مجازات اعدام یکی از غیرانسانی‌ترین ابزارهایی است که حکومت‌های استبدادی برای سرکوب مخالفان و تحمیل سکوت بر جامعه به کار می‌گیرند. در جمهوری اسلامی، این مجازات به ابزاری تمام‌عیار برای ارعاب، خفقان، و تحمیل وحشت بر مردم بدل گشته است. در این نظام، اعدام وسیله‌ای برای خاموش‌کردن صدای ملت و فروبردن جامعه در هاله‌ای از ترس و سکوت است. این روند، نه نشانی از عدالت دارد و نه بویی از انسانیت،بلکه نمادی است از بیداد و قساوت حاکمانی که با مفاهیم عدالت اسلامی بیگانه‌اند.
در حالی که اسلام اصولی چون کرامت انسانی، عدالت و بخشش را ارج می‌نهد، رژیم حاکم این ارزش‌ها را ابزاری برای تقویت قدرت خود کرده و از آموزه‌های دینی برای توجیه سرکوب بهره می‌برد. عناوینی چون (محاربه)و (فساد فی‌الارض)بهانه‌هایی مبهم برای صدور احکام بی‌رحمانه و ضدانسانی‌اند. دادگاه‌هایی که در آن‌ها متهمان از حق دفاع و دسترسی به وکیل محروم‌اند، چهره‌ی واقعی دستگاه سرکوب‌گر این رژیم را به وضوح نمایان می‌سازند. مسئولیت بی‌چون و چرای این بی‌عدالتی‌ها و خون‌های ریخته‌شده، بر دوش سران این نظام است که به طور مستقیم این سیاست‌های سرکوب‌گرانه را هدایت و تقویت می‌کنند.
دامنه‌ی سرکوب جمهوری اسلامی به مرزهای داخلی محدود نمانده است؛ این رژیم با توسل به آدم‌ربایی و ترور مخالفان در خارج از مرزها، ماهیت تروریستی خود را عیان ساخته است. ربایش و اعدام افرادی چون روح‌الله زم، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، حبیب فرج‌الله چعب، فعال سیاسی اهوازی، و همچنین جمشید شارمهد، از مخالفان سیاسی، نمونه‌هایی از سیاست‌های ترور و ارعاب‌اند که برای خاموش‌کردن هر ندای مخالفی به کار گرفته می‌شود. این اقدامات، چه در داخل و چه در خارج، نشان‌دهنده‌ی عزم رژیم حاکم برای جلوگیری از هرگونه فعالیت منتقدان و سرکوب اندیشه‌های آزاد است.
اعدام‌ها و خشونت‌های سیستماتیک این رژیم هیچ‌گونه نقشی در تأمین عدالت یا اصلاح جامعه ندارند، بلکه آن‌ها تنها ابزارهایی برای ایجاد وحشت و تحمیل فضای ناامنی هستند. این سیاست‌های سرکوب‌گرانه، جامعه را به مسیر انزوای فکری و ترس سوق می‌دهند. در دنیای امروز که راهکارهای انسانی و مترقی بسیاری برای اصلاح و بازپروری وجود دارد، این رژیم همچنان به اعدام و خشونت متوسل می‌شود و بر زخمی عمیق در بافت اجتماعی دامن می‌زند.
برخوردهای قهری و اعدام‌های گسترده در جمهوری اسلامی، چیزی جز ابزاری برای حفظ قدرت از طریق وحشت‌آفرینی نیست. سران این نظام، که در پی تحکیم سلطه‌ی خود از این مسیرند، بزرگ‌ترین مانع پیشرفت جامعه و دشمنان عدالت و امنیت به شمار می‌آیند. خامنه‌ای و پیروانش باید بدانند که روز محاکمه برای این جنایات سریع‌تر از آنچه گمان می‌کنند فرا خواهد رسید، روزی که در برابر دادگاه عدل، باید بابت خون‌های ناحق ریخته‌شده و جنایات بی‌شمار خود پاسخ‌گو باشند.
محمد خوش بیان

