This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اظهارات یکی از نمایندگان کارگران کارخانه آذرآب اراک ، در مقابل وزیر کار!
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
🔴خصوصی سازی ، حراج زندگی
پس از پایان جنگ هشت ساله ، خصوصی سازی در ایران رویکرد اصلی دوران "سازندگی" شد و مفری برای مسئولین تکیه زده به قدرت را فراهم آورد که خود با موقعیت و جایگاهی که دارند دست بکارغارت و چپاول اموال و سرمایه های دولتی تحت نام خصوصی سازی شوند و در این راه از هیچ ترفند و زد وبند و سناریو سازی و رشوه و اختلاسی هم دوری نکردند.
سرمایه ها و اموال دولتی طبق قوانین موجود، حسب ظاهر ، مشمول روش های نظارتی مجلس و سازمان بازرسی کل کشور و سازمان برنامه و بودجه و امثالهم قرار می گرفت. اما با دست اندازی بر بخشهای زیادی از این ثروت ، مالکیت از دولت با رانت و فساد به افرادی در دایره قدرت و ثروت منتقل شد و از شمولیت همین اندک قوانین دست و پاگیر موجود هم رهائی یافت.
گرچه به کارگر ربطی نداشت که کدام بخش از سرمایه سودهای حاصله را میخورد. نه بخش خصوصی ، نه بخشهای دولتی ، نه سرمایه دار داخلی . نه سرمایه دار خارجی!! با سلطه هریک به لحاظ مالکیت حقوقی، سیستم استثمار سر جایش باقی می ماند. اما نتایج مخرب رویکرد "بازارآزاد" بر معیشت مزدبگیران جامعه، زندگی میلیونها نفر را به تباهی کشاند.
جنبش علیه خصوصی سازی به این دلیل آغاز شد که انتقال از مالکیت دولت و وزارتخانه ها به اشخاص حقیقی و خصوصی برابر بود با تعرض گسترده به سطح معیشت و زندگی مردم. قبل از همه برابر بود با تعدیل نیروی انسانی یعنی بیکار سازی. برابر بود با بازپس گیری همه امکانات و امتیازات قانونی که طبقه کارگر ایران طی سالها مبارزه بدست آورده است. برابر بود با خارج کردن بخشهائی از طبقه کارگر از شمولیت قانون کار. برابر بود با فقر و فلاکت عمومی نیروی کار مزدی. برابر بود با گسترش قراردادهای موقت و سفید امضاء و برابر بود با عدم امنیت شغلی و دغدغه دائم نیروی کار و ترس از اخراج و سرکوب.
ابعاد این هجوم بازار آزاد و خصوصی کردن نه تنها بخشهای تولیدی ، بلکه سایر عرصه های زندگی اجتماعی از جمله خدمات عمومی، بانک ها، سیستم آموزشی در تمام مقاطع ، بهداشت و درمان و عرصه سلامت عمومی وچنگ اندازی به هرآنچه که میتوانست سود خصوصی را ممکن کند، دربر گرفت. تمامی این روند بر متنی از فساد گسترده و عمیق شدن شکاف طبقاتی بیرحمانه ای با تشدید سرکوب به پیش رانده شد.
هجوم و دست اندازی سرمایه داران ریز و درشتی که با شبکه هزارتوی قدرت ارتباط داشتند به همه عرصه های زندگی اجتماعی ، شرایط فلاکتباری برای مردم و موجی از خشم ونفرت و اعتراض عمومی را در سطح سیاست جامعه به حرکت درآورد.
جامعه بخاطر این تعرضات به زندگی و تشدید بیحقوقی و بیکاری و فشارهای معیشتی و اجتماعی است که علیه خصوصی سازیها مقاومت و مبارزه میکند. نتایج این رویکرد پس از حدود سه دهه از شروع آن، امروز در جریان بحران اپیدمی ویروس کرونا بشکلی عریان تر خود را نشان میدهد!
بازنشستگان ایران از این سونامی بازار آزاد و خصوصی، صدمات ویران کننده ای را تجربه میکنند.
