آموزشکده توانا
61.2K subscribers
28.1K photos
35K videos
2.53K files
18K links
کانال رسمی «توانا؛ آموزشکده جامعه مدنی»
عكس،خبر و فيلم‌هاى خود را براى ما بفرستيد:
تلگرام:
t.me/Tavaana_Admin

📧 : info@tavaana.org
📧 : to@tavaana.org

tavaana.org

instagram.com/tavaana
twitter.com/Tavaana
facebook.com/tavaana
youtube.com/Tavaana2010
Download Telegram
برخی ترس ها دوست و محافظ ما هستند.

#ترس‌ها

انیمیشن کوتاه «ترس‌ها» ساخته نتا متلوخ این سؤال را مطرح می‌کند که آیا ترس دوست و نجاتگر ماست یا چیزی دست‌وپاگیر است که زندگی را مختل می‌کند؟


متلوخ در اوکراین به دنیا آمده و اکنون در سان‌فرانسیسکو زندگی می‌کند. او پیش از اینکه زندگی حرفه‌ای خود در نقاشی و #انیمیشن را آغاز کند، ریاضیات کاربردی خوانده بود. علاقه او به طراحی گرافیک و #نقاشی موجب شد که مجدد تحصیلات خود را در رشته تصویرگری برای #کودکان ادامه دهد.

فیلم کوتاه «ترس‌ها» در جشنواره‌های بین‌المللی اتاوا (کانادا / ۲۰۱۵)، هامبورگ (آلمان / ۲۰۱۵)، Fantoche (سوئیس / ۲۰۱۵)، پروژه فیلم کوتاه وین (اتریش / ۲۰۱۵)، Inso mniafest (روسیه / ۲۰۱۵) و Anibar (کوزوو / ۲۰۱۵) جایزه کسب کرده و فیلم انیمیشن کوتاه منتخب کاربران شبکه «ویمو» نیز شده است.

منبع: رادیو زمانه
#آموزش به #کودکان
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
زادروز والت دیزنی، خالق میکی ماوس

«اگر بتوانید چیزی را در خیالتان مجسم کنید، مطمئنا از پس واقعیت بخشیدن له آن نیز برخواهید آمد. همیشه در یاد داشته باشید که همه چیز با یک رویا و یک موش شروع شد.» - والت دیزنی

شاید کم‌تر کسانی در جهان باشند که نام والت دیزنی را نشنیده باشند اما افراد بسیاری نیستند که بدانند که والت دیزنی تنها یک نام بر یک استودیو نیست بل‌که نام انسانی است که خالق ِ خاطره برای میلیاردها انسان است.

میکی ماوس در ایران با نام میکی موس شناخته می‌شود که اولین بار در روز ۱۸ نوامبر ۱۹۲۸ بر روی پرده نمایش داده شد. این موش برای بسیاری از انسان‌های کره‌ی زمین خاطره‌ساز شده است. ۸۷ سال پیش در هجدهم نوامبر برای اولین‌بار شخصیت میکی ماوس در فیلمی سیاه و سفید با نام "Steamboat Willie" بر روی پرده‌ی تئاتر «کلونی» در نیویورک به نمایش درآمد.

ماه دسامبر هم زادروز و هم سالگرد درگذشت والت دیزنی، #تاجر و #کارتونیست و #کارگردان و #فیلم‌نامه‌نویس و صداپیشه‌ی آمریکایی است. #والت_دیزنی تا سال‌ها خود صداپیشه‌ی میکی ماوس بوده است.

والتر الیاس والت دیزنی در پنجم دسامبر سال ۱۹۰۱ در خیابان استریپ در منطقه‌ی هرموسای شیکاگو به دنیا آمد.

