‍ ‍ شریعتمداری؛ سال ۹۳:
تنگه هرمز را ببندیم
‏۹۷: بستن تنگه هرمز حق مسلم ماست
‏۹۸: باید تنگه هرمز را ببندیم
‏۱۴۰۰: تردید نکنید و تنگه هرمز را ببندید
‏ ۱۴۰۱: ما می‌توانیم پس باید تنگه هرمز را ببندیم
‏۱۴۰۲: تنگه هرمز را ببندید
‏یک دهه اصرار بر بستن تنگه هرمز عجیب نیست؟

پ ن: یه بنده خدایی تعریف می‌کرد که وقتی بچه بودم هر دردی می‌گرفتم مامان بزرگم می‌گفت چایی نبات بخور.
‏مثل بستن تنگه‌ی هرمز
@Tafakkor

با سلام
گاهی یک سری تبلیغات توسط اپلیکیشن تلگرام بصورت رندوم و خودکار در کانال ارسال می‌شود، این آگهی‌ها از سوی مدیریت کانال منتشر نمی‌شود و مورد توافق و تائید هم نیستند
و برای مدیریت کانال قابل رویت نیست
از همراهانی که تلگرام پریمیوم دارند تقاضا دارم که با بوست کردن لینک کانال به حذف اینگونه تبلیغ‌ها کمک نمایند

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم
👇به نام خدا

…وَخابَ كُلُّ جَبّارٍ عَنيدٍ ‍
و (سرانجام) هر گردنکش منحرفی نومید و نابود شد.
ابراهیم/۱۵
@Tafakkor
࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅

این نکته درست است که نیمه‌ی دوم زندگی ما، دنباله‌ی طولانی عاداتی‌ست که در نیمه‌ی اول حاصل کرده‌ایم.

فئودور داستایوفسکی
@Tafakkor

هرگز کار ما تمام نخواهد بود تا آنکه جنگ را از میان برداریم.
برای تأمین این منظور، باید آدمی را ترغیب کنیم که مسائل بین‌المللی را با روشی نو بنگرد، نه به عنوان زورآزمایی که در آن پیروزی از آن جناحی است که در کشتار عامه نهایت چیره‌دستی را دارد، بلکه آن را حکمیتی بداند که بر اساس اصول و موازین قانونی پذیرفته شده‌ای عمل می‌کند. تغییر دادن عادات ذهنی که طی قرنها ملکه‌ی آدمی شده است کار آسانی نیست، اما چاره‌ای نداریم جز اینکه به تغییر این عادت ذهنی همت گماریم.

آینده بشر/برتراند راسل
@Tafakkor

پرسش بمیرد، فلسفه مرده است

اندیشه فلسفی در جایی مجال بروز و ظهور می‌یابد که پرسش اساسی مطرح گردد. به عبارت دیگر می‌توان گفت که فکر فلسفی با طرح پرسش اساسی زنده می‌ماند و آنجا که پرسش اساسی نیست، فلسفه هم وجود ندارد. فلسفه با پرسش آغاز شده و ادامه‌ی حیات آن نیز در گروِ دوام پرسش خواهد بود.

استادابراهیم دینانی
@Tafakkor

خلع سلاح ‌

هرگز تاکنون این مقدار سلاحِ مخوف و ویرانگر در دستان افراد غیرمسئول قرار نگرفته بود، هزاران بار بیشتر از سلاح‌هایی که بعد از دو جنگ جهانی ساخته شد. این واقعیّت و اینکه رهبران سیاسی ما آن را می پذیرند، امری است که آنها باید در برابر ما پاسخگوی آن باشند. ما باید همه‌ی آن‌ها را برای این وضع، مورد بازخواست قرار دهیم.

بیشتر رهبران سیاسی ما خوشحال می‌شوند که وضعیّت موجود را تغییر دهند. امّا آنها دنیایی را از پیشینیان خود به ارث برده‌اند که شرایط آن به دلیل مسابقه‌ی تسلیحاتی بین رهبرانِ گانگسترمابِ آن، به طور مستمر وخیم‌تر می‌شود و چنین می‌نماید که آنها نیز، هرچند با اکراه، با این مسئله کنار آمده‌اند و لذا هرگونه مداخله‌ای در این وضع بسیار مخاطره‌آمیز و دشوار به نظر می‌رسد. بنابراین، تا آنجا که ممکن است کمتر درباره‌ی آن صحبت می‌کنند.

