خبرگزاری فارس در گزارشی و با انتشار ویدئویی از #کشتار بی رحمانه پرندگان مهاجر در هورالعظیم نوشته است. فارس آورده است:

همه ساله با شروع فصل سرما مهاجرت انبوه پرندگان به عرض های جنوبی آغاز می شود پرندگان مهاجر متعاقب یخ زدن زیستگاه ها در زمستان های سخت عرض های شمالی به سرزمین های جنوبی با اقلیم معتدل مهاجرت می‌کنند. تالابها و دشتهای ایران از زیستگاه های شاخص زمستان گذرانی و بخش های حائز اهمیتی از زیستگاه های توقف و تجدید قوا در مسیر مهاجرت پرندگان به سمت جنوب آفریقا و هند در غرب آسیا و خاورمیانه هستند.

خوزستان به واسطه شرایط مطلوب آب و هوایی تقریباً در کل سال بویژه نیمه دوم آن از غنی ترین و پرتنوع ترین استان های کشور از منظر زمستان گذرانی گونه های زمستان‌گذران و زادآور پرندگان وحشی محسوب می شود.

امیر سرخه ، فعال #محیط_زیست خوزستان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس می‌گوید: در دهه اخیر جمعیت پرندگان مهاجر استان خوزستان به ویژه پرندگان وابسته به #تالاب ها کاهش چشمگیری داشته است. متاسفانه برخی از گونه ها که در گذشته نه چندان دور از جمعیت قابل توجهی برخوردار بوده اند در حال حاضر به دلیل گسترش روش های صید گروهی در حال وقوع و تخریب #زیستگاه ها به انحای مختلف یا به طور کلی از بین رفته اند و یا به حد نگران کننده ای تقلیل پیدا کرده اند . توأما زنگ خطر انقراض همیشگی سایر گونه های #پرندگان نیز به صدا درآمده است.

#کشتارپرندگان
#محیط‌زیست

@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

سکوت جازموریان

اطراف #رودخانه #هلیل_رود این روزها حال خوشی ندارد و دریاچه‌ای که روزگاری میزبان پرندگان مهاجر بود امروز تبدیل به کویری تشنه شده است. در اصطلاح محلی پوشش گیاهی را «جاز» می‌نامند و انبوهی و کثرت آن را «موریان». به همین سبب، این ناحیه به «جازموریان» معروف شده است. تالاب جازموریان که روزی تأمین کننده علوفه دام‌های این خطه و #زیستگاه پرندگان مهاجر بود به طور کامل خشک شده است.

باتلاق جازْموریان، یا جَزْموریان، حوضه‌ای آبریز و دریاچه‌ای به همین نام در جنوب شرقی ایران در جنوب کوه شاهسواران کرمان واقع شده‌است. تالاب جازموریان به عنوان یکی از بکرترین اکوسیستم‌های طبیعی کشور و ثروت ملی در حالی روز به روز به سرنوشت دریاچه ارومیه نزدیک می‌شود که به برخی قسمت‌های آن هنوز پای انسان باز نشده است.

برخلاف تمامی هامون‌های بسته درونی ایران، خاک‌های هامون جازموریان چندان شور نیست و زمین آن از قلوه سنگ‌ها و لایه‌های شنی و آهکی تشکیل شده است.
این تالاب که یکی از مراکز اصلی #کوچ #پرندگان_مهاجر به خصوص #پرندگان سیبری محسوب می‌شود طی سال‌های اخیر با خشکسالی مواجه شده و این نگرانی وجود دارد که حیات برخی گونه‌های گیاهی و جانوری با تهدید جدی مواجه شود.

هم‌اکنون بخش قابل توجهی از #تالاب_جازموریان و مراتع اطراف آن کاملاً خشک شده و هر روز بر شدت خسارت‌ها به تالاب زیبای جنوب کرمان افزوده می‌شود.
تخریب #منابع_طبیعی نه تنها موجب #فرسایش_خاک می‌شود بلکه وجود ریزگردها را در منطقه دوچندان می‌کند که نتیجه این افزایش ریزگردها بروز و شیوع بیماری‌های متعدد است.
یکی از دلایل اصلی وجود #گردوخاک در کشور #تالاب #جازموریان است.

