#Ибрат

Ҳақиқий бахт

Бу бўлган воқеани менга устозим ҳикоя қилиб бергандилар. 2013 йилнинг ёзида устозимизнинг Исҳоқжон исмли шогирдлари ўз оналарини даволатиш мақсадида Наманган шаҳридаги шифохоналардан бирига ётқизадилар. Оналари шифохонанинг икки кишилик даволаш хонасига жойлашадилар. У кишининг шериклари вилоятнинг чекка туманларидан келган кекса бир аёл бўлади. Исҳоқжоннинг оналари тақволи, художўй аёл эдилар. Шериклари эса кун бўйи “Даракчи”, “Бекажон”, “7х7” каби газеталарни ўқиб, вақтини ўтказарди. Бир хонада ётиш асносида бир-бирлари билан қалинлашиб, дугона бўлиб қолишади. Икковлон даволаниб ётган кунларнинг бирида Исҳоқжоннинг оналари шериклари – тумандан келган кекса аёлдан “Калимангизни биласизми дугонажон?” деб сўрайдилар. У аёл “Йўқ” деб жавоб беради. Бу гапни эшитган Исҳоқжоннинг оналари эса “Вой бечора, сизга қандай ёрдам берсам экан-а?!” деб куйинадилар. Бир оз ўйланиб ётганларидан кейин ҳалиги туманлик аёлга “Келинг, иккаламиз биргаликда калима айтамиз. Баҳонада сиз ҳам ўрганиб оласиз” дейдилар. У аёлга бу таклиф маъқул келиб, икки дугона биргаликда калима айтишга тушиб кетишади: “Ашҳаду ан ла илаҳа иллаллоҳ ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳу ва росулуҳу...” Калимасини илк бор айтган туманлик аёлнинг қўлидан газетаси тушиб кетади. Исҳоқжоннинг оналари қарасалар у аёл жим бўлиб қолибди. Дарҳол ҳамшираларни чақирадилар. Бироқ меҳрибон Аллоҳ таоло ўша аёлнинг охирги сўзи шаҳодат калимаси бўлишига Исҳоқжоннинг оналарини сабабчи қилиб бўлган эди. У аёл ўша калимани айтиши биланоқ бу дунё билан осонгина хайрлашиб, охиратга йўл олган эди. Ҳа азизлар, Аллоҳ таоло ўша бандасининг охирги сўзи шаҳодат калимаси бўлишини ирода қилгани учун ҳам ўзининг туманидаги шифохоналарда даволанмай шаҳарга келишни, келганда ҳам Исҳоқжоннинг онларидек тақволи, солиҳа аёл билан бирга ётишни насиб қилди. Иккала аёл ҳам том маънода ҳақиқий бахтга эришган эдилар. Бирлари шаҳодат калимасини айтиб жон берган бўлса, иккинчилари ўша шаҳодат калимасининг айтилишига бевосита сабабчи бўлган эдилар. У аёл вафот этганидан сўнг орадан бир неча ой ўтиб, Исҳоқжоннинг оналари ҳам беморликлари сабабли бу дунёни тарк этдилар. Аллоҳ таоло икковларини ҳам раҳматига ғарқ этиб, охиратда улкан мукофотлар билан сийласин. У зот барчамизга чиройли хотима насиб этсин. Сўнгги нафасимизда тилимизга шаҳодат калимаси келишини осон қилсин, омин!

✍🏻Нозимжон Ҳошимжон

@Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Бизнинг Саҳобалардан қандай фарқимиз бор!

Умар (р.а)нинг бир гаплари бор:«Агар осмон иккига ёрилиб, бир томонида жаннат, яна бир томонида дўзах кўрсатилса ҳам менинг иймоним қилт этмайди» деганлар!

Бизга кўрсатилса нима қилган бўлардик?........
Фарқимизни шундан билиб олаверайлик.

t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

​#Ибрат

Муҳаммад Саъид Бутий роҳимаҳуллоҳ айтадилар:
«Отам Мулла Рамазон роҳимаҳуллоҳ шундай дер эдилар: «Фарзанд гапиришга ҳаракат қила бошлаши билан унга Аллоҳ калимасини ўргатиш керак. Сўнгра калимаи шаҳодатни ёд олдириш керак. Шунда бола бу жумлани тўлиқ айтадиган бўлади. Бешикдан тушиб, ақли кира бошлагач, унга Аллоҳнинг коинотдаги қудратларини, яъни ушбу коинотнинг илоҳи мавжудлигини, ундаги ҳамма ишларни тадбир қилишини, ҳар бир инсон ўша Зотнинг бандаси экани ҳақида сўзлаб бериш керак. Ундан кейин пайғамбарларнинг ҳаёти, хусусан, охирги пайғамбар – Набиййимиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳаёт тарзлари, ота-оналарининг исмлари, туғилган жойлари, Маккадан Мадинага ҳижрат қилганлари, қўйингки, у зотнинг сийратлари ҳақида кўп гапириш керак. Ундан кейин Қуръоннинг аввалидан охиригача ўргата бошлаш керак».
Отам роҳимаҳуллоҳ бу муҳим асосларни фарзандларининг гўдаклик давриданоқ тарғиб қилардилар.

