نگو ساده باشم مامان! نگو فارغ از نتیجه مهربانی کنم و بگذرم و انسان باشم و سخت نگیرم! دنیا عجیب شده مامان! هیچ‌چیز مثل قبل نیست! آدم‌ها دارند ادای انسان در می‌آورند و از درون، اکثرا درندگانی‌اند که بهشان میدان بدهی، می‌درند و ببینند صدایت در نمی‌آید، دندانشان را عمیق‌تر فرو می‌کنند.
فکر می‌کنی گرگ، دلش به حال معصومیت بره‌ها سوخته مامان؟! فکر می‌کنی نجابت، بازدارنده‌ی کسی‌ست که با جهانی از خشم و کینه، به هر ضرب و زوری، میدان را به دست گرفته و از آزار رساندن و ویران کردن و به خاک سیاه نشاندن قربانی‌اش، لذت می‌برد؟!
دوره‌ی خیلی چیزها گذشته مامان! ساده بودن و صادقانه رفتار کردن، بی‌چراغ و آذوقه به شب‌های بیابان زدن است. کاش سیاست یادم داده بودی. کاش بچه‌ات را محافظه‌کار بار آورده‌بودی و فکر نمی‌کردی همه مثل خودت مهربانند و دنیا را آسان گرفته‌اند و کاری به کار هیچ‌کس ندارند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

روحیه‌ی من به گونه‌ای‌ست که هستم، هستم، هستم... می‌گویم، می‌خندم، دوست دارم، لذت می‌برم و عشق می‌ورزم و ناگهان خودم را می‌کشم کناری و با خودم می‌گویم: ما کجایِ زندگیِ همیم؟ کیِ همیم؟ اصلا چه معنی دارد اینهمه با آدم‌ها نزدیک بودن و از هر دری حرف زدن و بدون دلیل دوست داشتن و دوست داشته‌شدن؟ انگار امنیتم را در تنهایی و سکوت می‌بینم و در دلِ رابطه‌ها و آدم‌ها، احساس ناامنی و خطر می‌کنم.
من همیشه جایی میانه‌ی مسیرِ معاشرت‌ها، انرژی‌ام را برای ادامه از دست می‌دهم و گریز می‌زنم... انگار مرا برای ماندن و تا همیشه حضور داشتن نساخته‌اند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

🌱🌷

.

دلم یک خلوت آرام می‌خواهد
جهانی رام می‌خواهد
سکوتی
آفتابی
قهوه یا چایی،
کتابی...
من دلم آسایشی لبریز و بی‌انجام می‌خواهد...





#نرگس_صرافیان_طوفان

🌱🌷

می‌گفت: چرا از آدم‌ها ناراحت بشوم؟ آدم‌ها هرکدام ظرفیتی دارند و مشکلاتی... و من نمی‌دانم هرکدام، با چه زور و تقلایی روی پاهایشان ایستاده‌اند. چرا از آدم‌ها ناراحت بشوم؟ وقتی که هیچ انسانی در شرایط عادی دلش نمی‌خواهد آزار برساند و هر واکنش ناخوشایند و آزاردهنده‌ای، برآمده از استیصال و رنج عمیق انسان‌هاست، نه از سرِ تصمیم به آزار. چرا از آدم‌ها ناراحت بشوم؟ وقتی که هیچ‌کس انتخاب نکرده در این لحظه و ثانیه مرا زخمی کند و اگر زخمی برداشته‌ام، برای ایستادن در مکان و زمان اشتباه بوده؛ مثل آدمی که وسط جنگ، وارد شهری شده و بی‌خبر از همه‌جا، تیر خورده و آدم‌های شهر مقصر نیستند! چرا از آدم‌ها ناراحت بشوم؟ وقتی که هر واکنشی، کنشی داشته و هر رفتاری، زمینه‌ای که آن را ایجاد کرده.
می‌گفت: چرا از آدم‌ها ناراحت بشوم؟ وقتی خودم هم بارها بی‌آنکه بخواهم، باعث ناراحتی کسانی بوده‌ام و می‌دانم گاهی انسان به حدی درحال غرق شدن است که برای نجات خودش به هرکسی و هرچیزی چنگ می‌زند و به این فکر نمی‌کند که شاید دیگری را هم غرق کند!
می‌گفت: چرا از آدم‌ها ناراحت بشوم؟ مگر درختان از زمستان دلگیر می‌شوند؟
صبر می‌کنند تا بهار شود.

#نرگس_صرافیان_طوفان
@Ssahebdeelan

دیده‌ای وقتی نوشیدنی گازدار را داخل لیوان می‌ریزی، بیش از حجم حقیقی نوشیدنی، کف بالا می‌آید و باید صبر کنی تا کف‌ها ته نشین شود و تازه ببینی با نوشیدنی‌ات چند چندی؟!
نباید زیاد روی لاف و هیجانات ابتدای رابطه‌ها حساب کرد. بعضی‌ها نوشیدنی گازدارند، فکر می‌کنی زیاد هستند و زیاد دوستت دارند اما زمان که گذشت نگاه می‌کنی و می‌بینی همه‌اش کف بوده و تو مانده‌ای و یک لیوان خالی و حسابی که نباید باز می‌کردی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

.


باتو خوشبخت ترین آدم
ِاین قافله ام
گم نشو ،دور نشو
بی تو جهانم خالیست
بی تودنیای من از درد
به هم می پیچد
بی توسهم من از این حادثه ،
بی اقبالیست !






#نرگس_صرافیان_طوفان

🌱🌷

.
نیاز دارم یک نفر بغلم کند و پیشانی‌ام را ببوسد -انگار بچه‌ای را می‌بوسد- و بگوید: اگرچه مدت‌هاست حواست به خودت نبوده و دنیا از تو یک انسانِ سرسخت ساخته، اما هنوز هم دوست داشتنی هستي.
نیاز دارم کسی یادم بیندازد که دیر نیست، برای هیچ چیز دیر نیست.
نیاز دارم حس کنم که لابلای مشغله‌های زمختِ زیستن،  زمان را از دست نداده‌ام.

#نرگس_صرافیان_طوفان