مقاومت در مقابل این سیاست با دفاع از منافع معیشتی برای بهبود زندگی، به یک مطالبه اساسی و محوری ما بازنشستگان تبدیل شده است.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
#نه_به_ریاضت_اقتصادی
@Shbazneshasteghanir
پس از پایان جنگ هشت ساله ، خصوصی سازی در ایران رویکرد اصلی دوران "سازندگی" شد و مفری برای مسئولین تکیه زده به قدرت را فراهم آورد که خود با موقعیت و جایگاهی که دارند دست بکارغارت و چپاول اموال و سرمایه های دولتی تحت نام خصوصی سازی شوند و در این راه از هیچ ترفند و زد وبند و سناریو سازی و رشوه و اختلاسی هم دوری نکردند.
سرمایه ها و اموال دولتی طبق قوانین موجود، حسب ظاهر ، مشمول روش های نظارتی مجلس و سازمان بازرسی کل کشور و سازمان برنامه و بودجه و امثالهم قرار می گرفت. اما با دست اندازی بر بخشهای زیادی از این ثروت ، مالکیت از دولت با رانت و فساد به افرادی در دایره قدرت و ثروت منتقل شد و از شمولیت همین اندک قوانین دست و پاگیر موجود هم رهائی یافت.
گرچه به کارگر ربطی نداشت که کدام بخش از سرمایه سودهای حاصله را میخورد. نه بخش خصوصی ، نه بخشهای دولتی ، نه سرمایه دار داخلی . نه سرمایه دار خارجی!! با سلطه هریک به لحاظ مالکیت حقوقی، سیستم استثمار سر جایش باقی می ماند. اما نتایج مخرب رویکرد "بازارآزاد" بر معیشت مزدبگیران جامعه، زندگی میلیونها نفر را به تباهی کشاند.
جنبش علیه خصوصی سازی به این دلیل آغاز شد که انتقال از مالکیت دولت و وزارتخانه ها به اشخاص حقیقی و خصوصی برابر بود با تعرض گسترده به سطح معیشت و زندگی مردم. قبل از همه برابر بود با تعدیل نیروی انسانی یعنی بیکار سازی. برابر بود با بازپس گیری همه امکانات و امتیازات قانونی که طبقه کارگر ایران طی سالها مبارزه بدست آورده است. برابر بود با خارج کردن بخشهائی از طبقه کارگر از شمولیت قانون کار. برابر بود با فقر و فلاکت عمومی نیروی کار مزدی. برابر بود با گسترش قراردادهای موقت و سفید امضاء و برابر بود با عدم امنیت شغلی و دغدغه دائم نیروی کار و ترس از اخراج و سرکوب.
ابعاد این هجوم بازار آزاد و خصوصی کردن نه تنها بخشهای تولیدی ، بلکه سایر عرصه های زندگی اجتماعی از جمله خدمات عمومی، بانک ها، سیستم آموزشی در تمام مقاطع ، بهداشت و درمان و عرصه سلامت عمومی وچنگ اندازی به هرآنچه که میتوانست سود خصوصی را ممکن کند، دربر گرفت. تمامی این روند بر متنی از فساد گسترده و عمیق شدن شکاف طبقاتی بیرحمانه ای با تشدید سرکوب به پیش رانده شد.
هجوم و دست اندازی سرمایه داران ریز و درشتی که با شبکه هزارتوی قدرت ارتباط داشتند به همه عرصه های زندگی اجتماعی ، شرایط فلاکتباری برای مردم و موجی از خشم ونفرت و اعتراض عمومی را در سطح سیاست جامعه به حرکت درآورد.
جامعه بخاطر این تعرضات به زندگی و تشدید بیحقوقی و بیکاری و فشارهای معیشتی و اجتماعی است که علیه خصوصی سازیها مقاومت و مبارزه میکند. نتایج این رویکرد پس از حدود سه دهه از شروع آن، امروز در جریان بحران اپیدمی ویروس کرونا بشکلی عریان تر خود را نشان میدهد!
بازنشستگان ایران از این سونامی بازار آزاد و خصوصی، صدمات ویران کننده ای را تجربه میکنند.
مقاومت در مقابل این سیاست با دفاع از منافع معیشتی برای بهبود زندگی، به یک مطالبه اساسی و محوری ما بازنشستگان تبدیل شده است.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
#نه_به_ریاضت_اقتصادی
@Shbazneshasteghanir
Forwarded from شورای بازنشستگان ایران
🔴خصوصی سازی ، حراج زندگی
پس از پایان جنگ هشت ساله ، خصوصی سازی در ایران رویکرد اصلی دوران "سازندگی" شد و مفری برای مسئولین تکیه زده به قدرت را فراهم آورد که خود با موقعیت و جایگاهی که دارند دست بکارغارت و چپاول اموال و سرمایه های دولتی تحت نام خصوصی سازی شوند و در این راه از هیچ ترفند و زد وبند و سناریو سازی و رشوه و اختلاسی هم دوری نکردند.