✍🏻Анвар Аҳмад

Каналга уланиш👇🏻
https://telegram.me/Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Ҳозирги кундаги даъватни ёювчи восита нима?

©islom.uz порталининг тақдимот маросимидан.

🎤Ҳасанхон Яҳё Абдулмажид қори

👉 @HasanHusayn

t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

​#Ибрат

Бир киши Ҳасан Басрийнинг ҳузурларига кириб, «Эй имом, ёмғир ёғмаяпти», деган эди, Ҳасан Басрий:
«Истиғфор айт», дедилар. Бошқа бир киши кириб, «Хотиним туғмаяпти», деган эди, унга ҳам «Истиғфор айт», дедилар.
Сўнгра учинчи киши кириб, камбағалман деб шикоят қилган эди бор, унга ҳам «Истиғфор айт», дедилар.
Ўтирганлардан бири: «Эй имом, бизни ҳайрон қолдирдингиз. Ким кириб, сиздан ҳожатини сўраса, «Истиғфор айт», деяпсиз», деди. Ҳасан Басрий дедилар: «Сен Аллоҳнинг «Роббингиздан мағфират сўранг, албатта, У кўплаб мағфират қилувчидир», дедим. «Шунда устингизга ёмғирни мўл-кўл қилиб юборадир. Ва сизга молу мулк ва бола-чақа ила мадад берадир ва сизларга боғу роғлар қилиб берур ҳамда анҳорлар қилиб берадир», деган сўзларини ўқимаганмисан?» (Нуҳ сураси, 10-12-оятлар).

https://telegram.me/Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Уйлангандан кейинги фикрлар: олдин бир инсоннинг охиратини ўйлар эдим, ҳозир икки инсонни.

✍🏻Абдуллоҳ Раҳим

https://t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

​#Ибрат

ПОДШОҲЛАРНИНГ ЭНГ БАХТЛИСИ - ЁНИДА ДИЁНАТЛИ МАСЛАҲАТГЎЙИ БОРИДИР!

Ҳижрий 188 йил! ёки шунга яқин замон!
Халифа Ҳорун Ар-Рашид ўзининг энг яхши маслаҳатгўйи, буюк олим Шайх ибн Саммок ҳазратлари билан суҳбатлашиб ўтириб, хизматкорига ичишга бир коса сув беришни буюрди. Хизматкор сувни шоҳга узатар экан, халифа Ҳорун Ар-Рашид:
- Эй Шайх! Менга ваъз - насиҳат қилинг! деб сувни ичиш учун кўтарган вақтида Шайх:
- Тўхтанг! Ичманг! деди. Халифа шайхга ҳайрон қараб турган эди, шайх:
- Агар шу бир қултум сув сиздан тўсиб қўйилса, уни ниманинг эвазига ичган бўлар эдингиз? - деди. Холифа Ҳорун Ар-Рашид:
- Барча бойлигимни берган бўлардим!
- Эй подшоҳим! Энди ичинг! Аллоҳ қондирсин! - деди. Халифа сувни ичиб, косани хизматкорга узатган эди, Шайх:
- Эй подшоҳим! Энди шу ичган сувингиз танангиздан чиқмай қолганида, уни ниманинг эвазига чиқарган бўлар эдингиз?
- Салтанатимнинг ҳаммасини берган бўлардим! - деди. Шунда Шайх ибн Саммок:
- ЭЙ ПОДШОҲИМ! ҚАДРИ БИР ҚУЛТУМ СУВЧА БЎЛГАН БУ САЛТАНАТИНГИЗ БИЛАН ҒУРУРЛАНМАНГ. АЛЛОҲДАН ҚЎРҚИНГ! - деди. Буни эшитган халифа Ҳорун Ар-Рашид чўкка тушиб, ҳўнграб йиғлаб юборди.

@Solihlar_taratgan_nurlar

​#Ибрат

Шамол учириб юборган пуллар

Африкадаги қишлоқлардан бирига янги имом тайинланади. Ақида ва фиқҳий масалаларда билими етарли бўлган бу имомни ўзига тўқ оилалардан бири ифторликка таклиф қилади.

Имом кетгач уй бекаси хонада турган пулни йўқолганини сезади. Ҳеч қаерда пул йўқ. Хонада эр, хотин ва имомдан бошқа одам бўлмаган. Эр ҳам имомдан бориб пул ҳақида сўрашга истиҳола қилади.

Орадан бир йил ўтиб Рамазон ойи уни яна ифторликка чақирадилар.

