This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@TarikhHonarNaghashi
به بهانه تولد نقاش بزرگ فرانسه کلود مونه
فیلمی منحصر به فرد از نقاش امپرسیونیست فرانسوی "کلود مونه" (1840-1926) که در حال نقاشی کردن در باغ خانه اش در روستای گیورنی است.
فیلم شامل دو بخش است.ابتدا هنرمند را در حال صحبت با یک نجیب زاده میبینیم و بعد,مونه را در حال نقاشی کردن یکی از معروف ترین تابلو هایش، " نیلوفر های آبی" میبینیم.
چهاردهم نوامبر سالروز تولد #کلود_مونه
@TarikhHonarNaghashi
به بهانه تولد نقاش بزرگ فرانسه کلود مونه
فیلمی منحصر به فرد از نقاش امپرسیونیست فرانسوی "کلود مونه" (1840-1926) که در حال نقاشی کردن در باغ خانه اش در روستای گیورنی است.
فیلم شامل دو بخش است.ابتدا هنرمند را در حال صحبت با یک نجیب زاده میبینیم و بعد,مونه را در حال نقاشی کردن یکی از معروف ترین تابلو هایش، " نیلوفر های آبی" میبینیم.
چهاردهم نوامبر سالروز تولد #کلود_مونه
@TarikhHonarNaghashi
داستان یک جنبش هنری: امپرسیونیسم
🎨امپرِِسیون، طلوع خورشید، #کلود_مونه، ۱۸۷۲ م
@TarikhHonarNaghashi
درادامه👇
🎨امپرِِسیون، طلوع خورشید، #کلود_مونه، ۱۸۷۲ م
@TarikhHonarNaghashi
درادامه👇
نقد و بررسی نقاشی "غروب سن جورجیو مجیوره" / San Giorgio Maggiore at Dusk
نقاش: #کلود_مونه / Claude Monet
سال: ۱۹۰۸ – ۱۹۱۲
منبع: ۱st Art Gallery
#درادامه 👇
@TarikhHonarNaghashi
نقاش: #کلود_مونه / Claude Monet
سال: ۱۹۰۸ – ۱۹۱۲
منبع: ۱st Art Gallery
#درادامه 👇
@TarikhHonarNaghashi
بخش عمده ای از جاه طلبی و وسعت دید گسترده #کلود_مونه، نقاش فرانسوی، ریشه در علاقه شدید او به سفر دارد. او همیشه عاشق کشف سرزمین ها، خانه ها و موضوعات تازه بود و در تمام طول عمر خود به تجربه گرایی در زمینه نمایش نور و رنگ بر روی تابلو پرداخت. مونه بعد از این که خانه ای در ژیورنی (روستایی نزدیک پاریس) برای خانواده خود فراهم کرد و فرآیند خلق باغ معروفش را کلید زد، سفر خود به آن سوی مرزهای فرانسه را آغاز کرد تا نقش مایه ها (موتیف) و مضمون های تازه ای برای نقاشی پیدا کند. او در سال ۱۸۷۰ با هدف فرار از جنگ فرانسه و پروس با معشوق خود به لندن گریخت. در همین جا بود که تحت تاثیر فضای مملو از مه و دود رودخانه تیمز لندن قرار گرفت. فضای ساحل نرماندی و درخشش تماشایی دریای مدیترانه از جمله موارد دیگری بودند که مورد توجه او قرار گرفتند. فرآیند خلق نقاشی غروب سن جورجیو مجیوره در سال ۱۹۰۸ در ونیز آغاز شد. زمانی که مونه همراه با همسرش به یک سفر تفریحی رفته بود. مونه این بازآفرینی امپرسیونیستی را در حالی طراحی کرد که جایی در هتل بریتانیا نشسته بود. از این زاویه دید می توان منظره فوق العاده خلیج و کلیسای سن جورجیو مجیوره را دید که بر روی یک جزیره واقع شده است.
