🔴 ضرورت ایجاد حساسیت محیط زیستی در آموزش عمومی
✍️ جعفر ابراهیمی؛ زندان اوین؛ مرداد۱۴۰۲
از انقلاب ۵۷ تاکنون محیطزیست و اولویت حفظ زیستگاه و تنوع زیستی هرگز در اولویت حاکمیت قرار نداشته است. از زمانی که اولین برنامه توسعه تصویب شد تا امروز که پیشنویس برنامه هفتم تدوینشده است همواره رویکرد استفاده یکجانبه از محیطزیست رویکرد اصلی سیاستگذاران بوده است.
رویکرد جهانی و فراملی به مسئله و بحران محیطزیست، متأثر از تأمین منافع اقلیت در ساختار نظام سرمایهداری است و همین باعث شده وضعیت محیطزیست در بعد جهانی در وضعیت بحرانی قرار گیرد تا جایی که برخی بر این باورند اگر نوع ما فرصت سه دهه آینده برای توقف تغییرات اقلیمی را از دست بدهد ممکن است ما به شرایط برگشتناپذیری برسیم که تبعات جبرانناپذیری بر زیست اجتماعی ما و تنوع زیستی و کره زمین خواهد داشت. سیاستهای حوزه محیطزیست در ایران متأثر از همین رویکرد است.
مدافعان سیاست استفاده یکجانبه از طبیعت و منابع طبیعی، نهتنها حقی برای سایر زیستمندان در کره زمین قائل نیستند بلکه عملاً با بهرهبرداری از طبیعت و منابع آن در راستای تأمین سود و سرمایه خود، برای نسلهای بعدی نیز حقی قائل نمیشوند. اینکه اقلیت میتواند سیاستهای ویرانگر و غارتگرانِ خود را از طریق سیاستگذاری و حمایت حکومتها بر اکثریت تحمیل نماید. از آنجا ناشی میشود که ما اصولاً فراموش کردهایم این سیاستها چه وجه طبقاتی دارند و قربانیان اصلی این سیاستها طبقه زحمتکش و فرودست و تحتستم در بعد جهانی و ملی هستند.
بهعنوان نمونه مهاجرت اقلیمی یکی از تبعات بحران کنونی است. هماینک با آلودگی هوا و گرمایش زمین فرادستان قادرند به مناطق خوش آبوهوا بروند، درصورتیکه فرودستان بیشازپیش به حاشیهها رانده میشوند.
در ایران تغییرات اقلیمی باعث شده است ثروتمندانی که قادرند به نقاط بهتری خارج از کشور مهاجرت کنند در استانهایی مانند اصفهان و خوزستان که بحران جدی است فرادستان به نقاط شمالی کشور مهاجرت کرده یا حداقل ویلایی برای خود دستوپا کردهاند. در مقابل فرودستانی که به خاطر عدم مدیریت منابع آب و نبود شغل مجبور به مهاجرت شدهاند به حاشیه کلانشهرها مهاجرت کردهاند. در بیست سالی که در مناطق حاشیه شهرستان شهریار مشغول به تدریس بودم بهجز دانشآموزان افغانستانی که به خاطر جنگ مجبور به مهاجرت شده بودند خانوادههای اکثر دانشآموزانم از آذربایجان، کردستان و لرستان و... از مناطق روستایی به سعیدآباد، نصیرآباد، خادم آباد، علیآباد و ... مهاجرت کرده بودند. والدینشان گاهی از خاطرات خود از روستاهایشان میگفتند که زمانی پر آب بود و حالا آنان ساکنان خرابآبادهای حاشیه تهران شده بودند.
در سطح جهانی استفاده از سوختهای فسیلی، جنگلزدایی و بهتبع آن افزایش گازهای گلخانهای، تخریب زیستگاه، گاز متان ناشی از گسترش دامداریهای صنعتی و ... ازجمله علل اصلی تغییرات اقلیمی در سطح جهانی است که باید فوری متوقف گردد. وضعیت بحرانی محیطزیست در ایران خود را به شکل کمبود آب، فرسایش خاک و فرونشست زمین، افزایش ریزگردها، آلودگی هوا، افزایش دمای هوا، افزایش زباله به خاطر الگوی مصرف غلط، قاچاق و شکار حیاتوحش و تخریب زیستگاه به بهانه بهرهبرداری از معادن، سدسازی و ویلاسازی و اعیان سازی و ... نشان داده است. وضعیتی که بیشترین تأثیر منفی را بر زنان، سالمندان و کودکان میگذارد. این شرایط بحرانی بهمرور و در سایه سیاستهای کلان حکومتی رخداده است.
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3YNmes7
#عدالت_اقلیمی_امروز #راه_نجات_آینده
#امرأة_حياة_حرية
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
@Shbazneshasteganir
✍️ جعفر ابراهیمی؛ زندان اوین؛ مرداد۱۴۰۲
از انقلاب ۵۷ تاکنون محیطزیست و اولویت حفظ زیستگاه و تنوع زیستی هرگز در اولویت حاکمیت قرار نداشته است. از زمانی که اولین برنامه توسعه تصویب شد تا امروز که پیشنویس برنامه هفتم تدوینشده است همواره رویکرد استفاده یکجانبه از محیطزیست رویکرد اصلی سیاستگذاران بوده است.