Шунда эр имомдан сўрайди:

- Тақсир сўнгги пайтларда сизга бўлган муносабатим ўзгарганини сезмаяпсизми?

- Нега ундай деяпсиз?

- Ўтган йили кетганингиздан кейин хонадан пул йўқолган?!

Буни эшитган имом йиғлаб юборади.

- Нега йиғлайсиз, сиздан шубҳаланганимгами?

Имом кўзида ёш билан туриб жавонда турган Қуръон тагидаги пулни олиб кўрсатади:

- Ўшанда шамол туриб пулларни учириб юборди. Уларни йиғиб Қуръон тагига бостириб қўйдим. Мен сизнинг шубҳаланганингиз учун эмас, бир йил давомида қўлингизга Қуръон олмаганингиздан йиғлаяпман, биродар!

Манба: AlQuran.uz

https://t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

​#Ибрат

АЛЛОҲ ВА РАСУЛИГА БЎЛГАН ИТОАТНИНГ ЭНГ ЮКСАК НАМУНАСИ!

Ҳижрий 3 йили! Уҳуд жанги!
Ҳамза ибн Абдулмутталибнинг синглиси София, мусулмон жангчиларнинг ярадорларига сув ичириб, ярасини боғлар экан, ўрни келса қўлига қилич олиб, акаси Ҳамза каби, мушрикларнинг устига ташланиб қолар эди. Ўғли Зубайр Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васалламнинг ёнларида душманга қарши шердай ҳамла қиларди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам, ҳам амакиси, эмикдоши бўлган Ҳамза ибн Абдулмутталибнинг қорни ёрилиб, жигари суғурилган ва қулоқ бурни ваҳшиёна мусла қилинганини кўриб, ўзларини тутиб туролмасдан ўксиб-ўксиб йиғладилар. Шу пайт Ҳамза (р.а)нинг жияни Зубайр ҳам тоғасининг бу ҳолатга дош беролмасдан йиғлади. «Ҳамза ўлдирилди!» деган қичқириқни эшитган синглиси София ўликларни оралаб, акасининг бурдаланган жасади томон келаётганини кўрган Пайғамбар саллоллоҳу алайҳи васаллам Зубайрга:«Эй Зубайр! Онангни қайтар, акасини бу ҳолатда кўрмасин» дедилар. Зубайр онасининг олдини қўли билан тўсиб:«Онажон! Бу томонга ўтманг!» дейиши билан онаси уни уриб, ерга йиқитдида, гўё олдидан тоғ чиқса, парчалайдиган важоҳат ила йўлида давом этди. Ўғли туриб, яна олдини тўсган эди, яна уриб йиқитди. Шунда онасини қайтаришдан умиди узилган Зубайр:«Онажон! Бу менинг гапим эмас! Расулуллоҳ сизни келмасин деб айтдилар» деди. Ўғлининг бу гапини эшитган София худди ток ургандек жойида қотди ва ўғлига қараб:«Расулуллоҳ мени келмасин деб айтдими?» деди. Ўғлидан «Ҳа» деган жавобни эшитгач, гарчи акасининг жасадига боришга бир-неча қадам қолган бўлсада, турган жойидан бир одим ҳам олдинга силжимасдан:«Акажон! Энди Дийдор қиёматга қолди! Аллоҳнинг ҳузурида кўришамиз!» деб ортга қайтди. Аллоҳнинг қадарига бўйин эгди. Кўзларидан селдек қуйилиб келаётган ёшларини арта-арта Мадинага кетди!
БУ - РАСУЛУЛЛОҲ САЛЛОЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВАСАЛЛАМГА БЎЛГАН ИТОАТНИНГ ЭНГ ЮКСАК ЧЎҚҚИСИ ЭДИ!

t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам ахлоқларига далолат қилувчи ажойиб ҳадислардан бири!

Анас ибн Молик розияллоҳу анҳу шундай ҳикоя қилади: «Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам аёлларидан бирининг олдида эдилар. Мўминлар оналари (пайғамбар аёллари)дан яна бири бир лаган (товоқ)да овқат жўнатди. Уй соҳибаси хизматчи қўлидаги лаганни урди. Лаган ерга тушиб синиб кетди. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам лаган бўлакларини териб олиб, кейин овқатни тўплаб йиғиштира бошладиларда: "Онангизнинг рашки келди" дедилар. Хизматчини тўхтаб туришга буюриб, уй соҳибасининг бутун лаганини олиб келдириб, бутунни таом жўнатган аёлига жўнатдилар, синиқ лаганни синдирган аёли уйида қолдирдилар».