سرمایه ها و اموال دولتی طبق قوانین موجود، حسب ظاهر ، مشمول روش های نظارتی مجلس و سازمان بازرسی کل کشور و سازمان برنامه و بودجه و امثالهم قرار می گرفت. اما با دست اندازی بر بخشهای زیادی از این ثروت ، مالکیت از دولت با رانت و فساد به افرادی در دایره قدرت و ثروت منتقل شد و از شمولیت همین اندک قوانین دست و پاگیر موجود هم رهائی یافت.
گرچه به کارگر ربطی نداشت که کدام بخش از سرمایه سودهای حاصله را میخورد. نه بخش خصوصی ، نه بخشهای دولتی ، نه سرمایه دار داخلی . نه سرمایه دار خارجی!! با سلطه هریک به لحاظ مالکیت حقوقی، سیستم استثمار سر جایش باقی می ماند. اما نتایج مخرب رویکرد "بازارآزاد" بر معیشت مزدبگیران جامعه، زندگی میلیونها نفر را به تباهی کشاند.
جنبش علیه خصوصی سازی به این دلیل آغاز شد که انتقال از مالکیت دولت و وزارتخانه ها به اشخاص حقیقی و خصوصی برابر بود با تعرض گسترده به سطح معیشت و زندگی مردم. قبل از همه برابر بود با تعدیل نیروی انسانی یعنی بیکار سازی. برابر بود با بازپس گیری همه امکانات و امتیازات قانونی که طبقه کارگر ایران طی سالها مبارزه بدست آورده است. برابر بود با خارج کردن بخشهائی از طبقه کارگر از شمولیت قانون کار. برابر بود با فقر و فلاکت عمومی نیروی کار مزدی. برابر بود با گسترش قراردادهای موقت و سفید امضاء و برابر بود با عدم امنیت شغلی و دغدغه دائم نیروی کار و ترس از اخراج و سرکوب.
ابعاد این هجوم بازار آزاد و خصوصی کردن نه تنها بخشهای تولیدی ، بلکه سایر عرصه های زندگی اجتماعی از جمله خدمات عمومی، بانک ها، سیستم آموزشی در تمام مقاطع ، بهداشت و درمان و عرصه سلامت عمومی وچنگ اندازی به هرآنچه که میتوانست سود خصوصی را ممکن کند، دربر گرفت. تمامی این روند بر متنی از فساد گسترده و عمیق شدن شکاف طبقاتی بیرحمانه ای با تشدید سرکوب به پیش رانده شد.
هجوم و دست اندازی سرمایه داران ریز و درشتی که با شبکه هزارتوی قدرت ارتباط داشتند به همه عرصه های زندگی اجتماعی ، شرایط فلاکتباری برای مردم و موجی از خشم ونفرت و اعتراض عمومی را در سطح سیاست جامعه به حرکت درآورد.
جامعه بخاطر این تعرضات به زندگی و تشدید بیحقوقی و بیکاری و فشارهای معیشتی و اجتماعی است که علیه خصوصی سازیها مقاومت و مبارزه میکند. نتایج این رویکرد پس از حدود سه دهه از شروع آن، امروز در جریان بحران اپیدمی ویروس کرونا بشکلی عریان تر خود را نشان میدهد!
بازنشستگان ایران از این سونامی بازار آزاد و خصوصی، صدمات ویران کننده ای را تجربه میکنند.
مقاومت در مقابل این سیاست با دفاع از منافع معیشتی برای بهبود زندگی، به یک مطالبه اساسی و محوری ما بازنشستگان تبدیل شده است.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
#نه_به_ریاضت_اقتصادی
@Shbazneshasteghanir
پس از پایان جنگ هشت ساله ، خصوصی سازی در ایران رویکرد اصلی دوران "سازندگی" شد و مفری برای مسئولین تکیه زده به قدرت را فراهم آورد که خود با موقعیت و جایگاهی که دارند دست بکارغارت و چپاول اموال و سرمایه های دولتی تحت نام خصوصی سازی شوند و در این راه از هیچ ترفند و زد وبند و سناریو سازی و رشوه و اختلاسی هم دوری نکردند.
