«این عکس‌هایی رو که مشاهده می‌کنید متعلق است به کاخ کیومرث.کاخ #کیومرث در استان #فارس ؛شهرستان داراب،بخش #فورگ قرار دارد،که متاسفانه تا چند ماه آینده تخریب و نابود خواهد شد.

این کاخ در درون یک مزرعه قرار دارد که متاسفانه تا چند قدمی این اثر تاریخی دارند #کشاورزی می‌کنند و مسولان شهرستان ما هم نبود بودجه رو بهانه‌کردن و این اثر #تاریخی رو به امان خدا رها کردند و رفتند.من از شما خواهش میکنم اطلاع‌رسانی کنید تا شاید مسولان به خودشون اومدن و از تخریب این اثر جلوگیری کردند.
با تشکر فراوان»

این نوشته و عکس‌ها را یکی از هم راهان #توانا ارسال کرده‌ است و خواسته است که از این طریق این پیام به مسئولان امر برسد تا شاید فکری بیاندیشند.
در جستجویی که در اینترنت داشتیم این مطلب را در مورد این بنا پیدا کردیم:
طاق کیومرث؛ که قدمت آن به دوره #ساسانیان برمیگردد گویا این قصر را پسر #اسفندیار ساخته و به کیومرث شهرت یافته است چون #معماری هایی که در این بنا بکاررفته مشابه کارهایی است که از سلاطین یا بزرگان #ساسانی در مناطق دیگر باقی مانده از جمله:کاخ بهران در شمال شهر #داراب و #کاخ ساسانیان در منطقه سروستان همچنین از کاخ های مهم ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه از ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن و ﻣﻌﻤﺎری آن ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻌﻤﺎری #ﻃﺎق دﯾﺴﯽ و دوره ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ اﺳﺖ . ﮐﻪ در آن از ﻣﺼﺎﻟﺤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ #ﮔﻞ و #ﮔﭻ و #ﺳﻨﮓ ﻻﺷﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد و در اﯾﻦ ﮐﺎخ ﺗﺰﺋﯿﻨﺎت ﺳﺎده ای ﺑﮑﺎر ﺑﺮده اﻧﺪ . ﮐﻪ هنر اواﯾﻞ دوره ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻪ آن در ﻣﻨﺎﻃﻖ دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ #ﻓﯿﺮوزآﺑﺎد ، #ﺳﺮوﺳﺘﺎن و #ﺑﻮشهر ﻣﯽ ﺗﻮان ﯾﺎﻓﺖ .

@Tavaana_TavaanaTech
#تاریخ #میراث_ملی #میراث_فرهنگی #میراث_تاریخی
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

دفن آثار تاریخی پشت آب سدها

معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی،صنایع د‌‌‌ستی و #گرد‌‌‌شگری کشور د‌‌‌ر ارتباط با نجات بخشی #آثار_تاریخی که د‌‌‌ر آب پشت سد‌‌‌ها مد‌‌‌فون شد‌‌‌ه است، در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایلنا گفت: این کار هزینه‌های خاص خود‌‌‌ش را د‌‌‌ارد‌‌‌.

محمد‌‌‌حسن طالبیان د‌‌‌ر ارتباط با آثار تاریخی کشور همچون #شیرهای_سنگی که پس از احد‌‌‌اث برخی سد‌‌‌‌ها و #آبگیری آن‌ها د‌‌‌ر زیر آب ماند‌‌‌ه‌اند‌‌‌، اظهار کرد‌‌‌: برای نجات برخی از این آثار که زیر آب هستند‌‌‌، می‌توان با استفاد‌‌‌ه از فنون باستان شناسی‌های زیر آب، اقد‌‌‌ام کرد‌‌‌ اما این کار هزینه‌های خاص خود‌‌‌ش را د‌‌‌ارد‌‌‌.

وی د‌‌‌ر پاسخ به این سوال که چرا آثار تاریخی ارزشمند‌‌‌ کشور باید‌‌‌ د‌‌‌ر زیر آب پشت #سد‌‌‌‌ها مد‌‌‌فون شوند‌‌‌، گفت: این مسئله برای ما نیز یک سوال است.

طالبیان در گفت‌وگو با ایلنا در ارتباط با تمهیداتی که سازمان #میراث_فرهنگی در زمینه انتقال بناهای تاریخی به بخش خصوصی واجد شرایط و دارای سابقه فرهنگی می‌تواند انجام دهد؛ گفت: این واگذاری‌ها حوزه جدیدی در کشور ماست و سابقه آن به چند سال اخیر باز می‌گردد، بنابراین چاره‌ای نیست جز آنکه مراحل قانونی این کار را انجام دهیم، هرچند که سوابق بسیار مهم است اما ما به اندازه انگشتان دست شاید بخش خصوصی دارای سابقه در این زمینه نداریم.
@Tavaana_TavaanaTech

تخریب بخشی از بافت تاریخی یزد با #لودر

لودری که نفرین ابدی گذشتگان پشت سرش ماند

«پرونده‌ی ثبت جهانی یزد در حالی تکمیل می‌شود که لودر قرار گرفته در بخشی از این بافت،‌ مساحتی گسترده از منطقه‌ی همجوار مسجد ملااسماعیل یزد را در طول یک هفته‌ی گذشته تخریب کرد، تخریبی که نفرین ابدی گذشتگان را با خود همراه دارد.»