Аёлимиз жаҳл қилганда қай биримиз шундай муомала қила оламиз? Пайғамбар қолдириб кетган энг асосий суннатлардан бири - у зотнинг олий ахлоқларидир. Суннатга эргашиш ҳақида сўзланганда ушбу каби гўзал хулқларга эргашишга бирламчи эътиборни қаратиш керак. Аллоҳ таоло барчамизни пайғамбар алайҳиссаломнинг барча суннатларига, хусусан, етук ахлоқларига эргашувчи умматлардан қилсин, омин.

✍🏻Сайфуллоҳ Носир

@Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Ibratli qissa

Hikoya qilinishicha, bir olim shayx shogirdi bilan bog‘ ichra sayr qilib yurishgandi. Sayr asnosida eski poyafzalga duch kelishibdi. Ikkovlari bu poyabzal shu bog‘da ishlayotgan bir kambag‘al faqirga tegishli ekanini va u shu paytda ishini yakunlab poyafzalini olishga kelishini tushunishdi.

Shunda shogird ustozga debdi:

Ustoz, hazil qilib bu ishchini poyafzalini yashirib qo‘ymaymizmi, uni olishga kelganida yo‘qolib qolganini ko‘rganda nima ish qilishini tomosha qilamiz.

Ulug‘ ustoz unga shunday javob berdi:

"Boshqalarni g‘amga tushurish ila ko‘nglimizni ko‘tarmaslik lozimdir. Bolam, sen boyroqsan. Sen o‘zinga ham shu kambag‘alga ham baxt-saodatni jalb qilishing imkoniga egasan-ku. Uning poyafzali ichiga naqd pul solib qo‘y-da, biz yashirinamiz. Buni unga qanday ta’sir qilishini ko‘ramiz".

Bu taklifdan shogird xursand bo‘lib, ichiga pul solib qo‘yibdi. Ikkovlari ishchining bunga munosabatini ko‘rishlani uchun daraxt ortiga yashirinishdi.

Birozdan keyin ishini tugatib juldur kiyimda ishchi poyafzalini olish uchun keldi. Oyog‘ini suqqan ham ediki, ichida nimadir borligini bildi. Uni chiqarib olib qarasaki, naqd pullar. Ikkinchi poyini olib qarasa, unda ham naqd pul topdi.

U biroz pullarga tikilib turdi. Tush ko‘rmayotganini anglash uchun pulga qayta-qayta nazar solar edi. Keyin biror kimsani toparmikinman degan o‘y bilan har tomonga alanglab qaradi.

Pullarni cho‘ntakka solib tizzasiga yiqildi-da, yig‘lagan holida osmonga nazar solib baland ovoz ila Robbiga munojot qila ketdi:

"Ey Robbim! Senga shukrlarim bo‘lsin. Ey, xotinimning betobligini va farzandlarim non topa olmayotganidan och qolganini bilgan Zot! Meni ham farzandlarimni ham halokatdan qutqarding..."

U uzoq vaqt osmonga tikilganicha mana shu Rabboniy tuhfaga shukr o‘laroq yig‘ladi.

Shogird bundan qattiq ta’sirlanib ikki ko‘zi yoshga to‘ldi.

Shunda ulug‘ ustoz dedi:

Ana endi sen aytgan uning poyafzalini yashirib qo‘yish taklifingdan ko‘ra o‘zingni ko‘proq baxtiyor sezmayapsan-mi?!

Shogird javob berdi:

"Tirik ekanman, hech ham unutmaydigan dars oldim. Ana endi, hayotimda men fahmlamayotgan ba’zi so‘zlarning ma’nosini anglab yetdim; sen ato berganingda olganingdan ko‘ra ko‘proq baxtli bo‘lasan".

Shunda ustozi dedi:

"Bilki, ato berishning turlari bor;

Jazolashga qodir bo‘la turib, kechib yuborishing, atodir.

Birodaringa g‘oibona duo qilishing, atodir.

Uning uchun uzr talab qilib, yomon gumondan chetta bo‘lishing, atodir.

Birodaring g‘oibligida uning obro‘sini himoya qilishing, atodir".

Shuni bilingki, aziz o‘quvchi, nubuvvat yo‘li ato berish ustiga qurilgandir. Zo‘ravonlarning yo‘li esa tortib olish ustiga qurilgandir.

Hayotingizga nazar soling, siz ato berish bilan yashayapsizmi yo tortib olish bilan-mi?

Boshqalarning hayoti siz tufayli yengillashyapti-mi yo qiyinlashyapti-mi?

Doktor Muhammad Rotib Nobulsiy hafizahulloh

@Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

РАМОЗОН ХУШХАБАР ОЙИДИР. ҲАТТО КОФИРЛАРГА ҲАМ!

