اعطای نشان افتخار د‌‌ولت ژاپن به پری‌یوش گنجی، #هنرمند #نقاش ایرانی

نشان #افتخار د‌‌ولت ژاپن به پری‌یوش گنجی هنرمند‌‌ نقاش #ایرانی اعطا شد‌‌. نشان افتخار د‌‌ولت ژاپن به ۸۹ نفر از اتباع خارجی د‌‌ر تاریخ ۱۲ آبان (۳ نوامبر) اعطا شد‌‌. د‌‌ر این میان، پری‌یوش گنجی نشان افتخار «خورشید‌‌ تابان، انوار زرین همراه با روبان‌گرد‌‌نی» را که به زبان ژاپنی
« Kyokujitsu Chujyusho » خواند‌‌ه می‌شود‌‌ د‌‌ریافت کرد‌‌.

سفارت ژاپن د‌‌ر ایران د‌‌ر خبر اعطای این نشان به پری‌یوش گنجی نوشته است: «سرکار خانم گنجی د‌‌ر سال ۱۳۷۴ شمسی (سال ۱۹۹۵ میلاد‌‌ی) به عنوان محقق از طرف بنیاد‌‌ ژاپن د‌‌ر زمینه طراحی د‌‌وره ساسانی از طریق جاد‌‌ه ابریشم که د‌‌ر طراحی Kimono (لباس سنتی ژاپنی) و Obi (کمربند‌‌ سنتی ژاپنی) بسیار موثر واقع شد‌‌ د‌‌ر شهر کیوتو به تحقیق پرد‌‌اخت. از این پس د‌‌ر نمونه آثار ایشان تاثیر فرهنگ ژاپنی ازجمله Sumie (نقاشی ژاپنی آب و مرکب) و Shoji (استفاد‌‌ه از کاغذ و چوب د‌‌ر د‌‌اخل خانه) بسیار د‌‌ید‌‌ه می‌شود‌‌. ایشان د‌‌ر د‌‌انشگاه‌های هنری ایران از جمله د‌‌انشگاه الزهرا، بیش از ۲۰ سال مد‌‌رس د‌‌ر کلاس‌های هنری بود‌‌ند‌‌ که د‌‌ر این کلاس‌ها به تد‌‌ریس حس فرهنگ ژاپنی مانند‌‌ Sumie و Shoji پرد‌‌اختند‌‌. کلاس‌های ایشان از سوی شاگرد‌‌ان‌شان بسیار عالی ارزیابی شد‌‌ه است.

از طرف د‌‌یگر ایشان د‌‌ر سال‌های ۱۳۸۳ شمسی (سال ۲۰۰۴ میلاد‌‌ی) و سال ۱۳۸۵ شمسی (سال ۲۰۰۶ میلاد‌‌ی) د‌‌ر ژاپن نمایشگاه هنری آثار معاصر ژاپن و ایران را برگزار کرد‌‌ند‌‌ و به عنوان د‌‌بیر نمایشگاه د‌‌ر موفقیت آن سهم بسزایی د‌‌اشتند‌‌. همان‌طور که د‌‌ر بالا نیز ذکر شد‌‌، سهم ایشان د‌‌ر معرفی و گسترش هنر ژاپنی د‌‌ر ایران و همچنین ارتقای تباد‌‌لات هنری میان ژاپن و ایران بسیار بالا ارزیابی شد‌‌ه است لذا نشان افتخار «خورشید‌‌ تابان، انوار زرین همراه با روبان گرد‌‌نی» را د‌‌ریافت کرد‌‌ند‌‌. سفارت ژاپن د‌‌ر ایران از این پس نیز امید‌‌ آن را د‌‌ارد‌‌ که سرکار خانم گنجی همچنان به فعالیت خود‌‌ د‌‌ر زمینه‌های گوناگون از جمله توسعه روابط هنری بین ژاپن و ایران اد‌‌امه د‌‌هند‌‌.»

منبع خبر روزنامه قانون

با پری‌وش گنجی آشنا شوید

پروی‌وش گنجی در سال ۱۳۲۴ در تبریز به دنیا آمد. پدرش استاد طراحی و چاپ پارچه بود. گنجی پس از آموختن اصول نقاشی در هنرستان هنرهای زیبای دختران «بهزاد» زیر نظر استاد نقاش رضا فروزی و استاد #مینیاتور محمود فرشچیان هنرآموزی کردو پیش از این او از پدرش طراحی و چاپ پارچه نیز آموخته بود. او برای ادامه‌ی تحصیل به انگلستان رفت و تحصیلات عالی خود را در رشته‌ی #طراحی پارچه در دانشکده‌ی هنرهای همر اسمیت لندن ادامه داد. پایان‌نامه‌ی پری‌وش گنجی به موضوع «کاشی‌های دوره‌ی صفویه اصفهان» اختصاص داشت. پس از بازگشت به ایران برای مدت کوتاهی، گنجی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم‌کاری داشت. او هم‌چنین نماینده‌ی فرهنگی بنیاد ژاپن در ایران است.
او تا کنون نماشگاه‌های موفق بسیاری در اروپا، ژاپن و ایران داشته است.
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر

کلارا آبکار، نخستین زن مینیاتوریست ایران

به بهانه‌ی سال‌گرد گشایش موزه‌ی کلارا آبکار و روز جهانی‌ ِ موزه

کلارا آبکار - آبکاریان- نگارگر، #مینیاتوریست و تذهیب‌کار ایرانی، ارمنی در سال ۱۲۹۴ شمسی دیده به جهان گشود. او از تبار ارمنیان محله جلفا در اصفهان بود. آبکار در هنرستان دخترانه آن زمان به عنوان هنرجو به تحصیل پرداخت و پس از گذراندن دوره‌ی سه ساله‌ی هنرستان، وارد هنرستان عالی هنرهای زیبا شد. او در این دوره‌ی سه ساله‌ی هنرستان، شاگرد اساتیدی هم‌چون طاهر جوادزاده که استاد چیره‌دست مینیاتور بود و همین‌طور هادی تجویدی و حسین کاشی‌تراش به عنوان استاد گره چینی بوده است. هادی تجویدی نگارگر و نوازنده‌ای بود که مینیاتور ایرانی را پس از نزدیک به سه قرن وقفه و رکود به سبک و شیوه‌ی اصیل و سنتی برگرداند و پایه‌گذار مکتبی نو در مینیاتور معاصر با نام «مکتب مینیاتور تهران» شد. بسیاری او را حلقه‌ی اتصال هنر نگارگری سنتی به نسل امروز می‌دانند. آبکار به #نگارگری ایرانی (مینیاتور)، #تذهیب، #تشعیرسازی، گره‌ی چینی و نقاشی زیرلاکی می‌پرداخت و در زندگی خود بیش از سی‌صد اثر هنری ماندگار به جا گذاشت. (پوران فرخ زاد، کارنمای زنان کارای ایران، تهران، نشر قطره، ۱۳۸۱ ص ۱۸)

تشعیرسازی که به آن تشعیراندازی نیز گفته می‌شود شیوه‌ای در نگارگری کتاب و مرقع است. گره‌ی چینی نیز یکی از شاخه‌های معماری و کاشی‌کاری سنتی است. این هنر علاوه بر معماری در صنایع چوب نیز رواج دارد. آبکار در سال ۱۳۱۹ به هنرستان عالی مینیاتور که بعدها به آن نام‌های هنرستان عالی هنرهای ایرانی و هنرستان هنرهای زیبایی کشور داده شد رفت و در آن‌جا دوره‌ی عالی مینیاتور را سپری کرد. آبکار در سال ۱۳۲۰ از سوی وزارت پیشه و هنر، گواهی‌نامه‌ی درجه اول هنر کسب کرد.

آبکار منزل مسکونی خود را به عشق به فرهنگ و هنر برای کلاس آموزشی تقدیم کرد که آثارش نیز در این خانه عرض شد. آبکار در سال ۱۳۷۲ منزل و کلیه‌ی آثار هنری خود را به سازمان میراث فرهنگی اهدا کرد. در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۷۳و هم‌زمان با روز جهانی موزه مجموعه‌ی آثار این بانوی #هنرمند در کاخ موزه‌های سعدآباد افتتاح شد. آبکار برای طراحی سیمرغ خود توانست جایزه‌ی کارل کروپ را از آن خود کند.بنای موزه‌ی مینیاتور آبکار یکی از ساختمان‌های نه چندان قدیمی مجموعه‌ی کاخ سعدآباد است. این بنا در سال ۱۳۷۳ موزه‌ی مینیاتور آبکار نام نهاده شد.

موزه‌ی #مینیاتور این هنرمند در دوره‌ی محمدرضاشاه ساخته شد. #کلاراآبکار هم‌واره از معلم #نقاشی دوره‌ی متوسطه‌اش «مارکار قرابگیان» به عنوان کسی یاد می‌کرد که بر او تاثیر بسیار گذاشته است. مارکار قرابگیان #نقاش و #شاعر ارمنی‌تبار بود که به دِوْ (DEV) تخلص داشت. آبکار در سال ۱۳۶۷ در حالی‌که ۷۳ سال سن داشت اولین نمایش‌گاه خود را در موزه‌ی هنرهای ملی ایران برگزار کرد که مورد توجه بسیاری قرار گرفت و تحسین بسیاری‌ها را برانگیخت.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Ows4wd

@Tavaana_TavaanaTech