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، بیش از یک هفته‌ قبل در بخشی از زمین‌ها و کنار خانه‌های تاریخی باقیمانده در محله میرقطب یزد، ‌در همجواری مسجد بزرگ «ملااسماعیل» و در حاشیه‌ی جنوبی امامزاده «جعفر» یک لودر نقش نگهبان را بازی می‌کرد و این نگهبانی بالاخره با تخریب حجم وسیعی از این بخش از بافت تاریخی یزد به سرانجام رسید، بافتی که قرار است پرونده‌ی ثبت جهانی‌اش تکمیل‌تر شود،‌ پرونده‌ای برای تخریب‌ها!

به نظر می‌رسد «تاریخ یزد زیر چرخ‌های غول آهنی» دوام نیاورد و بدتر از تخریب‌های دو سال گذشته که به دنبال طرح توسعه‌ی امامزاده جعفر یزد بودT چیزی حدود سه خانه تخریب شد، حالا این اتفاق در ابعاد گسترده‌تر اما در 100 متری امامزاده جعفر و پشت یکی از بزرگترین مساجد تاریخی دنیا در همان بافت و فقط چند متر آن‌طرف‌تر به صورت یک فاجعه رخ داده است.

امیر ترقی‌نژاد،‌ دوستدار میراث فرهنگی یزد که ابعاد تخریب جدید را به چشم دیده است، در گفت‌وگو با خبرنگار #میراث_فرهنگی ایسنا،‌ این درصد تخریب را بسیار گسترده‌تر و بزرگ‌تر از تخریب‌های دو سال گذشته می‌داند و تاکید می‌کند: در این اقدام جدید چند برابر تخریب‌های دو سال گذشته بافت #تاریخی یزد با خاک یکسان شده است.

او با اشاره به حضور این لودر از بیش از یک هفته‌ی گذشته در این منطقه از بافت تاریخی یزد، ادامه می‌دهد: این ابزار تخریب در یکی دو روز گذشته از منطقه خارج شد، اما پشت سرش تخریبی در ابعاد گسترده رخ داده است.

وی با تاکید بر این نکته که امکان تخمینِ تعداد خانه‌ها و مساحت زمین‌های تخریب شده وجود ندارد، بیان می‌کند: #بافت_تاریخی #یزد به عنوان یکی از یکپارچه‌ترین بافت‌های #تاریخی کشور مطرح است، ‌اما در وضعیت کنونی به نظر می‌رسد این یکپارچگی در حال از بین رفتن است، در حالی که پرونده‌ی ثبت جهانی آن از چند سال پیش در دست تهیه بود و خبرهای خوشی برای فرستادن آن به #یونسکو به گوش می‌رسد.

منبع: ایسنا

#توانا
@Tavaana_TavaanaTech

تیشه بر ریشه خیابان سعدی می‌زنند...

کارگران #تیشه در دست گرفتند و ریشه به هرچه از #تزئینات #آجری ارزشمند در ابتدای #خیابان #سعدی بود زدند تا پروژه‌ی #مرمت، #ساماندهی و #پاک‌سازی جداره‌های این خیابان را نیز عملی کنند.

به گزارش ایسنا، پروژه‌ی «پیرایش و آرام‌سازی پهنه خیابان‌های تهران» توسط سازمان #زیباسازی در دست انجام است، اما در این طرح یکی از مهم‌ترین مواردی که گاه و بیگاه صدای اعتراض و هشدارهای کارشناسان #میراث_فرهنگی را بلند می‌کند، بی‌توجهی به جداره‌های #تاریخی و #ارزشمند این خیابان‌هاست.

در خیابان سعدی و جداره‌های تقاطع خیابان تقوی، کارگران ساختمانی تیشه به ریشه‌ی گچ‌بری‌های باقیمانده بالای مغازه‌ها می‌زنند و آن‌چه باقی می‌ماند، آجرهای قدیمی و منحصربه‌فرد و شکسته و خرد شده زیر پای رهگذرانی است که آن‌ها هم به حال این آجر شکسته‌ها دل می‌سوزانند...

اما نکته‌ی جالب توجه در این اقدام،صحبت‌های یکی از کارگران پروژه‌ی بهسازی خیابان سعدی است. این کارگر درباره‌ی علت این‌کار به خبرنگار ایسنا گفت: ما طبق دستور پیمانکار عمل می‌کنیم. او به ما گفته است باید آجرهای قدیمی را زمین بریزیم تا بتوانیم جای آن آجرهای جدید نصب کنیم.

به گفته‌ی این کارگر، پیمانکار پروژه به آن‌ها اطمینان خاطر داده که این کار مطابق با اصول و ضوابط حفاظت از آثار تاریخی و ارزشمند در محوطه‌های شهری است!

مهدی معمارزاده، کارشناس میراث فرهنگی استان تهران در این زمینه به ایسنا گفت: پروژه‌های مرمت و نوسازی سازمان زیباسازی چیزی شبیه مَثَل «یک بام و دو هوا» است. متوجه نمی‌شوم منظور شهرداری از اینکه برخی خیابان‌ها و میادین را در قالب طرحی ساماندهی و نوسازی می‌کند چیست؟ آیا قصدش خدمت به بافت تاریخی و ارزش‌های این بافت است یا فقط می‌خواهد براساس وظیفه ذاتی خود ساماندهی خیابان‌ها را انجام دهد.

تیشه را از کارگران بگیرید

این کارشناس میراث فرهنگی با اشاره به اشکالاتی که در پروژه‌ی خیابان انقلاب در قالب رنگ‌زدن روی سردر دانشگاه تهران پیش آمد، افزود: در این کار یک اشتباه فاحش رخ داد، پیمانکار روش مناسب برای مرمت سردر را تشخیص نداد و یک کار باسمه‌ای انجام شد. در خیابان ناصرخسرو نیز کم و بیش کارها در حد ۵۰ در ۵۰ است، اما در خیابان سعدی عملاً آنچه از گذشته باقی مانده را نابود می‌کنند.