والت دیزنی از همان نوجوانی کارتون و کمیک استریپ نقاشی می‌کرد. او از کودکی عاشق نقاشی بود و نقاشی‌هایش در گاه‌نامه‌های مدرسه منتشر می‌شد. پدر دیزنی که علاقه‌ی وافر فرزند به نقاشی را می‌بیند به او اجازه می‌دهد تا در کلاس‌های «انجمن هنری کانزاس‌سیتی» شرکت کند. دیزنی تنها چهارده سال سن داشت که آموزش‌های هنری کلاسیک دید. والت در دبیرستان مک کینلی در شیکاگو ثبت نام کرد. او موفق شد زیر نظر کارتونیست روزنامه «لروی گاست» آموزش ببیند.

او در همین زمان زیر نظر استادان نقاشی به آموختن نقاشی پرداخت. دیزنی شانزده ساله بود که در بحبوحه جنگ جهانی اول به استخدام ارتش درآمد و به عنوان راننده‌ی آمبولانس در اروپا مشغول به خدمت شد.

دیزنی در میانه‌ی جنگ نیز نقاشی را فراموش نکرد و حتا بر بدنه‌ی آمبولانس‌ها نیز نقاشی می‌کشید. والت دیزنی #نقاشی و #متحرک‌سازی تصاویر را به عنوان روشی برای بیان نظرات خود به کار می‌بست و هم‌چنین قصد داشت که از طریق این کار به تجارت بپردازد و از همین طریق نیز امرار معاش کند.پدر والت مخالف بود که فرزندش از این راه به امرار معاش بپردازد.

والت در همین زمان با «اوب ایورکس» آشنا می‌شود که طراح بسیار با استعدادی بود. حاصل این هم‌کاری ایورکس و دیزنی به عنوان تصویرگر موشی بود با نام «مورتیمر» که با پیشنهاد همسر والت دیزنی به «میکی ماوس» تغییر کرد.

این موش سیاه‌رنگ در ابتدا شخصیتی ماجراجو و جسور داشت اما با گذشت زمان تغییر کرد و از میزان شیطنت‌های او کم شد. ظاهر میکی ماوس نیز با گذر زمان تغییر کرد؛ دست‌کش‌های سفید بر دست کرد و شلوارکش به رنگ قرمز آتشین در آمد و دمش ناپدید شد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/zvzlOL

#توانا
#میکی‌ماوس
#والت‌دیزنی
@Tavaana_Tavaanatech

#نقاشی #دختران استثنایی در #مترو تهران!

@Tavaana_Tavaanatech 👇 👇 👇
#نقاشی #دختران استثنایی در #مترو تهران!

این روزها متروی امام خمینی #تهران شاهد #هنرنمایی دخترانی است که با پا و دهان خود نقاشی های زیبایی را روی بوم نقاشی خلق می کنند. گفت و گوی ما با یکی از این دختران هنرمند را بخوانید:
شايد اگر #اشتباه #پزشكي موجب نمي شد كه فاطمه در زمان تولد به #معلوليت #جسمي گرفتار شود الان مانند خواهر دوقلويش زندگي معمولي خودش را داشت. مثل او درس مي خواند، ازدواج مي كرد و شايد علاقه و استعدلد به نقاشي اش را بيشتر از امروز مي توانست دنبال كند. اما مثل اينكه روزگار جور ديگري براي او رقم خورده است. فاطمه حمامي نصرآباداني ٢٥ سال سن دارد و با وجود معلوليت شديد جسمي اش نه با دست بلكه با پايش نقاشي مي كشد؛ آن هم نقاشي هايي كه با ديدنش شايد باورتان نشود آنها را كسي مانند فاطمه كشيده باشد. او چند روزي است كه از سفيد شهر كاشان به تهران آمده و ميهمان پايتخت نشينان شده است تا آثارش را به همراه هم طيفانش در معرض نمايش عموم قرار دهد و چه جايي بهتر از ايستگاه مترو كه محل رفت و آمد بسياري از مردم است. ٣-٤ روزي مي شود كه او به همراه خانواده اش و پروفسور حسين فخيمي، #طراح و مجسمه ساز در ايستگاه متروي امام خميني مستقر شده و نقاشي هايش را براي نمايش و فروش چيده است. فاطمه در ميان آثارش نشسته و ميزباني بازيد كننده ها را مي كند... گـزارش آزاده باقری - خبرگزاری مهر http://goo.gl/fpqxIw

https://www.instagram.com/p/_LjAvClqaS/
ندا طیبی: دختری ایرانی که ماشین‌های جنگ افغانستان را به اثر هنری تبدیل می‌کند