عکس : ساره تجلی - ایسنا
http://bit.ly/1OSu341


فایل های دوره بحران های محیط زیست ایران را در آدرس زیر ببینید:

https://tavaana.org/fa/3content/EnvironmentCrisis
( فایل صوتی برخی جلسات قبلا در تلگرام توانا قرار گرفته است، با اندکی جستجو قابل دستیابی است)
@Tavaana_TavaanaTech

جنگل بی درخت
goo.gl/hwsGGe
عکاس: نازنین کاظمی نوا

جنگل ایزد شهر واقع در استان مازندران از نظر مساحت در حدود 3600 هکتار برآورد شده است. این بخش از جنگل های هیرکانی زیبا و منحصربه فرد پذیرای گونه‌های گیاهی مختلفی مانند توسکا، افرا، سپیدار ،ممرز و انجیلی است که البته پوشش غالب در این نوع جنگل هاست. بخشهایی از این زیستگاه از سال 94 به منظور جلوگیری از قاچاق چوب توسط اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان بر روی گردشگران بسته و به یکی از نهادهای وابسته به آستان قدس رضوی واگذار شد. پس از طوفان و برف سنگین سال گذشته مسوولان به بهانه آسیب دیدن تعدادی از درختان، آنها را قطع و پاکسازی را شروع کردند. متاسفانه در این میان حتی درختان 400 ساله نیز در امان نماندند. در نهایت این پاکسازی به واسطه اعتراض گسترده مردم بومی متوقف شد.

منبع: جام جم آنلاین

مرتبط:
بحران های محیط زیست ایران
goo.gl/xd4xMP

@Tavaana_TavaanaTech

پذیرش دشوار یک واقعیت: یوز آسیایی منقرض می‌شود
goo.gl/sPeUhU

تلاش هدیه تهرانی برای جمع‌آوری اعانه مردمی و پیام محمدجواد ظریف شاید مفید باشد اما نمی‌تواند یوزپلنگ آسیایی را از چنگال انقراض نجات دهد. عکس یوز روی پیراهن تیم ملی و حتی لبخند ملیح رضا رشیدپور هم قادر نیست سرنوشت شومی را که به انتظار این سریع‌ترین دونده ساکن ایران نشسته، تغییر دهد. با روند مدیریت موجود در عرصه‌های طبیعی نه تنها یوز که باید انتظار داشت سایر گونه‌ها نیز به سرنوشت شیر ایرانی و ببر مازندران دچار شوند.

پذیرش دشوار یک واقعیت

تعارف را کنار بگذاریم و واقعیت‌ها را در گذر زمان مرور کنیم. کدام جاده ایمن شد؟ کدام زیستگاه از چنگال شکار دزدها نجات پیدا کرد؟ کدام منطقه از چرای مفرط دام رهایی یافت؟ از زمانی که برنامه عمران سازمان ملل به صحنه نجات یوز پا گذاشت ۱۶ سال می‌گذرد. تک‌تک این روزها را از دست دادیم. نداشتن مدیریت منسجم، فقدان یک رویکرد جدی در حفاظت از زیستگاه‌های یوز و عدم قاطعیت در دستگاه‌های اجرایی و حکومتی، ریشه اصلی انقراض و نابودی زیستگاه‌ها و حیات‌وحش در ایران است. به این مجموعه، تنگ‌نظری‌ها و رقابت‌های حقیر برای دیده شدن، شهرت و چپاول دلار و سنت را هم باید اضافه کرد.