این مدرس دانشگاه افزود: به چشم خود دیدم که با تیشه گچ‌بری‌های خیابان سعدی را پایین ریختند. همه هنر گذشته را نابود کردند و آنچه که در یک دوره نمود پیدا کرده بود را خورد کردند و حالا در طرح‌شان روی آنها را سیمان می‌کشند، در حالی که به نظر می‌رسد نمی‌دانند در مسائل مرمتی سیمان جاذب رطوبتی است و از سوی دیگر مصالح بناهای ساخته شده در گذشته از گچ آب و ملات بوده؛ در حالی که سیمان باعث فرسودگی بیشتر بنا می‌شود.

معمارزاده با تاکید بر این نکته که انجام هر کاری بدون مطالعه یک اشتباه فاحش است، افزود: شهرداری فقط در پروژه‌ی خیابان ناصرخسرو با میراث فرهنگی هماهنگ می‌کند و برای اجرایی کردن این پروژه در دیگر خیابان‌ها سراغ میراث فرهنگی نمی‌رود، از آنها نظرخواهی نمی‌کند و هیچ هماهنگی با آنها ندارد. در واقع این یک نوع فرار از کار درست و از زیر بار مسئولیت شانه خالی کردن است.

ایسنا
@Tavaana_Tavaanatech

سرقت‌های دنباله‌دار در بناهای تاریخی تهران!
سارقان کاشی‌ها را به سرقت بردند

«پس از سرقت‌های سریالی و دنباله‌دار مجسمه‌ها و تندیس‌های شهر تهران، این‌بار سارقان سراغ تزئینات تاریخی پایتخت آمده‌اند و در سکوت، تاکنون به بیش از پنج خانه و بنای تاریخی دستبرد زده‌اند.

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، شهرام شهریار - فعال میراث فرهنگی و نویسنده‌ سایت "سفرنویس" - در مطلبی با عنوان «سرقت‌های سریالی تهران، این‌بار تزئینات تاریخی» به بیان جزئیات چند سرقت دیگر در تهران اشاره کرده است.

او در مطلب خود نوشته است: «پس از سرقت‌های سریالی و دنباله‌دار مجسمه‌ها و تندیس‌های شهر تهران، این‌بار سارقان به سراغ تزئینات تاریخی شهر آمده‌اند، سرقت‌هایی که شامل کاشی‌های ارزشمند عمارت‌های قاجاری و تزئینات دروازه‌های تاریخی شده است.

در تازه‌ترین سرقت‌ها، کاشی‌های مساجد قاجاری شهر تهران قرار دارد، مسجد و حوزه علمیه «حاج قنبرعلی خان کرد مافی»، مسجد «میرزا ‌ابوالحسن‌ معمارباشی» و چند روز پیش نیز کاشی‌های سردر خانه مخروبه «صدیق اعلم ادیب»، نویسنده و سومین رئیس دانشگاه تهران مفقود شد.

«میرمحمدی»، مدیر حوزه علمیه «حاج قنبرعلی خان» که از وضعیت نامناسب و نگران کننده پیرامون حوزه گلایه داشت، با تایید خبر سرقت کاشی‌های این مسجد اعلام کرد، چندین ماه قبل بخشی از کاشی‌ها سرقت شده بود و جدیدا سارقان در مدت کوتاهی که خادم بیرون از عمارت قرار داشت، کاشی‌های دیگر را کنده و با خود برده‌اند.

این مسجد #تاریخی که مناره و بادگیر منحصر به فرد آن در تهران منحصربفرد است، لوکیشن بخشی از فیلم «مارمولک» نیز بوده است.

مسجد #قاجاری «میرزا ‌ابوالحسن‌ معمارباشی» نیز از این سرقت‌ها در امان نبوده و آقای حفیظی مدیریت این مدرسه علمیه اعلام کرد: چندی پیش بخشی از کاشی‌های ارزشمند #سردر مسجد #سرقت شده است، سرقتی که به تمامی مراجع ذیربط مانند نیروی انتظامی، سازمان #میراث_فرهنگی و دیگر دستگاه‌ها اعلام شده است.

همچنین تزئینات دروازه حوزه‌ی «عالی شهید مطهری (سپهسالار)» نیز ماه پیش سرقت شده بود، سرقت‌هایی که در شهر تهران به صورت سریالی در حال انجام و نیاز است تا موضوع به صورت جدی پیگیری شود.

از سوی دیگر براساس اخبار شنیده شده، سرقت کاشی‌ها محدود به این چند عمارت نبوده و چندین #عمارت دیگر نیست مورد دستبرد قرار گرفته‌اند.»

ــ در این عکس‌ها شما کاشی‌های بنا را قبل و بعد از سرقت می‌بینید؟
به نظر شما آیا راهی وجود ندارد که از بناهای تاریخی سرقت نشود؟

منبع: ایسنا

@Tavaana_TavaanaTech

چُغازَنبیل، نیایشگاهی باستانی در خوزستان

#معبد شهر چغازبیل در ۶ بهمن‌ماه ۱۳۴۸ به ثبت آثار ملی ایران درآمد و در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۸ به ثبت جهانی یونسکو رسید.این معبد نخستین اثری از ایران است که در فهرست #میراث_جهانی جای گرفته است و جهانیان این اثر تاریخی را یکی از مهم‌ترین دستاوردهای بشری می‌شناسند.