رویکرد جهانی و فراملی به مسئله و بحران محیطزیست، متأثر از تأمین منافع اقلیت در ساختار نظام سرمایهداری است و همین باعث شده وضعیت محیطزیست در بعد جهانی در وضعیت بحرانی قرار گیرد تا جایی که برخی بر این باورند اگر نوع ما فرصت سه دهه آینده برای توقف تغییرات اقلیمی را از دست بدهد ممکن است ما به شرایط برگشتناپذیری برسیم که تبعات جبرانناپذیری بر زیست اجتماعی ما و تنوع زیستی و کره زمین خواهد داشت. سیاستهای حوزه محیطزیست در ایران متأثر از همین رویکرد است.
مدافعان سیاست استفاده یکجانبه از طبیعت و منابع طبیعی، نهتنها حقی برای سایر زیستمندان در کره زمین قائل نیستند بلکه عملاً با بهرهبرداری از طبیعت و منابع آن در راستای تأمین سود و سرمایه خود، برای نسلهای بعدی نیز حقی قائل نمیشوند. اینکه اقلیت میتواند سیاستهای ویرانگر و غارتگرانِ خود را از طریق سیاستگذاری و حمایت حکومتها بر اکثریت تحمیل نماید. از آنجا ناشی میشود که ما اصولاً فراموش کردهایم این سیاستها چه وجه طبقاتی دارند و قربانیان اصلی این سیاستها طبقه زحمتکش و فرودست و تحتستم در بعد جهانی و ملی هستند.
بهعنوان نمونه مهاجرت اقلیمی یکی از تبعات بحران کنونی است. هماینک با آلودگی هوا و گرمایش زمین فرادستان قادرند به مناطق خوش آبوهوا بروند، درصورتیکه فرودستان بیشازپیش به حاشیهها رانده میشوند.
در ایران تغییرات اقلیمی باعث شده است ثروتمندانی که قادرند به نقاط بهتری خارج از کشور مهاجرت کنند در استانهایی مانند اصفهان و خوزستان که بحران جدی است فرادستان به نقاط شمالی کشور مهاجرت کرده یا حداقل ویلایی برای خود دستوپا کردهاند. در مقابل فرودستانی که به خاطر عدم مدیریت منابع آب و نبود شغل مجبور به مهاجرت شدهاند به حاشیه کلانشهرها مهاجرت کردهاند. در بیست سالی که در مناطق حاشیه شهرستان شهریار مشغول به تدریس بودم بهجز دانشآموزان افغانستانی که به خاطر جنگ مجبور به مهاجرت شده بودند خانوادههای اکثر دانشآموزانم از آذربایجان، کردستان و لرستان و... از مناطق روستایی به سعیدآباد، نصیرآباد، خادم آباد، علیآباد و ... مهاجرت کرده بودند. والدینشان گاهی از خاطرات خود از روستاهایشان میگفتند که زمانی پر آب بود و حالا آنان ساکنان خرابآبادهای حاشیه تهران شده بودند.
در سطح جهانی استفاده از سوختهای فسیلی، جنگلزدایی و بهتبع آن افزایش گازهای گلخانهای، تخریب زیستگاه، گاز متان ناشی از گسترش دامداریهای صنعتی و ... ازجمله علل اصلی تغییرات اقلیمی در سطح جهانی است که باید فوری متوقف گردد. وضعیت بحرانی محیطزیست در ایران خود را به شکل کمبود آب، فرسایش خاک و فرونشست زمین، افزایش ریزگردها، آلودگی هوا، افزایش دمای هوا، افزایش زباله به خاطر الگوی مصرف غلط، قاچاق و شکار حیاتوحش و تخریب زیستگاه به بهانه بهرهبرداری از معادن، سدسازی و ویلاسازی و اعیان سازی و ... نشان داده است. وضعیتی که بیشترین تأثیر منفی را بر زنان، سالمندان و کودکان میگذارد. این شرایط بحرانی بهمرور و در سایه سیاستهای کلان حکومتی رخداده است.
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3YNmes7
#عدالت_اقلیمی_امروز #راه_نجات_آینده
#امرأة_حياة_حرية
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
@Shbazneshasteganir
Telegraph
ضرورت ایجاد حساسیت محیط زیستی در آموزش عمومی
از انقلاب 57 تاکنون محیطزیست و اولویت حفظ زیستگاه و تنوع زیستی هرگز در اولویت حاکمیت قرار نداشته است از زمانی که اولین برنامه توسعه تصویب شد تا امروز که پیشنویس برنامه هفتم تدوینشده است همواره رویکرد استفاده یکجانبه از محیطزیست رویکرد اصلی سیاستگذاران…