جامعه برای همه: بدون #تبعیض
به مناسبت روز بین المللی معلولان
سعید #سبزیان
جامعه #عادلانه، قوی، و #اخلاقی جامعهای است که در آن #حقوق_بشر به «همه» بسط بیابد. معلولان بزرگترین اقلیت دنیا هستند و در ایران جمعیتی بالغ بر ۱۰ میلیون نفر از نوعی معلولیت رنج میبرند و این رنج آنان به خانوادههای آنها و به کلیت زندگی این افراد هم سرایت میکند.
هر سال بیش از ۷۰ هزار نفر به علتهای ژنتیکی، تصادفات، بیماریها و صدمات معلول میشوند. معلولیت صرفا یک مساله پزشکی نیست بلکه «سیاسی» و «حقوقی» است. از این رو کوشندگی و یادگیری درباره معلولیت به سود همه است.
سوم دسامبر مصادف با ۱۲ آذر هر سال روز بینالمللی معلولان است. این سنت از سال ۱۹۹۲ از سوی سازمان ملل رسمی شده است و دولتها و مردم در این روز برای ارتقای #آگاهی از معضلات معلولان میکوشند.
اهدافی که مردم در این روز دنبال میکنند عبارتند از: ارتقای آگاهی از معضلات و مشکلات معلولان، کوشش برای احقاق حقوق مدنی و منزلت اجتماعی معلولان، تاکید بر حذف #تبعیض، و کوشش برای گروش معلولان به جامعه فعال. معلولیتهای افراد نباید سبب شود که ادارت حکومتی و شرکتهای خصوصی از #استخدام آنها ممانعت کنند. همچنین، مردم باید هشیار باشند که معلولان در تولید و مصرف فرهنگ (نوشتن، #خلاقیت و مشاهده و بهرهوری از ابعاد فرهنگ و هنر) محروم نباشند.
از جمله مواردی که عموما سبب جداسازی و انزوای معلولان شده عبارتند از: فقدان سامانه حمل و نقل (مثلا «تمام» اتوبوسهای حمل و نقل درونشهری باید صندلیهای مخصوص معلولان را فراهم کرده باشند)، استخدام (به عنوان مثال در روزنامه ها تبعیض بر اساس «سلامت بدنی» و گواهی پزشک مورد تایید قرار میگیرد و این مصداق نقض حقوق بشر است)، حیثیت و شان اجتماعی (به عنوان مثال مردم در زبان روزمره و نویسندگان در آثار ادبی و فیلمسازان در فیلمها این تصویر را از معلولان نشان میدهند که گویی نیازمند ترحم هستند، حال اینکه باید ساختارهای زبانی، حقوقی، معماری و استخدامی مورد انتقاد باشند که معلولان را نه بر اساس تفاوت بلکه بر اساس مغلوب شدن آنها در ساختارهای اخراجگر قضاوت و تحقیر میکنند).
مردم همچنین باید نظارت و دقت کنند که تکنولوژی و صنعت (از جمله اینترنت، حمل و نقل و ابزار آموزش) اماکن رفاهی (مانند پارکها و رستورانها، سینماها)، مدارس و دانشگاهها و خیابانها به گونهای دسترسیپذیر باشد که معلولان بدون نیاز به همراهی و کمک افراد خانواده یا سایر شهروندان بتوانند مانند افراد سالم رفت و آمد و زندگی کنند.
به طور خلاصه میتوان روز سه دسامبر را یادآوری وضعیت معلولان در جوانب زیر دانست:
۱. شهرها سرتاسر (از مجتمعهای مسکونی و آسانسورها و پلههای ورودی همه ساختمانهای اداری و آوزشی و پارکها و رستورانها و بازارها و دستشوییها) برای معلولان مناسبسازی شده باشد به نحوی که نیازمند دستگیری افراد دیگر نباشند.
۲. افزایش آگاهی آماری از تعداد انواع معلولیتها و اقدامات و گزارشهای حکومت برای بهبود زندگی معلولان
۳. گنجاندن افرادی که معلولیتهای «ناپیدا» دارند در زمره معلولان و ارائه خدمات به آنها
۴. گسترش و تحقیق در معنای معلولیت و کشف انواع معلولیتهایی که تاکنون بر اساس معیارهای بینالمللی معلولیت تلقی نشدهاند.
۵. اختصاص وکلای حقوقی به معلولان و اعطای مجوز به این وکلا که بتوانند حقوق مدنی آنها را از دولت مطالبه کنند و در صورت مناقشه با ادارات و کارفرمایان، وکلای حقوقی آگاه به معلولیت بتوانند از آنها دفاع کنند.