بسیاری از کارشناسان بر این نظر هستند که از مجموعه‌ی #میراث_فرهنگی ایران که در مجموعه‌ی میراث فرهنگی جهان ثبت شده‌اند معبد چغازنبیل به دلیل طرح‌های عمرانی و کاوش نفت در خطر آسیب‌های جدی هستند. تردد و عبور احشام یکی از امور زننده و ویران‌گری است که در این معبد بزرگ تاریخی اتفاق می‌افتد که موجب انباشت فضولات حیوانی می‌شود و همین‌طور بوی پساب‌های نیشکر مانع از آن می‌شود که گردش‌گران بتوانند از این منطقه دیدار داشته باشند.

چُغازَنبیل نیاش‌گاهی است باستانی که در زمان ایلام (عیلام) و چیزی حدود ۱۲۵۰ پیش از میلاد مسیح ساخته شده است. ایلام یا همان عیلام نام تمدنی است در منطقه‌ای که بخش وسیعی در جنوب غربی فلات ایران را در پایان هزاره‌ی سوم قبل از میلاد در بر می‌گرفت ولی در دوره‌ی هخامنشیان به منطقه‌ی جغرافیایی سوزیانا -شوش Susa- تقلیل یافت.

این محوطه در ۳۵ کیلومتری جنوب شهر باستانی شوش واقع شده است که بعد از حمله‌ی آشوری‌ها ناتمام ماند. چغازنبیل در سال ۱۹۷۹ در فهرست آثار جهانی یونسکو ثبت شد. محوطه‌ی چغازبیل را ژاک دمرگان و براون خلبان نیوزلندی که در سال ۱۳۱۴ در خوزستان به دنبال نفت بودند کشف و شناسایی کردند. و پس از این اتفاق رولان دومکنم، باستان‌شناس فرانسوی و هم‌کارانش از این محل دیدن کردند. در میان این هم‌کاران محسن مقدم از بنیان‌گذاران دانش‌کده‌ی هنرهای زیبای دانش‌گاه تهران که هم‌سری فرانسوی و باستان‌شناس داشت نیز حضور داشت.

عیسی بهنام از بنیان‌گذاران رشته‌ی باستان‌شناسی دانش‌گاه تهران و از پایه‌گذارن موزه‌ی مردم‌شناسی تهران در مورد کشف این معبد باستانی چنین می‌گوید: «در سال ۱۸۹۰ ژاك دمرگان زمين‌شناس معروف گزارش داد كه در ناحيه‌ی معروف به چغازنبيل معادن نفت وجود دارد. ظاهراً در نتيجه‌ی همين گزارش بود كه شركت نفت ايران به وجود آمد. در حدود ۵۰ سال بعد از آن تاريخ مهندسانی كه مشغول كار #نفت در آن ناحيه بودند به باستان‌شناسی كه در شوش كاوش می‌كردند آجری فرستادند كه روی آن نوشته‌هايی بود و همين آجر موجب آغاز يک رشته كاوش‌هايی در چغازنبيل شد كه منتهی به كشف آثار جالبی گرديد. بنابراين می‌توان گفت كه نفتی‌ها دين خود را به باستا‌ن شناسان در اين مورد ادا كردند. بسياری از ماها با قيافه‌ی مرحوم «دمكنم» آشنا هستيم. وی قسمت عمده‌ی عمر خود را در شوش گذراند و از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ در چغازنبيل مشغول تجسس بود. ولی مدت اقامت ساليانه‌‌ی دمكنم و وسائل كار او با عظمت تپه چغازنبيل تناسب نداشت. در واقع قسمتی از خاك اين ناحيه كه حاوی آثار باستانی است به يک‌صد هكتار می‌رسد و برج معبد آن كه در قديم #زيگوارت نام داشته در حال حاضر ۲۵ متر ارتفاع دارد.»

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/igkuuK

#چُغازَنبیل
#آثارباستانی

@Tavaana_Tavaanatech

حال وخيم ماد‌‌‌ركاروانسراهاي ایران: «د‌‌‌یرگچین» نگهبان ند‌‌‌ارد‌‌‌

د‌‌‌ر منابع تاریخی د‌‌‌وره اسلامي‌ ساخت کاروانسرای د‌‌‌یر گچین را به ارد‌‌‌شیر اول ساسانی نسبت د‌‌‌اد‌‌‌ه‌اند‌‌‌ و شماری از پژوهشگران گفته‌اند‌‌‌ که این کاروانسرا د‌‌‌ر اصل به عنوان یک د‌‌‌ژ نظامي‌ساخته شد‌ه است‌‌ . کاوش‌های باستان شناسی و پیگرد‌‌‌ی‌های معماری د‌‌‌ر کاروانسرای د‌‌‌یر گچین آثار و پلان این بنا د‌‌‌ر د‌‌‌وره ساسانی را نمود‌‌‌ار ساخته است.

