✍ یادداشت روز

بار دیگر، شانزدهم آذر . . . !

چند سالی است که بعضی از مناسبت های تاریخی، دیگر فقط ارزش تاریخی ندارند. چنان که سالی یکبار به عنوان یک تقویم و یاد بود از آن ها نام برده شود.
چندسالی است که بسیاری از مناسبت ها از خاصیت برگزاری سالگرد های روتین، پا فراتر گذاشته اند و قدم به حوزه ی کار و زیست روزانه و اجتماعی گذاشته اند. برای مثال؛ یازدهم اردیبهشت یا اول ماه مه فقط یک روز در سال نیست.
چندسالی است که کارگران هپکو و آذرآب و فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه و جاهای دیگر، روزهای دیگری از سال را روز همبستگی خود اعلام می کنند و در محوطه ی کارخانه و در خیابان های شهر، دست به اعتراض می زنند و خواست های خود را فریاد می زنند. یعنی سنت اعتراضی و همبستگی طبقاتی کارگران با توجه به شرایط زیست کارگران، رفته رفته از قاب تقویم یک روز بیرون زده است و به عنوان یک سنت روزانه برای اعتراض تبدیل شده است. از اا اردیبهشت ۱۳۹۷ تا کنون، ده ها بار کارگران هفت تپه و فولاد اهواز بر پایه ی سنت اول ماه مه، صدای اعتراض شان را بلند کرده اند و از کارخانه به شهر و می خواهم بگویم به خانه ها آورده اند.
۱۶ آذر که در ایران به روز دانشجو معروف است نیز یکی از این روزها و مناسبت هاست. در این مدت شصت و پنج ساله که از واقعه ی دانشگاه و دانشجو و نامگذاری این روز می گذرد، به جز مواردی اندک، معمولا نگاهی تقویمی به این روز وجود داشته است. سال ها، برگزاری یادبود شانزدهم آذر در بعضی از دانشگاه ها بیشتر از آن که با حرکت های اجتماعی پیوند بخورد، با خود دانشجویان و چالش های شان با دانشگاه ها و سیاست های آموزشی و فرهنگی در گیر بوده است. اما چند سالی است که جنبش دانشجویی علاوه بر این که خواست های خود را دارد، از جنبش های دیگر هم پشتیبانی می کند. از دختران خیابان انقلاب حمایت می کند. از اعتراضات کارگران هپکو، آذرآب، هفت تپه و فولاد اهواز حمایت می کند. از جنبش حفاظت از محیط زیست حمایت می کند. از جنبش دفاع از آزادی اندیشه و بیان حمایت می کند. شانزدهم آذر و یازده اردیبهشت و هشتم مارس و هر مناسبت دیگر، تنها زمانی به صورت جاندار و خوندار به زیست خود ادامه خواهد داد که با زیست اجتماعی گره بخورد.
نکته ی پایانی را با این جملات بیان می کنم که جنبش دانشجویی امروز خواهان تشکل یابی مستقل است. خواهان دانشگاهی بدون مدیریت پادگانی و پلیسی است. جنبش دانشجویی امروز با پولی شدن امر آموزش مخالف است.
آیا این خواست ها، در حقیقت خواست های جنبش های اجتماعی نیست؟
جنبش دانشجویی کم کم دارد از حالت یک جنبش در خود فاصله می گیرد تا با جنبش های اجتماعی پیوند بخورد.

#زنده باد ۱۶ آذر، #روز_دانشجو.
#زنده باد #اتحاد_دانشجو_و_کارگر

t.me/Shbazneshasteganir

✍ یادداشت روز

بار دیگر، شانزدهم آذر . . . !