برای آشنایی بیشتر با موضوع #معلولان:
نام کتاب: #جسمیت و #قدرت: مباحثی در #معلولیت و #تحول_اجتماعی
https://goo.gl/Ijn82L
#توانا
به مناسبت روز بین المللی معلولان
سعید #سبزیان
جامعه #عادلانه، قوی، و #اخلاقی جامعهای است که در آن #حقوق_بشر به «همه» بسط بیابد. معلولان بزرگترین اقلیت دنیا هستند و در ایران جمعیتی بالغ بر ۱۰ میلیون نفر از نوعی معلولیت رنج میبرند و این رنج آنان به خانوادههای آنها و به کلیت زندگی این افراد هم سرایت میکند.
هر سال بیش از ۷۰ هزار نفر به علتهای ژنتیکی، تصادفات، بیماریها و صدمات معلول میشوند. معلولیت صرفا یک مساله پزشکی نیست بلکه «سیاسی» و «حقوقی» است. از این رو کوشندگی و یادگیری درباره معلولیت به سود همه است.
سوم دسامبر مصادف با ۱۲ آذر هر سال روز بینالمللی معلولان است. این سنت از سال ۱۹۹۲ از سوی سازمان ملل رسمی شده است و دولتها و مردم در این روز برای ارتقای #آگاهی از معضلات معلولان میکوشند.
اهدافی که مردم در این روز دنبال میکنند عبارتند از: ارتقای آگاهی از معضلات و مشکلات معلولان، کوشش برای احقاق حقوق مدنی و منزلت اجتماعی معلولان، تاکید بر حذف #تبعیض، و کوشش برای گروش معلولان به جامعه فعال. معلولیتهای افراد نباید سبب شود که ادارت حکومتی و شرکتهای خصوصی از #استخدام آنها ممانعت کنند. همچنین، مردم باید هشیار باشند که معلولان در تولید و مصرف فرهنگ (نوشتن، #خلاقیت و مشاهده و بهرهوری از ابعاد فرهنگ و هنر) محروم نباشند.
از جمله مواردی که عموما سبب جداسازی و انزوای معلولان شده عبارتند از: فقدان سامانه حمل و نقل (مثلا «تمام» اتوبوسهای حمل و نقل درونشهری باید صندلیهای مخصوص معلولان را فراهم کرده باشند)، استخدام (به عنوان مثال در روزنامه ها تبعیض بر اساس «سلامت بدنی» و گواهی پزشک مورد تایید قرار میگیرد و این مصداق نقض حقوق بشر است)، حیثیت و شان اجتماعی (به عنوان مثال مردم در زبان روزمره و نویسندگان در آثار ادبی و فیلمسازان در فیلمها این تصویر را از معلولان نشان میدهند که گویی نیازمند ترحم هستند، حال اینکه باید ساختارهای زبانی، حقوقی، معماری و استخدامی مورد انتقاد باشند که معلولان را نه بر اساس تفاوت بلکه بر اساس مغلوب شدن آنها در ساختارهای اخراجگر قضاوت و تحقیر میکنند).
مردم همچنین باید نظارت و دقت کنند که تکنولوژی و صنعت (از جمله اینترنت، حمل و نقل و ابزار آموزش) اماکن رفاهی (مانند پارکها و رستورانها، سینماها)، مدارس و دانشگاهها و خیابانها به گونهای دسترسیپذیر باشد که معلولان بدون نیاز به همراهی و کمک افراد خانواده یا سایر شهروندان بتوانند مانند افراد سالم رفت و آمد و زندگی کنند.
به طور خلاصه میتوان روز سه دسامبر را یادآوری وضعیت معلولان در جوانب زیر دانست:
۱. شهرها سرتاسر (از مجتمعهای مسکونی و آسانسورها و پلههای ورودی همه ساختمانهای اداری و آوزشی و پارکها و رستورانها و بازارها و دستشوییها) برای معلولان مناسبسازی شده باشد به نحوی که نیازمند دستگیری افراد دیگر نباشند.
۲. افزایش آگاهی آماری از تعداد انواع معلولیتها و اقدامات و گزارشهای حکومت برای بهبود زندگی معلولان
۳. گنجاندن افرادی که معلولیتهای «ناپیدا» دارند در زمره معلولان و ارائه خدمات به آنها
۴. گسترش و تحقیق در معنای معلولیت و کشف انواع معلولیتهایی که تاکنون بر اساس معیارهای بینالمللی معلولیت تلقی نشدهاند.
۵. اختصاص وکلای حقوقی به معلولان و اعطای مجوز به این وکلا که بتوانند حقوق مدنی آنها را از دولت مطالبه کنند و در صورت مناقشه با ادارات و کارفرمایان، وکلای حقوقی آگاه به معلولیت بتوانند از آنها دفاع کنند.
برای آشنایی بیشتر با موضوع #معلولان:
نام کتاب: #جسمیت و #قدرت: مباحثی در #معلولیت و #تحول_اجتماعی
https://goo.gl/Ijn82L
#توانا