د‌‌‌ر د‌‌‌وره اسلامي‌کاروانسرای د‌‌‌یرگچین از منزلگاه‌های بین‌راهی بسیار مهم د‌‌‌رمسیر تاریخ قم به ری بود‌‌‌ و از آنجا که د‌‌‌ر مسیر جاد‌‌‌ه ابریشم قرار د‌‌‌اشته جغرافید‌‌‌انان، سیاحان و مورخان زیاد‌‌‌ی از آن یاد‌‌‌ کرد‌‌‌ه‌اند‌‌‌. این اثر د‌‌‌ر د‌‌‌وره سلجوقی به شکل اساسی بازسازی شد‌‌‌ و به صورت یک کاروانسرای چهار ایوانی با حیاط مرکزی د‌‌‌ر آمد‌‌‌ و سپس د‌‌‌ر د‌‌‌وره صفویه تعمیرات مهمي‌د‌‌‌ر آن صورت پذیرفت. این تعمیرات به تناوب تا د‌‌‌وره قاجار اد‌‌‌امه د‌‌‌اشت؛ د‌‌‌ر زمان ناصرالد‌‌‌ین شاه قاجار، صد‌‌‌ر اعظم او میرزا علی اصغر خان امین السلطان، راه تاریخی قم به ری را از مسیر کاروانسرای د‌‌‌یر گچین به مسیر علی‌آباد‌‌‌ منتقل کرد‌‌‌ و موجب شد‌‌‌ که این بنا پس از 1700 سال از رونق بیفتد‌‌‌ و متروک شود‌‌‌. از آن پس عشایر محلی د‌‌‌یرگچین را به عنوان محل نگهد‌‌‌اری گله‌های شتر مورد‌‌‌ استفاد‌‌‌ه قرار د‌‌‌اد‌‌‌ند‌‌‌ تا اینکه با ثبت ملی این اثر د‌‌‌ر اول مهر 1382 به شماره ثبت 10480 و انتقال مالکیت آن به سازمان میراث فرهنگی کاوش‌ها و مرمت‌های مختصری د‌‌‌ر آن صورت گرفت و از خطر تخریب قطعی نجات پید‌‌‌ا کرد‌‌‌.

د‌‌‌یر گچین تا سال 1385 د‌‌‌راختیار اد‌‌‌اره کل میراث فرهنگی استان تهران بود‌‌‌ که د‌‌‌ر این زمان کاوش‌ها و مرمت‌های مختصری روی این بنا صورت پذیرفت. بعد‌‌‌ از سال 1385 مد‌‌‌یریت این بنای تاریخی به اد‌‌‌اره کل میراث فرهنگی استان قم سپرد‌‌‌ه شد‌‌‌ و د‌‌‌ر 9 سال گذشته مرمت‌های اند‌‌‌کی روی بنا انجام شد‌‌‌ه است. کاروانسرای د‌‌‌یر گچین د‌‌‌ر 60 کیلومتری قم د‌‌‌ر مسیر بزرگراه قم - گرمسار واقع شد‌‌‌ه و با 1800 سال قد‌‌‌مت و 12 هزار مترمربع ‌وسعت قد‌‌‌یمی‌ترین و یکی از بزرگ‌ترین و کامل‌ترین کاروانسراهای برجای ماند‌‌‌ه د‌‌‌ر ایران است. وجود‌‌‌ مکان‌هایی با کاربری‌های مختلف که می‌توانسته تمامي‌نیازهای ساکنان کاروانسرا را برآرورد‌‌‌ه کند‌‌‌ از موارد‌‌‌ی است که این کاروانسرا را د‌‌‌ر میان همتایانش ممتاز کرد‌‌‌ه است. چهار گوشه این بنا هر کد‌‌‌ام کاربری خاصی د‌ارد‌ که از ویژگی‌های مهم این بناست. مسجد‌‌‌ی با حد‌‌‌ود‌‌‌ 300 مترمربع وسعت د‌‌‌ر گوشه جنوب شرقی، حمام و سرویس‌های بهد‌‌‌اشتی د‌‌‌ر گوشه جنوب غربی، آسیاب د‌‌‌ر گوشه شمال غربی و یک حیاط خلوت برای پذیرایی از میهمانان ویژه و به اصطلاح امروزی VIP ، د‌‌‌ر ضلع شمال شرقی قرار د‌‌‌ارند‌‌‌. پلان مسجد‌‌‌ نشان می‌د‌‌‌هد‌‌‌ که به احتمال زیاد‌‌‌ این مکان د‌‌‌ر ابتد‌‌‌ا آتشکد‌‌‌ه بود‌‌‌ه و همچون بسیاری از آتشکد‌‌‌ه‌ها د‌‌‌رنقاط مختلف ایران بعد‌‌‌ از ورود‌‌‌ اسلام به ایران به مسجد‌‌‌ بد‌‌‌ل شد‌‌‌ه است. د‌‌‌ر بیرون کاروانسرا و د‌‌‌ر ضلع جنوب غربی آن نیز آب انباری قرار د‌‌‌ارد‌‌‌ که با جمع آوری آب‌های سطحی د‌‌‌ر اطراف، آب مورد‌‌‌ نیاز د‌‌‌یر گچین را تامین می‌کرد‌‌‌ه است.

عمار کاووسی، معاون میراث فرهنگی اد‌‌‌اره کل #میراث_فرهنگی استان قم، د‌‌‌رخصوص وضعیت این بنا د‌‌‌رد‌‌‌هه‌های اخیر، گفت: از اواخر د‌‌‌وران قاجار تا زمانی که بنا ثبت ملی می‌شود‌‌‌ و میراث فرهنگی آن را د‌‌‌ر اختیار می‌گیرد‌‌‌ #کاروانسرا د‌‌‌ر د‌‌‌ست عشایر محلی بود‌‌‌ه و آنها کاروان‌های شتر خود‌‌‌شان را د‌‌‌ر آن نگهد‌‌‌اری می‌کرد‌‌‌ند‌‌‌. بیشترین حجم آسیبی هم که به بنا وارد‌‌‌ شد‌‌‌ه مربوط به همین حد‌‌‌ود‌‌‌ 150 سال اخیر است که بنا کاربری اصلی خود‌‌‌ را از د‌‌‌ست د‌‌‌اد‌‌‌ه و از آن به عنوان محل نگهد‌‌‌اری گله‌های شتر استفاد‌‌‌ه شد‌‌‌ه است.