چند سالی است که بعضی از مناسبت های تاریخی، دیگر فقط ارزش تاریخی ندارند. چنان که سالی یکبار به عنوان یک تقویم و یاد بود از آن ها نام برده شود.
چندسالی است که بسیاری از مناسبت ها از خاصیت برگزاری سالگرد های روتین، پا فراتر گذاشته اند و قدم به حوزه ی کار و زیست روزانه و اجتماعی گذاشته اند. برای مثال؛ یازدهم اردیبهشت یا اول ماه مه فقط یک روز در سال نیست.
چندسالی است که کارگران هپکو و آذرآب و فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه و جاهای دیگر، روزهای دیگری از سال را روز همبستگی خود اعلام می کنند و در محوطه ی کارخانه و در خیابان های شهر، دست به اعتراض می زنند و خواست های خود را فریاد می زنند. یعنی سنت اعتراضی و همبستگی طبقاتی کارگران با توجه به شرایط زیست کارگران، رفته رفته از قاب تقویم یک روز بیرون زده است و به عنوان یک سنت روزانه برای اعتراض تبدیل شده است. از اا اردیبهشت ۱۳۹۷ تا کنون، ده ها بار کارگران هفت تپه و فولاد اهواز بر پایه ی سنت اول ماه مه، صدای اعتراض شان را بلند کرده اند و از کارخانه به شهر و می خواهم بگویم به خانه ها آورده اند.
۱۶ آذر که در ایران به روز دانشجو معروف است نیز یکی از این روزها و مناسبت هاست. در این مدت شصت و پنج ساله که از واقعه ی دانشگاه و دانشجو و نامگذاری این روز می گذرد، به جز مواردی اندک، معمولا نگاهی تقویمی به این روز وجود داشته است. سال ها، برگزاری یادبود شانزدهم آذر در بعضی از دانشگاه ها بیشتر از آن که با حرکت های اجتماعی پیوند بخورد، با خود دانشجویان و چالش های شان با دانشگاه ها و سیاست های آموزشی و فرهنگی در گیر بوده است. اما چند سالی است که جنبش دانشجویی علاوه بر این که خواست های خود را دارد، از جنبش های دیگر هم پشتیبانی می کند. از دختران خیابان انقلاب حمایت می کند. از اعتراضات کارگران هپکو، آذرآب، هفت تپه و فولاد اهواز حمایت می کند. از جنبش حفاظت از محیط زیست حمایت می کند. از جنبش دفاع از آزادی اندیشه و بیان حمایت می کند. شانزدهم آذر و یازده اردیبهشت و هشتم مارس و هر مناسبت دیگر، تنها زمانی به صورت جاندار و خوندار به زیست خود ادامه خواهد داد که با زیست اجتماعی گره بخورد.
نکته ی پایانی را با این جملات بیان می کنیم که جنبش دانشجویی امروز خواهان تشکل یابی مستقل است. خواهان دانشگاهی بدون مدیریت پادگانی و پلیسی است. جنبش دانشجویی امروز با پولی شدن امر آموزش مخالف است.
آیا این خواست ها، در حقیقت خواست های جنبش های اجتماعی نیست؟
جنبش دانشجویی کم کم دارد از حالت یک جنبش در خود فاصله می گیرد تا با جنبش های اجتماعی پیوند بخورد.

#زنده باد ۱۶ آذر، #روز_دانشجو.
#زنده باد #اتحاد_دانشجو_و_کارگر

t.me/Shbazneshasteganir

جانباختگان ۱۶ آذر ۱۳۳۲

🔹از راست به چپ: احمد قندچی، مهدی شريعت رضوی، مصطفی بزرگ‌نیا

یادشان گرامی

#روز_دانشجو

@Shbazneshasteganir

فردا از آن ما است
هرگز به زاری بر‌نیامدم
برقامتِ خونین تو
که عزیز بودی
مثلِ نسیم صبح بهاری
که بیداری را
هوار می‌کشد
زندگی را برشانه‌های جوان‌ات
تا شهر بردی،
و گرمای حضورت
ای فرزند کسی
آفتابی شد تا که لاله عباسی‌های این باغ
در کدورت پاییزی،
به خورشیدی تابستانه سلام گویند
این رازِ جانِ شورانگیزِ
بر خاک خفتگانِ است
که مادران دردمند ِاین سرزمین
پیراهنی خونین را پرچم برافراشته‌اند،
تا در پژواک فریادشان
به جشن زایش دوباره برآیند
وسرودی بخوانند:
که فردا از آن ماست
یاد ترا درخاموشی
نخواهم نشست
و جلاد آرزوی فروشکستن ما را
به گور خواهد برد
گرچه اشک
امان‌ام نمیدهد
ای فرزند کسی
اما دست در دستِ یاد تو
با پرچمی خونین
میخوانم:
که فردا از آن ما است
«داریوش سلحشور»

#روز__دانشجو


@Shbazneshastegani

حق ما خوردن ندارد!!!

