و تو خندیدی
باران‌های رنگارنگ بارید...
بارانی که انسان را به گریستن وامی‌داشت.

صدایت گرم بود
به داغی چشمانِ آهویی زخمی
صدایی داشتی پراحساس
به لطافت قلبِ آهویی زخمی...

تو آمدی و در گوشه‌ی جنونم ایستادی
ابرها آمدند و بالای سرت ایستادند
چشم‌هایت
خود نهایتِ رحمت و مهربانی بود...





#سزائی_کاراکوچ

🌱🌷