نامش ندا طیبی است، هنرمندی ۲۸ ساله اهل کرج، مسلح به رنگ و ایده‌های #خلاق، کارش تبدیل تانک‌های دورافتاده به یک اثر هنری است. می‌گوید یک سال پیش از تهران به کابل آمده با این امید که بتواند یک مجله هنری ایجاد کند؛ اما بعد از این که متوجه وضع نشریات در افغانستان شد، نظرش را تغییر داد. او می‌افزاید نمی‌توانی در کابل جایی را پیدا کنی که بنشینی و چشمانت از تماشای آن منطقه لذت ببرد. برای همین تصمیم گرفت تا تانک‌های باقی مانده از جنگ را با نقاشی‌هایی از گل و میوه تزیین کند. یکی از این تانک‌های نقاشی شده در گوشه ای از شهر کابل در منطقه خیرخانه موقعیت دارد.

شاید بعضی‌ها بگویند تبدیل تانک به محل بازی کودکان باعث می‌شود که آنان با جنگ افزارها خو بگیرند اما نبود جای تفریح برای #کودکان این سرزمین دغدغه بزرگتری برای این #هنرمند به حساب می‌آید.

با این حال وی تاکید دارد که این کارش سیاسی نیست. او نه یک مبارز است، نه صدای مظلومان و نه هم سردمدار آزادی زنان. درست زمانی که همه این کشور جنگ زده را به مقصد اروپا ترک می‌کردند، او خلاف مسیر رودخانه شنا کرد و وارد افغانستان شد. می‌گوید به دنبال زندگی اروپا نبوده است. همچنین در مقایسه با #ایران، او توانسته #آزادی کاری بیشتری در اینجا پیدا کند. دولت افغانستان هم او را حمایت می‌کند و زمان کار برایش گاردهای مسلح فراهم می‌کند.

همچنین در همین ماه توانست سومین تانکش را در ولایت پنجشیر #نقاشی کند. می گوید دوران کودکی‌اش و همچنین سفره‌های آشپزخانه الهام بخش آثار هنری وی بوده است. او می‌خواهد دنیای داخل خانه و آشپزخانه را با دنیای بیرون یکی کند. او اشاره دارد زمانی که تانک‌های شوروی به این کشور آمدند، اکثر زنان در آشپزخانه ها پناه بردند و نتوانستند از آن جا بیرون شوند. او معتقد است زنان این دیار #جنگ زده همیشه گوششان از سیاست پر است، از اینکه مواظب رفتارشان باشند. با این اقدامات #هنری، ندا طیبی تلاش دارد برای چشمان #زنان این سرزمین، چیزی زیبا و در عین حال خاطره آوری به ارمغان بیاورد. گله دارد از این که حکومت افغانستان به #هنر توجهی ندارد، به این باور است که باید به نیازهای معنوی #انسان هم توجه صورت بگیرد.

متن از صفحه قدرت‌الله رجوی

عکس‌ها از گاردین و صفحه #افغانستان روزمره
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر
هنر ، ابزاری برای ستیز با فرهنگ معلول ساز و ناتوان ساز

شانزده‌ ساله است و ساکن کابل، ربابه دردِ دل‌ها و آرزوهایش را با دهان به تصویر می‌کشد و می‌گوید فقر آزارش می‌دهد و خرید یک ویلچر برایش به یک آرزو تبدیل شده است.
این هنر مند #معلول در گوشه‌ی یکی از نقاشی‌هایش نوشته:
«چه نقاش خوبی هستم،
ناز را میکشم،
آه را می‌کشم،
انتظار را می‌کشم،
درد را می‌کشم،
اما آن قدر نقاش ماهری نشده‌ام که بخواهم از کسی دست بکشم»
ربابه با نوشتن این #شعر شاید خواسته حس دوری از دیگران و محرومیت خودش را بیان کند، اما هر انچه هست این هنر #نقاشی ربابه است که به وی زندگی دوباره داده است.