#اعدام #نه_به_اعدام #گفتگو_توانا #یاری_مدنی_توانا

@Dialogue1402

«آیه‌های زمینی»
معرفی فیلم

یک ایرانی می‌خواهد اسم بچه‌اش را دیوید بگذارد و در اداره‌ ثبت احوال با مشکل برمی‌خورد. کارمند اداره می‌گوید اگر در ایران زندگی می‌کنی مجاز نیستی اسم بچه‌ات را «دیوید» بگذاری. گفتگوی بین آنها جالب و تا حدی طنز‌آمیز است. مثلاً فرد متقاضی توضیح می‌دهد که «دیوید» نام نویسنده‌ی مورد علاقه‌ی همسرش است. نام نویسنده‌ی مورد علاقه‌ی خودش «غلام‌حسین ساعدی» است. نویسنده‌ای که به عنوان هوادار انقلاب ۵۷ از جناح چپ مارکسیستی برای مخاطب ایرانی آشناست.

وقتی کارمند اداره ثبت احوال می‌گوید خب «غلام‌حسین» چه اشکالی دارد!؟ متقاضی پاسخ می‌دهد آخر غلام‌حسین؟! مثلاً بچه‌ی شما را صدا بزنند غلام‌حسین بیا اینجا!؟ این قسمت از گفتگوی این دو نفر شاید به شکاف شدیدی که میان فرهنگ چند دهه پیش جامعه‌ی ایران با کلان‌روندهای امروزی وجود دارد، غیرمستقیم اشاره می‌کند. اما این قسمت، تنها قسمت اول از یک مجموعه گفت‌وگوی ۹تایی‌ست.

شکل روایت سینمایی در فیلم «آیه‌های زمینی» به کارگردانی علیرضا خاتمی و علی عسگری به صورت گفتگوست. دوربین تنها یکی از دو طرف را نشان می‌دهد و طرفی که پشت میز نشسته و دست‌بالا را دارد و اغلب کارمند یک نهاد دولتی‌ست، نشان داده نمی‌شود مگر در بخش پایانی فیلم که در واقع دیالوگی در کار نیست.

طراحی قاب گفتگوها به این شکل در خدمت محتواست: این یک گفتگوست بی‌آنکه واقعاً یک گفتگوی سالم، منصفانه و عادلانه باشد. در یک طرف، کسی از سمت حکومت مجوز دارد تا در شخصی‌ترین امور مردم دست ببرد و حتی بدن برهنه‌ی آنها را تماشا کند. در نام‌گذاری برای فرزندانشان با توجیهاتی که برایش آماده کرده‌اند دخالت کند و روابط شخصی آنها را مورد پرسش قرار دهد.

موضوع بسیاری از این قسمت‌ها مسائل جنسی و جنسیتی‌ست:…

برای مطاعه ادامه این یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:

https://dialog.tavaana.org/terrestrial-verses/

#گفتگو #مدارا #تمامیت_خواهی #ایدئولوژی
‏ @Dialogue1402

‌

صفحه گفت‌وشنود را دنبال کنید: @dialogue1402

نصر حامد ابوزید، متفکر نواندیش مصری، در کتاب «اصلاح اندیشه اسلامی» به بررسی عمیق گفتمان‌های مختلف در جوامع مسلمان‌نشین پرداخته و به بیانی دیگر تلاش کرده است نشان دهد که اسلام تنها یک رویکرد و تفسیر ندارد.