به گفته کاووسی زمانی که اد‌‌‌اره کل میراث استان تهران اینجا را تحویل می‌گیرد‌‌‌ د‌‌‌ر حد‌‌‌ود‌‌‌ یک متر فضولات حیوانی د‌‌‌ر بخش‌های مختلف آن انبار شد‌‌‌ه بود‌‌‌.

گزارش بیشتر در لینک زیر: http://goo.gl/N7rsXg
@Tavaana_Tavaanatech

روزنامه قانون در گزارش - دوشنبه ۱۲ بهمن- به قلم فهیمه محمدخانی با عنوان «کاخ ورسای ایران در محاصره بلاتکلیفی» در مورد بزرگ‌ترین خانه تهران در مورد خانه حبیب ثابت پاسال، #کارآفرین ِ پیش از انقلاب نوشته است. خانه‌ای که پس از پیروزی انقلاب مصادره شد. قانون نوشته است که به گفته‌ی مسئولان سازمان #میراث_فرهنگی، نام این خانه در فهرست خانه‌های تاریخی پایتخت نیست.

دبیر کمیته مردم‌نهاد پی‌گیری حفاظت ار خانه‌های تاریخی در مورد این خانه به «قانون» گفته است که این ساختمان بزرگ‌ترین خانه #تاریخی ایران و بنای شاخص معماری معاصر کشور و جزو آثار تاریخی دوران پهلوی دوم است و صرف نظر از بهایی‌بودن مالک آن و وجاهت آن شخص این خانه #معماری خاصی دارد و باید ثبت ملی شود.

لازم به ذکر است که عمده درختان کاج و غیر کاج این باغ سوزانده شده و از بین رفته‌اند.

صادق خلخالی در بخشی از خاطرات خود این‌گونه از این خانه نام می‌برد:
«بعد از تابستان ۶۰ که دیگر کم‌کم‌کار رسیدگی به پرونده‌های وابستگان طاغوت کم شده بود، نزد امام رفتم و بعد از اینکه کمی از محاکمه اعضای گروه‌های سیاسی ضد انقلاب گفتم، از وضعیت فساد و مواد مخدر صحبت کردم و اینکه الان باید در این مورد هم انقلابی عمل کنیم. امام فرمودند بروید و مسئولیت این کار را به دست بگیرید. از جماران که بیرون آمدم یکراست رفتم به خلوت‌ترین خانه‌ای که سراغ داشتم؛ خانه‌ای بزرگ که قبلاً به ثابت پاسال تعلق داشت و از همان‌جا به دادستانی انقلاب زنگ زدم و گفتم بروید هر چه قاچاقچی مواد مخدر می‌شناسید دستگیر کنید. شب نشده بود که زیرزمین و انباری‌های خانه پر زندانی شده بود.»
قرار بود در این خانه برجی ۹ طبقه و با تراکم ساختمانی ۴۴۰ درصد ساخته شود که هم‌اکنون متوقف شده است.

حبیب ثابت پاسال کیست؟

حبیب تحصیلات ابتدایی را در مدارس «تربیت» و «سن‌لویی» تهران گذراند و در میانه تحصیل در دبیرستان، درس و مدرسه را رها کرد و به بازار کار وارد شد. برای شروع در مغازه تعمیر دوچرخه‌ای که در نزدیکی مدرسه سابقش بود، شروع به کار کرد و پس از پس‌انداز اندکی پول توانست یک ماشین کهنه بخرد و به مسافربری مشغول شود.

در این دوران دایی حبیب، معاون وزارت پست و تلگراف بود و حبیب با رایزنی با وی توانست حمل و نقل مرسوله‌های پستی در شمال کشور را به دست بگیرد. تجربه موفق او در رساندن این مرسولات موجب شد تا مجوز انتقال مرسولات پستی در دیگر نقاط کشور نیز به او سپرده شود و از این طریق وی توانست سرمایه‌ای قابل توجه به دست ‌آورد. ولی آن‌گونه که از سرگذشت وی مشخص است، حبیب آدمی نبود که به چنین پیشرفت‌هایی قانع باشد و از این رو تمام پول به دست آورده را طی سفری به فرانسه و ایتالیا خرج خرید دو وانت و یک ماشین فیات کرد و پس از بازگشت از این سفر، اولین موسسه حمل و نقل ایران که از وسایل نقلیه موتوری استفاده می‌کرد را بنیان‌گذاری کرد. به تدریج و با موفقیت اولیه طرح و با جذب سرمایه از طریق آشنایان و دوستان، حبیب توانست تجارت خود را به دیگر شهرها نیز گسترش دهد و حتی به تجارت مستقیم با خارج از ایران بپردازد.

بعد از انقلاب تمام اموال او #مصادره شد و اکنون اکثر آن‌ها در دست #بنیاد مستضعفین و #سپاه پاسداران قرار دارند.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/SpKXDI

توانا را در اینستاگرام دنبال کنید:
http://instagram.com/tavaana

@Tavaana_TavaanaTech

آرتور پوپ، مورخ بزرگ ِ آرمیده در ایران

کم‌تر از دو سال پیش که قرار بود جنازه‌ی ریچارد فرای، ایران‌شناس به دلیل وصیتش در اصفهان دفن شود، گروهی با تظاهرات در اصفهان بر روی دیوارهای مقبره «آرتور پوپ» مورخ و ایران‌شناس آمریکایی که در اصفهان دفن شده است شعار نوشتند و خواهان آن شدند که این مقبره از ایران برداشته شود.