پی‌نوشت:
«هنر یکی از راه‌های ستیز با فرهنگ #معلول ساز و ناتوان ساز است . اینکه خود معلولان در تولید فرهنگی مشغول شوند و از این طریق سعی کنند زندگی را همان‌گونه که خویش درک می‌کنند بنویسند. در غیر این صورت ما هرچه از زبان #نویسندگان و #هنرمندان غیرمعلول داریم دست دوم و غیر اصیل است.»
آنچه خواندید بخش‌هایی از کتاب «جسمیت و قدرت: مباحثی در معلولیت و تحول اجتماعی» نوشته سعید سبزیان بود. برای دانلود کامل کتاب به سایت توانا مراجعه کنید.
https://goo.gl/Xik0l7


@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇
.
#کتابخوانی مردم #سنندج در #پارک، در پی یک فراخوان تلگرامی و اینستاگرامی " شهر سنندج ، مرکز استان #کردستان دارای قدمتی #تاریخی ست که به دوران آیین مهری ها بازمیگردد و آثار به جا مانده و یافت شده در این شهر ، دال بر قدمت این شهر دارد.
مردم این شهر ، همواره در طول تاریخ ، مردمانی #فرهنگ دوست ، #هنرپرور و #هنرمند بوده اند و #هنرمندان به نامی از این خطه در زمینه های مختلف هنری ( #نقاشی ، #مجسمه_سازی ، #موسیقی ، #تئاتر ، #خطاطی و ... ) در ایران و هم چنین در دنیا ، مطرح بوده و هستند .
با وجود اینکه استان کردستان ، جزو استانهای محروم کشور محسوب می شود و از شاخص های توسعه حداقل محروم هستند ، لیکن مردمانش ، از لحاظ شاخص های فرهنگی و هنری پیشتاز و پیشرو بوده اند .
در یک حرکت فرهنگی قابل تحسین ، جمعی از هنرمندان جوان شهر سنندج ( خانم شیلان برهانی ، آقای آرش زمان ، آقای پرویزپور و ... ) ، در یک فراخوان تلگرامی و اینستاگرامی ، مردم شهر را دعوت به خواندن کتاب در روز پنجم اردیبهشت ماه سال 95 در محل پارک آی تی ( IT ) نمودند که با توجه به استقبال همیشگی مردم از حرکتها و مراسمهای فرهنگی و هنری ، جای جای پارک ،مردمان #کتاب به دست مشاهده می شدند که به مدت دو ساعت بدون اینکه حتی دعوت کنندگان مراسم را بشناسند ، به خواند کتاب مشغول بودند . " دلنیا رضایی ، تهیه کننده گزارش و عکاس "

با تشکر از همراهان توانا برای ارسال عکس ها و متن

در اینستاگرام توانا عکس ها را بزرگتر ببینید.

https://www.instagram.com/p/BEoUJulFqbS/

اگر شما هم چنین فعالیت هایی داشتید، می توانید از طریق ایمیل to@tavaana.org با ما سهیم شوید.