سرمایه ها و اموال دولتی طبق قوانین موجود، حسب ظاهر ، مشمول روش های نظارتی مجلس و سازمان بازرسی کل کشور و سازمان برنامه و بودجه و امثالهم قرار می گرفت. اما با دست اندازی بر بخشهای زیادی از این ثروت ، مالکیت از دولت با رانت و فساد به افرادی در دایره قدرت و ثروت منتقل شد و از شمولیت همین اندک قوانین دست و پاگیر موجود هم رهائی یافت.
گرچه به کارگر ربطی نداشت که کدام بخش از سرمایه سودهای حاصله را میخورد. نه بخش خصوصی ، نه بخشهای دولتی ، نه سرمایه دار داخلی . نه سرمایه دار خارجی!! با سلطه هریک به لحاظ مالکیت حقوقی، سیستم استثمار سر جایش باقی می ماند. اما نتایج مخرب رویکرد "بازارآزاد" بر معیشت مزدبگیران جامعه، زندگی میلیونها نفر را به تباهی کشاند.
جنبش علیه خصوصی سازی به این دلیل آغاز شد که انتقال از مالکیت دولت و وزارتخانه ها به اشخاص حقیقی و خصوصی برابر بود با تعرض گسترده به سطح معیشت و زندگی مردم. قبل از همه برابر بود با تعدیل نیروی انسانی یعنی بیکار سازی. برابر بود با بازپس گیری همه امکانات و امتیازات قانونی که طبقه کارگر ایران طی سالها مبارزه بدست آورده است. برابر بود با خارج کردن بخشهائی از طبقه کارگر از شمولیت قانون کار. برابر بود با فقر و فلاکت عمومی نیروی کار مزدی. برابر بود با گسترش قراردادهای موقت و سفید امضاء و برابر بود با عدم امنیت شغلی و دغدغه دائم نیروی کار و ترس از اخراج و سرکوب.
ابعاد این هجوم بازار آزاد و خصوصی کردن نه تنها بخشهای تولیدی ، بلکه سایر عرصه های زندگی اجتماعی از جمله خدمات عمومی، بانک ها، سیستم آموزشی در تمام مقاطع ، بهداشت و درمان و عرصه سلامت عمومی وچنگ اندازی به هرآنچه که میتوانست سود خصوصی را ممکن کند، دربر گرفت. تمامی این روند بر متنی از فساد گسترده و عمیق شدن شکاف طبقاتی بیرحمانه ای با تشدید سرکوب به پیش رانده شد.
هجوم و دست اندازی سرمایه داران ریز و درشتی که با شبکه هزارتوی قدرت ارتباط داشتند به همه عرصه های زندگی اجتماعی ، شرایط فلاکتباری برای مردم و موجی از خشم ونفرت و اعتراض عمومی را در سطح سیاست جامعه به حرکت درآورد.
جامعه بخاطر این تعرضات به زندگی و تشدید بیحقوقی و بیکاری و فشارهای معیشتی و اجتماعی است که علیه خصوصی سازیها مقاومت و مبارزه میکند. نتایج این رویکرد پس از حدود سه دهه از شروع آن، امروز در جریان بحران اپیدمی ویروس کرونا بشکلی عریان تر خود را نشان میدهد!
بازنشستگان ایران از این سونامی بازار آزاد و خصوصی، صدمات ویران کننده ای را تجربه میکنند.
مقاومت در مقابل این سیاست با دفاع از منافع معیشتی برای بهبود زندگی، به یک مطالبه اساسی و محوری ما بازنشستگان تبدیل شده است.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
#نه_به_ریاضت_اقتصادی
@Shbazneshasteghanir
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
♨️چهارشنبه ١٨ تیرماه
مبارزات کارگران در نیشکر هفت تپه ادامه دارد.
"نمیگذاریم که هزاران هکتار زمینمان را غارت کنند. علیه خصوصی سازی می ایستیم.
تا رسیدن به مطالباتمان مقاومت میکنیم."
#هفت_تپه
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
مبارزات کارگران در نیشکر هفت تپه ادامه دارد.
"نمیگذاریم که هزاران هکتار زمینمان را غارت کنند. علیه خصوصی سازی می ایستیم.