آرتور پوپ که بود؟

نود و یک سال پیش در چنین روزهایی و در سال ۱۳۰۴ بود که آرتور پوپ، مورخ سرشناس آمریکایی، سخنرانی مهمی در «تالار باشکوه خانه جعفرقلی‌خان بختیاری(سردار اسعد)» ایراد کرد که این سخنرانی تاثیر فراوانی بر #میراث_فرهنگی ایران و عاقبت آن گذاشت. برای مثال این سخنرانی موجب شد که رضاشاه دستور بدهد تا مسجد شیخ لطف‌الله در اصفهان مورد مرمت قرار بگیرد. آرتور توپ، ایران‌شناس آمریکایی در اواخر فروردین سال ۱۳۰۴ به عنوان رایزن موسسه هنری شیکاگو به ایران آمد تا از نزدیک با آثار باستانی ایران آشنا بشود. این دعوت از سوی حسین علاء، نماینده‌ی مجلس شورای ملی که با آرتور توپ سابقه‌ی دوستی داشت صورت گرفت.

عیسی صدیق می‌نویسد: «ترجمه نطق که با فوریت و با سرعت انجام گرفت در‌‌ همان تاریخ به صورت رساله جداگانه از طرف وزارت فرهنگ چاپ و منتشر و به مدارس فرستاده و به معلمان #تاریخ توصیه شد که در تدریس از آن استفاده کنند و نکات مهم خطابه را به دانش‌آموزان خاطرنشان سازند.» او می‌افزاید که از اثرات این سخنرانی می‌توان به «توجه رضاشاه و مسئولان درجه اول مملکت به احیای هنر»، «تاسیس موزده در تهران و شهرهای مهم»، «فراهم آوردن وسایل کاوش‌های علمی با کمک دانشگاه‌ها و انجمن‌های اروپایی و آمریکایی»، «ایجاد مدارس متعدد در سطح متوسطه و عالی در پایتخت و شهرهای بزرگ»، «تشویق صنعتگران»، «تعمیر بناهای تاریخی و تلاش در جهت حفظ آثار ملی» و «برپایی کارگاه‌هایی برای احیای زری‌بافی، قالی‌بافی، کاشی‌سازی و ..» اشاره کرد.

آرتور پوپ هم‌کاری گسترده‌ای با «انجمن آثار ملی» ایران داشت. انجمن آثار ملی یک نهاد فرهنگی در ایران است که با هم‌کاری جمعی از شخصیت‌های فرهنگی در سال ۱۳۰۱ خورشیدی با هدف حفظ آثار کهن ایرانی و معرفی آن در تهران تاسیس شد. این انجمن تا در رسیدن انقلاب به غیر از مرمت و تعمیر تعدادی از بناهای تاریخی، حدود ۳۸ مقبره و بنای یادبود برای بزرگان تارخ و فرهنگ و هنر ایران ساخت. از میان این بناها می‌توان به آرامگاه‌های فردوسی و ابن سینا اشاره کرد.

آرتور آپهم پوپ در سال ۱۲۵۹ خورشیدی در در شهر فینیکس در ایالت رودآیلند دیده به جهان گشود. او در دانشگاه هاروارد #فلسفه خواند.

او و هم‌سرش نمایشگاه‌های متعددی در معرفی آثار هنری ایران در سراسر جهان بر پا داشتند. «پوپ اصرا داشت که #ایران باید ضرورت زنده کردن هنرهای گذشته خود را درک کند و دست به عمل بزند....

آرتور پوپ در سال ۱۹۶۴ توسط محمدرضاشاه پهلوی به ایران دعوت شد تا در ایران زندگی کنند. او به ایران آمد و در شیراز اقامت کرد .آرتور پوپ محل اقامت خود در نارنجستان قوام را تبدیل به «موسسه آسیایی دانشگاه پهلوی» کردند. پوپ در زمانی که ۸۷ سال سن داشت و در سال ۱۹۶۸ موفق شد ۲۷۰ محقق از سراسر جهان را در «پنجمین کنگره بین‌المللی #هنر و #معماری ایران» در شیراز گرد هم بیاورد. #آرتور_پوپ در سال ۱۳۴۸ خورشیدی در شیراز درگذشت و در حاشیه‌ی زاینده‌رود در شهر #اصفهان به خاک سپرده شد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/tV3ERi

@Tavaana_TavaanaTech

گزارش ویژه عصر ایران از تهدید و تخریب یک اثر ملی:
از معدن کاری تا میدان تیر: بزرگترین "غار دژ" جهان را دارند از بین می برند

هنگامی که خبر اسارت به گوش خورشید رسید، خود را با زهر کشت. اما پس از او اسپهبد ونداد دوباره غار را آزاد کرد و لشگر عباسیان را چندبار در پای غار شکست داد.
قرن‌ها صدای چکاچک شمشیرها و نعره مردان و زنانی که به خاک می‌افتادند و حالا صدای ماشین‌آلات معدن کاوی؛ گویا سرنوشت غار دژ #اسپهبدخورشید، با ناامنی و ناآرامی گره خورده است. این اثر ملی که بر کوه لاپ کمر قرار گرفته، یکی از بزرگترین غارهای جهان است که دژی برآمده از دوره #ساسانیان دارد. با این‌حال طی چند‌سال گذشته، فعالیت معدن کاوی در زیر آن موجبات تخریب و از میان برداشتن منظر فرهنگی‌اش را فراهم کرده‌است.

#اسپهبدان، والیان و حاکمان دست‌نشانده ساسانیان بودند که در ایالت طبرستان یا همان مازندران امروزی حکومت می‌کردند. پس از حمله اعراب به ایران، طبرستان به دلیل مناطق صعب‌العبور و کوهستانی، جزء آخرین نقاط ایران بود که گرفته شد.