Шайх Ибн Ражаб (р.а) айтади:«Бу ой Мўминларга қандай қилиб хушхабар ойи бўлмасинки, улар учун безатилган ҳолда жаннат эшиклари очилган бўлса! Бу ой Кофирлар учун қандай хушхабар ойи бўлмасинки, улар учун жаҳаннам эшиклари ёпилган бўлса! Бу ой оқиллар учун қандай хушхабар ойи бўлмасинки, бу ойда шайтонлар занжирбанд қилинган бўлса! БУ ОЙДЕК ЯХШИ ЗАМОН ЯНА ҚАЕРДА БОР!» деган эди.
Ҳаммамиз яхши биламизки, Рамозоннинг фазилатидан Аллоҳ бу ойда жаҳаннамга қулф уриб, жаннат эшикларини ланг очиб, уни безатишга буюради!
Рамозон ойида Мусулмон киши Рамозон ойи кирганлигини, ўзининг феъли ва хулқи билан атрофидагиларга билдириши керак!
Салафларимиз йил, 12 ой Рамозоннинг муҳаббати билан яшар эдилар! Салафларимиз Рамозон ойи келишидан 6 ой олдин:«Эй роббим! Бизларни рамозонга саломат ва иймон ила етказгин» деб дуо қилиб, тайёргарликни бошлаб юборган. Бойлар ва дўкондорлар: «Рамозон кирса тарқатаман» деб, 6 ой олдин нарсаларни жамлаб борар ва бу амалларида ўзаро мусобақа қиларди. Рамозон ойи кирса,
Узундан узун "Рамозоний дастурхон"лар ташкил этилиб, бир ой давомида таомларга тўлиб тошар ва унда фақиру фуқаролар икром қилинар эди.
Рамозон ойи ўтганидан кейин яна 6 ойгача, ўзларининг дуоларида:«Эй Роббим! Рамозонда қилган ибодат ва яхши амалларимизни қабул қил!» деб тинмай сўрашар эди.
Рамозонда улар, кимнинг қандай имконияти бўлса, уни оз санамасдан, ўша билан ўзгаларга саховат улашарди.
Мамлукийлар даврида эса, рамозон кириши билан Миср кўчаларида байрам бошланар. «Сууқуш Шамоъийн»
(шағамлар бозори ва «Сууқул Ҳаловиийн»
(Ҳолволар бозори) ташкил этилар. Энг чиройли, ўзидан хушбўй ҳид таратадиган шағамлар ва энг лаззатли ҳолволар жуда арзон, деярли текинга берилиши сабабли, ҳар ким уни сотиб олиб, кўчаларга:«Таровиҳ ўқиш учун Масжидга борадиганларнинг йўллари ёруғ бўлсин» дея шағам ёқиб қўяр, Кўчалар ҳушбўйларга тўлиб кетарди.
Бошқалар эса Саҳарликка қадар кўчаларда ҳолволарини фақирларга тарқатиб юрар эди. БУ - ТАРИХДАГИ ИСЛОМДИР!
Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васалламнинг:«Кимки, Рамозон кириши билан хурсанд бўлиб, унинг чиқиб кетиши билан маҳзун бўлса, унга жаннат вожиб бўлди» мазмунидаги ҳадислари бор!

ШОШИЛИНГ АЗИЗЛАР! ХУРСАНДЛИГИНГИЗНИ БИЛДИРИНГ!
АЛЛОҲ ЖАННАТНИ БЕЗАГАН ОЙДА СИЗ ҲАМ УЙИНГИЗНИ ЖАННАТГА АЙЛАНТИРИНГ!

✍🏻Расулжон Тошпўлатов

@Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

АЛЛОҲ ФИТНАГА УЧРАШДАН ПАНОҲ БЕРСИН

Имом Бухорий (Саҳиҳи Бухорийда) ва бошқалар ривоят қилади: Жобир ибн Самура розияллоҳу анҳумо ҳикоя қилади:
Кўфа аҳли Саъд ибн Аби Ваққос розияллоҳу анҳуни халифа Умар розияллоҳу анҳуга шикоят қилишди. Ҳазрат Умар уни волийликдан олиб, ўрнига Аммор ибн Ёсир розияллоҳу анҳумони волий қилиб тайинладилар. Улар Саъдни шикоят қилганда ҳатто намозни тузук ўқиб беролмайди, дейишган эди.
Ҳазрат Умар Амморни волий қилишдан олдин Саъдни чақирди. Келгач, унга деди:
- Эй Абу Исҳоқ, булар сизни намозни тузук ўқиб беролмайди, деб шикоят қилишмоқда.
- Валлоҳ, мен уларга Расулуллоҳ алайҳиссалом намозидек намоз ўқиб берардим, ҳеч бузмасдан, - деди Абу Исҳоқ (яъни, Саъд ибн Аби Ваққос). - Хуфтон намозини ўқиганда аввалги икки ракаатни бироз чўзиб, кейинги икки ракаатни қисқа қилар эдим.
- Ўзи гумонимиз ҳам сизга шу, - деди ҳазрат Умар ва унга қўшиб яна бир кишини (шикоятларни яхшилаб текшириш учун) жўнатди. У Кўфага келиб Кўфа аҳлидан сўраб чиқди, биронта масжидни қолдирмади. Ҳаммаси яхши сўзлар айтдилар. Ваниҳоят, Бани Абс қабиласига қарашли бир масжидга кирди. Одамлар орасидан Абу Саъда Усома ибн Қатода деб аталмиш киши ўрнидан турди ва:
- Модомики шунча сўраб кепсиз, мен айтайин: Саъд қўшинларни (жангга) ўзи олиб чиқмас эди, молни ҳам тўғри тақсимламас эди, адолат билан ҳукм қилмас эди! - деди!
Шунда Саъд ибн Аби Ваққос розияллоҳу анҳу:
- Огоҳ бўлинг, мен ҳозир учта дуо қиламан: эй Аллоҳ!
Агар шу банданг ёлғон гапираётган бўлса, одамлар кўрсин деб ўрнидан турган бўлса;
- умрини узоқ қил;
- камбағаллигини-да узун қил;
- фитналарга рўпара қил; - деди!