تا رسیدن به مطالباتمان مقاومت میکنیم."
#هفت_تپه
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
دیوان محاسبات: قرارداد واگذاری شرکت هفتتپه باید لغو شود
سازمان خصوصی سازی مکلف به فسخ قرارداد و تعیین تکلیف مجدد شرکت میباشد.
بالاخره سماجت و مقاومت دولت و نهادهای حکومت در مقابل اراده مصمم کارگران مبنی برخلع ید از دارودسته اسدبیگی و لفو خصوصی سازی، درهم شکست و دیوان محاسبات، سازمان خصوصی سازی را مکلف به فسخ قرارداد نمود.
این خبر گرچه عقب نشینی دولت در مقابل مطالبه کارگران است اما الزاما" به مفهوم برآوردن خواسته مطابق با نظر و مقصود کارگران نیست.
بیم آن میرود که نهاد ها و جناح هائی از حکومت با سوار شدن بر مطالبه برحق کارگران، نوع مالکیت را نه به مفهوم لغو خصوصی سازی، بلکه با دست به دست کردن از اسد بیگی به نهاد و سازمان دیگری بنفع خود حل و فصل نمایند.
قطعا"کارگران آبدیده هفت تپه در این سطح از مبارزه و تجربه، هشیار خواهند بود.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
سازمان خصوصی سازی مکلف به فسخ قرارداد و تعیین تکلیف مجدد شرکت میباشد.
بالاخره سماجت و مقاومت دولت و نهادهای حکومت در مقابل اراده مصمم کارگران مبنی برخلع ید از دارودسته اسدبیگی و لفو خصوصی سازی، درهم شکست و دیوان محاسبات، سازمان خصوصی سازی را مکلف به فسخ قرارداد نمود.
این خبر گرچه عقب نشینی دولت در مقابل مطالبه کارگران است اما الزاما" به مفهوم برآوردن خواسته مطابق با نظر و مقصود کارگران نیست.
بیم آن میرود که نهاد ها و جناح هائی از حکومت با سوار شدن بر مطالبه برحق کارگران، نوع مالکیت را نه به مفهوم لغو خصوصی سازی، بلکه با دست به دست کردن از اسد بیگی به نهاد و سازمان دیگری بنفع خود حل و فصل نمایند.
قطعا"کارگران آبدیده هفت تپه در این سطح از مبارزه و تجربه، هشیار خواهند بود.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
Forwarded from اتچ بات
جانباختن چهارکارگر معدن در حادثه ریزش معدن ذغالسنگ هجدک!
پس از ریزش معدن ذغالسنگ هجدک، چهار معدنکار فوت و پنج نفر دیگر نیز مفقود شدهاند که تیم امدادی تاکنون موفق به بیرون آوردن دو نفر از این کارگران از زیر آوار شدهاند که یک نفر از ایشان با حال وخیم به بیمارستان منتقل شده است.
این در حالی است که از چند ماه قبل، کارگران این معدن، نبست به بیتوجهی به خطر ریزش معدن، دست به اعتراض زدند.
مدیر روابط عمومی شرکت معادن زغالسنگ کرمان میگوید:
برداشت از معادن زغالسنگ موجب تخلیه حفره گازی و انفجار و کشتهشدن چهار کارگر پیمانکاری شده است.
وی همچنین گفت: این شرکت برخی معادن را به پیمانکار واگذار میکند و آنان نیز تمامی امور از جمله مانیتورینگ و ایمنی را برعهده دارند و شرکت هیچ تعهدی در خصوص تامین ایمنی معادن واگذار شده به پیمانکار ندارد!!
یکبار دیگر نتایج مرگبار محول کردن فعالیت شرکت ها به پیمانکاران، تحت عنوان برونسپاری و سپردن اختیارات بدست شرکتهای خصوصی، خود را در این حادثه جانخراش مرگ 4 کارگر و زخمی شده 5 کارگر دیگر نشان داده است.
رها کردن نیروی کار بدست سودبازار، محروم کردن نیروی کار از حداقل مراقبت ها و شرایط ایمنی و نظارت های نیم بند موجود است که شرکتهای پیمانکاری بدلیل هزینه تامین این شرایط ، از اجرای آن سر باز میزنند.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
پس از ریزش معدن ذغالسنگ هجدک، چهار معدنکار فوت و پنج نفر دیگر نیز مفقود شدهاند که تیم امدادی تاکنون موفق به بیرون آوردن دو نفر از این کارگران از زیر آوار شدهاند که یک نفر از ایشان با حال وخیم به بیمارستان منتقل شده است.
