ ریزه،
سرخ و سبز و زرد و آبی.

با دو پای کودکانه
می‌دویدم همچو آهو،
می‌پریدم از سر جو،
دور می‌گشتم ز خانه.

می‌کشانیدم به پایین،
شاخه‌های بید مشکی
دست من می‌گشت رنگین،
از تمشک سرخ و مشکی.

می شنیدم از پرنده،
داستانهای نهانی،
از لب باد وزنده،
رازهای زندگانی

هر چه می‌دیدم در آنجا
بود دلکش، بود زیبا؛
شاد بودم
می‌سرودم:
“روز، ای روز دلارا!
داده ات خورشید رخشان
این چنین رخسار زیبا؛
ورنه بودی زشت و بیجان.

این درختان،
با همه سبزی و خوبی
گو چه می‌بودند جز پاهای چوبی
گر نبودی مهر رخشان؟

روز، ای روز دلارا!
گر دلارایی ست، از خورشید باشد.
ای درخت سبز و زیبا!
هر چه زیبایی ست از خورشید باشد. ”

اندک اندک، رفته رفته، ابرها گشتند چیره.
آسمان گردید تیره،
بسته شد رخسارهٔ خورشید رخشان
ریخت باران، ریخت باران.

جنگل از باد گریزان
چرخ‌ها می‌زد چو دریا
دانه‌ها ی گرد باران
پهن می‌گشتند هر جا.

برق چون شمشیر بران
پاره می‌کرد ابرها را
تندر دیوانه غران
مشت می‌زد ابرها را.

روی برکه مرغ آبی،
از میانه، از کرانه،
با شتابی چرخ می‌زد بی شماره.

گیسوی سیمین مه را
شانه می‌زد دست باران
بادها، با فوت خوانا
می نمودندش پریشان.

سبزه در زیر درختان
رفته رفته گشت دریا
توی این دریای جوشان
جنگل وارونه پیدا.

بس دلارا بود جنگل،
به، چه زیبا بود جنگل!
بس فسانه، بس ترانه،
بس ترانه، بس فسانه.

بس گوارا بود باران
به، چه زیبا بود باران!
می‌شنیدم اندر این گوهر فشانی
رازهای جاودانی، پندهای آسمانی؛

“بشنو از من، کودک من
پیش چشم مرد فردا،
زندگانی – خواه تیره، خواه روشن -
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا. ”

@Tavaana_Tavaanatech
دکلمه باز باران تقدیم دوستان
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

از زندان به وزیر بهداشت؛ نامه‌ی محمدرضا عالی‌پیام از زندان رجایی‌شهر
@Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

وزیر محترم بهداشت و درمان
جناب آقای دکتر هاشمی

من محمدرضا عالی پیام، #فیلمساز ممنوع کار و #شاعر #طنزپرداز متخلص به #هالو به عنوان #زندانی_سیاسی این #نامه را از #زندان رجایی شهر، بند دو، سالن شش، برای شما می نویسم.

هرچند قبلن نیز طی نامه هایی از شما دعوت کرده بودیم سری به این زندان بزنید و از نزدیک شاهد وضعیت بهداشتی و درمانی و تغذیه ای ما باشید که چه والذاریاتی است. نمی دانم وقت شما ایجاب نکرد، یا زندانیان جزء جمعیت کشور به حساب نمی آیند، یا سلامتی آنها مهم نیست، یا شما وزیر زندانی ها نیستید، یا شاید اصلن نامه های ما به دست شما نرسیده است.

اما این نامه را نه برای توصیف وضعیت بهداشتی زندان، که به عنوان شکایت از مسئولین و کارکنان بیمارستان امام خمینی می نویسم. هرچند امید رسیدگی نمی رود.

در تاریخ ۶ دی ماه من با ۵۸ سال سن که علاوه بر فشار خون و آرتروز، مبتلا به بیماری صرع می باشم، ساعت ۹ صبح دچار حمله ی عصبی و تشنج شدم همبندان مرا به سرعت به درمانگاه زندان رساندند. درآنجا ضمن معاینه از من نوار قلب گرفتند و اعلام نارسایی کامل خون به قلب کردند که پس از وصل یک سرم با آمبولانس به بیمارستان امام خمینی اعزام گردیدم.