در بخشی از این کتاب که توسط آموزشکده توانا ترجمه و منتشر شده است، نصر حامد ابوزید می‌نویسد: «واقعیت این است که جریان بنیادگرا و انحصارطلب در اندیشه اسلامی، به‌ویژه پس از رخداد شوک‌آور ۱۱ سپتامبر، بروز و ظهور رسانه‌ای بارز و حتی مسلطی داشته است. اما تمرکز اصلی این پژوهش، بر واکنش‌های ایجابی و شمول‌گرایانه آزاداندیشانی است که در نوشته‌های متفکران مسلمان بر جای مانده است؛ متفکرانی که در پی بازخوانی و بازنگری سنت اسلامی - شامل متون اصلی اسلام، یعنی قرآن و احادیث پیامبر (قول و فعل پیامبر) - بوده‌اند. بنابراین، پرسش اصلی این پژوهش از این قرار است: تا چه حد این متفکران آزاداندیش و اصلاح‌گرا درگیر نوسازی راستین اندیشه اسلامی هستند؟»

از نگاهی فراتر، کتاب «اصلاح اندیشه اسلامی» اثر ابوزید، فرصتی است برای بازاندیشی در گفتمان‌های متعدد در جوامع مسلمان‌نشین و نشانگر این واقعیت که دیدگاه‌های گوناگون، نمایانگر تحولات و پویایی‌های سیاسی و فرهنگی در این جوامع هستند. ابوزید با این اثر، راهی برای گفت‌وگو و تعمق میان جریان‌های مختلف اسلامی ارائه می‌دهد که می‌تواند به ایجاد فهم بهتر و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز میان مسلمانان کمک کند.

این لینک را کپی کنید و ترجمه را به رایگان دانلود کنید:
https://www.tavaana.org/nasr-abu-zayd-reformation-of-islamic-thought/

#گفتگو_توانا #نصر_حامد_ابوزید #اصلاح_اندیشه_اسلامی #گفتمان_اسلامی #نوگرایی_دینی #اسلام_سیاسی

اظهار رضایت مولوی عبدالحمید از انتصاب استاندار بلوچ و اهل سنت


این اقدام حکومت را تا چه حد موثر می‌دانید؟

مولوی عبدالحمید :خوشحال شدیم که هیئت دولت فردی از خودِ استان را به‌عنوان استاندار سیستان‌وبلوچستان انتخاب کرده است. ایشان انسان توانمند و کاردان و باسوادی است و چندین دوره مسئولیت معاونت عمرانی استانداری را بر عهده داشته است.

اخیرا منصور بیجار به استانداری سیستان و بلوچستان منصوب شده‌است. به نظر شما این اقدام را می‌توان عملی موثر در جهت رفع تبعیض علیه اهل سنت دانست و یا حرکتی نمایشی و تبلیغاتی است؟

#گفتگو_توانا #منصور_بیجار #سیستان_و_بلوچستان #مولوی_عبدالحمید

@Dialogue1402

نوری همدانی خطاب به پزشکیان: ارزش پول ملی ما پایین است


آیا رویکردهای این فرد و هم‌مسلکان و هم‌لباسانش با افزایش ارزش پول ملی سازگار است؟

به طور مشخص، آنها طرفدار سرسخت سیاست خارجی غلط حکومت مخصوصا درباره فلسطین و گروههای نیابتی منطقه هستند و نیز مخالف عادی‌سازی روابط ایران و غرب هستند. در زمینه موضوعات داخلی نیز با توریسم متعارف و جشن و آزادی پوشش و فروش مشروبات الکلی مخالفند. پس این پول ملی چگونه قرار است ارزش پیدا کند؟!

#روحانیت_شیعه #مراجع_تقلید #گفتگو_توانا

@Dialogue1401

«منفورترین زن آمریکا»

به معلم جوان مدرسه می‌گوید که من و پسرم خداناباوریم و من تقاضا دارم که پسرم از مراسم صبحگاهی انجیل‌خوانی معاف شود. خانم جوان پاسخ می‌دهد که من تا به حال چنین چنین چیزی نشنیده بودم. مراسم صبحگاهی قانون است و باید اجرا شود. مادلین این بار لحنش را تند می‌کند و می‌گوید: شما حسب اتفاق، راجع به قانون اساسی چیزی شنیده‌اید؟ 