طبق روایات تاریخی، در قرن دوم هجری، عباسیان بارها به این منطقه لشگر کشی کردند اما موفق به فتح آن نشدند. در آن زمان اسپهبد خورشید، حاکم طبرستان بود، پس او را فریب دادند و به طبرستان وارد شدند.

#اسپهبد_خورشید، خانواده‌اش را به همراه سربازان زیادی به غار دژی برد که امروز به اسپهبد خورشید شهرت دارد، و خود برای تهیه سپاه رفت. جنگ به زیر پای غار کشیده شد و دو سال و اندی ادامه داشت اما غار دژ سقوط نکرد. پس لشکر عباسیان با مسموم کردن آب ورودی غار، یک به یک سربازان را کشتند و خانواده اسپهبد خورشید را اسیر کردند.

هنگامی که خبر اسارت به گوش خورشید رسید، خود را با زهر کشت. اما پس از او اسپهبد ونداد دوباره غار را آزاد کرد و لشگر عباسیان را چندبار در پای غار شکست داد. مازیار هم با بالا رفتن از غار، بقایای دژ را مرمت کرد و بارها با لشگر اعراب جنگید. سال‌های پس از آن هم عایشه، زنی راهزن با دار و دسته‌اش در غار پناه گرفتند و راهزنی کردند. شاید از آن روست که به این غار طاق عایشه هم می‌گویند.

غار دژ اسپهبد خورشید دارای #معماری اعجاب‌انگیزی است. پلکان‌های ورودی، برج‌های نگهبانی، سکو‌ها، صفه‌ها و مسیرهای دسترسی آن به طرز شگفت‌انگیزی روی سطح صاف دهانه غار که دیواره‌ای ۸۰ متری است بنا شده. از آن جهت دژِ غار اسپهبد خورشید را یکی از عجایب معماری ایران می‌دانند. هنوز بخش‌هایی از این #دژ باقی‌مانده که از‌ آن جمله آب‌انبارها و فضاهای داخلی است. ولی این‌همه در معرض خطرند. خطر #معدن‌کاوی.

معدن‌کاران، مجوزهای لازم خود را در دولت #احمدی‌نژاد دریافت و کندن پایِ کوه لاپ‌کمر را آغاز کردند. بسیاری از کارشناسان معتقدند در آن زمان سازمان #میراث_فرهنگی، کوتاهی کرده و جلوی چنین مجوز مخربی را نگرفته‌است.

حالا اما تلاش می‌شود معدن‌کاری در زیر دژ اسپهبد خورشید متوقف شود، اما هنوز نتیجه بخش نبوده‌است. از سوی دیگر، سرپرست هیات بررسی و مستند‌سازی این غار دژ می‌گوید که بخشی از معدن کاری تا روی محوط‌ه‌های باستانی زیر غار هم ادامه داشته و اکنون در حال کندن خاک‌های باستانی هستند.

از این‌ها گذشته یک خطر دیگر هم غار دژ را تهدید می‌کند. یک میدان تیر درست زیر پای غار است و هنوز به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

در رابطه با غار دژ اسپهبد خورشید و خطراتی که آن را تهدید می‌کند، گزارشی ساخته شده که می‌توانید آن را ببینید.
منبع: عصر ایران

@Tavaana_TavaanaTech

صنعتی کردن جابجایی ارزشی از ارزشهای سنتی به ارزشهای #عقلانی - #سکولار را با خود در پی دارد. در حالی که برآمدن جامعه پساصنعتی یک جابجایی ارزشی به سوی ارزشهایی همچون #اعتماد، #رفاه، #مدارا و ارزشهای پسامادیگرا را سبب می‌شود. فروپاشی اقتصادی، اغلب اوقات، جوامع را در جهت عکس روند فوق سوق می‌دهد.

اگر #توسعه اقتصادی تداوم پیدا کند، باید انتظار داشت تا دین نهادینه شده به افول خود ادامه دهد. با این حال، تأثیر نظامهای ارزشی سنتی به احتمال زیاد به این زودی‌ها از بین نخواهد رفت، چرا که نظامهای عقیدتی از قابلیت چشمگیری در پایایی و بازیابی جایگاه از دست رفته خود برخوردارند. شواهد تجربی به دست آمده از ۶۵ جامعه نشان دهنده این واقعیت هستند که ارزش‌ها قابل دگرگونی بوده و تغیر می‌کنند، ولی در عین حال، همواره بازتاب دهنده میراث فرهنگی یک جامعه نیز باقی خواهند ماند...

این مقاله، از رونالد اینگلهارت و وین بیکر و ترجمه شده به فارسی توسط توانا، در مورد نتایج فرهنگی و سیاسی توسعه اقتصادی شرح می دهد. اینگلهارت و بیکر رابطه متغیر بین ارزش های جامعه، #میراث_فرهنگی، زمینه های مذهبی و تجربه های تاریخی را مورد بررسی قرار می دهند.

https://goo.gl/BLRR0E

@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

تخریب خانه ملکه توران همسر سوم رضا شاه در تهران

خانه قمر الملوک امیر سلیمانی همسر سوم رضا شاه معروف به ملکه توران که در سال ۱۳۷۴ درگذشت، در خیابان پسیان تهران تخریب شد.
به گزارش بی‌بی‌سی این بنا با قدمت ۹۴ سال یکی از بناهای مدرن تهران به حساب می آمد.

خبرگزاری میراث فرهنگی گزارش داده است که تعدادی از معماران برای اعلام اعتراض و جلوگیری از تخریب خانه دوشنبه بیست و هفتم تیرماه در محل حاضر شدند. همچنین این بنا به تازگی با پیگیری مسئولان سازمان #میراث_فرهنگی به صورت اضطراری به ثبت رسیده بود.

@Tavaana_TavaanaTech