شهر کرد : سه شنبه ۱۶ آذر مصادف با #روز_دانشجو و تجمع اعتراضی دانشجویان پزشکی در اعتراض به تبعیض پرداخت حق کرونا و کارانه در محوطه دانشگاه!


#اعتراض_علیه_تبعیض

@Shbazneshasteganir

🟥بیانیه‌ی مشترک دانشگاه‌های تهران در آستانه‌ی ۱۶ آذر ۱۴۰۱


«بگذارید این وطن دوباره وطن شود

بگذارید دوباره همان رویایی شود که بود.

بگذارید پیشاهنگ دشت شود

و در آن جا که آزاد است منزلگاهی بجوید.

این وطن هرگز برای من وطن نبود.»


فریادمان بیش از هشتاد روز است که در تمام کشور شنیده شده. آواز «زن زندگی آزادی» امید آینده‌ای دیگر را در دل‌های‌مان زنده کرده است و حال که ۱۶ آذر فرا می‌رسد، باری دگر گرد هم می‌آییم تا نشان دهیم مقاومت جاری است. ستم‌هایی که در این مدت بر دانشگاه‌ها و تمام مردم این کشور رخ داده بر هیچ‌کس پوشیده نیست. کشتارها و سرکوب‌ها از یادمان نرفته است. احکامی که در بیدادگاه‌ها صادر شده تا عزیزان‌مان را از ما بربایند، فراموش نشده‌اند. شهیدان‌مان را زنده می‌داریم! اما مگر اعتراض ما تنها به این مدت خلاصه می‌شود؟

یادمان نرفته است که چطور سفره‌های پدران و مادران‌مان را خالی کردید و هرگونه اعتراض آن‌ها را با باتوم‌های‌تان پاسخ دادید. یادمان نرفته که چگونه هرجا علیه سیاست‌های اقتصادی رذیلانه‌تان اعتراضی شد با وحشی‌گری به آن‌ها حمله بردید. آیا زمانی که کارگران را در بند کشیدید و یا معلمان را که برای حقوق بدیهی خود اعتراض کردند ربودید و سرکوب کردید را از یاد برده‌اید؟ امکان زیستن را از بین بردید و آن هنگام که برای رهایی تلاشی شد، سرکوب را بر ما نواختید. ما همچنان تاکید داریم که «فرزند کارگرانیم، کنارشان می‌مانیم» بوی خون‌های ریخته‌شده در آبان ۹۸ همچنان می‌آید. ما از یاد نمی‌بریم. 

برای آب اعتراض کردیم کشتید! برای نان اعتراض کردیم کشتید! ما فراموش نکرده‌ایم. دلاوری‌های عزیزان کرد و بلوچ‌مان را نمی‌توانید پاک کنید و ما متحدان آنانیم و هم‌صدا با آنان فریاد می‌زنیم: «کرد و بلوچ و آذری(ترک)، آزادی و برابری.» ما دانشجویان، متحد تمام آنانی هستیم که در طی این سال‌ها علیه زنجیرهای سلطه‌ی شما مبارزه کردند. ما از تبار آنانی هستیم که ظلم و جور شما را نپذیرفتند. اشتباه نکنید که امسال تنها دلیل آمدن‌مان در روز ۱۶ آذر، ۸۰ روز اخیر است. ما برای تمام آن سال‌هایی می‌آییم که دانشجویان، کارگران، معلمان و مردم‌مان را سرکوب کردید.