Мазкур одам кейинчалик одамлар сўрашса:
- Саъднинг қарғиши теккан, фитнага дучор қарияман, деб жавоб берар эди.

Ҳикояни Жобир ибн Самурадан ривоят қилувчи Абдулмалик ибн Умайр раҳимаҳуллоҳ айтади:
- Мен у одамни анча кейин ҳам кўрдим: қартайганидан қошлари кўзлари устига тушиб қолган бўлса-да, кўчаларда ёш қиз-жувонларга тегажоқлик қилиб, уларга кўз қисиб юрарди..!!

========

Ё Раб! Ўзинг барчамизни фитнадан асрагин, солиҳ бандаларга озор бериб қўядиган кишилардан қилма! Хотимамизни хайрли қил.
Омин, омин...

✍🏻Сайфуллоҳ Носир

@Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат Ўқишга эринманг!

Мени йиғлатган рост тарих. Ислом нақадар гўзал, мусулмонларнинг ахлоқи қанчалар гўзал!

-----------------

«Абул Ос мен билан гаплашганда тўғри сўзлади ва ваъда берганида менга ваъдасининг устида турди».(Муҳаммад соллаллоҳу алайхи васаллам.)

Абул Ос Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ёнларига нубувват юборилишидан олдин келди ва:

“Катта қизингиз Зайнабга уйланмоқчиман“, деди. (Одоб)

Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам:

“У изн берсагина никоҳинга бераман“, дедилар. (Шариат) Ва Зайнаб розияллоҳу анҳонинг олдиларига кириб: “Холангни ўғли ёнимга келиб, исмингни айтди… Сен унга жуфт бўлишга розимисан?“, дедилар.

Зайнаб юзларини тўсиб табассум қилди. Зайнаб розияллоҳу анҳо Абул Осга кучли муҳаббат қиссасини бошлашлик учун турмушга чиқди. Ва у кишидан Али ва Умома исмли фарзанд кўрди.

Сўнг нубувват юборилгандан кейин катта мушкуллик юзага келди. (Ақийда).

Абул Ос сафарда эди, қайтиб келса аёли Исломни қабул қилибди.

Зайнаб розияллоҳу анҳо унга:

“Менда сизга буюк хабар бор“, деди. Эри бироз туриб, сўнг Зайнабни ёнидан кетди.(Эҳтиром)

Зайнаб розияллоҳу анҳо бундан даҳшатга тушди ва эрига: “Отам Набий бўлиб юборилдилар. Мен эса Исломга кирдим“, деганча уни ортидан борди.

Эри: “Мени аввал огоҳлантирдингми?“, деди.

Зайнаб розияллоҳу анҳо: “Мен отамни ёлғончига чиқара олмасдим. Ва отам ҳам ҳеч қачон ёлғончи бўлмаганлар. Улар Содиқ ва Амин бўлган зотлар. Исломга кирган ёлғиз мен эмас, онам ва сингилларим ҳам Исломга кирган. Амакимнинг ўғли Али ибн Абу Толиб, амакингиз ўғли Усмон ибн Аффон, дўстингиз Абу Бакр Сиддиқлар ҳам Исломга кирган“, деди.

Эри: “Лекин мен одамлар АбулОс қавмидан бош тортди, ота-бобосининг динига куфр келдириб хотинини рози қилишга кетди дейишларини хоҳламайман. Ва отанг ҳам муттаҳам инсон эмас“.

Сен узр сўраб, Исломга кириш учун бироз ўйлаб кўрмайсанми? (Аниқ сўзлашув)

Зайнаб розияллоҳу анҳо:

“Мен узр сўрамасам ким мени узримни қабул қиларди? Лекин мен сизнинг аёлингизман, кучим етканча ҳаққа бошловчингизман“.

