Forwarded from آموزشکده توانا
درخیابان‌های ایران افراد دارای معلولیت کم می‌بینید؟نباید فکرکرد که تعداد معلولان کم است.درایران شرایط شهرسازی وامکانات دیگر شهری طوری است که #معلولان کمترمی‌توانند وارد اجتماع بشوند وترجیح می‌دهند در خانه بمانند.
در این #مطالعه_موردی درمورد لایحه معلولان آمریکایی می‌خوانیم.
جنیفرکیلان ۸ساله درحال تلاش برای بالارفتن ازساختمان ۸۲ پله‌ای محوطه ساختمان کنگره،هنگامی که دوربینها روی صورتش زوم بود فریادزد:«اگرتمام شب طول بکشد،انجامش می‌دهم.»او با رها‌کردن صندلی چرخدارش درصبح گرم ماه مارس۱۹۸۹ به ۶۰تن دیگر پیوست تا در یک نافرمانی آشکار ازپله‌ها بالا بخزد.
در اتاق‌های بالا، سیاستمداران بر سر #لایحه_معلولان_آمریکایی (اِی.دی.اِی) بحث میکردند، اما معترضان صبرشان را از دست داده بود.
معترضان شعار می‌‌‌‌دادند «ما چه میخواهیم؟ اِی.دی.اِی!»، و در حالی که مصمم‌تر می‌‌‌‌شدند، بلندتر فریاد می‌‌‌‌زدند: «چه زمانی این را میخواهیم؟ الان!
اِی.دی.اِی، که برای جلوگیری از تبعیض علیه افراد معلول طراحی شده بود، خواهان مناسب‌سازی ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی و ساختمان‌های عمومی برای #معلولان، استخدام بدون تبعیض و خدمات سراسری تلفنی برای افرادِ با اختلال شنوایی یا گفتاری، بود.
.
قوانین آن زمان، وجود صندلی چرخ‌دار در اتوبوس‌ها، مناسب‌سازی ساختمان‌های دولتی برای معلولانو اقدام مثبت برای استخدام کارگران #معلول در سازمان‌های فدرال را اجباری کرده بود، اما این کافی نبود؛ قوانین هرگز به شکل موثر اجرا نمی‌شد و #تبعیض به شکل گسترده‌‌ای باقی ماند.
.
در اوایل دهه ۱۹۷۰ بیش از یک‌میلیون #کودک_معلول از مدارس دولتی محروم شدند و در همان حال میلیون‌ها نفر دیگر در نهادهای دولتی غیربهداشتی و بسیار پرجمعیت، رنجور و دلسرد شدند.
.
روز ۲۶ ژوئیه ۱۹۸۹ جورج اچ. بوش در حالی که در محوطه آراسته کاخ سفید ایستاده بود، لبخندی زد و همین‌طور که دو مترجم زبان اشاره کلماتش را ترجمه میکردند، خطاب به جمعیت سه‌هزار‌نفری گفت:
.
«امروز با امضای لایحه مهم معلولان آمریکایی، هر مرد، زن و کودک #معلول می‌‌‌‌تواند از درهایی که زمانی بسته بود به دوران جدیدی از برابری، استقلال و آزادی برسد. ... اجازه دهید که دیوار شرم‌آور محرومیت در نهایت فرو ریزد.»
.
دریک روز یکشنبه در اوایل سال ۱۹۸۹ بابی سیلوِرِستاین، وکیل حقوق معلولان،همزمان که در کتابخانه تمپل رودف شالوم منتظر فرزندانش بود که درس‌های‌شان را تمام کنند،نخستین پیش‌نویس اِی.دی.اِی (ADA) را نوشت این سند از نظر مفهومی ساده بود، ولی هر بخش آن مباحثی چالشی را مطرح می‌‌‌‌‌کرد.
.
این‌که معلولیت باید تا چه محدوده‌ای تفسیر و تعریف شود؟ آیا بیماری‌های واگیردار مثل ایدز و سل تحت پوشش قرار می‌‌‌‌‌گرفتند؟ اصلاحات پر‌هزینه بود؛ آیا کسب‌و‌کارهای کوچک برای ارائه خدمت به معلولان باید خطر ورشکستگی مالی را می‌پذیرفتند؟
.
انتظار می‌‌‌‌رفت که کار‌فرمایان برای معلولان «مناسب‌سازی معقولی» انجام دهند بدون این‌که انجام این کارها «سختی‌های بیش از حدی» ایجاد کند، اما مرز آن کجا بود؟
.