با هم کلاسی‌های‌مان سخنی داریم: ۱۶ آذر روزی‌ست که نماد عدالت‌طلبی و آزادگی دانشجویان است. البته که تاریخ جنبش دانشجویی روزهای بی‌شماری دارد که تبلور آزادی‌خواهی و برابری طلبی‌مان است؛ هم‌چون اتفاقات کوی دانشگاه در سال ۷۸.  اما ۱۶ آذر سال‌هاست که روزی نه برای دانشجویان که برای تمام کسانی است که علیه سلطه‌ ایستادگی می‌کنند. برای تمام آنان که برابری و آزادی را برای آینده‌ ‌می‌خواهند. عزیزان، این روز را از آن خود کنید نه چون برای دیگرانی می‌آیید، نه چون دوستان‌مان در بندند. خیر! برای خودتان بیاید! این زندگی شماست که هر روز سلب می‌شود. این آینده‌ی خودتان است که تیره می‌شود. این خانه‌ی شماست که ویران می‌شود. این خود شما هستید که به زنجیر کشیده شده‌اید. برای خودتان به میدان بیاید. تنها با پیوستن به یکدیگر می‌توانیم این زنجیرها را تماما بشکنیم.
از اساتیدمان نیز می‌خواهیم که ما را در این روز تنها نگذارند. شما نیز زمانی دانشجو بودید. باردیگر در کلاس درس آزادی و برابری دانشجو شوید.

ما دانشجویان در اتحاد با دیگر اقشار جامعه و تمامی مردم، در این روز به دانشگاه‌ها می‌آییم و خانه‌‌ی‌مان را از دشمنان‌مان پس می‌گیریم.
«دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»

◾️دانشگاه‌های امضاکننده‌ی این بیانیه:
دانشگاه تهران
دانشگاه علامه‌ طباطبایی
دانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه بهشتی
دانشگاه الزهرا
دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات

#شانزده_آذر
#۱۶آذر
#روز_دانشجو


@shbazneshasteganir

بیانیه جمعی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به مناسبت روز دانشجو

به یاد تمام دوستانمان که امروز دربند هستند و یا اخراج و تعلیق شده‌اند

باری دیگر روز دانشجو فرا رسید. دوباره همان جشن‌های همیشگی و تئاتر تکراری و توخالی که فقط پست بودن شما را نشان می‌دهد. همان نمایش تکراری که به وسیله آن سعی دارید ظلم و ستمی که هر روزه به دانشجویان روا می‌شود را پنهان کنید. گل و شیرینی که امروز به ما هدیه می‌دهید تهدیدها و سرکوب‌های همیشگی شما را جبران نمی‌کند بلکه نمکی است که روی این زخم می‌پاشید و صدای فریاد دردمندمان را نشنیده می‌گیرید. این فریادی است که تا رسیدن به آزادی و برابری ادامه دارد.
روز دانشجو نه تنها تبریک ندارد بلکه نشانگر ظلم و ستم بی‌وقفه شما نسبت به ماست. ما دانشجویانی که فریاد آزادی می‌زدیم و می‌خواستید فریادمان را در نطفه خفه کنید.با سنگدلی روزهایی که باید قشنگ ترین روزهای زندگی‌مان باشند را تیره و تار کردید و انتظار دارید در مقابل این همه ظلم و ستم سکوت کنیم و با لبخند روز دانشجو را به یکدیگر تبریک بگوییم . 
ما دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بر همه آن کسانی که فریاد دادخواهی می‌زنند و در مقابل بی‌حرمتی‌هایی که به مقام دانشجو وارد شده ایستادگی میکنند درود میفرستیم و از آنها می آموزیم. باشد که سال‌های آینده در ایرانی بهتر و آزاد، این روز را در کنار هم جشن بگیریم و به شجاعت امروزمان افتخار کنیم. ما تا آن روز برای رسیدن به هدفمان متوقف نخواهیم شد و دست از مبارزه نخواهیم کشید.

زنده باد مبارزه زنان، دانشجویان، کارگران، معلمان و تمام گروه‌های ستم‌‌دیده که برای آزادی، مرزهای تعیین شده را به بازی و سخره گرفته‌اند و از میان سنگلاخ‌ها، مقاومت و آزادگی را زیست می‌کنند. چرا که تنها چیزی که از خود آزادی زیباتر است، ایستادن برای آن است.
 به امید روزی که دانشگاه و دانشجو آزاد باشند.

#روز_دانشجو
#شانزده_آذر
#دانشگاه_زنده_است
#دانشگاه_تهران
@senfi_uni_iran


#زن_زندگی_آزادی


@Shbazneshasteganir