پس از جنگ صحبت از «خلع سلاح» زیاد شد. این ایده - خلع سلاح - همان اندیشه‌ی متعالیِ تشکیلِ «جامعه‌ی ملل» پس از جنگ جهانی اوّل و سپس «سازمان ملل» بعد از جنگ جهانی دوم بود، اندیشه‌ای که فضیلتِ اخلاقی و نظامی این نهادها وظیفه‌ی حفظ صلح را به آنها واگذار کرد، تا زمانی که دیگران نیز وظیفه‌ی خود را دریافته و فراگیرند.
کسی تردید ندارد که ما در نقطه‌ی عقب‌گرد از این موضع قرار داریم، امّا به رأی‌دهندگان توضیح نمی‌دهیم، از فداکاری در این راه دریغ می‌کنیم. ما ترجیح می‌دهیم تا خود را درگیر ماجراجویی، واژه‌ای که برای توصیف وظیفه‌ی خود به کار می‌بریم، نکنیم.

کارل پوپر
زندگی سراسر حل مسئله است
@Tafakkor

چرا ما مردم ایران حالمان بد است؟

استاد مصطفی ملکیان

اگر ما در ایران کنونی الان حالمان اینقدر بد است به خاطر این است که این ۴ تا را (خوشی، آزادی، برابری، عدالت)، هیچ‌کدام‌شان را نداریم.

هیچ‌کدام‌شان را نداریم به لحاظ خوشی که خب اصلا کاریکاتور بدون شرح باید بگوییم دیگر. دیدید یک کاریکاتورهایی می‌کشند در کتابها بعد زیرش می‌نویسند بدون شرح، یعنی اینقدر این کاریکاتور واضح است که ما نباید زیرش یک عبارت هم بنویسیم. خب خوشی ما که این است.
عدالت هم که خودتان می‌بینید آزادی هم، همه‌اش را خودتان می‌بینید. دیگر من چه بگویم برابری هم که همینطور، اما مطلب بر سر این است که کدام یک از اینها مهمتر است؟ کدام یک از اینها مهمتر است؟ اینجاست که می‌خواهم یک نکته ای را بگویم.

اگر من رهبر یک کشور باشم، رئیس جمهور یک کشور باشم  نخست وزیر یک کشور باشم، خلاصه از سردمداران یک کشور باشم، شکی نیست که باید خوشی شهروندان در درجه اول برایم مهم باشد. خوشی چرا؟ چون خوشی شهروندان نیازهای فیزیولوژیک و بیولوژیک را فراهم می‌کند که اینها در قاعده هرم نیازها قرار می‌گیرند. در قاعده مخروط. یعنی یک شهروند انتظارش، توقعش از کسانی که کشور را اداره می‌کنند این است که اول خوراک، نوشاک، پوشاک، مسکن، سوخت، استراحت، خواب، فراغت و تفرج را که نیازهای بیولوژیک و فیزیولوژیک ما هستند را فراهم بکند. اول اینها، بعد باید برود سراغ خواسته های دیگر، چون آن خواسته ها جنبه فیزیولوژیک شان کمتر است، جنبه بیولوژیک شان کمتر است.

