✍️ارسالی از همکار اقماری:
مصائب طرح اقماری
طی بیش از ۳۲ سال کار در طرح اقماری، آموخته ایم که با سختی ها کنار بیاییم، آموخته ایم که عید نوروز، عید فطر، تاسوعا و عاشورا و هر مناسبتی که مردم در کنار خانواده یا در شهر خود هستند، ما مطابق شیفت کارمان تردد کنیم. چه بسیار کارکنان طرح اقماری که حسرت آخرین دیدار پدر، مادر، همسر، فرزند، برادر، خواهرشان تا ابد به دلشان مانده است. چه بسیار کارکنان طرح اقماری که لذت اولین کلام فرزند و یا اولین قدم برداشتن فرزند خود را نچشیده اند.
امروز اول فروردین ۱۴۰۳ شیفت کاری ما تمام بود و باید ازجزیره به منزل برمی گشتیم. طبق برنامه باید هواپیما ساعت ۷ صبح از تهران به لاوان می آمد، سپس به شیراز می رفت و دوباره به لاوان می آمد تا ما را به تهران ببرد. ابتدا برنامه را عوض کردند و گفتند هواپیما از تهران به شیراز می رود و از شیراز به لاوان می آید و در برگشت نیز توقفی در شیراز خواهد داشت.
اما ساعت پرواز تغییر کرد و قرار شد ساعت ۱۴ از تهران پرواز کند. نقص فنی باعث شد تا به جای ساعت ۱۴ ساعت ۱۶:۳۰ از تهران حرکت کند و پس از توقف در شیراز و سوار کردن همکاران شیرازی، در ساعت ۱۹ به لاوان رسید و مسافرین ورودی را پیاده کرد اما برای سوار کردن مسافرین خروجی، تعلل بیش از حد شد و نهایت در ساعت ۲۰:۲۰ اعلام کردند که هواپیما نقص فنی دارد و قادر به پذیرش مسافر نیست و بدون مسافر به مبدا پروازی خود یعنی شهر اهواز برمی گردد و همه ما ناچار به اتاقهایی برگشتیم که نفر مقابلمان هم تازه در آن مستقر شده است. باز خدا را شکر که اول عید حادثه ای پیش نیامد که خانواده هایمان عزادار شوند.
آنهایی که روی حقوق چندرغاز این کارکنان که به ۱۰۰۰ دلار هم نمی رسد سقف می بندند کجا هستند تا ببینند اعصاب و روان این کارکنان و خانواده هایشان چگونه آسیب می بیند. والله،بالله، اعمال سقف بر حقوق کارکنان مناطق عملیاتی شرکت نفت فلات قاره و دیگر شرکتهای اقماری گناهی است نابخشودنی و مانند گناهی که بر گردن نانمایندگان ملت و دولت ناکارآمد که به جهت جبران اختلاسها و دزدی های چند صد هزار میلیارد تومانی، دست در جیب کارکنان بی صاحب و بیچاره مناطق عملیاتی صنعت نفت می کنند برای همیشه باقی خواهد ماند./کانال افکار نفت
#معیشت_بدتر_ازهرزمان
@Shbazneshasteganir
مصائب طرح اقماری
طی بیش از ۳۲ سال کار در طرح اقماری، آموخته ایم که با سختی ها کنار بیاییم، آموخته ایم که عید نوروز، عید فطر، تاسوعا و عاشورا و هر مناسبتی که مردم در کنار خانواده یا در شهر خود هستند، ما مطابق شیفت کارمان تردد کنیم. چه بسیار کارکنان طرح اقماری که حسرت آخرین دیدار پدر، مادر، همسر، فرزند، برادر، خواهرشان تا ابد به دلشان مانده است. چه بسیار کارکنان طرح اقماری که لذت اولین کلام فرزند و یا اولین قدم برداشتن فرزند خود را نچشیده اند.
امروز اول فروردین ۱۴۰۳ شیفت کاری ما تمام بود و باید ازجزیره به منزل برمی گشتیم. طبق برنامه باید هواپیما ساعت ۷ صبح از تهران به لاوان می آمد، سپس به شیراز می رفت و دوباره به لاوان می آمد تا ما را به تهران ببرد. ابتدا برنامه را عوض کردند و گفتند هواپیما از تهران به شیراز می رود و از شیراز به لاوان می آید و در برگشت نیز توقفی در شیراز خواهد داشت.
اما ساعت پرواز تغییر کرد و قرار شد ساعت ۱۴ از تهران پرواز کند. نقص فنی باعث شد تا به جای ساعت ۱۴ ساعت ۱۶:۳۰ از تهران حرکت کند و پس از توقف در شیراز و سوار کردن همکاران شیرازی، در ساعت ۱۹ به لاوان رسید و مسافرین ورودی را پیاده کرد اما برای سوار کردن مسافرین خروجی، تعلل بیش از حد شد و نهایت در ساعت ۲۰:۲۰ اعلام کردند که هواپیما نقص فنی دارد و قادر به پذیرش مسافر نیست و بدون مسافر به مبدا پروازی خود یعنی شهر اهواز برمی گردد و همه ما ناچار به اتاقهایی برگشتیم که نفر مقابلمان هم تازه در آن مستقر شده است. باز خدا را شکر که اول عید حادثه ای پیش نیامد که خانواده هایمان عزادار شوند.
آنهایی که روی حقوق چندرغاز این کارکنان که به ۱۰۰۰ دلار هم نمی رسد سقف می بندند کجا هستند تا ببینند اعصاب و روان این کارکنان و خانواده هایشان چگونه آسیب می بیند. والله،بالله، اعمال سقف بر حقوق کارکنان مناطق عملیاتی شرکت نفت فلات قاره و دیگر شرکتهای اقماری گناهی است نابخشودنی و مانند گناهی که بر گردن نانمایندگان ملت و دولت ناکارآمد که به جهت جبران اختلاسها و دزدی های چند صد هزار میلیارد تومانی، دست در جیب کارکنان بی صاحب و بیچاره مناطق عملیاتی صنعت نفت می کنند برای همیشه باقی خواهد ماند./کانال افکار نفت
#معیشت_بدتر_ازهرزمان
@Shbazneshasteganir