Зайнаб розияллоҳу анҳо ушбу гапига 20 йил вафо қилиб яшади.

Абул Ос ўзини куфрида давом этди. Сўнг Зайнаб онамиз ҳижрат қилиб кетди. Отаси Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ёнларига бориб: “Эй Аллоҳнинг Росули, менга эрим билан қолишга изн берасизми?“, деди. (Муҳаббат)

Оталари соллаллоҳу алайҳи ва саллам бунга изн бердилар. (Раҳмат)

Улар Бадр ғазотигача Маккада яшадилар. Сўнг Абул Ос Қурайш қўшини сафида урушга чиқишга қарор қилди.

Аёли эса отасига қарши урушиши керак эди. Зайнаб онамиз йиғлаганча: “Аллоҳим мен қуёш чиқиб ўша кунда болаларим етим қолишидан ёки ўзим отамни йўқотишдан қўрқаман“, деди. (Ҳайрат ва умид)

Абул Ос ибн Робия бориб, Бадр ғазотида иштирок этди.

Уруш тугади Абул Ос эса асирга олинди. Буни хабари Маккага етиб келди.

Зайнаб онамиз: “Отамга нима қилди“, деди.

Унга: “Мусулмонлар ғалаба қозондилар“, дейишди.

Аллоҳга шукр айтиб саждага йиқилди.

Сўнг: “Эримга нима қилди“, деди.

Уни қайнотаси асирга олдилар.

Зайнаб онамиз: “Мени эримни озод қилишга бораман“, деди. (Ақл ва эҳтиёткорлик)

Лекин Зайнаб онамизда эрини озод қилиш учун берадиган ҳеч нарса йўқ эди. Бўйнидаги онасини туморини ечди ва Абу Ос ибн Робиянинг укасига бериб уни Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга юборди.

Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам фидяларни олиб, асирларни қўйиб юбориб ўтирган эдилар. Туморни кўриб: “Бу кимнинг фидяси?“, дедилар.

“Бу Абул Ос ибн Робиянинг фидяси“, дейишди.

Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам йиғладилар. Сўнг: “Бу Хадичанинг тумори“, дедилар. (Вафо)

Сўнг ўринларидан туриб: “ Эй инсонлар, бу кишини асир олгандик, уни озод қиламизми? (Адолат).

Агар унга туморни қайтариб берилса, (рози бўласизми)қабул қиласизларми? (Раҳбарнинг тавозеъси)

Улар: “Ҳа, эй Аллоҳнинг Росули“, дедилар. ( Қўшиннинг одоби)

Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам туморни қайтариб бердилар ва: “Зайнабга айт, Хадичанинг туморига бепарволик қилмасин. (Кофир бўлишига қарамай ахлоқига ишонч билдириш)

Сўнг унга:

​#Ибрат

Инсонларнинг энг фаросатли ва энг шарафлиси ким?

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийим

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам буюрадилар:

– Завқ ва ўйин-кулги орзуларини совутиб қўювчи нарса (ўлим)ни кўп хотирланг!

Ҳадиснинг шарҳи бундай:

Ўлимни кўп хотирлаб туринг – нафсингизнинг завқ ва ўйин-кулгига бўлган майли кесилсин. Шу тариқа Аллоҳга юзланинг.

Ҳазрати Оиша Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан сўрайди:

– Эй Аллоҳнинг Расули, шаҳидлар билан бирга йиғилишадиган бирон шахс борми?

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

– Ҳа, ҳар вақт кеча-кундуз йигирма марта ўлимни хотирлаган кимса шаҳидлар билан бирга йиғилишади.

Ўлимни кўп хотирловчи киши шаҳидлар билан бирга йиғилишади. Чунки ўлимни кўп хотирлаган киши ўткинчи дунё ҳаётига мағрур бўлмайди, кимсанинг ҳақини емайди ва охират учун ҳозирлигини қилади. Ўлимдан ғофил бўлмоқ эса кишини дунё завқларига кўмилишга чорлайди.

Ўлим ҳар мусулмон учун бир каффоратдир (қилинган гуноҳларни ювадиган бадалдир).

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ҳадисларида ўзи ҳам, сўзи ҳам тўғри, қўлидан ҳам, тилидан ҳам кимсага зарар келмайдиган, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг пок ахлоқига эга бўлган ҳамда катта ва кўпдан-кўп кичик гуноҳлар билан кирланмаган, фақатгина кичик ва арзимас хатолари бўлган ҳақиқий мусулмонларни назарда тутганлар. Ўлим мана шу хил мусулмонларни гуноҳлардан тозалайди, катта гуноҳлар килмагани ва фарзларни ҳам адо этгани учун кичик ва арзимас гуноҳларига каффорат бўлади.