غروب سن جورجیو مجیوره در زمانی طراحی شده است که بینایی مونه به علت آب مروارید کاهش یافته بود. این بیماری ناخوشایند که دامن گیر هنرمندان زیادی شده بود، به سراغ مونه هم آمد. نکته متناقض این است که اثرات این بیماری کاملا با زاویه دید مونه نسبت به دنیا و تاثیراتی که از مناظر می گرفت، همسو بود. مونه از دوستان و آشنایان خود می خواست که دنیا را همچون دسته ای از نورهای پراکنده و رنگ های مختلف ببینند که یک تمامیت را تشکیل می دهند. غروب سن جورجیو مجیوره به شکلی قدرتمند و متناقض، هنرمندی را نشان می دهد که در عین حال که بینایی خود را دارد از دست می دهد، ولی هم چنان به صورت پیوسته تجربه خود از نور و تصویر را ثبت می کند.
غروب ونیزی که مونه به تصویر کشیده دارای طیف های رنگی آبی، زرد و قرمز است. جزئیات و اشکال به کلی ترین شکل ممکن نمایش داده شده اند. باز آفرینی امپرسیونیستی او بیش تر از این که برگرفته از یک تجربه بصری باشد، به یک ادراک حسی می ماند. این هنرمند امپرسیونیست کامل ترین لحظه گرگ و میش را ثبت کرده و آسمانی با رنگ های مختلف خلق کرده است. بر روی آب هم علاوه بر رنگ هایی که در آسمان می بینیم، بارقه هایی از طیف های مختلف ارغوانی هم دیده می شود. کلیسا در برابر نور قرار دارد و کمی تیره است، ولی نمی توان آن را سیاه مطلق در نظر گرفت. به نظر می رسد مونه تمام رنگ های تیره پالت خود را با هم ادغام کرده تا بتواند یک کلیسای تیره طراحی کند و سایه آن را بر روی آب بیاندازد. نتیجه کار یک رنگ قهوه ای گرم و تیره شده است. او با لایه هایی از رنگ ارغوانی، تلاش کرده ساختار معماری کلیسا را نمایش دهد. ضربه های قلمو در کنار رنگ های خالص، ترکیب خوبی را بر روی تابلو ایجاد کرده اند.
@TarikhHonarNaghashi
غروب سن جورجیو مجیوره در زمانی طراحی شده است که بینایی مونه به علت آب مروارید کاهش یافته بود. این بیماری ناخوشایند که دامن گیر هنرمندان زیادی شده بود، به سراغ مونه هم آمد. نکته متناقض این است که اثرات این بیماری کاملا با زاویه دید مونه نسبت به دنیا و تاثیراتی که از مناظر می گرفت، همسو بود. مونه از دوستان و آشنایان خود می خواست که دنیا را همچون دسته ای از نورهای پراکنده و رنگ های مختلف ببینند که یک تمامیت را تشکیل می دهند. غروب سن جورجیو مجیوره به شکلی قدرتمند و متناقض، هنرمندی را نشان می دهد که در عین حال که بینایی خود را دارد از دست می دهد، ولی هم چنان به صورت پیوسته تجربه خود از نور و تصویر را ثبت می کند.
غروب ونیزی که مونه به تصویر کشیده دارای طیف های رنگی آبی، زرد و قرمز است. جزئیات و اشکال به کلی ترین شکل ممکن نمایش داده شده اند. باز آفرینی امپرسیونیستی او بیش تر از این که برگرفته از یک تجربه بصری باشد، به یک ادراک حسی می ماند. این هنرمند امپرسیونیست کامل ترین لحظه گرگ و میش را ثبت کرده و آسمانی با رنگ های مختلف خلق کرده است. بر روی آب هم علاوه بر رنگ هایی که در آسمان می بینیم، بارقه هایی از طیف های مختلف ارغوانی هم دیده می شود. کلیسا در برابر نور قرار دارد و کمی تیره است، ولی نمی توان آن را سیاه مطلق در نظر گرفت. به نظر می رسد مونه تمام رنگ های تیره پالت خود را با هم ادغام کرده تا بتواند یک کلیسای تیره طراحی کند و سایه آن را بر روی آب بیاندازد. نتیجه کار یک رنگ قهوه ای گرم و تیره شده است. او با لایه هایی از رنگ ارغوانی، تلاش کرده ساختار معماری کلیسا را نمایش دهد. ضربه های قلمو در کنار رنگ های خالص، ترکیب خوبی را بر روی تابلو ایجاد کرده اند.
@TarikhHonarNaghashi