بنابراین نمی‌توانند رجال سیاسی به بهانه اینکه ما داریم یک چیز دیگری فراهم می‌کنیم این قسمت‌ها را مغفول قرار بدهند و بگویند بله، شما گرسنه هستید، ولی ما داریم یک چیز دیگری فراهم می‌کنیم. من بارها از این مثال استقاده کردم که در دوران حکومت موسولینی در ایتالیا یک خبرنگار انگلیسی آمد ۸ ماه در ایتالیا می‌گشت بعد از ۸ ماه یک مصاحبه‌ای کرد با موسولینی. گفت جناب موسولینی شما گفته‌اید که ایتالیا دوران شکوفایی را دارد می‌گذراند، من رفتم در کارخانه‌ها، در مزارع، رفتم در شهر، در روستا هر جا رفتم دیدم همه مردم پژمرده، افسرده، گرسنه، دستخوش بیماری و اغلب‌شان بی‌سوادند. شما گفته‌اید ایتالیا در حال شکوفایی است. بعد موسولینی همان چیزی را گفت که بعد به بقیه هم یاد داد گفت: من گفتم ایتالیا در حال شکوفایی است شما وضع ایتالیایی‌ها را می‌گویید. ایتالیا غیر از ایتالیایی‌هاست، ایتالیا در حال شکوفایی است، ولو تمام ایتالیایی‌ها هم پژمرده و افسرده و فرسوده و ناخوش‌اند. یعنی یک چیز موهومی به نام ایتالیا وجود دارد که درسته که مردم ایتالیا خیلی وضعشان خراب است، این همان چیزی است که الان گفتیم‌ که ما در قدرت، شوکت، حکمت در همه چیز ما داریم ترکتازی می‌کنیم، چهار نعل می‌رویم، اما مردم مان این هستند که شما می‌بینید و همه‌اش همین است.

هر چه بر وزن «فعلت» است اینها را می‌آورند قدرت، حشمت،  شوکت، حکمت، همه چی داریم، اقتدار داریم و همه چیز داریم اما مردم‌مان اینجوری‌اند. بنابراین می‌خواهم این را عرض بکنم که وقتی سؤال بکنیم که از میان این ۴ تا آرمان می‌گوییم کدامشان مهمتر است می‌گوییم اگر این سوال را مخاطب تو رجال سیاسی‌اند، رجال سیاسی اول باید خوشی فراهم کنند، چون اگر خوشی فراهم نشد آنهایی که متعالی‌تر از اینها هستند و معنوی‌تر از اینها هستند هیچ وقت فراهم نمی شود.
این را ما از قدیم هم می‌دانستیم،  عوام‌مان هم می‌دانستند در ضرب المثل‌هایمان هم هست که شکم گرسنه ایمان ندارد. واقعا هم همین است. گرسنگی نکشیدی تا عاشقی یادت برود. چون عشق یک مقدار بالاتر از گرسنگی است، یک مقدار جنبه فیزیولوژیک‌اش کمتر است، بنابراین وقتی من گرسنگی بکشم،عاشقی هم یادم می‌رود.
@Tafakkor

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم
👇به نام خدا

وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ
از نادانان روی بگردان.
أعراف/١٩٩
@Tafakkor
࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅

من این جمله از امام علی را خوب به خاطرم سپرده‌ام:
دو روز در زندگی انسان هست؛
روزی که در آن مرگ سرنوشت تو نیست،
و روزی که مرگ سرنوشت توست.
در روز اول هیچ کس نمی‌تواند به تو آسیبی برساند،
و در روز دوم هیچ کس نمی‌تواند تو را نجات دهد.

یحیی السنوار
@Tafakkor

صهیونیسم یک اشتباهِ عظیم و بزرگ بود و تشکیلِ اسرائیل، یک خطای تراژیک و تلخ. این دو - صهیونیسم و اسرائیل - اوّلاً حلّ مسئله‌ی یهودیان را به تأخیر انداختند و ثانیاً به جای حلّ کردن آن، نزاعِ ملّی-قومی میان یهود و عرب را برانگیختند. در هزارتوی ملّت‌ها و قومیّت‌ها در اروپا و خاورمیانه، تنها سیاستِ ممکن حفظِ وضعِ موجود - یعنی حفظِ ثبات و تعادلِ سیاسی، اجتماعی و ملّی - است، آنچه که پیش از تشکیلِ اسرائیل و پدیدآیی صهیونیسم، در سرزمینِ فلسطین وجود داشت. امّا صهیونیسم، با تشکیلِ اسرائیل، تعادل و ثبات را در فلسطین برهم زد.