Ото Ҳуросоний ҳикоя қилади:

Бир кун Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам масжидга кетгандилар. У ерда бир гуруҳ жамоат гаплашиб-кулишиб ўтирарди. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу гуруҳга хитобан буюрдиларки:

– Ўлимни унутманг, ўлимни хотирланг. Борлиғим қудрат қўлида бўлган Аллоҳнинг номига қасам ичиб айтаманки, агар менинг билганимни билсайдингиз, оз кулиб, кўп йиғлардингиз.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ёнида бир одамдан гап очадилар ва мадҳу сано қиладилар.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

– Дўстингиз ўлимни ёдга олармиди? – деб сўрайдилар.

Уни мадҳ этганлар: «Биз унинг ҳеч ўлимни ёдга олганини эшитмадик», – дейдилар.

Аллоҳ Расули соллаллоҳу алайҳи васаллам:

– У дўстингиз сиз мадҳ этган даражада эмас, – деб айтдилар.

Ибн Умар ҳикоя қилади:

Бир кун биз ўн киши, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўргани боргандик. Орамиздаги ансорлардан бири дедики:

– Эй Аллоҳнинг Расули, инсонларнинг энг фаросатлиси ва энг шарафлиси кимлар?

Жавоб бердиларки:

– Ўлимни энг кўп ёдга олувчилар, энг кўп ўлимга ҳозирланган кишилар!.. Мана, фаросатлилар, шарафлилар шулардир. Шулар дунёдан шараф билан ўтадилар ва охиратда ҳам шарафли ўринни қўлга киритадилар.

Ҳасан Басрий дерки:

– Ўлим дунё ҳаётини бир пул қилди. Шу туфайли фаросатли инсонларга ҳеч қувониш учун имкон қолдирмади.

Ибни аби Ҳойсама ҳам шундай дейди:

– Мўмин етишишни орзу қиладиган ўлимдан ҳам хайрлироқ йўқотиш йўқ. (Ўлим аслида бир йўқотишдан иборат, аммо мўмин унга етишишни орзу қилади, унинг учун бундай йўқотиш ҳар нарсадан хайрлироқдир).

Ҳикмат аҳлидан бири дўстларидан бирига шундай хат ёзган экан:

– «Эй биродар, «Кошки ўлсайдик» деб ёлвориб ҳам ўлолмайдиган қора кунларинг келмасдан бу дунёда ўлимдан эҳтиёт бўл!». («... Ўлимдан эҳтиёт бўл» - коинот низоми бузилиб, қиёмат бошланганда бир тўда инсонлар ўлимни, ўлишни, йўқ бўлишни хоҳлайдилар, аммо ўлолмайдилар. Бу ҳақда Аллоҳнинг шундай буйруғи бор: «Дарҳақиқат Биз сизларни яқин азобдан огоҳлантирдик. У Кунда киши ўзи қилиб ўтган нарсани кўрур. Кофир кимса: «Эҳ, кошки эди тупроққа айланиб кетсам», деб қолур (Набаъ сураси, 40-оят)

Халифа Умар ибн Абдулазиз ҳар кеча олимларни йиғар, биргаликда ўлимдан, қиёматдан ва охиратдан баҳслашардилар, сўнгра бамисоли олдиларида бир жаноза бордай йиғлардилар.

Иброҳим Тамимий шундай дейди:

“Икки нарса мени дунё завқи ва ўйин-кулгисидан узди:

1. Ўлимни хотирламоқ.

2. Ҳисоб-китоб чоғида Аллоҳ ҳузурига чиқмоқ”.

📚Абу Ҳомид Ғаззолий,
“Мукошафат-ул қулуб” китобидан

©islom.uz

https://t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Абу Бакр Сиддиқ розияллоҳу анҳудан «Ароқ ичганмисиз?» деб сўрашди, у зот: «Ароқни жоҳилиятда ҳам, исломиятда ҳам ичмаганман», дедилар. У зотга: «Нима учун, ахир у Исломдан олдин ҳаром қилинмаган эди-ку?» дейишди. У зот: «Чунки ароқ инсонни хорлайдиган, ақлни кетказадиган нарса», деб жавоб бердилар.

https://t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

​#Ибрат

Бир куни Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳу қабрлар олдида туриб, ўликларга қарата шундай хитоб қилдилар:

«Ассалому алайкум, эй қабристон аҳли! Уйларингизда сизлардан бошқалар яшаяпти, мол-дунёларингиз болаларингиз орасида тақсимлаб бўлинди, хотинларингиз бошқаларга турмушга чиқиб кетишди. Биздаги хабар мана шу, сизларда қандай хабарлар бор?».

https://t.me/Solihlar_taratgan_nurlar

#Ибрат

Ибодатга сусткашлик қилиш ҳақида

🎙Устоз Аброр Мухтор Алий

Бошқаларга ҳам улашинг !
http://t.me/Solihlar_taratgan_nurlar