بعد رو می‌کند به مابقی بچه‌های مدرسه و می‌گوید امیدوارم که این خانم به شما تاریخ درس ندهد. چون مطمئنم گند می‌زند. ما چیزی به اسم قانون اساسی داریم که در بند اولش می‌گوید آزادی بیان و انتخاب دین، یک حق است و اولیاء مدرسه حق ندارند این حق را از شما بگیرند. معلم جوان که همچنان با تعجب به صحنه نگاه می‌کند، خیلی ساده می‌گوید: خب پس اولیاء مدرسه را قانونا تعقیب کنید! ‌و ماجرای مادلین اوهیر، از اینجا آغاز می‌شود. او اقدام به تعقیب حقوقی کسانی می‌کند که خوانش انجیل را به عنوان مراسم اجباری صبحگاهی، به بچه‌ها تحمیل می‌کنند. ۱۹۶۳ میلادی‌ست و اینجا ایالت بالتیمور در آمریکاست.

فیلم «نفرت‌انگیزترین زن آمریکا» (The Most Hated Woman in America) یک درام بیوگرافیک است که داستان مادلین موری اوهیر، فعال بی‌خدایی در آمریکا را روایت می‌کند. این فیلم به کارگردانی تامی اوهاور و با بازی ملیسا لئو در نقش اصلی ساخته شده است. اوهیر به خاطر فعالیت‌هایش در زمینه جدایی دین از دولت و مبارزه با نماز و مذهب در مدارس دولتی آمریکا شناخته شده بود.

فیلم “نفرت‌انگیزترین زن آمریکا” مسیر زندگی اوهیر را از ابتدای فعالیت‌هایش تا پایان تراژیک زندگی‌اش، که با ربودن و قتل وی و اعضای خانواده‌اش توسط یکی از کارمندان سابقش به پایان رسید، دنبال می‌کند. این فیلم…

برای خواندن ادامه متن به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:

‏ https://dialog.tavaana.org/the-most-hated-woman-america/

#خداناباور #ناباورمندان #آتئیسم #آتئیست
#گفتگو #مدارا

‏ @Dialogue1402

پزشکیان، رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی، به دیدار جعفر سبحانی، مرجع تقلید ساکن قم، رفته است. جعفر سبحانی در این دیدار عقیده دارد که «مردم قدر پیشرفت‌های کشور پس از انقلاب را نمی‌دانند.» اما سوال این است: کدام پیشرفت؟ آیا این پیشرفت برای مردم بوده یا فقط نصیب همین چهره‌های مذهبی و صاحبان نفوذ شده است؟ اگر جمهوری اسلامی برپا نمی‌شد، آیا همین روحانیون و نزدیکانشان می‌توانستند به چنین امکانات و نفوذی دست یابند؟
فرزند جعفر سبحانی، سال‌ها به بهانه (تبلیغ ایدئولوژی جمهوری اسلامی) به انگلستان اعزام شد و از فرصت‌های ویژه بهره‌مند گردید، در حالی که جوانان ایرانی با مشکلاتی نظیر کمبود امکانات و فرصت‌های شغلی و آموزشی دست و پنجه نرم می‌کنند. آیا چنین تبعیض‌ها و امتیازات ویژه‌ای نشانه همان پیشرفتی است که به مردم وعده داده شده بود؟ پیشرفتی که تنها به سود گروهی خاص است و عموم مردم از آن بی‌نصیب‌اند، چگونه می‌تواند نمایانگر دستاورد واقعی این تغییرات اجتماعی باشد؟
مردمی که امروز در خیابان‌ها خواستار حقوق اولیه خود هستند، شاهدند که شخصیت‌های مذهبی نه تنها در کنارشان نیستند، بلکه با توجیه وضع موجود و اتهام‌زنی به مردم، آنان را از دستیابی به حقوقشان بازمی‌دارند. حدیث «اذا فسدالعالم فسدالعالم» که همین بزرگان دینی بارها نقل کرده‌اند، اکنون به حقیقتی تلخ تبدیل شده است. وقتی فساد و وابستگی در میان چهره‌های دینی ریشه‌دار شود، انتظار چه اصلاحی می‌توان داشت؟
تحول اسلامی با وعده‌های عدالت و رفاه آغاز شد، اما اکنون این وعده‌ها تنها برای عده‌ای خاص تحقق یافته و عموم مردم از آن‌ها بهره‌ای نبرده‌اند. روحانیونی که روزگاری مدعی حمایت از عدالت و حق مردم بودند، امروز با سکوت یا همراهی با سیاست‌های نظام، باعث گسترش نابرابری‌ها و ناامیدی عمومی شده‌اند. این سکوت و همراهی آن‌ها در برابر بی‌عدالتی، نه تنها اعتماد مردم را از بین برده، بلکه فساد و نابرابری را نیز عمیق‌تر کرده است.
این چهره‌های مذهبی، به جای آنکه در کنار مردم و در برابر بی‌عدالتی بایستند، به ابزاری برای حمایت از منافع خاص تبدیل شده‌اند. این هم‌سویی با قدرت و فاصله‌گیری از مشکلات واقعی مردم، آن‌ها را از نقشی که باید به عنوان صدای حق‌طلبی ایفا کنند، دور کرده است. امروز، مردم از روحانیت انتظار دارند که به جای دفاع از وضع موجود، در کنارشان بایستند؛ اما متأسفانه این انتظار برآورده نشده است.
در نتیجه، این شخصیت‌های مذهبی که باید تکیه‌گاه مردم و صدای عدالت‌خواهی باشند، با رفتارهای منفعلانه و همراهی با سیاست‌های قدرت‌طلبانه، اعتبار و اعتماد خود را در میان مردم به‌طور چشمگیری از دست داده‌اند. مردم تنها به رهبرانی احترام می‌گذارند که در کنارشان باشند و برای حق و عدالتشان تلاش کنند، نه کسانی که در سایه قدرت و فساد به توجیه‌گری ظلم و بی‌عدالتی مشغولند.