از میان تمام کشورهایی که از تمدّنِ اروپایی بهره برده‌اند، تنها اسرائیل و آفریقای جنوبی[در عصر آپارتایدی] قوانینِ تبعیضِ نژادی دارند و در حقوق شهروندان، تبعیضِ نژادی قائل‌اند. این درست است که یهودیان علیه نژادپرستی آلمانی بودند، امّا نژادپرستیِ صهیونیست‌ها به مراتب از نژادپرستیِ آلمانی‌ها پا فراتر گذاشته است. من از ابتدا هم با صهیونیسم مخالف بودم، چون با هر قسم از ملّیّت‌گرایی(ناسیونالیسم) مخالفم. امّا انتظار نداشتم صهیونیست‌ها نیز نژادپرست شوند. این امر مرا به‎خاطر تبارم، شرم‌سار می‌کند؛ من خود را در برابر ناسیونالیسم اسرائیلی مسئول می‌دانم.

کارل پوپر
فیلسوفِ لیبرالِ یهودی، نویسنده‌ی جامعه‌ی باز و دشمنان آن
@Tafakkor

کسی که فقط چکُش در اختیار دارد ، همه‌ی دنیا را میخ می‌بیند!

تماشای مداومِ یک رسانه یا شبکه‌ی خبری خاص،
مطالعهٔ پیوسته‌ی کتاب‌ها یا نشریات خاص،
گوش کردنِ مداومِ یک سخنرانیِ خاص،
شرکت کردنِ مداوم در یک گروه سیاسی یا فکری یا مذهبیِ خاص،
و به تعبیر بهتر، مسدود کردن ورودی‌های مغز به روی تنوعات فکریِ عالَم و فقط یک مَجرا را برای طرز فکر خاصی باز گذاشتن،
به تدریج و چه‌بسا ناخواسته و نادانسته، فرد را به یک رُباتِ برنامه‌ریزی شده توسط دیگران (به ویژه صاحبان زَر و زور) تبدیل می‌کند.
زندگیِ انسانی، یعنی باز کردنِ مجراهای مختلف در ذهن، و مواجه‌ی آگاهانه و فعالانه و نقادانه با طرز تفکرات مختلف.

آبراهام هرولد مزلو
@Tafakkor

فتوای جدید رئیس دفتر رهبری: اگر کسی نسبت به آمریکا اندک تمایلی داشته باشد مسلمان نیست

محمدی‌گلپایگانی گفت: اگر کسی نسبت به آمریکای جنایتکار و صهیونیست اندک تمایلی داشته باشد مسلمان نیست؛ چراکه آمریکایی‌ها انسان‌های رجاله‌ای بودند که از اروپا حرکت کرده و آمریکا را غصب کردند و آفریقایی‌ها را برای بیگاری ربودند.

مسألةٌ: اگر کسی گماشته روس و چین باشد و‌منافع ایران و مسلمین را فدای پوتین و کمونیستها کند مسلمان است؟
@Tafakkor

‍ ‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم
👇به نام خدا

یَوم یَقوم الاشهاد
روزی که شاهدان به پا می‌خیزند.
مؤمن/۵۱
@Tafakkor
࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅

قوانین انسانهای کوچک را کنترل می‌کنند و اخلاقیات انسانهای بزرگ را.

مارک تواین
@Tafakkor

هم می‌شود از راه سیاست تثلیث سه‌گانه مسیحیت و راههای رستگاری بودایی شوکه شد و دوری کرد و هم می‌شود مشتاق بود که چطور ادیان از راه‌های مختلف برای گسترش اخلاقیات، سخنرانی و موعظه، تشکیل انجمن و جامعه و تربیت تفکر و تحسین سرچشمه و...، استفاده می‌کنند.
در جهانی که یک سو افراط گرایی دینی و در سوی دیگر تنوع سکولار هست، می‌توان در این میان بود و پلی زد و بدون قبول کردن دین، آئین‌ها و مفاهیم و جنبه‌های مثبت آن را به کار گرفت.

