آذربایجان یک نام پارسی است، در زبان پارسی پهلوی (تاتی) به آتش، آذر می‌گویند (مهر آبان آذر). پیش از اسلام به آذربایجان، آذربایگان می‌گفتند. در زبان پارسی به نگهداری می‌گویند بایگانی (بایگان = نگهدار) و آذربایگان یعنی سرزمین نگهدار آتش. (برخی می‌گویند برای وجود آتشکده‌های زرتشتی در آنجا است)
پس از ورود اسلام به ایران به دلیل نداشتن گ در زبان عربی، آذربایگان را آذربایجان گفتند (مانند پارسی که فارسی گفتند و یا گیلانی را جیلانی و گرگانی را جرجانی گفتند و...
و خوب است که بدانیم در زبان پارسی به رعدوبرق می‌گویند آذرخش 🔥 (رعدوبرق واژه‌ای عر‌بی است و برق در زبان پارسی می‌شود کهربا)
تبریز هم یک نام پارسی است که از تب + ریز گرفته شده و در زبان پهلوی تَوریز می‌گویند ( تَو = تب)و توریژ هم واژه‌ای کُردی(کوردی) است.
ترک واژه‌ای پارسی است که ایرانیان نخستین بار این نام را برای مردم آسیای میانه به کار بردند مانند واژه #تازی که ایرانیان نخستین بار این نام را برای مردم #عرب به کار بردند.
نام باستانی آذربایگان، آذرآبادگان بوده که فردوسی هم واژه‌ی آذرآبادگان را در شاهنامه به‌کار برده

#سڪـــوت_ممنـــوع
🚫@Silence_Forbidden