@Tavaana_TavaanaTech
کلارا آبکار، نخستین زن مینیاتوریست ایران

به بهانه‌ی سال‌گرد گشایش موزه‌ی کلارا آبکار و روز جهانی‌ ِ موزه

کلارا آبکار - آبکاریان- نگارگر، #مینیاتوریست و تذهیب‌کار ایرانی، ارمنی در سال ۱۲۹۴ شمسی دیده به جهان گشود. او از تبار ارمنیان محله جلفا در اصفهان بود. آبکار در هنرستان دخترانه آن زمان به عنوان هنرجو به تحصیل پرداخت و پس از گذراندن دوره‌ی سه ساله‌ی هنرستان، وارد هنرستان عالی هنرهای زیبا شد. او در این دوره‌ی سه ساله‌ی هنرستان، شاگرد اساتیدی هم‌چون طاهر جوادزاده که استاد چیره‌دست مینیاتور بود و همین‌طور هادی تجویدی و حسین کاشی‌تراش به عنوان استاد گره چینی بوده است. هادی تجویدی نگارگر و نوازنده‌ای بود که مینیاتور ایرانی را پس از نزدیک به سه قرن وقفه و رکود به سبک و شیوه‌ی اصیل و سنتی برگرداند و پایه‌گذار مکتبی نو در مینیاتور معاصر با نام «مکتب مینیاتور تهران» شد. بسیاری او را حلقه‌ی اتصال هنر نگارگری سنتی به نسل امروز می‌دانند. آبکار به #نگارگری ایرانی (مینیاتور)، #تذهیب، #تشعیرسازی، گره‌ی چینی و نقاشی زیرلاکی می‌پرداخت و در زندگی خود بیش از سی‌صد اثر هنری ماندگار به جا گذاشت. (پوران فرخ زاد، کارنمای زنان کارای ایران، تهران، نشر قطره، ۱۳۸۱ ص ۱۸)

تشعیرسازی که به آن تشعیراندازی نیز گفته می‌شود شیوه‌ای در نگارگری کتاب و مرقع است. گره‌ی چینی نیز یکی از شاخه‌های معماری و کاشی‌کاری سنتی است. این هنر علاوه بر معماری در صنایع چوب نیز رواج دارد. آبکار در سال ۱۳۱۹ به هنرستان عالی مینیاتور که بعدها به آن نام‌های هنرستان عالی هنرهای ایرانی و هنرستان هنرهای زیبایی کشور داده شد رفت و در آن‌جا دوره‌ی عالی مینیاتور را سپری کرد. آبکار در سال ۱۳۲۰ از سوی وزارت پیشه و هنر، گواهی‌نامه‌ی درجه اول هنر کسب کرد.

آبکار منزل مسکونی خود را به عشق به فرهنگ و هنر برای کلاس آموزشی تقدیم کرد که آثارش نیز در این خانه عرض شد. آبکار در سال ۱۳۷۲ منزل و کلیه‌ی آثار هنری خود را به سازمان میراث فرهنگی اهدا کرد. در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۷۳و هم‌زمان با روز جهانی موزه مجموعه‌ی آثار این بانوی #هنرمند در کاخ موزه‌های سعدآباد افتتاح شد. آبکار برای طراحی سیمرغ خود توانست جایزه‌ی کارل کروپ را از آن خود کند.بنای موزه‌ی مینیاتور آبکار یکی از ساختمان‌های نه چندان قدیمی مجموعه‌ی کاخ سعدآباد است. این بنا در سال ۱۳۷۳ موزه‌ی مینیاتور آبکار نام نهاده شد.

موزه‌ی #مینیاتور این هنرمند در دوره‌ی محمدرضاشاه ساخته شد. #کلاراآبکار هم‌واره از معلم #نقاشی دوره‌ی متوسطه‌اش «مارکار قرابگیان» به عنوان کسی یاد می‌کرد که بر او تاثیر بسیار گذاشته است. مارکار قرابگیان #نقاش و #شاعر ارمنی‌تبار بود که به دِوْ (DEV) تخلص داشت. آبکار در سال ۱۳۶۷ در حالی‌که ۷۳ سال سن داشت اولین نمایش‌گاه خود را در موزه‌ی هنرهای ملی ایران برگزار کرد که مورد توجه بسیاری قرار گرفت و تحسین بسیاری‌ها را برانگیخت.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Ows4wd