محمد خوش بیان


#نقد_دین #محمد_خوش_بیان #گفتگو_توانا

@dialogue1402

‌
‏محمدباقر محمدی لائینی، نماینده خامنه‌ای در مازندران گفت: «دانش‌آموزان نمت‌های خدا هستند و باید در آینده از این‌ها مثل رجایی‌ها، سلیمانی‌ها و حسن نصرالله‌ها درست می‌شود. »

او افزود: «باید دانش‌آموزان را تربیت کرده تا فدای انقلاب شوند و باید دین را حفظ کنیم.»

شما بعنوان والدین، آیا با این روش آموزشی موافق هستید؟

یا وظیفه نظام آموزش را تربیت نسلی دانشمند می‌دانید؟

#آموزش_مذهبی #علم #نقد_دین #گفتگو_توانا

@dialogue1402

مولوی عبدالحمید: نباید منابع ملی صرف مذهب شود.

مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان،‌ گفت که «منابع ملی نباید خرج مذهب شود. ما در ۴۵ سال گذشته هیچ کمکی از دولت برای اقدامات مذهبی نگرفتیم و با پول مردم مسجد می‌سازیم و مدارس دینی را اداره می‌کنیم.»

او افزود همه منابع ملی باید خرج همه مردم شود.

- نظر شما درباره این جمله چیست؟

#مذهب #گفتگو_توانا #مولوی_عبدالحمید

@Dialogue1402

‌
موارد متعددی وجود دارد که در تنگناهای سیاسی و اجتماعی شاهد تغییر در مباحث اعتقادی و فقهی رهبران شیعه در ایران بوده‌ایم.

از تغییر حکم حرمت در شطرنج تا تغییر یک دشمن بعنوان کشور برادر ! و البته نمونه‌های تاریخی‌تر.

با توجه به شرایط امروز آیا احتمال تغییر فتوای حرمت ساخت بمب اتم را قابل پیش‌بینی می‌دانید؟

یا چه نمونه های دیگری از این تغییرات را به یاد دارید؟

#اسلام_سیاسی #فقه_شیعه #بمب_اتم #گفتگو_توانا

@Dialogue1402