این در حالی است که از چند ماه قبل، کارگران این معدن، نبست به بیتوجهی به خطر ریزش معدن، دست به اعتراض زدند.
مدیر روابط عمومی شرکت معادن زغالسنگ کرمان میگوید:
برداشت از معادن زغالسنگ موجب تخلیه حفره گازی و انفجار و کشتهشدن چهار کارگر پیمانکاری شده است.
وی همچنین گفت: این شرکت برخی معادن را به پیمانکار واگذار میکند و آنان نیز تمامی امور از جمله مانیتورینگ و ایمنی را برعهده دارند و شرکت هیچ تعهدی در خصوص تامین ایمنی معادن واگذار شده به پیمانکار ندارد!!
یکبار دیگر نتایج مرگبار محول کردن فعالیت شرکت ها به پیمانکاران، تحت عنوان برونسپاری و سپردن اختیارات بدست شرکتهای خصوصی، خود را در این حادثه جانخراش مرگ 4 کارگر و زخمی شده 5 کارگر دیگر نشان داده است.
رها کردن نیروی کار بدست سودبازار، محروم کردن نیروی کار از حداقل مراقبت ها و شرایط ایمنی و نظارت های نیم بند موجود است که شرکتهای پیمانکاری بدلیل هزینه تامین این شرایط ، از اجرای آن سر باز میزنند.
شورای بازنشستگان ایران
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
پاسکاری کارگران پیمانی بین پیمانکار فرعی و اصلی/ برونسپاری از پیمانکار اصلی سلب مسئولیت نمیکند
تقریبا هفتهای نیست که خبری درباره کارگران شهرداری در یک نقطه از کشور منتشر و اعلام نشود که این افراد حقوق معوقه دارند یا در آستانه تعدیل قرار گرفتهاند. کار حتی در مواقعی به اینجا کشیده که کارگران از جمعآوری زبالهها امتناع کردهاند. در این مواقع سوالی که پیش میآید این است که آیا وضع شهرداریها اینقدر بد است که توانایی پرداخت حقوق کارکنان خود را ندارند؟ بررسی موضوع نشان میدهد این اتفاق ریشه در وضعیت شهرداریها ندارد، بلکه این پیمانکاران هستند که با توجیهات مختلف از پرداخت به موقع و به اندازه حقوق خودداری میکنند.
عبدالله مختاری (فعال کارگری و کارشناس روابط کار)، شانه خالی کردن پیمانکاران اصلی از زیر بار مسئولیت را از دلایل تضییع حق کارگران پیمانکاری دانسته و گفت: در سالهای اخیر به منظور برون سپاری بسیاری از کارهایی که قبلا در اختیار دولت یا نهادهای عمومی بوده به پیمانکاران واگذار شده است. مشکلات هم از همین جا شروع شده .
این کارشناس روابط کار ادامه داد: بر اساس قانون واگذاری کارها به پیمانکاران از پیمانکار اصلی سلب مسئولیت نمیکند. اصلا از ضوابط واگذاری یکی این است که بر کار و رفتار پیمانکار نظارت شود و ببینند آیا حقوق نیروی انسانی رعایت میشود یا نه. این مهم مغفول مانده است و نتیجه این شده که کارگران با حقوق معوق روبهرو بوده و وقتی اعتراض میکنند پیمانکار اصلی آنها را به پیمانکار فرعی حواله میدهند و مشکل باقی میماند./ ایلنا
#نه_به_خصوصی_سازی
#نه_به_برون_سپاری
@Shbazneshasteganir
تقریبا هفتهای نیست که خبری درباره کارگران شهرداری در یک نقطه از کشور منتشر و اعلام نشود که این افراد حقوق معوقه دارند یا در آستانه تعدیل قرار گرفتهاند. کار حتی در مواقعی به اینجا کشیده که کارگران از جمعآوری زبالهها امتناع کردهاند. در این مواقع سوالی که پیش میآید این است که آیا وضع شهرداریها اینقدر بد است که توانایی پرداخت حقوق کارکنان خود را ندارند؟ بررسی موضوع نشان میدهد این اتفاق ریشه در وضعیت شهرداریها ندارد، بلکه این پیمانکاران هستند که با توجیهات مختلف از پرداخت به موقع و به اندازه حقوق خودداری میکنند.