@Tavaana_TavaanaTech
جشنواره مدارس #نیشابور و آموزش #نقاشی و #کاردستی همراه با تجربه طبیعت دوستی #کودکان و #تفکیک_زباله ازمبدا توسط پویش آرتوان نیشابور
۲۹ اردیبهشت، اردوگاه باغرود
ارسالی همراهان توانا
@Tavaana_TavaanaTech
نقاب خاک بر نقاش خاک‌ها و کویرها؛ #پرویزکلانتری درگذشت
پرویز کلانتری، از نقاشان پیشگام ایران، جمعه ۳۱ اردیبهشت ماه در سن ۸۵ سالگی درگذشت. حال او از دو سال پیش که دچار سکته مغزی شد، دیگر بهبود نیافته بود.
پرویز کلانتری اول فروردین ماه سال ۱۳۱۰ در زنجان به دنیا آمد. از #کودکی شیفته رنگ و خط و کلمه بود. در سال ۱۳۳۸ از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد و کار حرفه‌ای خود را با تصویرگری کتاب آغاز کرد.
آشنایی با همایون صنعتی‌زاده، موسس انتشارات فرانکلین در دوران تحصیل باعث شد که به این موسسه برود. انتشارات فرانکلین در آن زمان کتاب‌های درسی و نشریه‌های پیک را منتشر می‌کرد. به این ترتیب، پرویز کلانتری به کار تصویرگری کتاب‌های درسی پرداخت. چند نسل از ایرانیان، در نخستین سال‌های تحصیل خود با نقاشی‌های او آشنا شدند.
آقای کلانتری زمانی در جشن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گفته بود "آدم خوش شانسی" بوده که در جوانی با انتشارات فرانکلین کار کرده، وارد حوزه کتاب‌های درسی شده و با چهره‌های تاثیرگذاری در زندگی‌اش آشنا شده است.
پرویز کلانتری با آنکه بعدها به #نقاشی روی آورد و با به کارگیری شیوه‌های تلفیقی سبک و سیاق خاص خود را پیدا کرد و از جمله نقاشان مکتب سقاخانه شد، اما به کار تصویرگری کتاب همچنان ادامه داد و تصویرگری ۲۶ کتاب کودک را انجام داد از جمله کتاب های معروفی مانند "جمجمک برگ خزون"، "گل اومد بهار اومد"، "رنگین کمان" و "کدو قلقه زن".
شیوه خاص او در #تصویرگری کتاب‌های درسی، در ذهن اکثریت قریب به اتفاق ایرانیانی که از دهه چهل به این‌سو راهی مدرسه شده‌اند، به نمونه و نمادی از دوران دبستان بدل شده است و به این اعتبار، باید این دسته از تصویرگری‌های او را یکی از پربیننده‌ترین نمونه‌های نقاشی معاصر ایران دانست.
او مدتی مدیر آموزش هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تهران بود و همچنین در دانشکده هنرهای زیبا و کالج هنری #کودکان در کالیفرنیا تدریس کرد.
کیانوش فرید- BBC Persian

@Tavaana_TavaanaTech
جور دیگر باید دید
goo.gl/iT47b2

نامش مرتضی است.هنرمند توانای‌‌ معلولی که هر روز در بازار تجریش با نقاشی و خلق آثار هنری امرار معاش می‌کند.

در نظر بسیاری از ما که دچار معلولیت نیستیم، معلولیت مترادف با ناتوانی است و ازاین‌رو موجب برانگیختن حس ترحم. کافی است به این درک از معلولیت نائل شویم که هر چند معلولان نیاز به امکانات بیشتری برای زندگی هستند اما نیازمند ِ ترحم نیستند خصوصاً وقتی‌که کارهای خارق‌العاده‌ای را می‌بینیم که این قشر جامعه می‌توانند انجام دهند و ما از انجام آن ناتوان هستیم.

لینک ویدیو: http://bit.ly/2g2ldsi

مطالب مرتبط:
جسمیت و قدرت: مباحثی در معلولیت و تحول اجتماعی
سعید سبزیان
http://bit.ly/1I0beqv
معلولیت به منزله هویتی جدید
http://bit.ly/2deAg1E
بلاغت استبداد و اکتیویسم در معلولیت
http://bit.ly/1nXaHCY

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