دین‌ برای‌ خداناباوران
آلن‌ دوباتن
@Tafakkor

زیبایی عقلانی
هستی شناسی عرفانی

استاد ابراهیم دینانی
@Tafakkor

وجدان زنده و بیدار

صحبت‌های گیدئون لوی ستون‌نویس ِبرجستۀ یهودی روزنامۀ‌هاآرتض.
این چه نیرویی است که به او اجازه می‌دهد علیه رفتار کشور و مردم خود و در دفاع از ملتِ دیگر، این چنین صادقانه و صریح سخن بگوید؟
این همان فضلیت عمیق اخلاقی غبطه‌برانگیزی است که در دنیای امروز رنگ باخته اما این مرد بزرگ یهودی با تمام توان خود به قیمت تحمل ناسزاهای بی‌شمار بسیاری از هموطنانش، چراغ آن را روشن نگه داشته است.
لوی در کنار شمار زیادی از یهودیان شریفِ همکار و همفکر خود در اسرائیل وجدان بیدار آدمیزادی است که وجدانش به خواب رفته است. در مقابل شکوه و عظمتِ آنها فقط می‌توان احساس حقارت کرد.

احمد زیدآبادی
@Tafakkor

شورای نگهبان لایحه عفاف و حجاب را تایید کرد
سخنگوی شورای نگهبان: مصوبه عفاف و حجاب برای طی کردن مراحل بعدی خود، در اختیار مجلس است.


پ.ن:
میان خدا و مردم هیچ حائل نیست
تو خود حجاب خودی گشت‌ارشاد، از میان برخیز
@Tafakkor

‍ ‍امروز‌‌دراین‌آیه‌‌تدبر‌‌می‌کنیم
👇به نام خدا

مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ
انسان هيچ سخنی را به لفظ درنمى‌آورد مگر اينكه مراقبی آماده نزد او [آن را ضبط مى ‏كند]
ق/۱۸
@Tafakkor
࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅

در زمانِ جنگ، قوانین ساکت‌اند.

سیسرون
@Tafakkor

فرض کنید مسلمانی در اثر تحقیق صادقانه و بی‌غرضانه، به این نتیجه برسد که دین اسلام حق نیست و دین دیگری حق است، یا اساسا هیچ دین حقی وجود ندارد، یا همه‌ی ادیان از نظر حقانیت در یک سطح قرار دارند. آیا اگر این شخص از ترسِ مرگ نتایج تحقیق خود را به دیگران اعلام نکند، «کتمان حقیقت» نکرده است؟
وظیفه‌ی عقلانی و مسئولیت اخلاقی و وجدانی این شخص ایجاب می‌کند که دست از اسلام بشوید و اگر چنین نکند مستحق ذم، سرزنش، مواخذه و عذاب اخروی است. یعنی ارتداد عقلا و شرعا بر این شخص واجب است. حال چگونه می‌توان ادعا کرد که خداوند حکم قتل چنین شخصی را صادره کرده تا از ارتداد او و دیگران جلوگیری کند؟ آیا می‌توان ادعا کرد که تحقیق درباره‌ی اصول دین واجب است، اما نتیجه‌ی تحقیق از پیش معلوم است و اگر شخص به نتیجه دیگری برسد، قتل او واجب می‌شود؟ آیا می‌توان ادعا کرد که ارتداد این شخص واجب است و کشتن او هم بر دیگران واجب است؟
آیا با وجود چنین حکمی تحقیق آزاد عقلانی در باب اصول دین معنا و مفهوم خود را از دست نخواهد داد و به تکلیفی فوق طاقت تبدیل نخواهد شد؟

ابوالقاسم فنایی
اخلاق دین شناسی 
@Tafakkor

چهارگروهِ
خداناباور، مسیحی، یهودی و مسلمان؛
براساس اعتقاداتشان به سوالاتی پاسخ می‌دهند.
@Tafakkor

‍ آنگه که تاریخ‌نویسی می‌نویسد:
صد نفر در جنگی کشته شدند. و به آسانی از آن‌ می‌گذرد،
تو درنگ کن و بنگر؛
صد نفر، صد روح
صد رودخانه
صد خیابان
صد پنجره
صد زن
و صد برگریزان.
صدها خواب
و صدها کودک.
هزاران بوسه
هزاران باغ.
و آن فقط چشمِ شاعر است که در صد جانِ کشته شده؛
صد شمشال
و صد ترانه
و هزار لبخندِ گل
و هزار انعکاسِ شکستهٔ خورشید
و هزار قطرهٔ اشکِ خدا را
می‌بیند.

شیرکو بی‌کس
@Tafakkor