هنوز ساعت ۱۲ ظهر نشده بود وارد بیمارستان شدم. روی یک برانکار چرخدار، دستبند به دست و پابند به پا در گوشه ی راهرویی قرارم دادند. جایی که تابلو (اورژانس شماره یک) را در رو به رو می دیدم. تا ساعت هفت و سی دقیقه بعدازظهر یعنی حدود هشت ساعت، نه تنها ویزیت نشدم، حتی یک نفر نیامد اسمم را بپرسد. بگوید زنده ای یا مرده ای. یک گوشی به قلبم بگذارد. فشارم را بگیرد. نبضم را بگیرد. فقط هر چند وقت یکبار یکی از کادر بیمارستان رد می شد و می گفت این را چرا اینجا گذاشتید، راه را بند آورده است. بعد من را از این طرف به آن طرف می بردند. حتی یکبار به قسمتی که پشت پرده ای قرار داشت بردند که خانومی وارد شد و فریاد زد: این را کی آورده اینجا؟ زود ببریدش بیرون.

جناب آقای دکتر هاشمی
در تمام مدت ۸ ساعتی که در بیمارستان بودم از سرما به خود می لرزیدم و یک نفر پیدا نشد که یک پتو روی من بیندازد. این علاوه بر دو ساعتی بود که در آمبولانس لرزیدم. چون موقع حمله ی عصبی دوستان مرا با همان لباس داخل بند به بهداری بردند و لباس مناسب فضای بیرون به تن نداشتم.

لازم است بگویم آمبولانسی که مرا انتقال داد، فاقد هرگونه امکانات اولیه ی پزشکی، حتی اکسیژن بود و به جز مامورین بدرقه، هیچ کادر درمانی همراه ما نبود.

در بیمارستان هیچ کس نگفت تو معده هم داری؟ گرسنه ات نیست؟ از ساعت ۹ صبح که مرا به بهداری بردند تا ۱۰ و نیم شب که به زندان برگشتم، حتی کیک و آب میوه ای را هم که فرزندم خرید، اجازه ی خوردن ندادند. مامورین گفتند: ممنوع است. با احتساب شامی که شب قبل ساعت ۶ بعدازظهر خورده بودم تا ده و نیم شب که بازگشتم، من ۲۸ ساعت و نیم گرسنه بودم.

جناب آقای دکتر هاشمی
سرمی را که ساعت ۱۰ صبح در بهداری زندان به دست من وصل کردند، ساعت ۱۲ تمام شد و هیچ کس نبود که آن را از دستم جدا کند. از هر کسی که رد می شد می پرسیدم: آقا این سرم هشت ساعت است تمام شده.کی از دست من باز می کنه؟ یکی می گفت: پرستار و رد می شد. پرستار می گفت : دکتر باید دستور دهد و رد می شد.

وقتی پسرم در قسمت پذیرش در مقام اعتراض به خانم شیما حیدری گفت: چرا به پدرم رسیدگی نمی کنید؟ آن خانوم که فهمیده بود من سیاسی هستم، گفت: من اصلن نمی دانم سیاست چی هست.

جناب آقای دکتر هاشمی
طبیعی است که کادر بیمارستان امام خمینی ندانند سیاست چیست. اما آیا نمی دانند معنی بیمار اورژانسی چیست؟ نمی دانند نارسایی خون به قلب چیست؟ نمی دانند تشنج یک بیمار مبتلا به صرع چیست؟ اصلن می دانند بیمار چیست؟ قلب چیست؟ مغز چیست؟ فشار خون چیست؟ خون چیست؟

پس از هشت ساعت معطلی و توهین و تحقیر در گوشه ی راهرو، چون فشار دستبند و پابند و سرما و گرسنگی امانم را بریده بود، از مامورین خواس
تم مرا به زندان برگردانند تا لااقل داروهایم را بخورم. چون آنجا اگر از ناراحتی قلب و مغز نمی مردم، حتمن از سرما و گرسنگی تلف می شدم. در نتیجه ساعت هفت و نیم بیمارستان را بدون هیچ گونه اقدامی از پرسنل و پزشکان ترک کردم.