عبدالله مختاری (فعال کارگری و کارشناس روابط کار)، شانه خالی کردن پیمانکاران اصلی از زیر بار مسئولیت را از دلایل تضییع حق کارگران پیمانکاری دانسته و گفت: در سالهای اخیر به منظور برون سپاری بسیاری از کارهایی که قبلا در اختیار دولت یا نهادهای عمومی بوده به پیمانکاران واگذار شده است. مشکلات هم از همین جا شروع شده .
این کارشناس روابط کار ادامه داد: بر اساس قانون واگذاری کارها به پیمانکاران از پیمانکار اصلی سلب مسئولیت نمیکند. اصلا از ضوابط واگذاری یکی این است که بر کار و رفتار پیمانکار نظارت شود و ببینند آیا حقوق نیروی انسانی رعایت میشود یا نه. این مهم مغفول مانده است و نتیجه این شده که کارگران با حقوق معوق روبهرو بوده و وقتی اعتراض میکنند پیمانکار اصلی آنها را به پیمانکار فرعی حواله میدهند و مشکل باقی میماند./ ایلنا
#نه_به_خصوصی_سازی
#نه_به_برون_سپاری
@Shbazneshasteganir
Telegram
attach 📎
🔶هفت تپه : امروز شنبه ۱۱ اردیبهشت ، جمعی از کارگران شرکت نیشکر هفت تپه و گرامیداشت اول ماه می روز جهانی کارگر
#نه_به_خصوصی_سازی
#مالک_هفت_تپه_غارتگر_برتر
@Shbazneshasteganir
#نه_به_خصوصی_سازی
#مالک_هفت_تپه_غارتگر_برتر
@Shbazneshasteganir
روزهای سخت والدین دانش آموزان/تحصیل رایگان را عملا نابود کردید
#ارسالی
درود بر شما. امسال فشار سختی به والدین بابت شهریه مدارس و نیز سرویس مدارس وارد شد.در شهر ما با حدود ۲۵۰هزار جمعیت، مدارس دولتی تعدادش انگشت شمار هست و با پارتی ثبت نام میکنن و به اجبار باید مدارس غیر انتفاعی یا هیئت امنایی ثبت نام کنید. شهریه دختر من در مقطع متوسطه اول، سال گذشته حدود ۹میلیون بوده که امسال به نزدیک ۱۷میلیون رسیده،در مقطع دوم متوسطه شهریه ۲۳میلیون هست.هزینه ثابت سرویس سال گذشته ۳۵۰ هزار تومن بوده و امسال ۶۰۰هزار تومان، درصورتیکه افزایش نرخ بنزین هم نداشتیم، که اگر بود واویلا میشد. دستمریزاد میگیم به آقایان که آموزش و پرورش رایگان رو نابود کردند.
/ پیام اقتصاد
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
#ارسالی
درود بر شما. امسال فشار سختی به والدین بابت شهریه مدارس و نیز سرویس مدارس وارد شد.در شهر ما با حدود ۲۵۰هزار جمعیت، مدارس دولتی تعدادش انگشت شمار هست و با پارتی ثبت نام میکنن و به اجبار باید مدارس غیر انتفاعی یا هیئت امنایی ثبت نام کنید. شهریه دختر من در مقطع متوسطه اول، سال گذشته حدود ۹میلیون بوده که امسال به نزدیک ۱۷میلیون رسیده،در مقطع دوم متوسطه شهریه ۲۳میلیون هست.هزینه ثابت سرویس سال گذشته ۳۵۰ هزار تومن بوده و امسال ۶۰۰هزار تومان، درصورتیکه افزایش نرخ بنزین هم نداشتیم، که اگر بود واویلا میشد. دستمریزاد میگیم به آقایان که آموزش و پرورش رایگان رو نابود کردند.
/ پیام اقتصاد
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
اخراج ۵۰۰ کارگر نساجی بروجرد
روز پنجشنبه ۷ دیماه ۱۴۰۲، مسلم مرادی، فرماندار بروجرد از اخراج ۵۰۰ کارگر کارخانه نساجی بروجرد از ابتدای سال ۱۴۰۲ خبر داد و از سازمان بازرسی کشور خواست در این موضوع مداخله کند.