اگر در این ۱۶ سال یوز‌های ایران شرایط امیدبخشی پیدا نکردند اما برای عده‌ای شهرت، اعتبار، شرایط تحصیل در فرنگ و مبلغی سرمایه به وجود آوردند. عد‌ه‌ای که باید به حق آنان را مافیای حیات‌وحش کشور دانست: مقاله‌های شبه علمی می‌نویسند؛ به کنفرانس‌ها و سمینارهای جهانی می‌روند؛ بودجه‌های ملی و بین‌المللی جدب می‌کنند؛ با مرده و زنده یوز عکس یادگاری می‌گیرند و شکارچی فرنگی به ایران می‌آورند برای کشتن باقی‌مانده‌ جانوران کمیاب‌مان.

دیر، مفید و لنگان

ورود دیرهنگام بازیگران مطرح سینما به عرصه حفاظت محیط‌زیست را باید به فال نیک گرفت. بماند که در بسیاری موارد، نداشتن اطلاع کافی از ماجرا و قدم گذاشتن در مجرای پرابهام می‌تواند نگرانی‌آفرین باشد. نمونه‌اش؟ هدیه تهرانی که اینک «چراغ‌الله» می‌گرداند برای جمع‌آوری پول تا آغل‌هایی در منطقه حفاظت‌شده خریداری شود. کار بزرگی است و قابل ستودن. نه؟ اما یک جای کار می‌لنگد.

یک گروه تلگرامی با حضور خانم بازیگر راه افتاده است و اکنون بیش از سه هزار عضو دارد. لحظه به لحظه به شمار اعضای آن نیز افزوده می‌شود تا ۸۰۰ میلیون تومان مورد نیاز برای خرید مستثنیات از مردم جمع‌آوری شود. این تلاش جمعی و استقبال عمومی نشان می‌دهد عشق و عطش برای نجات یوز در جریان است. بسیاری دریافته‌اند که «سرنوشت یوزآسیایی در دست ایرانیان» است. اما مگر می‌شود یوز را نجات داد بدون آنکه زیستگاه‌ آن را از گزند تخریب و تکه‌تکه شدن حفظ کرد؟

ورود بازیگران نام‌آشنا و پرطرفدار البته برای حفظ محیط‌زیست لازم است؛ همان‌قدر که ورود اهل سیاست و سایر گروه‌های مرجع و اثرگذار می‌تواند مفید باشد؛ مشروط بر آنکه واقعیت‌ها را بشناسند؛ حقیقت را قلب نکنند و دروغ نگویند. در این میان اما هراسی دیگری نیز وجود دارد: بازیگران علاقمند و پرتلاشی مثل هدیه تهرانی اگر به دام مافیای حیات‌وحش و شکارفروشان بیفتند ممکن است راه به چاه ببرند. در این صورت، ظرفیت‌های بالقوه‌ای که برای حفاظت حیات‌وحش می‌توانند به کار بگیرند برای همیشه نابود و اعتماد مردمی برای همیشه خدشه‌دار خواهد شد.

آیا افراد اثرگذاری مثل هدیه تهرانی که سازمان میراث فرهنگی در سال ۸۸ برای برگزاری نمایشگاه او ۸۰ میلیون تومان هزینه کرد و حتی اسفندیار رحیم‌مشایی به بازدید از آن نمایشگاه رفت، نمی‌توانند موثرتر وارد صحنه شوند و به جای جمع‌آوری اعانه مردمی، از اهل سیاست با «ژن‌های خوب» بخواهند که علاوه بر کمک مالی، امور حقوقی را برای خرید مستثنیات تسهیل کنند و مهمتر از همه، از تخریب‌های سازمان‌یافته در زیستگاه‌های یوز دست بردارند؟ یوز در ایران منقرض می‌شود چون مطالبه جدی برای حفظ زیستگاه‌های آن وجود ندارد. با پذیرش این حقیقت تلخ بهتر می‌توانیم با غول انقراض پنجه در پنجه کنیم.

نوشته سام خسروی‌فرد، کارشناس محیط زیست و روزنامه‌نگار

متن کامل را از کانال تلگرام نویسنده بخوانید:

https://t.me/IranEnvirodoc/31

نظرتان را برای ما بنویسید.

مجموعه وبینارهای بحران‌های محیط زیست در ایران

https://goo.gl/g8omkW

@Tavaana_TavaanaTech