جناب آقای دکتر هاشمی
اگر وضعیت اعزام یک بیمار اورژانسی و رسیدگی در بیمارستان های شما این است، بدین وسیله رسمن درخواست می کنم در صورت بروز هرگونه مشکلی برای من مرا به بیمارستان اعزام نکنند و مسئولیت مرگ من یا هر اتفاق ناگوار دیگری برگردن مسئولین پزشکی کشور و در راس همه خود شما خواهد بود.

این نامه را چون نمی دانستم به چه طریق باید به شما رساند، در صفحه ی فیس بوکم قرار دادم تا شاید یک آشنا آن را به شما برساند.
فایده ای هم دارد؟

والسلام
بااحترام، عالی پیام
@Tavaana_Tavaanatech

سال نو؛ جنگ، انسان، حیوان @Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

اینجایی که ما هستیم لحظه آغاز سال نوی میلادی، چیزی است شبیه به چهارشنبه سوری. مدام ترقه منفجر می‌شود و صدای بیرون مانند صدای میدان جنگ است. وایکیکی، سگ کوچک ما هم هر سال وحشت‌زده می‌شود و باید بی‌وقفه بغلش کنیم و نازش کنیم که کمتر بترسد.

امشب هربار می‌روم نزدیک پنجره و صدای ترقه‌ها را می‌شنوم، ذهنم می‌رود سمت جاهایی که واقعا جنگ است. مثل سوریه. آنجا با #انسان همان رفتاری را می‌کنند که در #ایران با سگها می‌کنند. حالا ببین سگها و باقی #حیوانات خانگی در آن جنگ و میانه آن سروصدای کشنده و انفجارهای ویران‌کننده چه وضعی دارند. حیواناتی که زمانی خانه‌ای داشتند و صاحبی که لحظه تحویل سال نازشان می‌کرد که کمتر بترسند. و حالا چه بسا همان #صاحبان، زیر بمباران‌های رهایی‌بخش کشته شده‌اند و آن خانه‌ها ویران شده‌اند و نه از گرمای چاردیواری خبری هست و نه از گوشه امن زیر میز نهارخوری. برای آن سگها هر شب #جنگ است. هر شب چهارشنبه سوری. هر شب آغاز سال جدید میلادی.

آن وقت ما آدمیم و آنها #حیوان.

کیوان حسینی، #روزنامه‌نگار http://on.fb.me/1IIH2rx
@Tavaana_Tavaanatech

کار فرهنگی!! با آتش زدن عروسک های باربی به عنوان مظاهر تهاجم فرهنگی در یک مدرسه
آیا این روش ها در سی و هفت سال گذشته جواب داده است؟ آیا این کودکان در برابر فرهنگ غرب مصونیت پیدا کرده اند؟ آیا آموزش مناسبی به این کودکان داده شده است؟ نظر شما چیست؟
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

نیشتمان (سرزمین)

گروه نیشتمان ( با آلبوم نیشتمان گروه شمس اشتباه نشود) گروهی است به سرپرستی سهراب پورناظری و حسین زهاوی که متشکل از هنرمندان کرد سرزمین های مختلف #کردنشین است. #سهراب_پورناظری نوازنده تنبور و #آهنگساز چند سالی است که با این گروه دور دنیا می گردد و #موسیقی #کردی را معرفی می کند.
حسین زهاوی دیگر عضو اصلی این گروه- پدید آورنده گروه #نیشتمان- و نوازنده سازه های کوبه ای است و گوران کمال #نوازنده #عود از #کردستان عراق و ارتان تکین نوازنده سرنا از ترکیه هم از دیگر اعضا ثابت گروه‌اند.
در این گروه دو نوازنده فرانسوی هم هستند. روبین واسی که سازهای کوبه ای آفریقایی را به شکلی اعجاب انگیز می نوازد و لیلا رنولت نوازنده کنترباس. بخشی از خوانندگی به عهده سهراب #پورناظری است و بخشی دیگر به عهده مریم ابراهیم‌پور .

منبع: بی‌بی‌سی فارسی

ویدیوی کامل این اجرا: http://bit.ly/1YVMfhr


@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