این کارگران در شرایطی اخراج شدهاند که از آغاز سال بسیاری از رسانههای داخلی و نزدیک به دولت ادعا کرده بودند «کارخانه نساجی بروجرد با راهاندازی واحد دوزندگی، تعداد کارگران خود را به ۲۵۰۰ نفر در سراسر کشور رسانده است».
نساجی بروجرد پیش از این نیز طی سالهای گذشته صدها کارگر را اخراج کرده بود. آخرین بار در ۲۸ فروردین ۱۳۹۹ مدیران این شرکت ۹۸۰ کارگر را اخراج کردند.
یک کارگر نساجی بروجرد در مصاحبه با یک خبرگزاری رسمی گفته است علاوه عدم پرداخت به موقع دستمزدها-که در این کارخانه رویهای همیشگی است- مدیران کارخانه کارگران را سپر کردهاند تا تسهیلات بانکی کلان دریافت کنند یا پرداخت بدهیشان به بانک را به تأخیر بیندازند.
کارخانه نساجی بروجرد حدود ۱۳سال قبل در معاملهای غیرشفاف و مانند اکثر کارخانههای دولتی با ارزشی کمتر از قیمت واقعی، به بخش خصوصی واگذارشد. اکثر کارگران این کارخانه با قراردادهای موقت ۳ماهه مشغول به کار هستند. موقتیسازیای که اخراج کارگران را برای کارفرمایان راحتتر و قانونیکرده است.
سرنوشت کارخانه نساجی بروجرد هم مانند تمامی کارخانههای دولتی هماینک خصوصی شده است. کارخانههایی که به دست بخش خصوصی سپرده شده و در نتیجهی فساد و زیاندهی مدیران مجموعهها به انبوه حقوقهای معوقه کارگران، استثمار بیشتر آنها، موقتیسازی قراردادها و نهایتا اخراجهای گسترده کارگران میانجامد.
#کارخانه_نساجی_بروجرد
#اخراج_کارگران
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir
روز پنجشنبه ۷ دیماه ۱۴۰۲، مسلم مرادی، فرماندار بروجرد از اخراج ۵۰۰ کارگر کارخانه نساجی بروجرد از ابتدای سال ۱۴۰۲ خبر داد و از سازمان بازرسی کشور خواست در این موضوع مداخله کند.
این کارگران در شرایطی اخراج شدهاند که از آغاز سال بسیاری از رسانههای داخلی و نزدیک به دولت ادعا کرده بودند «کارخانه نساجی بروجرد با راهاندازی واحد دوزندگی، تعداد کارگران خود را به ۲۵۰۰ نفر در سراسر کشور رسانده است».
نساجی بروجرد پیش از این نیز طی سالهای گذشته صدها کارگر را اخراج کرده بود. آخرین بار در ۲۸ فروردین ۱۳۹۹ مدیران این شرکت ۹۸۰ کارگر را اخراج کردند.
یک کارگر نساجی بروجرد در مصاحبه با یک خبرگزاری رسمی گفته است علاوه عدم پرداخت به موقع دستمزدها-که در این کارخانه رویهای همیشگی است- مدیران کارخانه کارگران را سپر کردهاند تا تسهیلات بانکی کلان دریافت کنند یا پرداخت بدهیشان به بانک را به تأخیر بیندازند.
کارخانه نساجی بروجرد حدود ۱۳سال قبل در معاملهای غیرشفاف و مانند اکثر کارخانههای دولتی با ارزشی کمتر از قیمت واقعی، به بخش خصوصی واگذارشد. اکثر کارگران این کارخانه با قراردادهای موقت ۳ماهه مشغول به کار هستند. موقتیسازیای که اخراج کارگران را برای کارفرمایان راحتتر و قانونیکرده است.
سرنوشت کارخانه نساجی بروجرد هم مانند تمامی کارخانههای دولتی هماینک خصوصی شده است. کارخانههایی که به دست بخش خصوصی سپرده شده و در نتیجهی فساد و زیاندهی مدیران مجموعهها به انبوه حقوقهای معوقه کارگران، استثمار بیشتر آنها، موقتیسازی قراردادها و نهایتا اخراجهای گسترده کارگران میانجامد.
#کارخانه_نساجی_بروجرد
#اخراج_کارگران
#نه_به_خصوصی_سازی
@Shbazneshasteganir