برای دانستن این‌که «لایحه معلولان آمریکایی» چگونه پیش رفت و این‌که چگونه برای #حقوق_معلولان در آمریکا تلاش شد خواندن این مطلب را از دست ندهید:
http://bit.ly/304vjNg
نسخه‌ی انگلیسی:
http://bit.ly/303TWtn
#توانا
#معلولیت
کانال کتاب و کلاس توانا:
t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
در این #مطالعه_موردی درمورد لایحه معلولان آمریکایی می‌خوانیم.
جنیفرکیلان ۸ساله درحال تلاش برای بالارفتن ازساختمان ۸۲ پله‌ای محوطه ساختمان کنگره،هنگامی که دوربینها روی صورتش زوم بود فریادزد:«اگرتمام شب طول بکشد،انجامش می‌دهم.»او با رها‌کردن صندلی چرخدارش درصبح گرم ماه مارس۱۹۸۹ به ۶۰تن دیگر پیوست تا در یک نافرمانی آشکار ازپله‌ها بالا بخزد.
در اتاق‌های بالا، سیاستمداران بر سر #لایحه_معلولان_آمریکایی (اِی.دی.اِی) بحث میکردند، اما معترضان صبرشان را از دست داده بود.
معترضان شعار می‌‌‌‌دادند «ما چه میخواهیم؟ اِی.دی.اِی!»، و در حالی که مصمم‌تر می‌‌‌‌شدند، بلندتر فریاد می‌‌‌‌زدند: «چه زمانی این را میخواهیم؟ الان!
اِی.دی.اِی، که برای جلوگیری از تبعیض علیه افراد معلول طراحی شده بود، خواهان مناسب‌سازی ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی و ساختمان‌های عمومی برای #معلولان، استخدام بدون تبعیض و خدمات سراسری تلفنی برای افرادِ با اختلال شنوایی یا گفتاری، بود.
.
قوانین آن زمان، وجود صندلی چرخ‌دار در اتوبوس‌ها، مناسب‌سازی ساختمان‌های دولتی برای معلولانو اقدام مثبت برای استخدام کارگران #معلول در سازمان‌های فدرال را اجباری کرده بود، اما این کافی نبود؛ قوانین هرگز به شکل موثر اجرا نمی‌شد و #تبعیض به شکل گسترده‌‌ای باقی ماند.
.
در اوایل دهه ۱۹۷۰ بیش از یک‌میلیون #کودک_معلول از مدارس دولتی محروم شدند و در همان حال میلیون‌ها نفر دیگر در نهادهای دولتی غیربهداشتی و بسیار پرجمعیت، رنجور و دلسرد شدند.
.
روز ۲۶ ژوئیه ۱۹۸۹ جورج اچ. بوش در حالی که در محوطه آراسته کاخ سفید ایستاده بود، لبخندی زد و همین‌طور که دو مترجم زبان اشاره کلماتش را ترجمه میکردند، خطاب به جمعیت سه‌هزار‌نفری گفت:
.
«امروز با امضای لایحه مهم معلولان آمریکایی، هر مرد، زن و کودک #معلول می‌‌‌‌تواند از درهایی که زمانی بسته بود به دوران جدیدی از برابری، استقلال و آزادی برسد. ... اجازه دهید که دیوار شرم‌آور محرومیت در نهایت فرو ریزد.»
.
دریک روز یکشنبه در اوایل سال ۱۹۸۹ بابی سیلوِرِستاین، وکیل حقوق معلولان،همزمان که در کتابخانه تمپل رودف شالوم منتظر فرزندانش بود که درس‌های‌شان را تمام کنند،نخستین پیش‌نویس اِی.دی.اِی (ADA) را نوشت این سند از نظر مفهومی ساده بود، ولی هر بخش آن مباحثی چالشی را مطرح می‌‌‌‌‌کرد.
.
این‌که معلولیت باید تا چه محدوده‌ای تفسیر و تعریف شود؟ آیا بیماری‌های واگیردار مثل ایدز و سل تحت پوشش قرار می‌‌‌‌‌گرفتند؟ اصلاحات پر‌هزینه بود؛ آیا کسب‌و‌کارهای کوچک برای ارائه خدمت به معلولان باید خطر ورشکستگی مالی را می‌پذیرفتند؟
.
انتظار می‌‌‌‌رفت که کار‌فرمایان برای معلولان «مناسب‌سازی معقولی» انجام دهند بدون این‌که انجام این کارها «سختی‌های بیش از حدی» ایجاد کند، اما مرز آن کجا بود؟
.
برای دانستن این‌که «لایحه معلولان آمریکایی» چگونه پیش رفت و این‌که چگونه برای #حقوق_معلولان در آمریکا تلاش شد خواندن این مطلب را از دست ندهید:
http://bit.ly/304vjNg
نسخه‌ی انگلیسی:
http://bit.ly/303TWtn
#توانا
#معلولیت
کانال کتاب و کلاس توانا:
t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech